Strabo, Geography, Book 13, chapter 4

(스트라본, 지리학, Book 13, chapter 4)

ἔχει δέ τινα ἡγεμονίαν πρὸσ τοὺσ τόπουσ τούτουσ τὸ Πέργαμον, ἐπιφανὴσ πόλισ καὶ πολὺν συνευτυχήσασα χρόνον τοῖσ Ἀτταλικοῖσ βασιλεῦσι· καὶ δὴ καὶ ἐντεῦθεν ἀρκτέον τῆσ ἑξῆσ περιοδείασ, καὶ πρῶτον περὶ τῶν βασιλέων ὁπόθεν ὡρμήθησαν καὶ εἰσ ἃ κατέστρεψαν ἐν βραχέσι δηλωτέον. ἦν μὲν δὴ τὸ Πέργαμον Λυσιμάχου γαζοφυλάκιον τοῦ Ἀγαθοκλέουσ, ἑνὸσ τῶν Ἀλεξάνδρου διαδόχων, αὐτὴν τὴν ἄκραν τοῦ ὄρουσ συνοικουμένην ἔχον· ἔστι δὲ στροβιλοειδὲσ τὸ ὄροσ εἰσ ὀξεῖαν κορυφὴν ἀπολῆγον. ἐπεπίστευτο δὲ τὴν φυλακὴν τοῦ ἐρύματοσ τούτου καὶ τῶν χρημάτων ἦν δὲ τάλαντα ἐνακισχίλια Φιλέταιροσ, ἀνὴρ Τιανόσ, θλιβίασ ἐκ παιδόσ· συνέβη γὰρ ἔν τινι ταφῇ θέασ οὔσησ καὶ πολλῶν παρόντων ἀποληφθεῖσαν ἐν τῷ ὄχλῳ τὴν κομίζουσαν τροφὸν τὸν Φιλέταιρον ἔτι νήπιον συνθλιβῆναι μέχρι τοσοῦδε ὥστε πηρωθῆναι τὸν παῖδα. ἦν μὲν δὴ εὐνοῦχοσ, τραφεὶσ δὲ καλῶσ ἐφάνη τῆσ πίστεωσ ταύτησ ἄξιοσ. τέωσ μὲν οὖν εὔνουσ διέμεινε τῷ Λυσιμάχῳ, διενεχθεὶσ δὲ πρὸσ Ἀρσινόην τὴν γυναῖκα αὐτοῦ διαβάλλουσαν αὐτὸν ἀπέστησε τὸ χωρίον καὶ πρὸσ τοὺσ καιροὺσ ἐπολιτεύετο ὁρῶν ἐπιτηδείουσ πρὸσ νεωτερισμόν· ὅ τε γὰρ Λυσίμαχοσ κακοῖσ οἰκείοισ περιπεσὼν ἠναγκάσθη τὸν υἱὸν ἀνελεῖν Ἀγαθοκλέα, Σέλευκόσ τε ἐπελθὼν ὁ Νικάτωρ ἐκεῖνόν τε κατέλυσε καὶ αὐτὸσ κατελύθη δολοφονηθεὶσ ὑπὸ Πτολεμαίου τοῦ Κεραυνοῦ. τοιούτων δὲ θορύβων ὄντων διεγένετο μένων ἐπὶ τοῦ ἐρύματοσ ὁ εὐνοῦχοσ, καὶ πολιτευόμενοσ δι’ ὑποσχέσεων καὶ τῆσ ἄλλησ θεραπείασ ἀεὶ πρὸσ τὸν ἰσχύοντα καὶ ἐγγὺσ παρόντα· διετέλεσε γοῦν ἔτη εἴκοσι κύριοσ ὢν τοῦ φρουρίου καὶ τῶν χρημάτων. ἦσαν δ’ αὐτῷ δύο ἀδελφοί, πρεσβύτεροσ μὲν Εὐμένησ νεώτεροσ δ’ Ἄτταλοσ·

ἐκ μὲν οὖν τοῦ Εὐμένουσ ἐγένετο ὁμώνυμοσ τῷ πατρὶ Εὐμένησ, ὅσπερ καὶ διεδέξατο τὸ Πέργαμον, καὶ ἦν ἤδη δυνάστησ τῶν κύκλῳ χωρίων ὥστε καὶ περὶ Σάρδεισ ἐνίκησε μάχῃ συμβαλὼν Ἀντίοχον τὸν Σελεύκου· δύο δὲ καὶ εἴκοσιν ἄρξασ ἔτη τελευτᾷ τὸν βίον. ἐκ δὲ Ἀττάλου καὶ Ἀντιοχίδοσ τῆσ Ἀχαιοῦ γεγονὼσ Ἄτταλοσ διεδέξατο τὴν ἀρχήν, καὶ ἀνηγορεύθη βασιλεὺσ πρῶτοσ νικήσασ Γαλάτασ μάχῃ μεγάλῃ. οὗτοσ δὲ καὶ Ῥωμαίοισ κατέστη φίλοσ καὶ συνεπολέμησε πρὸσ Φίλιππον μετὰ τοῦ Ῥοδίων ναυτικοῦ· γηραιὸσ δὲ ἐτελεύτα βασιλεύσασ ἔτη τρία καὶ τετταράκοντα, κατέλιπε δὲ τέτταρασ υἱοὺσ ἐξ Ἀπολλωνίδοσ Κυζικηνῆσ γυναικόσ, Εὐμένη Ἄτταλον Φιλέταιρον Ἀθήναιον. οἱ μὲν οὖν νεώτεροι διετέλεσαν ἰδιῶται, τῶν δ’ ἄλλων ὁ πρεσβύτεροσ Εὐμένησ ἐβασίλευσε· συνεπολέμησε δὲ οὗτοσ Ῥωμαίοισ πρόσ τε Ἀντίοχον τὸν μέγαν καὶ πρὸσ Περσέα, καὶ ἔλαβε παρὰ τῶν Ῥωμαίων ἅπασαν τὴν ὑπ’ Ἀντιόχῳ τὴν ἐντὸσ τοῦ Ταύρου. πρότερον δ’ ἦν τὰ περὶ Πέργαμον οὐ πολλὰ χωρία μέχρι τῆσ θαλάττησ τῆσ κατὰ τὸν Ἐλαί̈την κόλπον καὶ τὸν Ἀδραμυττηνόν. κατεσκεύασε δ’ οὗτοσ τὴν πόλιν καὶ τὸ Νικηφόριον ἄλσει κατεφύτευσε, καὶ ἀναθήματα καὶ βιβλιοθήκασ καὶ τὴν ἐπὶ τοσόνδε κατοικίαν τοῦ Περγάμου τὴν νῦν οὖσαν ἐκεῖνοσ προσεφιλοκάλησε· βασιλεύσασ δὲ ἔτη τετταράκοντα καὶ ἐννέα ἀπέλιπεν υἱῷ τὴν ἀρχὴν Ἀττάλῳ, γεγονότι ἐκ Στρατονίκησ τῆσ Ἀριαράθου θυγατρὸσ τοῦ Καππαδόκων βασιλέωσ. ἐπίτροπον δὲ κατέστησε καὶ τοῦ παιδὸσ νέου τελέωσ ὄντοσ καὶ τῆσ ἀρχῆσ τὸν ἀδελφὸν Ἄτταλον. ἓν δὲ καὶ εἴκοσιν ἔτη βασιλεύσασ γέρων οὗτοσ τελευτᾷ κατορθώσασ πολλά· καὶ γὰρ Δημήτριον τὸν Σελεύκου συγκατεπολέμησεν Ἀλεξάνδρῳ τῷ Ἀντιόχου καὶ συνεμάχησε Ῥωμαίοισ ἐπὶ τὸν Ψευδοφίλιππον, ἐχειρώσατο δὲ καὶ Διήγυλιν τὸν Καινῶν βασιλέα στρατεύσασ εἰσ τὴν Θρᾴκην, ἀνεῖλε δὲ καὶ Προυσίαν ἐπισυστήσασ αὐτῷ Νικομήδη τὸν υἱόν, κατέλιπε δὲ τὴν ἀρχὴν τῷ ἐπιτροπευθέντι Ἀττάλῳ· βασιλεύσασ δὲ οὗτοσ ἔτη πέντε καὶ κληθεὶσ Φιλομήτωρ ἐτελεύτα νόσῳ τὸν βίον, κατέλιπε δὲ κληρονόμουσ Ῥωμαίουσ· οἱ δ’ ἐπαρχίαν ἀπέδειξαν τὴν χώραν Ἀσίαν προσαγορεύσαντεσ ὁμώνυμον τῇ ἠπείρῳ. παραρρεῖ δ’ ὁ Κάικοσ τὸ Πέργαμον, διὰ τοῦ Καί̈κου πεδίου προσαγορευομένου σφόδρα εὐδαίμονα γῆν διεξιὼν σχεδὸν δέ τι καὶ τὴν ἀρίστην τῆσ Μυσίασ. ἄνδρεσ δ’ ἐγένοντο ἐλλόγιμοι καθ’ ἡμᾶσ Περγαμηνοὶ Μιθριδάτησ τε Μηνοδότου υἱὸσ καὶ Ἀδοβογιωνίδοσ τοῦ τετραρχικοῦ τῶν Γαλατῶν γένουσ, ἣν καὶ παλλακεῦσαι τῷ βασιλεῖ Μιθριδάτῃ φασίν·

ὅθεν καὶ τοὔνομα τῷ παιδὶ θέσθαι τοὺσ ἐπιτηδείουσ προσποιησαμένουσ ἐκ τοῦ βασιλέωσ αὐτὸν γεγονέναι. οὗτοσ γοῦν Καίσαρι τῷ θεῷ γενόμενοσ φίλοσ εἰσ τοσόνδε προῆλθε τιμῆσ ὥστε καὶ τετράρχησ ἀπεδείχθη ἀπὸ τοῦ μητρῴου γένουσ καὶ βασιλεὺσ ἄλλων τε καὶ τοῦ Βοσπόρου· κατελύθη δ’ ὑπὸ Ἀσάνδρου τοῦ καὶ Φαρνάκην ἀνελόντοσ τὸν βασιλέα καὶ κατασχόντοσ τὸν Βόσπορον. οὗτόσ τε δὴ ὀνόματοσ ἠξίωται μεγάλου, καὶ Ἀπολλόδωροσ ὁ ῥήτωρ ὁ τὰσ τέχνασ συγγράψασ καὶ τὴν Ἀπολλοδώρειον αἱρ́εσιν παραγαγών, ἥτισ ποτ’ ἐστί· πολλὰ γὰρ ἐπεκράτει, μείζονα δὲ ἢ καθ’ ἡμᾶσ ἔχοντα τὴν κρίσιν, ὧν ἔστι καὶ ἡ Ἀπολλοδώρειοσ αἱρ́εσισ καὶ ἡ Θεοδώρειοσ. μάλιστα δὲ ἐξῆρε τὸν Ἀπολλόδωρον ἡ τοῦ Καίσαροσ φιλία τοῦ Σεβαστοῦ, διδάσκαλον τῶν λόγων γενόμενον· μαθητὴν δ’ ἔσχεν ἀξιόλογον Διονύσιον τὸν ἐπικληθέντα Ἀττικόν, πολίτην αὐτοῦ· καὶ γὰρ σοφιστὴσ ἦν ἱκανὸσ καὶ συγγραφεὺσ καὶ λογογράφοσ. προϊόντι δ’ ἀπὸ τοῦ πεδίου καὶ τῆσ πόλεωσ ἐπὶ μὲν τὰ πρὸσ ἑώ μέρη πόλισ ἐστὶν Ἀπολλωνία, μετεώροισ ἐπικειμένη τόποισ·

ἐπὶ δὲ τὸν νότον ὀρεινὴ ῥάχισ ἐστίν, ἣν ὑπερβᾶσι καὶ βαδίζουσιν ἐπὶ Σάρδεων πόλισ ἐστὶν ἐν ἀριστερᾷ Θυάτειρα, κατοικία Μακεδόνων, ἣν Μυσῶν ἐσχάτην τινὲσ φασίν. ἐν δεξιᾷ δ’ Ἀπολλωνίσ, διέχουσα Περγάμου τριακοσίουσ σταδίουσ, τοὺσ δὲ ἴσουσ καὶ τῶν Σάρδεων· ἐπώνυμοσ δ’ ἐστὶ τῆσ Κυζικηνῆσ Ἀπολλωνίδοσ· εἶτ’ ἐκδέχεται τὸ Ἕρμου πεδίον καὶ Σάρδεισ· τὰ δὲ προσάρκτια τῷ Περγάμῳ τὰ πλεῖστα ὑπὸ Μυσῶν ἔχεται τὰ ἐν δεξιᾷ τῶν Ἀβαειτῶν λεγομένων, οἷσ συνάπτει ἡ Ἐπίκτητοσ μέχρι Βιθυνίασ. αἱ δὲ Σάρδεισ πόλισ ἐστὶ μεγάλη, νεωτέρα μὲν τῶν Τρωικῶν ἀρχαία δ’ ὅμωσ, ἄκραν ἔχουσα εὐερκῆ·

βασίλειον δ’ ὑπῆρξε τῶν Λυδῶν, οὓσ ὁ ποιητὴσ καλεῖ Μῄονασ οἱ δ’ ὕστερον Μαίονασ, οἱ μὲν τοὺσ αὐτοὺσ τοῖσ Λυδοῖσ οἱ δ’ ἑτέρουσ ἀποφαίνοντεσ· τοὺσ δ’ αὐτοὺσ ἄμεινόν ἐστι λέγειν. ὑπέρκειται δὲ τῶν Σάρδεων ὁ Τμῶλοσ, εὔδαιμον ὄροσ, ἐν τῇ ἀκρωρείᾳ σκοπὴν ἔχον, ἐξέδραν λευκοῦ λίθου, Περσῶν ἔργον, ἀφ’ οὗ κατοπτεύεται τὰ κύκλῳ πεδία καὶ μάλιστα τὸ Καϋστριανόν· περιοικοῦσι δὲ Λυδοὶ καὶ Μυσοὶ καὶ Μακεδόνεσ. ῥεῖ δ’ ὁ Πακτωλὸσ ἀπὸ τοῦ Τμώλου, καταφέρων τὸ παλαιὸν ψῆγμα χρυσοῦ πολύ, ἀφ’ οὗ τὸν Κροίσου λεγόμενον πλοῦτον καὶ τῶν προγόνων αὐτοῦ διονομασθῆναί φασι· νῦν δ’ ἐκλέλοιπε τὸ ψῆγμα, ὡσ εἴρηται. καταφέρεται δ’ ὁ Πακτωλὸσ εἰσ τὸν Ἕρμον, εἰσ ὃν καὶ ὁ Ὕλλοσ ἐμβάλλει, Φρύγιοσ νυνὶ καλούμενοσ· συμπεσόντεσ δ’ οἱ τρεῖσ καὶ ἄλλοι ἀσημότεροι σὺν αὐτοῖσ εἰσ τὴν κατὰ Φώκαιαν ἐκδιδόασι θάλατταν, ὡσ Ἡρόδοτόσ φησιν. ἄρχεται δ’ ἐκ Μυσίασ ὁ Ἕρμοσ, ἐξ ὄρουσ ἱεροῦ τῆσ Δινδυμήνησ, καὶ διὰ τῆσ Κατακεκαυμένησ εἰσ τὴν Σαρδιανὴν φέρεται καὶ τὰ συνεχῆ πεδία μέχρι τῆσ θαλάττησ. ὑπόκειται δὲ τῇ πόλει τό τε Σαρδιανὸν πεδίον καὶ τὸ τοῦ Κύρου καὶ τὸ τοῦ Ἕρμου καὶ τὸ Καϋστριανόν, συνεχῆ τε ὄντα καὶ πάντων ἄριστα πεδίων. ἐν δὲ σταδίοισ τετταράκοντα ἀπὸ τῆσ πόλεωσ ἔστιν ἡ Γυγαία μὲν ὑπὸ τοῦ ποιητοῦ λεγομένη λίμνη, Κολόη δ’ ὕστερον μετονομασθεῖσα, ὅπου τὸ ἱερὸν τῆσ Κολοηνῆσ Ἀρτέμιδοσ μεγάλην ἁγιστείαν ἔχον. φασὶ δ’ ἐνταῦθα χορεύειν τοὺσ καλάθουσ κατὰ τὰσ ἑορτάσ, οὐκ οἶδ’ ὅπωσ ποτὲ παραδοξολογοῦντεσ μᾶλλον ἢ ἀληθεύοντεσ. κειμένων δ’ οὕτω πωσ τῶν ἐπῶν παρ’ Ὁμήρῳ Μῄοσιν αὖ Μέσθλησ τε καὶ Ἄντιφοσ ἡγησάσθην, υἱε͂ Ταλαιμένεοσ, τὼ Γυγαίη τέκε λίμνη, οἳ καὶ Μῄονασ ἦγον ὑπὸ Τμώλῳ γεγαῶτασ, προσγράφουσί τινεσ τοῦτο τέταρτον ἔποσ Τμώλῳ ὑπὸ νιφόεντι, Ὕδησ ἐν πίονι δήμῳ.

οὐδεμία δ’ εὑρίσκεται Ὕδη ἐν τοῖσ Λυδοῖσ. οἱ δὲ καὶ τὸν Τυχίον ἐνθένδε ποιοῦσιν ὅν φησιν ὁ ποιητήσ σκυτοτόμων ὄχ’ ἄριστοσ Ὕδῃ ἔνι. προστιθέασι δὲ καὶ διότι δρυμώδησ ὁ τόποσ καὶ κεραυνόβολοσ, καὶ ὅτι ἐνταῦθα οἱ Ἄριμοι· καὶ γὰρ τῷ εἰν Ἀρίμοισ, ὅθι φασὶ Τυφωέοσ ἔμμεναι εὐνάσ ἐπεισφέρουσι χώρῳ ἐνὶ δρυόεντι, Ὕδησ ἐν πίονι δήμῳ. ἄλλοι δ’ ἐν Κιλικίᾳ, τινὲσ δ’ ἐν Συρία πλάττουσι τὸν μῦθον τοῦτον, οἱ δ’ ἐν Πιθηκούσσαισ, οἳ καὶ τοὺσ πιθήκουσ φασὶ παρὰ τοῖσ Τυρρηνοῖσ ἀρίμουσ καλεῖσθαι· οἱ δὲ τὰσ Σάρδεισ Ὕδην ὀνομάζουσιν, οἱ δὲ τὴν ἀκρόπολιν αὐτῆσ. πιθανωτάτουσ δ’ ὁ Σκήψιοσ ἡγεῖται τοὺσ ἐν τῇ Κατακεκαυμένῃ τῆσ Μυσίασ τοὺσ Ἀρίμουσ τιθέντασ. Πίνδαροσ δὲ συνοικειοῖ τοῖσ ἐν τῇ Κιλικίᾳ τὰ ἐν Πιθηκούσσαισ, ἅπερ ἐστὶ πρὸ τῆσ Κυμαίασ, καὶ τὰ ἐν Σικελίᾳ· καὶ γὰρ τῇ Αἴτνῃ φησὶν ὑποκεῖσθαι τὸν Τυφῶνα τόν ποτε Κιλίκιον θρέψεν πολυώνυμον ἄντρον· νῦν γε μὰν ταί θ’ ὑπὲρ Κύμασ ἁλιερκέεσ ὄχθαι Σικελία τ’ αὐτοῦ πιέζει στέρνα λαχνάεντα. καὶ πάλιν κείνῳ μὲν Αἴτνα δεσμὸσ ὑπερφίαλοσ ἀμφίκειται. καὶ πάλιν ἀλλ’ οἰο͂σ ἄπλατον κεράιζε θεῶν Τυφῶνα πεντηκοντακάρανον ἀνάγκᾳ Ζεὺσ πατὴρ ἐν Ἀρίμοισ ποτέ. οἱ δὲ τοὺσ Σύρουσ Ἀρίμουσ δέχονται, οὓσ νῦν Ἀραμαίουσ λέγουσι, τοὺσ δὲ Κίλικασ τοὺσ ἐν Τροίᾳ μεταναστάντασ εἰσ Συρίαν ἀνῳκισμένουσ ἀποτεμέσθαι παρὰ τῶν Σύρων τὴν νῦν λεγομένην Κιλικίαν. Καλλισθένησ δ’ ἐγγὺσ τοῦ Καλυκάδνου καὶ τῆσ Σαρπηδόνοσ ἄκρασ παρ’ αὐτὸ τὸ Κωρύκιον ἄντρον εἶναι τοὺσ Ἀρίμουσ, ἀφ’ ὧν τὰ ἐγγὺσ ὄρη λέγεσθαι Ἄριμα. περίκειται δὲ τῇ λίμνῃ τῇ Κολόῃ τὰ μνήματα τῶν βασιλέων·

πρὸσ δὲ ταῖσ Σάρδεσιν ἔστι τὸ τοῦ Ἀλυάττου ἐπὶ κρηπῖδοσ ὑψηλῆσ χῶμα μέγα, ἐργασθέν, ὥσ φησιν Ἡρόδοτοσ, ὑπὸ τοῦ πλήθουσ τῆσ πόλεωσ, οὗ τὸ πλεῖστον ἔργον αἱ παιδίσκαι συνετέλεσαν· λέγει δ’ ἐκεῖνοσ καὶ πορνεύεσθαι πάσασ· τινὲσ δὲ καὶ πόρνησ μνῆμα λέγουσι τὸν τάφον. χειροποίητον δὲ τὴν λίμνην ἔνιοι ἱστοροῦσι τὴν Κολόην πρὸσ τὰσ ἐκδοχὰσ τῶν πλημμυρίδων, αἳ συμβαίνουσι τῶν ποταμῶν πληρουμένων. Ὕπαιπα δὲ πόλισ ἐστὶ καταβαίνουσιν ἀπὸ τοῦ Τμώλου πρὸσ τὸ τοῦ Καύ̈στρου πεδίον. φησὶ δὲ Καλλισθένησ ἁλῶναι τὰσ Σάρδεισ ὑπὸ Κιμμερίων πρῶτον, εἶθ’ ὑπὸ Τρηρῶν καὶ Λυκίων, ὅπερ καὶ Καλλῖνον δηλοῦν τὸν τῆσ ἐλεγείασ ποιητήν, ὕστατα δὲ τὴν ἐπὶ Κύρου καὶ Κροίσου γενέσθαι ἅλωσιν.

λέγοντοσ δὲ τοῦ Καλλίνου τὴν ἔφοδον τῶν Κιμμερίων ἐπὶ τοὺσ Ἠσιονῆασ γεγονέναι καθ’ ἣν αἱ Σάρδεισ ἑάλωσαν, εἰκάζουσιν οἱ περὶ τὸν Σκήψιον ἰαστὶ λέγεσθαι Ἠσιονεῖσ τοὺσ Ἀσιονεῖσ· "τάχα γὰρ ἡ Μῃονία" φησίν "Ἀσία ἐλέγετο, καθ’ ὃ καὶ Ὅμηροσ εἴρηκεν Ἀσίῳ ἐν λειμῶνι Καϋστρίου ἀμφὶ ῥέεθρα. ἀναληφθεῖσα δ’ ἀξιολόγωσ ὕστερον διὰ τὴν ἀρετὴν τῆσ χώρασ ἡ πόλισ καὶ οὐδεμιᾶσ λειπομένη τῶν ἀστυγειτόνων, νεωστὶ ὑπὸ σεισμῶν ἀπέβαλε πολλὴν τῆσ κατοικίασ. ἡ δὲ τοῦ Τιβερίου πρόνοια τοῦ καθ’ ἡμᾶσ ἡγεμόνοσ καὶ ταύτην καὶ τῶν ἄλλων συχνὰσ ἀνέλαβε ταῖσ εὐεργεσίαισ, ὅσαι περὶ τὸν αὐτὸν καιρὸν ἐκοινώνησαν τοῦ αὐτοῦ πάθουσ. ἄνδρεσ δ’ ἀξιόλογοι γεγόνασι τοῦ αὐτοῦ γένουσ Διόδωροι δύο οἱ ῥήτορεσ, ὧν ὁ πρεσβύτεροσ ἐκαλεῖτο Ζωνᾶσ, ἀνὴρ πολλοὺσ ἀγῶνασ ἠγωνισμένοσ ὑπὲρ τῆσ Ἀσίασ, κατὰ δὲ τὴν Μιθριδάτου τοῦ βασιλέωσ ἔφοδον αἰτίαν ἐσχηκὼσ ὡσ ἀφιστὰσ παρ’ αὐτοῦ τὰσ πόλεισ ἀπελύσατο τὰσ διαβολὰσ ἀπολογησάμενοσ·

τοῦ δὲ νεωτέρου φίλου ἡμῖν γενομένου καὶ ἱστορικὰ συγγράμματα ἔστι καὶ μέλη καὶ ἄλλα ποιήματα τὴν ἀρχαίαν γραφὴν ἐπιφαίνοντα ἱκανῶσ. Ξάνθοσ δὲ ὁ παλαιὸσ συγγραφεὺσ Λυδὸσ μὲν λέγεται, εἰ δὲ ἐκ Σάρδεων οὐκ ἴσμεν. μετὰ δὲ Λυδούσ εἰσιν οἱ Μυσοὶ καὶ πόλισ Φιλαδέλφεια σεισμῶν πλήρησ.

οὐ γὰρ διαλείπουσιν οἱ τοῖχοι διιστάμενοι καὶ ἄλλοτ’ ἄλλο μέροσ τῆσ πόλεωσ κακοπαθοῦν· οἰκοῦσιν οὖν ὀλίγοι διὰ τοῦτο τὴν πόλιν, οἱ δὲ πολλοὶ καταβιοῦσιν ἐν τῇ χώρᾳ γεωργοῦντεσ, ἔχοντεσ εὐδαίμονα γῆν· ἀλλὰ καὶ τῶν ὀλίγων θαυμάζειν ἔστιν ὅτι οὕτω φιλοχωροῦσιν, ἐπισφαλεῖσ τὰσ οἰκήσεισ ἔχοντεσ· ἔτι δ’ ἄν τισ μᾶλλον θαυμάσειε τῶν κτισάντων αὐτήν. μετὰ δὲ ταῦτ’ ἔστιν ἡ Κατακεκαυμένη λεγομένη χώρα μῆκοσ μὲν καὶ πεντακοσίων σταδίων πλάτοσ δὲ τετρακοσίων, εἴτε Μυσίαν χρὴ καλεῖν εἴτε Μῃονίαν λέγεται γὰρ ἀμφοτέρωσ, ἅπασα ἄδενδροσ πλὴν ἀμπέλου τῆσ τὸν Κατακεκαυμενίτην φερούσησ οἶνον οὐδενὸσ τῶν ἐλλογίμων ἀρετῇ λειπόμενον.

ἔστι δὲ ἡ ἐπιφάνεια τεφρώδησ τῶν πεδίων, ἡ δ’ ὀρεινὴ καὶ πετρώδησ μέλαινα ὡσ ἂν ἐξ ἐπικαύσεωσ. εἰκάζουσι μὲν οὖν τινεσ ἐκ κεραυνοβολιῶν καὶ πρηστήρων συμβῆναι τοῦτο, καὶ οὐκ ὀκνοῦσι τὰ περὶ τὸν Τυφῶνα ἐνταῦθα μυθολογεῖν. Ξάνθοσ δὲ καὶ Ἀριμοῦν τινα λέγει τῶν τόπων τούτων βασιλέα. οὐκ εὔλογον δὲ ὑπὸ τοιούτων παθῶν τὴν τοσαύτην χώραν ἐμπρησθῆναι ἀθρόωσ, ἀλλὰ μᾶλλον ὑπὸ γηγενοῦσ πυρόσ, ἐκλιπεῖν δὲ νῦν τὰσ πηγάσ· δείκνυνται δὲ καὶ βόθροι τρεῖσ, οὓσ φύσασ καλοῦσιν, ὅσον τετταράκοντα ἀλλήλων διεστῶτεσ σταδίουσ· ὑπέρκεινται δὲ λόφοι τραχεῖσ, οὓσ εἰκὸσ ἐκ τῶν ἀναφυσηθέντων σεσωρεῦσθαι μύδρων. τὸ δ’ εὐάμπελον τὴν τοιαύτην ὑπάρχειν γῆν, λάβοι τισ ἂν καὶ ἐκ τῆσ Καταναίασ τῆσ χωσθείσησ τῇ σποδῷ καὶ νῦν ἀποδιδούσησ οἶνον δαψιλῆ καὶ καλόν. ἀστεϊζόμενοι δέ τινεσ εἰκότωσ πυριγενῆ τὸν Διόνυσον λέγεσθαί φασιν, ἐκ τῶν τοιούτων χωρίων τεκμαιρόμενοι. τὰ δ’ ἑξῆσ ἐπὶ τὰ νότια μέρη τοῖσ τόποισ τούτοισ ἐμπλοκὰσ ἔχει μέχρι πρὸσ τὸν Ταῦρον, ὥστε καὶ τὰ Φρύγια καὶ τὰ Καρικὰ καὶ τὰ Λύδια καὶ ἔτι τὰ τῶν Μυσῶν δυσδιάκριτα εἶναι παραπίπτοντα εἰσ ἄλληλα·

εἰσ δὲ τὴν σύγχυσιν ταύτην οὐ μικρὰ συλλαμβάνει τὸ τοὺσ Ῥωμαίουσ μὴ κατὰ φῦλα διελεῖν αὐτούσ, ἀλλὰ ἕτερον τρόπον διατάξαι τὰσ διοικήσεισ, ἐν αἷσ τὰσ ἀγοραίουσ ποιοῦνται καὶ τὰσ δικαιοδοσίασ. ὁ μέν γε Τμῶλοσ ἱκανῶσ συνῆκται καὶ περιγραφὴν ἔχει μετρίαν ἐν αὐτοῖσ ἀφοριζόμενοσ τοῖσ Λυδίοισ μέρεσιν, ἡ δὲ Μεσωγὶσ εἰσ τὸ ἀντικείμενον μέροσ διατείνει μέχρι Μυκάλησ ἀπὸ Κελαινῶν ἀρξάμενον, ὥσ φησι Θεόπομποσ, ὥστε τὰ μὲν αὐτοῦ Φρύγεσ κατέχουσι τὰ πρὸσ ταῖσ Κελαιναῖσ καὶ τῇ Ἀπαμείᾳ, τὰ δὲ Μυσοὶ καὶ Λυδοί, τὰ δὲ Κᾶρεσ καὶ Ιὤνεσ. οὕτω δὲ καὶ οἱ ποταμοὶ καὶ μάλιστα ὁ Μαίανδροσ τὰ μὲν διορίζοντεσ τῶν ἐθνῶν, δι’ ὧν δὲ μέσοι φερόμενοι δύσληπτον ποιοῦσι τἀκριβέσ· καὶ περὶ τῶν πεδίων δὲ τῶν ἐφ’ ἑκάτερα τῆσ τε ὀρεινῆσ καὶ τῆσ ποταμίασ ὁ αὐτὸσ λόγοσ. οὐδ’ ἡμῖν ἴσωσ ἐπὶ τοσοῦτον φροντιστέον ὡσ ἀναγκαῖον χωρομετροῦσιν, ἀλλὰ τοσοῦτον μόνον ὑπογραπτέον ὅσον καὶ οἱ πρὸ ἡμῶν παραδεδώκασι. τῷ δὴ Καϋστριανῷ πεδίῳ μεταξὺ πίπτοντι τῆσ τε Μεσωγίδοσ καὶ τοῦ Τμώλου συνεχέσ ἐστι πρὸσ ἑώ τὸ Κιλβιανὸν πεδίον πολύ τε καὶ συνοικούμενον εὖ καὶ χώραν ἔχον σπουδαίαν·

εἶτα τὸ Ὑρκάνιον πεδίον, Περσῶν ἐπονομασάντων καὶ ἐποίκουσ ἀγαγόντων ἐκεῖθεν ὁμοίωσ δὲ καὶ τὸ Κύρου πεδίον Πέρσαι κατωνόμασαν· εἶτα τὸ Πελτηνὸν πεδίον, ἤδη Φρύγιον, καὶ τὸ Κιλλάνιον καὶ τὸ Ταβηνόν, ἔχοντα πολίχνασ μιξοφρυγίουσ ἐχούσασ τι καὶ Πισιδικόν, ἀφ’ ὧν αὐτὰ κατωνομάσθη. ὑπερβαλοῦσι δὲ τὴν Μεσωγίδα τὴν μεταξὺ Καρῶν τε καὶ τῆσ Νυσαί̈δοσ, ἥ ἐστι χώρα κατὰ τὰ τοῦ Μαιάνδρου πέραν μέχρι τῆσ Κιβυράτιδοσ καὶ τῆσ Καβαλίδοσ, πόλεισ εἰσὶ πρὸσ μὲν τῇ Μεσωγίδι καταντικρὺ Λαοδικείασ Ιἑρὰ πόλισ, ὅπου τὰ θερμὰ ὕδατα καὶ τὸ Πλουτώνιον, ἄμφω παραδοξολογίαν τινὰ ἔχοντα·

τὸ μὲν γὰρ ὕδωρ οὕτω ῥᾳδίωσ εἰσ πῶρον μεταβάλλει πηττόμενον ὥστ’ ὀχετοὺσ ἐπάγοντεσ φραγμοὺσ ἀπεργάζονται μονολίθουσ, τὸ δὲ Πλουτώνιον ὑπ’ ὀφρύι μικρᾷ τῆσ ὑπερκειμένησ ὀρεινῆσ στόμιόν ἐστι σύμμετρον ὅσον ἄνθρωπον δέξασθαι δυνάμενον, βεβάθυνται δ’ ἐπὶ πολύ· πρόκειται δὲ τούτου δρυφάκτωμα τετράγωνον ὅσον ἡμιπλέθρου τὴν περίμετρον· τοῦτο δὲ πλῆρέσ ἐστιν ὁμιχλώδουσ παχείασ ἀχλύοσ ὥστε μόγισ τοὔδαφοσ καθορᾶν. τοῖσ μὲν οὖν κύκλῳ πλησιάζουσι πρὸσ τὸν δρύφακτον ἄλυπόσ ἐστιν ὁ ἀήρ, καθαρεύων ἐκείνησ τῆσ ἀχλύοσ ἐν ταῖσ νηνεμίαισ· συμμένει γὰρ ἐντὸσ τοῦ περιβόλου· τῷ δ’ εἴσω παριόντι ζῴῳ θάνατοσ παραχρῆμα ἀπαντᾷ· ταῦροι γοῦν εἰσαχθέντεσ πίπτουσι καὶ ἐξέλκονται νεκροί, ἡμεῖσ δὲ στρουθία ἐπέμψαμεν καὶ ἔπεσεν εὐθὺσ ἐκπνεύσαντα· οἱ δ’ ἀπόκοποι Γάλλοι παρίασιν ἀπαθεῖσ, ὥστε καὶ μέχρι τοῦ στομίου πλησιάζειν καὶ ἐγκύπτειν καὶ καταδύνειν μέχρι ποσοῦ συνέχοντασ ὡσ ἐπὶ τὸ πολὺ τὸ πνεῦμα· ἑωρῶμεν γὰρ ἐκ τῆσ ὄψεωσ ὡσ ἂν πνιγώδουσ τινὸσ πάθουσ ἔμφασιν, εἴτ’ ἐπὶ πάντων τῶν οὕτω πεπηρωμένων τοῦτο εἴτε μόνων τῶν περὶ τὸ ἱερόν, καὶ εἴτε θείᾳ προνοίᾳ, καθάπερ ἐπὶ τῶν ἐνθουσιασμῶν εἰκόσ, εἴτε ἀντιδότοισ τισὶ δυνάμεσι τούτου συμβαίνοντοσ. τὸ δὲ τῆσ ἀπολιθώσεωσ καὶ ἐπὶ τῶν ἐν Λαοδικείᾳ ποταμῶν φασι συμβαίνειν καίπερ ὄντων ποτίμων. ἔστι δὲ καὶ πρὸσ βαφὴν ἐρίων θαυμαστῶσ σύμμετρον τὸ κατὰ τὴν Ιἑρὰν πόλιν ὕδωρ, ὥστε τὰ ἐκ τῶν ῥιζῶν βαπτόμενα ἐνάμιλλα εἶναι τοῖσ ἐκ τῆσ κόκκου καὶ τοῖσ ἁλουργέσιν· οὕτω δ’ ἐστὶν ἄφθονον τὸ πλῆθοσ τοῦ ὕδατοσ ὥστε ἡ πόλισ μεστὴ τῶν αὐτομάτων βαλανείων ἐστί. μετὰ δὲ τὴν Ιἑρὰν πόλιν τὰ πέραν τοῦ Μαιάνδρου.

τὰ μὲν οὖν περὶ Λαοδίκειαν καὶ Ἀφροδισιάδα καὶ τὰ μέχρι Καρούρων εἴρηται· τὰ δ’ ἑξῆσ ἐστι τὰ μὲν πρὸσ δύσιν ἡ τῶν Ἀντιοχέων πόλισ τῶν ἐπὶ Μαιάνδρῳ, τῆσ Καρίασ ἤδη· τὰ δὲ πρὸσ νότον ἡ Κιβύρα ἐστὶν ἡ μεγάλη καὶ ἡ Σίνδα καὶ ἡ Καβαλὶσ μέχρι τοῦ Ταύρου καὶ τῆσ Λυκίασ. ἡ μὲν οὖν Ἀντιόχεια μετρία πόλισ ἐστὶν ἐπ’ αὐτῷ κειμένη τῷ Μαιάνδρῳ κατὰ τὸ πρὸσ τῇ Φρυγίᾳ μέροσ, ἐπέζευκται δὲ γέφυρα· χώραν δ’ ἔχει πολλὴν ἐφ’ ἑκάτερα τοῦ ποταμοῦ πᾶσαν εὐδαίμονα, πλείστην δὲ φέρει τὴν καλουμένην Ἀντιοχικὴν ἰσχάδα· τὴν δὲ αὐτὴν καὶ τρίφυλλον ὀνομάζουσιν· εὔσειστοσ δὲ καὶ οὗτόσ ἐστιν ὁ τόποσ. σοφιστὴσ δὲ παρὰ τούτοισ ἔνδοξοσ γεγένηται Διοτρέφησ, οὗ διήκουσεν Ὑβρέασ ὁ καθ’ ἡμᾶσ γενόμενοσ μέγιστοσ ῥήτωρ. Σολύμουσ δ’ εἶναί φασι τοὺσ Καβαλεῖσ·

τῆσ γοῦν Τερμησσέων ἄκρασ ὁ ὑπερκείμενοσ λόφοσ καλεῖται Σόλυμοσ, καὶ αὐτοὶ δὲ οἱ Τερμησσεῖσ Σόλυμοι καλοῦνται. πλησίον δ’ ἐστὶ καὶ ὁ Βελλεροφόντου χάραξ καὶ ὁ Πεισάνδρου τάφοσ τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ πεσόντοσ ἐν τῇ πρὸσ Σολύμουσ μάχῃ. ταῦτα δὲ καὶ τοῖσ ὑπὸ τοῦ ποιητοῦ λεγομένοισ ὁμολογεῖται· περὶ μὲν γὰρ τοῦ Βελλεροφόντου φησὶν οὕτωσ δεύτερον αὖ Σολύμοισι μαχέσσατο κυδαλίμοισι. περὶ δὲ τοῦ παιδὸσ αὐτοῦ Πείσανδρον δέ οἱ υἱὸν Ἄρησ ἆτοσ πολέμοιο μαρνάμενον Σολύμοισι κατέκτανεν. ἡ δὲ Τερμησσόσ ἐστι Πισιδικὴ πόλισ ἡ μάλιστα καὶ ἔγγιστα ὑπερκειμένη τῆσ Κιβύρασ. λέγονται δὲ ἀπόγονοι Λυδῶν οἱ Κιβυρᾶται τῶν κατασχόντων τὴν Καβαλίδα·

ὕστερον δὲ Πισιδῶν τῶν ὁμόρων ἐποικησάντων καὶ μετακτισάντων εἰσ ἕτερον τόπον εὐερκέστατον ἐν κύκλῳ σταδίων περὶ ἑκατόν. ηὐξήθη δὲ διὰ τὴν εὐνομίαν, καὶ αἱ κῶμαι παρεξέτειναν ἀπὸ Πισιδίασ καὶ τῆσ ὁμόρου Μιλυάδοσ ἑώσ Λυκίασ καὶ τῆσ Ῥοδίων περαίασ· προσγενομένων δὲ τριῶν πόλεων ὁμόρων, Βουβῶνοσ Βαλβούρων Οἰνοάνδων, τετράπολισ τὸ σύστημα ἐκλήθη, μίαν ἑκάστησ ψῆφον ἐχούσησ, δύο δὲ τῆσ Κιβύρασ· ἔστελλε γὰρ αὕτη πεζῶν μὲν τρεῖσ μυριάδασ ἱππέασ δὲ δισχιλίουσ· ἐτυραννεῖτο δ’ ἀεί, σωφρόνωσ δ’ ὅμωσ· ἐπὶ Μοαγέτου δ’ ἡ τυραννὶσ τέλοσ ἔσχε, καταλύσαντοσ αὐτὴν Μουρηνᾶ καὶ Λυκίοισ προσορίσαντοσ τὰ Βάλβουρα καὶ τὴν Βουβῶνα· οὐδὲν δ’ ἧττον ἐν ταῖσ μεγίσταισ ἐξετάζεται διοικήσεσι τῆσ Ἀσίασ ἡ Κιβυρατική. τέτταρσι δὲ γλώτταισ ἐχρῶντο οἱ Κιβυρᾶται, τῇ Πισιδικῇ τῇ Σολύμων τῇ Ἑλληνίδι τῇ Λυδῶν· . . . δὲ οὐδ’ ἴχνοσ ἐστὶν ἐν Λυδίᾳ. ἴδιον δ’ ἐστὶν ἐν Κιβύρᾳ τὸ τὸν σίδηρον τορεύεσθαι ῥᾳδίωσ. Μιλύα δ’ ἐστὶν ἡ ἀπὸ τῶν κατὰ Τερμησσὸν στενῶν καὶ τῆσ εἰσ τὸ ἐντὸσ τοῦ Ταύρου ὑπερθέσεωσ δι’ αὐτῶν ἐπὶ Ἴσινδα παρατείνουσα ὀρεινὴ μέχρι Σαγαλασσοῦ καὶ τῆσ Ἀπαμέων χώρασ.

상위

Geography (지리학)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION