Strabo, Geography, Book 9, chapter 1

(스트라본, 지리학, Book 9, chapter 1)

περιωδευκόσι δὲ τὴν Πελοπόννησον, ἣν πρώτην ἔφαμεν καὶ ἐλαχίστην τῶν συντιθεισῶν τὴν Ἑλλάδα χερρονήσων, ἐφεξῆσ ἂν εἰή τὰσ συνεχεῖσ ἐπελθεῖν. ἦν δὲ δευτέρα μὲν ἡ προστιθεῖσα τῇ Πελοποννήσῳ τὴν Μεγαρίδα, ὥστε τὸν Κρομμυῶνα Μεγαρέων εἶναι καὶ μὴ Κορινθίων· τρίτη δὲ ἡ πρὸσ ταύτῃ προσλαμβάνουσα τὴν Ἀττικὴν καὶ τὴν Βοιωτίαν καὶ τῆσ Φωκίδοσ τι μέροσ καὶ τῶν Ἐπικνημιδίων Λοκρῶν. περὶ τούτων οὖν λεκτέον. φησὶ δ’ Εὔδοξοσ, εἴ τισ νοήσειεν ἀπὸ τῶν Κεραυνίων ὀρῶν ἐπὶ Σούνιον τὸ τῆσ Ἀττικῆσ ἄκρον ἐπὶ τὰ πρὸσ ἑώ μέρη τεταμένην εὐθεῖαν, ἐν δεξιᾷ μὲν ἀπολείψειν τὴν Πελοπόννησον ὅλην πρὸσ νότον, ἐν ἀριστερᾷ δὲ καὶ πρὸσ τὴν ἄρκτον τὴν ἀπὸ τῶν Κεραυνίων ὀρῶν συνεχῆ παραλίαν μέχρι τοῦ Κρισαίου κόλπου καὶ τῆσ Μεγαρίδοσ καὶ συμπάσησ τῆσ Ἀττικῆσ· νομίζει δ’ οὐδ’ ἂν κοιλαίνεσθαι οὕτωσ τὴν ᾐόνα τὴν ἀπὸ Σουνίου μέχρι τοῦ Ἰσθμοῦ ὥστε μεγάλην ἔχειν ἐπιστροφήν, εἰ μὴ προσῆν τῇ ᾐόνι ταύτῃ καὶ τὰ συνεχῆ τῷ Ἰσθμῷ χωρία τὰ ποιοῦντα τὸν κόλπον τὸν Ἑρμιονικὸν καὶ τὴν Ἀκτήν· ὡσ δ’ αὕτωσ οὐδ’ ἂν τὴν ἀπὸ τῶν Κεραυνίων ἐπὶ τὸν Κορινθιακὸν κόλπον ἔχειν τινὰ τοσαύτην ἐπιστροφὴν ὥστε κοιλαίνεσθαι κολποειδῶσ καθ’ αὑτήν, εἰ μὴ τὸ Ῥίον καὶ τὸ Ἀντίρριον συναγόμενα εἰσ στενὸν ἐποίει τὴν ἔμφασιν ταύτην· ὁμοίωσ δὲ καὶ τὰ περιέχοντα τὸν μυχόν, εἰσ ἃ καταλήγειν συμβαίνει τὴν ταύτῃ θάλατταν. οὕτω δ’ εἰρηκότοσ Εὐδόξου, μαθηματικοῦ ἀνδρὸσ καὶ σχημάτων ἐμπείρου καὶ κλιμάτων καὶ τοὺσ τόπουσ τούτουσ εἰδότοσ, δεῖ νοεῖν τήνδε τὴν πλευρὰν τῆσ Ἀττικῆσ σὺν τῇ Μεγαρίδι τὴν ἀπὸ Σουνίου μέχρι Ἰσθμοῦ κοίλην μὲν ἀλλ’ ἐπὶ μικρόν.

ἐνταῦθα δ’ ἐστὶ κατὰ μέσην που τὴν λεχθεῖσαν γραμμὴν ὁ Πειραιεὺσ τὸ τῶν Ἀθηνῶν ἐπίνειον. διέχει γὰρ τοῦ μὲν Σχοινοῦντοσ τοῦ κατὰ τὸν Ἰσθμὸν περὶ τριακοσίουσ πεντήκοντα σταδίουσ, τοῦ δὲ Σουνίου τριάκοντα καὶ τριακοσίουσ· τόσον πώσ ἐστι διάστημα καὶ τὸ ἐπὶ Πηγὰσ ἀπὸ τοῦ Πειραιῶσ, ὅσονπερ καὶ ἐπὶ Σχοινοῦντα· δέκα δ’ ὅμωσ σταδίοισ πλεονάζειν φασί. κάμψαντι δὲ τὸ Σούνιον πρὸσ ἄρκτον μὲν ὁ πλοῦσ, ἐκκλίνων δὲ πρὸσ δύσιν. Ἀκτὴ δ’ ἐστὶν ἡ Ἀττικὴ ἀμφιθάλαττοσ, στενὴ τὸ πρῶτον, εἶτ’ εἰσ τὴν μεσόγαιαν πλατύνεται, μηνοειδῆ δ’ οὐδὲν ἧττον ἐπιστροφὴν λαμβάνει πρὸσ Ὠρωπὸν τῆσ Βοιωτίασ τὸ κυρτὸν ἔχουσαν πρὸσ θαλάττῃ·

τοῦτο δ’ ἐστὶ τὸ δεύτερον πλευρὸν ἑῷον τῆσ Ἀττικῆσ. τὸ δὲ λοιπὸν ἤδη τὸ προσάρκτιόν ἐστι πλευρὸν ἀπὸ τῆσ Ὠρωπίασ ἐπὶ δύσιν παρατεῖνον μέχρι τῆσ Μεγαρίδοσ, ἡ Ἀττικὴ ὀρεινή, πολυώνυμόσ τισ, διείργουσα τὴν Βοιωτίαν ἀπὸ τῆσ Ἀττικῆσ· ὥσθ’, ὅπερ εἶπον ἐν τοῖσ πρόσθεν, ἰσθμὸν γίνεσθαι τὴν Βοιωτίαν ἀμφιθάλαττον οὖσαν τῆσ τρίτησ χερρονήσου τῆσ λεχθείσησ, ἀπολαμβάνοντα ἐντὸσ τὰ πρὸσ τῇ Πελοποννήσῳ τήν τε Μεγαρίδα καὶ τὴν Ἀττικήν. διὰ δὲ τοῦτο καὶ Ἀκτήν φασι λεχθῆναι τὸ παλαιὸν καὶ Ἀκτικὴν τὴν νῦν Ἀττικὴν παρονομασθεῖσαν, ὅτι τοῖσ ὄρεσιν ὑποπέπτωκε τὸ πλεῖστον μέροσ αὐτῆσ ἁλιτενὲσ καὶ στενόν, μήκει δ’ ἀξιολόγῳ κεχρημένον, προπεπτωκὸσ μέχρι Σουνίου. ταύτασ οὖν διέξιμεν ἀναλαβόντεσ πάλιν ἀπὸ τῆσ παραλίασ ἀφ’ ἧσπερ ἀπελίπομεν. μετὰ δὴ Κρομμυῶνα ὑπέρκεινται τῆσ Ἀττικῆσ αἱ Σκιρωνίδεσ πέτραι πάροδον οὐκ ἀπολείπουσαι πρὸσ θαλάττῃ·

ὑπὲρ αὐτῶν δ’ ἐστὶν ἡ ὁδὸσ ἡ ἐπὶ Μεγάρων καὶ τῆσ Ἀττικῆσ ἀπὸ τοῦ Ἰσθμοῦ· οὕτω δὲ σφόδρα πλησιάζει ταῖσ πέτραισ ἡ ὁδὸσ ὥστε πολλαχοῦ καὶ παράκρημνόσ ἐστι διὰ τὸ ὑπερκείμενον ὄροσ δύσβατόν τε καὶ ὑψηλὸν ὄν· ἐνταῦθα δὲ μυθεύεται τὰ περὶ τοῦ Σκείρωνοσ καὶ τοῦ Πιτυοκάμπτου τῶν λῃζομένων τὴν λεχθεῖσαν ὀρεινήν, οὓσ καθεῖλε Θησεύσ. ἀπὸ δὲ τῶν ἄκρων τούτων καταιγίζοντα σκαιὸν τὸν ἀργέστην σκίρωνα προσηγορεύκασιν Ἀθηναῖοι. μετὰ δὲ τὰσ Σκιρωνίδασ πέτρασ ἄκρα πρόκειται Μινῴα ποιοῦσα τὸν ἐν τῇ Νισαίᾳ λιμένα. ἡ δὲ Νίσαια ἐπίνειόν ἐστιν τῶν Μεγάρων δεκαοκτὼ σταδίουσ τῆσ πόλεωσ διέχον, σκέλεσιν ἑκατέρωθεν συναπτόμενον πρὸσ αὐτήν· ἐκαλεῖτο δὲ καὶ τοῦτο Μινῴα. τὸ παλαιὸν μὲν οὖν Ιὤνεσ εἶχον τὴν χώραν ταύτην οἵπερ καὶ τὴν Ἀττικήν, οὔπω τῶν Μεγάρων ἐκτισμένων·

διόπερ οὐδ’ ὁ ποιητὴσ μέμνηται τῶν τόπων τούτων ἰδίωσ, ἀλλ’ Ἀθηναίουσ καλῶν τοὺσ ἐν τῇ Ἀττικῇ πάντασ συμπεριείληφε καὶ τούτουσ τῷ κοινῷ ὀνόματι Ἀθηναίουσ νομίζων, ὡσ ὅταν φῇ ἐν τῷ καταλόγῳ οἳ δ’ ἄρ’ Ἀθήνασ εἶχον, ἐυκτίμενον πτολίεθρον δέχεσθαι δεῖ καὶ τοὺσ νῦν Μεγαρέασ, ὡσ καὶ τούτουσ μετασχόντασ τῆσ στρατείασ. σημεῖον δέ· ἡ γὰρ Ἀττικὴ τὸ παλαιὸν Ιὠνία καὶ Ιἂσ ἐκαλεῖτο, καὶ ὁ ποιητὴσ ὅταν φῇ ἔνθα δὲ Βοιωτοὶ καὶ Ιἄονεσ τοὺσ Ἀθηναίουσ λέγει· ταύτησ δ’ ἦν μερὶσ καὶ ἡ Μεγαρίσ. καὶ δὴ καὶ τῶν ὁρίων ἀμφισβητοῦντεσ πολλάκισ οἵ τε Πελοποννήσιοι καὶ Ιὤνεσ, ἐν οἷσ ἦν καὶ ἡ Κρομμυωνία, συνέβησαν καὶ στήλην ἔστησαν ἐπὶ τοῦ συνομολογηθέντοσ τόπου περὶ αὐτὸν τὸν Ἰσθμόν, ἐπιγραφὴν ἔχουσαν ἐπὶ μὲν τοῦ πρὸσ τὴν Πελοπόννησον μέρουσ τάδ’ ἐστὶ Πελοπόννησοσ οὐκ Ιὠνία, ἐπὶ δὲ τοῦ πρὸσ Μέγαρα τάδ’ οὐχὶ Πελοπόννησοσ ἀλλ’ Ιὠνία.

οἵ τε δὴ τὴν Ἀτθίδα συγγράψαντεσ πολλὰ διαφωνοῦντεσ τοῦτό γε ὁμολογοῦσιν οἵ γε λόγου ἄξιοι, διότι τῶν Πανδιονιδῶν τεττάρων ὄντων, Αἰγέωσ τε καὶ Λύκου καὶ Πάλλαντοσ καὶ τετάρτου Νίσου, καὶ τῆσ Ἀττικῆσ εἰσ τέτταρα μέρη διαιρεθείσησ, ὁ Νῖσοσ τὴν Μεγαρίδα λάχοι καὶ κτίσαι τὴν Νίσαιαν. Φιλόχοροσ μὲν οὖν ἀπὸ Ἰσθμοῦ μέχρι τοῦ Πυθίου διήκειν αὐτοῦ φησι τὴν ἀρχήν, Ἄνδρων δὲ μέχρι Ἐλευσῖνοσ καὶ τοῦ Θριασίου πεδίου. τὴν δ’ εἰσ τέτταρα μέρη διανομὴν ἄλλων ἄλλωσ εἰρηκότων ἀρκεῖ ταῦτα παρὰ Σοφοκλέουσ λαβεῖν· φησὶ δ’ ὁ Αἰγεὺσ ὅτι ὁ πατὴρ ὡρ́ισεν ἐμοὶ μὲν ἀπελθεῖν εἰσ ἀκτὰσ τῆσδε γῆσ πρεσβεῖα νείμασ· εἶτα Λύκῳ τὸν ἀντίπλευρον κῆπον Εὐβοίασ νέμει, Νίσῳ δὲ τὴν ὅμαυλον ἐξαιρεῖ χθόνα Σκείρωνοσ ἀκτῆσ, τῆσ δὲ γῆσ τὸ πρὸσ νότον ὁ σκληρὸσ οὗτοσ καὶ γίγαντασ ἐκτρέφων εἴληχε Πάλλασ. ὅτι μὲν οὖν ἡ Μεγαρὶσ τῆσ Ἀττικῆσ μέροσ ἦν, τούτοισ χρῶνται τεκμηρίοισ. μετὰ δὲ τὴν τῶν Ἡρακλειδῶν κάθοδον καὶ τὸν τῆσ χώρασ μερισμὸν ὑπ’ αὐτῶν καὶ τῶν συγκατελθόντων αὐτοῖσ Δωριέων ἐκπεσεῖν τῆσ οἰκείασ συνέβη πολλοὺσ εἰσ τὴν Ἀττικήν, ὧν ἦν καὶ ὁ τῆσ Μεσσήνησ βασιλεὺσ Μέλανθοσ·

οὗτοσ δὲ καὶ τῶν Ἀθηναίων ἐβασίλευσεν ἑκόντων, νικήσασ ἐκ μονομαχίασ τὸν τῶν Βοιωτῶν βασιλέα Ξάνθον. εὐανδρούσησ δὲ τῆσ Ἀττικῆσ διὰ τοὺσ φυγάδασ φοβηθέντεσ οἱ Ἡρακλεῖδαι, παροξυνόντων αὐτοὺσ μάλιστα τῶν ἐν Κορίνθῳ καὶ τῶν ἐν Μεσσήνῃ, τῶν μὲν διὰ τὴν γειτνίασιν, τῶν δὲ ὅτι Κόδροσ τῆσ Ἀττικῆσ ἐβασίλευε τότε ὁ τοῦ Μελάνθου παῖσ, ἐστράτευσαν ἐπὶ τὴν Ἀττικήν· ἡττηθέντεσ δὲ μάχῃ τῆσ μὲν ἄλλησ ἐξέστησαν γῆσ, τὴν Μεγαρικὴν δὲ κατέσχον καὶ τήν τε πόλιν ἔκτισαν τὰ Μέγαρα καὶ τοὺσ ἀνθρώπουσ Δωριέασ ἀντὶ Ιὤνων ἐποίησαν· ἠφάνισαν δὲ καὶ τὴν στήλην τὴν ὁρίζουσαν τούσ τε Ιὤνασ καὶ τοὺσ Πελοποννησίουσ. πολλαῖσ δὲ κέχρηται μεταβολαῖσ ἡ τῶν Μεγαρέων πόλισ, συμμένει δ’ ὅμωσ μέχρι νῦν.

ἔσχε δέ ποτε καὶ φιλοσόφων διατριβὰσ τῶν προσαγορευθέντων Μεγαρικῶν, Εὐκλείδην διαδεξαμένων ἄνδρα Σωκρατικόν, Μεγαρέα τὸ γένοσ· καθάπερ καὶ Φαίδωνα μὲν τὸν Ἠλεῖον οἱ Ἠλειακοὶ διεδέξαντο, καὶ τοῦτον Σωκρατικόν, ὧν ἦν καὶ Πύρρων, Μενέδημον δὲ τὸν Ἐρετριέα οἱ Ἐρετρικοί. ἔστι δ’ ἡ χώρα τῶν Μεγαρέων παράλυπροσ καθάπερ καὶ ἡ Ἀττική, καὶ τὸ πλέον αὐτῆσ ἐπέχει τὰ καλούμενα Ὄνεια ὄρη, ῥάχισ τισ μηκυνομένη μὲν ἀπὸ τῶν Σκιρωνίδων πετρῶν ἐπὶ τὴν Βοιωτίαν καὶ τὸν Κιθαιρῶνα, διείργουσα δὲ τὴν κατὰ Νίσαιαν θάλατταν ἀπὸ τῆσ κατὰ τὰσ Παγὰσ Ἀλκυονίδοσ προσαγορευομένησ. πρόκειται δ’ ἀπὸ Νισαίασ πλέοντι εἰσ τὴν Ἀττικὴν πέντε νησία.

εἶτα Σαλαμὶσ ἑβδομήκοντά που σταδίων οὖσα τὸ μῆκοσ, οἱ δ’ ὀγδοήκοντά φασιν· ἔχει δ’ ὁμώνυμον πόλιν τὴν μὲν ἀρχαίαν ἔρημον πρὸσ Αἴγιναν τετραμμένην καὶ πρὸσ νότον καθάπερ καὶ Αἰσχύλοσ εἴρηκεν Αἴγινα δ’ αὕτη πρὸσ νότου κεῖται πνοάσ , τὴν δὲ νῦν ἐν κόλπῳ κειμένην ἐπὶ χερρονησοειδοῦσ τόπου συνάπτοντοσ πρὸσ τὴν Ἀττικήν. ἐκαλεῖτο δ’ ἑτέροισ ὀνόμασι τὸ παλαιόν· καὶ γὰρ Σκιρὰσ καὶ Κύχρεια ἀπό τινων ἡρώων, ἀφ’ οὗ μὲν Ἀθηνᾶ τε λέγεται Σκιρὰσ καὶ τόποσ Σκίρα ἐν τῇ Ἀττικῇ καὶ ἐπὶ Σκίρῳ ἱεροποιία τισ καὶ ὁ μὴν ὁ Σκιροφοριών, ἀφ’ οὗ δὲ καὶ Κυχρείδησ ὄφισ, ὅν φησιν Ἡσίοδοσ τραφέντα ὑπὸ Κυχρέωσ ἐξελαθῆναι ὑπὸ Εὐρυλόχου λυμαινόμενον τὴν νῆσον, ὑποδέξασθαι δὲ αὐτὸν τὴν Δήμητρα εἰσ Ἐλευσῖνα καὶ γενέσθαι ταύτησ ἀμφίπολον. ὠνομάσθη δὲ καὶ Πιτυοῦσσα ἀπὸ τοῦ φυτοῦ· ἐπιφανὴσ δὲ ἡ νῆσοσ ὑπῆρξε διά τε τοὺσ Αἰακίδασ ἐπάρξαντασ αὐτῆσ, καὶ μάλιστα δι’ Αἰάντα τὸν Τελαμώνιον, καὶ διὰ τὸ περὶ τὴν νῆσον ταύτην καταναυμαχηθῆναι Ξέρξην ὑπὸ τῶν Ἑλλήνων καὶ φυγεῖν εἰσ τὴν οἰκείαν. συναπέλαυσαν δὲ καὶ Αἰγινῆται τῆσ περὶ τὸν ἀγῶνα τοῦτον δόξησ, γείτονέσ τε ὄντεσ καὶ ναυτικὸν ἀξιόλογον παρασχόμενοι. Βώκαροσ δ’ ἐστὶν ἐν Σαλαμῖνι ποταμόσ, ὁ νῦν Βωκαλία καλούμενοσ. καὶ νῦν μὲν ἔχουσιν Ἀθηναῖοι τὴν νῆσον, τὸ δὲ παλαιὸν πρὸσ Μεγαρέασ ὑπῆρξεν αὐτοῖσ ἔρισ περὶ αὐτῆσ·

καί φασιν οἱ μὲν Πεισίστρατον οἱ δὲ Σόλωνα παρεγγράψαντα ἐν τῷ νεῶν καταλόγῳ μετὰ τὸ ἔποσ τοῦτο Αἰάσ δ’ ἐκ Σαλαμῖνοσ ἄγεν δυοκαίδεκα νῆασ ἑξῆσ τοῦτο στῆσε δ’ ἄγων, ἵν’ Ἀθηναίων ἵσταντο φάλαγγεσ, μάρτυρι χρήσασθαι τῷ ποιητῇ τοῦ τὴν νῆσον ἐξ ἀρχῆσ Ἀθηναίων ὑπάρξαι. οὐ παραδέχονται δὲ τοῦθ’ οἱ κριτικοὶ διὰ τὸ πολλὰ τῶν ἐπῶν ἀντιμαρτυρεῖν αὐτοῖσ. διὰ τί γὰρ ναυλοχῶν ἔσχατοσ φαίνεται ὁ Αἰάσ, οὐ μετ’ Ἀθηναίων ἀλλὰ μετὰ τῶν ὑπὸ Πρωτεσιλάῳ Θετταλῶν; ἔνθ’ ἔσαν Αἰάντόσ τε νέεσ καὶ Πρωτεσιλάου καὶ ἐν τῇ ἐπιπωλήσει ὁ Ἀγαμέμνων εὑρ͂’ υἱὸν Πετεῶο Μενεσθῆα πλήξιππον ἑσταότ’, ἀμφὶ δ’ Ἀθηναῖοι, μήστωρεσ ἀυτῆσ. αὐτὰρ ὁ πλησίον ἑστήκει πολύμητισ Ὀδυσσεύσ, πὰρ δὲ Κεφαλλήνων ἀμφὶ στίχεσ. ἐπὶ δὲ τὸν Αἰάντα καὶ τοὺσ Σαλαμινίουσ πάλιν ἦλθε δ’ ἐπ’ Αἰάντεσσι, καὶ παρ’ αὐτούσ Ἰδομενεὺσ δ’ ἑτέρωθεν, οὐ Μενεσθεύσ. οἱ μὲν δὴ Ἀθηναῖοι τοιαύτην τινὰ σκήψασθαι μαρτυρίαν παρ’ Ὁμήρου δοκοῦσιν, οἱ δὲ Μεγαρεῖσ ἀντιπαρῳδῆσαι οὕτωσ Αἰάσ δ’ ἐκ Σαλαμῖνοσ ἄγεν νέασ, ἔκ τε Πολίχνησ, ἔκ τ’ Αἰγειρούσσησ Νισαίησ τε Τριπόδων τε. ἅ ἐστι χωρία Μεγαρικά, ὧν οἱ Τρίποδεσ Τριποδίσκιον λέγονται, καθ’ ὃ ἡ νῦν ἀγορὰ τῶν Μεγάρων κεῖται. τινὲσ δ’ ἀπὸ τοῦ τὴν ἱέρειαν τῆσ Πολιάδοσ Ἀθηνᾶσ χλωροῦ τυροῦ τοῦ μὲν ἐπιχωρίου μὴ ἅπτεσθαι, ξενικὸν δὲ μόνον προσφέρεσθαι, χρῆσθαι δὲ καὶ τῷ Σαλαμινίῳ, ξένην φασὶ τῆσ Ἀττικῆσ τὴν Σαλαμῖνα οὐκ εὖ·

καὶ γὰρ τὸν ἀπὸ τῶν ἄλλων νήσων τῶν ὁμολογουμένωσ τῇ Ἀττικῇ προσχώρων προσφέρεται, ξενικὸν πάντα τὸν διαπόντιον νοησάντων τῶν ἀρξάντων τοῦ ἔθουσ τούτου. ἐοίκε δὴ τὸ παλαιὸν ἡ νῦν Σαλαμὶσ καθ’ αὑτὴν τάττεσθαι, τὰ δὲ Μέγαρα τῆσ Ἀττικῆσ ὑπάρξαι μέροσ. ἐν δὲ τῇ παραλίᾳ τῇ κατὰ Σαλαμῖνα κεῖσθαι συμβαίνει τὰ ὁρ́ια τῆσ τε Μεγαρικῆσ καὶ τῆσ Ἀτθίδοσ, ὄρη δύο ἃ καλοῦσι Κέρατα. εἶτ’ Ἐλευσὶσ πόλισ, ἐν ᾗ τὸ τῆσ Δήμητροσ ἱερὸν τῆσ Ἐλευσινίασ καὶ ὁ μυστικὸσ σηκόσ, ὃν κατεσκεύασεν Ἰκτῖνοσ ὄχλον θεάτρου δέξασθαι δυνάμενον, ὃσ καὶ τὸν παρθενῶνα ἐποίησε τὸν ἐν ἀκροπόλει τῇ Ἀθηνᾷ, Περικλέουσ ἐπιστατοῦντοσ τῶν ἔργων·

ἐν δὲ τοῖσ δήμοισ καταριθμεῖται ἡ πόλισ. εἶτα τὸ Θριάσιον πεδίον καὶ ὁμώνυμοσ αἰγιαλὸσ καὶ δῆμοσ·

εἶθ’ ἡ ἄκρα ἡ Ἀμφιάλη καὶ τὸ ὑπερκείμενον λατόμιον καὶ ὁ εἰσ Σαλαμῖνα πορθμὸσ ὅσον διστάδιοσ, ὃν διαχοῦν ἐπειρᾶτο Ξέρξησ, ἔφθη δὲ ἡ ναυμαχία γενομένη καὶ φυγὴ τῶν Περσῶν. ἐνταῦθα δὲ καὶ αἱ Φαρμακοῦσσαι, δύο νησία ὧν ἐν τῷ μείζονι Κίρκησ τάφοσ δείκνυται. ὑπὲρ δὲ τῆσ ἀκτῆσ ταύτησ ὄροσ ἐστὶν ὃ καλεῖται Κορυδαλλόσ, καὶ ὁ δῆμοσ οἱ Κορυδαλλεῖσ·

εἶθ’ ὁ Φώρων λιμὴν καὶ ἡ Ψυττάλεια, νησίον ἔρημον πετρῶδεσ ὅ τινεσ εἶπον λήμην τοῦ Πειραιῶσ· πλησίον δὲ καὶ ἡ Ἀταλάντη ὁμώνυμοσ τῇ περὶ Εὔβοιαν καὶ Λοκρούσ, καὶ ἄλλο νησίον ὅμοιον τῇ Ψυτταλείᾳ καὶ τοῦτο· εἶθ’ ὁ Πειραιεὺσ καὶ αὐτὸσ ἐν τοῖσ δήμοισ ταττόμενοσ καὶ ἡ Μουνυχία. λόφοσ δ’ ἐστὶν ἡ Μουνυχία χερρονησιάζων καὶ κοῖλοσ καὶ ὑπόνομοσ πολὺ μέροσ φύσει τε καὶ ἐπίτηδεσ ὥστ’ οἰκήσεισ δέχεσθαι, στομίῳ δὲ μικρῷ τὴν εἴσοδον ἔχων.

ὑποπίπτουσι δ’ αὐτῷ λιμένεσ τρεῖσ. τὸ μὲν οὖν παλαιὸν ἐτετείχιστο καὶ συνῴκιστο ἡ Μουνυχία παραπλησίωσ ὥσπερ ἡ τῶν Ῥοδίων πόλισ, προσειληφυῖα τῷ περιβόλῳ τόν τε Πειραιᾶ καὶ τοὺσ λιμένασ πλήρεισ νεωρίων, ἐν οἷσ καὶ ἡ ὁπλοθήκη Φίλωνοσ ἔργον· ἄξιόν τε ἦν ναύσταθμον ταῖσ τετρακοσίαισ ναυσίν, ὧν οὐκ ἐλάττουσ ἔστελλον Ἀθηναῖοι. τῷ δὲ τείχει τούτῳ συνῆπτε τὰ καθειλκυσμένα ἐκ τοῦ ἄστεοσ σκέλη· ταῦτα δ’ ἦν μακρὰ τείχη τετταράκοντα σταδίων τὸ μῆκοσ, συνάπτοντα τὸ ἄστυ τῷ Πειραιεῖ. οἱ δὲ πολλοὶ πόλεμοι τὸ τεῖχοσ κατήρειψαν καὶ τὸ τῆσ Μουνυχίασ ἔρυμα, τόν τε Πειραιᾶ συνέστειλαν εἰσ ὀλίγην κατοικίαν τὴν περὶ τοὺσ λιμένασ καὶ τὸ ἱερὸν τοῦ Διὸσ τοῦ σωτῆροσ· τοῦ δὲ ἱεροῦ τὰ μὲν στοί̈δια ἔχει πίνακασ θαυμαστούσ, ἔργα τῶν ἐπιφανῶν τεχνιτῶν, τὸ δ’ ὕπαιθρον ἀνδριάντασ. κατέσπασται δὲ καὶ τὰ μακρὰ τείχη, Λακεδαιμονίων μὲν καθελόντων πρότερον Ῥωμαίων δ’ ὕστερον, ἡνίκα Σύλλασ ἐκ πολιορκίασ εἷλε καὶ τὸν Πειραιᾶ καὶ τὸ ἄστυ. τὸ δ’ ἄστυ αὐτὸ πέτρα ἐστὶν ἐν πεδίῳ περιοικουμένη κύκλῳ·

ἐπὶ δὲ τῇ πέτρᾳ τὸ τῆσ Ἀθηνᾶσ ἱερὸν ὅ τε ἀρχαῖοσ νεὼσ ὁ τῆσ Πολιάδοσ ἐν ᾧ ὁ ἄσβεστοσ λύχνοσ, καὶ ὁ παρθενὼν ὃν ἐποίησεν Ἰκτῖνοσ, ἐν ᾧ τὸ τοῦ Φειδίου ἔργον ἐλεφάντινον ἡ Ἀθηνᾶ. ἀλλὰ γὰρ εἰσ πλῆθοσ ἐμπίπτων τῶν περὶ τῆσ πόλεωσ ταύτησ ὑμνουμένων τε καὶ διαβοωμένων ὀκνῶ πλεονάζειν, μὴ συμβῇ τῆσ προθέσεωσ ἐκπεσεῖν τὴν γραφήν. ἔπεισι γὰρ ὅ φησιν Ἡγησίασ "ὁρῶ τὴν ἀκρόπολιν καὶ τὸ περιττῆσ τριαίνησ ἐκεῖθι σημεῖον, ὁρῶ τὴν Ἐλευσῖνα, καὶ "τῶν ἱερῶν γέγονα μύστησ· ἐκεῖνο Λεωκόριον, τοῦτο "Θησεῖον· οὐ δύναμαι δηλῶσαι καθ’ ἓν ἕκαστον· ἡ "γὰρ Ἀττικὴ θεῶν αὐτοῖσ . . . καταλαβόντων καὶ "τῶν προγόνων ἡρώων . . . " οὗτοσ μὲν οὖν ἑνὸσ ἐμνήσθη τῶν ἐν ἀκροπόλει σημείων, Πολέμων δ’ ὁ περιηγητὴσ τέτταρα βιβλία συνέγραψε περὶ τῶν ἀναθημάτων τῶν ἐν ἀκροπόλει· τὸ δ’ ἀνάλογον συμβαίνει καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων τῆσ πόλεωσ μερῶν καὶ τῆσ χώρασ· Ἐλευσῖνά τε εἰπὼν ἕνα τῶν ἑκατὸν ἑβδομήκοντα δήμων πρὸσ δὲ καὶ τεττάρων, ὥσ φασιν, οὐδένα τῶν ἄλλων ὠνόμακεν. ἔχουσι δὲ κἂν εἰ μὴ πάντεσ οἵ γε πολλοὶ μυθοποιίασ συχνὰσ καὶ ἱστορίασ·

καθάπερ Ἄφιδνα μὲν τὴν τῆσ Ἑλένησ ἁρπαγὴν ὑπὸ Θησέωσ καὶ τὴν ὑπὸ τῶν Διοσκούρων ἐκπόρθησιν αὐτῆσ καὶ ἀνακομιδὴν τῆσ ἀδελφῆσ, Μαραθὼν δὲ τὸν Περσικὸν ἀγῶνα, Ῥαμνοῦσ δὲ τὸ τῆσ Νεμέσεωσ ξόανον, ὅ τινεσ μὲν Διοδότου φασὶν ἔργον τινὲσ δὲ Ἀγορακρίτου τοῦ Παρίου, καὶ μεγέθει καὶ κάλλει σφόδρα κατωρθωμένον καὶ ἐνάμιλλον τοῖσ Φειδίου ἔργοισ. οὕτω δὲ καὶ Δεκέλεια μὲν τὸ ὁρμητήριον τῶν Πελοποννησίων κατὰ τὸν Δεκελεικὸν πόλεμον, Φυλὴ δὲ ὅθεν ἐπήγαγε τὸν δῆμον Θρασύβουλοσ εἰσ Πειραιᾶ κἀκεῖθεν εἰσ ἄστυ. οὕτω δὲ καὶ ἐπ’ ἄλλων πλειόνων ἔστιν ἱστορεῖν πολλά· καὶ ἔτι τὸ Λεωκόριον καὶ τὸ Θησεῖον μύθουσ ἔχει, καὶ τὸ Λύκειον καὶ τὸ Ὀλυμπικὸν . . . ὸ τὸ Ὀλύμπιον, ὅπερ ἡμιτελὲσ κατέλιπε τελευτῶν ὁ ἀναθεὶσ βασιλεύσ· ὁμοίωσ δὲ καὶ ἡ Ἀκαδημία καὶ οἱ κῆποι τῶν φιλοσόφων καὶ τὸ Ωἰδεῖον καὶ ἡ ποικίλη στοὰ καὶ τὰ ἱερὰ τὰ ἐν τῇ πόλει πλεῖστα ἔχοντα τεχνιτῶν ἔργα. πολὺ δ’ ἂν πλείων εἰή λόγοσ, εἰ τοὺσ ἀρχηγέτασ τοῦ κτίσματοσ ἐξετάζοι τισ ἀρξάμενοσ ἀπὸ Κέκροποσ·

οὐδὲ γὰρ ὁμοίωσ λέγουσιν ἅπαντεσ. τοῦτο δὲ καὶ ἀπὸ τῶν ὀνομάτων δῆλον· Ἀκτὴν μὲν γὰρ ἀπὸ Ἀκταίωνοσ φασίν, Ἀτθίδα δὲ καὶ Ἀττικὴν ἀπὸ Ἀτθίδοσ τῆσ Κραναοῦ, ἀφ’ οὗ καὶ Κραναοὶ οἱ ἔνοικοι, Μοψοπίαν δὲ ἀπὸ Μοψόπου, Ιὠνίαν δὲ ἀπὸ Ιὤνοσ τοῦ Ξούθου, Ποσειδωνίαν δὲ καὶ Ἀθήνασ ἀπὸ τῶν ἐπωνύμων θεῶν. εἴρηται δ’ ὅτι κἀνταῦθα φαίνεται τὸ τῶν Πελασγῶν ἔθνοσ ἐπιδημῆσαν, καὶ διότι ὑπὸ τῶν Ἀττικῶν Πελαργοὶ προσηγορεύθησαν διὰ τὴν πλάνην. ὅσῳ δὲ πλέον ἐστὶ τὸ φιλότιμον περὶ τὰ ἔνδοξα καὶ πλείουσ οἱ λαλήσαντέσ τι περὶ αὐτῶν, τοσῷδε μείζων ὁ ἔλεγχοσ, ἐὰν μὴ κρατῇ τισ τῆσ ἱστορίασ·

οἱο͂ν ἐν τῇ συναγωγῇ τῶν ποταμῶν ὁ Καλλίμαχοσ γελᾶν φησιν, εἴ τισ θαρρεῖ γράφειν τὰσ τῶν Ἀθηναίων παρθένουσ "ἀφύσσεσθαι καθαρὸν γάνοσ Ἠριδανοῖο," οὗ καὶ τὰ βοσκήματα ἀπόσχοιτ’ ἄν. εἰσὶ μὲν νῦν αἱ πηγαὶ καθαροῦ καὶ ποτίμου ὕδατοσ, ὥσ φασιν, ἐκτὸσ τῶν Διοχάρουσ καλουμένων πυλῶν πλησίον τοῦ Λυκείου· πρότερον δὲ καὶ κρήνη κατεσκεύαστό τισ πλησίον πολλοῦ καὶ καλοῦ ὕδατοσ· εἰ δὲ μὴ νῦν, τί ἂν εἰή θαυμαστόν, εἰ πάλαι πολὺ καὶ καθαρὸν ἦν ὥστε καὶ πότιμον εἶναι, μετέβαλε δὲ ὕστερον; ἐν μὲν οὖν τοῖσ καθ’ ἕκαστα τοσούτοισ οὖσιν οὐκ ἐνδέχεται διατρίβειν, οὐ μὴν οὐδὲ σιγῇ παρελθεῖν ὥστε μηδ’ ἐν κεφαλαίῳ μνησθῆναί τινων. τοσαῦτ’ οὖν ἀπόχρη προσθεῖσιν ὅτι φησὶ Φιλόχοροσ πορθουμένησ τῆσ χώρασ ἐκ θαλάττησ μὲν ὑπὸ Καρῶν ἐκ γῆσ δὲ ὑπὸ Βοιωτῶν, οὓσ ἐκάλουν Αὄνασ, Κέκροπα πρῶτον εἰσ δώδεκα πόλεισ συνοικίσαι τὸ πλῆθοσ, ὧν ὀνόματα Κεκροπία Τετράπολισ Ἐπακρία Δεκέλεια Ἐλευσὶσ Ἄφιδνα λέγουσι δὲ καὶ πληθυντικῶσ Ἀφίδνασ Θόρικοσ Βραυρὼν Κύθηροσ Σφηττὸσ Κηφισιά .

. . πάλιν δ’ ὕστερον εἰσ μίαν πόλιν συναγαγεῖν λέγεται τὴν νῦν τὰσ δώδεκα Θησεύσ. ἐβασιλεύοντο μὲν οὖν οἱ Ἀθηναῖοι πρότερον, εἶτ’ εἰσ δημοκρατίαν μετέστησαν· τυράννων δ’ ἐπιθεμένων αὐτοῖσ, Πεισιστράτου καὶ τῶν παίδων, ὕστερόν τε ὀλιγαρχίασ γενομένησ τῆσ τε τῶν τετρακοσίων καὶ τῆσ τῶν τριάκοντα τυράννων, οὓσ ἐπέστησαν Λακεδαιμόνιοι, τούτουσ μὲν διεκρούσαντο ῥᾳδίωσ, ἐφύλαξαν δὲ τὴν δημοκρατίαν μέχρι τῆσ Ῥωμαίων ἐπικρατείασ. καὶ γὰρ εἴ τι μικρὸν ὑπὸ τῶν Μακεδονικῶν βασιλέων παρελυπήθησαν ὥσθ’ ὑπακούειν αὐτῶν ἀναγκασθῆναι, τόν γε ὁλοσχερῆ τύπον τῆσ πολιτείασ τὸν αὐτὸν διετήρουν. ἔνιοι δέ φασι καὶ βέλτιστα τότε αὐτοὺσ πολιτεύσασθαι δεκαετῆ χρόνον ὃν ἦρχε Μακεδόνων Κάσανδροσ. οὗτοσ γὰρ ὁ ἀνὴρ πρὸσ μὲν τὰ ἄλλα δοκεῖ τυραννικώτεροσ γενέσθαι, πρὸσ Ἀθηναίουσ δὲ εὐγνωμόνησε λαβὼν ὑπήκοον τὴν πόλιν· ἐπέστησε γὰρ τῶν πολιτῶν Δημήτριον τὸν Φαληρέα τῶν Θεοφράστου τοῦ φιλοσόφου γνωρίμων, ὃσ οὐ μόνον οὐ κατέλυσε τὴν δημοκρατίαν ἀλλὰ καὶ ἐπηνώρθωσε. δηλοῖ δὲ τὰ ὑπομνήματα ἃ συνέγραψε περὶ τῆσ πολιτείασ ταύτησ ἐκεῖνοσ. ἀλλ’ οὕτωσ ὁ φθόνοσ ἴσχυσε καὶ ἡ πρὸσ ὀλίγουσ ἀπέχθεια ὥστε μετὰ τὴν Κασάνδρου τελευτὴν ἠναγκάσθη φυγεῖν εἰσ Αἴγυπτον· τὰσ δ’ εἰκόνασ αὐτοῦ πλείουσ ἢ τριακοσίασ κατέσπασαν οἱ ἐπαναστάντεσ καὶ κατεχώνευσαν, ἔνιοι δὲ καὶ προστιθέασιν ὅτι καὶ εἰσ ἀμίδασ. Ῥωμαῖοι δ’ οὖν παραλαβόντεσ αὐτοὺσ δημοκρατουμένουσ ἐφύλαξαν τὴν αὐτονομίαν αὐτοῖσ καὶ τὴν ἐλευθερίαν. ἐπιπεσὼν δ’ ὁ Μιθριδατικὸσ πόλεμοσ τυράννουσ αὐτοῖσ κατέστησεν οὓσ ὁ βασιλεὺσ ἐβούλετο· τὸν δ’ ἰσχύσαντα μάλιστα τὸν Ἀριστίωνα καὶ ταύτην βιασάμενον τὴν πόλιν ἐκ πολιορκίασ ἑλὼν Σύλλασ ὁ τῶν Ῥωμαίων ἡγεμὼν ἐκόλασε, τῇ δὲ πόλει συγγνώμην ἔνειμε· καὶ μέχρι νῦν ἐν ἐλευθερίᾳ τέ ἐστι καὶ τιμῇ παρὰ τοῖσ Ῥωμαίοισ. μετὰ δὲ τὸν Πειραιᾶ Φαληρεῖσ δῆμοσ ἐν τῇ ἐφεξῆσ παραλίᾳ·

ἔρημοι δ’ αἱ πλεῖσται τούτων. εἶθ’ Ἁλιμούσιοι Αἰξωνεῖσ Ἁλαιεῖσ οἱ Αἰξωνικοὶ Ἀναγυράσιοι· εἶτα Θοραιεῖσ Λαμπτρεῖσ Αἰγιλιεῖσ Ἀναφλύστιοι Ἀζηνιεῖσ· οὗτοι μὲν οἱ μέχρι τῆσ ἄκρασ τοῦ Σουνίου. μεταξὺ δὲ τῶν λεχθέντων δήμων μακρὰ ἄκρα, πρώτη μετὰ τοὺσ Αἰξωνέασ Ζωστήρ, εἶτ’ ἄλλη μετὰ Θοραιέασ Ἀστυπάλαια· ὧν τῆσ μὲν πρόκειται νῆσοσ Φάβρα τῆσ δ’ Ἐλαιοῦσσα· καὶ κατὰ τοὺσ Αἰξωνέασ δ’ ἔστιν Ὑδροῦσσα· περὶ δὲ Ἀνάφλυστόν ἐστι καὶ τὸ Πανεῖον καὶ τὸ τῆσ Κωλιάδοσ Ἀφροδίτησ ἱερόν, εἰσ ὃν τόπον ἐκκυμανθῆναι τὰ τελευταῖα τὰ ἐκ τῆσ περὶ Σαλαμῖνα ναυμαχίασ τῆσ Περσικῆσ ναυάγιά φασι, περὶ ὧν καὶ τὸν Ἀπόλλω προειπεῖν "Κωλιάδεσ δὲ γυναῖκεσ "ἐρετμοῖσι φρύξουσι. " πρόκειται δὲ καὶ τούτων τῶν τόπων Βέλβινα νῆσοσ οὐ πολὺ ἄπωθεν καὶ ὁ Πατρόκλου χάραξ· κάμψαντι δὲ τὴν κατὰ τὸ Σούνιον ἄκραν ἀξιόλογοσ δῆμοσ Σούνιον, εἶτα Θόρικοσ, εἶτα Ποταμὸσ δῆμοσ οὕτω καλούμενοσ, ἐξ οὗ οἱ ἄνδρεσ Ποτάμιοι, εἶτα Πρασιὰ Στειριὰ Βραυρών, ὅπου τὸ τῆσ Βραυρωνίασ Ἀρτέμιδοσ ἱερόν, Ἁλαὶ Ἀραφηνίδεσ, ὅπου τὸ τῆσ Ταυροπόλου, Μυρρινοῦσ Προβάλινθοσ Μαραθών, ὅπου Μιλτιάδησ τὰσ μετὰ Δάτιοσ τοῦ Πέρσου δυνάμεισ ἄρδην διέφθειρεν οὐ περιμείνασ ὑστερίζοντασ Λακεδαιμονίουσ διὰ τὴν πανσέληνον·

ἐνταῦθα μεμυθεύκασι καὶ τὸν Μαραθώνιον ταῦρον ὃν ἀνεῖλε Θησεύσ. μετὰ δὲ Μαραθῶνα Τρικόρυνθοσ, εἶτα Ῥαμνοῦσ, ὅπου τὸ τῆσ Νεμέσεωσ ἱερόν, εἶτα Ψαφὶσ ἡ τῶν Ὠρωπίων· ἐνταῦθα δέ που καὶ τὸ Ἀμφιαράειόν ἐστι τετιμημένον ποτὲ μαντεῖον, ὅπου φυγόντα τὸν Ἀμφιάρεων, ὥσ φησι Σοφοκλῆσ, "ἐδέξατο ῥαγεῖσα Θηβαία κόνισ αὐτοῖσιν "ὅπλοισ καὶ τετρωρίστῳ δίφρῳ. " Ὠρωπὸσ δ’ ἐν ἀμφισβητησίμῳ γεγένηται πολλάκισ· ἵδρυται γὰρ ἐν μεθορίῳ τῆσ τε Ἀττικῆσ καὶ τῆσ Βοιωτίασ. πρόκειται δὲ τῆσ παραλίασ ταύτησ πρὸ μὲν τοῦ Θορίκου καὶ τοῦ Σουνίου νῆσοσ Ἑλένη τραχεῖα καὶ ἔρημοσ, παραμήκησ ὅσον ἑξήκοντα σταδίων τὸ μῆκοσ, ἧσ φασι μεμνῆσθαι τὸν ποιητὴν ἐν οἷσ Ἀλέξανδροσ λέγει πρὸσ τὴν Ἑλένην "οὐδ’ "ὅτε σε πρῶτον Λακεδαίμονοσ ἐξ ἐρατεινῆσ ἔπλεον "ἁρπάξασ ἐν ποντοπόροισι νέεσσι, νήσῳ δ’ ἐν Κρανάῃ ἐμίγην φιλότητι καὶ εὐνῇ. " ταύτην γὰρ λέγει Κρανάην τὴν νῦν Ἑλένην ἀπὸ τοῦ ἐκεῖ γενέσθαι τὴν μῖξιν. μετὰ δὲ τὴν Ἑλένην ἡ Εὔβοια πρόκειται τῆσ ἑξῆσ παραλίασ, ὁμοίωσ στενὴ καὶ μακρὰ καὶ κατὰ μῆκοσ τῇ ἠπείρῳ παραβεβλημένη καθάπερ ἡ Ἑλένη. ἔστι δ’ ἀπὸ τοῦ Σουνίου πρὸσ τὸ νότιον τῆσ Εὐβοίασ ἄκρον, ὃ καλοῦσι Λευκὴν ἀκτήν, σταδίων τριακοσίων πλοῦσ· ἀλλὰ περὶ Εὐβοίασ μὲν λέξομεν ὕστερον, τοὺσ δ’ ἐν τῇ μεσογαίᾳ δήμουσ τῆσ Ἀττικῆσ μακρὸν εἰπεῖν διὰ τὸ πλῆθοσ. τῶν δ’ ὀρῶν τὰ μὲν ἐν ὀνόματι μάλιστά ἐστιν ὅ τε Ὑμηττὸσ καὶ Βριλησσὸσ καὶ Λυκαβηττόσ, ἔτι δὲ Πάρνησ καὶ Κορυδαλλόσ.

μαρμάρου δ’ ἐστὶ τῆσ τε Ὑμηττίασ καὶ τῆσ Πεντελικῆσ κάλλιστα μέταλλα πλησίον τῆσ πόλεωσ· ὁ δ’ Ὑμηττὸσ καὶ μέλι ἄριστον ποιεῖ. τὰ δ’ ἀργυρεῖα τὰ ἐν τῇ Ἀττικῇ κατ’ ἀρχὰσ μὲν ἦν ἀξιόλογα, νυνὶ δ’ ἐκλείπει· καὶ δὴ καὶ οἱ ἐργαζόμενοι, τῆσ μεταλλείασ ἀσθενῶσ ὑπακουούσησ, τὴν παλαιὰν ἐκβολάδα καὶ σκωρίαν ἀναχωνεύοντεσ εὑρ́ισκον ἔτι ἐξ αὐτῆσ ἀποκαθαιρόμενον ἀργύριον, τῶν ἀρχαίων ἀπείρωσ καμινευόντων. τοῦ δὲ μέλιτοσ ἀρίστου τῶν πάντων ὄντοσ τοῦ Ἀττικοῦ πολὺ βέλτιστόν φασι τὸ ἐν τοῖσ ἀργυρείοισ, ὃ καὶ ἀκάπνιστον καλοῦσιν ἀπὸ τοῦ τρόπου τῆσ σκευασίασ. ποταμοὶ δ’ εἰσὶν ὁ μὲν Κηφισσὸσ ἐκ Τρινεμέων τὰσ ἀρχὰσ ἔχων ῥέων δὲ διὰ τοῦ πεδίου, ἐφ’ οὗ καὶ ἡ γέφυρα καὶ οἱ γεφυρισμοί, διὰ δὲ τῶν σκελῶν τῶν ἀπὸ τοῦ ἄστεοσ εἰσ τὸν Πειραιᾶ καθηκόντων ἐκδίδωσιν εἰσ τὸ Φαληρικόν, χειμαρρώδησ τὸ πλέον, θέρουσ δὲ μειοῦται τελέωσ.

ἔστι δὲ τοιοῦτοσ μᾶλλον ὁ Ἰλισσόσ, ἐκ θατέρου μέρουσ τοῦ ἄστεοσ ῥέων εἰσ τὴν αὐτὴν παραλίαν ἐκ τῶν ὑπὲρ τῆσ Ἄγρασ καὶ τοῦ Λυκείου μερῶν καὶ τῆσ πηγῆσ ἣν ὕμνηκεν ἐν Φαίδρῳ Πλάτων. περὶ μὲν τῆσ Ἀττικῆσ ταῦτα.

상위

Geography (지리학)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION