헬라어 문장 검색 - ΣτραβόΓεογραπ́09́05́

(스트라본, 지리학, Book 9, chapter 5)

ἔστι δ’ αὐτῆσ πρὸσ θαλάττῃ μὲν ἡ ἀπὸ Θερμοπυλῶν μέχρι τῆσ ἐκβολῆσ τοῦ Πηνειοῦ καὶ τῶν ἄκρων τοῦ Πηλίου παραλία βλέπουσα πρὸσ ἑώ καὶ πρὸσ τὰ ἄκρα τῆσ Εὐβοίασ τὰ βόρεια. ταῦτ’ ἐξῆρται μὲν ἱκανῶσ, οὐ μήν γε πολλὴν περιλαμβάνει κύκλῳ χώραν, ἀλλ’ εἰσ τὰ πεδία τελευτᾷ. ἔχουσι δὲ τὰ μὲν πρὸσ Εὐβοίᾳ καὶ Θερμοπύλαισ Μαλιεῖσ καὶ οἱ Φθιῶται Ἀχαιοί, τὰ δὲ πρὸσ τῷ Πηλίῳ Μάγνητεσ. αὕτη μὲν οὖν ἡ πλευρὰ τῆσ Θετταλίασ ἑῴα λεγέσθω καὶ παραλία. ἑκατέρωθεν δ’ ἀπὸ μὲν Πηλίου καὶ Πηνειοῦ πρὸσ τὴν μεσόγαιαν Μακεδόνεσ παράκεινται μέχρι Παιονίασ καὶ τῶν Ἠπειρωτικῶν ἐθνῶν, ἀπὸ δὲ τῶν Θερμοπυλῶν τὰ παράλληλα τοῖσ Μακεδόσιν ὄρη τὰ Οἰταῖα καὶ Αἰτωλικά, τοῖσ Δωριεῦσι καὶ τῷ Παρνασσῷ συνάπτοντα. καλείσθω δὲ τὸ μὲν πρὸσ τοῖσ Μακεδόσι πλευρὸν ἀρκτικόν, τὸ δ’ ἕτερον νότιον. λοιπὸν δ’ ἐστὶ τὸ ἑσπέριον, ὃ περικλείουσιν Αἰτωλοὶ καὶ Ἀκαρνᾶνεσ καὶ Ἀμφίλοχοι καὶ τῶν Ἠπειρωτῶν Ἀθαμᾶνεσ καὶ Μολοττοὶ καὶ ἡ τῶν Αἰθίκων ποτὲ λεγομένη γῆ καὶ ἁπλῶσ ἡ περὶ Πίνδον . . . πλὴν τοῦ Πηλίου καὶ τῆσ Ὄσσησ. ταῦτα δ’ ἐστὶ τὰ μέσα τῆσ Θετταλίασ, εὐδαιμονεστάτη χώρα πλὴν ὅση ποταμόκλυστόσ ἐστιν.

ὁ γὰρ Πηνειὸσ διὰ μέσησ ῥέων καὶ πολλοὺσ δεχόμενοσ ποταμοὺσ ὑπερχεῖται πολλάκισ· τὸ δὲ παλαιὸν καὶ ἐλιμνάζετο, ὡσ λόγοσ, τὸ πεδίον ἔκ τε τῶν ἄλλων μερῶν ὄρεσι περιειργόμενον καὶ τῆσ παραλίασ μετεωρότερα τῶν πεδίων ἐχούσησ τὰ χωρία ὑπὸ δὲ σεισμῶν ῥήγματοσ γενομένου κατὰ τὰ νῦν καλούμενα Τέμπη καὶ τὴν Ὄσσαν ἀποσχίσαντοσ ἀπὸ τοῦ Ὀλύμπου, διεξέπεσε ταύτῃ πρὸσ θάλατταν ὁ Πηνειὸσ καὶ ἀνέψυξε τὴν χώραν ταύτην. ὑπολείπεται δ’ ὅμωσ ἥ τε Νεσσωνὶσ λίμνη μεγάλη καὶ ἡ Βοιβηὶσ ἐλάττων ἐκείνησ καὶ πλησιεστέρα τῇ παραλίᾳ. τοιαύτη δ’ οὖσα εἰσ τέτταρα μέρη διῄρητο·

ἐκαλεῖτο δὲ τὸ μὲν Φθιῶτισ τὸ δὲ Ἑστιαιῶτισ τὸ δὲ Θετταλιῶτισ τὸ δὲ Πελασγιῶτισ. ἔχει δ’ ἡ μὲν Φθιῶτισ τὰ νότια τὰ παρὰ τὴν Οἴτην ἀπὸ τοῦ Μαλιακοῦ κόλπου καὶ Πυλαϊκοῦ μέχρι τῆσ Δολοπίασ καὶ τῆσ Πίνδου διατείνοντα, πλατυνόμενα δὲ μέχρι Φαρσάλου καὶ τῶν πεδίων τῶν Θετταλικῶν· ἡ δ’ Ἑστιαιῶτισ τὰ ἑσπέρια καὶ τὰ μεταξὺ Πίνδου καὶ τῆσ ἄνω Μακεδονίασ· τὰ δὲ λοιπὰ οἵ τε ὑπὸ τῇ Ἑστιαιώτιδι νεμόμενοι τὰ πεδία, καλούμενοι δὲ Πελασγιῶται, συνάπτοντεσ ἤδη τοῖσ κάτω Μακεδόσι, καὶ οἱ ἐφεξῆσ τὰ μέχρι Μαγνητικῆσ παραλίασ ἐκπληροῦντεσ χωρία. κἀνταῦθα δ’ ἐνδόξων ὀνομάτων ἔσται ἀρίθμησισ καὶ ἄλλωσ καὶ διὰ τὴν Ὁμήρου ποίησιν· τῶν δὲ πόλεων ὀλίγαι σώζουσι τὸ πάτριον ἀξίωμα, μάλιστα δὲ Λάρισα. ὁ δὲ ποιητὴσ εἰσ δέκα μέρη καὶ δυναστείασ διελὼν τὴν σύμπασαν γῆν ἣν νῦν Θετταλίαν προσαγορεύομεν, προσλαβών τινα καὶ τῆσ Οἰταίασ καὶ τῆσ Λοκρικῆσ, ὡσ δ’ αὕτωσ καὶ τῆσ ὑπὸ Μακεδόσιν νῦν τεταγμένησ, ὑπογράφει τι κοινὸν καὶ πάσῃ χώρᾳ συμβαῖνον, τὸ μεταβάλλεσθαι καὶ τὰ ὅλα καὶ τὰ καθ’ ἕκαστα παρὰ τὰσ τῶν ἐπικρατούντων δυνάμεισ.

πρώτουσ δὴ καταλέγει τοὺσ ὑπ’ Ἀχιλλεῖ τοὺσ τὸ νότιον πλευρὸν κατέχοντασ καὶ παρακειμένουσ τῇ τε Οἴτῃ καὶ τοῖσ Ἐπικνημιδίοισ Λοκροῖσ "ὅσσοι τὸ Πελασγικὸν Ἄργοσ ἔναιον," "οἵ τ’ Ἄλον οἵ τ’ Ἀλόπην οἵ τε "Τρηχῖν’ ἐνέμοντο," "οἵ τ’ εἶχον Φθίην ἠδ’ Ἑλλάδα "καλλιγύναικα," "Μυρμιδόνεσ δὲ καλεῦντο καὶ Ἕλληνεσ καὶ Ἀχαιοί.

" συζεύγνυσι δὲ τούτοισ καὶ τοὺσ ὑπὸ τῷ Φοίνικι καὶ κοινὸν ἀμφοῖν ποιεῖ τὸν στόλον. ὁ μὲν οὖν ποιητὴσ οὐδαμοῦ μέμνηται Δολοπικῆσ στρατιᾶσ κατὰ τοὺσ περὶ Ἴλιον ἀγῶνασ· οὐδὲ γὰρ αὐτῶν τὸν ἡγεμόνα Φοίνικα πεποίηκεν εἰσ τοὺσ κινδύνουσ ἐξιόντα, καθάπερ τὸν Νέστορα· ἄλλοι δ’ εἰρήκασι, καθάπερ καὶ Πίνδαροσ μνησθεὶσ τοῦ Φοίνικοσ "ὃσ Δολόπων "ἄγαγε θρασὺν ὅμιλον σφενδονᾶσαι, ἱπποδάμων Δαναῶν βέλεσι πρόσφορον. " τοῦτο δὴ καὶ παρὰ τῷ ποιητῇ κατὰ τὸ σιωπώμενον, ὡσ εἰώθασι λέγειν οἱ γραμματικοί, συνυπακουστέον. γελοῖον γὰρ τὸ τὸν βασιλέα μετέχειν τῆσ στρατείασ, τοὺσ δ’ ὑπηκόουσ μὴ παρεῖναι αὐτῷ· οὐδὲ γὰρ συστρατεύειν ἂν τῷ Ἀχιλλεῖ δόξειεν, ἀλλὰ μόνον ἐπιστάτησ καὶ ῥήτωρ ἕπεσθαι, εἰ δ’ ἄρα, σύμβουλοσ. τὰ δ’ ἔπη βούλεται καὶ τοῦτο δηλοῦν· τοιοῦτον γὰρ τὸ "μύθων τε ῥητῆρ’ ἔμεναι πρηκτῆρά τε "ἔργων. " . . . ταῦτα λέγων. εἴρηται τό τε ὑπὸ τῷ Ἀχιλλεῖ καὶ τῷ Φοίνικι·

αὐτὰ δὲ λεχθέντα περὶ τῶν ὑπ’ Ἀχιλλεῖ ἐν ἀντιλογίᾳ ἐστί. τό τε γὰρ Ἄργοσ τὸ Πελασγικὸν οἱ μὲν καὶ πόλιν δέχονται Θετταλικὴν περὶ Λάρισαν ἱδρυμένην ποτὲ νῦν δ’ οὐκέτι οὖσαν· οἱ δ’ οὐ πόλιν ἀλλὰ τὸ τῶν Θετταλῶν πεδίον οὕτωσ ὀνοματικῶσ λεγόμενον, θεμένου τοὔνομα Ἄβαντοσ ἐξ Ἄργουσ δεῦρ’ ἀποικήσαντοσ. Φθίαν τε οἱ μὲν τὴν αὐτὴν εἶναι τῇ Ἑλλάδι καὶ Ἀχαί̈ᾳ, ταύτασ δ’ εἶναι διατεμνομένησ τῆσ συμπάσησ Θετταλίασ θάτερον μέροσ τὸ νότιον· οἱ δὲ διαιροῦσιν. ἐοίκε δ’ ὁ ποιητὴσ δύο ποιεῖν τήν τε Φθίαν καὶ τὴν Ἑλλάδα ὅταν οὕτωσ φῇ "οἵ τ’ εἶχον Φθίην ἠδ’ Ἑλλάδα," ὡσ δυεῖν οὐσῶν· καὶ ὅταν οὕτωσ "φεῦγον ἔπειτ’ ἀπάνευθε δι’ Ἑλλάδοσ εὐρυχόροιο, Φθίην δ’ ἐξικόμην," καὶ ὅτι "πολλαὶ Ἀχαιίδεσ εἰσὶν ἀν’ Ἑλλάδα τε Φθίην "τε. " ὁ μὲν οὖν ποιητὴσ δύο ποιεῖ, πότερον δὲ πόλεισ ἢ χώρασ οὐ δηλοῖ. οἱ δ’ ὕστερον τὴν Ἑλλάδα οἱ μὲν εἰπόντεσ χώραν διατετάσθαι φασὶν εἰσ τὰσ Θήβασ τὰσ Φθιώτιδασ ἀπὸ Παλαιφαρσάλου ἐν δὲ τῇ χώρᾳ ταύτῃ καὶ τὸ Θετίδειον ἔστι πλησίον τῶν Φαρσάλων ἀμφοῖν τῆσ τε παλαιᾶσ καὶ τῆσ νέασ, κἀκ τοῦ Θετιδείου τεκμαιρόμενοι τῆσ ὑπὸ τῷ Ἀχιλλεῖ μέροσ εἶναι καὶ τήνδε τὴν χώραν, οἱ δ’ εἰπόντεσ πόλιν Φαρσάλιοι μὲν δεικνύουσιν ἀπὸ ἑξήκοντα σταδίων τῆσ ἑαυτῶν πόλεωσ κατεσκαμμένην πόλιν ἣν πεπιστεύκασιν εἶναι τὴν Ἑλλάδα καὶ δύο κρήνασ πλησίον Μεσσηίδα καὶ Ὑπέρειαν, Μελιταιεῖσ δ’ ἄπωθεν ἑαυτῶν ὅσον δέκα σταδίουσ οἰκεῖσθαι τὴν Ἑλλάδα πέραν τοῦ Ἐνιπέωσ, ἡνίκα ἡ ἑαυτῶν πόλισ Πύρρα ὠνομάζετο, ἐκ δὲ τῆσ Ἑλλάδοσ ἐν ταπεινῷ χωρίῳ κειμένησ εἰσ τὴν ἑαυτῶν μετοικῆσαι τοὺσ Ἕλληνασ· μαρτύριον δ’ εἶναι τὸν ἐν τῇ ἀγορᾷ τῇ σφετέρᾳ τάφον τοῦ Ἕλληνοσ τοῦ Δευκαλίωνοσ υἱοῦ καὶ Πύρρασ. ἱστορεῖται γὰρ ὁ Δευκαλίων τῆσ Φθιώτιδοσ ἄρξαι καὶ ἁπλῶσ τῆσ Θετταλίασ· ὁ δ’ Ἐνιπεὺσ ἀπὸ τῆσ Ὄθρυοσ παρὰ Φάρσαλον ῥυεὶσ εἰσ τὸν Ἀπιδανὸν παραβάλλει, ὁ δ’ εἰσ τὸν Πηνειόν. περὶ μὲν Ἑλλήνων ταῦτα. Φθῖοι δὲ καλοῦνται οἵ τε ὑπ’ Ἀχιλλεῖ καὶ ὑπὸ Πρωτεσιλάῳ καὶ Φιλοκτήτῃ·

ὁ δὲ ποιητὴσ τούτου μάρτυσ. εἰπὼν γὰρ ἐν τῷ καταλόγῳ τῶν ὑπ’ Ἀχιλλεῖ "οἵ "τ’ εἶχον Φθίην," ἐν τῇ ἐπὶ ναυσὶ μάχῃ τούτουσ μὲν ὑπομένοντασ ἐν ταῖσ ναυσὶ πεποίηκε μετὰ τοῦ Ἀχιλλέωσ καὶ καθ’ ἡσυχίαν ὄντασ, τοὺσ δ’ ὑπὸ Φιλοκτήτῃ μαχομένουσ ἔχοντασ Μέδοντα ἡγεμόνα καὶ τοὺσ ὑπὸ Πρωτεσιλάῳ, Ποδάρκουσ . . . περὶ ὧν κοινῶσ μὲν οὕτω φησίν "ἔνθα δὲ Βοιωτοὶ καὶ Ιἄονεσ "ἑλκεχίτωνεσ, Λοκροὶ καὶ Φθῖοι καὶ φαιδιμόεντεσ "Ἐπειοί· ἰδίωσ δέ "πρὸ Φθίων δὲ Μέδων τε μενεπτόλεμόσ τε Ποδάρκησ. οἱ μὲν πρὸ Φθίων μεγαθύμων θωρηχθέντεσ ναῦφιν ἀμυνόμενοι μετὰ Βοιωτῶν ἐμάχοντο. " τάχα δὲ καὶ οἱ σὺν Εὐρυπύλῳ Φθῖοι ἐλέγοντο, ὅμοροι τούτοισ ὄντεσ· νῦν μέντοι Μαγνησίασ νομίζουσι τῆσ τε ὑπ’ Εὐρυπύλῳ τὰ περὶ Ὀρμένιον καὶ τὴν ὑπὸ Φιλοκτήτῃ πᾶσαν, τὴν δ’ ὑπὸ Πρωτεσιλάῳ τῆσ Φθίασ ἀπὸ Δολοπίασ καὶ τῆσ Πίνδου μέχρι τῆσ Μαγνητικῆσ θαλάττησ· μέχρι δὲ τῆσ ὑπὸ Πρωτεσιλάῳ πόλεωσ Ἀντρῶνοσ, ἣ νῦν πληθυντικῶσ λέγεται, τὸ πλάτοσ ἀφορίζεται τῆσ ὑπὸ Πηλεῖ καὶ Ἀχιλλεῖ γῆσ, ἀπὸ τῆσ Τραχινίασ καὶ τῆσ Οἰταίασ ἀρξαμένοισ· τὸ δ’ αὐτὸ σχεδόν τι μῆκόσ ἐστι τοῦ Μαλιακοῦ κόλπου. περὶ Ἅλου δὲ καὶ Ἀλόπησ διαποροῦσι μὴ οὐ τούτουσ λέγει τοὺσ τόπουσ οἳ νῦν ἐν τῷ Φθιωτικῷ τέλει φέρονται, ἀλλὰ τοὺσ ἐν Λοκροῖσ, μέχρι δεῦρο ἐπικρατοῦντοσ τοῦ Ἀχιλλέωσ, ὥσπερ καὶ μέχρι Τραχῖνοσ καὶ τῆσ Οἰταίασ.

ἔστι γὰρ καὶ Ἅλοσ καὶ Ἁλιοῦσ ἐν τῇ παραλίᾳ τῶν Λοκρῶν, καθάπερ καὶ Ἀλόπη. οἱ δὲ τὸν Ἁλιοῦντα ἀντὶ Ἀλόπησ τιθέασι καὶ γράφουσιν οὕτωσ "οἵ θ’ Ἅλον οἵ θ’ Ἁλιοῦνθ’ οἵ τε Τρηχῖν’ ἐνέμοντο. " ὁ δὲ Φθιωτικὸσ Ἅλοσ ὑπὸ τῷ πέρατι κεῖται τῆσ Ὄθρυοσ ὄρουσ πρὸσ ἄρκτον κειμένου τῇ Φθιώτιδι, ὁμόρου δὲ τῷ Τυφρηστῷ καὶ τοῖσ Δόλοψιν, κἀνθένδε παρατείνοντοσ εἰσ τὰ πλησίον τοῦ Μαλιακοῦ κόλπου. ἀπέχει δὲ Ἰτώνου περὶ ἑξήκοντα σταδίουσ ὁ Ἅλοσ ἢ ἡ Ἅλοσ· λέγεται γὰρ ἀμφοτέρωσ. ᾤκισε δὲ ὁ Ἀθάμασ τὴν Ἅλον, ἀφανισθεῖσαν δὲ συνῴκισαν Φαρσάλιοι χρόνοισ ὕστερον. ὑπέρκειται δὲ τοῦ Κροκίου πεδίου· ῥεῖ δὲ ποταμὸσ Ἄμφρυσοσ πρὸσ τῷ τείχει. ὑπὸ δὲ τῷ Κροκίῳ Θῆβαι εἰσὶν αἱ Φθιώτιδεσ, καὶ ἡ Ἅλοσ δὲ Φθιῶτισ καλεῖται καὶ Ἀχαϊκή, συνάπτουσα τοῖσ Μαλιεῦσιν, ὥσπερ καὶ οἱ τῆσ Ὄθρυοσ πρόποδεσ. καθάπερ δὲ ἡ Φυλάκη ἡ ὑπὸ Πρωτεσιλάῳ τῆσ Φθιώτιδόσ ἐστι τῆσ προσχώρου τοῖσ Μαλιεῦσιν, οὕτω καὶ ἡ Ἅλοσ· διέχει δὲ Θηβῶν περὶ ἑκατὸν σταδίουσ, ἐν μέσῳ δ’ ἐστὶ Φαρσάλου καὶ Φθιωτῶν· Φίλιπποσ μέντοι Φαρσαλίοισ προσένειμεν ἀφελόμενοσ τῶν Φθιωτῶν. οὕτω δὲ συμβαίνει τοὺσ ὁρ́ουσ καὶ τὰσ συντάξεισ τῶν τε ἐθνῶν καὶ τῶν τόπων ἀλλάττεσθαι ἀεί, καθάπερ εἴπομεν. οὕτω καὶ Σοφοκλῆσ τὴν Τραχῖνα Φθιῶτιν εἴρηκεν, Ἀρτεμίδωροσ δὲ τὴν Ἅλον ἐν τῇ παραλίᾳ τίθησι, ἔξω μὲν τοῦ Μαλιακοῦ κόλπου κειμένην, Φθιῶτιν δέ. προϊὼν γὰρ ἐνθένδε ὡσ ἐπὶ τὸν Πηνειὸν μετὰ τὸν Ἀντρῶνα τίθησι Πτελεόν, εἶτα τὸν Ἅλον ἀπὸ τοῦ Πτελεοῦ διέχοντα ἑκατὸν καὶ δέκα σταδίουσ. περὶ δὲ τῆσ Τραχῖνοσ εἴρηται ὁποία τισ· καὶ ὁ ποιητὴσ κατονομάζει. τοῦ δὲ Σπερχειοῦ μεμνημένοσ πολλάκισ ὡσ ἐπιχωρίου ποταμοῦ, τὰσ πηγὰσ ἔχοντοσ ἐκ Τυφρηστοῦ Δρυοπικοῦ ὄρουσ, τοῦ καλουμένου .

. . πρότερον, ἐκδιδόντοσ δὲ πλησίον Θερμοπυλῶν μεταξὺ αὐτῶν καὶ Λαμίασ, δηλοῖ ὅτι καὶ τὰ ἐντὸσ πυλῶν ὅσα τοῦ Μαλιακοῦ κόλπου καὶ τὰ ἐκτὸσ ὑπ’ ἐκείνῳ ἦν· ἀπέχει δὲ Λαμίασ ὁ Σπερχειὸσ περὶ τριάκοντα σταδίουσ ὑπερκειμένησ πεδίου τινὸσ καθήκοντοσ ἐπὶ τὸν Μαλιακὸν κόλπον· ὅτι δ’ ὁ Σπερχειὸσ ἐπιχώριοσ, ἔκ τε τοῦ τρέφειν ἐκείνῳ τὴν κόμην φάσκειν καὶ τοῦ τὸν Μενέσθιον, ἕνα τῶν λοχαγῶν αὐτοῦ, Σπερχειοῦ λέγεσθαι παῖδα καὶ τῆσ ἀδελφῆσ τῆσ Ἀχιλλέωσ. Μυρμιδόνασ δ’ εἰκὸσ καλεῖσθαι πάντασ τοὺσ ὑπὸ τῷ Ἀχιλλεῖ καὶ τῷ Πατρόκλῳ, οἳ συνηκολούθησαν ἐξ Αἰγίνησ φεύγοντι τῷ Πηλεῖ. Ἀχαιοὶ δ’ ἐκαλοῦντο οἱ Φθιῶται πάντεσ. διαριθμοῦνται δὲ τὰσ ὑπὸ τῷ Φθιωτικῷ τέλει τῷ ὑπ’ Ἀχιλλεῖ κατοικίασ ἀπὸ Μαλιέων ἀρξάμενοι πλείουσ μέν, ἐν δ’ αὐταῖσ Θήβασ τὰσ Φθιώτιδασ Ἐχῖνον Λάμιαν, περὶ ἣν ὁ Λαμιακὸσ συνέστη πόλεμοσ Μακεδόσι καὶ Ἀντιπάτρῳ πρὸσ Ἀθηναίουσ·

ἐν ᾧ Λεωσθένησ τε ἔπεσε τῶν Ἀθηναίων στρατηγόσ, καὶ Λεοννάτοσ ὁ Ἀλεξάνδρου τοῦ βασιλέωσ ἑταῖροσ. ἔτι δὲ Ναρθάκιον Ἐρινεὸν Κορώνειαν, ὁμώνυμον τῇ Βοιωτικῇ, Μελίταιαν Θαυμακοὺσ Πρόερναν Φάρσαλον Ἐρέτριαν, ὁμώνυμον τῇ Εὐβοϊκῇ, Παραχελωίτασ καὶ τούτουσ ὁμωνύμουσ τοῖσ Αἰτωλικοῖσ· καὶ γὰρ ἐνταῦθά ἐστιν Ἀχελῶοσ ποταμὸσ πλησίον Λαμίασ, παρ’ ὃν οἰκοῦσιν οἱ Παραχελωῖται. παρέτεινε δ’ ἡ χώρα αὕτη πρὸσ ἄρκτον μὲν τῇ τῶν Ἀσκληπιαδῶν τῶν μάλιστα προσεσπερίων καὶ τῇ Εὐρυπύλου καὶ ἔτι τῇ Πρωτεσιλάου, ταῖσ πρὸσ ἑώ κεκλιμέναισ, πρὸσ νότον δὲ τῇ Οἰταίᾳ εἰσ τετταρεσκαίδεκα δήμουσ διῃρημένῃ, Ἡράκλειάν τε καὶ τὴν Δρυοπίδα, τετράπολιν γεγονυῖάν ποτε καθάπερ καὶ τὴν Δωρίδα, μητρόπολιν δὲ τῶν ἐν Πελοποννήσῳ Δρυόπων νομιζομένην. τῆσ δ’ Οἰταίασ καὶ ὁ Ἀκύφασ ἐστὶ καὶ Παρασωπιὰσ καὶ Οἰνειάδαι καὶ Ἀντικύρα, ὁμώνυμοσ τῇ ἐν Λοκροῖσ τοῖσ ἑσπερίοισ. λέγω δὲ τὰσ διατάξεισ ταύτασ οὐκ ἀεὶ μεμενηκυίασ τὰσ αὐτάσ, ἀλλὰ ποικίλωσ μεταβεβλημένασ· αἱ δ’ ἐπισημόταται μάλιστα ἄξιαι μνήμησ εἰσί. τοὺσ δὲ Δόλοπασ φράζει καὶ ὁ ποιητὴσ ἱκανῶσ ὅτι ἐπὶ ταῖσ ἐσχατιαῖσ εἰσι τῆσ Φθίασ, καὶ ὅτι ὑπὸ τῷ αὐτῷ ἡγεμόνι ἦσαν τῷ Πηλεῖ οὗτοί τε καὶ οἱ Φθιῶται·

ἔναιον γάρ, φησίν, ἐσχατιὴν Φθίησ Δολόπεσσιν ἀνάσσων, δόντοσ τοῦ Πηλέωσ. γειτνιᾷ δὲ τῇ Πίνδῳ καὶ τοῖσ περὶ αὐτὴν χωρίοισ Θετταλικοῖσ οὖσι τοῖσ πλείστοισ. διὰ γὰρ τὴν ἐπιφάνειάν τε καὶ τὴν ἐπικράτειαν τῶν Θετταλῶν καὶ τῶν Μακεδόνων οἱ πλησιάζοντεσ αὐτοῖσ μάλιστα τῶν Ἠπειρωτῶν, οἱ μὲν ἑκόντεσ οἱ δ’ ἄκοντεσ, μέρη καθίσταντο Θετταλῶν ἢ Μακεδόνων, καθάπερ Ἀθαμᾶνεσ καὶ Αἴθικεσ καὶ Τάλαρεσ Θετταλῶν, Ὀρέσται δὲ καὶ Πελαγόνεσ καὶ Ἐλιμιῶται Μακεδόνων. ἡ δὲ Πίνδοσ ὄροσ ἐστὶ μέγα, πρὸσ ἄρκτον μὲν τὴν Μακεδόνων, πρὸσ ἑσπέραν δὲ Περραιβοὺσ μετανάστασ ἀνθρώπουσ ἔχον, πρὸσ δὲ μεσημβρίαν Δόλοπασ, πρὸσ ἑώ δὲ .

. . αὕτη δ’ ἐστὶ τῆσ Θετταλίασ· ἐπ’ αὐτῇ δὲ τῇ Πίνδῳ ᾤκουν Τάλαρεσ Μολοττικὸν φῦλον, τῶν περὶ τὸν Τόμαρον ἀπόσπασμα, καὶ Αἴθικεσ, εἰσ οὓσ ἐξελαθῆναί φησιν ὑπὸ Πειρίθου τοὺσ Κενταύρουσ ὁ ποιητήσ· ἐκλελοιπέναι δὲ νῦν ἱστοροῦνται. τὴν δ’ ἔκλειψιν διττῶσ ἀκουστέον· ἢ γὰρ ἀφανισθέντων τῶν ἀνθρώπων καὶ τῆσ χώρασ τελέωσ ἠρημωμένησ, ἢ τοῦ ὀνόματοσ τοῦ ἐθνικοῦ μηκέτι ὄντοσ, μηδὲ τοῦ συστήματοσ διαμένοντοσ τοιούτου. ὅταν οὖν ἄσημον τελέωσ ᾖ τὸ λειπόμενον νυνὶ σύστημα, οὐκ ἄξιον μνήμησ τίθεμεν οὔτ’ αὐτὸ οὔτε τοὔνομα τὸ μεταληφθέν, ὅταν δ’ ἔχῃ τοῦ μεμνῆσθαι δικαίαν πρόφασιν, λέγειν ἀναγκαῖον τὴν μεταβολήν. λοιπὸν δ’ εἰπεῖν τῆσ παραλίασ τὴν τάξιν τῆσ ὑπὸ τῷ Ἀχιλλεῖ ἀπὸ Θερμοπυλῶν ἀρξαμένουσ·

τοσαῦτα μὲν περὶ τῆσ ὑπὸ τῷ Ἀχιλλεῖ μερίδοσ. τὴν γὰρ Λοκρικὴν καὶ τὴν Οἰταίαν εἰρήκαμεν. αἱ τοίνυν Θερμοπύλαι τοῦ μὲν Κηναίου διεστήκασιν ἑβδομηκοντασταδίῳ πορθμῷ, παραπλέοντι δ’ ἔξω Πυλῶν τοῦ Σπερχειοῦ ὡσ σταδίουσ δέκα· ἔνθεν δ’ εἰσ Φάλαρα εἴκοσι· τῶν δὲ Φαλάρων ἀπὸ θαλάττησ ὑπέρκειται πεντήκοντα σταδίουσ ἡ τῶν Λαμιέων πόλισ. εἶθ’ ἑξῆσ παραπλεύσαντι σταδίοισ ἑκατὸν ὁ Ἐχῖνοσ ὑπέρκειται. τῆσ δ’ ἑξῆσ παραλίασ ἐν μεσογαίᾳ ἐστὶν ἡ Κρεμαστὴ Λάρισα εἴκοσι σταδίουσ αὐτῆσ διέχουσα, ἡ δ’ αὐτὴ καὶ Πελασγία λεγομένη Λάρισα. εἶτα Μυόννησοσ νησίον, εἶτ’ Ἀντρών· ἦν δὲ αὕτη ὑπὸ Πρωτεσιλάῳ. ἐπεὶ δ’ ὁ ποιητὴσ εἰσ πολλὰ καὶ γνώριμα μέρη διελὼν διὰ τὸ ὀνομάζειν τούσ τε ἡγεμόνασ καὶ τὰσ ὑπ’ αὐτοῖσ πόλεισ τὸν σύμπαντα τῆσ Θετταλίασ κύκλον διέταξεν, ἡμεῖσ ἀκολουθοῦντεσ τούτῳ πάλιν ὥσπερ ἐν τοῖσ ἐπάνω προσεκπληρώσομεν τὴν λοιπὴν περιοδείαν τῆσ χώρασ.

καταλέγει τοίνυν ἐφεξῆσ τοῖσ ὑπ’ Ἀχιλλεῖ τοὺσ ὑπὸ Πρωτεσιλάῳ· οὗτοι δ’ εἰσὶν οἱ καὶ ἐφεξῆσ ὄντεσ τῇ ὑπὸ τῷ Ἀχιλλεῖ παραλίᾳ μέχρι Ἀντρῶνοσ. ὁριζομένη τοίνυν τῆσ ἐφεξῆσ ἐστὶν ἡ ὑπὸ τῷ Πρωτεσιλάῳ, ἔξω μὲν οὖσα τοῦ Μαλιακοῦ κόλπου, ἔτι δ’ ἐντὸσ τῆσ Φθιώτιδοσ, οὐ μὴν τῆσ ὑπὸ τῷ Ἀχιλλεῖ. ἡ μὲν οὖν Φυλάκη ἐγγὺσ Θηβῶν ἐστι τῶν Φθιωτίδων, αἵπερ εἰσὶ καὶ αὐταὶ ὑπὸ τῷ Πρωτεσιλάῳ· καὶ Ἅλοσ δὲ καὶ Λάρισα ἡ Κρεμαστὴ καὶ τὸ Δημήτριον ὑπ’ ἐκείνῳ, πᾶσαι πρὸσ ἑώ τῆσ Ὄθρυοσ. τὸ δὲ Δημήτριον Δήμητροσ εἴρηκε τέμενοσ καὶ ἐκάλεσε Πύρασον. ἦν δὲ πόλισ εὐλίμενοσ ἡ Πύρασοσ ἐν δυσὶ σταδίοισ, ἔχουσα Δήμητροσ ἄλσοσ καὶ ἱερὸν ἅγιον, διέχουσα Θηβῶν σταδίουσ εἴκοσι· ὑπέρκεινται δὲ Πυράσου μὲν αἱ Θῆβαι. τῶν Θηβῶν δὲ ἐν τῇ μεσογαίᾳ τὸ Κρόκιον πεδίον πρὸσ τῷ καταλήγοντι τῆσ Ὄθρυοσ, δι’ οὗ ὁ Ἄμφρυσοσ ῥεῖ. τούτου δ’ ὑπέρκειται ὁ Ἴτωνοσ, ὅπου τὸ τῆσ Ἰτωνίασ ἱερόν, ἀφ’ οὗ καὶ τὸ ἐν τῇ Βοιωτίᾳ, καὶ ὁ Κουάριοσ ποταμόσ· εἴρηται δὲ περὶ τούτου καὶ τῆσ Ἄρνησ ἐν τοῖσ Βοιωτιακοῖσ. ταῦτα δ’ ἐστὶ τῆσ Θετταλιώτιδοσ μιᾶσ τῶν τεττάρων μερίδων τῆσ συμπάσησ Θετταλίασ, ἧσ καὶ τὰ ὑπ’ Εὐρυπύλῳ καὶ ὁ Φύλλοσ, ὅπου Ἀπόλλωνοσ τοῦ Φυλλίου ἱερόν, καὶ Ἴχναι, ὅπου ἡ Θέμισ Ἰχναία τιμᾶται. καὶ Κίεροσ δ’ εἰσ αὐτὴν συντελεῖ καὶ τἆλλα μέχρι τῆσ Ἀθαμανίασ. κατὰ δὲ τὸν Ἀντρῶνα ἑρ́μα ὕφαλον ἐν τῷ πρὸσ Εὐβοίᾳ ἐστὶ πόρῳ καλούμενον ὄνοσ Ἀντρῶνοσ. εἶτα Πτελεὸν καὶ ὁ Ἅλοσ· εἶτα τὸ τῆσ Δήμητροσ ἱερὸν καὶ ὁ Πύρασοσ κατεσκαμμένοσ, ὑπὲρ αὐτὸν δὲ αἱ Θῆβαι· εἶτα ἄκρα Πύρρα καὶ δύο νησία πλησίον, ὧν τὸ μὲν Πύρρα τὸ δὲ Δευκαλίων καλεῖται· ἐνταῦθα δὲ καὶ ἡ Φθιῶτίσ πωσ τελευτᾷ. ἑξῆσ δὲ τοὺσ ὑπὸ τῷ Εὐμήλῳ καταλέγει, τὴν συνεχῆ παραλίαν, ἥπερ ἐστὶν ἤδη Μαγνησίασ καὶ τῆσ Πελασγιώτιδοσ γῆσ.

Φεραὶ μὲν οὖν εἰσι πέρασ τῶν Πελασγικῶν πεδίων πρὸσ τὴν Μαγνησίαν, ἃ παρατείνει μέχρι τοῦ Πηλίου σταδίουσ ἑκατὸν ἑξήκοντα. ἐπίνειον δὲ τῶν Φερῶν Παγασαὶ διέχον ἐνενήκοντα σταδίουσ αὐτῶν, Ιὠλκοῦ δὲ εἴκοσιν. ἡ δ’ Ιὠλκὸσ κατέσκαπται μὲν ἐκ παλαιοῦ, ἐντεῦθεν δ’ ἔστειλε τὸν Ιἄσονα καὶ τὴν Ἀργὼ Πελίασ· ἀπὸ δὲ τῆσ ναυπηγίασ τῆσ Ἀργοῦσ καὶ Παγασὰσ λέγεσθαι μυθεύουσι τὸν τόπον, οἱ δὲ πιθανώτερον ἡγοῦνται τοὔνομα τῷ τόπῳ τεθῆναι τοῦτο ἀπὸ τῶν πηγῶν αἳ πολλαί τε καὶ δαψιλεῖσ ῥέουσι· πλησίον δὲ καὶ Ἀφέται ὡσ ἂν ἀφετήριόν τι τῶν Ἀργοναυτῶν. τῆσ δὲ Δημητριάδοσ ἑπτὰ σταδίουσ ὑπέρκειται τῆσ θαλάττησ Ιὠλκόσ. ἔκτισε δὲ Δημήτριοσ ὁ πολιορκητὴσ ἐπώνυμον ἑαυτοῦ τὴν Δημητριάδα μεταξὺ Νηλείασ καὶ Παγασῶν ἐπὶ θαλάττῃ τὰσ πλησίον πολίχνασ εἰσ αὐτὴν συνοικίσασ, Νήλειάν τε καὶ Παγασὰσ καὶ Ὀρμένιον, ἔτι δὲ Ῥιζοῦντα Σηπιάδα Ὀλιζῶνα Βοίβην Ιὠλκόν, αἳ δὴ νῦν εἰσι κῶμαι τῆσ Δημητριάδοσ. καὶ δὴ καὶ ναύσταθμον ἦν τοῦτο καὶ βασίλειον μέχρι πολλοῦ τοῖσ βασιλεῦσι τῶν Μακεδόνων, ἐπεκράτει δὲ καὶ τῶν Τεμπῶν καὶ τῶν ὀρῶν ἀμφοῖν, ὥσπερ εἴρηται, τοῦ τε Πηλίου καὶ τῆσ Ὄσσησ· νῦν δὲ συνέσταλται μέν, τῶν δ’ ἐν τῇ Μαγνησίᾳ πασῶν ὅμωσ διαφέρει. ἡ δὲ Βοιβηὶσ λίμνη πλησιάζει μὲν ταῖσ Φεραῖσ, συνάπτει δὲ καὶ τοῖσ ἀπολήγουσι τοῦ Πηλίου πέρασι καὶ τῆσ Μαγνησίασ· Βοίβη δὲ χωρίον ἐπὶ τῇ λίμνῃ κείμενον. καθάπερ δὲ τὴν Ιὠλκὸν αὐξηθεῖσαν ἐπὶ πλέον κατέλυσαν αἱ στάσεισ καὶ αἱ τυραννίδεσ, οὕτωσ καὶ τὰσ Φερὰσ συνέστειλαν ἐξαρθείσασ ποτὲ καὶ συγκαταλυθείσασ τοῖσ τυράννοισ. πλησίον δὲ τῆσ Δημητριάδοσ ὁ Ἄναυροσ ῥεῖ. καλεῖται δὲ καὶ συνεχὴσ αἰγιαλὸσ Ιὠλκόσ· ἐνταῦθα δὲ καὶ τὴν Πυλαϊκὴν πανήγυριν συνετέλουν. ὁ δ’ Ἀρτεμίδωροσ ἀπωτέρω τῆσ Δημητριάδοσ τίθησι τὸν Παγασιτικὸν κόλπον εἰσ τοὺσ ὑπὸ Φιλοκτήτῃ τόπουσ· ἐν δὲ τῷ κόλπῳ φησὶν εἶναι τὴν Κικύνηθον νῆσον καὶ πολίχνην ὁμώνυμον. ἑξῆσ δ’ αἱ ὑπὸ Φιλοκτήτῃ πόλεισ καταλέγονται.

ἡ μὲν οὖν Μηθώνη ἑτέρα ἐστὶ τῆσ Θρᾳκίασ Μεθώνησ, ἣν κατέσκαψε Φίλιπποσ· ἐμνήσθημεν δὲ καὶ πρότερον τῆσ τῶν ὀνομάτων τούτων καὶ τῶν ἐν Πελοποννήσῳ . . . τροπῆσ· τἆλλα δὲ διηρίθμηται, ἥ τε Θαυμακία καὶ ὁ Ὀλιζὼν καὶ ἡ Μελίβοια, ἃ τῆσ ἑξῆσ παραλίασ ἐστίν. πρόκεινται δὲ τῶν Μαγνήτων νῆσοι συχναὶ μέν, αἱ δ’ ἐν ὀνόματι Σκίαθόσ τε καὶ Πεπάρηθοσ καὶ Ἰκὸσ Ἁλόννησόσ τε καὶ Σκῦροσ, ὁμωνύμουσ ἔχουσαι πόλεισ. μάλιστα δ’ ἐστὶν ἐν ὀνόματι Σκῦροσ διὰ τὴν Λυκομήδουσ πρὸσ Ἀχιλλέα οἰκειότητα καὶ τὴν Νεοπτολέμου τοῦ Ἀχιλλέωσ ἐνταῦθα γένεσίν τε καὶ ἐκτροφήν. ὕστερον δὲ Φίλιπποσ αὐξηθείσ, ὁρῶν Ἀθηναίουσ ἐπικρατοῦντασ τῆσ θαλάττησ καὶ τῶν νήσων ἄρχοντασ καὶ τούτων καὶ τῶν ἄλλων, ἐποίησε τὰσ πλησίον ἑαυτῷ μάλιστα ἐνδόξουσ. πολεμῶν γὰρ περὶ τῆσ ἡγεμονίασ ἐπεχείρει πρώτοισ ἀεὶ τοῖσ ἐγγύθεν, καὶ καθάπερ αὐτῆσ τῆσ Μαγνήτιδοσ τὰ πολλὰ μέρη Μακεδονίαν ἐποίησε καὶ τῆσ Θρᾴκησ καὶ τῆσ ἄλλησ τῆσ κύκλῳ γῆσ, οὕτω καὶ τὰσ πρὸ τῆσ Μαγνησίασ νήσουσ ἀφῃρεῖτο, καὶ τὰσ ὑπ’ οὐδενὸσ γνωριζομένασ πρότερον περιμαχήτουσ καὶ γνωρίμουσ ἐποίει. τὴν δ’ οὖν Σκῦρον καὶ μάλιστα μὲν αἱ ἀρχαιολογίαι συνιστῶσιν, ἀλλὰ καὶ τὰ τοιαῦτα θρυλεῖσθαι ποιεῖ, οἱο͂ν αἱ τῶν αἰγῶν ἀρεταὶ τῶν Σκυρίων, καὶ τὰ μέταλλα τῆσ ποικίλησ λίθου τῆσ Σκυρίασ, καθάπερ τῆσ Καρυστίασ καὶ τῆσ Δοκιμαίασ ἢ Συνναδικῆσ, καὶ τῆσ Ιἑραπολιτικῆσ. μονολίθουσ γὰρ κίονασ καὶ πλάκασ μεγάλασ ὁρᾶν ἔστιν ἐν τῇ Ῥώμῃ τῆσ ποικίλησ λιθείασ, ἀφ’ ἧσ ἡ πόλισ κοσμεῖται δημοσίᾳ τε καὶ ἰδίᾳ, πεποίηκέ τε τὰ λευκόλιθα οὐ πολλοῦ ἄξια. ὁ δ’ οὖν ποιητὴσ μέχρι δεῦρο προελθὼν τῆσ Μαγνητικῆσ παραλίασ ἐπάνεισιν ἐπὶ τὴν ἄνω Θετταλίαν·

καὶ γὰρ τὰ παρατείνοντα τῇ Φθιώτιδι, ἀρξάμενοσ ἀπὸ τῆσ Δολοπίασ καὶ τῆσ Πίνδου, μέχρι τῆσ κάτω Θετταλίασ διέξεισιν "οἳ δ’ εἶχον Τρίκκην καὶ Ἰθώμην "κλωμακόεσσαν. " ταῦτα τὰ χωρία ἔστι μὲν τῆσ Ἱστιαιώτιδοσ, ἐκαλεῖτο δ’, ὥσ φασι, πρότερον Δωρίσ· κατασχόντων δὲ τῶν Περραιβῶν αὐτήν, οἳ καὶ τῆσ Εὐβοίασ τὴν Ἱστιαιῶτιν κατεστρέψαντο καὶ τοὺσ ἀνθρώπουσ εἰσ τὴν ἤπειρον ἀνέσπασαν, διὰ τὸ πλῆθοσ τῶν ἐποικησάντων Ἱστιαίων τὴν χώραν ἀπ’ ἐκείνων οὕτωσ ἐκάλεσαν. καλοῦσι δὲ καὶ αὐτὴν καὶ τὴν Δολοπίαν τὴν ἄνω Θετταλίαν, ἐπ’ εὐθείασ οὖσαν τῇ ἄνω Μακεδονίᾳ, καθάπερ καὶ τὴν κάτω τῇ κάτω. ἔστι δ’ ἡ μὲν Τρίκκη, ὅπου τὸ ἱερὸν τοῦ Ἀσκληπιοῦ τὸ ἀρχαιότατον καὶ ἐπιφανέστατον, ὅμοροσ τοῖσ τε Δόλοψιν καὶ τοῖσ περὶ τὴν Πίνδον τόποισ. τὴν δ’ Ἰθώμην ὁμωνύμωσ τῇ Μεσσηνιακῇ λεγομένην οὔ φασι δεῖν οὕτωσ ἐκφέρειν, ἀλλὰ τὴν πρώτην συλλαβὴν ἀφαιρεῖν· οὕτω γὰρ καλεῖσθαι πρότερον, νῦν δὲ Ἰθώμη μετωνομάσθαι, χωρίον ἐρυμνὸν καὶ τῷ ὄντι κλωμακόεν, ἱδρυμένον μεταξὺ τεττάρων φρουρίων ὥσπερ ἐν τετραπλεύρῳ κειμένων, Τρίκκησ τε καὶ Μητροπόλεωσ καὶ Πελινναίου καὶ Γόμφων. τῆσ δὲ δὴ Μητροπολιτῶν ἐστι χώρασ ἡ Ἰθώμη. ἡ δὲ Μητρόπολισ πρότερον μὲν ἐκ τριῶν συνῴκιστο πολιχνίων ἀσήμων, ὕστερον δὲ καὶ πλείουσ προσελήφθησαν, ὧν ἦν καὶ ἡ Ἰθώμη. Καλλίμαχοσ μὲν οὖν φησιν ἐν τοῖσ ἰάμβοισ τὰσ Ἀφροδίτασ ἡ θεὸσ γὰρ οὐ μία τὴν Καστνιῆτιν ὑπερβάλλεσθαι πάσασ τῷ φρονεῖν, ὅτι μόνη παραδέχεται τὴν τῶν ὑῶν θυσίαν. καὶ μὴν πολυίστωρ, εἴ τισ ἄλλοσ, καὶ πάντα τὸν βίον, ὡσ αὐτὸσ εἴρηκεν, ὁ ταῦτα μυθεῖσθαι βουλόμενοσ. οἱ δ’ ὕστερον ἤλεγξαν οὐ μίαν Ἀφροδίτην μόνον ἀλλὰ καὶ πλείουσ ἀποδεδεγμένασ τὸ ἔθοσ τοῦτο, ὧν εἶναι καὶ τὴν ἐν τῇ Μητροπόλει· ταύτῃ δὲ μίαν τῶν συνοικισθεισῶν εἰσ αὐτὴν πόλεων παραδοῦναι τὸ ἔθοσ Ὀνθύριον. ἔστι δὲ καὶ Φαρκαδὼν ἐν τῇ Ἱστιαιώτιδι, καὶ ῥεῖ δι’ αὐτῶν ὁ Πηνειὸσ καὶ ὁ Κουράλιοσ· ὧν ὁ Κουράλιοσ ῥυεὶσ παρὰ τὸ τῆσ Ἰτωνίασ Ἀθηνᾶσ ἱερὸν εἰσ τὸν Πηνειὸν ἐξίησιν, αὐτὸσ δ’ ὁ Πηνειὸσ ἄρχεται μὲν ἐκ Πίνδου, καθάπερ εἴρηται, ἐν ἀριστερᾷ δ’ ἀφεὶσ Τρίκκην τε καὶ Πελινναῖον καὶ Φαρκαδόνα φέρεται παρά τε Ἄτρακα καὶ Λάρισαν, καὶ τοὺσ ἐν τῇ Θετταλιώτιδι δεξάμενοσ ποταμοὺσ πρόεισι διὰ τῶν Τεμπῶν ἐπὶ τὰσ ἐκβολάσ. τὴν δ’ Οἰχαλίαν πόλιν Εὐρύτου λεγομένην ἔν τε τοῖσ τόποισ τούτοισ ἱστοροῦσι καὶ ἐν Εὐβοίᾳ καὶ ἐν Ἀρκαδίᾳ, καὶ μετονομάζουσιν ἄλλοι ἄλλωσ, ὃ καὶ ἐν τοῖσ Πελοποννησιακοῖσ εἴρηται. περὶ δὲ τούτων ζητοῦσι καὶ μάλιστα τίσ ἦν ἡ ὑπὸ Ἡρακλέουσ ἁλοῦσα, καὶ περὶ τίνοσ συνέγραψεν ὁ ποιήσασ τὴν Οἰχαλίασ ἅλωσιν. ταῦτα μὲν δὴ τὰ χωρία τοῖσ Ἀσκληπιάδαισ ὑπέταξεν. ἑξῆσ δὲ λέγει τὴν ὑπ’ Εὐρυπύλῳ "οἳ δ’ ἔχον Ὀρμένιον οἵ τε κρήνην Ὑπέρειαν, οἵ τ’ ἔχον Ἀστέριον Τιτάνοιό τε λευκὰ κάρηνα.

" τὸ μὲν οὖν Ὀρμένιον νῦν Ὀρμίνιον καλεῖται, ἔστι δ’ ὑπὸ τῷ Πηλίῳ κώμη κατὰ τὸν Παγασιτικὸν κόλπον τῶν συνῳκισμένων εἰσ τὴν Δημητριάδα πόλεων, ὡσ εἴρηται. ἀνάγκη δὲ καὶ τὴν Βοιβηίδα λίμνην εἶναι πλησίον, ἐπειδὴ καὶ ἡ Βοίβη τῶν περιοικίδων ἦν τῆσ Δημητριάδοσ καὶ αὐτὸ τὸ Ὀρμένιον. τὸ μὲν οὖν Ὀρμένιον ἀπέχει τῆσ Δημητριάδοσ πεζῇ σταδίουσ ἑπτὰ καὶ εἴκοσιν, ὁ δὲ τῆσ Ιὠλκοῦ τόποσ ἐν ὁδῷ κείμενοσ τῆσ μὲν Δημητριάδοσ ἑπτὰ σταδίουσ διέστηκε, τοῦ δ’ Ὀρμενίου τοὺσ λοιποὺσ σταδίουσ εἴκοσι. φησὶ δ’ ὁ Σκήψιοσ ἐκ τοῦ Ὀρμενίου τὸν Φοίνικα εἶναι, καὶ φεύγειν αὐτὸν ἐνθένδε παρὰ τοῦ "πατρὸσ Ἀμύντοροσ "Ὀρμενίδαο" εἰσ τὴν Φθίαν "ἐσ Πηλῆα ἄνακτα. " ἐκτίσθαι γὰρ ὑπὸ Ὀρμένου τὸ χωρίον τοῦτο τοῦ Κερκάφου τοῦ Αἰόλου· παῖδασ δὲ τοῦ Ὀρμένου γενέσθαι τόν τε Ἀμύντορα καὶ Εὐαίμονα, ὧν τοῦ μὲν εἶναι Φοίνικα τοῦ δ’ Εὐρύπυλον· φυλαχθῆναι δὲ τῷ Εὐρυπύλῳ τὴν διαδοχὴν κοινήν, ἅτε ἂν ἀπελθόντοσ τοῦ Φοίνικοσ ἐκ τῆσ οἰκείασ· καὶ δὴ καὶ γράφει οὕτωσ "οἱο͂ν ὅτε πρῶτον λίπον Ὀρμένιον πολύμηλον," ἀντὶ τοῦ "λίπον Ἑλλάδα "καλλιγύναικα. " Κράτησ δὲ Φωκέα ποιεῖ τὸν Φοίνικα, τεκμαιρόμενοσ ἐκ τοῦ κράνουσ τοῦ Μέγητοσ ᾧ ἐχρήσατο ὁ Ὀδυσσεὺσ κατὰ τὴν νυκτεγερσίαν, περὶ οὗ φησιν ὁ ποιητὴσ ὅτι "ἐξ Ἐλεῶνοσ Ἀμύντοροσ Ὀρμενίδαο "ἐξέλετ’ Αὐτόλυκοσ, πυκινὸν δόμον ἀντιτορήσασ. " τόν τε γὰρ Ἐλεῶνα ἐν τῷ Παρνασσῷ πολίχνιον εἶναι, τόν τε Ὀρμενίδην Ἀμύντορα οὐκ ἄλλον τινὰ λέγεσθαι ἢ τὸν τοῦ Φοίνικοσ πατέρα, καὶ τὸν Αὐτόλυκον οἰκοῦντα ἐν τῷ Παρνασσῷ τοιχωρυχεῖν τὰ τῶν γειτόνων, ὅπερ κοινόν ἐστι τοιχωρύχου παντόσ, οὐ τὰ τῶν πόρρωθεν. ὁ δὲ Σκήψιόσ φησι μήτε Ἐλεῶνα μηδένα τόπον τοῦ Παρνασσοῦ δείκνυσθαι, ἀλλὰ Νεῶνα, καὶ ταύτην οἰκισθεῖσαν μετὰ τὰ Τρωικά, μήτ’ ἐκ γειτόνων τὰσ τοιχωρυχίασ γίνεσθαι μόνον. καὶ ἄλλα δ’ ἐστὶν ἃ λέγοι τισ ἄν, ἀλλ’ οὖν ὀκνῶ διατρίβειν ἐπὶ πλέον. ἄλλοι δὲ γράφουσιν ἐξ Ἑλεῶνοσ· Ταναγρικὴ δέ ἐστιν αὕτη· καὶ μᾶλλον ἐλέγχοι ἀτόπωσ ἂν λεγόμενον τό "φεῦγον ἔπειτ’ "ἀπάνευθε δι’ Ἑλλάδοσ, Φθίην δ’ ἐξικόμην. " ἡ δ’ Ὑπέρεια κρήνη ἐν μέσῃ ἐστὶ τῇ Φεραίων πόλει Εὐμήλου οὔσῃ· ἄτοπον τοίνυν δοῦναι Εὐρυπύλῳ. Τίτανοσ δ’ ἀπὸ τοῦ συμβεβηκότοσ ὠνομάσθη· λευκόγεων γάρ ἐστι τὸ χωρίον Ἄρνησ πλησίον καὶ τῶν Ἀφετῶν· καὶ τὸ Ἀστέριον δ’ οὐκ ἄπωθεν τούτων ἐστί. συνεχεῖσ δὲ τῇ μερίδι ταύτῃ λέγονται οἱ ὑπὸ τῷ Πολυποίτῃ "οἳ δ’ Ἄργισσαν ἔχον καὶ Γυρτώνην ἐνέμοντο, Ὄρθην Ἠλώνην τε πόλιν τ’ Ὀλοοσσόνα λευκήν.

" ταύτην τὴν χώραν πρότερον μὲν ᾤκουν Περραιβοί, τὸ πρὸσ θαλάττῃ μέροσ νεμόμενοι καὶ τῷ Πηνειῷ μέχρι τῆσ ἐκβολῆσ αὐτοῦ καὶ Γυρτῶνοσ πόλεωσ Περραιβίδοσ. εἶτα ταπεινώσαντεσ ἐκείνουσ Λαπίθαι κατέσχον αὐτοὶ τὰ χωρία, Ἰξίων καὶ ὁ υἱὸσ Πειρίθουσ, ὃσ καὶ τὸ Πήλιον κατεκτήσατο βιασάμενοσ τοὺσ κατασχόντασ Κενταύρουσ, ἄγριόν τι φῦλον. τούτουσ μὲν οὖν "ἐκ Πηλίου ὦσε καὶ Αἰθίκεσσι πέλασσε," τοῖσ δὲ Λαπίθαισ τὰ πεδία παρέδωκε· τινὰ δ’ αὐτῶν καὶ οἱ Περραιβοὶ κατεῖχον, τὰ πρὸσ τῷ Ὀλύμπῳ· ἔστι δ’ ὅπου καὶ ὅλοι ἀναμὶξ τοῖσ Λαπίθαισ ᾤκουν. ἡ μὲν οὖν Ἄργισσα, ἡ νῦν Ἄργουρα, ἐπὶ τῷ Πηνειῷ κεῖται· ὑπέρκειται δ’ αὐτῆσ Ἄτραξ ἐν τετταράκοντα σταδίοισ, τῷ ποταμῷ πλησιάζουσα καὶ αὕτη· τὴν δ’ ἀνὰ μέσον ποταμίαν εἶχον Περραιβοί. Ὄρθην δὲ τινὲσ τὴν ἀκρόπολιν τῶν Φαλανναίων εἰρήκασιν· ἡ δὲ Φάλαννα Περραιβικὴ πόλισ πρὸσ τῷ Πηνειῷ πλησίον τῶν Τεμπῶν. οἱ μὲν οὖν Περραιβοὶ καταδυναστευθέντεσ ὑπὸ τῶν Λαπιθῶν εἰσ τὴν ὀρεινὴν ἀπανέστησαν οἱ πλείουσ τὴν περὶ Πίνδον καὶ Ἀθαμᾶνασ καὶ Δόλοπασ, τὴν δὲ χώραν καὶ τοὺσ ὑπολειφθέντασ τῶν Περραιβῶν κατέσχον Λαρισαῖοι, πλησίον μὲν οἰκοῦντεσ τοῦ Πηνειοῦ, γειτνιῶντεσ δ’ ἐκείνοισ, νεμόμενοι δὲ τὰ εὐδαιμονέστατα μέρη τῶν πεδίων, πλὴν εἴ τι σφόδρα κοῖλον πρὸσ τῇ λίμνῃ τῇ Νεσσωνίδι, εἰσ ἣν ὑπερκλύζων ὁ ποταμὸσ ἀφῃρεῖτό τι τῆσ ἀροσίμου τοὺσ Λαρισαίουσ· ἀλλ’ ὕστερον παραχώμασιν ἐπηνώρθωσαν Λαρισαῖοι. οὗτοι δ’ οὖν κατεῖχον τέωσ τὴν Περραιβίαν καὶ φόρουσ ἐπράττοντο, ἑώσ Φίλιπποσ κατέστη κύριοσ τῶν τόπων. Λάρισα δ’ ἐστὶ καὶ ἐν τῇ Ὄσσῃ χωρίον· καὶ ἡ Κρεμαστή, ὑπό τινων δὲ Πελασγία λεγομένη· καὶ ἐν τῇ Κρήτῃ πόλισ ἡ νῦν εἰσ Ιἑράπυτναν συνοικισθεῖσα, ἀφ’ ἧσ καὶ τὸ ὑποκείμενον πεδίον νῦν Λαρίσιον καλεῖται· καὶ ἐν Πελοποννήσῳ ἥ τε τῶν Ἀργείων ἄκρα καὶ ὁ τὴν Ἠλείαν ἀπὸ Δύμησ διορίζων Λάρισοσ ποταμόσ. Θεόπομποσ δὲ καὶ πόλιν λέγει ἐν τῇ αὐτῇ μεθορίᾳ κειμένην Λάρισαν· καὶ ἐν τῇ Ἀσίᾳ ἥ τε Φρικωνὶσ ἡ περὶ τὴν Κύμην καὶ ἡ κατὰ Ἁμαξιτὸν τῆσ Τρῳάδοσ· καὶ ἡ Ἐφεσία Λάρισά ἐστι καὶ ἐν Συρίᾳ· τῆσ δὲ Μιτυλήνησ ἀπὸ πεντήκοντα σταδίων εἰσὶ Λαρισαῖαι πέτραι κατὰ τὴν ἐπὶ Μηθύμνησ ὁδόν· καὶ ἐν τῇ Ἀττικῇ δ’ ἐστὶ Λάρισα· καὶ τῶν Τράλλεων διέχουσα κώμη τριάκοντα σταδίουσ ὑπὲρ τῆσ πόλεωσ ἐπὶ Καύ̈στρου πεδίον διὰ τῆσ Μεσωγίδοσ ἰόντων κατὰ τὸ τῆσ Ἰσοδρόμησ Μητρὸσ ἱερόν, ὁμοίαν τὴν θέσιν καὶ τὴν ἀρετὴν ἔχουσα τῇ Κρεμαστῇ Λαρίσῃ· καὶ γὰρ εὐύδροσ καὶ ἀμπελόφυτοσ· ἴσωσ δὲ καὶ ὁ Λαρίσιοσ Ζεὺσ ἐκεῖθεν ἐπωνόμασται· καὶ ἐν τοῖσ ἀριστεροῖσ δὲ τοῦ Πόντου κώμη τισ καλεῖται Λάρισα μεταξὺ Ναυλόχου καὶ Ὀδησσοῦ πλησίον τῶν ἄκρων τοῦ Αἵμου. Καὶ Ὀλοσσὼν δὲ λευκὴ προσαγορευθεῖσα ἀπὸ τοῦ λευκάργιλοσ εἶναι, καὶ Ἠλώνη Περραιβικαὶ πόλεισ, καὶ Γόννοσ. ἡ δ’ Ἠλώνη μετέβαλε τοὔνομα Λειμώνη μετονομασθεῖσα· κατέσκαπται δὲ νῦν· ἄμφω δ’ ὑπὸ τῷ Ὀλύμπῳ κεῖνται οὐ πολὺ ἄπωθεν τοῦ Εὐρώπου ποταμοῦ, ὃν ὁ ποιητὴσ Τιταρήσιον καλεῖ. λέγει δὲ καὶ περὶ τούτου καὶ περὶ τῶν Περραιβῶν ἐν τοῖσ ἑξῆσ ὁ ποιητὴσ ὅταν φῇ "Γουνεὺσ δ’ ἐκ Κύφου "ἦγε δύω καὶ εἴκοσι νῆασ.

ἔστι δ’ ἐν τῇ Σκοτούσσῃ χωρίον τι Κυνὸσ κεφαλαὶ καλούμενον, περὶ ὃ Ῥωμαῖοι μετ’ Αἰτωλῶν καὶ Τίτοσ Κοί̈ντιοσ ἐνίκων μάχῃ μεγάλῃ Φίλιππον τὸν Δημητρίου, Μακεδόνων βασιλέα. τῷ δ’ Ἐνιῆνεσ ἕποντο μενεπτόλεμοί τε Περαιβοί, οἳ περὶ Δωδώνην δυσχείμερον οἰκί’ ἔθεντο, οἵ τ’ ἀμφ’ ἱμερτὸν Τιταρήσιον "ἔργ’ ἐνέμοντο. " λέγει μὲν οὖν τούτουσ τοὺσ τόπουσ τῶν Περραιβῶν, ἀπὸ μέρουσ τῆσ Ἑστιαιώτιδοσ ἐπειληφότασ· ἦσαν δὲ καὶ ὑπὸ τῷ Πολυποίτῃ ἐκ μέρουσ Περραιβικαί, τοῖσ μέντοι Λαπίθαισ προσένειμε διὰ τὸ ἀναμὶξ οἰκεῖν καὶ τὰ μὲν πεδία κατέχειν τοὺσ Λαπίθασ καὶ τὸ ἐνταῦθα Περραιβικὸν ὑπὸ τούτοισ τετάχθαι ὡσ ἐπὶ πλέον, τὰ δ’ ὀρεινότερα χωρία πρὸσ τῷ Ὀλύμπῳ καὶ τοῖσ Τέμπεσι τοὺσ Περραιβούσ, καθάπερ τὸν Κύφον καὶ τὴν Δωδώνην καὶ τὰ περὶ τὸν Τιταρήσιον, ὃσ ἐξ ὄρουσ Τιταρίου συμφυοῦσ τῷ Ὀλύμπῳ ῥέων εἰσ τὰ πλησίον τῶν Τεμπῶν χωρία τῆσ Περραιβίασ αὐτοῦ που τὰσ συμβολὰσ ποιεῖται πρὸσ τὸν Πηνειόν. τὸ μὲν οὖν τοῦ Πηνειοῦ καθαρόν ἐστιν ὕδωρ, τὸ δὲ τοῦ Τιταρησίου λιπαρὸν ἔκ τινοσ ὕλησ ὥστ’ οὐ συμμίσγεται "ἀλλά "τέ μιν καθύπερθεν ἐπιτρέχει ἠύτ’ ἔλαιον. " διὰ δὲ τὸ ἀναμὶξ οἰκεῖν Σιμωνίδησ Περραιβοὺσ καὶ Λαπίθασ καλεῖ τοὺσ Πελασγιώτασ ἅπαντασ, τοὺσ τὰ ἑῷα κατέχοντασ τὰ περὶ Γυρτῶνα καὶ τὰσ ἐκβολὰσ τοῦ Πηνειοῦ καὶ Ὄσσαν καὶ Πήλιον καὶ τὰ περὶ Δημητριάδα καὶ τὰ ἐν τῷ πεδίῳ, Λάρισαν Κραννῶνα Σκοτοῦσσαν Μόψιον Ἄτρακα, καὶ τὰ περὶ τὴν Νεσσωνίδα λίμνην καὶ τὴν Βοιβηίδα· ὧν ὁ ποιητὴσ ὀλίγων μέμνηται διὰ τὸ μὴ οἰκισθῆναί πω τἆλλα ἢ φαύλωσ οἰκισθῆναι διὰ τοὺσ κατακλυσμοὺσ ἄλλοτ’ ἄλλουσ γινομένουσ· ἐπεὶ οὐδὲ τῆσ Νεσσωνίδοσ μέμνηται λίμνησ, ἀλλὰ τῆσ Βοιβηίδοσ μόνον πολὺ ἐλάττονοσ οὔσησ, ταύτησ δὲ μόνησ μενούσησ, ἐκείνησ δὲ ὡσ εἰκὸσ τοτὲ μὲν πληρουμένησ ἀτάκτωσ, τοτὲ δ’ ἐκλειπομένησ. τῆσ δὲ Σκοτούσσησ ἐμνήσθημεν καὶ ἐν τοῖσ περὶ Δωδώνησ λόγοισ καὶ τοῦ μαντείου τοῦ ἐν Θετταλίᾳ, διότι περὶ τοῦτον ὑπῆρξε τὸν τόπον. πέπονθε δέ τι τοιοῦτο καὶ ἡ Μαγνῆτισ·

κατηριθμημένων γὰρ ἤδη πολλῶν αὐτῆσ τόπων οὐδένασ τούτων ὠνόμακε Μάγνητασ Ὅμηροσ, ἀλλ’ ἐκείνουσ μόνουσ οὓσ τυφλῶσ καὶ οὐ γνωρίμωσ διασαφεῖ "οἳ περὶ "Πηνειὸν καὶ Πήλιον εἰνοσίφυλλον ναίεσκον. " ἀλλὰ μὴν περὶ τὸν Πηνειὸν καὶ τὸ Πήλιον οἰκοῦσι καὶ οἱ τὴν Γυρτῶνα ἔχοντεσ, οὓσ ἤδη κατέλεξε, καὶ τὸ Ὀρμένιον καὶ ἄλλοι πλείουσ, καὶ ἔτι ἀπωτέρω τοῦ Πηλίου ὅμωσ Μάγνητεσ ἦσαν ἀρξάμενοι ἀπὸ τῶν ὑπ’ Εὐμήλῳ, κατά γε τοὺσ ὕστερον ἀνθρώπουσ. ἐοίκασιν οὖν διὰ τὰσ συνεχεῖσ μεταστάσεισ καὶ ἐξαλλάξεισ τῶν πολιτειῶν καὶ ἐπιμίξεισ συγχεῖν καὶ τὰ ὀνόματα καὶ τὰ ἔθνη, ὥστε τοῖσ νῦν ἔσθ’ ὅτε ἀπορίαν παρέχειν, καθάπερ τοῦτο τὸ πρῶτον μὲν ἐπὶ Κραννῶνοσ καὶ τῆσ Γυρτῶνοσ γεγένηται. τοὺσ μὲν γὰρ Γυρτωνίουσ Φλεγύασ πρότερον ἐκάλουν ἀπὸ Φλεγύου τοῦ Ἰξίονοσ ἀδελφοῦ, τοὺσ δὲ Κραννωνίουσ Ἐφύρουσ, ὥστε διαπορεῖν, ὅταν φῇ ὁ ποιητήσ "τὼ μὲν ἄρ’ ἐκ Θρῄκησ Ἐφύρουσ μέτα θωρήσσοντο ἠὲ μετὰ Φλεγύασ μεγαλήτορασ," τίνασ ποτὲ βούλεται λέγειν· ἔπειτα τοῦτο καὶ ἐπὶ τῶν Περραιβῶν καὶ τῶν Αἰνιάνων συνέβη·

Ὅμηροσ μὲν γὰρ συνέζευξεν αὐτοὺσ ὡσ πλησίον ἀλλήλων οἰκοῦντασ· καὶ δὴ καὶ λέγεται ὑπὸ τῶν ὕστερον ἐπὶ χρόνον συχνὸν ἡ οἴκησισ τῶν Αἰνιάνων ἐν τῷ Δωτίῳ γενέσθαι πεδίῳ, τοῦτο δ’ ἐστὶ πλησίον τῆσ ἄρτι λεχθείσησ Περραιβίασ καὶ τῆσ Ὄσσησ καὶ ἔτι τῆσ Βοιβηίδοσ λίμνησ, ἐν μέσῃ μέν πωσ τῇ Θετταλίᾳ λόφοισ δὲ ἰδίοισ περικλειόμενον, περὶ οὗ Ἡσίοδοσ οὕτωσ εἴρηκεν "ἢ οἱή Διδύμουσ ἱεροὺσ ναίουσα κολωνοὺσ Δωτίῳ ἐν πεδίῳ, πολυβότρυοσ ἄντ’ Ἀμύροιο, νίψατο Βοιβιάδοσ λίμνησ πόδα "παρθένοσ ἀδμήσ. " οἱ μὲν οὖν Αἰνιᾶνεσ οἱ πλείουσ εἰσ τὴν Οἴτην ἐξηλάθησαν ὑπὸ τῶν Λαπιθῶν, κἀνταῦθα δὲ ἐδυνάστευσαν ἀφελόμενοι τῶν τε Δωριέων τινὰ μέρη καὶ τῶν Μαλιέων μέχρι Ἡρακλείασ καὶ Ἐχίνου, τινὲσ δ’ αὐτῶν ἔμειναν περὶ Κύφον, Περραιβικὸν ὄροσ ὁμώνυμον κατοικίαν ἔχον. οἱ δὲ Περραιβοὶ τινὲσ μὲν συσταλέντεσ περὶ τὰ ἑσπέρια τοῦ Ὀλύμπου μέρη κατέμενον αὐτόθι πρόσχωροι ὄντεσ Μακεδόσι, τὸ δὲ πολὺ μέροσ εἰσ τὰ περὶ τὴν Ἀθαμανίαν ὄρη καὶ τὴν Πίνδον ἐξέπεσε· νυνὶ δὲ μικρὸν ἢ οὐδὲν αὐτῶν ἴχνοσ σώζεται. τοὺσ δ’ οὖν ὑπὸ τοῦ ποιητοῦ λεχθέντασ Μάγνητασ ὑστάτουσ ἐν τῷ Θετταλικῷ καταλόγῳ νομιστέον τοὺσ ἐντὸσ τῶν Τεμπῶν ἀπὸ τοῦ Πηνειοῦ καὶ τῆσ Ὄσσησ ἑώσ Πηλίου, Μακεδόνων τοῖσ Πιεριώταισ ὁμόρουσ τοῖσ ἔχουσι τὴν τοῦ Πηνειοῦ περαίαν μέχρι τῆσ θαλάττησ. τὸ μὲν οὖν Ὁμόλιον ἢ τὴν Ὁμόλην λέγεται γὰρ ἀμφοτέρωσ ἀποδοτέον αὐτοῖσ· εἴρηται δ’ ἐν τοῖσ Μακεδονικοῖσ ὅτι ἐστὶ πρὸσ τῇ Ὄσσῃ κατὰ τὴν ἀρχὴν τῆσ τοῦ Πηνειοῦ διὰ τῶν Τεμπῶν διεκβολῆσ. εἰ δὲ καὶ μέχρι τῆσ παραλίασ προϊτέον τῆσ ἐγγυτάτω τοῦ Ὁμολίου, λόγον ἔχει ὥστε καὶ τὸν Ῥιζοῦντα προσνέμειν καὶ Ἐρυμνὰσ ἐν τῇ ὑπὸ Φιλοκτήτῃ παραλίᾳ κειμένασ καὶ τῇ ὑπὸ Εὐμήλῳ. τοῦτο μὲν οὖν ἐν ἀσαφεῖ κείσθω. καὶ ἡ τάξισ δὲ τῶν ἐφεξῆσ τόπων μέχρι Πηνειοῦ οὐ διαφανῶσ λέγεται, ἀδόξων δ’ ὄντων τῶν τόπων οὐδ’ ἡμῖν περὶ πολλοῦ θετέον. ἡ μέντοι Σηπιὰσ ἀκτὴ καὶ τετραγῴδηται μετὰ ταῦτα καὶ ἐξύμνηται διὰ τὸν ἐνταῦθα ἀφανισμὸν τοῦ Περσικοῦ στόλου· ἔστι δ’ αὕτη μὲν ἀκτὴ πετρώδησ, μεταξὺ δ’ αὐτῆσ καὶ Κασθαναίασ κώμησ ὑπὸ τῷ Πηλίῳ κειμένησ αἰγιαλόσ ἐστιν, ἐν ᾧ ὁ Ξέρξου στόλοσ ναυλοχῶν ἀπηλιώτου πολλοῦ πνεύσαντοσ ὁ μὲν εὐθὺσ αὐτοῦ πρὸσ τὸ ξηρὸν ἐξώκειλε καὶ διελύθη παραχρῆμα, ὁ δ’ εἰσ Ἰπνοὺσ τόπον τραχὺν τῶν περὶ τὸ Πήλιον παρενεχθεὶσ ὁ δ’ εἰσ Μελίβοιαν ὁ δ’ εἰσ τὴν Κασθαναίαν διεφθάρη. τραχὺσ δ’ ἐστὶν ὁ παράπλουσ πᾶσ ὁ τοῦ Πηλίου ὅσον σταδίων ὀγδοήκοντα· τοσοῦτοσ δ’ ἐστὶ καὶ τοιοῦτοσ καὶ ὁ τῆσ Ὄσσησ. μεταξὺ δὲ κόλποσ σταδίων πλειόνων ἢ διακοσίων, ἐν ᾧ ἡ Μελίβοια. ὁ δὲ πᾶσ ἀπὸ Δημητριάδοσ ἐγκολπίζοντι ἐπὶ τὸν Πηνειὸν μείζων τῶν χιλίων, ἀπὸ δὲ Σπερχειοῦ καὶ ἄλλων ὀκτακοσίων, ἀπὸ δὲ Εὐρίπου δισχιλίων τριακοσίων πεντήκοντα. Ιἑρώνυμοσ δὲ τῆσ πεδιάδοσ Θετταλίασ καὶ Μαγνήτιδοσ τὸν κύκλον τρισχιλίων ἀποφαίνεται σταδίων, ᾠκῆσθαι δ’ ὑπὸ Πελασγῶν, ἐξελαθῆναι δὲ τούτουσ εἰσ τὴν Ἰταλίαν ὑπὸ Λαπιθῶν· εἶναι δὲ τὸ νῦν καλούμενον Πελασγικὸν πεδίον, ἐν ᾧ Λάρισα καὶ Γυρτώνη καὶ Φεραὶ καὶ Μόψιον καὶ Βοιβηὶσ καὶ Ὄσσα καὶ Ὁμόλη καὶ Πήλιον καὶ Μαγνῆτισ· Μόψιον δ’ ὠνόμασται οὐκ ἀπὸ Μόψου τοῦ Μαντοῦσ τῆσ Τειρεσίου, ἀλλ’ ἀπὸ τοῦ Λαπίθου τοῦ συμπλεύσαντοσ τοῖσ Ἀργοναύταισ· ἄλλοσ δ’ ἐστὶ Μόψοποσ, ἀφ’ οὗ ἡ Ἀττικὴ Μοψοπία. τὰ καθ’ ἕκαστα μὲν ταῦτα περὶ Θετταλίασ, καθ’ ὅλου δ’ ὅτι Πυρραία πρότερον ἐκαλεῖτο ἀπὸ Πύρρασ τῆσ Δευκαλίωνοσ γυναικόσ, Αἱμονία δὲ ἀπὸ Αἵμονοσ, Θετταλία δὲ ἀπὸ Θετταλοῦ τοῦ Αἵμονοσ.

ἔνιοι δὲ διελόντεσ δίχα τὴν μὲν πρὸσ νότον λαχεῖν φασι Δευκαλίωνι καὶ καλέσαι Πανδώραν ἀπὸ τῆσ μητρόσ, τὴν δ’ ἑτέραν Αἵμονι, ἀφ’ οὗ Αἱμονίαν λεχθῆναι· μετωνομάσθαι δὲ τὴν μὲν Ἑλλάδα ἀπὸ Ἕλληνοσ τοῦ Δευκαλίωνοσ, τὴν δὲ Θετταλίαν ἀπὸ τοῦ υἱοῦ Αἵμονοσ· τινὲσ δὲ ἀπὸ Ἐφύρασ τῆσ Θεσπρωτίδοσ ἀπογόνουσ Ἀντίφου καὶ Φειδίππου, τῶν Θετταλοῦ τοῦ Ἡρακλέουσ, ἐπελθόντασ ἀπὸ Θετταλοῦ τοῦ ἑαυτῶν προγόνου τὴν χώραν ὀνομάσαι. εἴρηται δὲ καὶ Νεσσωνὶσ ὀνομασθῆναί ποτε ἀπὸ Νέσσωνοσ τοῦ Θετταλοῦ, καθάπερ καὶ ἡ λίμνη.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Strabo, Geography, Book 9, chapter 5

(스트라본, 지리학, Book 9, chapter 5)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION