Strabo, Geography, book 15, chapter 1 116:

(스트라본, 지리학, book 15, chapter 1 116:)

περὶ δὲ τῶν φιλοσόφων λέγων τοὺσ μὲν ὀρεινοὺσ αὐτῶν φησὶν ὑμνητὰσ εἶναι τοῦ Διονύσου, δεικνύντασ τεκμήρια τὴν ἀγρίαν ἄμπελον παρὰ μόνοισ φυομένην καὶ κιττὸν καὶ δάφνην καὶ μυρρίνην καὶ πύξον καὶ ἄλλα τῶν ἀειθαλῶν, ὧν μηδὲν εἶναι πέραν Εὐφράτου πλὴν ἐν παραδείσοισ σπάνια καὶ μετὰ πολλῆσ ἐπιμελείασ σωζόμενα. Διονυσιακὸν δὲ καὶ τὸ σινδονοφορεῖν καὶ τὸ μιτροῦσθαι καὶ μυροῦσθαι καὶ βάπτεσθαι ἄνθινα καὶ τοὺσ βασιλέασ κωδωνοφορεῖσθαι καὶ τυμπανίζεσθαι κατὰ τὰσ ἐξόδουσ. τοὺσ δὲ πεδιασίουσ τὸν Ἡρακλέα τιμᾶν. ταῦτα μὲν οὖν μυθώδη καὶ ὑπὸ πολλῶν ἐλεγχόμενα, καὶ μάλιστα [τὰ] περὶ τῆσ ἀμπέλου καὶ τοῦ οἴνου· πέραν γὰρ τοῦ Εὐφράτου καὶ τῆσ Ἀρμενίασ ἐστὶ πολλὴ καὶ ἡ Μεσοποταμία ὅλη καὶ ἡ Μηδία ἑξῆσ μέχρι καὶ Περσίδοσ καὶ Καρμανίασ· τούτων δὲ τῶν ἐθνῶν ἑκάστου πολὺ μέροσ εὐάμπελον καὶ εὐοίνον λέγεται.

상위

Geography (지리학)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION