헬라어 문장 검색 - ΣτραβόΓεογραπ́15́01́

(스트라본, 지리학, book 15, chapter 1)

τὰ περιλειπόμενα τῆσ Ἀσίασ ἐστὶ τὰ ἐκτὸσ τοῦ Ταύρου, πλὴν Κιλικίασ καὶ Παμφυλίασ καὶ Λυκίασ, τὰ ἀπὸ τῆσ Ἰνδικῆσ μέχρι Νείλου μεταξὺ τοῦ Ταύρου καὶ τῆσ ἔξω θαλάττησ τῆσ νοτίου κείμενα. μετὰ δὲ τὴν Ἀσίαν ἡ Λιβύη ἐστί, περὶ ἧσ ἐροῦμεν ὕστερον, νῦν δ’ ἀπὸ τῆσ Ἰνδικῆσ ἀρκτέον· πρώτη γὰρ ἔκκειται πρὸσ ταῖσ ἀνατολαῖσ καὶ μεγίστη. δεῖ δ’ εὐγνωμόνωσ ἀκούειν περὶ αὐτῆσ·

καὶ γὰρ ἀπωτάτω ἐστί, καὶ οὐ πολλοὶ τῶν ἡμετέρων κατώπτευσαν αὐτήν· οἱ δὲ καὶ ἰδόντεσ μέρη τινὰ εἶδον, τὰ δὲ πλείω λέγουσιν ἐξ ἀκοῆσ· καὶ ἃ εἶδον δὲ ἐν παρόδῳ στρατιωτικῇ καὶ δρόμῳ κατέμαθον· διόπερ οὐδὲ τὰ αὐτὰ περὶ τῶν αὐτῶν ἐξαγγέλλουσι, καὶ ταῦτα συγγράψαντεσ ὡσ ἂν πεφροντισμένωσ ἐξητασμένα, τινὲσ δ’ αὐτῶν καὶ συστρατεύσαντεσ ἀλλήλοισ καὶ συνεπιδημήσαντεσ, καθάπερ οἱ Ἀλεξάνδρῳ συγκαταστρεψάμενοι τὴν Ἀσίαν· ἀλλ’ ἕκαστοσ ἑκάστῳ τἀναντία λέγει πολλάκισ. ὅπου δὲ καὶ περὶ τῶν ὁραθέντων οὕτω διαφέρονται, τί δεῖ νομίζειν περὶ τῶν ἐξ ἀκοῆσ; καὶ μὴν οὐδ’ οἱ πολλοῖσ χρόνοισ ὕστερον συγγράψαντέσ τι περὶ τούτων, οὐδ’ οἱ νῦν πλέοντεσ ἐκεῖσε, ἀποφαίνονταί τι ἀκριβέσ.

Ἀπολλόδωροσ γοῦν ὁ τὰ Παρθικὰ ποιήσασ, μεμνημένοσ καὶ τῶν τὴν Βακτριανὴν ἀποστησάντων Ἑλλήνων παρὰ τῶν Συριακῶν βασιλέων τῶν ἀπὸ Σελεύκου τοῦ Νικάτοροσ, φησὶ μὲν αὐτοὺσ αὐξηθέντασ ἐπιθέσθαι καὶ τῇ Ἰνδικῇ· οὐδὲν δὲ προσανακαλύπτει τῶν πρότερον ἐγνωσμένων, ἀλλὰ καὶ ἐναντιολογεῖ πλείω τῆσ Ἰνδικῆσ ἐκείνουσ ἢ Μακεδόνασ καταστρέψασθαι λέγων· Εὐκρατίδαν γοῦν πόλεισ χιλίασ ὑφ’ ἑαυτῷ ἔχειν· ἐκεῖνοι δέ γε αὐτὰ τὰ μεταξὺ ἔθνη τοῦ τε Ὑδάσπου καὶ τοῦ Ὑπάνιοσ τὸν ἀριθμὸν ἐννέα, πόλεισ τε σχεῖν πεντακισχιλίασ, ὧν μηδεμίαν εἶναι Κῶ τῆσ Μεροπίδοσ ἐλάττω· ταύτην δὲ πᾶσαν τὴν χώραν καταστρεψάμενον Ἀλέξανδρον παραδοῦναι Πώρῳ. καὶ οἱ νῦν δὲ ἐξ Αἰγύπτου πλέοντεσ ἐμπορικοὶ τῷ Νείλῳ καὶ τῷ Ἀραβίῳ κόλπῳ μέχρι τῆσ Ἰνδικῆσ σπάνιοι μὲν καὶ περιπεπλεύκασι μέχρι τοῦ Γάγγου, καὶ οὗτοι δ’ ἰδιῶται καὶ οὐδὲν πρὸσ ἱστορίαν τῶν τόπων χρήσιμοι.

κἀκεῖθεν δὲ ἀφ’ ἑνὸσ τόπου καὶ παρ’ ἑνὸσ βασιλέωσ, Πανδίονοσ κατ’ ἄλλουσ Πώρου, ἧκεν ὡσ Καίσαρα τὸν Σεβαστὸν δῶρα καὶ πρεσβεῖα καὶ ὁ κατακαύσασ ἑαυτὸν Ἀθήνησι σοφιστὴσ Ἰνδόσ, καθάπερ καὶ ὁ Κάλανοσ Ἀλεξάνδρῳ τὴν τοιαύτην θέαν ἐπιδειξάμενοσ. εἰ τοίνυν ταῦτ’ ἀφείσ τισ τὴν πρὸ τῆσ Ἀλεξάνδρου στρατείασ ἐπιβλέποι μνήμην, πολὺ ἂν εὑρ́οι τούτων τυφλότερα.

Ἀλέξανδρον μὲν οὖν πιστεύειν τοῖσ τοιούτοισ εἰκόσ, τετυφωμένον ταῖσ τοσαύταισ εὐτυχίαισ. φησὶ γοῦν Νέαρχοσ φιλονεικῆσαι αὐτὸν διὰ τῆσ Γεδρωσίασ ἀγαγεῖν τὴν στρατιάν, πεπυσμένον διότι καὶ Σεμίραμισ ἐστράτευσεν ἐπὶ Ἰνδοὺσ καὶ Κῦροσ· ἀλλ’ ἡ μὲν ἀνέστρεψε φεύγουσα μετὰ εἴκοσιν ἀνθρώπων, ἐκεῖνοσ δὲ μεθ’ ἑπτά· ὡσ σεμνὸν τὸ ἐκείνων τοσαῦτα παθόντων αὐτὸν καὶ στρατόπεδον διασῶσαι μετὰ νίκησ διὰ τῶν αὐτῶν ἐθνῶν τε καὶ τόπων. ἐκεῖνοσ μὲν δὴ ἐπίστευσεν·

Πέρσασ δὲ μισθοφόρουσ μὲν ἐκ τῆσ Ἰνδικῆσ μεταπέμψασθαι Ὑδράκασ, ἐκεῖ δὲ μὴ στρατεῦσαι, ἀλλ’ ἐγγὺσ ἐλθεῖν μόνον ἡνίκα Κῦροσ ἤλαυνεν ἐπὶ Μασσαγέτασ. ἡμῖν δὲ τίσ ἂν δικαία γένοιτο πίστισ περὶ τῶν Ἰνδικῶν ἐκ τῆσ τοιαύτησ στρατείασ τοῦ Κύρου ἢ τῆσ Σεμιράμιδοσ; συναποφαίνεται δέ πωσ καὶ Μεγασθένησ τῷ λόγῳ τούτῳ κελεύων ἀπιστεῖν ταῖσ ἀρχαίαισ περὶ Ἰνδῶν ἱστορίαισ· οὔτε γὰρ παρ’ Ἰνδῶν ἔξω σταλῆναί ποτε στρατιάν, οὔτ’ ἐπελθεῖν ἔξωθεν καὶ κρατῆσαι πλὴν τῆσ μεθ’ Ἡρακλέουσ καὶ Διονύσου καὶ τῆσ νῦν μετὰ Μακεδόνων. καίτοι Σέσωστριν μὲν τὸν Αἰγύπτιον καὶ Τεάρκωνα τὸν Αἰθίοπα ἑώσ Εὐρώπησ προελθεῖν, Ναβοκοδρόσορον δὲ τὸν παρὰ Χαλδαίοισ εὐδοκιμήσαντα Ἡρακλέουσ μᾶλλον καὶ ἑώσ Στηλῶν ἐλάσαι. μέχρι μὲν δὴ δεῦρο καὶ Τεάρκωνα ἀφικέσθαι, ἐκεῖνον δὲ καὶ ἐκ τῆσ Ἰβηρίασ εἰσ τὴν Θρᾴκην καὶ τὸν Πόντον ἀγαγεῖν τὴν στρατιάν· Ἰδάνθυρσον δὲ τὸν Σκύθην ἐπιδραμεῖν τῆσ Ἀσίασ μέχρι Αἰγύπτου· τῆσ δὲ Ἰνδικῆσ μηδένα τούτων ἅψασθαι· καὶ Σεμίραμιν δ’ ἀποθανεῖν πρὸ τῆσ ἐπιχειρήσεωσ· καὶ τὰ περὶ Ἡρακλέουσ δὲ καὶ Διονύσου Μεγασθένησ μὲν μετ’ ὀλίγων πιστὰ ἡγεῖται, τῶν δ’ ἄλλων οἱ πλείουσ, ὧν ἐστι καὶ Ἐρατοσθένησ, ἄπιστα καὶ μυθώδη, καθάπερ καὶ τὰ παρὰ τοῖσ Ἕλλησιν.

ὁ μὲν γὰρ ἐν ταῖσ Βάκχαισ ταῖσ Εὐριπίδου Διόνυσοσ τοιαῦτα νεανιεύεται "λιπὼν δὲ Λυδῶν τὰσ πολυχρύσουσ γύασ Φρυγῶν τε "Περσῶν θ’ ἡλιοβλήτουσ πλάκασ Βάκτριά τε τείχη τήν τε δύσχειμον χθόνα Μήδων ἐπῆλθον Ἀραβίαν τ’ εὐδαίμονα Ἀσίαν τε πᾶσαν. " παρὰ Σοφοκλεῖ δέ τίσ ἐστι τὴν Νῦσαν καθυμνῶν ὡσ τὸ Διονύσῳ καθιερωμένον ὄροσ "ὅθεν κατεῖδον τὴν βεβακχιωμένην βροτοῖσι κλεινὴν Νῦσαν, ἣν ὁ βούκερωσ Ιἄκχοσ αὐτῷ μαῖαν ἡδί‐ "στην νέμει, ὅπου τίσ ὄρνισ οὐχὶ κλαγγάνει; καὶ τὰ ἑξῆσ. καὶ ὁ ποιητὴσ περὶ Λυκούργου τοῦ Ἠδωνοῦ φησιν οὕτωσ "ὅσ ποτε μαινομένοιο Διωνύσοιο τιθήνασ σεῦε κατ’ ἠγάθεον Νυσήιον. " τοιαῦτα μὲν τὰ περὶ Διονύσου. περὶ δὲ Ἡρακλέουσ οἱ μὲν ἐπὶ τἀναντία μόνον μέχρι τῶν ἑσπερίων περάτων ἱστοροῦσιν, οἱ δ’ ἐφ’ ἑκάτερα. ἐκ δὲ τῶν τοιούτων Νυσαίουσ δή τινασ ἔθνοσ προσωνόμασαν καὶ πόλιν παρ’ αὐτοῖσ Νῦσαν Διονύσου κτίσμα, καὶ ὄροσ τὸ ὑπὲρ τῆσ πόλεωσ Μηρόν, αἰτιασάμενοι καὶ τὸν αὐτόθι κισσὸν καὶ ἄμπελον, οὐδὲ ταύτην τελεσίκαρπον·

ἀπορρεῖ γὰρ ὁ βότρυσ πρὶν περκάσαι διὰ τοὺσ ὄμβρουσ τοὺσ ἄδην· Διονύσου δ’ ἀπογόνουσ τοὺσ Συδράκασ ἀπὸ τῆσ ἀμπέλου τῆσ παρ’ αὐτοῖσ καὶ τῶν πολυτελῶν ἐξόδων, βακχικῶσ τάσ τε ἐκστρατείασ ποιουμένων τῶν βασιλέων καὶ τὰσ ἄλλασ ἐξόδουσ μετὰ τυμπανισμοῦ καὶ εὐανθοῦσ στολῆσ· ὅπερ ἐπιπολάζει καὶ παρὰ τοῖσ ἄλλοισ Ἰνδοῖσ. Αὄρνον δέ τινα πέτραν, ἧσ τὰσ ῥίζασ ὁ Ἰνδὸσ ὑπορρεῖ πλησίον τῶν πηγῶν, Ἀλεξάνδρου κατὰ μίαν προσβολὴν ἑλόντοσ, σεμνύνοντεσ ἔφασαν τὸν Ἡρακλέα τρὶσ μὲν προσβαλεῖν τῇ πέτρᾳ ταύτῃ τρὶσ δ’ ἀποκρουσθῆναι. τῶν δὲ κοινωνησάντων αὐτῷ τῆσ στρατείασ ἀπογόνουσ εἶναι τοὺσ Σίβασ, σύμβολα τοῦ γένουσ σώζοντασ τό τε δορὰσ ἀμπέχεσθαι, καθάπερ τὸν Ἡρακλέα, καὶ τὸ σκυταληφορεῖν καὶ ἐπικεκαῦσθαι βουσὶ καὶ ἡμιόνοισ ῥόπαλον. βεβαιοῦνται δὲ τὸν μῦθον τοῦτον καὶ ἐκ τῶν περὶ τὸν Καύκασον καὶ τὸν Προμηθέα· καὶ γὰρ ταῦτα μετενηνόχασιν ἐκ τοῦ Πόντου δεῦρο ἀπὸ μικρᾶσ προφάσεωσ, ἰδόντεσ σπήλαιον ἐν τοῖσ Παροπαμισάδαισ ἱερόν· τοῦτο γὰρ ἀνεδείξαντο Προμηθέωσ δεσμωτήριον, καὶ δεῦρο ἀφιγμένον τὸν Ἡρακλέα ἐπὶ τὴν ἐλευθέρωσιν τοῦ Προμηθέωσ, καὶ τοῦτον εἶναι τὸν Καύκασον ὃν Ἕλληνεσ Προμηθέωσ δεσμωτήριον ἀπέφηναν. ὅτι δ’ ἐστὶ πλάσματα ταῦτα τῶν κολακευόντων Ἀλέξανδρον πρῶτον μὲν ἐκ τοῦ μὴ ὁμολογεῖν ἀλλήλοισ τοὺσ συγγραφέασ δῆλον, ἀλλὰ τοὺσ μὲν λέγειν τοὺσ δὲ μηδ’ ἁπλῶσ μεμνῆσθαι·

οὐ γὰρ εἰκὸσ τὰ οὕτωσ ἔνδοξα καὶ τύφου πλήρη μὴ πεπύσθαι, ἢ πεπύσθαι μὲν μὴ ἄξια δὲ μνήμησ ὑπολαβεῖν, καὶ ταῦτα τοὺσ πιστοτάτουσ αὐτῶν· ἔπειτα ἐκ τοῦ μηδὲ τοὺσ μεταξύ, δι’ ὧν ἐχρῆν τὴν ἐσ Ἰνδοὺσ ἄφιξιν γενέσθαι τοῖσ περὶ τὸν Διόνυσον καὶ τὸν Ἡρακλέα, μηδὲν ἔχειν τεκμήριον δεικνύναι τῆσ ἐκείνων ὁδοῦ διὰ τῆσ σφετέρασ γῆσ. καὶ ἡ τοῦ Ἡρακλέουσ δὲ στολὴ ἡ τοιαύτη πολὺ νεωτέρα τῆσ Τρωικῆσ μνήμησ ἐστί, πλάσμα τῶν τὴν Ἡράκλειαν ποιησάντων, εἴτε Πείσανδροσ ἦν εἴτ’ ἄλλοσ τισ· τὰ δ’ ἀρχαῖα ξόανα οὐχ οὕτω διεσκεύασται. ὡσ ἐν τοῖσ τοιούτοισ οὖν ἀποδέχεσθαι δεῖ πᾶν τὸ ἐγγυτάτω πίστεωσ.

ἐποιησάμεθα δ’ ἡμεῖσ καὶ ἐν τοῖσ πρώτοισ λόγοισ τοῖσ περὶ γεωγραφίασ δίαιταν ἣν δυνατὸν ἦν περὶ τούτων, καὶ νῦν ἐκείνοισ τε ἐξ ἑτοίμου χρησόμεθα καὶ ἕτερα προσθήσομεν, ὅσων ἂν δεῖν δόξῃ πρὸσ τὴν σαφήνειαν. μάλιστα δ’ ἐκ τῆσ διαίτησ ἐδόκει τῆσ τότε πιστότατα εἶναι τὰ ὑπὸ τοῦ Ἐρατοσθένουσ ἐν τῷ τρίτῳ τῶν γεωγραφικῶν ἐκτεθέντα κεφαλαιωδῶσ περὶ τῆσ τότε νομιζομένησ Ἰνδικῆσ, ἡνίκα Ἀλέξανδροσ ἐπῆλθε· καὶ ἦν ὁ Ἰνδὸσ ὁρ́ιον ταύτησ τε καὶ τῆσ Ἀριανῆσ ἣν ἐφεξῆσ πρὸσ τῇ ἑσπέρᾳ κειμένην Πέρσαι κατεῖχον· ὕστερον γὰρ δὴ καὶ τῆσ Ἀριανῆσ πολλὴν ἔσχον οἱ Ἰνδοὶ λαβόντεσ παρὰ τῶν Μακεδόνων. ἔστι δὲ τοιαῦτα ἃ λέγει ὁ Ἐρατοσθένησ. τὴν Ἰνδικὴν περιώρικεν ἀπὸ μὲν τῶν ἄρκτων τοῦ Ταύρου τὰ ἔσχατα ἀπὸ τῆσ Ἀριανῆσ μέχρι τῆσ ἑῴασ θαλάττησ, ἅπερ οἱ ἐπιχώριοι κατὰ μέροσ Παροπάμισόν τε καὶ Ἠμωδὸν καὶ Ἴμαον καὶ ἄλλα ὀνομάζουσι, Μακεδόνεσ δὲ Καύκασον·

ἀπὸ δὲ τῆσ ἑσπέρασ ὁ Ἰνδὸσ ποταμόσ· τὸ δὲ νότιον καὶ τὸ προσεῷον πλευρόν, πολὺ μείζω τῶν ἑτέρων ὄντα, προπέπτωκεν εἰσ τὸ Ἀτλαντικὸν πέλαγοσ, καὶ γίνεται ῥομβοειδὲσ τὸ τῆσ χώρασ σχῆμα τῶν μειζόνων πλευρῶν ἑκατέρου πλεονεκτοῦντοσ παρὰ τὸ ἀπεναντίον πλευρὸν καὶ τρισχιλίοισ σταδίοισ, ὅσων ἐστὶ τὸ κοινὸν ἄκρον τῆσ τε ἑωθινῆσ παραλίασ καὶ τῆσ μεσημβρινῆσ, ἔξω προπεπτωκὸσ ἐξ ἴσησ ἐφ’ ἑκάτερον παρὰ τὴν ἄλλην ᾐόνα. τῆσ μὲν οὖν ἑσπερίου πλευρᾶσ ἀπὸ τῶν Καυκασίων ὀρῶν ἐπὶ τὴν νότιον θάλατταν στάδιοι μάλιστα λέγονται μύριοι τρισχίλιοι παρὰ τὸν Ἰνδὸν ποταμὸν μέχρι τῶν ἐκβολῶν αὐτοῦ, ὥστ’ ἀπεναντίον ἡ ἑωθινὴ προσλαβοῦσα τοὺσ τῆσ ἄκρασ τρισχιλίουσ ἔσται μυρίων καὶ ἑξακισχιλίων σταδίων. τοῦτο μὲν οὖν πλάτοσ τῆσ χώρασ τό τ’ ἐλάχιστον καὶ τὸ μέγιστον. μῆκοσ δὲ τὸ ἀπὸ τῆσ ἑσπέρασ ἐπὶ τὴν ἑώ· τούτου δὲ τὸ μὲν μέχρι Παλιβόθρων ἔχοι τισ ἂν βεβαιοτέρωσ εἰπεῖν· καταμεμέτρηται γὰρ σχοινίοισ καὶ ἔστιν ὁδὸσ βασιλικὴ σταδίων μυρίων· τὰ δ’ ἐπέκεινα στοχασμῷ λαμβάνεται διὰ τῶν ἀνάπλων τῶν ἐκ θαλάττησ διὰ τοῦ Γάγγου ποταμοῦ μέχρι Παλιβόθρων· εἰή δ’ ἄν τι σταδίων ἑξακισχιλίων. ἔσται δὲ τὸ πᾶν ᾗ βραχύτατον μυρίων ἑξακισχιλίων, ὡσ ἔκ τε τῆσ ἀναγραφῆσ τῶν σταθμῶν τῆσ πεπιστευμένησ μάλιστα λαβεῖν Ἐρατοσθένησ φησί, καὶ ὁ Μεγασθένησ οὕτω συναποφαίνεται, Πατροκλῆσ δὲ χιλίοισ ἔλαττον φησί. τούτῳ δὴ πάλιν τῷ διαστήματι προστεθὲν τὸ τῆσ ἄκρασ διάστημα τὸ προπῖπτον ἐπὶ πλέον πρὸσ τὰσ ἀνατολάσ, οἱ τρισχίλιοι στάδιοι ποιήσουσι τὸ μέγιστον μῆκοσ· ἔστι δὲ τοῦτο τὸ ἀπὸ τῶν ἐκβολῶν τοῦ Ἰνδοῦ ποταμοῦ παρὰ τὴν ἑξῆσ ᾐόνα μέχρι τῆσ λεχθείσησ ἄκρασ καὶ τῶν ἀνατολικῶν αὐτῆσ τερμόνων· οἰκοῦσι δ’ ἐνταῦθα οἱ Κωνιακοὶ καλούμενοι. ἐκ δὲ τούτων πάρεστιν ὁρᾶν ὅσον διαφέρουσιν αἱ τῶν ἄλλων ἀποφάσεισ, Κτησίου μὲν οὐκ ἐλάττω τῆσ ἄλλησ Ἀσίασ τὴν Ἰνδικὴν λέγοντοσ, Ὀνησικρίτου δὲ τρίτον μέροσ τῆσ οἰκουμένησ, Νεάρχου δὲ μηνῶν ὁδὸν τεττάρων τὴν διὰ τοῦ πεδίου, Μεγασθένουσ δὲ καὶ Δηιμάχου μετριασάντων μᾶλλον·

ὑπὲρ γὰρ δισμυρίουσ τιθέασι σταδίουσ τὸ ἀπὸ τῆσ νοτίου θαλάττησ ἐπὶ τὸν Καύκασον, Δηίμαχοσ δ’ ὑπὲρ τοὺσ τρισμυρίουσ κατ’ ἐνίουσ τόπουσ· πρὸσ οὓσ ἐν τοῖσ πρώτοισ λόγοισ εἴρηται, νῦν δὲ τοσοῦτον εἰπεῖν ἱκανόν, ὅτι καὶ ταῦτα συνηγορεῖ τοῖσ αἰτουμένοισ συγγνώμην, ἐάν τι περὶ τῶν Ἰνδικῶν λέγοντεσ μὴ διισχυρίζωνται. ἅπασα δ’ ἐστὶ κατάρρυτοσ ποταμοῖσ ἡ Ἰνδική, τοῖσ μὲν εἰσ δύο τοὺσ μεγίστουσ συρρηγνυμένοισ τόν τε Ἰνδὸν καὶ τὸν Γάγγην, τοῖσ δὲ κατ’ ἴδια στόματα ἐκδιδοῦσιν εἰσ τὴν θάλατταν·

ἅπαντεσ δ’ ἀπὸ τοῦ Καυκάσου τὴν ἀρχὴν ἔχουσι καὶ φέρονται μὲν ἐπὶ τὴν μεσημβρίαν τὸ πρῶτον, εἶθ’ οἱ μὲν μένουσιν ἐπὶ τῆσ αὐτῆσ φορᾶσ καὶ μάλιστα οἱ εἰσ τὸν Ἰνδὸν συμβάλλοντεσ, οἱ δ’ ἐπιστρέφονται πρὸσ ἑώ, καθάπερ καὶ ὁ Γάγγησ ποταμόσ. οὗτοσ μὲν οὖν καταβὰσ ἐκ τῆσ ὀρεινῆσ, ἐπειδὰν ἅψηται τῶν πεδίων ἐπιστρέψασ πρὸσ ἑώ καὶ ῥυεὶσ παρὰ τὰ Παλίβοθρα μεγίστην πόλιν πρόεισιν ἐπὶ τὴν ταύτῃ θάλατταν καὶ μίαν ἐκβολὴν ποιεῖται, μέγιστοσ ὢν τῶν κατὰ τὴν Ἰνδικὴν ποταμῶν· ὁ δὲ Ἰνδὸσ δυσὶ στόμασιν εἰσ τὴν μεσημβρινὴν ἐκπίπτει θάλατταν, ἐμπεριλαμβάνων τὴν Παταληνὴν καλουμένην χώραν παραπλησίαν τῷ κατ’ Αἴγυπτον Δέλτα. ἐκ δὲ τῆσ ἀναθυμιάσεωσ τῶν τοσούτων ποταμῶν καὶ ἐκ τῶν ἐτησίων, ὡσ Ἐρατοσθένησ φησί, βρέχεται τοῖσ θερινοῖσ ὄμβροισ ἡ Ἰνδική, καὶ λιμνάζει τὰ πεδία· ἐν μὲν οὖν τούτοισ τοῖσ ὄμβροισ λίνον σπείρεται καὶ κέγχροσ, πρὸσ τούτοισ σήσαμον ὄρυζα βόσμορον· τοῖσ δὲ χειμερινοῖσ καιροῖσ πυροὶ κριθαὶ ὄσπρια καὶ ἄλλοι καρποὶ ἐδώδιμοι, ὧν ἡμεῖσ ἄπειροι. σχεδὸν δέ τι τοῖσ ἐν Αἰθιοπίᾳ καὶ κατ’ Αἴγυπτον . . . τὰ αὐτὰ φύεται καὶ ἐν τῇ Ἰνδικῇ, καὶ τῶν ἐν τοῖσ ποταμοῖσ πλὴν ἵππου ποταμίου τὰ ἄλλα φέρουσι καὶ οἱ Ἰνδικοί· Ὀνησίκριτοσ δὲ καὶ τοὺσ ἵππουσ γίνεσθαί φησι. τῶν δ’ ἀνθρώπων οἱ μὲν μεσημβρινοὶ τοῖσ Αἰθίοψίν εἰσιν ὅμοιοι κατὰ τὴν χροιάν, κατὰ δὲ τὴν ὄψιν καὶ τὴν τρίχωσιν τοῖσ ἄλλοισ οὐδὲ γὰρ οὐλοτριχοῦσι διὰ τὴν ὑγρότητα τοῦ ἀέροσ, οἱ δὲ βόρειοι τοῖσ Αἰγυπτίοισ. τὴν δὲ Ταπροβάνην πελαγίαν εἶναί φασι νῆσον ἀπέχουσαν τῶν νοτιωτάτων τῆσ Ἰνδικῆσ τῶν κατὰ τοὺσ Κωνιακοὺσ πρὸσ μεσημβρίαν ἡμερῶν ἑπτὰ πλοῦν, μῆκοσ μὲν ὡσ πεντακισχιλίων σταδίων ἐπὶ τὴν Αἰθιοπίαν·

ἔχειν δὲ καὶ ἐλέφαντασ. τοιαῦται μὲν αἱ τοῦ Ἐρατοσθένουσ ἀποφάσεισ.

προστεθεῖσαι δὲ καὶ αἱ τῶν ἄλλων, εἴ πού τι προσακριβοῦσιν, εἰδοποιήσουσι τὴν γραφήν. οἱο͂ν περὶ τῆσ Ταπροβάνησ Ὀνησίκριτόσ φησι μέγεθοσ μὲν εἶναι πεντακισχιλίων σταδίων, οὐ διορίσασ μῆκοσ οὐδὲ πλάτοσ, διέχειν δὲ τῆσ ἠπείρου πλοῦν ἡμερῶν εἴκοσιν· ἀλλὰ κακοπλοεῖν τὰσ ναῦσ, φαύλωσ μὲν ἱστιοπεποιημένασ κατεσκευασμένασ δὲ ἀμφοτέρωθεν [πρῴραισ] ἐγκοιλίων μητρῶν χωρίσ. εἶναι δὲ καὶ ἄλλασ νήσουσ αὐτῆσ μεταξὺ καὶ τῆσ Ἰνδικῆσ, νοτιωτάτην δ’ ἐκείνην. κήτη δ’ ἀμφίβια περὶ αὐτὴν γίνεσθαι, τὰ μὲν βουσὶ τὰ δ’ ἵπποισ τὰ δ’ ἄλλοισ χερσαίοισ ἐοικότα. Νέαρχοσ δὲ περὶ τῆσ ἐκ τῶν ποταμῶν ἐπιχοῆσ παραδείγματα φέρει τὰ τοιαῦτα, ὅτι καὶ τὸ Ἕρμου καὶ Καύ̈στρου πεδίον καὶ Μαιάνδρου καὶ Καί̈κου παραπλησίωσ εἴρηται διὰ [τὸ] τὴν ἐπιφορουμένην τοῖσ πεδίοισ χοῦν αὔξειν αὐτά, μᾶλλον δὲ γεννᾶν, ἐκ τῶν ὀρῶν καταφερομένην, ὅση εὔγεωσ καὶ μαλακή·

καταφέρειν δὲ τοὺσ ποταμούσ, ὥστε τούτων ὡσ ἂν γεννήματα ὑπάρχειν τὰ πεδία· καὶ εὖ λέγεσθαι ὅτι τούτων ἐστι τὰ πεδία. τοῦτο δὲ ταὐτόν ἐστι τῷ ὑπὸ τοῦ Ἡροδότου λεχθέντι ἐπὶ τοῦ Νείλου καὶ τῆσ ἐπ’ αὐτῷ γῆσ ὅτι ἐκείνου δῶρόν ἐστι· διὰ τοῦτο δ’ ὀρθῶσ καὶ ὁμώνυμον τῇ Αἰγύπτῳ φησὶ λεχθῆναι τὸν Νεῖλον ὁ Νέαρχοσ. ἀριστόβουλοσ δὲ μόνα καὶ ὑέσθαι καὶ νίφεσθαι τὰ ὄρη καὶ τὰσ ὑπωρείασ φησί, τὰ πεδία δὲ καὶ ὄμβρων ὁμοίωσ ἀπηλλάχθαι καὶ νιφετῶν, ἐπικλύζεσθαι δὲ μόνον κατὰ τὰσ ἀναβάσεισ τῶν ποταμῶν·

τὴν δὲ θάλατταν ἄπλουν εἶναι τῶν ἀνέμων ἀντιπνεόντων, ἀπογαίασ δὲ μηδεμιᾶσ πνοῆσ ἐκδεξαμένησ. νίφεσθαι μὲν οὖν τὰ ὄρη κατὰ χειμῶνα, τοῦ δὲ ἐάροσ ἀρχομένου καὶ τοὺσ ὄμβρουσ ἐνάρχεσθαι καὶ ἀεὶ καὶ μᾶλλον λαμβάνειν ἐπίδοσιν· τοῖσ δ’ ἐτησίαισ καὶ ἀδιαλείπτωσ νύκτωρ καὶ μεθ’ ἡμέραν ἐκχεῖσθαι καὶ λάβρουσ ἑώσ ἐπιτολῆσ ἀρκτούρου· ἔκ τε δὴ τῶν χιόνων καὶ τῶν ὑετῶν πληρουμένουσ [ποταμοὺσ] ποτίζειν τὰ πεδία. κατανοηθῆναι δὲ ταῦτα καὶ ὑφ’ ἑαυτοῦ καὶ ὑπὸ τῶν ἄλλων φησίν, ὡρμηκότων μὲν εἰσ τὴν Ἰνδικὴν ἀπὸ Παροπαμισαδῶν, μετὰ δὲ δυσμὰσ πληιάδων, καὶ διατριψάντων κατὰ τὴν ὀρεινὴν ἔν τε τῇ Ὑπασίων καὶ τῇ Ἀσσακανοῦ γῇ τὸν χειμῶνα, τοῦ δ’ ἐάροσ ἀρχομένου καταβεβηκότων εἰσ τὰ πεδία καὶ πόλιν Τάξιλα εὐμεγέθη, ἐντεῦθεν δ’ ἐπὶ Ὑδάσπην καὶ τὴν Πώρου χώραν· τοῦ μὲν οὖν χειμῶνοσ ὕδωρ οὐκ ἰδεῖν ἀλλὰ χιόνασ μόνον· ἐν δὲ τοῖσ Ταξίλοισ πρῶτον ὑσθῆναι, καὶ ἐπειδὴ καταβᾶσιν ἐπὶ τὸν Ὑδάσπην καὶ νικήσασι Πῶρον ὁδὸσ ἦν ἐπὶ τὸν Ὕπανιν πρὸσ ἑώ κἀκεῖθεν ἐπὶ τὸν Ὑδάσπην πάλιν, ὑέσθαι συνεχῶσ καὶ μάλιστα τοῖσ ἐτησίαισ, ἐπιτείλαντοσ δὲ ἀρκτούρου γενέσθαι παῦλαν· διατρίψαντασ δὲ περὶ τὴν ναυπηγίαν ἐπὶ τῷ Ὑδάσπῃ καὶ πλεῖν ἀρξαμένουσ πρὸ δύσεωσ πληιάδοσ οὐ πολλαῖσ ἡμέραισ, καὶ τὸ φθινόπωρον πᾶν καὶ τὸν χειμῶνα καὶ τὸ ἐπιὸν ἐάρ καὶ θέροσ ἐν τῷ κατάπλῳ πραγματευθέντασ ἐλθεῖν εἰσ τὴν Παταληνὴν περὶ κυνὸσ ἐπιτολήν· δέκα μὲν δὴ τοῦ κατάπλου γενέσθαι μῆνασ, οὐδαμοῦ δ’ ὑετῶν αἰσθέσθαι οὐδ’ ὅτε ἐπήκμασαν οἱ ἐτησίαι, τῶν δὲ ποταμῶν πληρουμένων τὰ πεδία κλύζεσθαι· τοῦτο μὲν οὖν αὐτὸ καὶ ὁ Νέαρχοσ λέγει, περὶ δὲ τῶν θερινῶν ὄμβρων οὐχ ὁμολογεῖ, ἀλλά φησιν ὑέσθαι τὰ πεδία θέρουσ, χειμῶνοσ δ’ ἄνομβρα εἶναι.

λέγουσι δ’ ἀμφότεροι καὶ τὰσ ἀναβάσεισ τῶν ποταμῶν. ὁ μέν γε Νέαρχοσ τοῦ Ἀκεσίνου πλησίον στρατοπεδεύοντάσ φησιν ἀναγκασθῆναι μεταλαβεῖν τόπον ἄλλον ὑπερδέξιον κατὰ τὴν ἀνάβασιν, γενέσθαι δὲ τοῦτο κατὰ θερινὰσ τροπάσ. ὁ δ’ Ἀριστόβουλοσ καὶ μέτρα τῆσ ἀναβάσεωσ ἐκτίθεται τετταράκοντα πήχεισ, ὧν τοὺσ μὲν εἴκοσιν ὑπὲρ τὸ προϋπάρχον βάθοσ πληροῦν μέχρι χείλουσ τὸ ῥεῖθρον, τοῖσ δ’ εἴκοσιν ὑπέρχυσιν εἶναι εἰσ τὰ πεδία. ὁμολογοῦσι δὲ καὶ διότι συμβαίνει νησίζειν τὰσ πόλεισ ἐπάνω χωμάτων ἱδρυμένασ, καθάπερ καὶ ἐν Αἰγύπτῳ καὶ Αἰθιοπίᾳ· μετὰ δὲ ἀρκτοῦρον παύεσθαι τὴν πλήμμυραν ἀποβαίνοντοσ τοῦ ὕδατοσ· ἔτι δ’ ἡμίψυκτον σπείρεσθαι τὴν γῆν ὑπὸ τοῦ τυχόντοσ ὀρύκτου χαραχθεῖσαν, καὶ ὅμωσ φύεσθαι τὸν καρπὸν τέλειον καὶ καλόν. τὴν δ’ ὄρυζάν φησιν ὁ Ἀριστόβουλοσ ἑστάναι ἐν ὕδατι κλειστῷ, πρασιὰσ δ’ εἶναι τὰσ ἐχούσασ αὐτήν· ὕψοσ δὲ τοῦ φυτοῦ τετράπηχυ πολύσταχύ τε καὶ πολύκαρπον· θερίζεσθαι δὲ περὶ δύσιν πληιάδοσ καὶ πτίσσεσθαι ὡσ τὰσ ζειάσ· φύεσθαι δὲ καὶ ἐν τῇ Βακτριανῇ καὶ Βαβυλωνίᾳ καὶ Σουσίδι· καὶ ἡ κάτω δὲ Συρία φύει. Μέγιλλοσ δὲ τὴν ὄρυζαν σπείρεσθαι μὲν πρὸ τῶν ὄμβρων φησίν, ἀρδείασ δὲ καὶ φυτείασ [μὴ] δεῖσθαι ἀπὸ τῶν κλειστῶν ποτιζομένην ὑδάτων. περὶ δὲ τοῦ βοσμόρου φησὶν Ὀνησίκριτοσ διότι σῖτόσ ἐστι μικρότεροσ τοῦ πυροῦ, γεννᾶται δ’ ἐν ταῖσ μεσοποταμίαισ, φρύγεται δ’ ἐπὰν ἀλοηθῇ, προομνύντων μὴ ἀποίσειν ἄπυρον ἐκ τῆσ ἅλω τοῦ μὴ ἐξάγεσθαι σπέρμα. τὴν δ’ ὁμοιότητα τῆσ χώρασ ταύτησ πρόσ τε τὴν Αἴγυπτον καὶ τὴν Αἰθιοπίαν καὶ πάλιν τὴν ἐναντιότητα παραθεὶσ ὁ Ἀριστόβουλοσ, διότι τῷ Νείλῳ μὲν ἐκ τῶν νοτίων ὄμβρων ἐστὶν ἡ πλήρωσισ τοῖσ Ἰνδικοῖσ δὲ ποταμοῖσ ἀπὸ τῶν ἀρκτικῶν, ζητεῖ πῶσ οἱ μεταξὺ τόποι οὐ κατομβροῦνται·

οὔτε γὰρ ἡ Θηβαὶ̈σ μέχρι Συήνησ καὶ τῶν ἐγγὺσ Μερόησ οὔτε τῆσ Ἰνδικῆσ τὰ ἀπὸ τῆσ Παταληνῆσ μέχρι τοῦ Ὑδάσπου· τὴν δ’ ὑπὲρ ταῦτα τὰ μέρη χώραν ἐν ᾗ καὶ ὄμβροι καὶ νιφετοί, παραπλησίωσ ἔφη γεωργεῖσθαι τῇ ἄλλῃ τῇ ἔξω τῆσ Ἰνδικῆσ χώρᾳ· ποτίζεσθαι γὰρ ἐκ τῶν ὄμβρων καὶ χιόνων. εἰκὸσ δ’ οἷσ εἴρηκεν οὗτοσ καὶ εὔσειστον εἶναι τὴν γῆν, χαυνουμένην ὑπὸ τῆσ πολλῆσ ὑγρασίασ καὶ ἐκρήγματα λαμβάνουσαν ὥστε καὶ ῥεῖθρα ποταμῶν ἀλλάττεσθαι. πεμφθεὶσ γοῦν ἐπί τινα χρείαν ἰδεῖν φησιν ἐρημωθεῖσαν χώραν πλειόνων ἢ χιλίων πόλεων σὺν κώμαισ, ἐκλιπόντοσ τοῦ Ἰνδοῦ τὸ οἰκεῖον ῥεῖθρον ἐκτραπομένου δ’ εἰσ τὸ ἕτερον ἐν ἀριστερᾷ κοιλότερον πολύ, καὶ οἱο͂ν καταρράξαντοσ, ὡσ τὴν ἀπολειφθεῖσαν ἐν δεξιᾷ χώραν μηκέτι ποτίζεσθαι ταῖσ ὑπερχύσεσι, μετεωροτέραν οὖσαν οὐ τοῦ ῥείθρου τοῦ καινοῦ μόνον ἀλλὰ καὶ τῶν ὑπερχύσεων. ταῖσ δὲ τῶν ποταμῶν πληρώσεσι καὶ τῷ τοὺσ ἀπογαίουσ μὴ πνεῖν ὁμολογεῖ καὶ τὸ λεχθὲν ὑπὸ τοῦ Ὀνησικρίτου·

τεναγώδη γάρ φησιν εἶναι τὴν παραλίαν καὶ μάλιστα κατὰ τὰ στόματα τῶν ποταμῶν, διά τε τὴν χοῦν καὶ τὰσ πλημμυρίδασ καὶ τὴν τῶν πελαγίων ἀνέμων ἐπικράτειαν. Μεγασθένησ δὲ τὴν εὐδαιμονίαν τῆσ Ἰνδικῆσ ἐπισημαίνεται τῷ δίκαρπον εἶναι καὶ δίφορον· καθάπερ καὶ Ἐρατοσθένησ ἔφη, τὸν μὲν εἰπὼν σπόρον χειμερινὸν τὸν δὲ θερινόν, καὶ ὄμβρον ὁμοίωσ· οὐδὲν γὰρ ἔτοσ εὑρίσκεσθαί φησι πρὸσ ἀμφοτέρουσ καιροὺσ ἄνομβρον· ὥστ’ εὐετηρίαν ἐκ τούτου συμβαίνειν ἀφόρου μηδέποτε τῆσ γῆσ οὔσησ· τούσ τε ξυλίνουσ καρποὺσ γεννᾶσθαι πολλοὺσ καὶ τὰσ ῥίζασ τῶν φυτῶν καὶ μάλιστα τῶν μεγάλων καλάμων, γλυκείασ καὶ φύσει καὶ ἑψήσει χλιαινομένου τοῦ ὕδατοσ τοῖσ ἡλίοισ τοῦ τ’ ἐκπίπτοντοσ ἐκ Διὸσ καὶ τοῦ ποταμίου. τρόπον δή τινα λέγειν βούλεται διότι ἡ παρὰ τοῖσ ἄλλοισ λεγομένη πέψισ καὶ καρπῶν καὶ χυμῶν παρ’ ἐκείνοισ ἕψησίσ ἐστι, καὶ κατεργάζεται τοσοῦτον εἰσ εὐστομίαν ὅσον καὶ ἡ διὰ πυρόσ· διὸ καὶ τοὺσ κλάδουσ φησὶν εὐκαμπεῖσ εἶναι τῶν δένδρων ἐξ ὧν οἱ τροχοί· ἐκ δὲ τῆσ αὐτῆσ αἰτίασ ἐνίοισ καὶ ἐπανθεῖν ἔριον. ἐκ τούτου δὲ Νέαρχόσ φησι τὰσ εὐητρίουσ ὑφαίνεσθαι σινδόνασ, τοὺσ δὲ Μακεδόνασ ἀντὶ κναφάλλων αὐτοῖσ χρῆσθαι καὶ τοῖσ σάγμασι σάγησ· τοιαῦτα δὲ καὶ τὰ Σηρικὰ ἔκ τινων φλοιῶν ξαινομένησ βύσσου. εἴρηκε δὲ καὶ περὶ τῶν καλάμων ὅτι ποιοῦσι μέλι μελισσῶν μὴ οὐσῶν· καὶ γὰρ δένδρον εἶναι καρποφόρον, ἐκ δὲ τοῦ καρποῦ συντίθεσθαι μέλι, τοὺσ δὲ φαγόντασ ὠμοῦ τοῦ καρποῦ μεθύειν. πολλὰ γὰρ δὴ δένδρα παράδοξα ἡ Ἰνδικὴ τρέφει, ὧν ἐστι καὶ τὸ κάτω νεύοντασ ἔχον τοὺσ κλάδουσ τὰ δὲ φύλλα ἀσπίδοσ οὐκ ἐλάττω.

Ὀνησίκριτοσ δὲ καὶ περιεργότερον τὰ ἐν τῇ Μουσικανοῦ διεξιών, ἅ φησι νοτιώτατα εἶναι τῆσ Ἰνδικῆσ, διηγεῖται μεγάλα δένδρα τινά, ὧν τοὺσ κλάδουσ αὐξηθέντασ ἐπὶ πήχεισ καὶ δώδεκα, ἔπειτα τὴν λοιπὴν αὔξησιν καταφερῆ λαμβάνειν ὡσ ἂν κατακαμπτομένουσ, ἑώσ ἂν ἅψωνται τῆσ γῆσ· ἔπειτα κατὰ γῆσ διαδοθέντασ ῥιζοῦσθαι ὁμοίωσ ταῖσ κατώρυξιν, εἶτ’ ἀναδοθέντασ στελεχοῦσθαι· ἐξ οὗ πάλιν ὁμοίωσ τῇ αὐξήσει κατακαμφθέντασ ἄλλην κατώρυγα ποιεῖν, εἶτ’ ἄλλην, καὶ οὕτωσ ἐφεξῆσ, ὥστ’ ἀφ’ ἑνὸσ δένδρου σκιάδιον γίνεσθαι μακρὸν πολυστύλῳ σκηνῇ ὅμοιον. λέγει δὲ καὶ μεγέθη δένδρων ὥστε πέντε ἀνθρώποισ δυσπερίληπτα εἶναι τὰ στελέχη. κατὰ δὲ τὸν Ἀκεσίνην καὶ τὴν συμβολὴν τὴν πρὸσ Υἅρωτιν καὶ Ἀριστόβουλοσ εἴρηκε περὶ τῶν κατακαμπτομένουσ ἐχόντων τοὺσ κλάδουσ καὶ περὶ τοῦ μεγέθουσ ὥσθ’ ὑφ’ ἑνὶ δένδρῳ μεσημβρίζειν σκιαζομένουσ ἱππέασ πεντήκοντα· οὗτοσ δὲ τετρακοσίουσ. λέγει δὲ ὁ Ἀριστόβουλοσ καὶ ἄλλο δένδρον οὐ μέγα, λοποὺσ ἔχον ὡσ ὁ κύαμοσ δεκαδακτύλουσ τὸ μῆκοσ πλήρεισ μέλιτοσ, τοὺσ δὲ φαγόντασ οὐ ῥᾳδίωσ σώζεσθαι. ἅπαντασ δ’ ὑπερβέβληνται περὶ τοῦ μεγέθουσ τῶν δένδρων οἱ φήσαντεσ ἑωρᾶσθαι πέραν τοῦ Υἁρώτιδοσ τῶν δένδρων οἱ φήσαντεσ ταῖσ μεσημβρίαισ πενταστάδιον. καὶ τῶν ἐριοφόρων δένδρων φησὶν οὗτοσ τὸ ἄνθοσ ἔχειν πυρῆνα· ἐξαιρεθέντοσ δὲ τούτου ξαίνεσθαι τὸ λοιπὸν ὁμοίωσ ταῖσ ἐρέαισ. ἐν δὲ τῇ Μουσικανοῦ καὶ σῖτον αὐτοφυῆ λέγει πυρῷ παραπλήσιον καὶ ἄμπελον, ὥστ’ οἰνοφορεῖν τῶν ἄλλων ἀοίνον λεγόντων τὴν Ἰνδικήν·

ὥστε μηδ’ αὐλὸν εἶναι κατὰ τὸν Ἀνάχαρσιν μηδ’ ἄλλο τῶν μουσικῶν ὀργάνων μηδὲν πλὴν κυμβάλων καὶ τυμπάνων καὶ κροτάλων ἃ τοὺσ θαυματοποιοὺσ κεκτῆσθαι. καὶ πολυφάρμακον δὲ καὶ πολύρριζον τῶν τε σωτηρίων καὶ τῶν ἐναντίων, ὥσπερ καὶ πολυχρώματον, καὶ οὗτοσ εἴρηκε καὶ ἄλλοι γε· προστίθησι δ’ οὗτοσ ὅτι καὶ νόμοσ εἰή τὸν ἀνευρόντα τι τῶν ὀλεθρίων, ἐὰν μὴ προσανεύρῃ καὶ τὸ ἄκοσ αὐτοῦ, θανατοῦσθαι· ἀνευρόντα δὲ τιμῆσ τυγχάνειν παρὰ τοῖσ βασιλεῦσιν. ἔχειν δὲ καὶ κιννάμωμον καὶ νάρδον καὶ τὰ ἄλλα ἀρώματα τὴν νότιον γῆν τὴν Ἰνδικὴν ὁμοίωσ ὥσπερ τὴν Ἀραβίαν καὶ τὴν Αἰθιοπίαν ἔχουσάν τι ἐμφερὰσ ἐκείναισ κατὰ τοὺσ ἡλίουσ· διαφέρειν δὲ τῷ πλεονασμῷ τῶν ὑδάτων ὥστ’ ἔνικμον εἶναι τὸν ἀέρα καὶ τροφιμώτερον παρὰ τοῦτο καὶ γόνιμον μᾶλλον, ὡσ δ’ αὕτωσ καὶ τὴν γῆν καὶ τὸ ὕδωρ, ᾗ δὴ καὶ μείζω τά τε χερσαῖα τῶν ζῴων καὶ τὰ καθ’ ὕδατοσ τὰ ἐν Ἰνδοῖσ τῶν παρ’ ἄλλοισ εὑρίσκεσθαι. καὶ τὸν Νεῖλον δ’ εἶναι γόνιμον μᾶλλον ἑτέρων καὶ μεγαλοφυῆ γεννᾶν καὶ τἆλλα καὶ τὰ ἀμφίβια, τάσ τε γυναῖκασ ἔσθ’ ὅτε καὶ τετράδυμα τίκτειν τὰσ Αἰγυπτίασ· Ἀριστοτέλησ δέ τινα καὶ ἑπτάδυμα ἱστορεῖ τετοκέναι, καὶ αὐτὸσ πολύγονον καλῶν τὸν Νεῖλον καὶ τρόφιμον διὰ τὴν ἐκ τῶν ἡλίων μετρίαν ἕψησιν αὐτὸ καταλειπόντων τὸ τρόφιμον τὸ δὲ περιττὸν ἐκθυμιώντων. Ἀπὸ δὲ τῆσ αὐτῆσ αἰτίασ καὶ τοῦτο συμβαίνειν εἰκὸσ ὅπερ φησὶν οὗτοσ, ὅτι τῷ ἡμίσει πυρὶ ἕψει τὸ τοῦ Νείλου ὕδωρ ἢ τὰ ἄλλα.

ὅσῳ δέ γε φησὶ τὸ μὲν τοῦ Νείλου ὕδωρ δι’ εὐθείασ ἔπεισι πολλὴν χώραν καὶ στενὴν καὶ μεταβάλλει πολλὰ κλίματα καὶ πολλοὺσ ἀέρασ, τὰ δ’ Ἰνδικὰ ῥεύματα ἐσ πεδία ἀναχεῖται μείζω καὶ πλατύτερα ἐνδιατρίβοντα πολὺν χρόνον τοῖσ αὐτοῖσ κλίμασι, τοσῷδε ἐκεῖνα τούτου τροφιμώτερα, διότι καὶ τὰ κήτη μείζω τε καὶ πλείω· καὶ ἐκ τῶν νεφῶν δὲ ἑφθὸν ἤδη χεῖσθαι τὸ ὕδωρ. τοῦτο δ’ οἱ μὲν περὶ Ἀριστόβουλον οὐκ ἂν συγχωροῖεν οἱ φάσκοντεσ μὴ ὑέσθαι τὰ πεδία.

Ὀνησικρίτῳ δὲ δοκεῖ τόδε τὸ ὕδωρ αἴτιον εἶναι τῶν ἐν τοῖσ ζῴοισ ἰδιωμάτων, καὶ φέρει σημεῖον τὸ καὶ τὰσ χρόασ τῶν πινόντων βοσκημάτων ξενικῶν ἀλλάττεσθαι πρὸσ τὸ ἐπιχώριον. τοῦτο μὲν οὖν εὖ, οὐκέτι δὲ καὶ [τὸ] τοῦ μέλανασ εἶναι καὶ οὐλότριχασ τοὺσ Αἰθίοπασ ἐν ψιλοῖσ τοῖσ ὕδασι τὴν αἰτίαν τιθέναι, μέμφεσθαι δὲ τὸν Θεοδέκτην εἰσ αὐτὸν τὸν ἥλιον ἀναφέροντα τὸ αἴτιον, ὅσ φησιν οὕτωσ "οἷσ ἀγχιτέρμων ἥλιοσ διφρηλατῶν σκοτεινὸν ἄνθοσ ἐξέχρωσε λιγνύοσ εἰσ σώματ’ ἀνδρῶν, "καὶ συνέστρεψεν κόμασ μορφαῖσ ἀναυξήτοισι συντήξασ πυρόσ. " ἔχοι δ’ ἄν τινα λόγον· φησὶ γὰρ μήτε ἐγγυτέρω τοῖσ Αἰθίοψιν εἶναι τὸν ἥλιον ἢ τοῖσ ἄλλοισ, ἀλλὰ μᾶλλον κατὰ κάθετον εἶναι, καὶ διὰ τοῦτο ἐπικαίεσθαι πλέον, ὥστ’ οὐκ εὖ λέγεσθαι ἀγχιτέρμονα αὐτοῖσ τὸν ἥλιον ἴσον πάντων διέχοντα· μήτε τὸ θάλποσ εἶναι τοῦ τοιούτου πάθουσ αἴτιον· μηδὲ γὰρ τοῖσ ἐν γαστρί, ὧν οὐχ ἅπτεται ἥλιοσ. βελτίουσ δὲ οἱ τὸν ἥλιον αἰτιώμενοι καὶ τὴν ἐξ αὐτοῦ ἐπίκαυσιν κατ’ ἐπίλειψιν σφοδρὰν τῆσ ἐπιπολῆσ ἰκμάδοσ· καθ’ ὃ καὶ τοὺσ Ἰνδοὺσ μὴ οὐλοτριχεῖν φαμεν, μηδ’ οὕτωσ ἀπεφεισμένωσ ἐπικεκαῦσθαι τὴν χρόαν, ὅτι ὑγροῦ κοινωνοῦσιν ἀέροσ. ἐν δὲ τῇ γαστρὶ ἤδη κατὰ σπερματικὴν διάδοσιν τοιαῦτα γίνεται οἱᾶ τὰ γεννῶντα· καὶ γὰρ πάθη συγγενικὰ οὕτω λέγεται καὶ ἄλλαι ὁμοιότητεσ. καὶ τὸ πάντων δ’ ἴσον ἀπέχειν τὸν ἥλιον πρὸσ αἴσθησιν λέγεται, οὐ πρὸσ λόγον· καὶ πρὸσ αἴσθησιν, οὐχ ὡσ ἔτυχεν ἀλλ’ ὥσ φαμεν σημείου λόγον ἔχειν τὴν γῆν πρὸσ τὴν τοῦ ἡλίου σφαῖραν· ἐπεὶ πρόσ γε τὴν τοιαύτην αἴσθησιν καθ’ ἣν θάλπουσ ἀντιλαμβανόμεθα, ἐγγύθεν μὲν μᾶλλον πόρρωθεν δὲ ἧττον, οὐκ ἴσον· οὕτω δ’ ἀγχιτέρμων ὁ ἥλιοσ λέγεται τοῖσ Αἰθίοψιν, οὐχ ὡσ Ὀνησικρίτῳ δέδοκται. καὶ τοῦτο δὲ τῶν ὁμολογουμένων ἐστὶ καὶ τῶν σωζόντων τὴν πρὸσ τὴν Αἴγυπτον ὁμοιότητα καὶ τὴν Αἰθιοπίαν, ὅτι τῶν πεδίων ὅσα μὴ ἐπίκλυστα, ἄκαρπά ἐστι διὰ τὴν ἀνυδρίαν.

Νέαρχοσ δὲ τὸ ζητούμενον πρότερον ἐπὶ τοῦ Νείλου πόθεν ἡ πλήρωσισ αὐτοῦ, διδάσκειν ἔφη τοὺσ Ἰνδικοὺσ ποταμοὺσ ὅτι ἐκ τῶν θερινῶν ὄμβρων συμβαίνει· Ἀλέξανδρον δ’ ἐν μὲν τῷ Ὑδάσπῃ κροκοδείλουσ ἰδόντα, ἐν δὲ τῷ Ἀκεσίνῃ κυάμουσ Αἰγυπτίουσ, εὑρηκέναι δόξαι τὰσ τοῦ Νείλου πηγάσ, καὶ παρασκευάζεσθαι στόλον εἰσ τὴν Αἴγυπτον ὡσ τῷ ποταμῷ τούτῳ μέχρι ἐκεῖσε πλευσόμενον· μικρὸν δ’ ὕστερον γνῶναι διότι οὐ δύναται ὃ ἤλπισε· "μέσσῳ γὰρ μεγάλοι ποταμοὶ καὶ δεινὰ ῥέεθρα, Ὠκεανὸσ μὲν πρῶτον," εἰσ ὃν ἐκδιδόασιν οἱ Ἰνδικοὶ πάντεσ ποταμοί, ἔπειτα ἡ Ἀριανὴ καὶ ὁ Περσικὸσ κόλποσ καὶ ὁ Ἀράβιοσ καὶ αὐτὴ ἡ Ἀραβία καὶ ἡ Τρωγλοδυτική. τὰ μὲν οὖν περὶ τῶν ἀνέμων καὶ τῶν ὄμβρων τοιαῦτα λέγεται καὶ τῆσ πληρώσεωσ τῶν ποταμῶν καὶ τῆσ ἐπικλύσεωσ τῶν πεδίων. δεῖ δὲ καὶ τὰ καθ’ ἕκαστα περὶ τῶν ποταμῶν εἰπεῖν ὅσα πρὸσ τὴν γεωγραφίαν χρήσιμα καὶ ὅσων ἱστορίαν παρειλήφαμεν.

ἄλλωσ τε γὰρ οἱ ποταμοὶ φυσικοί τινεσ ὁρ́οι καὶ μεγεθῶν καὶ σχημάτων τῆσ χώρασ ὄντεσ ἐπιτηδειότητα πολλὴν παρέχουσι πρὸσ ὅλην τὴν νῦν ὑπόθεσιν. ὁ δὲ Νεῖλοσ καὶ οἱ κατὰ τὴν Ἰνδικὴν πλεονέκτημά τι ἔχουσι παρὰ τοὺσ ἄλλουσ διὰ τὸ τὴν χώραν ἀοίκητον εἶναι χωρὶσ αὐτῶν, πλωτὴν ἅμα καὶ γεωργήσιμον οὖσαν, καὶ μήτ’ ἐφοδεύεσθαι δυναμένην ἄλλωσ μήτ’ οἰκεῖσθαι τὸ παράπαν. τοὺσ μὲν οὖν εἰσ τὸν Ἰνδὸν καταφερομένουσ ἱστοροῦμεν τοὺσ ἀξίουσ μνήμησ καὶ τὰσ χώρασ, δι’ ὧν ἡ φορά, τῶν δ’ ἄλλων ἐστὶν ἄγνοια πλείων ἢ γνῶσισ. Ἀλέξανδροσ γὰρ ὁ μάλιστα ταῦτ’ ἀνακαλύψασ κατ’ ἀρχὰσ μέν, ἡνίκα οἱ Δαρεῖον δολοφονήσαντεσ ὡρ́μησαν ἐπὶ τὴν τῆσ Βακτριανῆσ ἀπόστασιν, ἔγνω προυργιαίτατον ὂν διώκειν καὶ καταλύειν ἐκείνουσ. ἧκε μὲν οὖν τῆσ Ἰνδικῆσ πλησίον δι’ Ἀριανῶν, ἀφεὶσ δ’ αὐτὴν ἐν δεξιᾷ ὑπερέβη τὸν Παροπάμισον εἰσ τὰ προσάρκτια μέρη καὶ τὴν Βακτριανήν· καταστρεψάμενοσ δὲ τἀκεῖ πάντα ὅσα ἦν ὑπὸ Πέρσαισ καὶ ἔτι πλείω, τότ’ ἤδη καὶ τῆσ Ἰνδικῆσ ὠρέχθη, λεγόντων μὲν περὶ αὐτῆσ πολλῶν οὐ σαφῶσ δέ. ἀνέστρεψε δ’ οὖν ὑπερθεὶσ τὰ αὐτὰ ὄρη κατ’ ἄλλασ ὁδοὺσ ἐπιτομωτέρασ ἐν ἀριστερᾷ ἔχων τὴν Ἰνδικήν, εἶτ’ ἐπέστρεψεν εὐθὺσ ἐπ’ αὐτὴν καὶ τοὺσ ὁρ́ουσ τοὺσ ἑσπερίουσ αὐτῆσ καὶ τὸν Κώφην ποταμὸν καὶ τὸν Χοάσπην, ὃσ εἰσ τὸν Κώφην ἐμβάλλει ποταμὸν κατὰ Πλημύριον πόλιν, ῥυεὶσ παρὰ Γώρυδι ἄλλην πόλιν, καὶ διεξιὼν τήν τε Βανδοβηνὴν καὶ τὴν Γανδαρῖτιν. ἐπυνθάνετο δ’ οἰκήσιμον εἶναι μάλιστα καὶ εὔκαρπον τὴν ὀρεινὴν καὶ προσάρκτιον· τὴν δὲ νότιον τὴν μὲν ἄνυδρον τὴν δὲ ποταμόκλυστον καὶ τελέωσ ἔκπυρον, θηρίοισ τε μᾶλλον ἢ ἀνθρώποισ σύμμετρον. ὡρ́μησεν οὖν τὴν ἐπαινουμένην κατακτᾶσθαι πρότερον, ἅμα καὶ τοὺσ ποταμοὺσ εὐπερατοτέρουσ νομίσασ τῶν πηγῶν πλησίον, οὓσ ἀναγκαῖον ἦν διαβαίνειν, ἐπικαρσίουσ ὄντασ καὶ τέμνοντασ ἣν ἐπῄει γῆν. ἅμα δὲ καὶ ἤκουσεν εἰσ ἓν πλείουσ συνιόντασ ῥεῖν, καὶ τοῦτ’ ἀεὶ καὶ μᾶλλον συμβαῖνον ὅσῳ πλεῖον εἰσ τὸ πρόσθεν προί̈οιεν, ὥστ’ εἶναι δυσπερατοτέραν, καὶ ταῦτα ἐν πλοίων ἀπορίᾳ. δεδιὼσ οὖν τοῦτο διέβη τὸν Κώφην, καὶ κατεστρέφετο τὴν ὀρεινὴν ὅση ἐτέτραπτο πρὸσ ἑώ. ἦν δὲ μετὰ τὸν Κώφην ὁ Ἰνδόσ, εἶθ’ ὁ Ὑδάσπησ, εἶθ’ ὁ Ἀκεσίνησ καὶ ὁ Υἅρωτισ, ὕστατοσ δ’ ὁ Ὕπανισ.

περαιτέρω γὰρ προελθεῖν ἐκωλύθη, τοῦτο μὲν μαντείοισ τισὶ προσέχων τοῦτο δ’ ὑπὸ τῆσ στρατιᾶσ ἀπηγορευκυίασ ἤδη πρὸσ τοὺσ πόνουσ ἀναγκασθείσ· μάλιστα δ’ ἐκ τῶν ὑδάτων ἔκαμνον συνεχῶσ ὑόμενοι. ταῦτ’ οὖν ἐγένετο γνώριμα ἡμῖν τῶν ἑωθινῶν τῆσ Ἰνδικῆσ μερῶν, ὅσα ἐντὸσ τοῦ Ὑπάνιοσ, καὶ εἴ τινα προσιστόρησαν οἱ μετ’ ἐκεῖνον περαιτέρω τοῦ Ὑπάνιοσ προελθόντεσ μέχρι τοῦ Γάγγου καὶ Παλιβόθρων. μετὰ μὲν οὖν τὸν Κώφην ὁ Ἰνδὸσ ῥεῖ· τὰ δὲ μεταξὺ τούτων τῶν δυεῖν ποταμῶν ἔχουσιν Ἀστακηνοί τε καὶ Μασιανοὶ καὶ Νυσαῖοι καὶ Ὑπάσιοι· εἶθ’ ἡ Ἀσσακανοῦ, ὅπου Μασόγα πόλισ, τὸ βασίλειον τῆσ χώρασ. ἤδη δὲ πρὸσ τῷ Ἰνδῷ πάλιν ἄλλη πόλισ Πευκολαῖτισ, πρὸσ ᾗ ζεῦγμα γενηθὲν ἐπεραίωσε τὴν στρατιάν. μεταξὺ δὲ τοῦ Ἰνδοῦ καὶ τοῦ Ὑδάσπου Τάξιλα ἔστι πόλισ μεγάλη καὶ εὐνομωτάτη, καὶ ἡ περικειμένη χώρα συχνὴ καὶ σφόδρα εὐδαίμων, ἤδη συνάπτουσα καὶ τοῖσ πεδίοισ.

ἐδέξαντό τε δὴ φιλανθρώπωσ τὸν Ἀλέξανδρον οἱ ἄνθρωποι καὶ ὁ βασιλεὺσ αὐτῶν Ταξίλησ· ἔτυχόν τε πλειόνων ἢ αὐτοὶ παρέσχον, ὥστε φθονεῖν τοὺσ Μακεδόνασ καὶ λέγειν ὡσ οὐκ εἶχεν, ὡσ ἐοίκεν, Ἀλέξανδροσ οὓσ εὐεργετήσει πρὶν ἢ διέβη τὸν Ἰνδόν. φασὶ δ’ εἶναί τινεσ τὴν χώραν ταύτην Αἰγύπτου μείζονα. ὑπὲρ δὲ ταύτησ ἐν τοῖσ ὄρεσιν ἡ τοῦ Ἀβισάρου χώρα, παρ’ ᾧ δύο δράκοντασ ἀπήγγελλον οἱ παρ’ αὐτοῦ πρέσβεισ τρέφεσθαι, τὸν μὲν ὀγδοήκοντα πηχῶν τὸν δὲ τετταράκοντα πρὸσ τοῖσ ἑκατόν, ὡσ εἴρηκεν Ὀνησίκριτοσ, ὃν οὐκ Ἀλεξάνδρου μᾶλλον ἢ τῶν παραδόξων ἀρχικυβερνήτην προσείποι τισ ἄν. πάντεσ μὲν γὰρ οἱ περὶ Ἀλέξανδρον τὸ θαυμαστὸν ἀντὶ τἀληθοῦσ ἀπεδέχοντο μᾶλλον, ὑπερβάλλεσθαι δὲ δοκεῖ τοὺσ τοσούτουσ ἐκεῖνοσ τῇ τερατολογίᾳ· λέγει δ’ οὖν τινα καὶ πιθανὰ καὶ μνήμησ ἄξια ὥστε καὶ ἀπιστοῦντα μὴ παρελθεῖν αὐτά. περὶ δ’ οὖν τῶν δρακόντων καὶ ἄλλοι λέγουσιν ὅτι ἐν τοῖσ Ἠμωδοῖσ ὄρεσι θηρεύουσι καὶ τρέφουσιν ἐν σπηλαίοισ. μεταξὺ δὲ τοῦ Ὑδάσπου καὶ τοῦ Ἀκεσίνου ἥ τε τοῦ Πώρου ἐστί, πολλὴ καὶ ἀγαθή, σχεδόν τι καὶ τριακοσίων πόλεων, καὶ ἡ πρὸσ τοῖσ Ἠμωδοῖσ ὄρεσιν ὕλη, ἐξ ἧσ Ἀλέξανδροσ κατήγαγε τῷ Ὑδάσπῃ κόψασ ἐλάτην τε πολλὴν καὶ πεύκην καὶ κέδρον καὶ ἄλλα παντοῖα στελέχη ναυπηγήσιμα, ἐξ ὧν στόλον κατεσκευάσατο ἐπὶ τῷ Ὑδάσπῃ πρὸσ ταῖσ ἐκτισμέναισ ὑπ’ αὐτοῦ πόλεσιν ἐφ’ ἑκάτερα τοῦ ποταμοῦ, ὅπου τὸν Πῶρον ἐνίκα διαβάσ·

ὧν τὴν μὲν Βουκεφαλίαν ὠνόμασεν ἀπὸ τοῦ πεσόντοσ ἵππου κατὰ τὴν μάχην τὴν πρὸσ τὸν Πῶρον ἐκαλεῖτο δὲ Βουκεφάλασ ἀπὸ τοῦ πλάτουσ τοῦ μετώπου· πολεμιστὴσ δ’ ἦν ἀγαθόσ, καὶ ἀεὶ τούτῳ ἐκέχρητο κατὰ τοὺσ ἀγῶνασ, τὴν δὲ Νίκαιαν ἀπὸ τῆσ νίκησ ἐκάλεσεν. ἐν δὲ τῇ λεχθείσῃ ὕλῃ καὶ τὸ τῶν κερκοπιθήκων διηγοῦνται πλῆθοσ ὑπερβάλλον καὶ τὸ μέγεθοσ ὁμοίωσ· ὥστε τοὺσ Μακεδόνασ ποτὲ ἰδόντασ ἔν τισιν ἀκρολοφίαισ ψιλαῖσ ἑστῶτασ ἐν τάξει κατὰ μέτωπον πολλοὺσ καὶ γὰρ ἀνθρωπονούστατον εἶναι τὸ ζῷον, οὐχ ἧττον τῶν ἐλεφάντων στρατοπέδου λαβεῖν φαντασίαν καὶ ὁρμῆσαι μὲν ἐπ’ αὐτοὺσ ὡσ πολεμίουσ, μαθόντασ δὲ παρὰ Ταξίλου συνόντοσ τότε τῷ βασιλεῖ τὴν ἀλήθειαν παύσασθαι. ἡ δὲ θήρα τοῦ ζῴου διττή· μιμητικὸν δὲ καὶ ἐπὶ τὰ δένδρα ἀναφευκτικόν· οἱ οὖν θηρεύοντεσ, ἐπὰν ἴδωσιν ἐπὶ δένδρων ἱδρυμένον, ἐν ὄψει θέντεσ τρύβλιον ὕδωρ ἔχον τοὺσ ἑαυτῶν ὀφθαλμοὺσ ἐναλείφουσιν ἐξ αὐτοῦ· εἶτ’ ἀντὶ τοῦ ὕδατοσ ἰξοῦ τρύβλιον θέντεσ ἀπίασι καὶ λοχῶσι πόρρωθεν· ἐπὰν δὲ καταπηδῆσαν τὸ θηρίον ἐγχρίσηται τοῦ ἰξοῦ, καταμύσαντοσ δ’ ἀποληφθῇ τὰ βλέφαρα, ἐπιόντεσ ζωγροῦσιν. εἷσ μὲν οὖν τρόποσ οὗτοσ, ἄλλοσ δέ· ὑποδυσάμενοι θυλάκουσ ὡσ ἀναξυρίδασ ἀπίασιν, ἄλλουσ καταλιπόντεσ δασεῖσ τὰ ἐντὸσ κεχρισμένουσ ἰξῷ· ἐνδύντασ δὲ εἰσ αὐτοὺσ ῥᾳδίωσ αἱροῦσι. καὶ τὴν Κάθαιαν δέ τινεσ [καὶ] τὴν Σωπείθουσ, τῶν νομαρχῶν τινοσ, κατὰ τήνδε τὴν μεσοποταμίαν τιθέασιν·

ἄλλοι δὲ καὶ τοῦ Ἀκεσίνου πέραν καὶ τοῦ Υἁρώτιδοσ, ὅμορον τῇ Πώρου τοῦ ἑτέρου, ὃσ ἦν ἀνεψιὸσ τοῦ ὑπ’ Ἀλεξάνδρου ἁλόντοσ· καλοῦσι δὲ Γανδαρίδα τὴν ὑπὸ τούτῳ χώραν. ἐν δὲ τῇ Καθαίᾳ καινότατον ἱστορεῖται τὸ περὶ τοῦ κάλλουσ ὅτι τιμᾶται διαφερόντωσ, ὡσ ἵππων καὶ κυνῶν· βασιλέα τε γὰρ τὸν κάλλιστον αἱρεῖσθαί φησιν Ὀνησίκριτοσ, γενόμενόν τε παιδίον μετὰ δίμηνον κρίνεσθαι δημοσίᾳ πότερον ἔχοι τὴν ἔννομον μορφὴν καὶ τοῦ ζῆν ἀξίαν ἢ οὔ, κριθέντα δ’ ὑπὸ τοῦ ἀποδειχθέντοσ ἄρχοντοσ ζῆν ἢ θανατοῦσθαι· βάπτεσθαί τε πολλοῖσ εὐανθεστάτοισ χρώμασι τοὺσ πώγωνασ αὐτοῦ τούτου χάριν καλλωπιζομένουσ· τοῦτο δὲ καὶ ἄλλουσ ποιεῖν ἐπιμελῶσ συχνοὺσ τῶν Ἰνδῶν καὶ γὰρ δὴ φέρειν τὴν χώραν χρόασ θαυμαστάσ καὶ θριξὶ καὶ ἐσθῆσι· τοὺσ δ’ ἀνθρώπουσ τὰ ἄλλα μὲν εὐτελεῖσ εἶναι φιλοκόσμουσ δέ. ἴδιον δὲ τῶν Καθαίων καὶ τοῦτο ἱστορεῖται τὸ αἱρεῖσθαι νυμφίον καὶ νύμφην ἀλλήλουσ καὶ τὸ συγκατακαίεσθαι τεθνεῶσι τοῖσ ἀνδράσι τὰσ γυναῖκασ κατὰ τοιαύτην αἰτίαν, ὅτι ἐρῶσαί ποτε τῶν νέων ἀφίσταιντο τῶν ἀνδρῶν ἢ φαρμακεύοιεν αὐτούσ· νόμον οὖν θέσθαι τοῦτον ὡσ παυσομένησ τῆσ φαρμακείασ· οὐ πιθανῶσ μὲν οὖν ὁ νόμοσ οὐδ’ ἡ αἰτία λέγεται. φασὶ δ’ ἐν τῇ Σωπείθουσ χώρᾳ ὀρυκτῶν ἁλῶν ὄροσ εἶναι ἀρκεῖν δυνάμενον ὅλῃ τῇ Ἰνδικῇ· καὶ χρυσεῖα δὲ καὶ ἀργυρεῖα οὐ πολὺ ἄπωθεν ἐν ἄλλοισ ὄρεσιν ἱστορεῖται καλά, ὡσ ἐδήλωσε Γόργοσ ὁ μεταλλευτήσ. οἱ δ’ Ἰνδοὶ μεταλλείασ καὶ χωνείασ ἀπείρωσ ἔχοντεσ οὐδ’ ὧν εὐποροῦσιν ἴσασιν, ἀλλ’ ἁπλούστερον μεταχειρίζονται τὸ πρᾶγμα. ἐν δὲ τῇ Σωπείθουσ καὶ τὰσ τῶν κυνῶν ἀρετὰσ διηγοῦνται θαυμαστάσ·

λαβεῖν γοῦν τὸν Ἀλέξανδρον παρὰ τοῦ Σωπείθουσ κύνασ πεντήκοντα καὶ ἑκατόν· διαπείρασ δὲ χάριν λέοντι προσαφέντασ δύο, κρατουμένων αὐτῶν, δύο ἄλλουσ ἐπαφεῖναι· τότε δ’ ἤδη καθεστώτων εἰσ ἀντίπαλα τὸν μὲν Σωπείθη κελεῦσαι τῶν κυνῶν ἕνα ἀποσπᾶν τοῦ σκέλουσ τινὰ λαβόμενον, ἐὰν δὲ μὴ ὑπακούῃ ἀποτεμεῖν· τὸν Ἀλέξανδρον δὲ κατ’ ἀρχὰσ μὲν οὐ συγχωρεῖν ἀποτεμεῖν φειδόμενον τοῦ κυνόσ, εἰπόντοσ δ’ ὅτι τέτταρασ ἀντιδώσω σοι, συγχωρῆσαι καὶ τὸν κύνα περιιδεῖν ἀποτμηθέντα τὸ σκέλοσ βραδείᾳ τομῇ πρὶν ἀνεῖναι τὸ δῆγμα. ἡ μὲν οὖν μέχρι τοῦ Ὑδάσπου ὁδὸσ τὸ πλέον ἦν ἐπὶ μεσημβρίαν, ἡ δ’ ἐνθένδε πρὸσ ἑώ μᾶλλον μέχρι τοῦ Ὑπάνιοσ, ἅπασα δὲ τῆσ ὑπωρείασ μᾶλλον ἢ τῶν πεδίων ἐχομένη.

ὁ δ’ οὖν Ἀλέξανδροσ ἀπὸ τοῦ Ὑπάνιοσ ἀναστρέψασ ἐπὶ τὸν Ὑδάσπην καὶ τὸν ναύσταθμον ἠρτικρότει τὸν στόλον, εἶτ’ ἔπλει τῷ Ὑδάσπῃ. πάντεσ δ’ οἱ λεχθέντεσ ποταμοὶ συμβάλλουσιν εἰσ ἕνα τὸν Ἰνδόν, ὕστατοσ δ’ ὁ Ὕπανισ· πεντεκαίδεκα δὲ τοὺσ σύμπαντασ συρρεῖν φασι τούσ γε ἀξιολόγουσ· πληρωθεὶσ δ’ ἐκ πάντων ὥστε καὶ ἐφ’ ἑκατὸν σταδίουσ, ὡσ οἱ μὴ μετριάζοντέσ φασιν, εὐρύνεσθαι κατά τινασ τόπουσ, ὡσ δ’ οἱ μετριώτεροι, πεντήκοντα τὸ πλεῖστον ἐλάχιστον δὲ ἑπτά, ἔπειτα δυσὶ στόμασιν εἰσ τὴν νοτίαν ἐκδίδωσι θάλατταν καὶ τὴν Παταληνὴν προσαγορευομένην ποιεῖ νῆσον. ταύτην δ’ ἔσχε τὴν διάνοιαν Ἀλέξανδροσ, ἀφεὶσ τὰ πρὸσ ἑώ μέρη πρῶτον μὲν διὰ τὸ κωλυθῆναι διαβῆναι τὸν Ὕπανιν, ἔπειτα καὶ ψευδῆ καταμαθὼν τῇ πείρᾳ τὸν προκατέχοντα λόγον ὡσ ἔκπυρα εἰή καὶ θηρίοισ μᾶλλον οἰκήσιμα τὰ ἐν τοῖσ πεδίοισ ἢ ἀνθρωπείῳ γένει· διόπερ ὡρ́μησεν ἐπὶ ταῦτα ἀφεὶσ ἐκεῖνα, ὥστε καὶ ἐγνώσθη ταῦτα ἀντ’ ἐκείνων ἐπὶ πλέον. ἡ μὲν οὖν μεταξὺ τοῦ Ὑπάνιοσ καὶ τοῦ Ὑδάσπου λέγεται ἐννέα ἔχειν ἔθνη, πόλεισ δὲ εἰσ πεντακισχιλίασ οὐκ ἐλάττουσ Κῶ τῆσ Μεροπίδοσ·

ἐν δὲ τῇ Παταληνῇ πόλισ ἐστὶν ἀξιόλογοσ τὰ Πάταλα, ἀφ’ ἧσ καὶ ἡ νῆσοσ καλεῖται. δοκεῖ δὲ πρὸσ ὑπερβολὴν εἰρῆσθαι τὸ πλῆθοσ· ἡ δὲ μεταξὺ τοῦ Ἰνδοῦ καὶ τοῦ Ὑδάσπου εἴρηται σχεδόν τι ὑφ’ ὧν οἰκεῖται τῶν ἀξίων μνήμησ. κάτω δ’ ἑξῆσ εἰσιν οἵ τε Σίβαι λεγόμενοι, περὶ ὧν καὶ πρότερον ἐμνήσθημεν, καὶ Μαλλοὶ καὶ Συδράκαι μεγάλα ἔθνη· καὶ Μαλλοὶ μὲν παρ’ οἷσ ἀποθανεῖν ἐκινδύνευσεν Ἀλέξανδροσ τρωθεὶσ ἐν ἁλώσει πολίχνησ τινόσ, Συδράκαι δὲ οὓσ τοῦ Διονύσου συγγενεῖσ ἔφαμεν μεμυθεῦσθαι. πρὸσ αὐτῇ δ’ ἤδη τῇ Παταληνῇ τήν τε τοῦ Μουσικανοῦ λέγουσι καὶ τὴν Σάβου, τὰ Σινδόμανα, καὶ ἔτι τὴν Πορτικανοῦ καὶ ἄλλων ὧν ἐκράτησεν ἁπάντων Ἀλέξανδροσ, τὴν τοῦ Ἰνδοῦ παροικούντων ποταμίαν, ὑστάτησ δὲ τῆσ Παταληνῆσ ἣν ὁ Ἰνδὸσ ποιεῖ σχισθεὶσ εἰσ δύο προχοάσ. Ἀριστόβουλοσ μὲν οὖν εἰσ χιλίουσ σταδίουσ διέχειν ἀλλήλων φησὶν αὐτάσ, Νέαρχοσ δ’ ὀκτακοσίουσ προστίθησιν, Ὀνησίκριτοσ δὲ τὴν πλευρὰν ἑκάστην τῆσ ἀπολαμβανομένησ νήσου τριγώνου τὸ σχῆμα δισχιλίων, τοῦ δὲ ποταμοῦ τὸ πλάτοσ καθ’ ὃ σχίζεται εἰσ τὰ στόματα ὅσον διακοσίων· καλεῖ δὲ τὴν νῆσον Δέλτα καί φησιν ἴσην εἶναι τοῦ κατ’ Αἴγυπτον Δέλτα, οὐκ ἀληθὲσ τοῦτο λέγων. τὸ γὰρ κατ’ Αἴγυπτον Δέλτα χιλίων καὶ τριακοσίων λέγεται σταδίων ἔχειν τὴν βάσιν, τὰσ δὲ πλευρὰσ ἑκατέραν ἐλάττω τῆσ βάσεωσ. φησὶ δ’ Ὀνησίκριτοσ τὴν πλείστην παραλίαν τὴν ταύτῃ πολὺ τὸ τεναγῶδεσ ἔχειν καὶ μάλιστα κατὰ τὰ στόματα τῶν ποταμῶν διά τε τὴν χοῦν καὶ τὰσ πλημμυρίδασ καὶ τὸ μὴ πνεῖν ἀπογαίουσ ἀλλ’ ὑπὸ τῶν πελαγίων ἀνέμων κατέχεσθαι τούτουσ τοὺσ τόπουσ τὸ πλέον.

λέγει δὲ καὶ περὶ τῆσ Μουσικανοῦ χώρασ ἐπὶ πλέον ἐγκωμιάζων αὐτήν, ὧν τινα κοινὰ καὶ ἄλλοισ Ἰνδοῖσ ἱστόρηται, ὡσ τὸ μακρόβιον ὥστε καὶ τριάκοντα ἐπὶ τοῖσ ἑκατὸν προσλαμβάνειν καὶ γὰρ τοὺσ Σῆρασ ἔτι τούτων μακροβιωτέρουσ τινέσ φασι καὶ τὸ λιτόβιον καὶ τὸ ὑγιεινόν, καίπερ τῆσ χώρασ ἀφθονίαν ἁπάντων ἐχούσησ. ἴδιον δὲ τὸ συσσίτιά τινα Λακωνικὰ αὐτοῖσ εἶναι δημοσίᾳ σιτουμένων ὄψα δ’ ἐκ θήρασ ἐχόντων, καὶ τὸ χρυσῷ μὴ χρῆσθαι μηδ’ ἀργύρῳ μετάλλων ὄντων, καὶ τὸ ἀντὶ δούλων τοῖσ ἐν ἀκμῇ χρῆσθαι νέοισ, ὡσ Κρῆτεσ μὲν τοῖσ Ἀφαμιώταισ Λάκωνεσ δὲ τοῖσ Εἴλωσι· μὴ ἀκριβοῦν δὲ τὰσ ἐπιστήμασ πλὴν ἰατρικῆσ· ἐπί τινων γὰρ κακουργίαν εἶναι τὴν ἐπὶ πλέον ἄσκησιν, οἱο͂ν ἐπὶ τῆσ πολεμικῆσ καὶ τῶν ὁμοίων· δίκην δὲ μὴ εἶναι πλὴν φόνου καὶ ὕβρεωσ· οὐκ ἐπ’ αὐτῷ γὰρ τὸ μὴ παθεῖν ταῦτα, τὰ δ’ ἐν τοῖσ συμβολαίοισ ἐπ’ αὐτῷ ἑκάστῳ, ὥστε ἀνέχεσθαι δεῖ ἐάν τισ παραβῇ τὴν πίστιν, ἀλλὰ καὶ προσέχειν ὅτῳ πιστευτέον, καὶ μὴ δικῶν πληροῦν τὴν πόλιν. ταῦτα μὲν οἱ μετ’ Ἀλεξάνδρου στρατεύσαντεσ λέγουσιν.

ἐκδέδοται δέ τισ καὶ Κρατεροῦ πρὸσ τὴν μητέρα Ἀριστοπάτραν ἐπιστολὴ πολλά τε ἄλλα παράδοξα φράζουσα καὶ οὐχ ὁμολογοῦσα οὐδενὶ καὶ δὴ καὶ τὸ μέχρι τοῦ Γάγγου προελθεῖν τὸν Ἀλέξανδρον· αὐτόσ τέ φησιν ἰδεῖν τὸν ποταμὸν καὶ κήτη τὰ ἐπ’ αὐτῷ καὶ μέγεθοσ καὶ πλάτουσ καὶ βάθουσ πόρρω πίστεωσ μᾶλλον ἢ ἐγγύσ. ὅτι μὲν γὰρ μέγιστοσ τῶν μνημονευομένων κατὰ τὰσ τρεῖσ ἠπείρουσ καὶ μετ’ αὐτὸν ὁ Ἰνδόσ, τρίτοσ δὲ καὶ τέταρτοσ ὁ Ἴστροσ καὶ ὁ Νεῖλοσ, ἱκανῶσ συμφωνεῖται· τὰ καθ’ ἕκαστα δ’ ἄλλοι ἄλλωσ περὶ αὐτοῦ λέγουσιν, οἱ μὲν τριάκοντα σταδίων τοὐλάχιστον πλάτοσ οἱ δὲ καὶ τριῶν, Μεγασθένησ δέ, ὅταν ᾖ μέτριοσ, καὶ εἰσ ἑκατὸν εὐρύνεσθαι, βάθοσ δὲ εἴκοσιν ὀργυιῶν τοὐλάχιστον. ἐπὶ δὲ τῇ συμβολῇ τούτου τε καὶ τοῦ ἄλλου ποταμοῦ [Ἐραννοβόα] τὰ Παλίβοθρα ἱδρῦσθαι σταδίων ὀγδοήκοντα τὸ μῆκοσ πλάτοσ δὲ πεντεκαίδεκα ἐν παραλληλογράμμῳ σχήματι, ξύλινον περίβολον ἔχουσαν κατατετρημένον ὥστε διὰ τῶν ὀπῶν τοξεύειν·

προκεῖσθαι δὲ καὶ τάφρον φυλακῆσ τε χάριν καὶ ὑποδοχῆσ τῶν ἐκ τῆσ πόλεωσ ἀπορροιῶν. τὸ δ’ ἔθνοσ ἐν ᾧ ἡ πόλισ αὕτη καλεῖσθαι Πρασίουσ, διαφορώτατον τῶν πάντων· τὸν δὲ βασιλεύοντα ἐπώνυμον δεῖν τῆσ πόλεωσ εἶναι, Παλίβοθρον καλούμενον πρὸσ τῷ ἰδίῳ τῷ ἐκ γενετῆσ ὀνόματι, καθάπερ τὸν Σανδρόκοττον, πρὸσ ὃν ἧκεν ὁ Μεγασθένησ πεμφθείσ. τοιοῦτο δὲ καὶ τὸ παρὰ τοῖσ Παρθυαίοισ· Ἀρσάκαι γὰρ καλοῦνται πάντεσ, ἰδίᾳ δὲ ὁ μὲν Ὀρώδησ ὁ δὲ Φραάτησ ὁ δ’ ἄλλο τι. ἀρίστη δ’ ὁμολογεῖται πᾶσα ἡ τοῦ Ὑπάνιοσ πέραν·

οὐκ ἀκριβοῦνται δέ, ἀλλὰ διὰ τὴν ἄγνοιαν καὶ τὸν ἐκτοπισμὸν λέγεται πάντ’ ἐπὶ τὸ μεῖζον ἢ τὸ τερατωδέστερον· οἱᾶ τὰ τῶν χρυσωρύχων μυρμήκων καὶ ἄλλων θηρίων τε καὶ ἀνθρώπων ἰδιομόρφων καὶ δυνάμεσί τισιν ἐξηλλαγμένων, ὡσ τοὺσ Σῆρασ μακροβίουσ φασὶ πέρα καὶ διακοσίων ἐτῶν παρατείνοντασ. λέγουσι δὲ καὶ ἀριστοκρατικήν τινα σύνταξιν πολιτείασ αὐτόθι ἐκ πεντακισχιλίων βουλευτῶν συνεστῶσαν, ὧν ἕκαστον παρέχεσθαι τῷ κοινῷ ἐλέφαντα. καὶ τίγρεισ δ’ ἐν τοῖσ Πρασίοισ φησὶν ὁ Μεγασθένησ μεγίστουσ γίνεσθαι, σχεδὸν δέ τι καὶ διπλασίουσ λεόντων, δυνατοὺσ δὲ ὥστε τῶν ἡμέρων τινὰ ἀγόμενον ὑπὸ τεττάρων τῷ ὀπισθίῳ σκέλει δραξάμενον ἡμιόνου βιάσασθαι καὶ ἑλκύσαι πρὸσ ἑαυτόν. κερκοπιθήκουσ δὲ μείζουσ τῶν μεγίστων κυνῶν, λευκοὺσ πλὴν τοῦ προσώπου, τοῦτο δ’ εἶναι μέλαν, παρ’ ἄλλοισ δ’ ἀνάπαλιν· τὰσ δὲ κέρκουσ μείζουσ δυεῖν πηχέων· ἡμερωτάτουσ δὲ καὶ οὐ κακοήθεισ περὶ ἐπιθέσεισ καὶ κλοπάσ. λίθουσ δ’ ὀρύττεσθαι λιβανόχρουσ γλυκυτέρουσ σύκων ἢ μέλιτοσ. ἀλλαχοῦ δὲ διπήχεισ ὄφεισ ὑμενοπτέρουσ ὥσπερ αἱ νυκτερίδεσ· καὶ τούτουσ δὲ νύκτωρ πέτεσθαι, σταλαγμοὺσ ἀφιέντασ οὔρων, τοὺσ δὲ ἱδρώτων, διασήποντασ τὸν χρῶτα τοῦ μὴ φυλαξαμένου· καὶ σκορπίουσ εἶναι πτηνούσ, ὑπερβάλλοντασ μεγέθεσι· φύεσθαι δὲ καὶ ἔβενον· εἶναι δὲ καὶ κύνασ ἀλκίμουσ, οὐ πρότερον μεθιέντασ τὸ δηχθὲν πρὶν εἰσ τοὺσ ῥώθωνασ ὕδωρ καταχυθῆναι· ἐνίουσ δ’ ὑπὸ προθυμίασ ἐν τῷ δήγματι διαστρέφεσθαι τοὺσ ὀφθαλμούσ, τοῖσ δὲ καὶ ἐκπίπτειν, κατασχεθῆναι δὲ καὶ λέοντα ὑπὸ κυνὸσ καὶ ταῦρον, τὸν δὲ ταῦρον καὶ ἀποθανεῖν κρατούμενον τοῦ ῥύγχουσ πρότερον ἢ ἀφεθῆναι. ἐν δὲ τῇ ὀρεινῇ Σίλαν ποταμὸν εἶναι ᾧ μηδὲν ἐπιπλεῖ·

Δημόκριτον μὲν οὖν ἀπιστεῖν ἅτε πολλὴν τῆσ Ἀσίασ πεπλανημένον· καὶ Ἀριστοτέλησ δὲ ἀπιστεῖ, καίπερ ἀέρων ὄντων λεπτῶν οἷσ οὐδὲν ἐποχεῖται πτηνόν· ἔτι δὲ τῶν ἀναφερομένων ἀτμῶν ἐπισπαστικοί τινέσ εἰσι πρὸσ ἑαυτοὺσ καὶ οἱο͂ν ῥοφητικοὶ τοῦ ὑπερπετοῦσ, ὡσ τὸ ἤλεκτρον τοῦ ἀχύρου καὶ ἡ σιδηρῖτισ τοῦ σιδήρου· τάχα δὲ καὶ καθ’ ὕδατοσ τοιαῦταί τινεσ εἰε͂ν ἂν δυνάμεισ. ταῦτα μὲν οὖν φυσιολογίασ ἔχεταί τινοσ καὶ τῆσ περὶ τῶν ὀχουμένων πραγματείασ, ὥστε ἐν ἐκείνοισ ἐπισκεπτέον· νυνὶ δ’ ἔτι καὶ ταῦτα προσληπτέον καὶ ὅσα ἄλλα τῆσ γεωγραφίασ ἐγγυτέρω. φησὶ δὴ τὸ τῶν Ἰνδῶν πλῆθοσ εἰσ ἑπτὰ μέρη διῃρῆσθαι, καὶ πρώτουσ μὲν τοὺσ φιλοσόφουσ εἶναι κατὰ τιμήν, ἐλαχίστουσ δὲ κατ’ ἀριθμόν·

χρῆσθαι δ’ αὐτοῖσ ἰδίᾳ μὲν ἑκάστῳ τοὺσ θύοντασ ἢ τοὺσ ἐναγίζοντασ, κοινῇ δὲ τοὺσ βασιλέασ κατὰ τὴν μεγάλην λεγομένην σύνοδον, καθ’ ἣν τοῦ νέου ἔτουσ ἅπαντεσ οἱ φιλόσοφοι τῷ βασιλεῖ συνελθόντεσ ἐπὶ θύρασ ὅ τι ἂν αὐτῶν ἕκαστοσ συντάξῃ τῶν χρησίμων ἢ τηρήσῃ πρὸσ εὐετηρίαν καρπῶν τε καὶ ζῴων καὶ περὶ πολιτείασ, προσφέρει τοῦτ’ εἰσ τὸ μέσον· ὃσ δ’ ἂν τρὶσ ἐψευσμένοσ ἁλῷ, νόμοσ ἐστὶ σιγᾶν διὰ βίου· τὸν δὲ κατορθώσαντα ἄφορον καὶ ἀτελῆ κρίνουσι. δεύτερον δὲ μέροσ εἶναι τὸ τῶν γεωργῶν, οἳ πλεῖστοί τέ εἰσι καὶ ἐπιεικέστατοι ἀστρατείᾳ καὶ ἀδείᾳ τοῦ ἐργάζεσθαι, πόλει μὴ προσιόντεσ μηδ’ ἄλλῃ χρείᾳ μηδ’ ὀχλήσει κοινῇ·

πολλάκισ γοῦν ἐν τῷ αὐτῷ χρόνῳ καὶ τόπῳ τοῖσ μὲν παρατετάχθαι συμβαίνει καὶ διακινδυνεύειν πρὸσ τοὺσ πολεμίουσ, οἱ δ’ ἀροῦσιν ἢ σκάπτουσιν ἀκινδύνωσ, προμάχουσ ἔχοντεσ ἐκείνουσ. ἔστι δ’ ἡ χώρα βασιλικὴ πᾶσα· μισθοῦ δ’ αὐτὴν ἐπὶ τετάρταισ ἐργάζονται τῶν καρπῶν. τρίτον τὸ τῶν ποιμένων καὶ θηρευτῶν, οἷσ μόνοισ ἔξεστι θηρεύειν καὶ θρεμματοτροφεῖν ὤνιά τε παρέχειν καὶ μισθοῦ ζεύγη·

ἀντὶ δὲ τοῦ τὴν γῆν ἐλευθεροῦν θηρίων καὶ τῶν σπερμολόγων ὀρνέων μετροῦνται παρὰ τοῦ βασιλέωσ σῖτον, πλάνητα καὶ σκηνίτην νεμόμενοι βίον. ἵππον δὲ καὶ ἐλέφαντα τρέφειν οὐκ ἔξεστιν ἰδιώτῃ· βασιλικὸν δ’ ἑκάτερον νενόμισται τὸ κτῆμα, καὶ εἰσὶν αὐτῶν ἐπιμεληταί. θήρα δὲ τῶν θηρίων τούτων τοιάδε.

χωρίον ψιλὸν ὅσον τεττάρων ἢ πέντε σταδίων τάφρῳ περιχαράξαντεσ βαθείᾳ γεφυροῦσι τὴν εἴσοδον στενωτάτῃ γεφύρᾳ· εἶτ’ εἰσαφιᾶσι θηλείασ τὰσ ἡμερωτάτασ τρεῖσ ἢ τέτταρασ, αὐτοὶ δ’ ἐν καλυβίοισ κρυπτοῖσ ὑποκάθηνται λοχῶντεσ· ἡμέρασ μὲν οὖν οὐ προσίασιν οἱ ἄγριοι, νύκτωρ δ’ ἐφ’ ἕνα ποιοῦνται τὴν εἴσοδον· εἰσιόντων δὲ κλείουσι τὴν εἴσοδον λάθρᾳ, εἶτα τῶν ἡμέρων ἀθλητῶν τοὺσ ἀλκιμωτάτουσ εἰσάγοντεσ διαμάχονται πρὸσ αὐτούσ, ἅμα καὶ λιμῷ καταπονοῦντεσ· ἤδη δὲ καμνόντων οἱ εὐθαρσέστατοι τῶν ἡνιόχων λάθρᾳ καταβαίνοντεσ ὑποδύνουσιν ἕκαστοσ τῇ γαστρὶ τοῦ οἰκείου ὀχήματοσ· ὁρμώμενοσ δ’ ἐνθένδε ὑποδύνει τῷ ἀγρίῳ καὶ σύμποδα δεσμεῖ· γενομένου δὲ τούτου κελεύουσι τοῖσ τιθασοῖσ τύπτειν τοὺσ συμποδισθέντασ ἑώσ ἂν πέσωσιν εἰσ τὴν γῆν, πεσόντων δ’ ὠμοβοί̈νοισ ἱμᾶσι προσλαμβάνονται τοὺσ αὐχένασ αὐτῶν πρὸσ τοὺσ τῶν τιθασῶν· ἵνα δὲ μὴ σειόμενοι τοὺσ ἀναβαίνειν ἐπ’ αὐτοὺσ ἐπιχειροῦντασ ἀποσείοιντο, τοῖσ τραχήλοισ αὐτῶν ἐμβάλλονται κύκλῳ τομὰσ καὶ κατ’ αὐτὰσ τοὺσ ἱμάντασ περιτιθέασιν ὥσθ’ ὑπ’ ἀλγηδόνων εἴκειν τοῖσ δεσμοῖσ καὶ ἡσυχάζειν· τῶν δ’ ἁλόντων ἀπολέξαντεσ τοὺσ πρεσβυτέρουσ ἢ νεωτέρουσ τῆσ χρείασ τοὺσ λοιποὺσ ἀπάγουσιν εἰσ τοὺσ σταθμούσ, δήσαντεσ δὲ τοὺσ μὲν πόδασ πρὸσ ἀλλήλουσ τοὺσ δὲ αὐχένασ πρὸσ κίονα εὖ πεπηγότα, δαμάζουσι λιμῷ· ἔπειτα χλόῃ καλάμου καὶ πόασ ἀναλαμβάνουσι· μετὰ δὲ ταῦτα πειθαρχεῖν διδάσκουσι, τοὺσ μὲν διὰ λόγου τοὺσ δὲ μελισμῷ τινι καὶ τυμπανισμῷ κηλοῦντεσ· σπάνιοι δ’ οἱ δυστιθάσευτοι· φύσει γὰρ διάκεινται πράωσ καὶ ἡμέρωσ, ὥστ’ ἐγγὺσ εἶναι λογικῷ ζῴῳ· οἱ δὲ καὶ ἐξαίμουσ τοὺσ ἡνιόχουσ ἐν τοῖσ ἀγῶσι πεσόντασ ἀνελόμενοι σώζουσιν ἐκ τῆσ μάχησ, τοὺσ δὲ ὑποδύντασ μεταξὺ τῶν προσθίων ποδῶν ὑπερμαχόμενοι διέσωσαν· τῶν δὲ χορτοφόρων καὶ διδασκάλων εἴ τινα παρὰ θυμὸν ἀπέκτειναν, οὕτωσ ἐπιποθοῦσιν ὥσθ’ ὑπ’ ἀνίασ ἀπέχεσθαι τροφῆσ, ἔστι δ’ ὅτε καὶ ἀποκαρτερεῖν. βιβάζονται δὲ καὶ τίκτουσιν ὡσ ἵπποι τοῦ ἐάροσ μάλιστα·

καιρὸσ δ’ ἐστὶ τῷ μὲν ἄρρενι, ἐπειδὰν οἴστρῳ κατέχηται καὶ ἀγριαίνῃ· τότε δὴ καὶ λίπουσ τι διὰ τῆσ ἀναπνοῆσ ἀνίησιν, ἣν ἴσχει παρὰ τοὺσ κροτάφουσ· ταῖσ δὲ θηλείαισ, ὅταν ὁ αὐτὸσ οὗτοσ πόροσ ἀνεῳγὼσ τυγχάνῃ. κύουσι δὲ τοὺσ μὲν πλείστουσ ὀκτωκαίδεκα μῆνασ ἐλαχίστουσ δ’ ἑκκαίδεκα· τρέφει δ’ ἡ μήτηρ ἓξ ἔτη· ζῶσι δ’ ὅσον μακροβιώτατοι ἄνθρωποι οἱ πολλοί, τινὲσ δὲ καὶ ἐπὶ διακόσια διατείνουσιν ἔτη· πολύνοσοι δὲ καὶ δυσίατοι. ἄκοσ δὲ πρὸσ ὀφθαλμίαν μὲν βόειον γάλα προσκλυζόμενον, τοῖσ πλείστοισ δὲ τῶν νοσημάτων ὁ μέλασ οἶνοσ πινόμενοσ, τραύμασι δὲ ποτὸν μὲν βούτυρον ἐξάγει γὰρ τὰ σιδήρια, τὰ δ’ ἕλκη σαρξὶν ὑείαισ πυριῶσιν. Ὀνησίκριτοσ δὲ καὶ ἑώσ τριακοσίων ἐτῶν ζῆν φησι, σπάνιον δὲ καὶ ἑώσ πεντακοσίων, κρατίστουσ δ’ εἶναι περὶ τὰ διακόσια ἔτη, κυί̈σκεσθαι δὲ δεκαετίαν. μείζουσ δὲ τῶν Λιβυκῶν καὶ ἐρρωμενεστέρουσ ἐκεῖνόσ τε εἴρηκε καὶ ἄλλοι· ταῖσ γοῦν προβοσκίσιν ἐπάλξεισ καθαιρεῖν καὶ δένδρα ἀνασπᾶν πρόρριζα διανισταμένουσ εἰσ τοὺσ ὀπισθίουσ πόδασ. Νέαρχοσ δὲ καὶ ποδάγρασ ἐν ταῖσ θήραισ τίθεσθαι κατά τινασ συνδρόμουσ φησί, συνελαύνεσθαι δ’ ὑπὸ τῶν τιθασῶν τοὺσ ἀγρίουσ εἰσ ταύτασ, κρειττόνων ὄντων καὶ ἡνιοχουμένων. οὕτωσ δ’ εὐτιθασεύτουσ εἶναι, ὥστε καὶ λιθάζειν ἐπὶ σκοπὸν μανθάνειν καὶ ὅπλοισ χρῆσθαι νεῖν τε κάλλιστα· μέγιστόν τε νομίζεσθαι κτῆμα ἐλεφάντων ἁρ́μα· ἄγεσθαι δ’ ὑπὸ ζυγὸν καὶ καμήλουσ· γυναῖκα δ’ εὐδοκιμεῖν εἰ λάβοι παρὰ ἐραστοῦ δῶρον ἐλέφαντα. οὗτοσ [δ’] ὁ λόγοσ οὐχ ὁμολογεῖ τῷ φήσαντι μόνων βασιλέων εἶναι κτῆμα ἵππον καὶ ἐλέφαντα. τῶν δὲ μυρμήκων τῶν χρυσωρύχων δέρματα ἰδεῖν φησιν οὗτοσ παρδαλέαισ ὅμοια.

Μεγασθένησ δὲ περὶ τῶν μυρμήκων οὕτω φησὶν ὅτι ἐν Δέρδαισ, ἔθνει μεγάλῳ τῶν προσεῴων καὶ ὀρεινῶν Ἰνδῶν, ὀροπέδιον εἰή τρισχιλίων πωσ τὸν κύκλον σταδίων· ὑποκειμένων δὲ τούτῳ χρυσωρυχείων οἱ μεταλλεύοντεσ εἰε͂ν μύρμηκεσ, θηρία ἀλωπέκων οὐκ ἐλάττω, τάχοσ ὑπερφυὲσ ἔχοντα καὶ ζῶντα ἀπὸ θήρασ· ὀρύττει δὲ χειμῶνι τὴν γῆν, σωρεύει τε πρὸσ τοῖσ στομίοισ, καθάπερ οἱ ἀσφάλακεσ· ψῆγμα δ’ ἐστὶ χρυσοῦ μικρᾶσ ἑψήσεωσ δεόμενον· τοῦθ’ ὑποζυγίοισ μετίασιν οἱ πλησιόχωροι λάθρᾳ· φανερῶσ γὰρ διαμάχονται καὶ διώκουσι φεύγοντασ, καταλαβόντεσ δὲ διαχρῶνται καὶ αὐτοὺσ καὶ τὰ ὑποζύγια. πρὸσ δὲ τὸ λαθεῖν κρέα θήρεια προτιθέασι κατὰ μέρη· περισπασθέντων δ’ ἀναιροῦνται τὸ ψῆγμα καὶ τοῦ τυχόντοσ τοῖσ ἐμπόροισ ἀργὸν διατίθενται, χωνεύειν οὐκ εἰδότεσ. ἐπεὶ δ’ ἐν τῷ περὶ τῶν θηρευτῶν λόγῳ καὶ περὶ τῶν θηρίων ἐμνήσθημεν ὧν τε Μεγασθένησ εἶπε καὶ ἄλλοι, προσθετέον καὶ ταῦτα.

ὁ μὲν γὰρ Νέαρχοσ τὸ τῶν ἑρπετῶν θαυμάζει πλῆθοσ καὶ τὴν κακίαν· ἀναφεύγειν γὰρ ἐκ τῶν πεδίων εἰσ τὰσ κατοικίασ τὰσ διαλανθανούσασ ἐν ταῖσ ἐπικλύσεσι καὶ πληροῦν τοὺσ οἴκουσ· διὰ δὴ τοῦτο καὶ ὑψηλὰσ ποιεῖσθαι τὰσ κλίνασ, ἔστι δ’ ὅτε καὶ ἐξοικίζεσθαι πλεονασάντων· εἰ δὲ μὴ τὸ πολὺ τοῦ πλήθουσ ὑπὸ τῶν ὑδάτων διεφθείρετο, κἂν ἐρημωθῆναι τὴν χώραν. καὶ τὴν μικρότητα δ’ αὐτῶν εἶναι χαλεπὴν καὶ τὴν ὑπερβολὴν τοῦ μεγέθουσ, τὴν μὲν διὰ τὸ δυσφύλακτον τὴν δὲ δι’ ἰσχύν, ὅπου καὶ ἑκκαιδεκαπήχεισ ἐχίδνασ ὁρᾶσθαι· ἐπῳδοὺσ δὲ περιφοιτᾶν ἰᾶσθαι πεπιστευμένουσ, καὶ εἶναι σχεδόν τι μόνην ταύτην ἰατρικήν· μηδὲ γὰρ νόσουσ εἶναι πολλὰσ διὰ τὴν λιτότητα τῆσ διαίτησ καὶ τὴν ἀοινίαν· εἰ δὲ γένοιντο, ἰᾶσθαι τοὺσ σοφιστάσ. Ἀριστόβουλοσ δὲ τῶν θρυλουμένων μεγεθῶν οὐδὲν ἰδεῖν φησιν, ἔχιδναν δὲ μόνον ἐννέα πηχῶν καὶ σπιθαμῆσ. καὶ ἡμεῖσ δ’ ἐν Αἰγύπτῳ κομισθεῖσαν ἐκεῖθεν τηλικαύτην πωσ εἴδομεν. ἔχεισ δὲ πολλούσ φησι πολὺ ἐλάττουσ καὶ ἀσπίδασ, σκορπίουσ δὲ μεγάλουσ. οὐδὲν δὲ τούτων οὕτωσ ὀχλεῖν ὡσ τὰ λεπτὰ ὀφείδια οὐ μείζω σπιθαμιαίων· εὑρίσκεσθαι γὰρ ἐν σκηναῖσ, ἐν σκεύεσιν, ἐν θριγγοῖσ ἐγκεκρυμμένα· τοὺσ δὲ πληγέντασ αἱμορροεῖν ἐκ παντὸσ πόρου μετὰ ἐπωδυνίασ, ἔπειτα ἀποθνήσκειν, εἰ μὴ βοηθήσει τισ εὐθύσ· τὴν δὲ βοήθειαν ῥᾳδίαν εἶναι διὰ τὴν ἀρετὴν τῶν Ἰνδικῶν ῥιζῶν καὶ φαρμάκων. κροκοδείλουσ τε οὔτε πολλοὺσ οὔτε βλαπτικοὺσ ἀνθρώπων ἐν τῷ Ἰνδῷ φησιν εὑρίσκεσθαι, καὶ τὰ ἄλλα δὲ ζῷα τὰ πλεῖστα τὰ αὐτὰ ἅπερ ἐν τῷ Νείλῳ γεννᾶσθαι πλὴν ἵππου ποταμίου· Ὀνησίκριτοσ δὲ καὶ τοῦτόν φησι γεννᾶσθαι. τῶν δ’ ἐκ θαλάττησ φησὶν ὁ Ἀριστόβουλοσ εἰσ μὲν τὸν Νεῖλον ἀνατρέχειν μηδὲν ἔξω θρίσσησ καὶ κεστρέωσ καὶ δελφῖνοσ διὰ τοὺσ κροκοδείλουσ, ἐν δὲ τῷ Ἰνδῷ πλῆθοσ· τῶν δὲ καρίδων τὰσ μὲν μικρὰσ μέχρι ὄρουσ ἀναθεῖν, τὰσ δὲ μεγάλασ μέχρι τῶν συμβολῶν τοῦ τε Ἰνδοῦ καὶ τοῦ Ἀκεσίνου. περὶ μὲν οὖν τῶν θηρίων τοσαῦτα λέγεται· ἐπανιόντεσ δ’ ἐπὶ τὸν Μεγασθένη λέγωμεν τὰ ἑξῆσ ὧν ἀπελίπομεν. μετὰ γὰρ τοὺσ θηρευτὰσ καὶ τοὺσ ποιμένασ τέταρτόν φησιν εἶναι μέροσ τοὺσ ἐργαζομένουσ τὰσ τέχνασ καὶ τοὺσ καπηλικοὺσ καὶ οἷσ ἀπὸ τοῦ σώματοσ ἡ ἐργασία·

ὧν οἱ μὲν φόρον τελοῦσι καὶ λειτουργίασ παρέχονται τακτάσ, τοῖσ δ’ ὁπλοποιοῖσ καὶ ναυπηγοῖσ μισθοὶ καὶ τροφαὶ παρὰ βασιλέωσ ἔκκεινται· μόνῳ γὰρ ἐργάζονται· παρέχει δὲ τὰ μὲν ὅπλα τοῖσ στρατιώταισ ὁ στρατοφύλαξ, τὰσ δὲ ναῦσ μισθοῦ τοῖσ πλέουσιν ὁ ναύαρχοσ καὶ τοῖσ ἐμπόροισ. πέμπτον [δ’] ἐστὶ τὸ τῶν πολεμιστῶν, οἷσ τὸν ἄλλον χρόνον ἐν σχολῇ καὶ πότοισ ὁ βίοσ ἐστὶν ἐκ τοῦ βασιλικοῦ διαιτωμένοισ, ὥστε τὰσ ἐξόδουσ ὅταν ᾖ χρεία ταχέωσ ποιεῖσθαι, πλὴν τῶν σωμάτων μηδὲν ἄλλο κομίζοντασ παρ’ ἑαυτῶν.

ἕκτοι δ’ εἰσὶν οἱ ἔφοροι·

τούτοισ δ’ ἐποπτεύειν δέδοται τὰ πραττόμενα καὶ ἀναγγέλλειν λάθρᾳ τῷ βασιλεῖ συνεργοὺσ ποιουμένοισ τὰσ ἑταίρασ, τοῖσ μὲν ἐν τῇ πόλει τὰσ ἐν τῇ πόλει τοῖσ δὲ ἐν στρατοπέδῳ τὰσ αὐτόθι· καθίστανται δ’ οἱ ἄριστοι καὶ πιστότατοι. ἕβδομοι δ’ οἱ σύμβουλοι καὶ σύνεδροι τοῦ βασιλέωσ, ἐξ ὧν τὰ ἀρχεῖα καὶ δικαστήρια καὶ ἡ διοίκησισ τῶν ὅλων.

οὐκ ἔστι δ’ οὔτε γαμεῖν ἐξ ἄλλου γένουσ οὔτ’ ἐπιτήδευμα οὔτ’ ἐργασίαν μεταλαμβάνειν ἄλλην ἐξ ἄλλησ, οὐδὲ πλείουσ μεταχειρίζεσθαι τὸν αὐτὸν πλὴν εἰ τῶν φιλοσόφων τισ εἰή· ἐᾶσθαι γὰρ τοῦτον δι’ ἀρετήν. τῶν δ’ ἀρχόντων οἱ μέν εἰσιν ἀγορανόμοι οἱ δ’ ἀστυνόμοι οἱ δ’ ἐπὶ τῶν στρατιωτῶν·

ὧν οἱ μὲν ποταμοὺσ ἐξεργάζονται καὶ ἀναμετροῦσι τὴν γῆν ὡσ ἐν Αἰγύπτῳ, καὶ τὰσ κλειστὰσ διώρυγασ, ἀφ’ ὧν εἰσ τὰσ ὀχετείασ ταμιεύεται τὸ ὕδωρ, ἐπισκοποῦσιν ὅπωσ ἐξ ἴσησ πᾶσιν ἡ τῶν ὑδάτων παρείη χρῆσισ. οἱ δ’ αὐτοὶ καὶ τῶν θηρευτῶν ἐπιμελοῦνται καὶ τιμῆσ καὶ κολάσεώσ εἰσι κύριοι τοῖσ ἐπαξίοισ· καὶ φορολογοῦσι δὲ καὶ τὰσ τέχνασ τὰσ περὶ τὴν γῆν ἐπιβλέπουσιν ὑλοτόμων τεκτόνων χαλκέων μεταλλευτῶν· ὁδοποιοῦσι δὲ καὶ κατὰ δέκα στάδια στήλην τιθέασι τὰσ ἐκτροπὰσ καὶ τὰ διαστήματα δηλοῦσαν. οἱ δ’ ἀστυνόμοι εἰσ ἓξ πεντάδασ διῄρηνται·

καὶ οἱ μὲν τὰ δημιουργικὰ σκοποῦσιν οἱ δὲ ξενοδοχοῦσιν· καὶ γὰρ καταγωγὰσ νέμουσι καὶ τοῖσ βίοισ παρακολουθοῦσι παρέδρουσ δόντεσ, καὶ προπέμπουσιν ἢ αὐτοὺσ ἢ τὰ χρήματα τῶν ἀποθανόντων, νοσούντων τε ἐπιμελοῦνται καὶ ἀποθανόντασ θάπτουσι. τρίτοι δ’ εἰσὶν οἳ τὰσ γενέσεισ καὶ θανάτουσ ἐξετάζουσι πότε καὶ πῶσ, τῶν τε φόρων χάριν καὶ ὅπωσ μὴ ἀφανεῖσ εἰε͂ν αἱ κρείττουσ καὶ χείρουσ γοναὶ καὶ θάνατοι. τέταρτοι [δ’] οἱ περὶ τὰσ καπηλείασ καὶ μεταβολάσ, οἷσ μέτρων μέλει καὶ τῶν ὡραίων, ὅπωσ ἀπὸ συσσήμου πωλοῖτο. οὐκ ἔστι δὲ πλείω τὸν αὐτὸν μεταβάλλεσθαι πλὴν εἰ διττοὺσ ὑποτελοίη φόρουσ. πέμπτοι δ’ οἱ προεστῶτεσ τῶν δημιουργουμένων καὶ πωλοῦντεσ ταῦτ’ ἀπὸ συσσήμου, χωρὶσ μὲν τὰ καινὰ χωρὶσ δὲ τὰ παλαιά· τῷ μιγνύντι δὲ ζημία. ἕκτοι δὲ καὶ ὕστατοι οἱ τὰσ δεκάτασ ἐκλέγοντεσ τῶν πωλουμένων· θάνατοσ δὲ τῷ κλέψαντι τὸ τέλοσ. ἰδίᾳ μὲν ἕκαστοι ταῦτα, κοινῇ δ’ ἐπιμελοῦνται τῶν τε ἰδίων καὶ τῶν πολιτικῶν καὶ τῆσ τῶν δημοσίων ἐπισκευῆσ, τειχῶν τε καὶ ἀγορᾶσ καὶ λιμένων καὶ ἱερῶν. μετὰ δὲ τοὺσ ἀστυνόμουσ τρίτη ἐστὶ συναρχία ἡ περὶ τὰ στρατιωτικά, καὶ αὕτη ταῖσ πεντάσιν ἑξαχῇ διωρισμένη·

ὧν τὴν μὲν μετὰ τοῦ ναυάρχου τάττουσι τὴν δὲ μετὰ τοῦ ἐπὶ τῶν βοϊκῶν ζευγῶν, δι’ ὧν ὄργανα κομίζεται καὶ τροφὴ αὐτοῖσ τε καὶ κτήνεσι καὶ τὰ ἄλλα τὰ χρήσιμα τῇ στρατιᾷ. οὗτοι δὲ καὶ τοὺσ διακόνουσ παρέχουσι, τυμπανιστάσ, κωδωνοφόρουσ, ἔτι δὲ καὶ ἱπποκόμουσ καὶ μηχανοποιοὺσ καὶ τοὺσ τούτων ὑπηρέτασ· ἐκπέμπουσί τε πρὸσ κώδωνα τοὺσ χορτολόγουσ, τιμῇ καὶ κολάσει τὸ τάχοσ κατασκευαζόμενοι καὶ τὴν ἀσφάλειαν. τρίτοι δέ εἰσιν οἱ τῶν πεζῶν ἐπιμελούμενοι· τέταρτοι δ’ οἱ τῶν ἵππων· πέμπτοι δ’ ἁρμάτων· ἕκτοι δὲ ἐλεφάντων· βασιλικοί τε σταθμοὶ καὶ ἵπποισ καὶ θηρίοισ, βασιλικὸν δὲ καὶ ὁπλοφυλάκιον· παραδίδωσι γὰρ ὁ στρατιώτησ τήν τε σκευὴν εἰσ τὸ ὁπλοφυλάκιον καὶ τὸν ἵππον εἰσ τὸν ἱππῶνα καὶ τὸ θηρίον ὁμοίωσ· χρῶνται δ’ ἀχαλινώτοισ· τὰ δ’ ἁρ́ματα ἐν ταῖσ ὁδοῖσ βόεσ ἕλκουσιν, οἱ δὲ ἵπποι ἀπὸ φορβειᾶσ ἄγονται τοῦ μὴ παρεμπίπρασθαι τὰ σκέλη, μηδὲ τὸ πρόθυμον αὐτῶν τὸ ὑπὸ τοῖσ ἁρ́μασιν ἀμβλύνεσθαι. δύο δ’ εἰσὶν ἐπὶ τῷ ἁρ́ματι παραβάται πρὸσ τῷ ἡνιόχῳ· ὁ δὲ τοῦ ἐλέφαντοσ ἡνίοχοσ τέταρτοσ, τρεῖσ δ’ οἱ ἀπ’ αὐτοῦ τοξεύοντεσ. εὐτελεῖσ δὲ κατὰ τὴν δίαιταν Ἰνδοὶ πάντεσ, μᾶλλον δ’ ἐν ταῖσ στρατείαισ·

οὐδ’ ὄχλῳ περιττῷ χαίρουσι, διόπερ εὐκοσμοῦσι. πλείστη δ’ ἐκεχειρία περὶ τὰσ κλοπάσ· γενόμενοσ γοῦν ἐν τῷ Σανδροκόττου στρατοπέδῳ φησὶν ὁ Μεγασθένησ, τετταράκοντα μυριάδων πλήθουσ ἱδρυμένου μηδεμίαν ἡμέραν ἰδεῖν ἀνηνεγμένα κλέμματα πλειόνων ἢ διακοσίων δραχμῶν ἄξια, ἀγράφοισ καὶ ταῦτα νόμοισ χρωμένοισ. οὐδὲ γὰρ γράμματα εἰδέναι αὐτούσ, ἀλλ’ ἀπὸ μνήμησ ἕκαστα διοικεῖσθαι· εὐπραγεῖν δ’ ὅμωσ διὰ τὴν ἁπλότητα καὶ τὴν εὐτέλειαν· οἶνόν τε γὰρ οὐ πίνειν ἀλλ’ ἐν θυσίαισ μόνον, πίνειν δ’ ἀπ’ ὀρύζησ ἀντὶ κριθίνων συντιθέντασ· καὶ σιτία δὲ τὸ πλέον ὄρυζαν εἶναι ῥοφητήν. καὶ ἐν τοῖσ νόμοισ δὲ καὶ συμβολαίοισ τὴν ἁπλότητα ἐλέγχεσθαι ἐκ τοῦ μὴ πολυδίκουσ εἶναι· οὔτε γὰρ ὑποθήκησ οὔτε παρακαταθήκησ εἶναι δίκασ, οὐδὲ μαρτύρων οὐδὲ σφραγίδων αὐτοῖσ δεῖν, ἀλλὰ πιστεύειν παραβαλλομένουσ· καὶ τὰ οἴκοι δὲ τὸ πλέον ἀφρουρεῖν. ταῦτα μὲν δὴ σωφρονικά, τἆλλα δ’ οὐκ ἄν τισ ἀποδέξαιτο, τὸ μόνουσ διαιτᾶσθαι ἀεὶ καὶ τὸ μὴ μίαν εἶναι πᾶσιν ὡρ́αν κοινὴν δείπνου τε καὶ ἀρίστου, ἀλλ’ ὅπωσ ἑκάστῳ φίλον· πρὸσ γὰρ τὸν κοινωνικὸν καὶ τὸν πολιτικὸν βίον ἐκείνωσ κρεῖττον. γυμνασίων δὲ μάλιστα τρῖψιν δοκιμάζουσι καὶ ἄλλωσ καὶ διὰ σκυταλίδων ἐβενίνων λείων ἐξομαλίζονται τὰ σώματα.

λιταὶ δὲ καὶ αἱ ταφαὶ καὶ μικρὰ χώματα· ὑπεναντίωσ δὲ τῇ ἄλλῃ λιτότητι κοσμοῦνται· χρυσοφοροῦσι γὰρ καὶ διαλίθῳ κόσμῳ χρῶνται σινδόνασ τε φοροῦσιν εὐανθεῖσ, καὶ σκιάδια αὐτοῖσ ἕπεται· τὸ γὰρ κάλλοσ τιμῶντεσ ἀσκοῦσιν ὅσα καλλωπίζει τὴν ὄψιν· ἀλήθειάν τε ὁμοίωσ καὶ ἀρετὴν ἀποδέχονται, διόπερ οὐδὲ τῇ ἡλικίᾳ τῶν γερόντων προνομίαν διδόασιν ἂν μὴ καὶ τῷ φρονεῖν πλεονεκτῶσι. πολλὰσ δὲ γαμοῦσιν ὠνητὰσ παρὰ τῶν γονέων, λαμβάνουσί τε ἀντιδιδόντεσ ζεῦγοσ βοῶν, ὧν τὰσ μὲν εὐπειθείασ χάριν τὰσ δ’ ἄλλασ ἡδονῆσ καὶ πολυτεκνίασ· εἰ δὲ μὴ σωφρονεῖν ἀναγκάσαιεν, πορνεύειν ἔξεστι. θύει δὲ οὐδεὶσ ἐστεφανωμένοσ οὐδὲ θυμιᾷ οὐδὲ σπένδει, οὐδὲ σφάττουσι τὸ ἱερεῖον ἀλλὰ πνίγουσιν, ἵνα μὴ λελωβημένον ἀλλ’ ὁλόκληρον διδῶται τῷ θεῷ· ψευδομαρτυρίασ δ’ ὁ ἁλοὺσ ἀκρωτηριάζεται, ὅ τε πηρώσασ οὐ τὰ αὐτὰ μόνον ἀντιπάσχει ἀλλὰ καὶ χειροκοπεῖται· ἐὰν δὲ καὶ τεχνίτου χεῖρα ἢ ὀφθαλμὸν ἀφέληται, θανατοῦται. δούλοισ δὲ οὗτοσ μέν φησι μηδένα Ἰνδῶν χρῆσθαι, Ὀνησίκριτοσ δὲ τῶν ἐν τῇ Μουσικανοῦ τοῦτ’ ἴδιον ἀποφαίνει καὶ ὡσ κατόρθωμά γε· καθάπερ καὶ ἄλλα πολλὰ λέγει τῆσ χώρασ ταύτησ κατορθώματα ὡσ εὐνομωτάτησ. τῷ βασιλεῖ δ’ ἡ μὲν τοῦ σώματοσ θεραπεία διὰ γυναικῶν ἐστιν, ὠνητῶν καὶ αὐτῶν παρὰ τῶν πατέρων·

ἔξω δὲ τῶν θυρῶν οἱ σωματοφύλακεσ καὶ τὸ λοιπὸν στρατιωτικόν· μεθύοντα δὲ κτείνασα γυνὴ βασιλέα γέρασ ἔχει συνεῖναι τῷ ἐκεῖνον διαδεξαμένῳ· διαδέχονται δ’ οἱ παῖδεσ· οὐδ’ ὑπνοῖ μεθ’ ἡμέραν ὁ βασιλεύσ· καὶ νύκτωρ δὲ καθ’ ὡρ́αν ἀναγκάζεται τὴν κοίτην ἀλλάττειν διὰ τὰσ ἐπιβουλάσ. τῶν τε μὴ κατὰ πόλεμον ἐξόδων μία μέν ἐστιν ἡ ἐπὶ τὰσ κρίσεισ, ἐν αἷσ διημερεύει διακούων οὐδὲν ἧττον κἂν ὡρ́α γένηται τῆσ τοῦ σώματοσ θεραπείασ· αὕτη δ’ ἐστὶν ἡ διὰ τῶν σκυταλίδων τρῖψισ· ἅμα γὰρ καὶ διακούει καὶ τρίβεται τεττάρων περιστάντων τριβέων· ἑτέρα δ’ ἐστὶν ἡ ἐπὶ τὰσ θυσίασ ἔξοδοσ· τρίτη δ’ ἐπὶ θήραν βακχική τισ κύκλῳ γυναικῶν περικεχυμένων, ἔξωθεν δὲ τῶν δορυφόρων· παρεσχοίνισται δ’ ἡ ὁδόσ, τῷ δὲ παρελθόντι ἐντὸσ μέχρι γυναικῶν θάνατοσ· προηγοῦνται δὲ τυμπανισταὶ καὶ κωδωνοφόροι. κυνηγετεῖ δ’ ἐν μὲν τοῖσ περιφράγμασιν ἀπὸ βήματοσ τοξεύων παρεστᾶσι δ’ ἔνοπλοι δύο ἢ τρεῖσ γυναῖκεσ, ἐν δὲ ταῖσ ἀφράκτοισ θήραισ ἀπ’ ἐλέφαντοσ· αἱ δὲ γυναῖκεσ αἱ μὲν ἐφ’ ἁρμάτων, αἱ δ’ ἐφ’ ἵππων αἱ δὲ καὶ ἐπ’ ἐλεφάντων, ὡσ καὶ συστρατεύουσιν, ἠσκημέναι παντὶ ὅπλῳ. Ἔχει μὲν οὖν καὶ ταῦτα πολλὴν ἀήθειαν πρὸσ τὰ παρ’ ἡμῖν, ἔτι μέντοι μᾶλλον τὰ τοιάδε.

φησὶ γὰρ τοὺσ τὸν Καύκασον οἰκοῦντασ ἐν τῷ φανερῷ γυναιξὶ μίσγεσθαι καὶ σαρκοφαγεῖν τὰ τῶν συγγενῶν σώματα· πετροκυλιστὰσ δ’ εἶναι κερκοπιθήκουσ, οἳ λίθουσ κατακυλίουσι κρημνοβατοῦντεσ ἐπὶ τοὺσ διώκοντασ· τά τε παρ’ ἡμῖν ἥμερα ζῷα τὰ πλεῖστα παρ’ ἐκείνοισ ἄγρια εἶναι· ἵππουσ τε λέγει μονοκέρωτασ ἐλαφοκράνουσ· καλάμουσ δέ, μῆκοσ μὲν τριάκοντα ὀργυιῶν τοὺσ ὀρθίουσ, τοὺσ δὲ χαμαικλινεῖσ πεντήκοντα, πάχοσ δὲ ὥστε τὴν διάμετρον τοῖσ μὲν εἶναι τρίπηχυν τοῖσ δὲ διπλασίαν. ὑπερεκπίπτων δ’ ἐπὶ τὸ μυθῶδεσ πεντασπιθάμουσ ἀνθρώπουσ λέγει καὶ τρισπιθάμουσ, ὧν τινὰσ ἀμύκτηρασ, ἀναπνοὰσ ἔχοντασ μόνον δύο ὑπὲρ τοῦ στόματοσ·

πρὸσ δὲ τοὺσ τρισπιθάμουσ πόλεμον εἶναι ταῖσ γεράνοισ ὃν καὶ Ὅμηρον δηλοῦν καὶ τοῖσ πέρδιξιν, οὓσ χηνομεγέθεισ εἶναι· τούτουσ δ’ ἐκλέγειν αὐτῶν τὰ ᾠὰ καὶ φθείρειν· ἐκεῖ γὰρ ᾠοτοκεῖν τὰσ γεράνουσ· διόπερ μηδαμοῦ μήτ’ ᾠὰ εὑρίσκεσθαι γεράνων, μήτ’ οὖν νεόττια· πλειστάκισ δ’ ἐκπίπτειν γέρανον χαλκῆν ἔχουσαν ἀκίδα ἀπὸ τῶν ἐκεῖθεν πληγμάτων. ὅμοια δὲ καὶ τὰ περὶ τῶν ἐνωτοκοιτῶν καὶ τῶν ἀγρίων ἀνθρώπων καὶ ἄλλων τερατωδῶν. τοὺσ μὲν οὖν ἀγρίουσ μὴ κομισθῆναι παρὰ Σανδρόκοττον· ἀποκαρτερεῖν γάρ· ἔχειν δὲ τὰσ μὲν πτέρνασ πρόσθεν, τοὺσ δὲ ταρσοὺσ ὄπισθεν καὶ τοὺσ δακτύλουσ. ἀστόμουσ δέ τινασ ἀχθῆναι ἡμέρουσ ἀνθρώπουσ· οἰκεῖν δὲ περὶ τὰσ πηγὰσ τοῦ Γάγγου, τρέφεσθαι δ’ ἀτμοῖσ ὀπτῶν κρεῶν καὶ καρπῶν καὶ ἀνθέων ὀσμαῖσ, ἀντὶ τῶν στομάτων ἔχοντασ ἀναπνοάσ, χαλεπαίνειν δὲ τοῖσ δυσώδεσι, καὶ διὰ τοῦτο περιγίνεσθαι μόλισ καὶ μάλιστα ἐν στρατοπέδῳ. περὶ δὲ τῶν ἄλλων διηγεῖσθαι τοὺσ φιλοσόφουσ, ὠκύποδάσ τε ἱστοροῦντασ ἵππων μᾶλλον ἀπιόντασ, ἐνωτοκοίτασ τε ποδήρη τὰ ὦτα ἔχοντασ ὡσ ἐγκαθεύδειν, ἰσχυροὺσ δ’ ὥστ’ ἀνασπᾶν δένδρα καὶ ῥήττειν νευράν, μονομμάτουσ τε ἄλλουσ ὦτα μὲν ἔχοντασ κυνὸσ ἐν μέσῳ δὲ τῷ μετώπῳ τὸν ὀφθαλμόν, ὀρθοχαίτασ, λασίουσ τὰ στήθη· τοὺσ δὲ ἀμύκτηρασ εἶναι παμφάγουσ ὠμοφάγουσ ὀλιγοχρονίουσ πρὸ γήρωσ θνήσκοντασ· τοῦ δὲ στόματοσ τὸ ἄνω προχειλότερον εἶναι πολύ. περὶ δὲ τῶν χιλιετῶν Ὑπερβορέων τὰ αὐτὰ λέγει Σιμωνίδῃ καὶ Πινδάρῳ καὶ ἄλλοισ μυθολόγοισ. μῦθοσ δὲ καὶ τὸ ὑπὸ Τιμαγένουσ λεχθὲν ὅτι χαλκὸσ ὑοίτο σταλαγμοῖσ χαλκοῖσ καὶ σύροιτο. ἐγγυτέρω δὲ πίστεώσ φησιν ὁ Μεγασθένησ ὅτι οἱ ποταμοὶ καταφέροιεν ψῆγμα χρυσοῦ καὶ ἀπ’ αὐτοῦ φόροσ ἀπάγοιτο τῷ βασιλεῖ· τοῦτο γὰρ καὶ ἐν Ἰβηρίᾳ συμβαίνει. περὶ δὲ τῶν φιλοσόφων λέγων τοὺσ μὲν ὀρεινοὺσ αὐτῶν φησὶν ὑμνητὰσ εἶναι τοῦ Διονύσου, δεικνύντασ τεκμήρια τὴν ἀγρίαν ἄμπελον παρὰ μόνοισ φυομένην καὶ κιττὸν καὶ δάφνην καὶ μυρρίνην καὶ πύξον καὶ ἄλλα τῶν ἀειθαλῶν, ὧν μηδὲν εἶναι πέραν Εὐφράτου πλὴν ἐν παραδείσοισ σπάνια καὶ μετὰ πολλῆσ ἐπιμελείασ σωζόμενα.

Διονυσιακὸν δὲ καὶ τὸ σινδονοφορεῖν καὶ τὸ μιτροῦσθαι καὶ μυροῦσθαι καὶ βάπτεσθαι ἄνθινα καὶ τοὺσ βασιλέασ κωδωνοφορεῖσθαι καὶ τυμπανίζεσθαι κατὰ τὰσ ἐξόδουσ. τοὺσ δὲ πεδιασίουσ τὸν Ἡρακλέα τιμᾶν. ταῦτα μὲν οὖν μυθώδη καὶ ὑπὸ πολλῶν ἐλεγχόμενα, καὶ μάλιστα [τὰ] περὶ τῆσ ἀμπέλου καὶ τοῦ οἴνου· πέραν γὰρ τοῦ Εὐφράτου καὶ τῆσ Ἀρμενίασ ἐστὶ πολλὴ καὶ ἡ Μεσοποταμία ὅλη καὶ ἡ Μηδία ἑξῆσ μέχρι καὶ Περσίδοσ καὶ Καρμανίασ· τούτων δὲ τῶν ἐθνῶν ἑκάστου πολὺ μέροσ εὐάμπελον καὶ εὐοίνον λέγεται. ἄλλην δὲ διαίρεσιν ποιεῖται περὶ τῶν φιλοσόφων, δύο γένη φάσκων, ὧν τοὺσ μὲν Βραχμᾶνασ καλεῖ τοὺσ δὲ Γαρμᾶνασ.

τοὺσ μὲν οὖν Βραχμᾶνασ εὐδοκιμεῖν [μᾶλλον]· μᾶλλον γὰρ καὶ ὁμολογεῖν ἐν τοῖσ δόγμασιν· ἤδη δ’ εὐθὺσ καὶ κυομένουσ ἔχειν ἐπιμελητὰσ λογίουσ ἄνδρασ, οὓσ προσιόντασ λόγῳ μὲν ἐπᾴδειν δοκεῖν καὶ τὴν μητέρα καὶ τὸν κυόμενον εἰσ εὐτεκνίαν, τὸ δ’ ἀληθὲσ σωφρονικάσ τινασ παραινέσεισ καὶ ὑποθήκασ διδόναι· τὰσ δ’ ἥδιστα ἀκροωμένασ μάλιστα εὐτέκνουσ εἶναι νομίζεσθαι. μετὰ δὲ τὴν γένεσιν ἄλλουσ καὶ ἄλλουσ διαδέχεσθαι τὴν ἐπιμέλειαν, ἀεὶ τῆσ μείζονοσ ἡλικίασ χαριεστέρων τυγχανούσησ διδασκάλων. διατρίβειν δὲ τοὺσ φιλοσόφουσ ἐν ἄλσει πρὸ τῆσ πόλεωσ ὑπὸ περιβόλῳ συμμέτρῳ, λιτῶσ ζῶντασ ἐν στιβάσι καὶ δοραῖσ, ἀπεχομένουσ ἐμψύχων καὶ ἀφροδισίων, ἀκροωμένουσ λόγων σπουδαίων, μεταδιδόντασ καὶ τοῖσ ἐθέλουσι· τὸν δ’ ἀκροώμενον οὔτε λαλῆσαι θέμισ οὔτε χρέμψασθαι ἀλλ’ οὐδὲ πτύσαι, ἢ ἐκβάλλεσθαι τῆσ συνουσίασ τὴν ἡμέραν ἐκείνην ὡσ ἀκολασταίνοντα. ἔτη δ’ ἑπτὰ καὶ τριάκοντα οὕτωσ ζήσαντα ἀναχωρεῖν εἰσ τὴν ἑαυτοῦ κτῆσιν ἕκαστον καὶ ζῆν ἀδεῶσ καὶ ἀνειμένωσ μᾶλλον, σινδονοφοροῦντα καὶ χρυσοφοροῦντα μετρίωσ ἐν τοῖσ ὠσὶ καὶ ταῖσ χερσί, προσφερόμενον σάρκασ τῶν μὴ πρὸσ τὴν χρείαν συνεργῶν ζῴων, δριμέων καὶ ἀρτυτῶν ἀπεχόμενον· γαμεῖν δ’ ὅτι πλείστασ εἰσ πολυτεκνίαν· ἐκ πολλῶν γὰρ καὶ τὰ σπουδαῖα πλείω γίνεσθαι ἄν, ἀδουλοῦσί τε τὴν ἐκ τέκνων ὑπηρεσίαν ἐγγυτάτω οὖσαν πλείω δεῖν παρασκευάζεσθαι. ταῖσ δὲ γυναιξὶ ταῖσ γαμεταῖσ μὴ συμφιλοσοφεῖν τοὺσ Βραχμᾶνασ, εἰ μὲν μοχθηραὶ γένοιντο, ἵνα μή τι τῶν οὐ θεμιτῶν ἐκφέροιεν εἰσ τοὺσ βεβήλουσ εἰ δὲ σπουδαῖαι, μὴ καταλείποιεν αὐτούσ. οὐδένα γὰρ ἡδονῆσ καὶ πόνου καταφρονοῦντα, ὡσ δ’ αὕτωσ ζωῆσ καὶ θανάτου, ἐθέλειν ὑφ’ ἑτέρῳ εἶναι· τοιοῦτον δ’ εἶναι τὸν σπουδαῖον καὶ τὴν σπουδαίαν. πλείστουσ δ’ αὐτοῖσ εἶναι λόγουσ περὶ τοῦ θανάτου· νομίζειν γὰρ δὴ τὸν μὲν ἐνθάδε βίον ὡσ ἂν ἀκμὴν κυομένων εἶναι, τὸν δὲ θάνατον γένεσιν εἰσ τὸν ὄντωσ βίον καὶ τὸν εὐδαίμονα τοῖσ φιλοσοφήσασι· διὸ τῇ ἀσκήσει πλείστῃ χρῆσθαι πρὸσ τὸ ἑτοιμοθάνατον· ἀγαθὸν δὲ ἢ κακὸν μηδὲν εἶναι τῶν συμβαινόντων ἀνθρώποισ· οὐ γὰρ ἂν τοῖσ αὐτοῖσ τοὺσ μὲν ἄχθεσθαι τοὺσ δὲ χαίρειν ἐνυπνιώδεισ ὑπολήψεισ ἔχοντασ, καὶ τοὺσ αὐτοὺσ τοῖσ αὐτοῖσ τοτὲ μὲν ἄχθεσθαι τοτὲ δ’ αὖ χαίρειν μεταβαλλομένουσ. τὰ δὲ περὶ φύσιν τὰ μὲν εὐήθειαν ἐμφαίνειν φησίν· ἐν ἔργοισ γὰρ αὐτοὺσ κρείττουσ ἢ λόγοισ εἶναι, διὰ μύθων τὰ πολλὰ πιστουμένουσ· περὶ πολλῶν δὲ τοῖσ Ἕλλησιν ὁμοδοξεῖν· ὅτι γὰρ γενητὸσ ὁ κόσμοσ καὶ φθαρτὸσ λέγειν κἀκείνουσ, καὶ ὅτι σφαιροειδὴσ ὅ τε διοικῶν αὐτὸν καὶ ποιῶν θεὸσ δι’ ὅλου διαπεφοίτηκεν αὐτοῦ· ἀρχαὶ δὲ τῶν μὲν συμπάντων ἕτεραι, τῆσ δὲ κοσμοποιίασ τὸ ὕδωρ· πρὸσ δὲ τοῖσ τέτταρσι στοιχείοισ πέμπτη τισ ἐστὶ φύσισ, ἐξ ἧσ ὁ οὐρανὸσ καὶ τὰ ἄστρα· γῆ δ’ ἐν μέσῳ ἵδρυται τοῦ παντόσ· καὶ περὶ σπέρματοσ δὲ καὶ ψυχῆσ ὅμοια λέγεται καὶ ἄλλα πλείω· παραπλέκουσι δὲ καὶ μύθουσ, ὥσπερ καὶ Πλάτων περί τε ἀφθαρσίασ ψυχῆσ καὶ τῶν καθ’ ᾅδου κρίσεων καὶ ἄλλα τοιαῦτα. περὶ μὲν τῶν Βραχμάνων ταῦτα λέγει. τοὺσ δὲ Γαρμᾶνασ τοὺσ μὲν ἐντιμοτάτουσ ὑλοβίουσ φησὶν ὀνομάζεσθαι, ζῶντασ ἐν ταῖσ ὕλαισ ἀπὸ φύλλων καὶ καρπῶν ἀγρίων, ἐσθῆτοσ φλοιῶν δενδρείων, ἀφροδισίων χωρὶσ καὶ οἴνου·

τοῖσ δὲ βασιλεῦσι συνεῖναι, δι’ ἀγγέλων πυνθανομένοισ περὶ τῶν αἰτίων καὶ δι’ ἐκείνων θεραπεύουσι καὶ λιτανεύουσι τὸ θεῖον. μετὰ δὲ τοὺσ ὑλοβίουσ δευτερεύειν κατὰ τιμὴν τοὺσ ἰατρικοὺσ καὶ ὡσ περὶ τὸν ἄνθρωπον φιλοσόφουσ, λιτοὺσ μὲν μὴ ἀγραύλουσ δέ, ὀρύζῃ καὶ ἀλφίτοισ τρεφομένουσ, ἃ παρέχειν αὐτοῖσ πάντα τὸν αἰτηθέντα καὶ ὑποδεξάμενον ξενίᾳ· δύνασθαι δὲ καὶ πολυγόνουσ ποιεῖν καὶ ἀρρενογόνουσ καὶ θηλυγόνουσ διὰ φαρμακευτικῆσ· τὴν δὲ ἰατρείαν διὰ σιτίων τὸ πλέον, οὐ διὰ φαρμάκων ἐπιτελεῖσθαι· τῶν φαρμάκων δὲ μάλιστα εὐδοκιμεῖν τὰ ἐπίχριστα καὶ τὰ καταπλάσματα, τἆλλα δὲ κακουργίασ πολὺ μετέχειν. ἀσκεῖν δὲ καὶ τούτουσ κἀκείνουσ καρτερίαν τήν τε ἐν πόνοισ καὶ τὴν ἐν ταῖσ ἐπιμοναῖσ, ὥστ’ ἐφ’ ἑνὸσ σχήματοσ ἀκίνητον διατελέσαι τὴν ἡμέραν ὅλην. ἄλλουσ δ’ εἶναι τοὺσ μὲν μαντικοὺσ καὶ ἐπῳδοὺσ καὶ τῶν περὶ τοὺσ κατοιχομένουσ λόγων καὶ νομίμων ἐμπείρουσ, ἐπαιτοῦντασ κατὰ κώμασ καὶ πόλεισ, τοὺσ δὲ χαριεστέρουσ μὲν τούτων καὶ ἀστειοτέρουσ, οὐδ’ αὐτοὺσ δὲ ἀπεχομένουσ τῶν καθ’ ᾅδην θρυλουμένων ὅσα δοκεῖ πρὸσ εὐσέβειαν καὶ ὁσιότητα· συμφιλοσοφεῖν δ’ ἐνίοισ καὶ γυναῖκασ ἀπεχομένασ καὶ αὐτὰσ ἀφροδισίων. ἀριστόβουλοσ δὲ τῶν ἐν Ταξίλοισ σοφιστῶν ἰδεῖν δύο φησί, Βραχμᾶνασ ἀμφοτέρουσ, τὸν μὲν πρεσβύτερον ἐξυρημένον τὸν δὲ νεώτερον κομήτην, ἀμφοτέροισ δ’ ἀκολουθεῖν μαθητάσ·

τὸν μὲν οὖν ἄλλον χρόνον κατ’ ἀγορὰν διατρίβειν, τιμωμένουσ ἀντὶ συμβούλων, ἐξουσίαν ἔχοντασ ὅ τι βούλονται τῶν ὠνίων φέρεσθαι δωρεάν· ὅτῳ δ’ ἂν προσίωσι, καταχεῖν αὐτῶν τοῦ σησαμίνου λίπουσ ὥστε καὶ κατὰ τῶν ὀμμάτων ῥεῖν· τοῦ τε μέλιτοσ πολλοῦ προκειμένου καὶ τοῦ σησάμου μάζασ ποιουμένουσ τρέφεσθαι δωρεάν· παρερχομένουσ δὲ καὶ πρὸσ τὴν Ἀλεξάνδρου τράπεζαν, παραστάντασ δειπνεῖν [καὶ] καρτερίαν διδάσκειν, παραχωροῦντασ εἴσ τινα τόπον πλησίον, ὅπου τὸν μὲν πρεσβύτερον πεσόντα ὕπτιον ἀνέχεσθαι τῶν ἡλίων καὶ τῶν ὄμβρων ἤδη γὰρ ὑείν ἀρχομένου τοῦ ἐάροσ, τὸν δ’ ἑστάναι μονοσκελῆ ξύλον ἐπηρμένον ἀμφοτέραισ ταῖσ χερσὶν ὅσον τρίπηχυ, κάμνοντοσ δὲ τοῦ σκέλουσ ἐπὶ θάτερον μεταφέρειν τὴν βάσιν καὶ διατελεῖν οὕτωσ τὴν ἡμέραν ὅλην· φανῆναι δ’ ἐγκρατέστερον μακρῷ τὸν νεώτερον· συνακολουθήσαντα γὰρ μικρὰ τῷ βασιλεῖ ταχὺ ἀναστρέψαι πάλιν ἐπ’ οἴκου, μετιόντοσ τε αὐτὸν κελεῦσαι ἥκειν εἴτου βούλεται τυγχάνειν· τὸν δὲ συναπᾶραι μέχρι τέλουσ καὶ μεταμφιάσασθαι καὶ μεταθέσθαι τὴν δίαιταν συνόντα τῷ βασιλεῖ· ἐπιτιμώμενον δ’ ὑπό τινων λέγειν ὡσ ἐκπληρώσειε τὰ τετταράκοντα ἔτη τῆσ ἀσκήσεωσ, ἃ ὑπέσχετο, Ἀλέξανδρον δὲ τοῖσ παισὶν αὐτοῦ δοῦναι δωρεάν. τῶν δ’ ἐν Ταξίλοισ νομίμων καινὰ καὶ ἀήθη λέγει τό τε τοὺσ μὴ δυναμένουσ ἐκδιδόναι τὰσ παῖδασ ὑπὸ πενίασ προάγειν εἰσ ἀγορὰν ἐν ἀκμῇ τῆσ ὡρ́ασ, κόχλῳ τε καὶ τυμπάνοισ οἷσπερ καὶ τὸ πολεμικὸν σημαίνουσιν ὄχλου προσκληθέντοσ, τῷ δὲ προσελθόντι τὰ ὀπίσθια πρῶτον ἀνασύρεσθαι μέχρι τῶν ὤμων εἶτα τὰ πρόσθεν, ἀρέσασαν δὲ καὶ συμπεισθεῖσαν ἐφ’ οἷσ ἂν δοκῇ συνοικεῖν·

καὶ τὸ γυψὶ ῥίπτεσθαι τὸν τετελευτηκότα. τὸ δὲ πλείουσ ἔχειν γυναῖκασ κοινὸν καὶ ἄλλων. παρά τισι δ’ ἀκούειν φησὶ καὶ συγκατακαιομένασ τὰσ γυναῖκασ τοῖσ ἀνδράσιν ἀσμένασ, τὰσ δὲ μὴ ὑπομενούσασ ἀδοξεῖν. εἴρηται καὶ ἄλλοισ ταῦτα. Ὀνησίκριτοσ δὲ πεμφθῆναί φησιν αὐτὸσ διαλεξόμενοσ τοῖσ σοφισταῖσ τούτοισ·

ἀκούειν γὰρ τὸν Ἀλέξανδρον ὡσ γυμνοὶ διατελοῖεν καὶ καρτερίασ ἐπιμελοῖντο οἱ ἄνθρωποι ἐν τιμῇ τε ἄγοιντο πλείστῃ, παρ’ ἄλλουσ δὲ μὴ βαδίζοιεν κληθέντεσ, ἀλλὰ κελεύοιεν ἐκείνουσ φοιτᾶν παρ’ αὐτούσ, εἴ του μετασχεῖν ἐθέλοιεν τῶν πραττομένων ἢ λεγομένων ὑπ’ αὐτῶν· τοιούτων δὴ ὄντων, ἐπειδὴ οὔτε αὐτῷ πρέπειν ἐδόκει παρ’ ἐκείνουσ φοιτᾶν οὔτε ἐκείνουσ βιάζεσθαι παρὰ τὰ πάτρια ποιεῖν τι ἄκοντασ, αὐτὸσ ἔφη πεμφθῆναι. καταλαβεῖν δὲ ἄνδρασ πεντεκαίδεκα ἀπὸ σταδίων εἴκοσι τῆσ πόλεωσ, ἄλλον ἐν ἄλλῳ σχήματι ἑστῶτα ἢ καθήμενον ἢ κείμενον γυμνὸν ἀκίνητον ἑώσ ἑσπέρασ, εἶτ’ ἀπερχόμενον εἰσ τὴν πόλιν· χαλεπώτατον δ’ εἶναι τὸ τὸν ἥλιον ὑπομεῖναι οὕτω θερμὸν ὥστε τῶν ἄλλων μηδένα ὑπομένειν γυμνοῖσ ἐπιβῆναι τοῖσ ποσὶ τῆσ γῆσ ῥᾳδίωσ κατὰ μεσημβρίαν. διαλεχθῆναι δ’ ἑνὶ τούτων Καλάνῳ, ὃν καὶ συνακολουθῆσαι τῷ βασιλεῖ μέχρι Περσίδοσ καὶ ἀποθανεῖν τῷ πατρίῳ νόμῳ τεθέντα ἐπὶ πυρκαϊάν·

τότε δ’ ἐπὶ λίθων τυχεῖν κείμενον. προσιὼν οὖν καὶ προσαγορεύσασ εἰπεῖν ἔφη, διότι πεμφθείη παρὰ τοῦ βασιλέωσ ἀκροασόμενοσ τῆσ σοφίασ αὐτῶν καὶ ἀπαγγελῶν πρὸσ αὐτόν· εἰ οὖν μηδεὶσ εἰή φθόνοσ, ἕτοιμοσ εἰή μετασχεῖν τῆσ ἀκροάσεωσ. ἰδόντα δ’ ἐκεῖνον χλαμύδα καὶ καυσίαν φοροῦντα καὶ κρηπῖδα, καταγελάσαντα "τὸ παλαιόν" φάναι "πάντ’ ἦν ἀλφίτων καὶ ἀλεύρων "πλήρη καθάπερ νῦν κόνεωσ· καὶ κρῆναι δ’ ἔρρεον "αἱ μὲν ὕδατοσ γάλακτοσ δ’ ἄλλαι καὶ ὁμοίωσ μέλιτοσ, "αἱ δ’ οἴνου τινὲσ δ’ ἐλαίου· ὑπὸ πλησμονῆσ δ’ οἱ ἄνθρωποι καὶ τρυφῆσ εἰσ ὕβριν ἐξέπεσον. Ζεὺσ δὲ μισήσασ τὴν κατάστασιν ἠφάνισε πάντα καὶ διὰ πόνου "τὸν βίον ἀπέδειξε· σωφροσύνησ δὲ καὶ τῆσ ἄλλησ "ἀρετῆσ παρελθούσησ εἰσ μέσον πάλιν εὐπορία τῶν ἀγαθῶν ὑπῆρξεν· ἐγγὺσ δ’ ἐστὶν ἤδη νυνὶ κόρου καὶ "ὕβρεωσ τὸ πρᾶγμα, κινδυνεύει τε ἀφανισμὸσ τῶν "ὄντων γενέσθαι. " ταῦτα εἰπόντα κελεύειν, εἰ βούλοιτο ἀκροάσασθαι, καταθέμενον τὴν σκευὴν γυμνὸν ἐπὶ τῶν αὐτῶν λίθων κείμενον μετέχειν τῶν λόγων. ἀπορουμένου δὲ αὐτοῦ, Μάνδανιν ὅσπερ ἦν πρεσβύτατοσ καὶ σοφώτατοσ αὐτῶν, τὸν μὲν ἐπιπλῆξαι ὡσ ὑβριστήν, καὶ ταῦτα ὕβρεωσ κατηγορήσαντα, αὐτὸν δὲ προσκαλέσασθαι καὶ εἰπεῖν ὡσ τὸν μὲν βασιλέα ἐπαινοίη, διότι ἀρχὴν τοσαύτην διοικῶν ἐπιθυμοίη σοφίασ· μόνον γὰρ ἴδοι αὐτὸν ἐν ὅπλοισ φιλοσοφοῦντα· ὠφελιμώτατον δ’ εἰή τῶν ἁπάντων, εἰ οἱ τοιοῦτοι φρονοῖεν οἷσ πάρεστι δύναμισ τοὺσ μὲν ἑκουσίουσ πείθειν σωφρονεῖν τοὺσ δ’ ἀκουσίουσ ἀναγκάζειν· αὐτῷ δὲ συγγνώμη εἰή, εἰ δι’ ἑρμηνέων τριῶν διαλεγόμενοσ πλὴν φωνῆσ μηδὲν συνιέντων πλέον ἢ οἱ πολλοί, μηδὲν ἰσχύσει τῆσ ὠφελείασ ἐπίδειξιν ποιήσασθαι· ὅμοιον γὰρ ὡσ ἂν εἰ διὰ βορβόρου καθαρὸν ἀξιοῖ τισ ὕδωρ ῥεῖν. τὰ γοῦν λεχθέντα εἰσ τοῦτ’ ἔφη συντείνειν ὡσ εἰή λόγοσ ἄριστοσ, ὃσ ἡδονὴν καὶ λύπην ψυχῆσ ἀφαιρήσεται·

καὶ ὅτι λύπη καὶ πόνοσ διαφέροι· τὸ μὲν γὰρ πολέμιον τὸ δὲ φίλιον αὐτοῖσ τά γε σώματα ἀσκοῦσι πρὸσ πόνον, ἵν’ αἱ γνῶμαι ῥωννύοιντο, ἀφ’ ὧν καὶ στάσεισ παύοιεν καὶ σύμβουλοι πᾶσιν ἀγαθῶν παρεῖεν καὶ κοινῇ καὶ ἰδίᾳ· καὶ δὴ καὶ Ταξίλῃ νῦν συμβουλεύσειε δέχεσθαι τὸν Ἀλέξανδρον· κρείττω μὲν γὰρ αὐτοῦ δεξάμενον εὖ πείσεσθαι, χείρω δὲ εὖ διαθήσειν. ταῦτ’ εἰπόντα ἐξερέσθαι εἰ καὶ ἐν τοῖσ Ἕλλησι λόγοι τοιοῦτοι λέγοιντο, εἰπόντοσ δ’ ὅτι καὶ Πυθαγόρασ τοιαῦτα λέγοι κελεύοι τε ἐμψύχων ἀπέχεσθαι, καὶ Σωκράτησ καὶ Διογένησ οὗ καὶ αὐτὸσ ἀκροάσαιτο, ἀποκρίνασθαι ὅτι τἆλλα μὲν νομίζοι φρονίμωσ αὐτοῖσ δοκεῖν, ἓν δ’ ἁμαρτάνειν νόμον πρὸ τῆσ φύσεωσ τιθεμένουσ· οὐ γὰρ [ἂν] αἰσχύνεσθαι γυμνοὺσ ὥσπερ αὐτὸν διάγειν ἀπὸ λιτῶν ζῶντασ· καὶ γὰρ οἰκίαν ἀρίστην εἶναι ἥτισ ἂν ἐπισκευῆσ ἐλαχίστησ δέηται· ἔφη δ’ αὐτοὺσ καὶ τῶν περὶ φύσιν πολλὰ ἐξετάσαι καὶ προσημασιῶν, ὄμβρων αὐχμῶν νόσων· ἀπιόντασ δ’ εἰσ τὴν πόλιν κατὰ τὰσ ἀγορὰσ σκεδάννυσθαι· ὅτῳ δ’ ἂν κομίζοντι σῦκα ἢ βότρυσ παρατύχωσι, λαμβάνειν δωρεὰν παρέχοντοσ· εἰ δ’ ἔλαιον εἰή, καταχεῖσθαι αὐτῶν καὶ ἀλείφεσθαι· ἅπασαν δὲ πλουσίαν οἰκίαν ἀνεῖσθαι αὐτοῖσ μέχρι γυναικωνίτιδοσ, εἰσιόντασ δὲ δείπνου κοινωνεῖν καὶ λόγων. αἴσχιστον δ’ αὐτοῖσ νομίζεσθαι νόσον σωματικήν· τὸν δ’ ὑπονοήσαντα καθ’ αὑτοῦ τοῦτο, ἐξάγειν ἑαυτὸν διὰ πυρὸσ νήσαντα πυράν, ὑπαλειψάμενον δὲ καὶ καθίσαντα ἐπὶ τὴν πυρὰν ὑφάψαι κελεύειν, ἀκίνητον δὲ καίεσθαι. νέαρχοσ δὲ περὶ τῶν σοφιστῶν οὕτω λέγει·

τοὺσ μὲν Βραχμᾶνασ πολιτεύεσθαι καὶ παρακολουθεῖν τοῖσ βασιλεῦσι συμβούλουσ, τοὺσ δ’ ἄλλουσ σκοπεῖν τὰ περὶ τὴν φύσιν, τούτων δ’ εἶναι καὶ Κάλανον· συμφιλοσοφεῖν δ’ αὐτοῖσ καὶ γυναῖκασ, τὰσ δὲ διαίτασ ἁπάντων σκληράσ. περὶ δὲ τῶν κατὰ τοὺσ ἄλλουσ νομίμων τοιαῦτα ἀποφαίνεται· τοὺσ μὲν νόμουσ ἀγράφουσ εἶναι, τοὺσ μὲν κοινοὺσ τοὺσ δ’ ἰδίουσ, ἀήθειαν ἔχοντασ πρὸσ τοὺσ τῶν ἄλλων, οἱο͂ν τὸ τὰσ παρθένουσ ἆθλον παρά τισι προκεῖσθαι τῷ πυγμὴν νικήσαντι ὥστ’ ἀπροίκουσ συνεῖναι· παρ’ ἄλλοισ δὲ κατὰ συγγένειαν κοινῇ τοὺσ καρποὺσ ἐργασαμένουσ, ἐπὰν συγκομίσωσιν, αἴρεσθαι φορτίον ἕκαστον εἰσ διατροφὴν τοῦ ἔτουσ, τὸν δ’ ἄλλον ἐμπιπράναι τοῦ ἔχειν εἰσαῦθισ ἐργάζεσθαι καὶ μὴ ἀργὸν εἶναι. ὁπλισμὸν δ’ εἶναι τόξον καὶ οἰστοὺσ τριπήχεισ, ἢ σαύνιον, καὶ πέλτην καὶ μάχαιραν πλατεῖαν τρίπηχυν· ἀντὶ δὲ χαλινῶν φιμοῖσ χρῆσθαι κημῶν μικρὸν διαφέρουσιν· ἥλοισ δὲ τὰ χείλη διαπεπάρθαι. τὴν δὲ φιλοτεχνίαν τῶν Ἰνδῶν ἐμφανίζων σπόγγουσ φησὶν ἰδόντασ παρὰ τοῖσ Μακεδόσι μιμήσασθαι, τρίχασ καὶ σχοινία λεπτὰ καὶ ἁρπεδόνασ διαρράψαντασ εἰσ ἔρια, καὶ μετὰ τὸ πιλῆσαι τὰ μὲν ἐξελκύσαντασ τὰ δὲ βάψαντασ χροιαῖσ·

στλεγγιδοποιούσ τε καὶ ληκυθοποιοὺσ ταχὺ γενέσθαι πολλούσ· ἐπιστολὰσ δὲ γράφειν ἐν σινδόσι λίαν κεκροτημέναισ, τῶν ἄλλων γράμμασιν αὐτοὺσ μὴ χρῆσθαι φαμένων· χαλκῷ δὲ χρῆσθαι χυτῷ, τῷ δ’ ἐλατῷ μή· τὴν δ’ αἰτίαν οὐκ εἶπε, καίτοι τὴν ἀτοπίαν εἰπὼν τὴν παρακολουθοῦσαν, ὅτι θραύεται κεράμου δίκην τὰ σκεύη πεσόντα. τῶν δὲ περὶ τῆσ Ἰνδικῆσ λεγομένων καὶ τοῦτ’ ἐστίν, ὅτι ἀντὶ τοῦ προσκυνεῖν προσεύχεσθαι τοῖσ βασιλεῦσι καὶ πᾶσι τοῖσ ἐν ἐξουσίᾳ καὶ ὑπεροχῇ νόμοσ. φέρει δὲ καὶ λιθείαν ἡ χώρα πολυτελῆ κρυστάλλων καὶ ἀνθράκων παντοίων, καθάπερ τῶν μαργαριτῶν. τῆσ δ’ ἀνομολογίασ τῶν συγγραφέων ἔστω παράδειγμα καὶ ὁ περὶ τοῦ Καλάνου λόγοσ·

ὅτι μὲν γὰρ συνῆλθεν Ἀλεξάνδρῳ καὶ ἀπέθανεν ἑκὼν παρ’ αὐτῷ διὰ πυρὸσ ὁμολογοῦσι· τὸν δὲ τρόπον οὐ τὸν αὐτόν φασιν οὐδὲ κατὰ τὰσ αὐτὰσ αἰτίασ, ἀλλ’ οἱ μὲν οὕτωσ εἰρήκασι· συνακολουθῆσαι γὰρ ὡσ ἐγκωμιαστὴν τοῦ βασιλέωσ ἔξω τῶν τῆσ Ἰνδικῆσ ὁρ́ων παρὰ τὸ κοινὸν ἔθοσ τῶν ἐκεῖ φιλοσόφων· ἐκείνουσ γὰρ τοῖσ αὐτόθι συνεῖναι βασιλεῦσιν ὑφηγουμένουσ τὰ περὶ τοὺσ θεούσ, ὡσ τοὺσ μάγουσ τοῖσ Πέρσαισ. ἐν Πασαργάδαισ δὲ νοσήσαντα, τότε πρῶτον αὐτῷ νόσου γενομένησ, ἐξαγαγεῖν ἑαυτόν, ἄγοντα ἔτοσ ἑβδομηκοστὸν καὶ τρίτον, μὴ προσέχοντα ταῖσ τοῦ βασιλέωσ δεήσεσι· γενομένησ δὲ πυρᾶσ καὶ τεθείσησ ἐπ’ αὐτῆσ χρυσῆσ κλίνησ, κατακλιθέντα εἰσ αὐτήν, ἐγκαλυψάμενον ἐμπρησθῆναι· οἱ δὲ ξύλινον οἶκον γενέσθαι, φυλλάδοσ δ’ ἐμπλησθέντοσ καὶ ἐπὶ τῆσ στέγησ πυρᾶσ γενομένησ ἐγκλεισθέντα, ὥσπερ ἐκέλευσε, μετὰ τὴν πομπὴν μεθ’ ἧσ ἧκε, ῥίψαντα ἑαυτὸν ὡσ ἂν δοκὸν συνεμπρησθῆναι τῷ οἴκῳ. Μεγασθένησ δ’ ἐν τοῖσ μὲν φιλοσόφοισ οὐκ εἶναι δόγμα φησὶν ἑαυτοὺσ ἐξάγειν· τοὺσ δὲ ποιοῦντασ τοῦτο νεανικοὺσ κρίνεσθαι, τοὺσ μὲν σκληροὺσ τῇ φύσει φερομένουσ ἐπὶ πληγὴν ἢ κρημνόν, τοὺσ δ’ ἀπόνουσ ἐπὶ βυθόν, τοὺσ δὲ πολυπόνουσ ἀπαγχομένουσ, τοὺσ δὲ πυρώδεισ εἰσ· πῦρ ὠθουμένουσ· οἱο͂σ ἦν καὶ ὁ Κάλανοσ, ἀκόλαστοσ ἄνθρωποσ καὶ ταῖσ Ἀλεξάνδρου τραπέζαισ δεδουλωμένοσ· τοῦτον μὲν οὖν ψέγεσθαι, τὸν δὲ Μάνδανιν ἐπαινεῖσθαι, ὃσ τῶν τοῦ Ἀλεξάνδρου ἀγγέλων καλούντων πρὸσ τὸν Διὸσ υἱὸν πειθομένῳ τε δῶρα ἔσεσθαι ὑπισχνουμένων ἀπειθοῦντι δὲ κόλασιν μήτ’ ἐκεῖνον φαίη Διὸσ υἱὸν ὅν γε ἄρχειν μηδὲ πολλοστοῦ μέρουσ τῆσ γῆσ, μήτε αὐτῷ δεῖν τῶν παρ’ ἐκείνου δωρεῶν ὧν οὐδεὶσ κόροσ, μήτε δὲ ἀπειλῆσ εἶναι φόβον ᾧ ζῶντι μὲν ἀρκοῦσα εἰή τροφὸσ ἡ Ἰνδική, ἀποθανὼν δὲ ἀπαλλάξαιτο τῆσ τετρυχωμένησ ὑπὸ γήρωσ σαρκόσ, μεταστὰσ εἰσ βελτίω καὶ καθαρώτερον βίον· ὥστ’ ἐπαινέσαι τὸν Ἀλέξανδρον καὶ συγχωρῆσαι. λέγεται δὲ καὶ ταῦτα παρὰ τῶν συγγραφέων, ὅτι σέβονται μὲν τὸν ὄμβριον Δία Ἰνδοὶ καὶ τὸν Γάγγην ποταμὸν καὶ τοὺσ ἐγχωρίουσ δαίμονασ.

ὅταν δὲ βασιλεὺσ λούῃ τὴν τρίχα, μεγάλην ἑορτὴν ἄγουσι καὶ μεγάλα δῶρα πέμπουσι τὸν ἑαυτοῦ πλοῦτον ἕκαστοσ ἐπιδεικνύμενοσ κατὰ ἅμιλλαν. τῶν τε μυρμήκων τινὰσ καὶ πτερωτοὺσ λέγουσι τῶν χρυσωρύχων· ψήγματά τε χρυσοῦ καταφέρειν τοὺσ ποταμούσ, καθάπερ τοὺσ Ἰβηρικούσ· ἐν δὲ ταῖσ κατὰ τὰσ ἑορτὰσ πομπαῖσ πολλοὶ μὲν ἐλέφαντεσ πέμπονται χρυσῷ κεκοσμημένοι καὶ ἀργύρῳ, πολλὰ δὲ τέθριππα καὶ βοϊκὰ ζεύγη· εἶθ’ ἡ στρατιὰ κεκοσμημένη· καὶ χρυσώματα δὲ τῶν μεγάλων λεβήτων καὶ κρατήρων ὀργυιαίων· καὶ τοῦ Ἰνδικοῦ χαλκοῦ τράπεζαί τε καὶ θρόνοι καὶ ἐκπώματα καὶ λουτῆρεσ, λιθοκόλλητα τὰ πλεῖστα σμαράγδοισ καὶ βηρύλλοισ καὶ ἄνθραξιν Ἰνδικοῖσ· καὶ ἐσθὴσ δὲ ποικίλη χρυσόπαστοσ, καὶ βόνασοι καὶ παρδάλεισ καὶ λέοντεσ τιθασοὶ καὶ τῶν ποικίλων ὀρνέων καὶ εὐφθόγγων πλῆθοσ. ὁ δὲ Κλείταρχόσ φησιν ἁμάξασ τετρακύκλουσ, δένδρα κομιζούσασ τῶν μεγαλοφύλλων, ἐξ ὧν ἀπήρτηται γένη τετιθασευμένων ὀρνέων, ὧν εὐφωνότατον μὲν εἴρηκε τὸν ὠρίωνα, λαμπρότατον δὲ κατὰ τὴν ὄψιν καὶ πλείστην ἔχοντα ποικιλίαν τὸν καλούμενον κατρέα· τὴν γὰρ ἰδέαν ταῷ μάλιστα ἐγγίζειν. τὴν δὲ λοιπὴν εἰκονογραφίαν παρ’ ἐκείνου ληπτέον. φιλοσόφουσ τε τοῖσ Βραχμᾶσιν ἀντιδιαιροῦνται Πράμνασ, ἐριστικούσ τινασ καὶ ἐλεγκτικούσ·

τοὺσ δὲ Βραχμᾶνασ φυσιολογίαν καὶ ἀστρονομίαν ἀσκεῖν, γελωμένουσ ὑπ’ ἐκείνων ὡσ ἀλαζόνασ καὶ ἀνοήτουσ. τούτων δὲ τοὺσ μὲν ὀρεινοὺσ καλεῖσθαι τοὺσ δὲ γυμνήτασ τοὺσ δὲ πολιτικοὺσ καὶ προσχωρίουσ· τοὺσ μὲν ὀρεινοὺσ δοραῖσ ἐλάφων χρῆσθαι, πήρασ δ’ ἔχειν ῥιζῶν καὶ φαρμάκων μεστάσ, προσποιουμένουσ ἰατρικὴν μετὰ γοητείασ καὶ ἐπῳδῶν καὶ περιάπτων. τοὺσ δὲ γυμνήτασ κατὰ τοὔνομα γυμνοὺσ διαζῆν, ὑπαιθρίουσ τὸ πλέον, καρτερίαν ἀσκοῦντασ ἣν ἔφαμεν πρότερον μέχρι ἑπτὰ [ἐτῶν] καὶ τριάκοντα· γυναῖκασ δὲ συνεῖναι μὴ μιγνυμένασ αὐτοῖσ· τούτουσ δὲ θαυμάζεσθαι διαφερόντωσ. τοὺσ δὲ πολιτικοὺσ σινδονίτασ κατὰ πόλιν ζῆν ἢ καὶ κατ’ ἀγρούσ, καθημμένουσ νεβρίδασ ἢ δορκάδων δοράσ·

ὡσ δ’ εἰπεῖν, Ἰνδοὺσ ἐσθῆτι λευκῇ χρῆσθαι καὶ σινδόσι λευκαῖσ καὶ καρπάσοισ, ὑπεναντίωσ τοῖσ εἰποῦσιν εὐανθέστατα αὐτοὺσ ἀμπέχεσθαι φορήματα· κομᾶν δὲ καὶ πωγωνοτροφεῖν πάντασ, ἀναπλεκομένουσ δὲ μιτροῦσθαι τὰσ κόμασ. ἀρτεμίδωροσ δὲ τὸν Γάγγην φησὶν ἐκ τῶν Ἠμωδῶν ὀρῶν καταφερόμενον πρὸσ νότον, ἐπειδὰν κατὰ τὴν Γάγγην γένηται πόλιν, ἐπιστρέφειν πρὸσ ἑώ μέχρι Παλιβόθρων καὶ τῆσ εἰσ τὴν θάλατταν ἐκβολῆσ·

τῶν δὲ συρρεόντων εἰσ αὐτὸν Οἰδάνην τινὰ καλεῖ· τρέφειν δὲ καὶ κροκοδείλουσ καὶ δελφῖνασ· λέγει δὲ καὶ ἄλλα τινά, συγκεχυμένωσ δὲ καὶ ἀργῶσ, ὧν οὐ φροντιστέον. προσθείη δ’ ἄν τισ τούτοισ καὶ τὰ παρὰ τοῦ Δαμασκηνοῦ Νικολάου. φησὶ γὰρ οὗτοσ ἐν Ἀντιοχείᾳ τῇ ἐπὶ Δάφνῃ παρατυχεῖν τοῖσ Ἰνδῶν πρέσβεσιν ἀφιγμένοισ παρὰ Καίσαρα τὸν Σεβαστόν·

ἐπιγεγράφθαι δὲ τῷ τάφῳ "Ζαρμανοχηγὰσ Ἰνδὸσ ἀπὸ Βαργόσησ κατὰ "τὰ πάτρια Ἰνδῶν ἔθη ἑαυτὸν ἀπαθανατίσασ κεῖται. οὓσ ἐκ μὲν τῆσ ἐπιστολῆσ πλείουσ δηλοῦσθαι, σωθῆναι δὲ τρεῖσ μόνουσ, οὓσ ἰδεῖν φησι, τοὺσ δ’ ἄλλουσ ὑπὸ μήκουσ τῶν ὁδῶν διαφθαρῆναι τὸ πλέον· τὴν δ’ ἐπιστολὴν ἑλληνίζειν ἐν διφθέρᾳ γεγραμμένην, δηλοῦσαν ὅτι Πῶροσ εἰή ὁ γράψασ, ἑξακοσίων δὲ ἄρχων βασιλέων ὅμωσ περὶ πολλοῦ ποιοῖτο φίλοσ εἶναι Καίσαρι, καὶ ἕτοιμοσ εἰή δίοδόν τε παρέχειν ὅπῃ βούλεται καὶ συμπράττειν ὅσα καλῶσ ἔχει. ταῦτα μὲν ἔφη λέγειν τὴν ἐπιστολήν, τὰ δὲ κομισθέντα δῶρα προσενεγκεῖν ὀκτὼ οἰκέτασ γυμνούσ, ἐν περιζώμασι καταπεπασμένουσ ἀρώμασιν· εἶναι δὲ τὰ δῶρα τόν τε ἑρμᾶν, ἀπὸ τῶν ὤμων ἀφῃρημένον ἐκ νηπίου τοὺσ βραχίονασ, ὃν καὶ ἡμεῖσ εἴδομεν, καὶ ἐχίδνασ μεγάλασ καὶ ὄφιν πηχῶν δέκα καὶ χελώνην ποταμίαν τρίπηχυν πέρδικά τε μείζω γυπόσ. συνῆν δέ, ὥσ φησι, καὶ ὁ Ἀθήνησι κατακαύσασ ἑαυτόν· ποιεῖν δὲ τοῦτο τοὺσ μὲν ἐπὶ κακοπραγίᾳ ζητοῦντασ ἀπαλλαγὴν τῶν παρόντων, τοὺσ δ’ ἐπ’ εὐπραγίᾳ, καθάπερ τοῦτον· ἅπαντα γὰρ κατὰ γνώμην πράξαντα μέχρι νῦν ἀπιέναι δεῖν, μή τι τῶν ἀβουλήτων χρονίζοντι συμπέσοι· καὶ δὴ καὶ γελῶντα ἁλέσθαι γυμνὸν λίπ’ ἀληλιμμένον ἐν περιζώματι ἐπὶ τὴν πυράν·

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Strabo, Geography, book 15, chapter 1

(스트라본, 지리학, book 15, chapter 1)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION