헬라어 문장 검색 - ΣτραβόΓεογραπ́13́03́

(스트라본, 지리학, Book 13, chapter 3)

τοιαύτησ δὲ τῆσ πρὸσ τοὺσ Τρῶασ οἰκειότητοσ ὑπαρχούσησ τοῖσ τε Λέλεξι καὶ τοῖσ Κίλιξι, ζητοῦσιν αἰτίαν δι’ ἣν οὐ συγκαταλέγονται καὶ οὗτοι ἐν τῷ καταλόγῳ. εἰκὸσ δὲ διὰ τὴν τῶν ἡγεμόνων διαφθορὰν καὶ τὴν τῶν πόλεων ἐκπόρθησιν ὀλίγουσ ὑπολειφθέντασ τοὺσ Κίλικασ ὑπὸ τῷ Ἕκτορι τάττεσθαι· ὅ τε γὰρ Ηἐτίων καὶ οἱ παῖδεσ αὐτοῦ λέγονται πρὸ τοῦ καταλόγου διαφθαρῆναι ἤτοι μὲν πατέρ’ ἀμὸν ἀπέκτανε δῖοσ Ἀχιλλεύσ, ἐκ δὲ πόλιν πέρσεν Κιλίκων, Θήβην ὑψίπυλον. οἳ δέ μοι ἑπτὰ κασίγνητοι ἔσαν ἐν μεγάροισιν, οἱ μὲν πάντεσ ἰῷ κίον ἤματι Αἴδοσ εἴσω· πάντασ γὰρ κατέπεφνε ποδάρκησ δῖοσ Ἀχιλλεύσ. ὡσ δ’ αὕτωσ καὶ οἱ ὑπὸ Μύνητι τούσ τε ἡγεμόνασ ἀποβεβλήκασι καὶ τὴν πόλιν κὰδ δὲ Μύνητ’ ἔβαλεν καὶ Ἐπίστροφον, πέρσεν δὲ πόλιν θείοιο Μύνητοσ. , τοὺσ δὲ Λέλεγασ τοῖσ μὲν ἀγῶσι παρόντασ ποιεῖ, ὅταν οὕτω λέγῃ πρὸσ μὲν ἁλὸσ Κᾶρεσ καὶ Παίονεσ ἀγκυλότοξοι καὶ Λέλεγεσ καὶ Καύκωνεσ, καὶ πάλιν Σάτνιον οὔτασε δουρὶ Οἰνοπίδην, ὃν ἄρα νύμφη τέκε Νηὶσ ἀμύμων Οἴνοπι βουκολέοντι παρ’ ὄχθασ Σατνιόεντοσ. οὐ γὰρ οὕτωσ ἐξελελοίπεσαν τελέωσ ὥστε μὴ καὶ καθ’ αὑτοὺσ ἔχειν τι σύστημα, ἅτε τοῦ βασιλέωσ αὐτῶν ἔτι περιόντοσ Ἄλτεω, ὃσ Λελέγεσσι φιλοπτολέμοισιν ἀνάσσει, καὶ τῆσ πόλεωσ οὐ τελέωσ ἠφανισμένησ· ἐπιφέρει γὰρ Πήδασον αἰπήεσσαν ἔχων ἐπὶ Σατνιόεντι. ἐν μέντοι τῷ καταλόγῳ παραλέλοιπεν αὐτούσ, οὐχ ἱκανὸν ἡγούμενοσ τὸ σύστημα ὥστ’ ἐν καταλόγῳ τάττεσθαι, ἢ καὶ ὑπὸ τῷ Ἕκτορι καὶ τούτουσ συγκαταλέγων οὕτωσ ὄντασ οἰκείουσ. ὁ γὰρ Λυκάων φησὶν ἀδελφὸσ ὢν Ἕκτοροσ μινυνθάδιον δέ με μήτηρ γείνατο Λαοθόη, θυγάτηρ Ἄλταο γέροντοσ, Ἄλτεω, ὃσ Λελέγεσσι φιλοπτολέμοισιν ἀνάσσει. ταῦτα μὲν οὖν τοιαύτην τινὰ ἔχει τὴν εἰκοτολογίαν. εἰκοτολογεῖν δ’ ἔστι κἂν εἴ τισ τὸν ἀκριβῆ ζητεῖ κατὰ τὸν ποιητὴν ὁρ́ον μέχρι τίνοσ οἱ Κίλικεσ διέτεινον καὶ οἱ Πελασγοὶ καὶ ἔτι οἱ μεταξὺ τούτων Κήτειοι λεγόμενοι οἱ ὑπὸ τῷ Εὐρυπύλῳ.

περὶ μὲν οὖν τῶν Κιλίκων καὶ τῶν ὑπ’ Εὐρυπύλῳ τὰ ἐνόντα εἴρηται, καὶ διότι ἐπὶ τὰ περὶ τὸν Κάικον μάλιστα περατοῦνται. τοὺσ δὲ Πελασγοὺσ εὔλογον τούτοισ ἐφεξῆσ τιθέναι ἔκ τε τῶν ὑφ’ Ὁμήρου λεγομένων καὶ ἐκ τῆσ ἄλλησ ἱστορίασ. ὁ μὲν γὰρ οὕτω φησίν Ἱππόθοοσ δ’ ἄγε φῦλα Πελασγῶν ἐγχεσιμώρων, τῶν οἳ Λάρισαν ἐριβώλακα ναιετάασκον· τῶν ἦρχ’ Ἱππόθοόσ τε Πύλαιόσ τ’ ὄζοσ Ἄρηοσ, υἱε͂ δύω Λήθοιο Πελασγοῦ Τευταμίδαο. ἐξ ὧν πλῆθόσ τε ἐμφαίνει ἀξιόλογον τὸ τῶν Πελασγῶν οὐ γὰρ φῦλον, ἀλλὰ φῦλα ἔφη καὶ τὴν οἴκησιν ἐν Λαρίσῃ φράζει. πολλαὶ μὲν οὖν αἱ Λάρισαι, δεῖ δὲ τῶν ἐγγύσ τινα δέξασθαι, μάλιστα δ’ ἂν τὴν περὶ Κύμην ὑπολάβοι τισ ὀρθῶσ· τριῶν γὰρ οὐσῶν ἡ μὲν καθ’ Ἁμαξιτὸν ἐν ὄψει τελέωσ ἐστὶ τῷ Ἰλίῳ, καὶ ἐγγὺσ σφόδρα ἐν διακοσίοισ που σταδίοισ, ὥστ’ οὐκ ἂν λέγοιτο πιθανῶσ ὁ Ἱππόθοοσ πεσεῖν ἐν τῷ ὑπὲρ Πατρόκλου ἀγῶνι "τῆλ’ ἀπὸ Λαρίσησ," ταύτησ γε, ἀλλὰ μᾶλλον τῆσ περὶ Κύμην· χίλιοι γάρ που στάδιοι μεταξύ· τρίτη δ’ ἐστὶ Λάρισα κώμη τῆσ Ἐφεσίασ ἐν τῷ Καϋστρίῳ πεδίῳ, ἥν φασι πόλιν ὑπάρξαι πρότερον, ἔχουσαν καὶ ἱερὸν Ἀπόλλωνοσ Λαρισηνοῦ, πλησιάζουσαν τῷ Τμώλῳ μᾶλλον ἢ τῇ Ἐφέσῳ· ταύτησ γὰρ ἑκατὸν καὶ ὀγδοήκοντα διέχει σταδίουσ, ὥστε ὑπὸ τοῖσ Μῄοσιν ἄν τισ τάττοι ταύτην. Ἐφέσιοι δ’ αὐξηθέντεσ ὕστερον πολλὴν τῆσ τῶν Μῃόνων, οὓσ νῦν Λυδοὺσ φαμέν, ἀπετέμοντο, ὥστ’ οὐδ’ αὕτη ἂν ἡ τῶν Πελασγῶν Λάρισα εἰή, ἀλλ’ ἐκείνη μᾶλλον. καὶ γὰρ τῆσ μὲν ἐν τῇ Καϋστριανῇ Λαρίσησ οὐδὲν ἔχομεν τεκμήριον ἰσχυρὸν ὡσ ἦν ἤδη τότε· οὐδὲ γὰρ τῆσ Ἐφέσου. τῆσ δὲ περὶ τὴν Κύμην μαρτύριόν ἐστι πᾶσα ἡ Αἰολικὴ ἱστορία μικρὸν ὕστερον τῶν Τρωικῶν γενομένη. φασὶ γὰρ τοὺσ ἐκ τοῦ Φρικίου τοῦ ὑπὲρ Θερμοπυλῶν Λοκρικοῦ ὄρουσ ὁρμηθέντασ κατᾶραι μὲν εἰσ τὸν τόπον ὅπου νῦν ἡ Κύμη ἐστί, καταλαβόντασ δὲ τοὺσ Πελασγοὺσ κεκακωμένουσ ὑπὸ τοῦ Τρωικοῦ πολέμου, κατέχοντασ δ’ ὅμωσ ἔτι τὴν Λάρισαν διέχουσαν τῆσ Κύμησ ὅσον ἑβδομήκοντα σταδίουσ, ἐπιτειχίσαι αὐτοῖσ τὸ νῦν ἔτι λεγόμενον Νέον τεῖχοσ ἀπὸ τριάκοντα σταδίων τῆσ Λαρίσησ, ἑλόντασ δὲ κτίσαι τὴν Κύμην καὶ τοὺσ περιγενομένουσ ἀνθρώπουσ ἐκεῖσε ἀνοικίσαι·

ἀπὸ δὲ τοῦ Λοκρικοῦ ὄρουσ τήν τε Κύμην Φρικωνίδα καλοῦσιν, ὁμοίωσ δὲ καὶ τὴν Λάρισαν· ἐρήμη δ’ ἐστὶ νῦν. ὅτι δ’ οἱ Πελασγοὶ μέγα ἦν ἔθνοσ, καὶ ἐκ τῆσ ἄλλησ ἱστορίασ οὕτωσ ἐκμαρτυρεῖσθαί φασι· Μενεκράτησ γοῦν ὁ Ἐλαί̈τησ ἐν τοῖσ περὶ κτίσεων φησὶ τὴν παραλίαν τὴν νῦν Ιὠνικὴν πᾶσαν ἀπὸ Μυκάλησ ἀρξαμένην ὑπὸ Πελασγῶν οἰκεῖσθαι πρότερον καὶ τὰσ πλησίον νήσουσ. Λέσβιοι δ’ ὑπὸ Πυλαίῳ τετάχθαι λέγουσι σφᾶσ τῷ ὑπὸ τοῦ ποιητοῦ λεγομένῳ τῶν Πελασγῶν ἄρχοντι, ἀφ’ οὗ καὶ τὸ παρ’ αὐτοῖσ ὄροσ ἔτι Πύλαιον καλεῖσθαι. καὶ Χῖοι δὲ οἰκιστὰσ ἑαυτῶν Πελασγούσ φασι τοὺσ ἐκ τῆσ Θετταλίασ. πολύπλανον δὲ καὶ ταχὺ τὸ ἔθνοσ πρὸσ ἀπαναστάσεισ, ηὐξήθη τε ἐπὶ πολὺ καὶ ἀθρόαν ἔλαβε τὴν ἔκλειψιν καὶ μάλιστα κατὰ τὴν τῶν Αἰολέων καὶ τῶν Ιὤνων περαίωσιν εἰσ τὴν Ἀσίαν. ἴδιον δέ τι τοῖσ Λαρισαίοισ συνέβη τοῖσ τε Καϋστριανοῖσ καὶ τοῖσ Φρικωνεῦσι καὶ τρίτοισ τοῖσ ἐν Θετταλίᾳ·

ἅπαντεσ γὰρ ποταμόχωστον τὴν χώραν ἔσχον οἱ μὲν ὑπὸ τοῦ Καύ̈στρου, οἱ δ’ ὑπὸ τοῦ Ἕρμου, οἱ δ’ ὑπὸ τοῦ Πηνειοῦ. ἐν δὲ τῇ Φρικωνίδι Λαρίσῃ τετιμῆσθαι λέγεται Πίασοσ, ὅν φασιν ἄρχοντα Πελασγῶν ἐρασθῆναι τῆσ θυγατρὸσ Λαρίσησ, βιασάμενον δ’ αὐτὴν τῖσαι τῆσ ὕβρεωσ δίκην· ἐγκύψαντα γὰρ εἰσ πίθον οἴνου καταμαθοῦσαν τῶν σκελῶν λαβομένην ἐξᾶραι καὶ καθεῖναι αὐτὸν εἰσ τὸν πίθον. τὰ μὲν οὖν ἀρχαῖα τοιαῦτα. ταῖσ δὲ νῦν Αἰολικαῖσ πόλεσιν ἔτι καὶ τὰσ Αἰγὰσ προσληπτέον καὶ τὴν Τῆμνον, ὅθεν ἦν Ἑρμαγόρασ ὁ τὰσ ῥητορικὰσ τέχνασ συγγράψασ·

ἵδρυνται δ’ αἱ πόλεισ αὗται κατὰ τὴν ὀρεινὴν τὴν ὑπερκειμένην τῆσ τε Κυμαίασ καὶ τῆσ Φωκαέων καὶ Σμυρναίων γῆσ, παρ’ ἣν ὁ Ἕρμοσ ῥεῖ. οὐκ ἄπωθεν δὲ τούτων τῶν πόλεων οὐδ’ ἡ Μαγνησία ἐστὶν ἡ ὑπὸ Σιπύλῳ, ἐλευθέρα πόλισ ὑπὸ Ῥωμαίων κεκριμένη. καὶ ταύτην δ’ ἐκάκωσαν οἱ νεωστὶ γενόμενοι σεισμοί. εἰσ δὲ τἀναντία τὰ ἐπὶ τὸν Κάικον νεύοντα ἀπὸ Λαρίσησ μὲν διαβάντι τὸν Ἕρμον εἰσ Κύμην ἑβδομήκοντα στάδιοι, ἐντεῦθεν δ’ εἰσ Μύριναν τετταράκοντα στάδιοι, τὸ δ’ ἴσον ἐντεῦθεν εἰσ Γρύνιον κἀκεῖθεν εἰσ Ἐλαίαν· ὡσ δ’ Ἀρτεμίδωροσ, ἀπὸ τῆσ Κύμησ εἰσὶν Ἄδαι, εἶτ’ ἄκρα μετὰ τετταράκοντα σταδίουσ ἣν καλοῦσιν Ὕδραν, ἡ ποιοῦσα τὸν κόλπον τὸν Ἐλαϊτικὸν πρὸσ τὴν ἀπεναντίον ἄκραν Ἁρματοῦντα. τοῦ μὲν οὖν στόματοσ τὸ πλάτοσ περὶ ὀγδοήκοντα σταδίουσ ἐστίν, ἐγκολπίζοντι δὲ Μύρινα ἐν ἑξήκοντα σταδίοισ, Αἰολὶσ πόλισ ἔχουσα λιμένα, εἶτ’ Ἀχαιῶν λιμήν, ὅπου οἱ βωμοὶ τῶν δώδεκα θεῶν, εἶτα πολίχνιον Μυριναίων Γρύνιον καὶ ἱερὸν Ἀπόλλωνοσ καὶ μαντεῖον ἀρχαῖον καὶ νεὼσ πολυτελὴσ λίθου λευκοῦ, στάδιοι δ’ ἐπ’ αὐτὴν τετταράκοντα· εἶθ’ ἑβδομήκοντα εἰσ Ἐλαίαν, λιμένα ἔχουσαν καὶ ναύσταθμον τῶν Ἀτταλικῶν βασιλέων, Μενεσθέωσ κτίσμα καὶ τῶν σὺν αὐτῷ Ἀθηναίων τῶν συστρατευσάντων ἐπὶ Ἴλιον. τὰ δ’ ἑξῆσ εἴρηται τὰ περὶ Πιτάνην καὶ Ἀταρνέα καὶ τἆλλα τὰ ταύτῃ. μεγίστη δέ ἐστι τῶν Αἰολικῶν καὶ ἀρίστη Κύμη καὶ σχεδὸν μητρόπολισ αὕτη τε καὶ ἡ Λέσβοσ τῶν ἄλλων πόλεων περὶ τριάκοντά που τὸν ἀριθμόν, ὧν ἐκλελοίπασιν οὐκ ὀλίγαι.

σκώπτεται δ’ εἰσ ἀναισθησίαν ἡ Κύμη κατὰ τοιαύτην τινά, ὥσ φασιν ἔνιοι, δόξαν, ὅτι τριακοσίοισ ἔτεσιν ὕστερον τῆσ κτίσεωσ ἀπέδοντο τοῦ λιμένοσ τὰ τέλη, πρότερον δ’ οὐκ ἐκαρποῦτο τὴν πρόσοδον ταύτην ὁ δῆμοσ· κατέσχεν οὖν δόξα ὡσ ὀψὲ ᾐσθημένων ὅτι ἐπὶ θαλάττῃ πόλιν οἰκοῖεν. ἔστι δὲ καὶ ἄλλοσ λόγοσ, ὅτι δανεισάμενοι χρήματα δημοσίᾳ τὰσ στοὰσ ὑπέθεντο, εἶτ’ οὐκ ἀποδιδόντεσ κατὰ τὴν ὡρισμένην ἡμέραν εἴργοντο τῶν περιπάτων· ὅτε μέντοι ὄμβροσ εἰή, κατ’ αἰδῶ τινα κηρύττοιεν οἱ δανεισταί, κελεύοντεσ ὑπὸ τὰσ στοὰσ ὑπέρχεσθαι· τοῦ δὴ κήρυκοσ οὕτω φθεγγομένου "ὑπὸ τὰσ στοὰσ ὑπέλθετε," ἐκπεσεῖν λόγον ὡσ Κυμαίων οὐκ αἰσθανομένων ὡσ ἐν τοῖσ ὄμβροισ ὑπὸ τὰσ στοὰσ ὑπελθετέον, ἂν μὴ σημάνῃ τισ αὐτοῖσ διὰ κηρύγματοσ. ἀνὴρ δ’ ἄξιοσ μνήμησ ἐκ τῆσδε τῆσ πόλεωσ ἀναντιλέκτωσ μέν ἐστιν Ἔφοροσ, τῶν Ἰσοκράτουσ γνωρίμων τοῦ ῥήτοροσ, ὁ τὴν ἱστορίαν συγγράψασ καὶ τὰ περὶ τῶν εὑρημάτων· καὶ ἔτι πρότεροσ τούτου Ἡσίοδοσ ὁ ποιητήσ· αὐτὸσ γὰρ εἴρηκεν ὅτι ὁ πατὴρ αὐτοῦ Δῖοσ μετῴκησεν εἰσ Βοιωτοὺσ Κύμην Αἰολίδα προλιπών νάσσατο δ’ ἄγχ’ Ἑλικῶνοσ ὀιζυρῇ ἐνὶ κώμῃ Ἄσκρῃ, χεῖμα κακῇ, θέρει ἀργαλέῃ, οὐδέ ποτ’ ἐσθλῇ. Ὅμηροσ δ’ οὐχ ὁμολογουμένωσ· πολλοὶ γὰρ ἀμφισβητοῦσιν αὐτοῦ. τὸ δ’ ὄνομα ἀπὸ Ἀμαζόνοσ τῇ πόλει τεθεῖσθαι, καθάπερ καὶ τῇ Μυρίνῃ ἀπὸ τῆσ ἐν τῷ Τρωικῷ πεδίῳ κειμένησ ὑπὸ τῇ Βατιείᾳ τὴν ἤτοι ἄνδρεσ Βατίειαν κικλήσκουσιν, ἀθάνατοι δέ τε σῆμα πολυσκάρθμοιο Μυρίνησ Σκώπτεται δὲ καὶ ὁ Ἔφοροσ, διότι τῆσ πατρίδοσ ἔργα οὐκ ἔχων φράζειν ἐν τῇ διαριθμήσει τῶν ἄλλων πράξεων, οὐ μὴν οὐδ’ ἀμνημόνευτον αὐτὴν εἶναι θέλων, οὕτωσ ἐπιφωνεῖ κατὰ δὲ τὸν αὐτὸν καιρὸν Κυμαῖοι τὰσ ἡσυχίασ ἦγον. Ἐπεὶ δὲ διεληλύθαμεν τὴν Τρωικὴν ἅμα καὶ τὴν Αἰολικὴν παραλίαν, ἐφεξῆσ ἂν εἰή τὴν μεσόγαιαν ἐπιδραμεῖν μέχρι τοῦ Ταύρου, φυλάττοντασ τὴν αὐτὴν τῆσ ἐφόδου τάξιν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Strabo, Geography, Book 13, chapter 3

(스트라본, 지리학, Book 13, chapter 3)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION