헬라어 문장 검색 - ΣτραβόΓεογραπ́13́01́

(스트라본, 지리학, Book 13, chapter 1)

μέχρι μὲν δεῦρο ἀφωρίσθω τὰ περὶ τῆσ Φρυγίασ ἐπανιόντεσ δὲ πάλιν ἐπὶ τὴν Προποντίδα καὶ τὴν ἐφεξῆσ τῷ Αἰσήπῳ παραλίαν τὴν αὐτὴν τῆσ περιοδείασ τάξιν ἀποδώσομεν. ἔστι δὲ Τρῳὰσ πρώτη τῆσ παραλίασ ταύτησ, ἧσ τὸ πολυθρύλητον καίπερ ἐν ἐρειπίοισ καὶ ἐν ἐρημίᾳ λειπομένησ ὅμωσ πολυλογίαν οὐ τὴν τυχοῦσαν παρέχει τῇ γραφῇ. πρὸσ τοῦτο δὲ συγγνώμησ δεῖ καὶ παρακλήσεωσ, ὅπωσ τὴν αἰτίαν τοῦ μήκουσ μὴ ἡμῖν μᾶλλον ἀνάπτωσιν οἱ ἐντυγχάνοντεσ ἢ τοῖσ σφόδρα ποθοῦσι τὴν τῶν ἐνδόξων καὶ παλαιῶν γνῶσιν· προσλαμβάνει δὲ τῷ μήκει καὶ τὸ πλῆθοσ τῶν ἐποικησάντων τὴν χώραν Ἑλλήνων τε καὶ βαρβάρων, καὶ οἱ συγγραφεῖσ οὐχὶ τὰ αὐτὰ γράφοντεσ περὶ τῶν αὐτῶν οὐδὲ σαφῶσ πάντα· ὧν ἐν τοῖσ πρώτοισ ἐστὶν Ὅμηροσ εἰκάζειν περὶ τῶν πλείστων παρέχων. δεῖ δὲ καὶ τὰ τούτου διαιτᾶν καὶ τὰ τῶν ἄλλων ὑπογράψαντασ πρότερον ἐν κεφαλαίῳ τὴν τῶν τόπων φύσιν. ἀπὸ δὴ τῆσ Κυζικηνῆσ καὶ τῶν περὶ Αἴσηπον τόπων καὶ Γράνικον μέχρι Ἀβύδου καὶ Σηστοῦ τὴν τῆσ Προποντίδοσ παραλίαν εἶναι συμβαίνει, ἀπὸ δὲ Ἀβύδου μέχρι Λεκτοῦ τὰ περὶ Ἴλιον καὶ Τένεδον καὶ Ἀλεξάνδρειαν τὴν Τρῳάδα·

πάντων δὴ τούτων ὑπέρκειται ἡ Ἴδη τὸ ὄροσ μέχρι Λεκτοῦ καθήκουσα· ἀπὸ Λεκτοῦ δὲ μέχρι Καί̈κου ποταμοῦ καὶ τῶν Κανῶν λεγομένων ἔστι τὰ περὶ Ἄσσον καὶ Ἀδραμύττιον καὶ Ἀταρνέα καὶ Πιτάνην καὶ τὸν Ἐλαϊτικὸν κόλπον· οἷσ πᾶσιν ἀντιπαρήκει ἡ τῶν Λεσβίων νῆσοσ· εἶθ’ ἑξῆσ τὰ περὶ Κύμην μέχρι Ἕρμου καὶ Φωκαίασ, ἥπερ ἀρχὴ μὲν τῆσ Ιὠνίασ ἐστὶ πέρασ δὲ τῆσ Αἰολίδοσ. τοιούτων δὲ τῶν τόπων ὄντων ὁ μὲν ποιητὴσ ἀπὸ τῶν περὶ Αἴσηπον τόπων καὶ τῶν περὶ τὴν νῦν Κυζικηνὴν χώραν ὑπαγορεύει μάλιστα τοὺσ Τρῶασ ἄρξαι μέχρι τοῦ Καί̈κου ποταμοῦ διῃρημένουσ κατὰ δυναστείασ εἰσ ὀκτὼ μερίδασ ἢ καὶ ἐννέα· τὸ δὲ τῶν ἄλλων ἐπικούρων πλῆθοσ ἐν τοῖσ συμμάχοισ διαριθμεῖται. οἱ δ’ ὕστερον τοὺσ ὁρ́ουσ οὐ τοὺσ αὐτοὺσ λέγουσι καὶ τοῖσ ὀνόμασι χρῶνται διηλλαγμένωσ, διαιρέσεισ νέμοντεσ πλείουσ.

μάλιστα δὲ αἱ τῶν Ἑλλήνων ἀποικίαι παρεσχήκασι λόγον· ἧττον μὲν ἡ Ιὠνική πλείονι γὰρ διέστηκε τῆσ Τρῳάδοσ, ἡ δὲ τῶν Αἰολέων παντάπασι· καθ’ ὅλην γὰρ ἐσκεδάσθη ἀπὸ τῆσ Κυζικηνῆσ μέχρι τοῦ Καί̈κου καὶ ἐπέλαβεν ἔτι πλέον, τὴν μεταξὺ τοῦ Καί̈κου καὶ τοῦ Ἕρμου ποταμοῦ. τέτταρσι γὰρ δὴ γενεαῖσ πρεσβυτέραν φασὶ τὴν Αἰολικὴν ἀποικίαν τῆσ Ιὠνικῆσ, διατριβὰσ δὲ λαβεῖν καὶ χρόνουσ μακροτέρουσ. Ὀρέστην μὲν γὰρ ἄρξαι τοῦ στόλου, τούτου δ’ ἐν Ἀρκαδίᾳ τελευτήσαντοσ τὸν βίον διαδέξασθαι τὸν υἱὸν αὐτοῦ Πενθίλον, καὶ προελθεῖν μέχρι Θρᾴκησ ἑξήκοντα ἔτεσι τῶν Τρωικῶν ὕστερον, ὑπ’ αὐτὴν τὴν τῶν Ἡρακλειδῶν εἰσ Πελοπόννησον κάθοδον· εἶτ’ Ἀρχέλαον υἱὸν ἐκείνου περαιῶσαι τὸν Αἰολικὸν στόλον εἰσ τὴν νῦν Κυζικηνὴν τὴν περὶ τὸ Δασκύλιον· Γρᾶν δὲ τὸν υἱὸν τούτου τὸν νεώτατον προελθόντα μέχρι τοῦ Γρανίκου ποταμοῦ καὶ παρεσκευασμένον ἄμεινον περαιῶσαι τὸ πλέον τῆσ στρατιᾶσ εἰσ Λέσβον καὶ κατασχεῖν αὐτήν· Κλεύην δὲ τὸν Δώρου καὶ Μαλαόν, καὶ αὐτοὺσ ἀπογόνουσ ὄντασ Ἀγαμέμνονοσ, συναγαγεῖν μὲν τὴν στρατιὰν κατὰ τὸν αὐτὸν χρόνον καθ’ ὃν καὶ Πενθίλοσ, ἀλλὰ τὸν μὲν τοῦ Πενθίλου στόλον φθῆναι περαιωθέντα ἐκ τῆσ Θρᾴκησ εἰσ τὴν Ἀσίαν, τούτουσ δὲ περὶ τὴν Λοκρίδα καὶ τὸ Φρίκιον ὄροσ διατρῖψαι πολὺν χρόνον, ὕστερον δὲ διαβάντασ κτίσαι τὴν Κύμην τὴν Φρικωνίδα κληθεῖσαν ἀπὸ τοῦ Λοκρικοῦ ὄρουσ. τῶν Αἰολέων τοίνυν καθ’ ὅλην σκεδασθέντων τὴν χώραν, ἣν ἔφαμεν ὑπὸ τοῦ ποιητοῦ λέγεσθαι Τρωικήν, οἱ ὕστερον οἱ μὲν πᾶσαν Αἰολίδα προσαγορεύουσιν οἱ δὲ μέροσ, καὶ Τροίαν οἱ μὲν ὅλην οἱ δὲ μέροσ αὐτῆσ, οὐδὲν ὅλωσ ἀλλήλοισ ὁμολογοῦντεσ.

εὐθὺσ γὰρ ἐπὶ τῶν κατὰ τὴν Προποντίδα τόπων ὁ μὲν Ὅμηροσ ἀπὸ Αἰσήπου τὴν ἀρχὴν ποιεῖται τῆσ Τρῳάδοσ, Εὔδοξοσ δὲ ἀπὸ Πριάπου καὶ Ἀρτάκησ τοῦ ἐν τῇ Κυζικηνῶν νήσῳ χωρίου ἀνταίροντοσ τῷ Πριάπῳ, συστέλλων ἐπ’ ἔλαττον τοὺσ ὁρ́ουσ, Δαμάστησ δ’ ἔτι μᾶλλον συστέλλει ἀπὸ Παρίου· καὶ γὰρ οὗτοσ μὲν ἑώσ Λεκτοῦ προάγει, ἄλλοι δ’ ἄλλωσ· Χάρων δ’ ὁ Λαμψακηνὸσ τριακοσίουσ ἄλλουσ ἀφαιρεῖ σταδίουσ, ἀπὸ Πρακτίου ἀρχόμενοσ τοσοῦτοι γάρ εἰσιν ἀπὸ Παρίου εἰσ Πράκτιον, ἑώσ μέντοι Ἀτραμυττίου πρόεισι· Σκύλαξ δὲ ὁ Καρυανδεὺσ ἀπὸ Ἀβύδου ἄρχεται· ὁμοίωσ δὲ τὴν Αἰολίδα Ἔφοροσ μὲν λέγει ἀπὸ Ἀβύδου μέχρι Κύμησ, ἄλλοι δ’ ἄλλωσ. τοπογραφεῖ δὲ κάλλιστα τὴν ὄντωσ λεγομένην Τροίαν ἡ τῆσ Ἴδησ θέσισ, ὄρουσ ὑψηλοῦ βλέποντοσ πρὸσ δύσιν καὶ τὴν ταύτῃ θάλατταν, μικρὰ δ’ ἐπιστρέφοντοσ καὶ πρὸσ ἄρκτον καὶ τὴν ταύτῃ παραλίαν.

ἔστι δὲ αὕτη μὲν τῆσ Προποντίδοσ ἀπὸ τῶν περὶ Ἄβυδον στενῶν ἐπὶ τὸν Αἴσηπον καὶ τὴν Κυζικηνήν· ἡ δ’ ἑσπερία θάλαττα ὅ τε Ἑλλήσποντόσ ἐστιν ὁ ἔξω καὶ τὸ Αἰγαῖον πέλαγοσ. πολλοὺσ δ’ ἔχουσα πρόποδασ ἡ Ἴδη καὶ σκολοπενδρώδησ οὖσα τὸ σχῆμα ἐσχάτοισ ἀφορίζεται τούτοισ, τῷ τε περὶ τὴν Ζέλειαν ἀκρωτηρίῳ καὶ τῷ καλουμένῳ Λεκτῷ, τῷ μὲν τελευτῶντι εἰσ τὴν μεσόγαιαν μικρὸν ὑπὲρ τῆσ Κυζικηνῆσ καὶ δὴ καὶ ἔστι νῦν ἡ Ζέλεια τῶν Κυζικηνῶν· τὸ δὲ Λεκτὸν εἰσ τὸ πέλαγοσ καθήκει τὸ Αἰγαῖον ἐν παράπλῳ κείμενον τοῖσ ἐκ Τενέδου πλέουσιν εἰσ Λέσβον. Ἴδην δ’ ἵκανον πολυπίδακα μητέρα θηρῶν, Λεκτὸν ὅθι πρῶτον λιπέτην ἅλα Ὕπνοσ καὶ Ἥρα, τοῖσ οὖσιν οἰκείωσ τοῦ ποιητοῦ φράζοντοσ τὸ Λεκτόν· καὶ γὰρ ὅτι τῆσ Ἴδησ ἐστὶ τὸ Λεκτὸν καὶ διότι πρώτη ἀπόβασισ ἐκ θαλάττησ αὕτη τοῖσ ἐπὶ τὴν Ἴδην ἀνιοῦσιν, εἴρηκεν ὀρθῶσ, καὶ τὸ πολυπίδακον· εὐυδρότατον γὰρ κατὰ ταῦτα μάλιστα τὸ ὄροσ, δηλοῖ δὲ τὸ πλῆθοσ τῶν ποταμῶν, ὅσσοι ἀπ’ Ἰδαίων ὀρέων ἅλα δὲ προρέουσι, Ῥῆσόσ θ’ Ἑπτάπορόσ τε Κάρησόσ τε Ῥοδίοσ τε καὶ οἱ ἑξῆσ, οὓσ ἐκεῖνοσ εἴρηκε καὶ ἡμῖν νυνὶ πάρεστιν ὁρᾶν. Τοὺσ δὴ πρόποδασ τοὺσ ἐσχάτουσ ἐφ’ ἑκάτερα φράζων οὕτωσ τὸ Λεκτὸν καὶ τὴν Ζέλειαν, οἰκείωσ τούτων ἀκρώρειαν ἀφορίζει Γάργαρον, ἄκρον λέγων· καὶ γὰρ καὶ νῦν Γάργαρον ἐν τοῖσ ἄνω μέρεσι τῆσ Ἴδησ δείκνυται τόποσ, ἀφ’ οὗ τὰ νῦν Γάργαρα πόλισ Αἰολική. ἐντὸσ μὲν οὖν τῆσ Ζελείασ καὶ τοῦ Λεκτοῦ πρῶτά ἐστιν ἀπὸ τῆσ Προποντίδοσ ἀρξαμένοισ τὰ μέχρι τῶν κατ’ Ἄβυδον στενῶν, εἶτ’ ἔξω τῆσ Προποντίδοσ τὰ μέχρι Λεκτοῦ. κάμψαντι δὲ τὸ Λεκτὸν ἀναχεῖται κόλποσ μέγασ, ὃν ἡ Ἴδη ποιεῖ πρὸσ τὴν ἤπειρον ἀποχωροῦσα ἀπὸ τοῦ Λεκτοῦ, καὶ αἱ Κάναι, τὸ ἐκ θατέρου μέρουσ ἀντικείμενον ἀκρωτήριον τῷ Λεκτῷ·

καλοῦσι δ’ οἱ μὲν Ἰδαῖον κόλπον, οἱ δ’ Ἀδραμυττηνόν. ἐν τούτῳ δὲ αἱ τῶν Αἰολέων πόλεισ μέχρι τῶν ἐκβολῶν τοῦ Ἕρμου, καθάπερ εἰρήκαμεν. εἴρηται δὲ ἐν τοῖσ ἔμπροσθεν, ὅτι τοῖσ ἐκ Βυζαντίου πλέουσι πρὸσ νότον ἐπ’ εὐθείασ ἐστὶν ὁ πλοῦσ, πρῶτον ἐπὶ Σηστὸν καὶ Ἄβυδον διὰ μέσησ τῆσ Προποντίδοσ, ἔπειτα τῆσ παραλίασ τῆσ Ἀσίασ μέχρι Καρίασ. ταύτην δὴ φυλάττοντασ χρὴ τὴν ὑπόθεσιν ἀκούειν τῶν ἑξῆσ, κἂν λέγωμεν κόλπουσ τινὰσ ἐν τῇ παραλίᾳ, τάσ τε ἄκρασ δεῖ νοεῖν τὰσ ποιούσασ αὐτοὺσ ἐπὶ τῆσ αὐτῆσ γραμμῆσ κειμένασ ὥσπερ τινὸσ μεσημβρινῆσ. ἐκ δὴ τῶν ὑπὸ τοῦ ποιητοῦ λεγομένων εἰκάζουσιν οἱ φροντίσαντεσ περὶ τούτων πλέον τι, πᾶσαν τὴν παραλίαν ταύτην ὑπὸ τοῖσ Τρωσὶ γεγονέναι, διῃρημένην μὲν εἰσ δυναστείασ ἐννέα, ὑπὸ δὲ τῷ Πριάμῳ τεταγμένην κατὰ τὸν Ἰλιακὸν πόλεμον καὶ λεγομένην Τροίαν·

δῆλον δὲ ἐκ τῶν κατὰ μέροσ. οἱ γὰρ περὶ τὸν Ἀχιλλέα τειχήρεισ ὁρῶντεσ τοὺσ Ἰλιέασ κατ’ ἀρχάσ, ἔξω ποιεῖσθαι τὸν πόλεμον ἐπεχείρησαν καὶ περιιόντεσ ἀφαιρεῖσθαι τὰ κύκλῳ δώδεκα δὴ σὺν νηυσὶ πόλεισ ἀλάπαξ’ ἀνθρώπων, πεζὸσ δ’ ἕνδεκά φημι κατὰ Τροίην ἐρίβωλον. Τροίαν γὰρ λέγει τὴν πεπορθημένην ἤπειρον· πεπόρθηται δὲ σὺν ἄλλοισ τόποισ καὶ τὰ ἀντικείμενα τῇ Λέσβῳ τὰ περὶ Θήβην καὶ Λυρνησσὸν καὶ Πήδασον τὴν τῶν Λελέγων καὶ ἔτι ἡ τοῦ Εὐρυπύλου τοῦ Τηλέφου παιδόσ ἀλλ’ οἱο͂ν τὸν Τηλεφίδην κατενήρατο χαλκῷ ὁ Νεοπτόλεμοσ ἡρ́ω Εὐρύπυλον. ταῦτα δὴ πεπορθῆσθαι λέγει καὶ αὐτὴν τὴν Λέσβον ὅτε Λέσβον ἐυκτιμένην ἕλεν αὐτόσ. καὶ πέρσε δὲ Λυρνησσὸν καὶ Πήδασον καὶ Λυρνησσὸν διαπορθήσασ καὶ τείχεα Θήβησ. Ἐκ μὲν Λυρνησσοῦ ἡ Βρισηὶσ ἑάλω τὴν ἐκ Λυρνησσοῦ ἐξείλετο. ἧσ ἐν τῇ ἁλώσει τὸν Μύνητα καὶ τὸν Ἐπίστροφον πεσεῖν φησιν, ὡσ ἡ Βρισηὶσ θρηνοῦσα τὸν Πάτροκλον δηλοῖ οὐδὲ μὲν οὐδέ μ’ ἐάσκεσ, ὅτ’ ἄνδρ’ ἐμὸν ὠκὺσ Ἀχιλλεὺσ ἔκτεινεν, πέρσεν δὲ πόλιν θείοιο Μύνητοσ, κλαίειν. ἐμφαίνει γὰρ τὴν Λυρνησσὸν λέγων "πόλιν θείοιο Μύνητοσ," ὡσ ἂν δυναστευομένην ὑπ’ αὐτοῦ, καὶ ἐνταῦθα πεσεῖν αὐτὸν μαχόμενον. ἐκ δὲ τῆσ Θήβησ ἡ Χρυσηὶσ ἐλήφθη ᾠχόμεθ’ ἐσ Θήβην ἱερὴν πόλιν Ηἐτίωνοσ. ἐκ δὲ τῶν ἀχθέντων ἐκεῖθεν φησὶν εἶναι τὴν Χρυσηίδα. ἐνθένδε δ’ ἦν καὶ ἡ Ἀνδρομάχη. Ἀνδρομάχη θυγάτηρ μεγαλήτοροσ Ηἐτίωνοσ, Ηἐτίων, ὃσ ἔναιεν ὑπὸ Πλάκῳ ὑληέσσῃ, Θήβῃ ὑποπλακίῃ, Κιλίκεσσ’ ἄνδρεσσιν ἀνάσσων. δευτέρα οὖν αὕτη δυναστεία Τρωικὴ μετὰ τὴν ὑπὸ Μύνητι. οἰκείωσ δὲ τούτοισ καὶ τὸ ὑπὸ τῆσ Ἀνδρομάχησ λεχθὲν οὕτωσ Ἕκτορ, ἐγὼ δύστηνοσ· ἰῇ ἄρα γεινόμεθ’ αἴσῃ ἀμφότεροι, σὺ μὲν ἐν Τροίῃ Πριάμου ἐνὶ οἴκῳ, αὐτὰρ ἐγὼ Θήβῃσιν, οὐκ οἰόνται δεῖν ἐξ εὐθείασ ἀκούειν, "σὺ μὲν ἐν Τροίῃ, αὐτὰρ ἐγὼ Θήβῃσιν" ἢ Θήβηθεν, ἀλλὰ καθ’ ὑπερβατόν "ἀμφότεροι ἐν Τροίῃ, σὺ μὲν Πριάμου ἐνὶ οἴκῳ, αὐτὰρ ἐγὼ Θήβῃσι. " τρίτη δ’ ἐστὶν ἡ τῶν Λελέγων, καὶ αὕτη Τρωική, Ἄλτεω, ὃσ Λελέγεσσι φιλοπτολέμοισιν ἀνάσσει. οὗ τῇ θυγατρὶ συνελθὼν Πρίαμοσ γεννᾷ τὸν Λυκάονα καὶ Πολύδωρον. καὶ μὴν οἵ γε ὑπὸ τῷ Ἕκτορι ἐν τῷ καταλόγῳ ταττόμενοι λέγονται Τρῶεσ Τρωσὶ μὲν ἡγεμόνευε μέγασ κορυθαίολοσ Ἕκτωρ. εἶθ’ οἱ ὑπὸ τῷ Αἰνείᾳ Δαρδανίων αὖτ’ ἦρχεν ἐὺσ πάισ Ἀγχίσαο καὶ οὗτοι Τρῶεσ· φησὶ γοῦν Αἰνεία, Τρώων βουληφόρε. εἶθ’ οἱ ὑπὸ Πανδάρῳ Λύκιοι, οὓσ καὶ αὐτοὺσ καλεῖ Τρῶασ· οἳ δὲ Ζέλειαν ἔναιον ὑπαὶ πόδα νείατον Ἴδησ, Ἀφνειοί, πίνοντεσ ὕδωρ μέλαν Αἰσήποιο, Τρῶεσ· τῶν αὖτ’ ἦρχε Λυκάονοσ ἀγλαὸσ υἱόσ, Πάνδαροσ. ἕκτη δ’ αὕτη δυναστεία. καὶ μὴν οἵ γε μεταξὺ τοῦ Αἰσήπου καὶ Ἀβύδου Τρῶεσ· ὑπὸ μὲν γὰρ τῷ Ἀσίῳ ἐστὶ τὰ περὶ Ἄβυδον οἳ δ’ ἄρα Περκώτην καὶ Πράκτιον ἀμφενέμοντο, καὶ Σηστὸν καὶ Ἄβυδον ἔχον καὶ δῖαν Ἀρίσβην, τῶν αὖθ’ Ὑρτακίδησ ἦρχ’ Ἄσιοσ. ἀλλ’ ἐν Ἀβύδῳ μὲν υἱὸσ τοῦ Πριάμου διέτριβεν, ἵππουσ νέμων, πατρῴασ δηλονότι ἀλλ’ υἱὸν Πριάμοιο νόθον βάλε Δημοκόωντα, ὅσ οἱ Ἀβυδόθεν ἦλθε παρ’ ἵππων ὠκειάων. ἐν δὲ Περκώτῃ υἱὸσ Ἱκετάονοσ ἐβουνόμει οὐκ ἀλλοτρίασ οὐδ’ οὗτοσ βοῦσ πρῶτον δ’ Ἱκεταονίδην ἐνένιπεν, ἴφθιμον Μελάνιππον· ὁ δ’ ὄφρα μὲν εἰλίποδασ βοῦσ βόσκ’ ἐν Περκώτῃ. ὥστε καὶ αὕτη ἂν εἰή Τρῳὰσ καὶ ἡ ἐφεξῆσ ἑώσ Ἀδραστείασ· ἦρχον γὰρ αὐτῆσ υἱε͂ δύω Μέροποσ Περκωσίου. πάντεσ μὲν δὴ Τρῶεσ οἱ ἀπὸ Ἀβύδου μέχρι Ἀδραστείασ, δίχα μέντοι διῃρημένοι, οἱ μὲν ὑπὸ τῷ Ἀσίῳ οἱ δ’ ὑπὸ τοῖσ Μεροπίδαισ· καθάπερ καὶ ἡ τῶν Κιλίκων διττή, ἡ μὲν Θηβαϊκὴ ἡ δὲ Λυρνησσίσ· ἐν αὐτῇ δ’ ἂν λεχθείη ἡ ὑπὸ Εὐρυπύλῳ ἐφεξῆσ οὖσα τῇ Λυρνησσίδι. ὅτι δὲ τούτων ἁπάντων ἦρχεν ὁ Πρίαμοσ οἱ τοῦ Ἀχιλλέωσ λόγοι πρὸσ τὸν Πρίαμον σαφῶσ ἐμφανίζουσι καί σε, γέρον, τὸ πρὶν μὲν ἀκούομεν ὄλβιον εἶναι, ὅσσον Λέσβοσ ἄνω Μάκαροσ πόλισ ἐντὸσ ἐέργει, καὶ Φρυγίη καθύπερθε καὶ Ἑλλήσποντοσ ἀπείρων. τότε μὲν οὖν τοιαῦτα ὑπῆρχεν, ὕστερον δὲ ἠκολούθησαν μεταβολαὶ παντοῖαι.

τὰ μὲν γὰρ περὶ Κύζικον Φρύγεσ ἐπῴκησαν ἑώσ Πρακτίου, τὰ δὲ περὶ Ἄβυδον Θρᾷκεσ· ἔτι δὲ πρότερον τούτων ἀμφοῖν Βέβρυκεσ καὶ Δρύοπεσ· τὰ δ’ ἑξῆσ Τρῆρεσ, καὶ οὗτοι Θρᾷκεσ· τὸ δὲ Θήβησ πεδίον Λυδοί, οἱ τότε Μῄονεσ, καὶ Μυσῶν οἱ περιγενόμενοι τῶν ὑπὸ Τηλέφῳ πρότερον καὶ Τεύθραντι. οὕτω δὴ τοῦ ποιητοῦ τὴν Αἰολίδα καὶ τὴν Τροίαν εἰσ ἓν συντιθέντοσ, καὶ τῶν Αἰολέων τὴν ἀπὸ τοῦ Ἕρμου πᾶσαν μέχρι τῆσ κατὰ Κύζικον παραλίασ κατασχόντων καὶ πόλεισ κτισάντων, οὐδ’ ἂν ἡμεῖσ ἀτόπωσ περιοδεύσαιμεν, εἰσ ταὐτὸ συντιθέντεσ τήν τε Αἰολίδα νῦν ἰδίωσ λεγομένην τὴν ἀπὸ τοῦ Ἕρμου μέχρι Λεκτοῦ καὶ τὴν ἐφεξῆσ μέχρι τοῦ Αἰσήπου. ἐν γὰρ τοῖσ καθ’ ἕκαστα διακρινοῦμεν πάλιν, παρατιθέντεσ ἅμα τοῖσ νῦν οὖσι τὰ ὑπὸ τοῦ ποιητοῦ καὶ τῶν ἄλλων λεγόμενα. ἔστιν οὖν μετὰ τὴν τῶν Κυζικηνῶν πόλιν καὶ τὸν Αἴσηπον ἀρχὴ τῆσ Τρῳάδοσ καθ’ Ὅμηρον.

λέγει δ’ ἐκεῖνοσ μὲν οὕτω περὶ αὐτῆσ οἳ δὲ Ζέλειαν ἔναιον ὑπαὶ πόδα νείατον Ἴδησ Ἀφνειοί, πίνοντεσ ὕδωρ μέλαν Αἰσήποιο, Τρῶεσ· τῶν αὖθ’ ἦρχε Λυκάονοσ ἀγλαὸσ υἱόσ, Πάνδαροσ. τούτουσ δὲ ἐκάλει καὶ Λυκίουσ· Ἀφνειοὺσ δὲ ἀπὸ τῆσ Ἀφνίτιδοσ νομίζουσι λίμνησ· καὶ γὰρ οὕτω καλεῖται ἡ Δασκυλῖτισ. ἡ μὲν δὴ Ζέλεια ἐν τῇ παρωρείᾳ τῇ ὑστάτῃ τῆσ Ἴδησ ἔστιν, ἀπέχουσα Κυζίκου μὲν σταδίουσ ἐνενήκοντα καὶ ἑκατόν, τῆσ δ’ ἐγγυτάτω θαλάττησ καθ’ ἣν ἐκδίδωσιν Αἴσηποσ ὅσον ὀγδοήκοντα.

ἐπιμερίζει δὲ συνεχῶσ τὰ κατὰ τὴν μετὰ τὸν Αἴσηπον οἳ δ’ Ἀδρήστειάν τ’ εἶχον καὶ δῆμον Ἀπαισοῦ, καὶ Πιτύαν εἶχον καὶ Τηρείησ ὄροσ αἰπύ, τῶν ἦρχ’ Ἄδρηστόσ τε καὶ Ἄμφιοσ λινοθώρηξ, υἱε͂ δύω Μέροποσ Περκωσίου. ταῦτα δὲ τὰ χωρία τῇ Ζελείᾳ μὲν ὑποπέπτωκεν, ἔχουσι δὲ Κυζικηνοί τε καὶ Πριαπηνοὶ μέχρι καὶ τῆσ παραλίασ. περὶ μὲν οὖν τὴν Ζέλειαν ὁ Τάρσιοσ ἔστι ποταμόσ, εἴκοσιν ἔχων διαβάσεισ τῇ αὐτῇ ὁδῷ, καθάπερ ὁ Ἑπτάποροσ, ὅν φησιν ὁ ποιητήσ. ὑπὲρ δὲ τῆσ ἐκβολῆσ τοῦ Αἰσήπου σχεδόν τι .

. . σταδίοισ κολωνὸσ ἔστιν, ἐφ’ ᾧ τάφοσ δείκνυται Μέμνονοσ τοῦ Τιθωνοῦ· πλησίον δ’ ἔστι καὶ ἡ Μέμνονοσ κώμη. τοῦ δὲ Αἰσήπου καὶ τοῦ Πριάπου μεταξὺ ὁ Γράνικοσ ῥεῖ τὰ πολλὰ δι’ Ἀδραστείασ πεδίου, ἐφ’ ᾧ Ἀλέξανδροσ τοὺσ Δαρείου σατράπασ ἀνὰ κράτοσ ἐνίκησε συμβαλών, καὶ πᾶσαν τὴν ἐντὸσ τοῦ Ταύρου καὶ τοῦ Εὐφράτου παρέλαβεν. ἐπὶ δὲ Γρανίκῳ πόλισ ἦν Σιδήνη χώραν ἔχουσα πολλὴν ὁμώνυμον, κατέσπασται δὲ νῦν. ἐν δὲ τῇ μεθορίᾳ τῆσ Κυζικηνῆσ καὶ τῆσ Πριαπηνῆσ ἔστι τὰ Ἁρπάγια τόποσ, ἐξ οὗ τὸν Γανυμήδην μυθεύουσιν ἡρπάχθαι· ἄλλοι δὲ περὶ Δαρδάνιον ἄκραν πλησίον Δαρδάνου. Πρίαποσ δ’ ἔστι πόλισ ἐπὶ θαλάττῃ καὶ λιμήν·

κτίσμα δ’ οἱ μὲν Μιλησίων φασίν, οἵπερ καὶ Ἄβυδον καὶ Προκόννησον συνῴκισαν κατὰ τὸν αὐτὸν καιρόν, οἱ δὲ Κυζικηνῶν· ἐπώνυμοσ δ’ ἐστὶ τοῦ Πριάπου τιμωμένου παρ’ αὐτοῖσ, εἴτ’ ἐξ Ὀρνεῶν τῶν περὶ Κόρινθον μετενηνεγμένου τοῦ ἱεροῦ, εἴτε τῷ λέγεσθαι Διονύσου καὶ νύμφησ τὸν θεὸν ὁρμησάντων ἐπὶ τὸ τιμᾶν αὐτὸν τῶν ἀνθρώπων, ἐπειδὴ σφόδρα εὐάμπελόσ ἐστιν ἡ χώρα καὶ αὕτη καὶ ἡ ἐφεξῆσ ὅμοροσ, ἥ τε τῶν Παριανῶν καὶ ἡ τῶν Λαμψακηνῶν· ὁ γοῦν Ξέρξησ τῷ Θεμιστοκλεῖ εἰσ οἶνον ἔδωκε τὴν Λάμψακον. ἀπεδείχθη δὲ θεὸσ οὗτοσ ὑπὸ τῶν νεωτέρων· οὐδὲ γὰρ Ἡσίοδοσ οἶδε Πρίαπον, ἀλλ’ ἐοίκε τοῖσ Ἀττικοῖσ Ὀρθάνῃ καὶ Κονισάλῳ καὶ Τύχωνι καὶ τοῖσ τοιούτοισ. ἐκαλεῖτο δ’ ἡ χώρα αὕτη Ἀδράστεια καὶ Ἀδραστείασ πεδίον, κατὰ ἔθοσ τι οὕτω λεγόντων τὸ αὐτὸ χωρίον διττῶσ, ὡσ καὶ Θήβην καὶ Θήβησ πεδίον, καὶ Μυγδονίαν καὶ Μυγδονίασ πεδίον.

βωμὸν δέ οἱ εἵσατο πρῶτοσ Ἄδρηστοσ, ποταμοῖο παρὰ ῥόον Αἰσήποιο, ἔνθα τετίμηταί τε καὶ Ἀδρήστεια καλεῖται. φησὶ δὲ Καλλισθένησ ἀπὸ Ἀδράστου βασιλέωσ, ὃσ πρῶτοσ Νεμέσεωσ ἱερὸν ἱδρύσατο, καλεῖσθαι Ἀδράστειαν. ἡ μὲν οὖν πόλισ μεταξὺ Πριάπου καὶ Παρίου, ἔχουσα ὑποκείμενον πεδίον ὁμώνυμον, ἐν ᾧ καὶ μαντεῖον ἦν Ἀπόλλωνοσ Ἀκταίου καὶ Ἀρτέμιδοσ κατὰ τὴν . . . εἰσ δὲ Πάριον μετηνέχθη πᾶσα ἡ κατασκευὴ καὶ λιθεία κατασπασθέντοσ τοῦ ἱεροῦ, καὶ ᾠκοδομήθη ἐν τῷ Παρίῳ βωμὸσ, Ἑρμοκρέοντοσ ἔργον, πολλῆσ μνήμησ ἄξιον κατά τε μέγεθοσ καὶ κάλλοσ· τὸ δὲ μαντεῖον ἐξελείφθη, καθάπερ καὶ τὸ ἐν Ζελείᾳ. ἐνταῦθα μὲν οὖν οὐδὲν ἱερὸν Ἀδραστείασ δείκνυται, οὐδὲ δὴ Νεμέσεωσ, περὶ δὲ Κύζικον ἔστιν Ἀδραστείασ ἱερόν. Ἀντίμαχοσ δ’ οὕτω φησίν ἔστι δέ τισ Νέμεσισ μεγάλη θεὸσ, ἣ τάδε πάντα πρὸσ μακάρων ἔλαχεν· ἔστι δὲ καὶ τὸ Πάριον πόλισ ἐπὶ θαλάττῃ, λιμένα ἔχουσα μείζω τῆσ Πριάπου καὶ ηὐξημένη γε ἐκ ταύτησ·

θεραπεύοντεσ γὰρ οἱ Παριανοὶ τοὺσ Ἀτταλικοὺσ ὑφ’ οἷσ ἐτέτακτο ἡ Πριαπηνή, πολλὴν αὐτῆσ ἀπετέμοντο ἐπιτρεπόντων ἐκείνων. ἐνταῦθα μυθεύουσι τοὺσ Ὀφιογενεῖσ συγγένειάν τινα ἔχειν πρὸσ τοὺσ ὄφεισ· φασὶ δ’ αὐτῶν τοὺσ ἄρρενασ τοῖσ ἐχεοδήκτοισ ἄκοσ εἶναι συνεχῶσ ἐφαπτομένουσ ὥσπερ τοὺσ ἐπῳδούσ, πρῶτον μὲν τὸ πελίωμα εἰσ ἑαυτοὺσ μεταφέροντασ, εἶτα καὶ τὴν φλεγμονὴν παύοντασ καὶ τὸν πόνον. μυθεύουσι δὲ τὸν ἀρχηγέτην τοῦ γένουσ ἡρ́ωά τινα ἐξ ὄφεωσ μεταβαλεῖν· τάχα δὲ τῶν Ψύλλων τισ ἦν τῶν Λιβυκῶν, εἰσ δὲ τὸ γένοσ διέτεινεν ἡ δύναμισ μέχρι ποσοῦ. κτίσμα δ’ ἐστὶ τὸ Πάριον Μιλησίων καὶ Ἐρυθραίων καὶ Παρίων. Πιτύα δ’ ἐστὶν ἐν Πιτυοῦντι τῆσ Παριανῆσ ὑπερκείμενον ἔχουσα πιτυῶδεσ ὄροσ·

μεταξὺ δὲ κεῖται Παρίου καὶ Πριάπου κατὰ Λίνον χωρίον ἐπὶ θαλάττῃ, ὅπου οἱ Λινούσιοι κοχλίαι ἄριστοι τῶν πάντων ἁλίσκονται. ἐν δὲ τῷ παράπλῳ τῷ ἀπὸ Παρίου εἰσ Πρίαπον ἥ τε παλαιὰ Προκόννησόσ ἐστι καὶ ἡ νῦν Προκόννησοσ, πόλιν ἔχουσα καὶ μέταλλον μέγα λευκοῦ λίθου σφόδρα ἐπαινούμενον·

τὰ γοῦν κάλλιστα τῶν ταύτῃ πόλεων ἔργα, ἐν δὲ τοῖσ πρῶτα τὰ ἐν Κυζίκῳ ταύτησ ἐστὶ τῆσ λίθου. ἐντεῦθέν ἐστιν Ἀριστέασ ὁ ποιητὴσ τῶν Ἀριμασπείων καλουμένων ἐπῶν, ἀνὴρ γόησ εἴ τισ ἄλλοσ. τὸ δὲ Τηρείησ ὄροσ οἱ μὲν τὰ ἐν Πειρωσσῷ ὄρη φασὶν ἃ ἔχουσιν οἱ Κυζικηνοὶ τῇ Ζελείᾳ προσεχῆ, ἐν οἷσ βασιλικὴ θήρα κατεσκεύαστο τοῖσ Λυδοῖσ, καὶ Πέρσαισ ὕστερον·

οἱ δ’ ἀπὸ τετταράκοντα σταδίων Λαμψάκου δεικνύουσι λόφον, ἐφ’ ᾧ μητρὸσ θεῶν ἱερόν ἐστιν ἅγιον Τηρείησ ἐπικαλούμενον. καὶ ἡ Λάμψακοσ δ’ ἐπὶ θαλάττῃ πόλισ ἐστὶν εὐλίμενοσ καὶ ἀξιόλογοσ, συμμένουσα καλῶσ, ὥσπερ καὶ ἡ Ἄβυδοσ·

διέχει δ’ αὐτῆσ ὅσον ἑβδομήκοντα καὶ ἑκατὸν σταδίουσ· ἐκαλεῖτο δὲ πρότερον Πιτυοῦσσα, καθάπερ καὶ τὴν Χίον φασίν· ἐν δὲ τῇ περαίᾳ τῆσ Χερρονήσου πολίχνιόν ἐστι Καλλίπολισ· κεῖται δ’ ἐπ’ ἀκτῆσ ἐκκειμένη πολὺ πρὸσ τὴν Ἀσίαν κατὰ τὴν Λαμψακηνῶν πόλιν, ὥστε τὸ δίαρμα μὴ πλέον εἶναι τετταράκοντα σταδίων. ἐν δὲ τῷ μεταξὺ Λαμψάκου καὶ Παρίου Παισὸσ ἦν πόλισ καὶ ποταμόσ·

κατέσπασται δ’ ἡ πόλισ, οἱ δὲ Παισηνοὶ μετῴκησαν εἰσ Λάμψακον, Μιλησίων ὄντεσ ἄποικοι καὶ αὐτοί, καθάπερ καὶ οἱ Λαμψακηνοί. ὁ δὲ ποιητὴσ εἴρηκεν ἀμφοτέρωσ, καὶ προσθεὶσ τὴν πρώτην συλλαβήν καὶ δῆμον Ἀπαισοῦ, καὶ ἀφελών ὅσ ῥ’ ἐνὶ Παισῷ ναῖε πολυκτήμων καὶ ὁ ποταμὸσ νῦν οὕτω καλεῖται. Μιλησίων δ’ εἰσὶ καὶ αἱ Κολωναὶ αἱ ὑπὲρ Λαμψάκου ἐν τῇ μεσογαίᾳ τῆσ Λαμψακηνῆσ· ἄλλαι δ’ εἰσὶν ἐπὶ τῇ ἐκτὸσ Ἑλλησποντίᾳ θαλάττῃ, Ἰλίου διέχουσαι σταδίουσ τετταράκοντα πρὸσ τοῖσ ἑκατόν· ἐξ ὧν τὸν Κύκνον φασίν. Ἀναξιμένησ δὲ καὶ ἐν τῇ Ἐρυθραίᾳ φησὶ λέγεσθαι Κολωνὰσ καὶ ἐν τῇ Φωκίδι καὶ ἐν Θετταλίᾳ· ἐν δὲ τῇ Παριανῇ ἔστιν Ἰλιοκολώνη. ἐν δὲ τῇ Λαμψακηνῇ τόποσ εὐάμπελοσ Γεργίθιον· ἦν δὲ καὶ πόλισ Γέργιθα ἐκ τῶν ἐν τῇ Κυμαίᾳ Γεργίθων· ἦν γὰρ κἀκεῖ πόλισ πληθυντικῶσ καὶ θηλυκῶσ λεγομένη αἱ Γέργιθεσ, ὅθενπερ ὁ Γεργίθιοσ ἦν Κεφάλων· καὶ νῦν ἔτι δείκνυται τόποσ ἐν τῇ Κυμαίᾳ Γεργίθιον πρὸσ Λαρίσῃ. ἐκ Παρίου μὲν οὖν ὁ γλωσσογράφοσ κληθεὶσ ἦν Νεοπτόλεμοσ μνήμησ ἄξιοσ, ἐκ Λαμψάκου δὲ Χάρων τε ὁ συγγραφεὺσ καὶ Ἀδείμαντοσ καὶ Ἀναξιμένησ ὁ ῥήτωρ καὶ Μητρόδωροσ ὁ τοῦ Ἐπικούρου ἑταῖροσ· καὶ αὐτὸσ δ’ Ἐπίκουροσ τρόπον τινὰ Λαμψακηνὸσ ὑπῆρξε, διατρίψασ ἐν Λαμψάκῳ καὶ φίλοισ χρησάμενοσ τοῖσ ἀρίστοισ τῶν ἐν τῇ πόλει ταύτῃ, τοῖσ περὶ Ἰδομενέα καὶ Λεοντέα. ἐντεῦθεν δὲ μετήνεγκεν Ἀγρίππασ τὸν πεπτωκότα λέοντα, Λυσίππου ἔργον· ἀνέθηκε δὲ ἐν τῷ ἄλσει τῷ μεταξὺ τῆσ λίμνησ καὶ τοῦ εὐρίπου. μετὰ δὲ Λάμψακον ἔστιν Ἄβυδοσ καὶ τὰ μεταξὺ χωρία, περὶ ὧν οὕτωσ εἴρηκε συλλαβὼν ὁ ποιητὴσ καὶ τὴν Λαμψακηνὴν καὶ τῆσ Παριανῆσ τινα οὔπω γὰρ ἦσαν αὗται αἱ πόλεισ κατὰ τὰ Τρωικά οἳ δ’ ἄρα Περκώτην καὶ Πράκτιον ἀμφενέμοντο, καὶ Σηστὸν καὶ Ἄβυδον ἔχον καὶ δῖαν Ἀρίσβην·

τῶν αὖθ’ Ὑρτακίδησ ἦρχ’ Ἄσιοσ φησίν ὃν Ἀρίσβηθεν φέρον ἵπποι αἴθωνεσ μεγάλοι ποταμοῦ ἄπο Σελλήεντοσ. οὕτω δ’ εἰπὼν ἐοίκε τὸ βασίλειον ἀποφαίνειν τοῦ Ἀσίου τὴν Ἀρίσβην, ὅθεν ἥκειν αὐτόν φησιν ὃν Ἀρίσβηθεν φέρον ἵπποι ποταμοῦ ἄπο Σελλήεντοσ. οὕτω δ’ ἀφανῆ τὰ χωρία ταῦτά ἐστιν ὥστε οὐδ’ ὁμολογοῦσι περὶ αὐτῶν οἱ ἱστοροῦντεσ, πλὴν ὅτι περὶ Ἄβυδον καὶ Λάμψακόν ἐστι καὶ Πάριον, καὶ ὅτι ἡ πάλαι Περκώτη μετωνομάσθη ὁ τόποσ. τῶν δὲ ποταμῶν τὸν μὲν Σελλήεντά φησιν ὁ ποιητὴσ πρὸσ τῇ Ἀρίσβῃ ῥεῖν, εἴπερ ὁ Ἄσιοσ Ἀρίσβηθέν τε ἧκε καὶ ποταμοῦ ἄπο Σελλήεντοσ·

ὁ δὲ Πράκτιοσ ποταμὸσ μὲν ἔστι, πόλισ δ’ οὐχ εὑρίσκεται, ὥσ τινεσ ἐνόμισαν· ῥεῖ δὲ καὶ οὗτοσ μεταξὺ Ἀβύδου καὶ Λαμψάκου· τὸ οὖν καὶ Πράκτιον ἀμφενέμοντο οὕτω δεκτέον ὡσ περὶ ποταμοῦ, καθάπερ κἀκεῖνα οἵ τ’ ἄρα πὰρ ποταμὸν Κηφισὸν δῖον ἔναιον, καὶ ἀμφί τε Παρθένιον ποταμὸν κλυτὰ ἔργ’ ἐνέμοντο. ἦν δὲ καὶ ἐν Λέσβῳ πόλισ Ἀρίσβα, ἧσ τὴν χώραν ἔχουσι Μηθυμναῖοι· ἔστι δὲ καὶ ποταμὸσ Ἄρισβοσ ἐν Θρᾴκῃ, ὥσπερ εἴρηται, καὶ τούτου πλησίον οἱ Κεβρήνιοι Θρᾷκεσ. πολλαὶ δ’ ὁμωνυμίαι Θρᾳξὶ καὶ Τρωσίν, οἱο͂ν Σκαιοὶ Θρᾷκέσ τινεσ καὶ Σκαιὸσ ποταμὸσ καὶ Σκαιὸν τεῖχοσ καὶ ἐν Τροίᾳ Σκαιαὶ πύλαι· Ξάνθιοι Θρᾷκεσ, Ξάνθοσ ποταμὸσ ἐν Τροίᾳ· Ἄρισβοσ ὁ ἐμβάλλων εἰσ τὸν Ἕβρον, Ἀρίσβη ἐν Τροίᾳ· Ῥῆσοσ ποταμὸσ ἐν Τροίᾳ, Ῥῆσοσ δὲ καὶ ὁ βασιλεὺσ τῶν Θρᾳκῶν. ἔστι δὲ καὶ τῷ Ἀσίῳ ὁμώνυμοσ ἕτεροσ παρὰ τῷ ποιητῇ Ἄσιοσ ὃσ μήτρωσ ἦν Ἕκτοροσ ἱπποδάμοιο, αὐτοκασίγνητοσ Ἑκάβησ, υἱὸσ δὲ Δύμαντοσ, ὃσ Φρυγίην ναίεσκε ῥοῇσ ἐπὶ Σαγγαρίοιο. Ἄβυδοσ δὲ Μιλησίων ἐστὶ κτίσμα ἐπιτρέψαντοσ Γύγου τοῦ Λυδῶν βασιλέωσ·

ἦν γὰρ ἐπ’ ἐκείνῳ τὰ χωρία καὶ ἡ Τρῳὰσ ἅπασα, ὀνομάζεται δὲ καὶ ἀκρωτήριόν τι πρὸσ Δαρδάνῳ Γύγασ· ἐπίκειται δὲ τῷ στόματι τῆσ Προποντίδοσ καὶ τοῦ Ἑλλησπόντου, διέχει δὲ τὸ ἴσον Λαμψάκου καὶ Ἰλίου, σταδίουσ περὶ ἑβδομήκοντα καὶ ἑκατόν. ἐνταῦθα δ’ ἔστι τὸ ἑπταστάδιον ὅπερ ἔζευξε Ξέρξησ, τὸ διορίζον τὴν Εὐρώπην καὶ τὴν Ἀσίαν. καλεῖται δ’ ἡ ἄκρα τῆσ Εὐρώπησ Χερρόνησοσ διὰ τὸ σχῆμα, ἡ ποιοῦσα τὰ στενὰ τὰ κατὰ τὸ ζεῦγμα· ἀντίκειται δὲ τὸ ζεῦγμα τῇ Ἀβύδῳ. Σηστὸσ δὲ ἀρίστη τῶν ἐν Χερρονήσῳ πόλεων· διὰ δὲ τὴν γειτοσύνην ὑπὸ τῷ αὐτῷ ἡγεμόνι καὶ αὕτη ἐτέτακτο, οὔπω ταῖσ ἠπείροισ διοριζόντων τῶν τότε τὰσ ἡγεμονίασ. ἡ μὲν οὖν Ἄβυδοσ καὶ ἡ Σηστὸσ διέχουσιν ἀλλήλων τριάκοντά που σταδίουσ ἐκ λιμένοσ εἰσ λιμένα, τὸ δὲ ζεῦγμά ἐστι μικρὸν ἀπὸ τῶν πόλεων παραλλάξαντι ἐξ Ἀβύδου μὲν ὡσ ἐπὶ τὴν Προποντίδα, ἐκ δὲ Σηστοῦ εἰσ τοὐναντίον· ὀνομάζεται δὲ πρὸσ τῇ Σηστῷ τόποσ Ἀποβάθρα, καθ’ ὃν ἐζεύγνυτο ἡ σχεδία. ἔστι δὲ ἡ Σηστὸσ ἐνδοτέρω κατὰ τὴν Προποντίδα ὑπερδέξιοσ τοῦ ῥοῦ τοῦ ἐξ αὐτῆσ· διὸ καὶ εὐπετέστερον ἐκ τῆσ Σηστοῦ διαίρουσι παραλεξάμενοι μικρὸν ἐπὶ τὸν τῆσ Ἡροῦσ πύργον, κἀκεῖθεν ἀφιέντεσ τὰ πλοῖα συμπράττοντοσ τοῦ ῥοῦ πρὸσ τὴν περαίωσιν· τοῖσ δ’ ἐξ Ἀβύδου περαιουμένοισ παραλεκτέον ἐστὶν εἰσ τἀναντία ὀκτώ που σταδίουσ ἐπὶ πύργον τινὰ κατ’ ἀντικρὺ τῆσ Σηστοῦ, ἔπειτα διαίρειν πλάγιον καὶ μὴ τελέωσ ἐναντίον ἔχουσι τὸν ῥοῦν. ᾤκουν δὲ τὴν Ἄβυδον μετὰ τὰ Τρωικὰ Θρᾷκεσ, εἶτα Μιλήσιοι. τῶν δὲ πόλεων ἐμπρησθεισῶν ὑπὸ Δαρείου τοῦ Ξέρξου πατρὸσ τῶν κατὰ τὴν Προποντίδα, ἐκοινώνησε καὶ ἡ Ἄβυδοσ τῆσ αὐτῆσ συμφορᾶσ· ἐνέπρησε δὲ πυθόμενοσ μετὰ τὴν ἀπὸ τῶν Σκυθῶν ἐπάνοδον τοὺσ νομάδασ παρασκευάζεσθαι διαβαίνειν ἐπ’ αὐτὸν κατὰ τιμωρίαν ὧν ἔπαθον, δεδιὼσ μὴ αἱ πόλεισ πορθμεῖα παράσχοιεν τῇ στρατιᾷ. συνέβη δὲ πρὸσ ταῖσ ἄλλαισ μεταβολαῖσ καὶ τῷ χρόνῳ καὶ τοῦτο αἴτιον τῆσ συγχύσεωσ τῶν τόπων. περὶ δὲ Σηστοῦ καὶ τῆσ ὅλησ Χερρονήσου προείπομεν ἐν τοῖσ περὶ τῆσ Θρᾴκησ τόποισ. φησὶ δὲ τὴν Σηστὸν Θεόπομποσ βραχεῖαν μὲν εὐερκῆ δέ, καὶ σκέλει διπλέθρῳ συνάπτειν πρὸσ τὸν λιμένα, καὶ διὰ ταῦτ’ οὖν καὶ διὰ τὸν ῥοῦν κυρίαν εἶναι τῶν παρόδων. ὑπέρκειται δὲ τῆσ τῶν Ἀβυδηνῶν χώρασ ἐν τῇ Τρῳάδι τὰ Ἄστυρα, ἃ νῦν μὲν Ἀβυδηνῶν ἔστι, κατεσκαμμένη πόλισ, πρότερον δὲ ἦν καθ’ αὑτά, χρυσεῖα ἔχοντα ἃ νῦν σπάνιά ἐστιν, ἐξαναλωμένα, καθάπερ τὰ ἐν τῷ Τμώλῳ τὰ περὶ τὸν Πακτωλόν.

ἀπὸ Ἀβύδου δ’ ἐπὶ Αἴσηπον περὶ ἑπτακοσίουσ φασὶ σταδίουσ, εὐθυπλοίᾳ δὲ ἐλάττουσ. ἔξω δὲ Ἀβύδου τὰ περὶ τὸ Ἴλιον ἔστι, τά τε παράλια ἑώσ Λεκτοῦ καὶ τὰ ἐν τῷ Τρωικῷ πεδίῳ καὶ τὰ παρώρεια τῆσ Ἴδησ τὰ ὑπὸ τῷ Αἰνείᾳ.

διττῶσ δὲ ταῦτ’ ὀνομάζει ὁ ποιητήσ, τοτὲ μὲν οὕτω λέγων Δαρδανίων αὖτ’ ἦρχεν ἐὺσ πάισ Ἀγχίσαο, Δαρδανίουσ καλῶν, τοτὲ δὲ Δαρδάνουσ Τρῶεσ καὶ Λύκιοι καὶ Δάρδανοι ἀγχιμαχηταί. εἰκὸσ δ’ ἐνταῦθα ἱδρῦσθαι τὸ παλαιὸν τὴν λεγομένην ὑπὸ τοῦ ποιητοῦ Δαρδανίαν Δάρδανον αὖ πρῶτον τέκετο νεφεληγερέτα Ζεύσ, κτίσσε δὲ Δαρδανίην. νῦν μὲν γὰρ οὐδ’ ἴχνοσ πόλεωσ σώζεται αὐτόθι. εἰκάζει δὲ Πλάτων μετὰ τοὺσ κατακλυσμοὺσ τρία πολιτείασ εἴδη συνίστασθαι·

πρῶτον μὲν τὸ ἐπὶ τὰσ ἀκρωρείασ ἁπλοῦν τι καὶ ἄγριον, δεδιότων τὰ ὕδατα ἐπιπολάζοντα ἀκμὴν ἐν τοῖσ πεδίοισ· δεύτερον δὲ τὸ ἐν ταῖσ ὑπωρείαισ, θαρρούντων ἤδη κατὰ μικρόν, ἅτε δὴ καὶ τῶν πεδίων ἀρχομένων ἀναψύχεσθαι· τρίτον δὲ τὸ ἐν τοῖσ πεδίοισ. λέγοι δ’ ἄν τισ καὶ τέταρτον καὶ πέμπτον ἴσωσ καὶ πλείω, ὕστατον δὲ τὸ ἐν τῇ παραλίᾳ καὶ ἐν ταῖσ νήσοισ, λελυμένου παντὸσ τοῦ τοιούτου φόβου. τὸ γὰρ μᾶλλον καὶ ἧττον θαρρεῖν πλησιάζειν τῇ θαλάττῃ πλείουσ ἂν ὑπογράφοι διαφορὰσ πολιτειῶν καὶ ἠθῶν, καθάπερ τῶν ἀγαθῶν τε καὶ τῶν ἀγρίων ἔτι πωσ ἐπὶ τὸ ἥμερον τῶν δευτέρων ὑποβεβηκότων. ἔστι δέ τισ διαφορὰ καὶ παρὰ τούτοισ τῶν ἀγροίκων καὶ μεσαγροίκων καὶ πολιτικῶν· ἀφ’ ὧν ἤδη καὶ ἐπὶ τὸ ἀστεῖον καὶ ἄριστον ἦθοσ ἐτελεύτησεν ἡ τῶν ὀνομάτων κατ’ ὀλίγον μετάληψισ, κατὰ τὴν τῶν ἠθῶν ἐπὶ τὸ κρεῖττον μετάστασιν, παρὰ τὰσ τῶν τόπων καὶ τῶν βίων μεταβολάσ. ταύτασ δὴ τὰσ διαφορὰσ ὑπογράφειν φησὶ τὸν ποιητὴν ὁ Πλάτων, τῆσ μὲν πρώτησ πολιτείασ παράδειγμα τιθέντα τὸν τῶν Κυκλώπων βίον, αὐτοφυεῖσ νεμομένων καρποὺσ καὶ τὰσ ἀκρωρείασ κατεχόντων ἐν σπηλαίοισ τισίν· ἀλλὰ τά γ’ ἄσπαρτα καὶ ἀνήροτα πάντα φύονται, φησίν, αὐτοῖσ· τοῖσιν δ’ οὐκ ἀγοραὶ βουληφόροι, οὔτε θέμιστεσ· ἀλλ’ οἵ γ’ ὑψηλῶν ὀρέων ναίουσι κάρηνα ἐν σπέσσι γλαφυροῖσι, θεμιστεύει δὲ ἕκαστοσ παίδων ἠδ’ ἀλόχων. τοῦ δὲ δευτέρου τὸν ἐπὶ τοῦ Δαρδάνου κτίσσε δὲ Δαρδανίην, ἐπεὶ οὔπω Ἴλιοσ ἱρὴ ἐν πεδίῳ πεπόλιστο, πόλισ μερόπων ἀνθρώπων, ἀλλ’ ἔθ’ ὑπωρείασ ᾤκεον πολυπιδάκου Ἴδησ τοῦ δὲ τρίτου ἐπὶ τοῦ Ἴλου τὸν ἐν τοῖσ πεδίοισ. τοῦτον γὰρ παραδιδόασι τοῦ Ἰλίου κτίστην, ἀφ’ οὗ καὶ τὴν ἐπωνυμίαν λαβεῖν τὴν πόλιν· εἰκὸσ δὲ καὶ διὰ τοῦτο ἐν μέσῳ τῷ πεδίῳ τεθάφθαι αὐτόν, ὅτι πρῶτοσ ἐθάρρησεν ἐν τοῖσ πεδίοισ θέσθαι τὴν κατοικίαν οἱ δὲ παρ’ Ἴλου σῆμα παλαιοῦ Δαρδανίδαο μέσσον κὰπ πεδίον παρ’ ἐρινεὸν ἐσσεύοντο. οὐδ’ οὗτοσ δὲ τελέωσ ἐθάρρησεν· οὐ γὰρ ἐνταῦθα ἵδρυσε τὴν πόλιν ὅπου νῦν ἔστιν, ἀλλὰ σχεδόν τι τριάκοντα σταδίοισ ἀνωτέρω πρὸσ ἑώ καὶ πρὸσ τὴν Ἴδην καὶ τὴν Δαρδανίαν κατὰ τὴν νῦν καλουμένην Ἰλιέων κώμην. οἱ δὲ νῦν Ἰλιεῖσ φιλοδοξοῦντεσ καὶ θέλοντεσ εἶναι ταύτην τὴν παλαιὰν παρεσχήκασι λόγον τοῖσ ἐκ τῆσ Ὁμήρου ποιήσεωσ τεκμαιρομένοισ· οὐ γὰρ ἐοίκεν αὕτη εἶναι ἡ καθ’ Ὅμηρον. καὶ ἄλλοι δὲ ἱστοροῦσι πλείουσ μεταβεβληκέναι τόπουσ τὴν πόλιν, ὕστατα δ’ ἐνταῦθα συμμεῖναι κατὰ Κροῖσον μάλιστα. τὰσ δὴ τοιαύτασ μεταβάσεισ εἰσ τὰ κάτω μέρη τὰσ τότε συμβαινούσασ ὑπολαμβάνω καὶ βίων καὶ πολιτειῶν ὑπογράφειν διαφοράσ. ἀλλὰ ταῦτα μὲν καὶ ἄλλοτε ἐπισκεπτέον. τὴν δὲ τῶν Ἰλιέων πόλιν τῶν νῦν τέωσ μὲν κώμην εἶναί φασι τὸ ἱερὸν ἔχουσαν τῆσ Ἀθηνᾶσ μικρὸν καὶ εὐτελέσ, Ἀλέξανδρον δὲ ἀναβάντα μετὰ τὴν ἐπὶ Γρανίκῳ νίκην ἀναθήμασί τε κοσμῆσαι τὸ ἱερὸν καὶ προσαγορεῦσαι πόλιν καὶ οἰκοδομίαισ ἀναλαβεῖν προστάξαι τοῖσ ἐπιμεληταῖσ ἐλευθέραν τε κρῖναι καὶ ἄφορον·

ὕστερον δὲ μετὰ τὴν κατάλυσιν τῶν Περσῶν ἐπιστολὴν καταπέμψαι φιλάνθρωπον, ὑπισχνούμενον πόλιν τε ποιῆσαι μεγάλην καὶ ἱερὸν ἐπισημότατον καὶ ἀγῶνα ἀποδείξειν ἱερόν. μετὰ δὲ τὴν ἐκείνου τελευτὴν Λυσίμαχοσ μάλιστα τῆσ πόλεωσ ἐπεμελήθη καὶ νεὼν κατεσκεύασε καὶ τεῖχοσ περιεβάλετο ὅσον τετταράκοντα σταδίων, συνῴκισέ τε εἰσ αὐτὴν τὰσ κύκλῳ πόλεισ ἀρχαίασ ἤδη κεκακωμένασ, ὅτε καὶ Ἀλεξανδρείασ ἤδη ἐπεμελήθη, συνῳκισμένησ μὲν ἤδη ὑπ’ Ἀντιγόνου καὶ προσηγορευμένησ Ἀντιγονείασ, μεταβαλούσησ δὲ τοὔνομα· ἔδοξε γὰρ εὐσεβὲσ εἶναι τοὺσ Ἀλέξανδρον διαδεξαμένουσ ἐκείνου πρότερον κτίζειν ἐπωνύμουσ πόλεισ, εἶθ’ ἑαυτῶν· καὶ δὴ καὶ συνέμεινε καὶ αὔξησιν ἔσχε, νῦν δὲ καὶ Ῥωμαίων ἀποικίαν δέδεκται καὶ ἔστι τῶν ἐλλογίμων πόλεων. καὶ τὸ Ἴλιον δ’ ὃ νῦν ἔστι κωμόπολίσ τισ ἦν, ὅτε πρῶτον Ῥωμαῖοι τῆσ Ἀσίασ ἐπέβησαν καὶ ἐξέβαλον Ἀντίοχον τὸν μέγαν ἐκ τῆσ ἐντὸσ τοῦ Ταύρου.

φησὶ γοῦν Δημήτριοσ ὁ Σκήψιοσ, μειράκιον ἐπιδημήσασ εἰσ τὴν πόλιν κατ’ ἐκείνουσ τοὺσ καιρούσ, οὕτωσ ὠλιγωρημένην ἰδεῖν τὴν κατοικίαν ὥστε μηδὲ κεραμωτὰσ ἔχειν τὰσ στέγασ· Ἡγησιάναξ δὲ τοὺσ Γαλάτασ περαιωθέντασ ἐκ τῆσ Εὐρώπησ ἀναβῆναι μὲν εἰσ τὴν πόλιν δεομένουσ ἐρύματοσ, παρὰ χρῆμα δ’ ἐκλιπεῖν διὰ τὸ ἀτείχιστον· ὕστερον δ’ ἐπανόρθωσιν ἔσχε πολλήν. εἶτ’ ἐκάκωσαν αὐτὴν πάλιν οἱ μετὰ Φιμβρίου Ῥωμαῖοι λαβόντεσ ἐκ πολιορκίασ ἐν τῷ Μιθριδατικῷ πολέμῳ. συνεπέμφθη δὲ ὁ Φιμβρίασ ὑπάτῳ Ουἀλερίῳ Φλάκκῳ ταμίασ προχειρισθέντι ἐπὶ τὸν Μιθριδάτην· καταστασιάσασ δὲ καὶ ἀνελὼν τὸν ὕπατον κατὰ Βιθυνίαν αὐτὸσ κατεστάθη κύριοσ τῆσ στρατιᾶσ, καὶ προελθὼν εἰσ Ἴλιον, οὐ δεχομένων αὐτὸν τῶν Ἰλιέων ὡσ λῃστήν, βίαν τε προσφέρει καὶ δεκαταίουσ αἱρεῖ· καυχωμένου δ’ ὅτι ἣν Ἀγαμέμνων πόλιν δεκάτῳ ἔτει μόλισ εἷλε τὸν χιλιόναυν στόλον ἔχων καὶ τὴν σύμπασαν Ἑλλάδα συστρατεύουσαν, ταύτην αὐτὸσ δεκάτῃ ἡμέρᾳ χειρώσαιτο, εἶπέ τισ τῶν Ἰλιέων "οὐ γὰρ ἦν Ἕκτωρ ὁ ὑπερμαχῶν τῆσ πόλεωσ. " τοῦτον μὲν οὖν ἐπελθὼν Σύλλασ κατέλυσε, καὶ τὸν Μιθριδάτην κατὰ συμβάσεισ εἰσ τὴν οἰκείαν ἀπέπεμψε, τοὺσ δ’ Ἰλιέασ παρεμυθήσατο πολλοῖσ ἐπανορθώμασι. καθ’ ἡμᾶσ μέντοι Καῖσαρ ὁ θεὸσ πολὺ πλέον αὐτῶν προὐνόησε ζηλώσασ ἅμα καὶ Ἀλέξανδρον· ἐκεῖνοσ γὰρ κατὰ συγγενείασ ἀνανέωσιν ὡρ́μησε προνοεῖν αὐτῶν, ἅμα καὶ φιλόμηροσ ὤν· φέρεται γοῦν τισ διόρθωσισ τῆσ Ὁμήρου ποιήσεωσ, ἡ ἐκ τοῦ νάρθηκοσ λεγομένη, τοῦ Ἀλεξάνδρου μετὰ τῶν περὶ Καλλισθένη καὶ Ἀνάξαρχον ἐπελθόντοσ καὶ σημειωσαμένου τινά, ἔπειτα καταθέντοσ εἰσ νάρθηκα ὃν ηὑρ͂εν ἐν τῇ Περσικῇ γάζῃ πολυτελῶσ κατεσκευασμένον. κατά τε δὴ τὸν τοῦ ποιητοῦ ζῆλον καὶ κατὰ τὴν συγγένειαν τὴν ἀπὸ τῶν Αἰακιδῶν τῶν ἐν Μολοττοῖσ βασιλευσάντων, παρ’ οἷσ καὶ τὴν Ἀνδρομάχην ἱστοροῦσι βασιλεῦσαι τὴν Ἕκτοροσ γενομένην γυναῖκα, ἐφιλοφρονεῖτο πρὸσ τοὺσ Ἰλιέασ ὁ Ἀλέξανδροσ· ὁ δὲ Καῖσαρ καὶ φιλαλέξανδροσ ὢν καὶ τῆσ πρὸσ τοὺσ Ἰλιέασ συγγενείασ γνωριμώτερα ἔχων τεκμήρια, ἐπερρώσθη πρὸσ τὴν εὐεργεσίαν νεανικῶσ· γνωριμώτερα δέ, πρῶτον μὲν ὅτι Ῥωμαῖοσ, οἱ δὲ Ῥωμαῖοι τὸν Αἰνείαν ἀρχηγέτην ἡγοῦνται, ἔπειτα ὅτι Ιοὔλιοσ ἀπὸ Ιοὔλου τινὸσ τῶν προγόνων· ἐκεῖνοσ δ’ ἀπὸ Ιοὔλου τὴν προσωνυμίαν ἔσχε ταύτην, τῶν ἀπογόνων εἷσ ὢν τῶν ἀπὸ Αἰνείου. χώραν τε δὴ προσένειμεν αὐτοῖσ καὶ τὴν ἐλευθερίαν καὶ τὴν ἀλειτουργησίαν αὐτοῖσ συνεφύλαξε καὶ μέχρι νῦν συμμένουσιν ἐν τούτοισ. ὅτι δ’ οὐκ ἐνταῦθα ἵδρυται τὸ παλαιὸν Ἴλιον καθ’ Ὅμηρον σκοποῦσιν, ἐκ τῶν τοιῶνδε τεκμαίρονται. πρότερον δὲ ὑπογραπτέον τοὺσ τόπουσ ἀπὸ τῆσ παραλίασ ἀρξαμένουσ ἀφ’ ἧσπερ ἐλίπομεν. ἔστι τοίνυν μετ’ Ἄβυδον ἥ τε Δαρδανὶσ ἄκρα, ἧσ μικρὸν πρότερον ἐμνήσθημεν, καὶ ἡ πόλισ ἡ Δάρδανοσ, διέχουσα τῆσ Ἀβύδου ἑβδομήκοντα σταδίουσ.

μεταξύ τε ὁ Ῥοδίοσ ἐκπίπτει ποταμόσ, καθ’ ὃν ἐν τῇ Χερρονήσῳ τὸ Κυνὸσ σῆμά ἐστιν, ὅ φασιν Ἑκάβησ εἶναι τάφον· οἱ δὲ τὸν Ῥοδίον εἰσ τὸν Αἴσηπον ἐμβάλλειν φασίν· εἷσ δ’ ἐστὶ τῶν ὑπὸ τοῦ ποιητοῦ λεγομένων καὶ οὗτοσ Ῥῆσόσ θ’ Ἑπτάπορόσ τε Κάρησόσ τε Ῥοδίοσ τε. ἡ δὲ Δάρδανοσ κτίσμα ἀρχαῖον, οὕτω δ’ εὐκαταφρόνητον ὥστε πολλάκισ οἱ βασιλεῖσ οἱ μὲν μετῴκιζον αὐτὴν εἰσ Ἄβυδον οἱ δὲ ἀνῴκιζον πάλιν εἰσ τὸ ἀρχαῖον κτίσμα. ἐνταῦθα δὲ συνῆλθον Σύλλασ τε Κορνήλιοσ ὁ τῶν Ῥωμαίων ἡγεμὼν καὶ Μιθριδάτησ ὁ κληθεὶσ Εὐπάτωρ, καὶ συνέβησαν πρὸσ ἀλλήλουσ ἐπὶ καταλύσει τοῦ πολέμου. πλησίον δ’ ἐστὶ τὸ Ὀφρύνιον, ἐφ’ ᾧ τὸ τοῦ Ἕκτοροσ ἄλσοσ ἐν περιφανεῖ τόπῳ·

καὶ ἐφεξῆσ λίμνη Πτελεώσ. εἶτα Ῥοίτειον πόλισ ἐπὶ λόφῳ κειμένη καὶ τῷ Ῥοιτείῳ συνεχὴσ ᾐὼν ἁλιτενήσ, ἐφ’ ᾗ μνῆμα καὶ ἱερὸν Αἰάντοσ καὶ ἀνδριάσ, ὃν ἄραντοσ Ἀντωνίου κομισθέντα εἰσ Αἴγυπτον ἀπέδωκε τοῖσ Ῥοιτειεῦσι πάλιν, καθάπερ καὶ ἄλλοισ ἄλλουσ, ὁ Σεβαστὸσ Καῖσαρ.

τὰ γὰρ κάλλιστα ἀναθήματα ἐκ τῶν ἐπιφανεστάτων ἱερῶν ὁ μὲν ἦρε τῇ Αἰγυπτίᾳ χαριζόμενοσ, ὁ δὲ θεοῖσ ἀπέδωκε. μετὰ δὲ τὸ Ῥοίτειον ἔστι τὸ Σίγειον, κατεσπασμένη πόλισ, καὶ τὸ ναύσταθμον καὶ ὁ Ἀχαιῶν λιμὴν καὶ τὸ Ἀχαϊκὸν στρατόπεδον καὶ ἡ στομαλίμνη καλουμένη καὶ αἱ τοῦ Σκαμάνδρου ἐκβολαί.

συμπεσόντεσ γὰρ ὅ τε Σιμόεισ καὶ ὁ Σκάμανδροσ ἐν τῷ πεδίῳ πολλὴν καταφέροντεσ ἰλὺν προσχοῦσι τὴν παραλίαν καὶ τυφλὸν στόμα τε καὶ λιμνοθαλάττασ καὶ ἕλη ποιοῦσι. κατὰ δὲ τὴν Σιγειάδα ἄκραν ἐστὶν ἐν τῇ Χερρονήσῳ τὸ Πρωτεσιλάειον καὶ ἡ Ἐλαιοῦσσα, περὶ ὧν εἰρήκαμεν ἐν τοῖσ Θρᾳκίοισ. ἔστι δὲ τὸ μῆκοσ τῆσ παραλίασ ταύτησ ἀπὸ τοῦ Ῥοιτείου μέχρι Σιγείου καὶ τοῦ Ἀχιλλέωσ μνήματοσ εὐθυπλοούντων ἑξήκοντα σταδίων·

ὑποπέπτωκε δὲ τῷ Ἰλίῳ πᾶσα, τῷ μὲν νῦν κατὰ τὸν Ἀχαιῶν λιμένα ὅσον δώδεκα σταδίουσ διέχουσα, τῷ δὲ προτέρῳ τριάκοντα ἄλλοισ σταδίοισ ἀνωτέρῳ κατὰ τὸ πρὸσ τὴν Ἴδην μέροσ. τοῦ μὲν οὖν Ἀχιλλέωσ καὶ ἱερόν ἐστι καὶ μνῆμα πρὸσ τῷ Σιγείῳ, Πατρόκλου δὲ καὶ Ἀντιλόχου μνήματα, καὶ ἐναγίζουσιν οἱ Ἰλιεῖσ πᾶσι καὶ τούτοισ καὶ τῷ Αἰάντι. Ἡρακλέα δ’ οὐ τιμῶσιν αἰτιώμενοι τὴν ὑπ’ αὐτοῦ πόρθησιν. ἀλλ’ ἐκεῖνοσ μέν, φαίη τισ ἄν, οὕτωσ ἐπόρθησεν ὥστ’ ἀπολιπεῖν τοῖσ ὕστερον ἐκπορθήσουσι κεκακωμένην μέν, πόλιν δέ· διὸ καὶ οὕτωσ εἴρηκεν ὁ ποιητήσ Ἰλίου ἐξαλάπαξε πόλιν, χήρωσε δ’ ἀγυιάσ. ἡ γὰρ χηρεία λιπανδρία τίσ ἐστιν, οὐκ ἀφανισμὸσ τέλειοσ· οὗτοι δ’ ἠφάνισαν τελέωσ, οἷσ ἐναγίζειν ἀξιοῦσι καὶ τιμᾶν ὡσ θεούσ· εἰ μὴ τοῦτ’ αἰτιάσαιντο διότι οὗτοι μὲν δίκαιον πόλεμον ἐξήνεγκαν, ἐκεῖνοσ δὲ ἄδικον "ἕνεχ’ ἵππων Λαομέδοντοσ. " πρὸσ τοῦτο δὲ πάλιν ἀντιτίθεται μῦθοσ· οὐ γὰρ ἕνεκα ἵππων, ἀλλὰ μισθοῦ ὑπὲρ τῆσ Ἡσιόνησ καὶ τοῦ κήτουσ. ἀλλ’ ἐάσωμεν ταῦτα· εἰσ γὰρ μύθων ἀνασκευὰσ ἐκπίπτει· τάχα δὲ λανθάνουσί τινεσ ἡμᾶσ αἰτίαι πιστότεραι δι’ ἃσ τοῖσ Ἰλιεῦσιν ἐπῆλθε τοὺσ μὲν τιμᾶν τοὺσ δὲ μή. ἐοίκε δὲ ὁ ποιητὴσ μικρὰν ἀποφαίνειν τὴν πόλιν ἐν τῷ περὶ Ἡρακλέουσ λόγῳ, εἴπερ ἓξ οἰῄσ σὺν νηυσὶ καὶ ἀνδράσι παυροτέροισιν Ἰλίου ἐξαλάπαξε πόλιν. καὶ φαίνεται ὁ Πρίαμοσ τῷ τοιούτῳ λόγῳ μέγασ ἐκ μικροῦ γεγονὼσ καὶ βασιλεὺσ βασιλέων, ὡσ ἔφαμεν. μικρὸν δὲ προελθοῦσιν ἀπὸ τῆσ παραλίασ ταύτησ ἐστὶ τὸ Ἀχαίιον ἤδη τῆσ Τενεδίων περαίασ ὑπάρχον. τοιούτων δὲ τῶν ἐπὶ τῇ θαλάττῃ τόπων ὄντων ὑπέρκειται τούτων τὸ Τρωικὸν πεδίον μέχρι τῆσ Ἴδησ ἀνῆκον ἐπὶ πολλοὺσ σταδίουσ κατὰ τὸ πρὸσ ἑώ μέροσ.

τούτου δ’ ἡ μὲν παρώρειόσ ἐστι στενή, τῇ μὲν ἐπὶ τὴν μεσημβρίαν τεταμένη μέχρι τῶν κατὰ Σκῆψιν τόπων, τῇ δ’ ἐπὶ τὰσ ἄρκτουσ μέχρι τῶν κατὰ Ζέλειαν Λυκίων. ταύτην δ’ ὁ ποιητὴσ ὑπ’ Αἰνείᾳ τάττει καὶ τοῖσ Ἀντηνορίδαισ, καλεῖ δὲ Δαρδανίαν. ὑπὸ δὲ ταύτῃ Κεβρηνία, πεδιὰσ ἡ πλείστη, παράλληλόσ πωσ τῇ Δαρδανίᾳ· ἦν δὲ καὶ πόλισ ποτὲ Κεβρήνη. ὑπονοεῖ δ’ ὁ Δημήτριοσ μέχρι δεῦρο διατείνειν τὴν περὶ τὸ Ἴλιον χώραν τὴν ὑπὸ τῷ Ἕκτορι, ἀνήκουσαν ἀπὸ τοῦ ναυστάθμου μέχρι Κεβρηνίασ· τάφον τε γὰρ Ἀλεξάνδρου δείκνυσθαί φησιν αὐτόθι καὶ Οἰνώνησ, ἣν ἱστοροῦσι γυναῖκα γεγονέναι τοῦ Ἀλεξάνδρου πρὶν Ἑλένην ἁρπάσαι· λέγειν τε τὸν ποιητήν Κεβριόνην νόθον υἱὸν ἀγακλῆοσ Πριάμοιο, ὃν εἰκὸσ εἶναι ἐπώνυμον τῆσ χώρασ ἢ καὶ πόλεωσ, ὅπερ πιθανώτερον· τὴν δὲ Κεβρηνίαν διήκειν μέχρι τῆσ Σκηψίασ, ὁρ́ιον δ’ εἶναι τὸν Σκάμανδρον μέσον αὐτῶν ῥέοντα· ἔχθραν δ’ ἀεὶ καὶ πόλεμον εἶναι τοῖσ τε Κεβρηνοῖσ καὶ τοῖσ Σκηψίοισ, ἑώσ Ἀντίγονοσ αὐτοὺσ συνῴκισεν εἰσ τὴν τότε μὲν Ἀντιγόνειαν νῦν δὲ Ἀλεξάνδρειαν· τοὺσ μὲν οὖν Κεβρηνιέασ συμμεῖναι τοῖσ ἄλλοισ ἐν τῇ Ἀλεξανδρείᾳ, τοὺσ δὲ Σκηψίουσ ἐπανελθεῖν εἰσ τὴν οἰκείαν ἐπιτρέψαντοσ Λυσιμάχου. ἀπὸ δὲ τῆσ κατὰ τούτουσ τοὺσ τόπουσ Ἰδαίασ ὀρεινῆσ δύο φησὶν ἀγκῶνασ ἐκτείνεσθαι πρὸσ θάλατταν, τὸν μὲν εὐθὺ Ῥοιτείου τὸν δὲ Σιγείου, ποιοῦντασ ἐξ ἀμφοῖν γραμμὴν ἡμικυκλιώδη·

τελευτᾶν δ’ ἐν τῷ πεδίῳ, τοσοῦτον ἀπέχοντασ τῆσ θαλάττησ ὅσον τὸ νῦν Ἴλιον. τοῦτο μὲν δὴ μεταξὺ τῆσ τελευτῆσ τῶν λεχθέντων ἀγκώνων εἶναι, τὸ δὲ παλαιὸν κτίσμα μεταξὺ τῆσ ἀρχῆσ· ἀπολαμβάνεσθαι δ’ ἐντὸσ τό τε Σιμοείσιον πεδίον δι’ οὗ ὁ Σιμόεισ φέρεται, καὶ τὸ Σκαμάνδριον δι’ οὗ Σκάμανδροσ ῥεῖ. τοῦτο δὲ καὶ ἰδίωσ Τρωικὸν λέγεται, καὶ τοὺσ πλείστουσ ἀγῶνασ ὁ ποιητὴσ ἐνταῦθα ἀποδίδωσι· πλατύτερον γάρ ἐστι, καὶ τοὺσ ὀνομαζομένουσ τόπουσ ἐνταῦθα δεικνυμένουσ ὁρῶμεν, τὸν ἐρινεόν, τὸν τοῦ Αἰσυήτου τάφον, τὴν Βατίειαν, τὸ τοῦ Ἴλου σῆμα. οἱ δὲ ποταμοὶ ὅ τε Σκάμανδροσ καὶ ὁ Σιμόεισ, ὁ μὲν τῷ Σιγείῳ πλησιάσασ ὁ δὲ τῷ Ῥοιτείῳ, μικρὸν ἔμπροσθεν τοῦ νῦν Ἰλίου συμβάλλουσιν, εἶτ’ ἐπὶ τὸ Σίγειον ἐκδιδόασι καὶ ποιοῦσι τὴν στομαλίμνην καλουμένην. διείργει δ’ ἑκάτερον τῶν λεχθέντων πεδίων ἀπὸ θατέρου μέγασ τισ αὐχὴν τῶν εἰρημένων ἀγκώνων ἐπ’ εὐθείασ, ἀπὸ τοῦ νῦν Ἰλίου τὴν ἀρχὴν ἔχων συμφυὴσ αὐτῷ, τεινόμενοσ δ’ ἑώσ τῆσ Κεβρηνίασ καὶ ἀποτελῶν τὸ Ε γράμμα πρὸσ τοὺσ ἑκατέρωθεν ἀγκῶνασ. ὑπὲρ δὲ τούτου μικρὸν ἡ τῶν Ἰλιέων κώμη ἐστίν, ἐν ᾗ νομίζεται τὸ παλαιὸν Ἴλιον ἱδρῦσθαι πρότερον, τριάκοντα σταδίουσ διέχον ἀπὸ τῆσ νῦν πόλεωσ.

καὶ ὁ φηγὸσ δὲ μικρὸν κατωτέρω ἐστὶ τοῦ ἐρινεοῦ, ἐφ’ οὗ φησιν ὁ Ἀχιλλεύσ ὄφρα δ’ ἐγὼ μετ’ Ἀχαιοῖσιν πολέμιζον, οὐκ ἐθέλεσκε μάχην ἀπὸ τείχεοσ ὀρνύμεν Ἕκτωρ, ἀλλ’ ὅσον ἐσ Σκαιάσ τε πύλασ καὶ φηγὸν ἵκανεν. ὑπὲρ δὲ τῆσ Ἰλιέων κώμησ δέκα σταδίοισ ἐστὶν ἡ Καλλικολώνη, λόφοσ τισ, παρ’ ὃν ὁ Σιμόεισ ῥεῖ πενταστάδιον διέχων· γίνεται οὖν εὔλογον πρῶτον μὲν τὸ ἐπὶ τοῦ Ἄρεοσ ὦρτο δ’ Ἄρησ ἑτέρωθεν ἐρεμνῇ λαίλαπι ἶσοσ, ὀξὺ κατ’ ἀκροτάτησ πόλιοσ Τρώεσσι κελεύων, ἄλλοτε πὰρ Σιμόεντι θέων ἐπὶ Καλλικολώνῃ. τῆσ γὰρ μάχησ ἐπὶ τῷ Σκαμανδρίῳ πεδίῳ συντελουμένησ πιθανῶσ ἂν ὁ Ἄρησ ἄλλοτε μὲν τὴν ἐγκέλευσιν ἀπὸ τῆσ ἀκροπόλεωσ ποιοῖτο, ἄλλοτε δ’ ἐκ τῶν πλησίον τόπων τοῦ τε Σιμόεντοσ καὶ τῆσ Καλλικολώνησ, μέχρι οὗ εἰκὸσ καὶ τὴν μάχην παρατετάσθαι· τετταράκοντα δὲ σταδίουσ διεχούσησ τῆσ Καλλικολώνησ ἀπὸ τοῦ νῦν Ἰλίου, τί χρήσιμον ἐπὶ τοσοῦτον μεταλαμβάνεσθαι τοὺσ τόπουσ ἐφ’ ὅσον ἡ διάταξισ οὐ διέτεινε; τό τε πρὸσ Θύμβρησ δ’ ἔλαχον Λύκιοι οἰκειότερόν ἐστι τῷ παλαιῷ κτίσματι· πλησίον γάρ ἐστι τὸ πεδίον ἡ Θύμβρα καὶ ὁ δι’ αὐτοῦ ῥέων ποταμὸσ Θύμβριοσ, ἐμβάλλων εἰσ τὸν Σκάμανδρον κατὰ τὸ Θυμβραίου Ἀπόλλωνοσ ἱερόν, τοῦ δὲ νῦν Ἰλίου καὶ πεντήκοντα σταδίουσ διέχει. ὅ τε ἐρινεόσ, τραχύσ τισ τόποσ καὶ ἐρινεώδησ, τῷ μὲν ἀρχαίῳ κτίσματι ὑποπέπτωκεν, ὥστε τὸ λαὸν δὲ στῆσον παρ’ ἐρινεόν, ἔνθα μάλιστα ἀμβατόσ ἐστι πόλισ καὶ ἐπίδρομον ἔπλετο τεῖχοσ οἰκείωσ ἂν λέγοι ἡ Ἀνδρομάχη· τῆσ δὲ νῦν πόλεωσ πάμπολυ ἀφέστηκε· καὶ μὴν τό γε ναύσταθμον τὸ νῦν ἔτι λεγόμενον πλησίον οὕτωσ ἐστὶ τῆσ νῦν πόλεωσ, ὥστε θαυμάζειν εἰκότωσ ἄν τινα τῶν μὲν τῆσ ἀπονοίασ τῶν δὲ τοὐναντίον τῆσ ἀψυχίασ·

ἀπονοίασ μέν, εἰ τοσοῦτον χρόνον ἀτείχιστον αὐτὸ εἶχον, πλησίον οὔσησ τῆσ πόλεωσ καὶ τοσούτου πλήθουσ τοῦ τ’ ἐν αὐτῇ καὶ τοῦ ἐπικουρικοῦ· νεωστὶ γὰρ γεγονέναι φησὶ τὸ τεῖχοσ ἢ οὐδ’ ἐγένετο, ὁ δὲ πλάσασ ποιητὴσ ἠφάνισεν, ὡσ Ἀριστοτέλησ φησίν· ἀψυχίασ δέ, εἰ γενομένου τοῦ τείχουσ ἐτειχομάχουν καὶ εἰσέπεσον εἰσ αὐτὸ τὸ ναύσταθμον καὶ προσεμάχοντο ταῖσ ναυσίν, ἀτείχιστον δὲ ἔχοντεσ οὐκ ἐθάρρουν προσιόντεσ πολιορκεῖν μικροῦ τοῦ διαστήματοσ ὄντοσ· ἔστι γὰρ τὸ ναύσταθμον πρὸσ Σιγείῳ, πλησίον δὲ καὶ ὁ Σκάμανδροσ ἐκδίδωσι διέχων τοῦ Ἰλίου σταδίουσ εἴκοσιν. εἰ δὲ φήσει τισ τὸν νῦν λεγόμενον Ἀχαιῶν λιμένα εἶναι τὸ ναύσταθμον, ἐγγυτέρω τινὰ λέξει τόπον ὅσον δώδεκα σταδίουσ διεστῶτα τῆσ πόλεωσ, τὸ ἐπὶ θαλάττῃ πεδίον συμπροστιθείσ . . . διότι τοῦτο πᾶν πρόχωμα τῶν ποταμῶν ἐστι τὸ πρὸ τῆσ πόλεωσ ἐπὶ θαλάττῃ πεδίον, ὥστε εἰ δωδεκαστάδιόν ἐστι νῦν τὸ μεταξύ, τότε καὶ τῷ ἡμίσει ἔλαττον ὑπῆρχε. καὶ ἡ διήγησισ δ’ ἡ πρὸσ τὸν Εὔμαιον ὑπὸ τοῦ Ὀδυσσέωσ διασκευασθεῖσα μέγα ἐμφαίνει τὸ διάστημα τὸ μέχρι τῆσ πόλεωσ ἀπὸ τοῦ ναυστάθμου ὡσ ὅθ’ ὑπὸ Τροίῃ λόχον ἤγομεν. φησὶ γὰρ ὑποβάσ λίην γὰρ νηῶν ἑκὰσ ἤλθομεν. ἐπί τε τὴν κατασκοπὴν πέμπονται γνωσόμενοι, πότερον μενοῦσι παρὰ νηυσὶν ἀπόπροθεν πολὺ ἀπεσπασμένοι τοῦ οἰκείου τείχουσ ἠὲ πόλινδε ἂψ ἀναχωρήσουσι. καὶ ὁ Πολυδάμασ ἀμφὶ μάλα φράζεσθε, φίλοι· κέλομαι γὰρ ἔγωγε ἄστυδε νῦν ἰέναι φησίν ἑκὰσ δ’ ἀπὸ τείχεόσ εἰμεν. παρατίθησι δ’ ὁ Δημήτριοσ καὶ τὴν Ἀλεξανδρίνην Ἑστίαιαν μάρτυρα, τὴν συγγράψασαν περὶ τῆσ Ὁμήρου Ἰλιάδοσ, πυνθανομένην εἰ περὶ τὴν νῦν πόλιν ὁ πόλεμοσ συνέστη, καὶ . . . τὸ Τρωικὸν πεδίον, ὃ μεταξὺ τῆσ πόλεωσ καὶ τῆσ θαλάττησ ὁ ποιητὴσ φράζει· τὸ μὲν γὰρ πρὸ τῆσ νῦν πόλεωσ ὁρώμενον πρόχωμα εἶναι τῶν ποταμῶν ὕστερον γεγονόσ. ὅ τε Πολίτησ ὃσ Τρώων σκοπὸσ ἷζε ποδωκείῃσι πεποιθώσ, τύμβῳ ἐπ’ ἀκροτάτῳ Αἰσυήταο γέροντοσ, μάταιοσ ἦν.

καὶ γὰρ εἰ ἐπ’ ἀκροτάτῳ, ὅμωσ ἀπὸ πολὺ ἂν μείζονοσ ὕψουσ τῆσ ἀκροπόλεωσ ἐσκόπευεν ἐξ ἴσου σχεδόν τι διαστήματοσ, μὴ δεόμενοσ μηδὲν τῆσ ποδωκείασ τοῦ ἀσφαλοῦσ χάριν· πέντε γὰρ διέχει σταδίουσ ὁ νῦν δεικνύμενοσ τοῦ Αἰσυήτου τάφοσ κατὰ τὴν εἰσ Ἀλεξάνδρειαν ὁδόν. οὐδ’ ἡ τοῦ Ἕκτοροσ δὲ περιδρομὴ ἡ περὶ τὴν πόλιν ἔχει τι εὔλογον· οὐ γάρ ἐστι περίδρομοσ ἡ νῦν διὰ τὴν συνεχῆ ῥάχιν· ἡ δὲ παλαιὰ ἔχει περιδρομήν. οὐδὲν δ’ ἴχνοσ σώζεται τῆσ ἀρχαίασ πόλεωσ.

εἰκότωσ· ἅτε γὰρ ἐκπεπορθημένων τῶν κύκλῳ πόλεων, οὐ τελέωσ δὲ κατεσπασμένων, ταύτησ δ’ ἐκ βάθρων ἀνατετραμμένησ, οἱ λίθοι πάντεσ εἰσ τὴν ἐκείνων ἀνάληψιν μετηνέχθησαν. Ἀρχαιάνακτα γοῦν φασι τὸν Μιτυληναῖον ἐκ τῶν ἐκεῖθεν λίθων τὸ Σίγειον τειχίσαι. τοῦτο δὲ κατέσχον μὲν Ἀθηναῖοι Φρύνωνα τὸν ὀλυμπιονίκην πέμψαντεσ, Λεσβίων ἐπιδικαζομένων σχεδόν τι τῆσ συμπάσησ Τρῳάδοσ· ὧν δὴ καὶ κτίσματά εἰσιν αἱ πλεῖσται τῶν κατοικιῶν, αἱ μὲν συμμένουσαι καὶ νῦν αἱ δ’ ἠφανισμέναι. Πιττακὸσ δ’ ὁ Μιτυληναῖοσ, εἷσ τῶν ἑπτὰ σοφῶν λεγομένων, πλεύσασ ἐπὶ τὸν Φρύνωνα στρατηγὸν διεπολέμει τέωσ διατιθεὶσ καὶ πάσχων κακῶσ, ὕστερον δ’ ἐκ μονομαχίασ, προκαλεσαμένου τοῦ Φρύνωνοσ, ἁλιευτικὴν ἀναλαβὼν σκευὴν συνέδραμε, καὶ τῷ μὲν ἀμφιβλήστρῳ περιέβαλε τῇ τριαίνῃ δὲ καὶ τῷ ξιφιδίῳ ἔπειρε καὶ ἀνεῖλε. μένοντοσ δ’ ἔτι τοῦ πολέμου Περίανδροσ διαιτητὴσ αἱρεθεὶσ ὑπὸ ἀμφοῖν ἔλυσε τὸν πόλεμον. Τίμαιον δὲ ψεύσασθαί φησιν ὁ Δημήτριοσ ἱστοροῦντα ἐκ τῶν λίθων τῶν ἐξ Ἰλίου Περίανδρον ἐπιτειχίσαι τὸ Ἀχίλλειον τοῖσ Ἀθηναίοισ, βοηθοῦντα τοῖσ περὶ Πιττακόν·

ἐπιτειχισθῆναι μὲν γὰρ ὑπὸ τῶν Μιτυληναίων τὸν τόπον τοῦτον τῷ Σιγείῳ, οὐ μὴν ἐκ λίθων τοιούτων οὐδ’ ὑπὸ τοῦ Περιάνδρου. πῶσ γὰρ ἂν αἱρεθῆναι διαιτητὴν τὸν προσπολεμοῦντα; Ἀχίλλειον δ’ ἔστιν ὁ τόποσ ἐν ᾧ τὸ Ἀχιλλέωσ μνῆμα, κατοικία μικρά. κατέσκαπται δὲ καὶ τὸ Σίγειον ὑπὸ τῶν Ἰλιέων ἀπειθοῦν· ὑπ’ ἐκείνοισ γὰρ ἦν ὕστερον ἡ παραλία πᾶσα ἡ μέχρι Δαρδάνου, καὶ νῦν ὑπ’ ἐκείνοισ ἐστί. τὸ δὲ παλαιὸν ὑπὸ τοῖσ Αἰολεῦσιν ἦν τὰ πλεῖστα, ὥστε Ἔφοροσ οὐκ ὀκνεῖ πᾶσαν τὴν ἀπὸ Ἀβύδου μέχρι Κύμησ καλεῖν Αἰολίδα. Θουκυδίδησ δέ φησιν ἀφαιρεθῆναι τὴν Τροίαν ὑπὸ Ἀθηναίων τοὺσ Μιτυληναίουσ ἐν τῷ Πελοποννησιακῷ πολέμῳ τῷ Παχητείῳ. λέγουσι δ’ οἱ νῦν Ἰλιεῖσ καὶ τοῦτο ὡσ οὐδὲ τελέωσ ἠφανίσθαι συνέβαινεν τὴν πόλιν κατὰ τὴν ἅλωσιν ὑπὸ τῶν Ἀχαιῶν, οὐδ’ ἐξελείφθη οὐδέποτε.

αἱ γοῦν Λοκρίδεσ παρθένοι μικρὸν ὕστερον ἀρξάμεναι ἐπέμποντο κατ’ ἔτοσ· καὶ ταῦτα δ’ οὐχ Ὁμηρικά· οὐδὲ γὰρ τῆσ Κασάνδρασ φθορὰν οἶδεν Ὅμηροσ, ἀλλ’ ὅτι μὲν παρθένοσ ἦν ὑπ’ ἐκεῖνον τὸν χρόνον λέγει πέφνε γὰρ Ὀθρυονῆα, Καβησόθεν ἔνδον ἐόντα, ὅσ ῥα νέον πτολέμοιο μετὰ κλέοσ εἰληλούθει. ᾔτεε δὲ Πριάμοιο θυγατρῶν εἶδοσ ἀρίστην, Κασσάνδρην, ἀνάεδνον. βίασ δὲ οὐδὲ μέμνηται, οὐδ’ ὅτι ἡ φθορὰ τοῦ Αἰάντοσ ἐν τῇ ναυαγίᾳ κατὰ μῆνιν Ἀθηνᾶσ συνέβη ἢ κατὰ τοιαύτην αἰτίαν, ἀλλ’ ἀπεχθανόμενον μὲν τῇ Ἀθηνᾷ κατὰ τὸ κοινὸν εἴρηκεν ἁπάντων γὰρ εἰσ τὸ ἱερὸν ἀσεβησάντων ἅπασιν ἐμήνιεν, ἀπολέσθαι δὲ ὑπὸ Ποσειδῶνοσ μεγαλορρημονήσαντα· τὰσ δὲ Λοκρίδασ πεμφθῆναι Περσῶν ἤδη κρατούντων συνέβη. οὕτω μὲν δὴ λέγουσιν οἱ Ἰλιεῖσ, Ὅμηροσ δὲ ῥητῶσ τὸν ἀφανισμὸν τῆσ πόλεωσ εἴρηκεν ἔσσεται ἦμαρ ὅταν ποτ’ ὀλώλῃ Ἴλιοσ ἱρή.

ἦ γὰρ καὶ Πριάμοιο πόλιν διεπέρσαμεν αἰπήν. βουλῇ καὶ μύθοισι. πέρθετο δὲ Πριάμοιο πόλισ δεκάτῳ ἐνιαυτῷ καὶ τὰ τοιαῦτα δὲ τοῦ αὐτοῦ τίθενται τεκμήρια, οἱο͂ν ὅτι τῆσ Ἀθηνᾶσ τὸ ξόανον νῦν μὲν ἑστηκὸσ ὁρᾶται, Ὅμηροσ δὲ καθήμενον ἐμφαίνει· πέπλον γὰρ κελεύει θεῖναι Ἀθηναίησ ἐπὶ γούνασιν. , ὡσ καί, μή ποτε γούνασιν οἷσιν ἐφέζεσθαι φίλον υἱόν. βέλτιον γὰρ οὕτωσ ἢ ὡσ τινὲσ δέχονται ἀντὶ τοῦ "παρὰ τοῖσ γόνασι θεῖναι" παρατιθέντεσ τὸ ἡ δ’ ἧσται ἐπ’ ἐσχάρῃ ἐν πυρὸσ αὐγῇ ἀντὶ τοῦ "παρ’ ἐσχάρῃ. " τίσ γὰρ ἂν νοηθείη πέπλου ἀνάθεσισ παρὰ τοῖσ γόνασι; καὶ οἱ τὴν προσῳδίαν δὲ διαστρέφοντεσ, "γουνάσιν" ὡσ θυιάσιν, ὁποτέρωσ ἂν δέξωνται, ἀπεραντολογοῦσιν, εἴθ’ ἱκετείασ ἑρμηνεύοντεσ εἴτε φρένασ. πολλὰ δὲ τῶν ἀρχαίων τῆσ Ἀθηνᾶσ ξοάνων καθήμενα δείκνυται, καθάπερ ἐν Φωκαίᾳ Μασσαλίᾳ Ῥώμῃ Χίῳ ἄλλαισ πλείοσιν. ὁμολογοῦσι δὲ καὶ οἱ νεώτεροι τὸν ἀφανισμὸν τῆσ πόλεωσ, ὧν ἔστι καὶ Λυκοῦργοσ ὁ ῥήτωρ· μνησθεὶσ γὰρ τῆσ Ἰλιέων πόλεωσ φησί τίσ οὐκ ἀκήκοεν, ὡσ ἅπαξ ὑπὸ τῶν Ἑλλήνων κατεσκάφθη, ἀοίκητον οὖσαν; εἰκάζουσι δὲ τοὺσ ὕστερον ἀνακτίσαι διανοουμένουσ οἰωνίσασθαι τὸν τόπον ἐκεῖνον, εἴτε διὰ τὰσ συμφορὰσ εἴτε καὶ καταρασαμένου τοῦ Ἀγαμέμνονοσ κατὰ παλαιὸν ἔθοσ, καθάπερ καὶ ὁ Κροῖσοσ ἐξελὼν τὴν Σιδήνην, εἰσ ἣν ὁ τύραννοσ κατέφυγε Γλαυκίασ, ἀρὰσ ἔθετο κατὰ τῶν τειχιούντων πάλιν τὸν τόπον.

ἐκείνου μὲν οὖν ἀποστῆναι τοῦ χωρίου, ἕτερον δὲ τειχίσαι. πρῶτοι μὲν οὖν Ἀστυπαλαιεῖσ οἱ τὸ Ῥοίτειον κατασχόντεσ συνῴκισαν πρὸσ τῷ Σιμόεντι Πόλιον, ὃ νῦν καλεῖται Πόλισμα, οὐκ ἐν εὐερκεῖ τόπῳ· διὸ κατεσπάσθη ταχέωσ. ἐπὶ δὲ τῶν Λυδῶν ἡ νῦν ἐκτίσθη κατοικία καὶ τὸ ἱερόν· οὐ μὴν πόλισ γε ἦν, ἀλλὰ πολλοῖσ χρόνοισ ὕστερον καὶ κατ’ ὀλίγον, ὡσ εἴρηται, τὴν αὔξησιν ἔσχεν. Ἑλλάνικοσ δὲ χαριζόμενοσ τοῖσ Ἰλιεῦσιν, οἱο͂σ ἐκείνου θυμόσ, συνηγορεῖ τὸ τὴν αὐτὴν εἶναι πόλιν τὴν νῦν τῇ τότε. τὴν δὲ χώραν ἀφανισθείσησ τῆσ πόλεωσ οἱ τὸ Σίγειον καὶ τὸ Ῥοίτειον ἔχοντεσ διενείμαντο καὶ τῶν ἄλλων ὡσ ἕκαστοι τῶν πλησιοχώρων, ἀπέδοσαν δ’ ἀνοικισθείσησ. πολυπίδακον δὲ τὴν Ἴδην ἰδίωσ οἰόνται λέγεσθαι διὰ τὸ πλῆθοσ τῶν ἐξ αὐτῆσ ῥεόντων ποταμῶν καθ’ ἃ μάλιστα ἡ Δαρδανικὴ ὑποπέπτωκεν αὐτῇ καὶ μέχρι Σκήψεωσ καὶ τὰ περὶ Ἴλιον.

ἔμπειροσ δ’ ὢν τῶν τόπων ὡσ ἂν ἐπιχώριοσ ἀνὴρ ὁ Δημήτριοσ τοτὲ μὲν οὕτωσ λέγει περὶ αὐτῶν· ἔστι γὰρ λόφοσ τισ τῆσ Ἴδησ Κότυλοσ· ὑπέρκειται δ’ οὗτοσ ἑκατόν που καὶ εἴκοσι σταδίοισ Σκήψεωσ, ἐξ οὗ ὅ τε Σκάμανδροσ ῥεῖ καὶ ὁ Γράνικοσ καὶ Αἴσηποσ, οἱ μὲν πρὸσ ἄρκτον καὶ τὴν Προποντίδα ἐκ πλειόνων πηγῶν συλλειβόμενοι, ὁ δὲ Σκάμανδροσ ἐπὶ δύσιν ἐκ μιᾶσ πηγῆσ· πᾶσαι δ’ ἀλλήλαισ πλησιάζουσιν ἐν εἴκοσι σταδίων περιεχόμεναι διαστήματι· πλεῖστον δ’ ἀφέστηκεν ἀπὸ τῆσ ἀρχῆσ τὸ τοῦ Αἰσήπου τέλοσ, σχεδόν τι καὶ πεντακοσίουσ σταδίουσ. παρέχει δὲ λόγον πῶσ φησὶν ὁ ποιητήσ κρουνὼ δ’ ἵκανον καλλιρρόω, ἔνθα δὲ πηγαὶ δοιαὶ ἀναί̈σσουσι Σκαμάνδρου δινήεντοσ· ἡ μὲν γάρ θ’ ὕδατι λιαρῷ ῥέει, ὅ ἐστι θερμῷ· ἐπιφέρει δέ ἀμφὶ δὲ καπνὸσ γίγνεται ἐξ αὐτῆσ ὡσεὶ πυρόσ. ἡ δ’ ἑτέρη θέρεϊ προρέει εἰκυῖα χαλάζῃ ἢ χιόνι ψυχρῇ. οὔτε γὰρ θερμὰ νῦν ἐν τῷ τόπῳ εὑρίσκεται, οὔθ’ ἡ τοῦ Σκαμάνδρου πηγὴ ἐνταῦθα ἀλλ’ ἐν τῷ ὄρει, καὶ μία, ἀλλ’ οὐ δύο. τὰ μὲν οὖν θερμὰ ἐκλελεῖφθαι εἰκόσ, τὸ δὲ ψυχρὸν κατὰ διάδυσιν ὑπεκρέον ἐκ τοῦ Σκαμάνδρου κατὰ τοῦτ’ ἀνατέλλειν τὸ χωρίον, ἢ καὶ διὰ τὸ πλησίον εἶναι τοῦ Σκαμάνδρου καὶ τοῦτο τὸ ὕδωρ λέγεσθαι τοῦ Σκαμάνδρου πηγήν· οὕτω γὰρ λέγονται πλείουσ πηγαὶ τοῦ αὐτοῦ ποταμοῦ. συμπίπτει δ’ εἰσ αὐτὸν ὁ Ἄνδιροσ ἀπὸ τῆσ Καρησηνῆσ, ὀρεινῆσ τινοσ πολλαῖσ κώμαισ συνοικουμένησ καὶ γεωργουμένησ καλῶσ, παρακειμένησ τῇ Δαρδανικῇ μέχρι τῶν περὶ Ζέλειαν καὶ Πιτύειαν τόπων·

ὠνομάσθαι δὲ τὴν χώραν φασὶν ἀπὸ τοῦ Καρήσου ποταμοῦ, ὃν ὠνόμακεν ὁ ποιητήσ Ῥῆσόσ θ’ Ἑπτάπορόσ τε Κάρησόσ τε Ῥοδίοσ τε· τὴν δὲ πόλιν κατεσπάσθαι τὴν ὁμώνυμον τῷ ποταμῷ. Πάλιν δ’ οὕτωσ φησίν "ὁ μὲν Ῥῆσοσ ποταμὸσ νῦν καλεῖται Ῥοείτησ, εἰ μὴ ἄρα ὁ εἰσ τὸν Γράνικον ἐμβάλλων Ῥῆσόσ ἐστιν. Ἑπτάποροσ δέ, ὃν καὶ Πολύπορον λέγουσιν, ἑπτάκισ διαβαινόμενοσ ἐκ τῶν περὶ τὴν καλὴν πεύκην χωρίων ἐπὶ Μελαινὰσ κώμην ἰοῦσι καὶ τὸ Ἀσκληπίειον, ἵδρυμα Λυσιμάχου. περὶ δὲ τῆσ καλῆσ πεύκησ Ἄτταλοσ ὁ πρῶτοσ βασιλεύσασ οὕτωσ γράφει· τὴν μὲν περίμετρον εἶναί φησι ποδῶν τεττάρων καὶ εἴκοσι, τὸ δὲ ὕψοσ ἀπὸ μὲν ῥίζησ ἀνιέναι ἐπὶ ἑξήκοντα καὶ ἑπτὰ πόδασ, εἶτ’ εἰσ τρία σχιζομένην ἴσον ἀλλήλων διέχοντα, εἶτα πάλιν συναγομένην εἰσ μίαν κορυφήν, ἀποτελοῦσαν τὸ πᾶν ὕψοσ δυεῖν πλέθρων καὶ πεντεκαίδεκα πηχῶν· Ἀδραμυττίου δὲ διέχει πρὸσ ἄρκτον ἑκατὸν καὶ ὀγδοήκοντα σταδίουσ. Κάρησοσ δ’ ἀπὸ Μαλοῦντοσ ῥεῖ, τόπου τινὸσ κειμένου μεταξὺ Παλαισκήψεωσ καὶ Ἀχαιίου τῆσ Τενεδίων περαίασ· ἐμβάλλει δὲ εἰσ τὸν Αἴσηπον. Ῥοδίοσ δὲ ἀπὸ Κλεανδρίασ καὶ Γόρδου, ἃ διέχει τῆσ καλῆσ πεύκησ ἑξήκοντα σταδίουσ· ἐμβάλλει δ’ εἰσ τὸν Αἴνιον. τοῦ δ’ αὐλῶνοσ τοῦ περὶ τὸν Αἴσηπον ἐν ἀριστερᾷ τῆσ ῥύσεωσ αὐτοῦ πρῶτον ἔστι Πολίχνα τειχῆρεσ χωρίον, εἶθ’ ἡ Παλαίσκηψισ, εἶτ’ Ἀλαζόνιον.

τοῦτ’ ἤδη πεπλασμένον πρὸσ τὴν τῶν Ἁλιζώνων ὑπόθεσιν, περὶ ὧν εἰρήκαμεν. εἶτα Κάρησοσ ἐρήμη καὶ ἡ Καρησηνὴ καὶ ὁμώνυμοσ ποταμόσ, ποιῶν καὶ αὐτὸσ αὐλῶνα ἀξιόλογον, ἐλάττω δὲ τοῦ περὶ τὸν Αἴσηπον. τὰ δ’ ἑξῆσ ἤδη τὰ τῆσ Ζελείασ ἐστὶ πεδία καὶ ὀροπέδια καλῶσ γεωργούμενα· ἐν δεξιᾷ δὲ τοῦ Αἰσήπου μεταξὺ Πολίχνασ τε καὶ Παλαισκήψεωσ ἡ Νέα κώμη καὶ Ἀργυρία. καὶ τοῦτο πάλιν πλάσμα πρὸσ τὴν αὐτὴν ὑπόθεσιν, ὅπωσ σωθείη τὸ ὅθεν ἀργύρου ἐστὶ γενέθλη. ἡ οὖν Ἀλύβη ποῦ ἢ Ἀλόπη ἢ ὅπωσ βούλονται παρονομάζειν; ἐχρῆν γὰρ καὶ τοῦτο πλάσαι παρατριψαμένουσ τὸ μέτωπον, καὶ μὴ χωλὸν ἐᾶν καὶ ἕτοιμον πρὸσ ἔλεγχον ἅπαξ ἤδη ἀποτετολμηκότασ. ταῦτα μὲν οὖν ἔνστασιν ἔχει τοιαύτην, τἆλλα δὲ ὑπολαμβάνομεν, ἢ τά γε πλεῖστα, δεῖν προσέχειν ὡσ ἀνδρὶ ἐμπείρῳ καὶ ἐντοπίῳ, φροντίσαντί τε τοσοῦτον περὶ τούτων ὥστε τριάκοντα βίβλουσ συγγράψαι στίχων ἐξήγησιν μικρῷ πλειόνων ἑξήκοντα, τοῦ καταλόγου τῶν Τρώων. φησὶ δ’ οὖν τὴν Παλαίσκηψιν τῆσ μὲν Νέασ διέχειν πεντήκοντα σταδίουσ, τοῦ δὲ ποταμοῦ τοῦ Αἰσήπου τριάκοντα· ἀπὸ δὲ τῆσ Παλαισκήψεωσ ταύτησ διατεῖναι τὴν ὁμωνυμίαν καὶ εἰσ ἄλλουσ πλείουσ τόπουσ. ἐπάνιμεν δὲ ἐπὶ τὴν παραλίαν ὅθενπερ ἀπελίπομεν. ἔστι δὴ μετὰ τὴν Σιγειάδα ἄκραν καὶ τὸ Ἀχίλλειον ἡ Τενεδίων περαία τὸ Ἀχαίιον καὶ αὐτὴ ἡ Τένεδοσ, οὐ πλείουσ τῶν τετταράκοντα σταδίων διέχουσα τῆσ ἠπείρου·

ἔχει δὲ τὴν περίμετρον ὅσον ὀγδοήκοντα σταδίων καὶ πόλιν Αἰολίδα καὶ λιμένασ δύο καὶ ἱερὸν τοῦ Σμινθέωσ Ἀπόλλωνοσ, καθάπερ καὶ ὁ ποιητὴσ μαρτυρεῖ Τενέδοιό τε ἶφι ἀνάσσεισ, Σμινθεῦ. περίκειται δ’ αὐτῇ νησία πλείω, καὶ δὴ καὶ δύο ἃ καλοῦσι Καλύδνασ, κειμένασ κατὰ τὸν ἐπὶ Λεκτὸν πλοῦν· καὶ αὐτὴν δὲ τὴν Τένεδον Κάλυδναν τινὲσ εἶπον, ἄλλοι δὲ Λεύκοφρυν. μυθεύουσι δ’ ἐν αὐτῇ τὰ περὶ τὸν Τέννη ἀφ’ οὗ καὶ τοὔνομα τῇ νήσῳ, καὶ τὰ περὶ τὸν Κύκνον, Θρᾷκα τὸ γένοσ, πατέρα δ’, ὥσ τινεσ, τοῦ Τέννου, βασιλέα δὲ Κολωνῶν. ἦν δὲ τῷ Ἀχαιίῳ συνεχὴσ ἥ τε Λάρισα καὶ Κολωναί, τῆσ Τενεδίων περαίασ οὖσαι πρότερον, καὶ ἡ νῦν Χρῦσα, ἐφ’ ὕψουσ τινὸσ πετρώδουσ ὑπὲρ τῆσ θαλάττησ ἱδρυμένη, καὶ ἡ Ἁμαξιτὸσ ἡ τῷ Λεκτῷ ὑποκειμένη συνεχήσ·

νῦν δ’ ἡ Ἀλεξάνδρεια συνεχήσ ἐστι τῷ Ἀχαιίῳ· τὰ δὲ πολίσματα ἐκεῖνα συνῳκισμένα τυγχάνει, καθάπερ καὶ ἄλλα πλείω τῶν φρουρίων, εἰσ τὴν Ἀλεξάνδρειαν, ὧν καὶ Κεβρήνη καὶ Νεανδρία ἐστὶ καὶ τὴν χώραν ἔχουσιν ἐκεῖνοι· ὁ δὲ τόποσ ἐν ᾧ νῦν κεῖται ἡ Ἀλεξάνδρεια Σιγία ἐκαλεῖτο. ἐν δὲ τῇ Χρύσῃ ταύτῃ καὶ τὸ τοῦ Σμινθέωσ Ἀπόλλωνόσ ἐστιν ἱερόν, καὶ τὸ σύμβολον τὸ τὴν ἐτυμότητα τοῦ ὀνόματοσ σῶζον, ὁ μῦσ, ὑπόκειται τῷ ποδὶ τοῦ ξοάνου·

Σκόπα δ’ ἐστὶν ἔργα τοῦ Παρίου· συνοικειοῦσι δὲ καὶ τὴν ἱστορίαν εἴτε μῦθον τούτῳ τῷ τόπῳ τὴν περὶ τῶν μυῶν. τοῖσ γὰρ ἐκ τῆσ Κρήτησ ἀφιγμένοισ Τεύκροισ οὓσ πρῶτοσ παρέδωκε Καλλῖνοσ ὁ τῆσ ἐλεγείασ ποιητήσ, ἠκολούθησαν δὲ πολλοί χρησμὸσ ἦν, αὐτόθι ποιήσασθαι τὴν μονὴν ὅπου ἂν οἱ γηγενεῖσ αὐτοῖσ ἐπιθῶνται· συμβῆναι δὲ τοῦτ’ αὐτοῖσ φασι περὶ Ἁμαξιτόν· νύκτωρ γὰρ πολὺ πλῆθοσ ἀρουραίων μυῶν ἐξανθῆσαν διαφαγεῖν ὅσα σκύτινα τῶν τε ὅπλων καὶ τῶν χρηστηρίων· τοὺσ δὲ αὐτόθι μεῖναι· τούτουσ δὲ καὶ τὴν Ἴδην ἀπὸ τῆσ ἐν Κρήτῃ προσονομάσαι. Ἡρακλείδησ δ’ ὁ Ποντικὸσ πληθύοντάσ φησι τοὺσ μύασ περὶ τὸ ἱερὸν νομισθῆναί τε ἱεροὺσ καὶ τὸ ξόανον οὕτω κατασκευασθῆναι βεβηκὸσ ἐπὶ τῷ μυί̈. ἄλλοι δ’ ἐκ τῆσ Ἀττικῆσ ἀφῖχθαί τινα Τεῦκρόν φασιν ἐκ δήμου Τρώων, ὃσ νῦν οἱ Ξυπετεῶνεσ λέγεται, Τεύκρουσ δὲ μηδένασ ἐλθεῖν ἐκ τῆσ Κρήτησ. τῆσ δὲ πρὸσ τοὺσ Ἀττικοὺσ ἐπιπλοκῆσ τῶν Τρώων τιθέασι σημεῖον καὶ τὸ παρ’ ἀμφοτέροισ Ἐριχθόνιόν τινα γενέσθαι τῶν ἀρχηγετῶν. λέγουσι μὲν οὖν οὕτωσ οἱ νεώτεροι, τοῖσ δ’ Ὁμήρου μᾶλλον ἔπεσι συμφωνεῖ τὰ ἐν τῷ Θήβησ πεδίῳ καὶ τῇ αὐτόθι Χρύσῃ ἱδρυμένῃ ποτὲ δεικνύμενα ἴχνη, περὶ ὧν αὐτίκα ἐροῦμεν. πολλαχοῦ δ’ ἐστὶ τὸ τοῦ Σμινθέωσ ὄνομα· καὶ γὰρ περὶ αὐτὴν τὴν Ἁμαξιτὸν χωρὶσ τοῦ κατὰ τὸ ἱερὸν Σμινθίου δύο τόποι καλοῦνται Σμίνθια· καὶ ἄλλοι δ’ ἐν τῇ πλησίον Λαρισαίᾳ· καὶ ἐν τῇ Παριανῇ δ’ ἔστι χωρίον τὰ Σμίνθια καλούμενον, καὶ ἐν Ῥόδῳ καὶ ἐν Λίνδῳ, καὶ ἄλλοθι δὲ πολλαχοῦ· καλοῦσι δὲ νῦν τὸ ἱερὸν Σμίνθιον. χωρὶσ γοῦν καὶ τὸ Ἁλήσιον πεδίον οὐ μέγα ἐντὸσ τοῦ Λεκτοῦ καὶ τὸ Τραγασαῖον ἁλοπήγιον αὐτόματον τοῖσ ἐτησίαισ πηγνύμενον πρὸσ Ἁμαξιτῷ. ἐπὶ δὲ τῷ Λεκτῷ βωμὸσ τῶν δώδεκα θεῶν δείκνυται, καλοῦσι δ’ Ἀγαμέμνονοσ ἵδρυμα· ἐν ἐπόψει δὲ τῷ Ἰλίῳ ἐστὶ τὰ χωρία ταῦτα, ὡσ ἐν διακοσίοισ σταδίοισ ἢ μικρῷ πλείοσιν· ὡσ δ’ αὕτωσ καὶ τὰ περὶ Ἄβυδον ἐκ θατέρου μέρουσ, μικρὸν δ’ ὅμωσ ἐγγυτέρω ἡ Ἄβυδοσ. κάμψαντι δὲ τὸ Λεκτὸν ἐλλογιμώταται πόλεισ τῶν Αἰολέων καὶ ὁ Ἀδραμυττηνὸσ κόλποσ ἐκδέχεται, ἐν ᾧ τοὺσ πλείουσ τῶν Λελέγων κατοικίζων ὁ ποιητὴσ φαίνεται καὶ τοὺσ Κίλικασ διττοὺσ ὄντασ.

ἐνταῦθα δὲ καὶ ὁ τῶν Μιτυληναίων ἐστὶν αἰγιαλόσ, κώμασ τινὰσ ἔχων τῶν κατὰ τὴν ἤπειρον τῶν Μιτυληναίων. τὸν δὲ αὐτὸν κόλπον καὶ Ἰδαῖον λέγουσιν· ἡ γὰρ ἀπὸ τοῦ Λεκτοῦ ῥάχισ ἀνατείνουσα πρὸσ τὴν Ἴδην ὑπέρκειται τῶν πρώτων τοῦ κόλπου μερῶν, ἐν οἷσ πρῶτον τοὺσ Λέλεγασ ἱδρυμένουσ ὁ ποιητὴσ πεποίηκεν. εἴρηται δὲ περὶ αὐτῶν καὶ πρότερον·

καὶ νῦν δὲ προσληπτέον ὅτι Πήδασόν τινα λέγει πόλιν αὐτῶν ὑπὸ Ἄλτῃ τεταγμένην Ἄλτεω, ὃσ Λελέγεσσι φιλοπτολέμοισιν ἀνάσσει, Πήδασον αἰπήεσσαν ἔχων ἐπὶ Σατνιόεντι. καὶ νῦν ὁ τόποσ δείκνυται τῆσ πόλεωσ ἔρημοσ. γράφουσι δέ τινεσ οὐκ εὖ "ὑπὸ Σατνιόεντι," ὡσ ὑπὸ ὄρει Σατνιόεντι κειμένησ τῆσ πόλεωσ· οὐδὲν δ’ ἐστὶν ὄροσ ἐνταῦθα Σατνιόεισ προσαγορευόμενον, ἀλλὰ ποταμὸσ ἐφ’ ᾧ ἵδρυται ἡ πόλισ· νῦν δ’ ἐστὶν ἐρήμη. ὀνομάζει δὲ τὸν ποταμὸν ὁ ποιητήσ· Σάτνιον οὔτασε δουρὶ Οἰνοπίδην, ὃν ἄρα νύμφη τέκε Νηὶσ ἀμύμων Οἴνοπι βουκολέοντι παρ’ ὄχθαισ Σατνιόεντοσ καὶ πάλιν ναῖε δὲ Σατνιόεντοσ ἐυρρείταο παρ’ ὄχθαισ Πήδασον αἰπεινήν. Σατνιόεντα δ’ ὕστερον εἶπον, οἱ δὲ Σαφνιόεντα· ἔστι δὲ χείμαρροσ μέγασ· ἄξιον δὲ μνήμησ πεποίηκεν ὀνομάζων ὁ ποιητὴσ αὐτόν. οὗτοι δ’ οἱ τόποι συνεχεῖσ εἰσι τῇ Δαρδανίᾳ καὶ τῇ Σκηψίᾳ, ὥσπερ ἄλλη τισ Δαρδανία, ταπεινοτέρα δέ. Ἀσσίων δ’ ἐστὶ νῦν καὶ Γαργαρέων ἑώσ τῆσ κατὰ Λέσβον θαλάττησ περιεχόμενα τῇ τε Ἀντανδρίᾳ καὶ τῇ Κεβρηνίων καὶ Νεανδριέων καὶ Ἁμαξιτέων.

τῆσ μὲν γὰρ Ἁμαξιτοῦ Νεανδριεῖσ ὑπέρκεινται, καὶ αὐτοὶ ὄντεσ ἐντὸσ Λεκτοῦ, μεσογειότεροι δὲ καὶ πλησιαίτεροι τῷ Ἰλίῳ· διέχουσι γὰρ ἑκατὸν καὶ τριάκοντα σταδίουσ. τούτων δὲ καθύπερθε Κεβρήνιοι, τούτων δὲ Δαρδάνιοι μέχρι Παλαισκήψεωσ καὶ αὐτῆσ τῆσ Σκήψεωσ. τὴν δὲ Ἄντανδρον Ἀλκαῖοσ μὲν καλεῖ Λελέγων πόλιν πρῶτα μὲν Ἄντανδροσ Λελέγων πόλισ. ὁ δὲ Σκήψιοσ ἐν ταῖσ παρακειμέναισ τίθησιν, ὥστ’ ἐκπίπτοι ἂν εἰσ τὴν τῶν Κιλίκων· οὗτοι γάρ εἰσι συνεχεῖσ τοῖσ Λέλεξι μᾶλλόν πωσ τὸ νότιον πλευρὸν τῆσ Ἴδησ ἀφορίζοντεσ· ταπεινοὶ δ’ ὅμωσ καὶ οὗτοι καὶ τῇ παραλίᾳ συνάπτοντεσ μᾶλλον τῇ κατὰ Ἀδραμύττιον. μετὰ γὰρ τὸ Λεκτὸν τὸ Πολυμήδειον ἔστι χωρίον τι ἐν τετταράκοντα σταδίοισ, εἶτ’ ἐν ὀγδοήκοντα Ἄσσοσ μικρὸν ὑπὲρ τῆσ θαλάττησ, εἶτ’ ἐν ἑκατὸν καὶ τετταράκοντα Γάργαρα· κεῖται δὲ τὰ Γάργαρα ἐπ’ ἄκρασ ποιούσησ τὸν ἰδίωσ Ἀδραμυττηνὸν καλούμενον κόλπον. λέγεται γὰρ καὶ πᾶσα ἡ ἀπὸ Λεκτοῦ μέχρι Κανῶν παραλία τῷ αὐτῷ τούτῳ ὀνόματι, ἐν ᾧ καὶ ὁ Ἐλαϊτικὸσ περιλαμβάνεται· ἰδίωσ μέντοι τοῦτον φασὶν Ἀδραμυττηνόν, τὸν κλειόμενον ὑπὸ ταύτησ τε τῆσ ἄκρασ ἐφ’ ᾗ τὰ Γάργαρα, καὶ τῆσ Πυρρᾶσ ἄκρασ προσαγορευομένησ ἐφ’ ᾗ καὶ ἀφροδίσιον ἵδρυται. πλάτοσ δὲ τοῦ στόματόσ ἐστιν ἀπὸ τῆσ ἄκρασ ἐπὶ τὴν ἄκραν δίαρμα ἑκατὸν καὶ εἴκοσι σταδίων. ἐντὸσ δὲ ἥ τε Ἄντανδρόσ ἐστιν ὑπερκείμενον ἔχουσα ὄροσ ὃ καλοῦσιν Ἀλεξάνδρειαν, ὅπου τὰσ θεὰσ κριθῆναί φασιν ὑπὸ τοῦ Πάριδοσ, καὶ ὁ Ἀσπανεὺσ τὸ ὑλοτόμιον τῆσ Ἰδαίασ ὕλησ· ἐνταῦθα γὰρ διατίθενται κατάγοντεσ τοῖσ δεομένοισ. εἶτ’ Ἄστυρα, κώμη καὶ ἄλσοσ τῆσ Ἀστυρηνῆσ Ἀρτέμιδοσ ἅγιον. πλησίον δ’ εὐθὺσ τὸ Ἀδραμύττιον, Ἀθηναίων ἄποικοσ πόλισ ἔχουσα καὶ λιμένα καὶ ναύσταθμον· ἔξω δὲ τοῦ κόλπου καὶ τῆσ Πυρρᾶσ ἄκρασ ἥ τε Κισθήνη ἐστὶ πόλισ ἔρημοσ ἔχουσα λιμένα. ὑπὲρ αὐτῆσ δ’ ἐν τῇ μεσογαίᾳ τό τε τοῦ χαλκοῦ μέταλλον καὶ Περπερηνὴ καὶ Τράριον καὶ ἄλλαι τοιαῦται κατοικίαι. ἐν δὲ τῇ παραλίᾳ τῇ ἐφεξῆσ αἱ τῶν Μιτυληναίων κῶμαι Κορυφαντίσ τε καὶ Ἡράκλεια, καὶ μετὰ ταῦτα Ἄττεα, εἶτ’ Ἀταρνεὺσ καὶ Πιτάνη καὶ αἱ τοῦ Καί̈κου ἐκβολαί· ταῦτα δ’ ἤδη τοῦ Ἐλαϊτῶν κόλπου· καὶ ἔστιν ἐν τῇ περαίᾳ ἡ Ἐλαία καὶ ὁ λοιπὸσ μέχρι Κανῶν κόλποσ. λέγωμεν δὲ ἀναλαβόντεσ περὶ τῶν καθ’ ἕκαστα πάλιν, εἴ τι παραλέλειπται μνήμησ ἄξιον, καὶ πρῶτον περὶ τῆσ Σκήψεωσ. ἔστι δ’ ἡ μὲν Παλαίσκηψισ ἐπάνω Κεβρῆνοσ κατὰ τὸ μετεωρότατον τῆσ Ἴδησ ἐγγὺσ Πολίχνασ·

ἐκαλεῖτο δὲ τότε Σκῆψισ, εἴτ’ ἄλλωσ εἴτ’ ἀπὸ τοῦ περίσκεπτον εἶναι τὸν τόπον, εἰ δεῖ τὰ παρὰ τοῖσ βαρβάροισ ἐν τῷ τότε ὀνόματα ταῖσ Ἑλληνικαῖσ ἐτυμολογεῖσθαι φωναῖσ· ὕστερον δὲ κατωτέρω σταδίοισ ἑξήκοντα εἰσ τὴν νῦν Σκῆψιν μετῳκίσθησαν ὑπὸ Σκαμανδρίου τε τοῦ Ἕκτοροσ καὶ Ἀσκανίου τοῦ Αἰνείου παιδόσ· καὶ δύο γένη ταῦτα βασιλεῦσαι πολὺν χρόνον ἐν τῇ Σκήψει λέγεται· μετὰ ταῦτα δ’ εἰσ ὀλιγαρχίαν μετέστησαν, εἶτα Μιλήσιοι συνεπολιτεύθησαν αὐτοῖσ καὶ δημοκρατικῶσ ᾤκουν· οἱ δ’ ἀπὸ τοῦ γένουσ οὐδὲν ἧττον ἐκαλοῦντο βασιλεῖσ, ἔχοντέσ τινασ τιμάσ· εἶτ’ εἰσ τὴν Ἀλεξάνδρειαν συνεπόλισε τοὺσ Σκηψίουσ Ἀντίγονοσ, εἶτ’ ἀπέλυσε Λυσίμαχοσ, καὶ ἐπανῆλθον εἰσ τὴν οἰκείαν. οἰέται δ’ ὁ Σκήψιοσ καὶ βασίλειον τοῦ Αἰνείου γεγονέναι τὴν Σκῆψιν, μέσην οὖσαν τῆσ τε ὑπὸ τῷ Αἰνείᾳ καὶ Λυρνησσοῦ, εἰσ ἣν φυγεῖν εἴρηται διωκόμενοσ ὑπὸ τοῦ Ἀχιλλέωσ·

φησὶ γοῦν ὁ Ἀχιλλεύσ ἢ οὐ μέμνῃ, ὅτε πέρ σε βοῶν ἄπο μοῦνον ἐόντα σεῦα κατ’ Ἰδαίων ὀρέων ταχέεσσι πόδεσσι, κεῖθεν δ’ ἐσ Λυρνησσὸν ὑπέκφυγεσ· αὐτὰρ ἐγὼ τὴν πέρσα, μεθορμηθείσ. οὐχ ὁμολογεῖ δὲ τῷ περὶ τῶν ἀρχηγετῶν τῆσ Σκήψεωσ λόγῳ τῷ λεχθέντι νῦν τὰ περὶ τοῦ Αἰνείου θρυλούμενα. περιγενέσθαι γὰρ δὴ τοῦτόν φασιν ἐκ τοῦ πολέμου διὰ τὴν πρὸσ Πρίαμον δυσμένειαν· ἀεὶ γὰρ Πριάμῳ ἐπεμήνιε δίῳ, οὕνεκ’ ἄρ’ ἐσθλὸν ἐόντα μετ’ ἀνδράσιν οὔ τι τίεσκε, τοὺσ δὲ συνάρχοντασ Ἀντηνορίδασ καὶ αὐτὸν τὸν Ἀντήνορα διὰ τὴν Μενελάου παρ’ αὐτῷ ξενίαν. Σοφοκλῆσ γοῦν ἐν τῇ ἁλώσει τοῦ Ἰλίου παρδαλέαν φησὶ πρὸ τῆσ θύρασ τοῦ Ἀντήνοροσ προτεθῆναι σύμβολον τοῦ ἀπόρθητον ἐαθῆναι τὴν οἰκίαν. τὸν μὲν οὖν Ἀντήνορα καὶ τοὺσ παῖδασ μετὰ τῶν περιγενομένων Ἑνετῶν εἰσ τὴν Θρᾴκην περισωθῆναι κἀκεῖθεν διαπεσεῖν εἰσ τὴν λεγομένην κατὰ τὸν Ἀδρίαν Ἑνετικήν, τὸν δὲ Αἰνείαν μετ’ Ἀγχίσου τοῦ πατρὸσ καὶ τοῦ παιδὸσ Ἀσκανίου λαὸν ἀθροίσαντα πλεῦσαι· καὶ οἱ μὲν οἰκῆσαι περὶ τὸν Μακεδονικὸν Ὄλυμπον φασίν, οἱ δὲ περὶ Μαντίνειαν τῆσ Ἀρκαδίασ κτίσαι Καπύασ, ἀπὸ Κάπυοσ θέμενον τοὔνομα τῷ πολίσματι, οἱ δ’ εἰσ Αἴγεσταν κατᾶραι τῆσ Σικελίασ σὺν Ἐλύμῳ Τρωὶ καὶ Ἔρυκα καὶ Λιλύβαιον κατασχεῖν, καὶ ποταμοὺσ περὶ Αἴγεσταν προσαγορεῦσαι Σκάμανδρον καὶ Σιμόεντα· ἔνθεν δ’ εἰσ τὴν Λατίνην ἐλθόντα μεῖναι κατά τι λόγιον τὸ κελεῦον μένειν ὅπου ἂν τὴν τράπεζαν καταφάγῃ· συμβῆναι δὲ τῆσ Λατίνησ περὶ τὸ Λαουίνιον τοῦτο, ἄρτου μεγάλου τεθέντοσ ἀντὶ τραπέζησ κατὰ ἀπορίαν καὶ ἅμα ἀναλωθέντοσ τοῖσ ἐπ’ αὐτῷ κρέασιν. Ὅμηροσ μέντοι συνηγορεῖν οὐδετέροισ ἐοίκεν, οὐδὲ τοῖσ περὶ τῶν ἀρχηγετῶν τῆσ Σκήψεωσ λεχθεῖσιν· ἐμφαίνει γὰρ μεμενηκότα τὸν Αἰνείαν ἐν τῇ Τροίᾳ καὶ διαδεδεγμένον τὴν ἀρχὴν καὶ παραδεδωκότα παισὶ παίδων τὴν διαδοχὴν αὐτῆσ, ἠφανισμένου τοῦ τῶν Πριαμιδῶν γένουσ· ἤδη γὰρ Πριάμου γενεὴν ἤχθηρε Κρονίων. νῦν δὲ δὴ Αἰνείαο βίη Τρώεσσιν ἀνάξει καὶ παίδων παῖδεσ, τοί κεν μετόπισθε γένωνται. οὕτω δ’ οὐδ’ ἡ τοῦ Σκαμανδρίου διαδοχὴ σώζοιτ’ ἄν. πολὺ δὲ μᾶλλον τοῖσ ἑτέροισ διαφωνεῖ τοῖσ μέχρι καὶ Ἰταλίασ αὐτοῦ τὴν πλάνην λέγουσι καὶ αὐτόθι ποιοῦσι τὴν καταστροφὴν τοῦ βίου. τινὲσ δὲ γράφουσιν Αἰνείαο γένοσ πάντεσσιν ἀνάξει, καὶ παῖδεσ παίδων, τοὺσ Ῥωμαίουσ λέγοντεσ. ἐκ δὲ τῆσ Σκήψεωσ οἵ τε Σωκρατικοὶ γεγόνασιν Ἔραστοσ καὶ Κορίσκοσ καὶ ὁ τοῦ Κορίσκου υἱὸσ Νηλεύσ, ἀνὴρ καὶ Ἀριστοτέλουσ ἠκροαμένοσ καὶ Θεοφράστου, διαδεδεγμένοσ δὲ τὴν βιβλιοθήκην τοῦ Θεοφράστου, ἐν ᾗ ἦν καὶ ἡ τοῦ Ἀριστοτέλουσ·

ὁ γοῦν Ἀριστοτέλησ τὴν ἑαυτοῦ Θεοφράστῳ παρέδωκεν, ᾧπερ καὶ τὴν σχολὴν ἀπέλιπε, πρῶτοσ ὧν ἴσμεν συναγαγὼν βιβλία καὶ διδάξασ τοὺσ ἐν Αἰγύπτῳ βασιλέασ βιβλιοθήκησ σύνταξιν. Θεόφραστοσ δὲ Νηλεῖ παρέδωκεν· ὁ δ’ εἰσ Σκῆψιν κομίσασ τοῖσ μετ’ αὐτὸν παρέδωκεν, ἰδιώταισ ἀνθρώποισ, οἳ κατάκλειστα εἶχον τὰ βιβλία οὐδ’ ἐπιμελῶσ κείμενα· ἐπειδὴ δὲ ᾔσθοντο τὴν σπουδὴν τῶν Ἀτταλικῶν βασιλέων ὑφ’ οἷσ ἦν ἡ πόλισ, ζητούντων βιβλία εἰσ τὴν κατασκευὴν τῆσ ἐν Περγάμῳ βιβλιοθήκησ, κατὰ γῆσ ἔκρυψαν ἐν διώρυγί τινι· ὑπὸ δὲ νοτίασ καὶ σητῶν κακωθέντα ὀψέ ποτε ἀπέδοντο οἱ ἀπὸ τοῦ γένουσ Ἀπελλικῶντι τῷ Τηίῳ πολλῶν ἀργυρίων τά τε Ἀριστοτέλουσ καὶ τὰ τοῦ Θεοφράστου βιβλία· ἦν δὲ ὁ Ἀπελλικῶν φιλόβιβλοσ μᾶλλον ἢ φιλόσοφοσ· διὸ καὶ ζητῶν ἐπανόρθωσιν τῶν διαβρωμάτων εἰσ ἀντίγραφα καινὰ μετήνεγκε τὴν γραφὴν ἀναπληρῶν οὐκ εὖ, καὶ ἐξέδωκεν ἁμαρτάδων πλήρη τὰ βιβλία. συνέβη δὲ τοῖσ ἐκ τῶν περιπάτων τοῖσ μὲν πάλαι τοῖσ μετὰ Θεόφραστον οὐκ ἔχουσιν ὅλωσ τὰ βιβλία πλὴν ὀλίγων, καὶ μάλιστα τῶν ἐξωτερικῶν, μηδὲν ἔχειν φιλοσοφεῖν πραγματικῶσ, ἀλλὰ θέσεισ ληκυθίζειν· τοῖσ δ’ ὕστερον, ἀφ’ οὗ τὰ βιβλία ταῦτα προῆλθεν, ἄμεινον μὲν ἐκείνων φιλοσοφεῖν καὶ ἀριστοτελίζειν, ἀναγκάζεσθαι μέντοι τὰ πολλὰ εἰκότα λέγειν διὰ τὸ πλῆθοσ τῶν ἁμαρτιῶν. πολὺ δὲ εἰσ τοῦτο καὶ ἡ Ῥώμη προσελάβετο· εὐθὺσ γὰρ μετὰ τὴν Ἀπελλικῶντοσ τελευτὴν Σύλλασ ἦρε τὴν Ἀπελλικῶντοσ βιβλιοθήκην ὁ τὰσ Ἀθήνασ ἑλών, δεῦρο δὲ κομισθεῖσαν Τυραννίων τε ὁ γραμματικὸσ διεχειρίσατο φιλαριστοτέλησ ὤν, θεραπεύσασ τὸν ἐπὶ τῆσ βιβλιοθήκησ, καὶ βιβλιοπῶλαί τινεσ γραφεῦσι φαύλοισ χρώμενοι καὶ οὐκ ἀντιβάλλοντεσ, ὅπερ καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων συμβαίνει τῶν εἰσ πρᾶσιν γραφομένων βιβλίων καὶ ἐνθάδε καὶ ἐν Ἀλεξανδρείᾳ. περὶ μὲν οὖν τούτων ἀπόχρη. ἐκ δὲ τῆσ Σκήψεωσ καὶ ὁ Δημήτριοσ ἔστιν οὗ μεμνήμεθα πολλάκισ, ὁ τὸν Τρωικὸν διάκοσμον ἐξηγησάμενοσ γραμματικόσ, κατὰ τὸν αὐτὸν χρόνον γεγονὼσ Κράτητι καὶ Ἀριστάρχῳ·

καὶ μετὰ τοῦτον Μητρόδωροσ, ἀνὴρ ἐκ τοῦ φιλοσόφου μεταβεβληκὼσ ἐπὶ τὸν πολιτικὸν βίον καὶ ῥητορεύων τὸ πλέον ἐν τοῖσ συγγράμμασιν· ἐχρήσατο δὲ φράσεώσ τινι χαρακτῆρι καινῷ καὶ κατεπλήξατο πολλούσ· διὰ δὲ τὴν δόξαν ἐν Χαλκηδόνι γάμου λαμπροῦ πένησ ὢν ἔτυχε καὶ ἐχρημάτιζε Χαλκηδόνιοσ· Μιθριδάτην δὲ θεραπεύσασ τὸν Εὐπάτορα συναπῆρεν εἰσ τὸν Πόντον ἐκείνῳ μετὰ τῆσ γυναικὸσ καὶ ἐτιμήθη διαφερόντωσ, ταχθεὶσ ἐπὶ τῆσ δικαιοδοσίασ, ἀφ’ ἧσ οὐκ ἦν τῷ κριθέντι ἀναβολὴ τῆσ δίκησ ἐπὶ τὸν βασιλέα. οὐ μέντοι διηυτύχησεν, ἀλλ’ ἐμπεσὼν εἰσ ἔχθραν ἀδικωτέρων ἀνθρώπων ἀπέστη τοῦ βασιλέωσ κατὰ τὴν πρὸσ Τιγράνην τὸν Ἀρμένιον πρεσβείαν· ὁ δ’ ἄκοντα ἀνέπεμψεν αὐτὸν τῷ Εὐπάτορι, φεύγοντι ἤδη τὴν προγονικήν, κατὰ δὲ τὴν ὁδὸν κατέστρεψε τὸν βίον εἴθ’ ὑπὸ τοῦ βασιλέωσ εἴθ’ ὑπὸ νόσου· λέγεται γὰρ ἀμφότερα. περὶ μὲν τῶν Σκηψίων ταῦτα. μετὰ δὲ Σκῆψιν Ἄνδειρα καὶ Πιονίαι καὶ ἡ Γαργαρίσ.

ἔστι δὲ λίθοσ περὶ τὰ Ἄνδειρα, ὃσ καιόμενοσ σίδηροσ γίνεται· εἶτα μετὰ γῆσ τινοσ καμινευθεὶσ ἀποστάζει ψευδάργυρον, ἣ προσλαβοῦσα χαλκὸν τὸ καλούμενον γίνεται κρᾶμα, ὅ τινεσ ὀρείχαλκον καλοῦσι· γίνεται δὲ ψευδάργυροσ καὶ περὶ τὸν Τμῶλον. ταῦτα δ’ ἐστὶ τὰ χωρία, ἃ οἱ Λέλεγεσ κατεῖχον· ὡσ δ’ αὕτωσ καὶ τὰ περὶ Ἄσσον. ἔστι δὲ ἡ Ἄσσοσ ἐρυμνὴ καὶ εὐτειχήσ, ἀπὸ θαλάττησ καὶ τοῦ λιμένοσ ὀρθίαν καὶ μακρὰν ἀνάβασιν ἔχουσα, ὥστ’ ἐπ’ αὐτῆσ οἰκείωσ εἰρῆσθαι δοκεῖ τὸ τοῦ Στρατονίκου τοῦ κιθαριστοῦ Ἄσσον ἴθ’, ὥσ κεν θᾶσσον ὀλέθρου πείραθ’ ἵκηαι.

οἱ φιλόσοφοι δ’ ἐσώθησαν φεύγοντεσ τὰ χωρία ἃ οἱ Πέρσαι κατέσχον. ὁ δὲ λιμὴν χώματι κατεσκεύασται μεγάλῳ. ἐντεῦθεν ἦν Κλεάνθησ, ὁ στωικὸσ φιλόσοφοσ, ὁ διαδεξάμενοσ τὴν Ζήνωνοσ τοῦ Κιτιέωσ σχολήν, καταλιπὼν δὲ Χρυσίππῳ τῷ Σολεῖ· ἐνταῦθα δὲ καὶ Ἀριστοτέλησ διέτριψε διὰ τὴν πρὸσ Ἑρμείαν τὸν τύραννον κηδείαν. ἦν δὲ Ἑρμείασ εὐνοῦχοσ, τραπεζίτου τινὸσ οἰκέτησ· γενόμενοσ δ’ Ἀθήνησιν ἠκροάσατο καὶ Πλάτωνοσ καὶ Ἀριστοτέλουσ· ἐπανελθὼν δὲ τῷ δεσπότῃ συνετυράννησε, πρῶτον ἐπιθεμένῳ τοῖσ περὶ Ἀταρνέα καὶ Ἄσσον χωρίοισ· ἔπειτα διεδέξατο ἐκεῖνον καὶ μετεπέμψατο τόν τε Ἀριστοτέλην καὶ Ξενοκράτην καὶ ἐπεμελήθη αὐτῶν, τῷ δ’ Ἀριστοτέλει καὶ θυγατέρα ἀδελφοῦ συνῴκισε. Μέμνων δ’ ὁ Ῥόδιοσ ὑπηρετῶν τότε τοῖσ Πέρσαισ καὶ στρατηγῶν, προσποιησάμενοσ φιλίαν καλεῖ πρὸσ ἑαυτὸν ξενίασ τε ἅμα καὶ πραγμάτων προσποιητῶν χάριν, συλλαβὼν δ’ ἀνέπεμψεν ὡσ τὸν βασιλέα, κἀκεῖ κρεμασθεὶσ ἀπώλετο· φησὶ δὲ Μυρσίλοσ Μηθυμναίων κτίσμα εἶναι τὴν Ἄσσον, Ἑλλάνικόσ τε καὶ Αἰολίδα φησίν, ὥσπερ καὶ τὰ Γάργαρα καὶ ἡ Λαμπωνία Αἰολέων.

Ἀσσίων γάρ ἐστι κτίσμα τὰ Γάργαρα, οὐκ εὖ συνοικούμενα· ἐποίκουσ γὰρ οἱ βασιλεῖσ εἰσήγαγον ἐκ Μιλητουπόλεωσ ἐρημώσαντεσ ἐκείνην, ὥστε ἡμιβαρβάρουσ γενέσθαι φησὶ Δημήτριοσ αὐτοὺσ ὁ Σκήψιοσ ἀντὶ Αἰολέων. καθ’ Ὅμηρον μέντοι ταῦτα πάντα ἦν Λελέγων, οὓσ τινὲσ μὲν Κᾶρασ ἀποφαίνουσιν, Ὅμηροσ δὲ χωρίζει πρὸσ μὲν ἁλὸσ Κᾶρεσ καὶ Παίονεσ ἀγκυλότοξοι καὶ Λέλεγεσ καὶ Καύκωνεσ. ἕτεροι μὲν τοίνυν τῶν Καρῶν ὑπῆρξαν, ᾤκουν δὲ μεταξὺ τῶν ὑπὸ τῷ Αἰνείᾳ καὶ τῶν καλουμένων ὑπὸ τοῦ ποιητοῦ Κιλίκων· ἐκπορθηθέντεσ δὲ ὑπὸ τοῦ Ἀχιλλέωσ μετέστησαν εἰσ τὴν Καρίαν, καὶ κατέσχον τὰ περὶ τὴν νῦν Ἁλικαρνασὸν χωρία. ἡ μὲν τοίνυν ἐκλειφθεῖσα ὑπ’ αὐτῶν πόλισ Πήδασοσ οὐκέτ’ ἐστίν, ἐν δὲ τῇ μεσογαίᾳ τῶν Ἁλικαρνασέων τὰ Πήδασα ὑπ’ αὐτῶν ὀνομασθέντα ἦν πόλισ, καὶ νῦν ἡ χώρα Πηδασὶσ λέγεται.

φασὶ δ’ ἐν αὐτῇ καὶ ὀκτὼ πόλεισ ᾠκίσθαι ὑπὸ τῶν Λελέγων πρότερον εὐανδρησάντων, ὥστε καὶ τῆσ Καρίασ κατασχεῖν τῆσ μέχρι Μύνδου καὶ Βαργυλίων, καὶ τῆσ Πισιδίασ ἀποτεμέσθαι πολλήν. ὕστερον δ’ ἅμα τοῖσ Καρσὶ στρατευόμενοι κατεμερίσθησαν εἰσ ὅλην τὴν Ἑλλάδα καὶ ἠφανίσθη τὸ γένοσ, τῶν δ’ ὀκτὼ πόλεων τὰσ ἓξ Μαύσωλοσ εἰσ μίαν τὴν Ἁλικαρνασὸν συνήγαγεν, ὡσ Καλλισθένησ ἱστορεῖ· Συάγγελα δὲ καὶ Μύνδον διεφύλαξε. τοῖσ δὲ Πηδασεῦσι τούτοισ φησὶν Ἡρόδοτοσ ὅτε μέλλοι τι ἀνεπιτήδειον ἔσεσθαι καὶ τοῖσ περιοίκοισ, τὴν ἱέρειαν τῆσ Ἀθηνᾶσ πώγωνα ἴσχειν· τρὶσ δὲ συμβῆναι τοῦτο αὐτοῖσ. Πήδασον δὲ καὶ ἐν τῇ νῦν Στρατονικέων πολίχνιόν ἐστιν. ἐν ὅλῃ δὲ Καρίᾳ καὶ ἐν Μιλήτῳ Λελέγων τάφοι καὶ ἐρύματα καὶ ἴχνη κατοικιῶν δείκνυται. μετὰ δὲ τοὺσ Λέλεγασ τὴν ἑξῆσ παραλίαν ᾤκουν Κίλικεσ καθ’ Ὅμηρον, ἣν νῦν ἔχουσιν Ἀδραμυττηνοί τε καὶ Ἀταρνεῖται καὶ Πιταναῖοι μέχρι τῆσ ἐκβολῆσ τοῦ Καί̈κου.

διῄρηντο δ’ εἰσ δύο δυναστείασ οἱ Κίλικεσ, καθάπερ εἴπομεν, τήν τε ὑπὸ τῷ Ηἐτίωνι καὶ τὴν ὑπὸ Μύνητι. τοῦ μὲν οὖν Ηἐτίωνοσ λέγει πόλιν Θήβην ᾠχόμεθ’ ἐσ Θήβην ἱερὴν πόλιν Ηἐτίωνοσ τούτου δὲ καὶ τὴν Χρῦσαν τὴν ἔχουσαν τὸ ἱερὸν τοῦ Σμινθέωσ Ἀπόλλωνοσ ἐμφαίνει, εἴπερ ἡ Χρυσηὶσ ἐκ τῆσ Θήβησ ἑάλω·

"ᾠχόμεθα" γάρ, φησίν, ἐσ Θήβην· τὴν δὲ διεπράθομέν τε καὶ ἤγομεν ἐνθάδε πάντα. καὶ τὰ μὲν εὖ δάσσαντο μετὰ σφίσιν υἱε͂σ Ἀχαιῶν, ἐκ δ’ ἕλον Ἀτρείδῃ Χρυσηίδα. τοῦ δὲ Μύνητοσ τὴν Λυρνησσόν· ἐπειδὴ Λυρνησσὸν διαπορθήσασ καὶ τείχεα Θήβησ τόν τε Μύνητα καὶ τὸν Ἐπίστροφον ἀνεῖλεν Ἀχιλλεύσ, ὥστε ὅταν φῇ ἡ Βρισηίσ οὐδέ μ’ ἐάσκεσ, ὅτ’ ἄνδρ’ ἐμὸν ὠκὺσ Ἀχιλλεὺσ ἔκτεινεν, πέρσεν δὲ πόλιν θείοιο Μύνητοσ, οὐ τὴν Θήβην λέγοι ἄν αὕτη γὰρ Ηἐτίωνοσ ἀλλὰ τὴν Λυρνησσόν· ἀμφότεραι δ’ ἦσαν ἐν τῷ κληθέντι μετὰ ταῦτα Θήβησ πεδίῳ, ὃ διὰ τὴν ἀρετὴν περιμάχητον γενέσθαι φασὶ Μυσοῖσ μὲν καὶ Λυδοῖσ τὸ πρότερον, τοῖσ δ’ Ἕλλησιν ὕστερον τοῖσ ἐποικήσασιν ἐκ τῆσ Αἰολίδοσ καὶ τῆσ Λέσβου. ἔχουσι δὲ νῦν Ἀδραμυττηνοὶ τὸ πλέον· ἐνταῦθα γὰρ καὶ ἡ Θήβη καὶ ἡ Λυρνησσόσ, ἐρυμνὸν χωρίον· ἔρημοι δ’ ἀμφότεραι· διέχουσι δὲ Ἀδραμυττίου σταδίουσ ἡ μὲν ἑξήκοντα ἡ δὲ ὀγδοήκοντα καὶ ὀκτὼ ἐπὶ θάτερα. ἐν δὲ τῇ Ἀδραμυττηνῇ ἔστι καὶ ἡ Χρῦσα καὶ ἡ Κίλλα·

πλησίον οὖν τῆσ Θήβησ ἔτι νῦν Κίλλα τισ τόποσ λέγεται, ἐν ᾧ Κιλλαίου Ἀπόλλωνοσ ἔστιν ἱερόν· παραρρεῖ δ’ αὐτῷ ἐξ Ἴδησ φερόμενοσ ὁ Κίλλαιοσ ποταμόσ· ταῦτα δ’ ἐστὶ κατὰ τὴν Ἀντανδρίαν· καὶ τὸ ἐν Λέσβῳ δὲ Κίλλαιον ἀπὸ ταύτησ τῆσ Κίλλησ ὠνόμασται· ἔστι δὲ καὶ Κίλλαιον ὄροσ μεταξὺ Γαργάρων καὶ Ἀντάνδρου. φησὶ δὲ Δάησ ὁ Κολωναεὺσ ἐν Κολωναῖσ ἱδρυθῆναι πρῶτον ὑπὸ τῶν ἐκ τῆσ Ἑλλάδοσ πλευσάντων Αἰολέων τὸ τοῦ Κιλλαίου Ἀπόλλωνοσ ἱερόν· καὶ ἐν Χρύσῃ δὲ λέγουσι Κίλλαιον Ἀπόλλωνα ἱδρῦσθαι, ἄδηλον εἴτε τὸν αὐτὸν τῷ Σμινθεῖ εἴθ’ ἕτερον. ἡ δὲ Χρῦσα ἐπὶ θαλάττῃ πολίχνιον ἦν ἔχον λιμένα, πλησίον δὲ ὑπέρκειται ἡ Θήβη·

ἐνταῦθα δ’ ἦν καὶ τὸ ἱερὸν τοῦ Σμινθέωσ Ἀπόλλωνοσ καὶ ἡ Χρυσηίσ· ἠρήμωται δὲ νῦν τὸ χωρίον τελέωσ· εἰσ δὲ τὴν νῦν Χρῦσαν τὴν κατὰ Ἁμαξιτὸν μεθίδρυται τὸ ἱερόν, τῶν Κιλίκων τῶν μὲν εἰσ τὴν Παμφυλίαν ἐκπεσόντων τῶν δὲ εἰσ Ἁμαξιτόν. οἱ δ’ ἀπειρότεροι τῶν παλαιῶν ἱστοριῶν ἐνταῦθα τὸν Χρύσην καὶ τὴν Χρυσηίδα γεγονέναι φασὶ καὶ τὸν Ὅμηρον τούτου τοῦ τόπου μεμνῆσθαι. ἀλλ’ οὔτε λιμήν ἐστιν ἐνταῦθα, ἐκεῖνοσ δέ φησιν οἱ δ’ ὅτε δὴ λιμένοσ πολυβενθέοσ ἐντὸσ ἵκοντο, οὔτ’ ἐπὶ θαλάττῃ τὸ ἱερόν ἐστιν, ἐκεῖνοσ δ’ ἐπὶ θαλάττῃ ποιεῖ τὸ ἱερόν ἐκ δὲ Χρυσηὶσ νηὸσ βῆ ποντοπόροιο· τὴν μὲν ἔπειτ’ ἐπὶ βωμὸν ἄγων πολύμητισ Ὀδυσσεὺσ πατρὶ φίλῳ ἐν χερσὶ τίθει οὔτε Θήβησ πλησίον, ἐκεῖνοσ δὲ πλησίον· ἐκεῖθεν γοῦν ἁλοῦσαν λέγει τὴν Χρυσηίδα. ἀλλ’ οὐδὲ Κίλλα τόποσ οὐδεὶσ ἐν τῇ Ἀλεξανδρέων χώρᾳ δείκνυται, οὐδὲ Κιλλαίου Ἀπόλλωνοσ ἱερόν· ὁ ποιητὴσ δὲ συζεύγνυσιν ὃσ Χρύσην ἀμφιβέβηκασ Κίλλαν τε ζαθέην ἐν δὲ τῷ Θήβησ πεδίῳ δείκνυται πλησίον· ὅ τε πλοῦσ ἀπὸ μὲν τῆσ Κιλικίου Χρύσησ ἐπὶ τὸ ναύσταθμον ἑπτακοσίων που σταδίων ἐστὶν ἡμερήσιόσ πωσ, ὅσον φαίνεται πλεύσασ ὁ Ὀδυσσεύσ. ἐκβὰσ γὰρ εὐθὺσ παρίστησι τὴν θυσίαν τῷ θεῷ καὶ τῆσ ἑσπέρασ ἐπιλαβούσησ μένει αὐτόθι, πρωὶ δὲ ἀποπλεῖ· ἀπὸ δὲ Ἁμαξιτοῦ τὸ τρίτον μόλισ τοῦ λεχθέντοσ διαστήματόσ ἐστιν, ὥστε παρῆν τῷ Ὀδυσσεῖ αὐθημερὸν ἀναπλεῖν ἐπὶ τὸ ναύσταθμον τελέσαντι τὴν θυσίαν. ἔστι δὲ καὶ Κίλλου μνῆμα περὶ τὸ ἱερὸν τοῦ Κιλλαίου Ἀπόλλωνοσ, χῶμα μέγα· ἡνίοχον δὲ τοῦτον Πέλοπόσ φασιν ἡγησάμενον τῶν τόπων, ἀφ’ οὗ ἴσωσ ἡ Κιλικία ἢ ἔμπαλιν. τὰ οὖν περὶ τοὺσ Τεύκρουσ καὶ τοὺσ μύασ, ἀφ’ ὧν ὁ Σμινθεύσ, ἐπειδὴ σμίνθοι οἱ μύεσ, δεῦρο μετενεκτέον.

παραμυθοῦνται δὲ τὴν ἀπὸ μικρῶν ἐπίκλησιν τοιούτοισ τισί· καὶ γὰρ ἀπὸ τῶν παρνόπων, οὓσ οἱ Οἰταῖοι κόρνοπασ λέγουσι, Κορνοπίωνα τιμᾶσθαι παρ’ ἐκείνοισ Ἡρακλέα ἀπαλλαγῆσ ἀκρίδων χάριν· ἰποκτόνον δὲ παρ’ Ἐρυθραίοισ τοῖσ τὸν Μίμαντα οἰκοῦσιν, ὅτι φθαρτικὸσ τῶν ἀμπελοφάγων ἰπῶν· καὶ δὴ παρ’ ἐκείνοισ μόνοισ τῶν Ἐρυθραίων τὸ θηρίον τοῦτο μὴ γίνεσθαι. Ῥόδιοι δὲ ἐρυθιβίου Ἀπόλλωνοσ ἔχουσιν ἐν τῇ χώρᾳ ἱερόν, τὴν ἐρυσίβην καλοῦντεσ ἐρυθίβην· παρ’ Αἰολεῦσι δὲ τοῖσ ἐν Ἀσίᾳ μείσ τισ καλεῖται Πορνοπίων, οὕτω τοὺσ πάρνοπασ καλούντων Βοιωτῶν, καὶ θυσία συντελεῖται Πορνοπίωνι Ἀπόλλωνι. Μυσία μὲν οὖν ἔστιν ἡ περὶ τὸ Ἀδραμύττιον·

ἦν δέ ποτε ὑπὸ Λυδοῖσ, καὶ νῦν πύλαι Λύδιαι καλοῦνται ἐν Ἀδραμυττίῳ, Λυδῶν ὥσ φασι τὴν πόλιν ἐκτικότων. Μυσίασ δὲ καὶ Ἄστυρα τὴν πλησίον κώμην φασίν. ἦν δὲ πολίχνη ποτέ, ἐν ᾗ τὸ τῆσ Ἀστυρηνῆσ Ἀρτέμιδοσ ἱερὸν ἐν ἄλσει, προστατούμενον μετὰ ἁγιστείασ ὑπ’ Ἀντανδρίων, οἷσ μᾶλλον γειτνιᾷ· διέχει δὲ τῆσ παλαιᾶσ Χρύσησ εἴκοσι σταδίουσ, καὶ αὐτῆσ ἐν ἄλσει τὸ ἱερὸν ἐχούσησ. αὐτοῦ δὲ καὶ ὁ Ἀχίλλειοσ χάραξ· ἐν δὲ τῇ μεσογαίᾳ ἀπὸ πεντήκοντα σταδίων ἐστὶν ἡ Θήβη ἔρημοσ, ἥν φησιν ὁ ποιητήσ "ὑπὸ Πλάκῳ ὑληέσσῃ. " οὔτε δὲ Πλάκοσ ἢ Πλὰξ ἐκεῖ τι λέγεται, οὔθ’ ὕλη ὑπέρκειται καίτοι πρὸσ τῇ Ἴδῃ. Ἀστύρων δ’ ἡ Θήβη διέχει εἰσ ἑβδομήκοντα σταδίουσ, Ἀνδείρων δὲ ἑξήκοντα. πάντα δὲ ταῦτά ἐστι τὰ ὀνόματα τόπων ἐρήμων ἢ φαύλωσ οἰκουμένων ἢ ποταμῶν χειμάρρων· τεθρύληται δὲ διὰ τὰσ παλαιὰσ ἱστορίασ. πόλεισ δ’ εἰσὶν ἀξιόλογοι Ἄσσοσ τε καὶ Ἀδραμύττιον.

ἠτύχησε δὲ τὸ Ἀδραμύττιον ἐν τῷ Μιθριδατικῷ πολέμῳ· τὴν γὰρ βουλὴν ἀπέσφαξε τῶν πολιτῶν Διόδωροσ στρατηγὸσ χαριζόμενοσ τῷ βασιλεῖ, προσποιούμενοσ δ’ ἅμα τῶν τε ἐξ Ἀκαδημίασ φιλοσόφων εἶναι καὶ δίκασ λέγειν καὶ σοφιστεύειν τὰ ῥητορικά· καὶ δὴ καὶ συναπῆρεν εἰσ τὸν Πόντον τῷ βασιλεῖ· καταλυθέντοσ δὲ τοῦ βασιλέωσ ἔτισε δίκασ τοῖσ ἀδικηθεῖσιν· ἐγκλημάτων γὰρ ἐπενεχθέντων ἅμα πολλῶν, ἀπεκαρτέρησεν αἰσχρῶσ οὐ φέρων τὴν δυσφημίαν ἐν τῇ ἡμετέρᾳ πόλει. ἀνὴρ δὲ Ἀδραμυττηνὸσ ῥήτωρ ἐπιφανὴσ γεγένηται Ξενοκλῆσ, τοῦ μὲν Ἀσιανοῦ χαρακτῆροσ, ἀγωνιστὴσ δὲ εἴ τισ ἄλλοσ καὶ εἰρηκὼσ ὑπὲρ τῆσ Ἀσίασ ἐπὶ τῆσ συγκλήτου καθ’ ὃν καιρὸν αἰτίαν εἶχε Μιθριδατισμοῦ. πρὸσ δὲ τοῖσ Ἀστύροισ λίμνη καλεῖται Σάπρα βαραθρώδησ εἰσ ῥαχιώδη τῆσ θαλάττησ αἰγιαλὸν τὸ ἔκρηγμα ἔχουσα.

ὑπὸ δὲ τοῖσ Ἀνδείροισ ἱερόν ἐστι μητρὸσ θεῶν Ἀνδειρηνῆσ ἅγιον καὶ ἄντρον ὑπόνομον μέχρι Παλαιᾶσ. ἔστι δ’ ἡ Παλαιὰ κατοικία τισ οὕτω καλουμένη, διέχουσα τῶν Ἀνδείρων ἑκατὸν καὶ τριάκοντα σταδίουσ· ἔδειξε δὲ τὴν ὑπονομὴν χίμαροσ ἐμπεσὼν εἰσ τὸ στόμα καὶ ἀνευρεθεὶσ τῇ ὑστεραίᾳ κατὰ Ἄνδειρα ὑπὸ τοῦ ποιμένοσ κατὰ τύχην ἐπὶ θυσίαν ἥκοντοσ. Ἀταρνεὺσ δ’ ἐστὶ τὸ τοῦ Ἑρμείου τυραννεῖον, εἶτα Πιτάνη πόλισ Αἰολική, δύο ἔχουσα λιμένασ, καὶ ὁ παραρρέων αὐτὴν ποταμὸσ Εὐήνοσ, ἐξ οὗ τὸ ὑδραγωγεῖον πεποίηται τοῖσ Ἀδραμυττηνοῖσ. ἐκ δὲ τῆσ Πιτάνησ ἐστὶν Ἀρκεσίλαοσ ὁ ἐκ τῆσ Ἀκαδημίασ, Ζήνωνοσ τοῦ Κιτιέωσ συσχολαστὴσ παρὰ Πολέμωνι. καλεῖται δὲ καὶ ἐν τῇ Πιτάνῃ τισ τόποσ ἐπὶ θαλάττῃ Ἀταρνεὺσ ὑπὸ τῇ Πιτάνῃ κατὰ τὴν καλουμένην νῆσον Ἐλαιοῦσσαν. φασὶ δ’ ἐν τῇ Πιτάνῃ τὰσ πλίνθουσ ἐπιπολάζειν ἐν τοῖσ ὕδασι, καθάπερ καὶ ἐν τῇ Τυρρηνίᾳ νησὶσ πέπονθε· κουφοτέρα γὰρ ἡ γῆ τοῦ ἐπισόγκου ὕδατόσ ἐστιν ὥστ’ ἐποχεῖσθαι. ἐν Ἰβηρίᾳ δέ φησιν ἰδεῖν Ποσειδώνιοσ ἐκ τινοσ γῆσ ἀργιλώδουσ, ᾗ τὰ ἀργυρώματα ἐκμάττεται, πλίνθουσ πηγνυμένασ καὶ ἐπιπλεούσασ. μετὰ δὲ τὴν Πιτάνην ὁ Κάικοσ εἰσ τὸν Ἐλαί̈την καλούμενον κόλπον ἐν τριάκοντα σταδίοισ ἐκδίδωσιν. ἐν δὲ τῷ πέραν τοῦ Καί̈κου δώδεκα διέχουσα τοῦ ποταμοῦ σταδίουσ Ἐλαία πόλισ Αἰολικὴ καὶ αὕτη, Περγαμηνῶν ἐπίνειον, ἑκατὸν καὶ εἴκοσι σταδίουσ διέχουσα τοῦ Περγάμου. εἶτ’ ἐν ἑκατὸν σταδίοισ ἡ Κάνη, τὸ ἀνταῖρον ἀκρωτήριον τῷ Λεκτῷ καὶ ποιοῦν τὸν Ἀδραμυττηνὸν κόλπον, οὗ μέροσ καὶ ὁ Ἐλαϊτικόσ ἐστι.

Κάναι δὲ πολίχνιον Λοκρῶν τῶν ἐκ Κύνου κατὰ τὰ ἄκρα τῆσ Λέσβου τὰ νοτιώτατα κείμενον ἐν τῇ Καναίᾳ· αὕτη δὲ μέχρι τῶν Ἀργινουσσῶν διήκει καὶ τῆσ ὑπερκειμένησ ἄκρασ, ἣν Αἶγά τινεσ ὀνομάζουσιν ὁμωνύμωσ τῷ ζῴῳ. δεῖ δὲ μακρῶσ τὴν δευτέραν συλλαβὴν ἐκφέρειν Αἰγάν, ὡσ ἀκτὰν καὶ ἀρχάν· οὕτω γὰρ καὶ τὸ ὄροσ ὅλον ὠνομάζετο, ὃ νῦν Κάνην καὶ Κάνασ λέγουσι. κύκλῳ δὲ περὶ τὸ ὄροσ πρὸσ νότον μὲν καὶ δύσιν ἡ θάλαττα, πρὸσ ἑώ δὲ τὸ Καί̈κου πεδίον ὑπόκειται, πρὸσ ἄρκτον δὲ ἡ Ἐλαῖ̈τισ· αὐτὸ δὲ καθ’ αὑτὸ ἱκανῶσ συνέσταλται, προσνεύει δὲ ἐπὶ τὸ Αἰγαῖον πέλαγοσ, ὅθεν αὐτῷ καὶ τοὔνομα· ὕστερον δὲ αὐτὸ τὸ ἀκρωτήριον Αἰγὰ κεκλῆσθαι, ὡσ Σαπφώ φησιν, τὸ δὲ λοιπὸν Κάνη καὶ Κάναι. μεταξὺ δὲ Ἐλαίασ τε καὶ Πιτάνησ καὶ Ἀταρνέωσ καὶ Περγάμου Τευθρανία ἐστί, διέχουσα οὐδεμιᾶσ αὐτῶν ὑπὲρ ἑβδομήκοντα σταδίουσ ἐντὸσ τοῦ Καί̈κου, καὶ ὁ Τεύθρασ Κιλίκων καὶ Μυσῶν ἱστόρηται βασιλεύσ.

Εὐριπίδησ δ’ ὑπὸ Ἀλέου φησὶ τοῦ τῆσ Αὔγησ πατρὸσ εἰσ λάρνακα τὴν Αὔγην κατατεθεῖσαν ἅμα τῷ παιδὶ Τηλέφῳ καταποντωθῆναι, φωράσαντοσ τὴν ἐξ Ἡρακλέουσ φθοράν· Ἀθηνᾶσ δὲ προνοίᾳ τὴν λάρνακα περαιωθεῖσαν ἐκπεσεῖν εἰσ τὸ στόμα τοῦ Καί̈κου, τὸν δὲ Τεύθραντα ἀναλαβόντα τὰ σώματα τῇ μὲν ὡσ γαμετῇ χρήσασθαι τῷ δ’ ὡσ ἑαυτοῦ παιδί. τοῦτο μὲν οὖν μῦθοσ, ἄλλην δέ τινα δεῖ γεγονέναι συντυχίαν, δι’ ἣν ἡ τοῦ Ἀρκάδοσ θυγάτηρ τῷ Μυσῶν βασιλεῖ συνῆλθε καὶ ὁ ἐξ αὐτῆσ διεδέξατο τὴν ἐκείνου βασιλείαν. πεπίστευται δ’ οὖν ὅτι καὶ ὁ Τεύθρασ καὶ ὁ Τήλεφοσ ἐβασίλευσαν τῆσ χώρασ τῆσ περὶ τὴν Τευθρανίαν καὶ τὸν Κάικον, ὁ δὲ ποιητὴσ ἐπὶ τοσοῦτον μέμνηται μόνον τῆσ ἱστορίασ ταύτησ ἀλλ’ οἱο͂ν τὸν Τηλεφίδην κατενήρατο χαλκῷ ἡρ́ω Εὐρύπυλον, πολλοὶ δ’ ἀμφ’ αὐτὸν ἑταῖροι Κήτειοι κτείνοντο γυναίων εἵνεκα δώρων, αἴνιγμα τιθεὶσ ἡμῖν μᾶλλον ἢ λέγων τι σαφέσ. οὔτε γὰρ τοὺσ Κητείουσ ἴσμεν οὕστινασ δέξασθαι δεῖ, οὔτε τὸ "γυναίων εἵνεκα δώρων. " ἀλλὰ καὶ οἱ γραμματικοὶ μυθάρια παραβάλλοντεσ εὑρεσιλογοῦσι μᾶλλον ἢ λύουσι τὰ ζητούμενα. ἐάσθω δὴ ταῦτα, ἐκεῖνο δ’ ὅπερ ἐστὶ μᾶλλον ἐν φανερῷ λαβόντεσ λέγωμεν, ὅτι ἐν τοῖσ περὶ τὸν Κάικον τόποισ φαίνεται βεβασιλευκὼσ καθ’ Ὅμηρον ὁ Εὐρύπυλοσ, ὥστ’ ἴσωσ καὶ τῶν Κιλίκων τι μέροσ ἦν ὑπ’ αὐτῷ, καὶ οὐ δύο δυναστεῖαι μόνον ἀλλὰ καὶ τρεῖσ ὑπῆρξαν ἐν αὐτοῖσ.

τῷ δὲ λόγῳ τούτῳ συνηγορεῖ τὸ ἐν τῇ Ἐλαί̈τιδι χειμαρρῶδεσ ποτάμιον δείκνυσθαι Κήτειον· ἐμπίπτει δ’ οὗτοσ εἰσ ἄλλον ὅμοιον, εἶτ’ ἄλλον, καταστρέφουσι δὲ εἰσ τὸν Κάικον· ὁ δὲ Κάικοσ οὐκ ἀπὸ τῆσ Ἴδησ ῥεῖ, καθάπερ εἴρηκε Βακχυλίδησ, οὐδ’ ὀρθῶσ Εὐριπίδησ τὸν Μαρσύαν φησί τὰσ διωνομασμένασ ναίειν Κελαινὰσ ἐσχάτοισ Ἴδησ τόποισ. πολὺ γὰρ τῆσ Ἴδησ ἄπωθεν αἱ Κελαιναί, πολὺ δὲ καὶ αἱ τοῦ Καί̈κου πηγαί· δείκνυνται γὰρ ἐν πεδίῳ. Τῆμνον δ’ ἔστιν ὄροσ ὃ διορίζει τοῦτό τε καὶ τὸ καλούμενον Ἀπίασ πεδίον, ὃ ὑπέρκειται ἐν τῇ μεσογαίᾳ τοῦ Θήβησ πεδίου· ῥεῖ δ’ ἐκ τοῦ Τήμνου ποταμὸσ Μύσιοσ ἐμβάλλων εἰσ τὸν Κάικον ὑπὸ ταῖσ πηγαῖσ αὐτοῦ, ἀφ’ οὗ δέχονταί τινεσ εἰπεῖν Αἰσχύλον κατὰ τὴν εἰσβολὴν τοῦ ἐν Μυρμιδόσι προλόγου ἰὼ Κάικε Μύσιαί τ’ ἐπιρροαί. ἐγγὺσ δὲ τῶν πηγῶν κώμη Γέργιθα ἔστιν, εἰσ ἣν μετῴκισεν Ἄτταλοσ τοὺσ ἐν τῇ Τρῳάδι τὸ χωρίον ἐξελών.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Strabo, Geography, Book 13, chapter 1

(스트라본, 지리학, Book 13, chapter 1)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION