헬라어 문장 검색 - ΣτραβόΓεογραπ́09́02́

(스트라본, 지리학, Book 9, chapter 2)

ἑξῆσ δ’ ἐστὶν ἡ Βοιωτία, περὶ ἧσ λέγοντα καὶ περὶ τῶν συνεχῶν ἐθνῶν ἀνάμνησιν ποιήσασθαι χρὴ τοῦ σαφοῦσ χάριν ὧν εἴπομεν πρότερον. ἐλέγομεν δὲ τὴν ἀπὸ Σουνίου παραλίαν μέχρι Θετταλονικείασ ἐπὶ τὰσ ἄρκτουσ τετάσθαι, μικρὸν ἐκκλίνουσαν πρὸσ δύσιν καὶ ἔχουσαν τὴν θάλατταν πρὸσ ἑώ, τὰ δ’ ὑπερκείμενα μέρη πρὸσ δύσιν ὡσ ἂν ταινίασ τινὰσ διὰ τῆσ πάσησ χώρασ τεταμένασ παραλλήλουσ· ὧν πρώτη ἐστὶν ἡ Ἀττικὴ σὺν τῇ Μεγαρίδι ὡσ ἂν ταινία τισ, τὸ μὲν ἑωθινὸν πλευρὸν ἔχουσα τὴν ἀπὸ Σουνίου μέχρι Ὠρωποῦ καὶ . . . ίασ, τὸ δ’ ἑσπέριον τόν τε Ἰσθμὸν καὶ τὴν Ἀλκυονίδα θάλατταν τὴν κατὰ Παγὰσ μέχρι τῶν τόπων τῆσ Βοιωτίασ τῶν περὶ Κρέουσαν· τὰ δὲ λοιπὰ τὴν ἀπὸ Σουνίου μέχρι Ἰσθμοῦ παραλίαν καὶ τὴν ὡσ ἂν . . . σ ὀρεινὴν τὴν διείργουσαν ἀπὸ τῆσ Βοιωτίασ τὴν Ἀττικήν. δευτέρα δ’ ἐστὶν ἡ Βοιωτία ἀπὸ τῆσ ἑώ ἐπὶ δύσιν τεταμένη ταινία τισ ἀπὸ τῆσ κατ’ Εὔβοιαν θαλάττησ ἐπὶ θάλατταν τὴν κατὰ τὸν Κρισαῖον κόλπον, ἰσομήκησ πωσ τῇ Ἀττικῇ ἢ καὶ ἐλάττων κατὰ μῆκοσ· ἀρετῇ μέντοι τῆσ χώρασ πάμπολυ διαφέρει. Ἔφοροσ δὲ καὶ ταύτῃ κρείττω τὴν Βοιωτίαν ἀποφαίνει τῶν ὁμόρων ἐθνῶν καὶ ὅτι μόνη τριθάλαττόσ ἐστι καὶ λιμένων εὐπορεῖ πλειόνων, ἐπὶ μὲν τῷ Κρισαίῳ κόλπῳ καὶ τῷ Κορινθιακῷ τὰ ἐκ τῆσ Ἰταλίασ καὶ Σικελίασ καὶ Λιβύησ δεχομένη, ἐπὶ δὲ τῶν πρὸσ Εὔβοιαν μερῶν ἐφ’ ἑκάτερα τοῦ Εὐρίπου σχιζομένησ τῆσ παραλίασ τῇ μὲν ἐπὶ τὴν Αὐλίδα καὶ τὴν Ταναγρικὴν τῇ δ’ ἐπὶ τὸν Σαλγανέα καὶ τὴν Ἀνθηδόνα, τῇ μὲν εἶναι συνεχῆ τὴν κατ’ Αἴγυπτον καὶ Κύπρον καὶ τὰσ νήσουσ θάλατταν τῇ δὲ τὴν κατὰ Μακεδόνασ καὶ τὴν Προποντίδα καὶ τὸν Ἑλλήσποντον.

προστίθησι δὲ ὅτι καὶ τὴν Εὔβοιαν τρόπον τινὰ μέροσ αὐτῆσ πεποίηκεν ὁ Εὔριποσ οὕτω στενὸσ ὢν καὶ γεφύρᾳ συνεζευγμένοσ πρὸσ αὐτὴν διπλέθρῳ. τὴν μὲν οὖν χώραν ἐπαινεῖ διὰ ταῦτα, καί φησι πρὸσ ἡγεμονίαν εὐφυῶσ ἔχειν, ἀγωγῇ δὲ καὶ παιδείᾳ μὴ χρησαμένουσ ἐπιμελεῖ τοὺσ ἀεὶ προϊσταμένουσ αὐτῆσ, εἰ καί τί ποτε κατώρθωσαν, ἐπὶ μικρὸν τὸν χρόνον συμμεῖναι, καθάπερ Ἐπαμεινώνδασ ἔδειξε· τελευτήσαντοσ γὰρ ἐκείνου τὴν ἡγεμονίαν ἀποβαλεῖν εὐθὺσ τοὺσ Θηβαίουσ γευσαμένουσ αὐτῆσ μόνον· αἴτιον δὲ εἶναι τὸ λόγων καὶ ὁμιλίασ τῆσ πρὸσ ἀνθρώπουσ ὀλιγωρῆσαι, μόνησ δ’ ἐπιμεληθῆναι τῆσ κατὰ πόλεμον ἀρετῆσ. ἔδει δὲ προσθεῖναι διότι τοῦτο πρὸσ Ἕλληνασ μάλιστα χρήσιμόν ἐστιν, ἐπεὶ πρόσ γε τοὺσ βαρβάρουσ βία λόγου κρείττων ἐστί. καὶ Ῥωμαῖοι δὲ τὸ παλαιὸν μὲν ἀγριωτέροισ ἔθνεσι πολεμοῦντεσ οὐδὲν ἐδέοντο τῶν τοιούτων παιδευμάτων, ἀφ’ οὗ δὲ ἤρξαντο πρὸσ ἡμερώτερα ἔθνη καὶ φῦλα τὴν πραγματείαν ἔχειν, ἐπέθεντο καὶ ταύτῃ τῇ ἀγωγῇ καὶ κατέστησαν πάντων κύριοι. ἡ δ’ οὖν Βοιωτία πρότερον μὲν ὑπὸ βαρβάρων ᾠκεῖτο Αὄνων καὶ Τεμμίκων ἐκ τοῦ Σουνίου πεπλανημένων καὶ Λελέγων καὶ Υἅντων·

εἶτα Φοίνικεσ ἔσχον οἱ μετὰ Κάδμου, ὃσ τήν τε Καδμείαν ἐτείχισε καὶ τὴν ἀρχὴν τοῖσ ἐκγόνοισ ἀπέλιπεν. ἐκεῖνοι δὲ τὰσ Θήβασ τῇ Καδμείᾳ προσέκτισαν, καὶ συνεφύλαξαν τὴν ἀρχὴν ἡγούμενοι τῶν πλείστων Βοιωτῶν ἑώσ τῆσ τῶν Ἐπιγόνων στρατείασ. κατὰ δὲ τούτουσ ὀλίγον χρόνον ἐκλιπόντεσ τὰσ Θήβασ ἐπανῆλθον πάλιν· ὡσ δ’ αὕτωσ ὑπὸ Θρᾳκῶν καὶ Πελασγῶν ἐκπεσόντεσ ἐν Θετταλίᾳ συνεστήσαντο τὴν ἀρχὴν μετὰ Ἀρναίων ἐπὶ πολὺν χρόνον, ὥστε καὶ Βοιωτοὺσ κληθῆναι πάντασ. εἶτ’ ἀνέστρεψαν εἰσ τὴν οἰκείαν, ἤδη τοῦ Αἰολικοῦ στόλου παρεσκευασμένου περὶ Αὐλίδα τῆσ Βοιωτίασ, ὃν ἔστελλον εἰσ τὴν Ἀσίαν οἱ Ὀρέστου παῖδεσ. προσθέντεσ δὲ τῇ Βοιωτίᾳ τὴν Ὀρχομενίαν οὐ γὰρ ἦσαν κοινῇ πρότερον, οὐδ’ Ὅμηροσ μετὰ Βοιωτῶν αὐτοὺσ κατέλεξεν ἀλλ’ ἰδίᾳ, Μινύασ προσαγορεύσασ μετ’ ἐκείνων ἐξέβαλον τοὺσ μὲν Πελασγοὺσ εἰσ Ἀθήνασ, ἀφ’ ὧν ἐκλήθη μέροσ τι τῆσ πόλεωσ Πελασγικόν ᾤκησαν δὲ ὑπὸ τῷ Ὑμηττῷ, τοὺσ δὲ Θρᾷκασ ἐπὶ τὸν Παρνασσόν. Υἅντεσ δὲ τῆσ Φωκίδοσ Υἅν πόλιν ᾤκισαν. φησὶ δ’ Ἔφοροσ τοὺσ μὲν Θρᾷκασ ποιησαμένουσ σπονδὰσ πρὸσ τοὺσ Βοιωτοὺσ ἐπιθέσθαι νύκτωρ στρατοπεδεύουσιν ὀλιγωρότερον ὡσ εἰρήνησ γεγονυίασ·

διακρουσαμένων δ’ αὐτοὺσ αἰτιωμένων τε ἅμα ὅτι τὰσ σπονδὰσ παρέβαινον, μὴ παραβῆναι φάσκειν ἐκείνουσ· συνθέσθαι γὰρ ἡμέρασ, νύκτωρ δ’ ἐπιθέσθαι· ἀφ’ οὗ δὴ καὶ τὴν παροιμίαν εἰρῆσθαι "Θρᾳκία παρεύρεσισ. " τοὺσ δὲ Πελασγοὺσ μένοντοσ ἔτι τοῦ πολέμου χρηστηριασομένουσ ἀπελθεῖν, ἀπελθεῖν δὲ καὶ τοὺσ Βοιωτούσ· τὸν μὲν οὖν τοῖσ Πελασγοῖσ δοθέντα χρησμὸν ἔφη μὴ ἔχειν εἰπεῖν, τοῖσ δὲ Βοιωτοῖσ ἀνελεῖν τὴν προφῆτιν ἀσεβήσαντασ εὖ πράξειν· τοὺσ δὲ θεωροὺσ ὑπονοήσαντασ χαριζομένην τοῖσ Πελασγοῖσ τὴν προφῆτιν κατὰ τὸ συγγενὲσ ἐπειδὴ καὶ τὸ ἱερὸν Πελασγικὸν ἐξ ἀρχῆσ ὑπῆρξεν οὕτωσ ἀνελεῖν, ἁρπάσαντασ τὴν ἄνθρωπον εἰσ πυρὰν ἐμβαλεῖν ἐνθυμηθέντασ, εἴτε κακουργήσασαν εἴτε μή, πρὸσ ἀμφότερα ὀρθῶσ ἔχειν, εἰ μὲν παρεχρηστηρίασε, κολασθείσησ αὐτῆσ, εἰ δ’ οὐδὲν ἐκακούργησε, τὸ προσταχθὲν αὐτῶν πραξάντων. τοὺσ δὲ περὶ τὸ ἱερὸν τὸ μὲν ἀκρίτουσ κτείνειν τοὺσ πράξαντασ, καὶ ταῦτ’ ἐν ἱερῷ, μὴ δοκιμάσαι, καθιστάναι δ’ εἰσ κρίσιν, καλεῖν δ’ ἐπὶ τὰσ ἱερείασ, ταύτασ δὲ εἶναι τὰσ προφήτιδασ αἳ λοιπαὶ τριῶν οὐσῶν περιῆσαν· λεγόντων δ’ ὡσ οὐδαμοῦ νόμοσ εἰή δικάζειν γυναῖκασ, προσελέσθαι καὶ ἄνδρασ ἴσουσ ταῖσ γυναιξὶ τὸν ἀριθμόν· τοὺσ μὲν οὖν ἄνδρασ ἀπογνῶναι, τὰσ δὲ γυναῖκασ καταγνῶναι, ἴσων δὲ τῶν ψήφων γενομένων τὰσ ἀπολυούσασ νικῆσαι· ἐκ δὲ τούτων Βοιωτοῖσ μόνοισ ἄνδρασ προθεσπίζειν ἐν Δωδώνῃ. τὰσ μέντοι προφήτιδασ ἐξηγουμένασ τὸ μαντεῖον εἰπεῖν, ὅτι προστάττοι ὁ θεὸσ τοῖσ Βοιωτοῖσ τοὺσ παρ’ αὐτοῖσ τρίποδασ συλήσαντασ ἕνα εἰσ Δωδώνην πέμπειν κατ’ ἔτοσ· καὶ δὴ καὶ ποιεῖν τοῦτο· ἀεὶ γάρ τινα τῶν ἀνακειμένων τριπόδων νύκτωρ καθαιροῦντασ καὶ κατακαλύπτοντασ ἱματίοισ ὡσ ἂν λάθρᾳ τριποδηφορεῖν εἰσ Δωδώνην. μετὰ δὲ ταῦτα τὴν Αἰολικὴν ἀποικίαν συνέπραξαν τοῖσ περὶ Πενθίλον, πλείστουσ ἐξ ἑαυτῶν συμπέμψαντεσ, ὥστε καὶ Βοιωτικὴν προσαγορευθῆναι.

ὕστερον δὲ χρόνοισ πολλοῖσ ὁ Περσικὸσ πόλεμοσ περὶ Πλαταιὰσ γενόμενοσ διελυμήνατο τὴν χώραν. εἶτ’ ἀνέλαβον σφᾶσ πάλιν ἐπὶ τοσοῦτον ὥστε καὶ τῆσ τῶν Ἑλλήνων ἀρχῆσ ἀμφισβητῆσαι Θηβαίουσ δυσὶ μάχαισ κρατήσαντασ Λακεδαιμονίουσ. Ἐπαμεινώνδα δὲ πεσόντοσ ἐν τῇ μάχῃ ταύτησ μὲν τῆσ ἐλπίδοσ διεσφάλησαν, ὑπὲρ δὲ τῶν Ἑλλήνων ὅμωσ ἐπολέμησαν πρὸσ Φωκέασ τοὺσ τὸ ἱερὸν συλήσαντασ τὸ κοινόν. κακωθέντεσ δ’ ὑπό τε τούτου τοῦ πολέμου καὶ τῶν Μακεδόνων ἐπιθεμένων τοῖσ Ἕλλησιν, ὑπὸ τῶν αὐτῶν τούτων καὶ ἀπέβαλον τὴν πόλιν κατασκαφεῖσαν καὶ ἀνέλαβον ἀνακτισθεῖσαν. ἐξ ἐκείνου δ’ ἤδη πράττοντεσ ἐνδεέστερον ἀεὶ μέχρι εἰσ ἡμᾶσ οὐδὲ κώμησ ἀξιολόγου τύπον σώζουσι· καὶ αἱ ἄλλαι δὲ πόλεισ ἀνάλογον πλὴν Τανάγρασ καὶ Θεσπιῶν· αὗται δ’ ἱκανῶσ συμμένουσι πρὸσ ἐκείνασ κρινόμεναι. ἑξῆσ δὲ τὴν περιήγησιν τῆσ χώρασ ποιητέον ἀρξαμένουσ ἀπὸ τῆσ πρὸσ Εὔβοιαν παραλίασ τῆσ συνεχοῦσ τῇ Ἀττικῇ.

ἀρχὴ δ’ ὁ Ὠρωπὸσ καὶ ὁ ἱερὸσ λιμὴν ὃν καλοῦσι Δελφίνιον, καθ’ ὃν ἡ παλαιὰ Ἐρέτρια ἐν τῇ Εὐβοίᾳ, διάπλουν ἔχουσα ἑξήκοντα σταδίων. μετὰ δὲ τὸ Δελφίνιον ὁ Ὠρωπὸσ ἐν εἴκοσι σταδίοισ· κατὰ δὲ τοῦτόν ἐστιν ἡ νῦν Ἐρέτρια, διάπλουσ δ’ ἐπ’ αὐτὴν στάδιοι τετταράκοντα. εἶτα Δήλιον τὸ ἱερὸν τοῦ Ἀπόλλωνοσ ἐκ Δήλου ἀφιδρυμένον, Ταναγραίων πολίχνιον Αὐλίδοσ διέχον σταδίουσ τριάκοντα, ὅπου μάχῃ λειφθέντεσ Ἀθηναῖοι προτροπάδην ἔφυγον·

ἐν δὲ τῇ φυγῇ πεσόντα ἀφ’ ἵππου Ξενοφῶντα ἰδὼν κείμενον τὸν Γρύλλου Σωκράτησ ὁ φιλόσοφοσ στρατεύων πεζὸσ τοῦ ἵππου γεγονότοσ ἐκποδὼν ἀνέλαβε τοῖσ ὤμοισ αὐτόν, καὶ ἔσωσεν ἐπὶ πολλοὺσ σταδίουσ ἑώσ ἐπαύσατο ἡ φυγή. εἶτα λιμὴν μέγασ ὃν καλοῦσι Βαθὺν λιμένα·

εἶθ’ ἡ Αὐλὶσ πετρῶδεσ χωρίον καὶ κώμη Ταναγραίων· λιμὴν δ’ ἐστὶ πεντήκοντα πλοίοισ, ὥστ’ εἰκὸσ τὸν ναύσταθμον τῶν Ἑλλήνων ἐν τῷ μεγάλῳ ὑπάρξαι λιμένι. καὶ ὁ Εὔριποσ δ’ ἐστὶ πλησίον ὁ Χαλκίδοσ, εἰσ ὃν ἀπὸ Σουνίου στάδιοι ἑξακόσιοι ἑβδομήκοντα· ἔστι δ’ ἐπ’ αὐτῷ γέφυρα δίπλεθροσ, ὡσ εἴρηκα· πύργοσ δ’ ἑκατέρωθεν ἐφέστηκεν ὁ μὲν ἐκ τῆσ Χαλκίδοσ ὁ δ’ ἐκ τῆσ Βοιωτίασ· διῳκοδόμηται δ’ εἰσ αὐτοὺσ σῦριγξ. περὶ δὲ τῆσ παλιρροίασ τοῦ Εὐρίπου τοσοῦτον μόνον εἰπεῖν ἱκανόν, ὅτι ἑπτάκισ μεταβάλλειν φασὶ καθ’ ἡμέραν ἑκάστην καὶ νύκτα· τὴν δ’ αἰτίαν ἐν ἄλλοισ σκεπτέον. πλησίον δ’ ἐστὶν ἐφ’ ὕψουσ κείμενον χωρίον Σαλγανεύσ, ἐπώνυμον τοῦ ταφέντοσ ἐπ’ αὐτῷ Σαλγανέωσ ἀνδρὸσ Βοιωτίου, καθηγησαμένου τοῖσ Πέρσαισ εἰσπλέουσιν εἰσ τὸν διάπλουν τοῦτον ἐκ τοῦ Μαλιακοῦ κόλπου, ὅν φασιν ἀναιρεθῆναι πρὶν ἢ τῷ Εὐρίπῳ συνάπτειν ὑπὸ τοῦ ναυάρχου Μεγαβάτου νομισθέντα κακοῦργον, ὡσ ἐξ ἀπάτησ ἐμβαλόντα τὸν στόλον εἰσ τυφλὸν τῆσ θαλάττησ στενωπόν·

αἰσθόμενον δὲ τὸν βάρβαρον τὴν περὶ αὐτὸν ἀπάτην μεταγνῶναί τε καὶ ταφῆσ ἀξιῶσαι τὸν ἀναιτίωσ ἀποθανόντα. καὶ ἡ Γραῖα δ’ ἐστὶ τόποσ Ὠρωποῦ πλησίον καὶ τὸ ἱερὸν τοῦ Ἀμφιαράου καὶ τὸ Ναρκίσσου τοῦ Ἐρετριέωσ μνῆμα ὃ καλεῖται Σιγηλοῦ, ἐπειδὴ σιγῶσι παριόντεσ·

τινὲσ δὲ τῇ Τανάγρᾳ τὴν αὐτήν φασιν· ἡ Ποιμανδρὶσ δ’ ἐστὶν ἡ αὐτὴ τῇ Ταναγρικῇ· καλοῦνται δὲ καὶ Γεφυραῖοι οἱ Ταναγραῖοι. ἐκ Κνωπίασ δὲ τῆσ Θηβαϊκῆσ μεθιδρύθη κατὰ χρησμὸν δεῦρο τὸ Ἀμφιαράειον. καὶ ὁ Μυκαλησσὸσ δὲ κώμη τῆσ Ταναγραϊκῆσ·

κεῖται δὲ παρ’ ὁδὸν τὴν ἐκ Θηβῶν εἰσ Χαλκίδα· ὡσ δ’ αὕτωσ καὶ τὸ Ἅρμα, τῆσ Ταναγραϊκῆσ κώμη ἔρημοσ περὶ τὴν Μυκαλησσόν, ἀπὸ τοῦ Ἀμφιαράου ἁρ́ματοσ λαβοῦσα τοὔνομα, ἑτέρα οὖσα τοῦ Ἅρματοσ τοῦ κατὰ τὴν Ἀττικήν, ὅ ἐστι περὶ Φυλήν, δῆμον τῆσ Ἀττικῆσ ὅμορον τῇ Τανάγρᾳ. ἐντεῦθεν δὲ ἡ παροιμία τὴν ἀρχὴν ἔσχεν ἡ λέγουσα "ὁπόταν δι’ Ἅρματοσ ἀστράψῃ," ἀστραπήν τινα σημειουμένων κατὰ χρησμὸν τῶν λεγομένων Πυθαϊστῶν, βλεπόντων ὡσ ἐπὶ τὸ Ἅρμα καὶ τότε πεμπόντων τὴν θυσίαν εἰσ Δελφοὺσ ὅταν ἀστράψαντα ἴδωσιν· ἐτήρουν δ’ ἐπὶ τρεῖσ μῆνασ, καθ’ ἕκαστον μῆνα ἐπὶ τρεῖσ ἡμέρασ καὶ νύκτασ, ἀπὸ τῆσ ἐσχάρασ τοῦ ἀστραπαίου Διόσ· ἔστι δ’ αὕτη ἐν τῷ τείχει μεταξὺ τοῦ Πυθίου καὶ τοῦ Ὀλυμπίου. περὶ δὲ τοῦ Ἅρματοσ τοῦ Βοιωτιακοῦ οἱ μέν φασιν ἐκπεσόντοσ ἐκ τοῦ ἁρ́ματοσ ἐν τῇ μάχῃ τοῦ Ἀμφιαράου κατὰ τὸν τόπον, ὅπου νῦν ἐστὶ τὸ ἱερὸν αὐτοῦ, τὸ ἁρ́μα ἔρημον ἐνεχθῆναι ἐπὶ τὸν ὁμώνυμον τόπον· οἱ δὲ τοῦ Ἀδράστου συντριβῆναι τὸ ἁρ́μα φεύγοντόσ φασιν ἐνταῦθα, τὸν δὲ διὰ τοῦ Ἀρείονοσ σωθῆναι. Φιλόχοροσ δ’ ὑπὸ τῶν κωμητῶν σωθῆναί φησιν αὐτόν, καὶ διὰ τοῦτο ἰσοπολιτείαν αὐτοῖσ παρὰ τῶν Ἀργείων ὑπάρξαι. ἔστι δὲ τῷ ἐκ Θηβῶν εἰσ Ἄργοσ ἀνιόντι ἐν ἀριστερᾷ ἡ Τάναγρα κ .

. . ἐν δεξιᾷ κεῖται· καὶ ἡ Ὑρία δὲ τῆσ Ταναγραίασ νῦν ἐστί, πρότερον δὲ τῆσ Θηβαί̈δοσ· ὅπου ὁ Ὑριεὺσ μεμύθευται καὶ ἡ τοῦ Ὠρίωνοσ γένεσισ, ἥν φησι Πίνδαροσ ἐν τοῖσ διθυράμβοισ· κεῖται δ’ ἐγγὺσ Αὐλίδοσ. ἔνιοι δὲ τὰσ Ὑσιὰσ Ὑρίην λέγεσθαί φασι, τῆσ Παρασωπίασ οὖσαν ὑπὸ τῷ Κιθαιρῶνι πλησίον Ἐρυθρῶν ἐν τῇ μεσογαίᾳ, ἄποικον Ὑριέων, κτίσμα δὲ Νυκτέωσ τοῦ Ἀντιόπησ πατρόσ. εἰσὶ δὲ καὶ ἐν τῇ Ἀργείᾳ Ὑσίαι κώμη, οἱ δ’ ἐξ αὐτῆσ Ὑσιᾶται λέγονται. τῶν δ’ Ἐρυθρῶν τούτων ἄποικοι αἱ ἐν Ιὠνίᾳ Ἐρυθραί. καὶ ὁ Ἑλεὼν δ’ ἐστὶ κώμη Ταναγρική, ἀπὸ τῶν ἑλῶν ὠνομασμένη. μετὰ δὲ Σαλγανέα Ἀνθηδὼν πόλισ λιμένα ἔχουσα, ἐσχάτη τῆσ Βοιωτιακῆσ παραλίασ τῆσ πρὸσ Εὐβοίᾳ, καθάπερ καὶ ὁ ποιητὴσ εἴρηκεν "Ἀνθηδόνα τ’ ἐσχατόωσαν.

" εἰσὶ μέντοι ἔτι προϊόντι μικρὸν πολίχναι δύο τῶν Βοιωτῶν, Λάρυμνά τε, παρ’ ἣν ὁ Κηφισσὸσ ἐκδίδωσι, καὶ ἔτι ἐπέκεινα Ἁλαί, ὁμώνυμοι τοῖσ Ἀττικοῖσ δήμοισ. κατὰ δὲ τὴν παραλίαν ταύτην κεῖσθαί φασιν Αἰγὰσ τὰσ ἐν Εὐβοίᾳ, ἐν αἷσ τὸ τοῦ Ποσειδῶνοσ ἱερὸν τοῦ Αἰγαίου· ἐμνήσθημεν δ’ αὐτοῦ καὶ πρότερον. δίαρμα δ’ ἐστὶν ἀπὸ μὲν τῆσ Ἀνθηδόνοσ εἰσ Αἰγὰσ ἑκατὸν εἴκοσι στάδιοι, ἀπὸ δὲ τῶν ἄλλων τόπων πολὺ ἐλάττουσ· κεῖται δ’ ἐπὶ ὄρουσ ὑψηλοῦ τὸ ἱερόν, ἦν δέ ποτε καὶ πόλισ· ἐγγὺσ δὲ τῶν Αἰγῶν καὶ αἱ Ὀρόβιαι. ἐν δὲ τῇ Ἀνθηδονίᾳ Μεσσάπιον ὄροσ ἐστὶν ἀπὸ Μεσσάπου, ὃσ εἰσ τὴν Ιἀπυγίαν ἐλθὼν Μεσσαπίαν τὴν χώραν ἐκάλεσεν. ἐνταῦθα δὲ καὶ τὰ περὶ τὸν Γλαῦκον μυθεύεται τὸν Ἀνθηδόνιον, ὅν φασιν εἰσ κῆτοσ μεταβαλεῖν. πλησίον δ’ ἐστὶν Ἀνθηδόνοσ ἱεροπρεπὴσ τόποσ τῆσ Βοιωτίασ, ἴχνη πόλεωσ ἔχων, ὁ καλούμενοσ Ἴσοσ συστέλλοντι τὴν πρώτην συλλαβήν.

οἰόνται δέ τινεσ δεῖν γράφειν "Ἶσόν τε ζαθέην Ἀνθηδόνα τ’ ἐσχατόωσαν" ἐκτείνοντεσ τὴν πρώτην συλλαβὴν ποιητικῶσ διὰ τὸ μέτρον, ἀντὶ τοῦ "Νῖσάν τε ζαθέην. " ἡ γὰρ Νῖσα οὐδαμοῦ φαίνεται τῆσ Βοιωτίασ, ὥσ φησιν Ἀπολλόδωροσ ἐν τοῖσ περὶ νεῶν . . . εἰή, εἰ μὴ τὴν Νῖσαν οὕτωσ εἴρηκεν· ἦν γὰρ ὁ . . . Μεγαρικῇ. ἐκεῖθεν ἀπῳκισμένη πρόσχωροσ τοῦ Κιθαιρῶνοσ, ἐκλέλειπται δὲ νῦν. τινὲσ δὲ γράφουσι "Κρεῦσάν τε "ζαθέην," τὴν νῦν Κρέουσαν δεχόμενοι, τὸ τῶν Θεσπιέων ἐπίνειον ἐν τῷ Κρισαίῳ κόλπῳ ἱδρυμένον· ἄλλοι δὲ "Φαράσ τε ζαθέασ. " ἔστι δὲ τῆσ τετρακωμίασ τῆσ περὶ Τάναγραν, Ἑλεῶνοσ Ἅρματοσ Μυκαλησσοῦ Φαρῶν. γράφουσι δὲ καὶ τοῦτο "Νῦσάν τε ζαθέην. " κώμη δ’ ἐστὶ τοῦ Ἑλικῶνοσ ἡ Νῦσα. ἡ μὲν οὖν παραλία τοιαύτη τισ ἡ πρὸσ Εὔβοιαν. τὰ δ’ ἑξῆσ ἐν τῇ μεσογαίᾳ πεδία ἐστὶ κοῖλα πάντοθεν ἐκ τῶν ἄλλων μερῶν ὄρεσι περιεχόμενα, τοῖσ Ἀττικοῖσ μὲν πρὸσ νότου, πρὸσ ἄρκτου δὲ τοῖσ Φωκικοῖσ·

ἀπὸ δὲ τῆσ ἑσπέρασ ὁ Κιθαιρὼν λοξὸσ ἐμπίπτει μικρὸν ὑπὲρ τῆσ Κρισαίασ θαλάττησ, ἔχων τὴν ἀρχὴν συνεχῆ τοῖσ Μεγαρικοῖσ καὶ τοῖσ Ἀττικοῖσ ὄρεσιν, εἶτ’ ἐπιστρέφων εἰσ τὰ πεδία, παυόμενοσ δὲ περὶ τὴν Θηβαίαν. τῶν δὲ πεδίων τούτων τὰ μὲν λιμνάζει, ποταμῶν ἀναχεομένων εἰσ αὐτά, τῶν δ’ ἐμπιπτόντων, εἶτα ἐκρύσεισ λαμβανόντων·

τὰ δ’ ἀνέψυκται καὶ γεωργεῖται παντοδαπῶσ διὰ τὴν εὐκαρπίαν. ὑπάντρου δὲ καὶ σηραγγώδουσ οὔσησ κατὰ βάθουσ τῆσ γῆσ, σεισμοὶ γενόμενοι πολλάκισ ἐξαίσιοι τοὺσ μὲν ἔφραξαν τῶν πόρων τοὺσ δὲ ἀνέῳξαν, τοὺσ μὲν μέχρι τῆσ ἐπιφανείασ τοὺσ δὲ δι’ ὑπονόμων· συμβαίνει δὴ καὶ τοῖσ ὕδασι τοῖσ μὲν δι’ ὑπονόμων φέρεσθαι τῶν ῥείθρων τοῖσ δ’ ἐπιπολῆσ, τοῖσ τε λιμναίοισ καὶ τοῖσ ποταμίοισ. ἐγχωσθέντων δὲ κατὰ βάθουσ τῶν πόρων αὔξεσθαι τὰσ λίμνασ συμβαίνει μέχρι τῶν οἰκουμένων τόπων ὥστε καὶ πόλεισ καταπίνεσθαι καὶ χώρασ, ἀνοιχθέντων δὲ τῶν αὐτῶν ἢ ἄλλων ἀνακαλύπτεσθαι, καὶ τοὺσ αὐτοὺσ τόπουσ ποτὲ μὲν πλεῖσθαι ποτὲ δὲ πεζεύεσθαι, καὶ τὰσ αὐτὰσ πόλεισ ποτὲ μὲν ἐπὶ τῇ λίμνῃ ποτὲ δὲ ἄπωθεν κεῖσθαι. διττῶσ δὲ τοῦτο γίνεται·

καὶ γὰρ μενουσῶν ἀκινήτων τῶν πόλεων, ὅταν ἡ αὔξησισ τῶν ὑδάτων ἥττων ᾖ τῆσ ὑπερχύσεωσ διὰ ὕψοσ τῶν οἰκήσεων ἢ διὰ ἀπόστασιν, καὶ διὰ ἀνοικισμόν, ὅταν τῷ πλησιασμῷ κινδυνεύσαντεσ πολλάκισ ἀπαλλαγὴν πορίσωνται τοῦ φόβου τὴν μετάληψιν τῶν χωρίων τῶν ἄπωθεν ἢ τῶν ἐν ὕψει. παρακολουθεῖ δὲ τοῖσ οὕτωσ ἀνοικισθεῖσι τὸ τὴν αὐτὴν προσηγορίαν φυλάττουσιν, ἐτύμωσ πρότερον λεγομένοισ ἀπὸ τοῦ συμβεβηκότοσ τοπικῶσ, νῦν μηκέτι λέγεσθαι ἐτύμωσ· Πλαταιὰσ γὰρ ἀπὸ τῆσ πλάτησ τῶν κωπῶν εἰρῆσθαι πιθανὸν καὶ Πλαταιέασ τοὺσ ἀπὸ κωπηλασίασ ζῶντασ, ἀλλὰ νῦν ἄπωθεν τῆσ λίμνησ οἰκοῦντεσ οὐκέτ’ ἂν προσαγορεύοιντο ἐτύμωσ. Ἕλοσ τε καὶ Ἑλεὼν καὶ Εἱλέσιον ἐκλήθη διὰ τὸ ἐπὶ τοῖσ ἕλεσιν ἱδρῦσθαι· νῦν δὲ οὐχ ὁμοίωσ ἔχει ταῦτα, ἢ ἀνοικισθέντων ἢ τῆσ λίμνησ ἐπιπολὺ ταπεινωθείσησ διὰ τὰσ ὕστερον γενομένασ ἐκρύσεισ· καὶ γὰρ τοῦτο δυνατόν. δηλοῖ δὲ καὶ ὁ Κηφισσὸσ τοῦτο μάλιστα τὴν Κωπαί̈δα λίμνην πληρῶν.

αὐξομένησ γὰρ αὐτῆσ ὥστε κινδυνεύειν καταποθῆναι τὰσ Κώπασ, ἃσ ὅ τε ποιητὴσ ὀνομάζει, καὶ ἀπ’ αὐτῶν ἡ λίμνη τὴν ἐπωνυμίαν εἴληφε, χάσμα γενηθὲν πρὸσ τῇ λίμνῃ πλησίον τῶν Κωπῶν ἀνέῳξεν ὑπὸ γῆσ ῥεῖθρον ὅσον τριάκοντα σταδίων καὶ ἐδέξατο τὸν ποταμόν, εἶτα ἐξέρρηξεν εἰσ τὴν ἐπιφάνειαν κατὰ Λάρυμναν τῆσ Λοκρίδοσ τὴν ἄνω· καὶ γὰρ ἑτέρα ἐστίν, ἧσ ἐμνήσθημεν, ἡ Βοιωτιακή, ἐπὶ τῇ θαλάττῃ, ᾗ προσέθεσαν Ῥωμαῖοι τὴν ἄνω. καλεῖται δ’ ὁ τόποσ Ἀγχόη· ἔστι δὲ καὶ λίμνη ὁμώνυμοσ· ἐντεῦθεν δ’ ἤδη ὁ Κηφισσὸσ ἐκδίδωσιν ἐπὶ τὴν θάλατταν. τότε μὲν οὖν παυσαμένησ τῆσ πλημμυρίδοσ, παῦλα καὶ τοῦ κινδύνου τοῖσ παροικοῦσιν ὑπῆρξε, πλὴν τῶν ἤδη καταποθεισῶν πόλεων. πάλιν δ’ ἐγχουμένων τῶν πόρων, ὁ μεταλλευτὴσ Κράτησ ἀνὴρ Χαλκιδεὺσ ἀνακαθαίρειν τὰ ἐμφράγματα ἐπαύσατο στασιασάντων τῶν Βοιωτῶν, καίπερ, ὡσ αὐτὸσ ἐν τῇ πρὸσ Ἀλέξανδρον ἐπιστολῇ φησιν, ἀνεψυγμένων ἤδη πολλῶν, ἐν οἷσ οἱ μὲν τὸν Ὀρχομενὸν οἰκεῖσθαι τὸν ἀρχαῖον ὑπελάμβανον, οἱ δ’ Ἐλευσῖνα καὶ Ἀθήνασ παρὰ τὸν Τρίτωνα ποταμόν· λέγεται δ’ οἰκίσαι Κέκροπα, ἡνίκα τῆσ Βοιωτίασ ἐπῆρξε καλουμένησ τότε Ὠγυγίασ, ἀφανισθῆναι δὲ ταύτασ ἐπικλυσθείσασ ὕστερον. γενέσθαι δέ φασιν καὶ κατὰ Ὀρχομενὸν χάσμα, καὶ δέξασθαι τὸν Μέλανα ποταμὸν τὸν ῥέοντα διὰ τῆσ Ἁλιαρτίασ καὶ ποιοῦντα ἐνταῦθα τὸ ἕλοσ τὸ φύον τὸν αὐλητικὸν κάλαμον. ἀλλ’ οὗτοσ ἠφάνισται τελέωσ, εἴτε τοῦ χάσματοσ διαχέοντοσ αὐτὸν εἰσ ἀδήλουσ πόρουσ, εἴτε τῶν περὶ Ἁλίαρτον ἑλῶν καὶ λιμνῶν προαναλισκόντων αὐτόν, ἀφ’ ὧν ποιήεντα καλεῖ τὸν τόπον ὁ ποιητὴσ "καὶ ποιήενθ’ Ἁλίαρτον" λέγων. οὗτοι μὲν οὖν ἐκ τῶν Φωκικῶν ὀρῶν οἱ ποταμοὶ καταφέρονται, ὧν ὁ Κηφισσὸσ ἐκ Λιλαίασ Φωκικῆσ πόλεωσ τὴν ἀρχὴν λαμβάνει, καθάπερ καὶ Ὅμηρόσ φησιν "οἵ τε Λίλαιαν ἔχον πηγῇσ ἔπι Κηφισσοῖο·

δι’ Ἐλατείασ δὲ ῥυεὶσ μεγίστησ τῶν ἐν Φωκεῦσι πόλεων, καὶ διὰ Παραποταμίων καὶ Φανοτέων ὁμοίωσ Φωκικῶν πολισμάτων, εἰσ Χαιρώνειαν τῆσ Βοιωτίασ πρόεισιν, εἶτα διὰ τῆσ Ὀρχομενίασ καὶ τῆσ Κορωνειακῆσ εἰσ τὴν Κωπαί̈δα λίμνην ἐξίησι· καὶ ὁ Περμησσὸσ δὲ καὶ ὁ Ὀλμειόσ, ἐκ τοῦ Ἑλικῶνοσ συμβάλλοντεσ ἀλλήλοισ, εἰσ τὴν αὐτὴν ἐμπίπτουσι λίμνην τὴν Κωπαί̈δα τοῦ Ἁλιάρτου πλησίον· καὶ ἄλλα δὲ ῥεύματα εἰσ αὐτὴν ἐμβάλλει. ἔστι μὲν οὖν μεγάλη, τὴν περίμετρον ἔχουσα ὀγδοήκοντα καὶ τριακοσίων σταδίων, αἱ δὲ ἐκρύσεισ οὐδαμοῦ φαίνονται πλὴν τοῦ δεχομένου τὸν Κηφισσὸν χάσματοσ καὶ τῶν ἑλῶν. Τῶν δὲ περικειμένων λιμνῶν ἐστὶν ἥ τε Τρεφία καὶ ἡ Κηφισσίσ, ἧσ μέμνηται καὶ Ὅμηροσ "ὅσ ῥ’ "ἐν Ὕλῃ ναίεσκε μέγα πλούτοιο μεμηλώσ, λίμνῃ κεκλιμένοσ Κηφισσίδι.

" οὐ γὰρ λίμνην τὴν Κωπαί̈δα βούλεται λέγειν, ὡσ οἰόνταί τινεσ, ἀλλὰ τὴν Ὑλικὴν προσαγορευομένην ἀπὸ τῆσ πλησίον κώμησ ἣν καλοῦσιν Ὕλασ, οὐδὲ Ὕδην, ὡσ ἔνιοι γράφουσιν "ὅσ ῥ’ ἐν "Ὕδῃ ναίεσκεν. " ἡ μὲν γάρ ἐστιν ἐν Λυδίᾳ "Τμώλῳ "ὑπὸ νιφόεντι, Ὕδησ ἐν πίονι δήμῳ," ἡ δὲ Βοιωτιακή· ἐπιφέρει γοῦν τῷ "λίμνῃ κεκλιμένοσ Κηφισσίδι" τὸ "πὰρ δὲ οἱ ἄλλοι ναῖον Βοιωτοί. " ἡ μὲν γάρ ἐστι μεγάλη καὶ οὐκ ἐν τῇ Θηβαί̈δι, ἡ δὲ μικρά, ἐκεῖθεν δι’ ὑπονόμων πληρουμένη, κειμένη μεταξὺ Θηβῶν καὶ Ἀνθηδόνοσ. Ὅμηροσ δ’ ἑνικῶσ ἐκφέρει τοτὲ μὲν ἐκτείνων τὴν πρώτην συλλαβήν, ὡσ ἐν τῷ καταλόγῳ "ἠδ’ "Ὕλην καὶ Πετεῶνα," ποιητικῶσ, τοτὲ δὲ συστέλλων "ὅσ ῥ’ ἐν Ὕλῃ ναίεσκε" "σκυτοτόμων ὄχ’ ἄριστοσ Ὕλῃ "ἔνι οἰκία ναίων. " οὐδ’ ἐνταῦθα εὖ γραφόντων τινῶν Ὕδῃ ἔνι· οὐ γὰρ ὁ Αἰάσ ἐκ Λυδίασ τὸ σάκοσ μετεπέμπετο. Αὗται δ’ αἱ λίμναι τὴν τάξιν τῶν ἐφεξῆσ τόπων ὑπογράφουσιν ὥστε λόγῳ περιληφθῆναι σαφῶσ, ὅτι ὁ ποιητὴσ ἀτάκτωσ χρῆται τοῖσ ὀνόμασι τῶν τόπων τῶν τε ἀξιολόγων καὶ τῶν μή·

καὶ χαλεπὸν ἐν τοσούτοισ καὶ ἀσήμοισ τοῖσ πλείστοισ καὶ ἐν μεσογαίᾳ μηδαμοῦ τῇ τάξει διαπεσεῖν· ἡ παραλία δ’ ἔχει τι πλεονέκτημα πρὸσ τοῦτο· καὶ γνωριμώτεροι οἱ τόποι, καὶ ἡ θάλαττα τό γε ἑξῆσ ὑπαγορεύει βέλτιον· διόπερ καὶ ἡμεῖσ ἐκεῖθεν πειρώμεθα περιοδεύειν· ἐνταῦθα δ’ ἐάσαντεσ τοῦτο τῷ ποιητῇ ἀκολουθοῦντεσ ποιήσομεν τὴν διαρίθμησιν, προστιθέντεσ ὅ τι ἂν χρήσιμον ᾖ πρὸσ τὴν ὑπόθεσιν ἡμῖν, ὑπ’ ἐκείνου δὲ παραλειφθέν. ἄρχεται δ’ ἀπὸ τῆσ Ὑρίησ καὶ τῆσ Αὐλίδοσ, περὶ ὧν εἰρήκαμεν. Σχοῖνοσ δ’ ἐστὶ χώρα τῆσ Θηβαϊκῆσ κατὰ τὴν ὁδὸν τὴν ἐπὶ Ἀνθηδόνοσ, διέχουσα τῶν Θηβῶν ὅσον πεντήκοντα σταδίουσ·

ῥεῖ δὲ καὶ ποταμὸσ δι’ αὐτῆσ Σχοινοῦσ. Σκῶλοσ δ’ ἐστὶ κώμη τῆσ Παρασωπίασ ὑπὸ τῷ Κιθαιρῶνι, δυσοίκητοσ τόποσ καὶ τραχύσ, ἀφ’ οὗ καὶ ἡ παροιμία "εἰσ Σκῶλον μήτ’ αὐτὸσ ἴναι, μήτ’ ἄλλῳ ἕπεσθαι.

" καὶ τὸν Πενθέα δὲ ἐνθένδε καταγόμενον διασπασθῆναί φασιν. ἦν δὲ καὶ τῶν περὶ Ὄλυνθον πόλεων ὁμώνυμοσ αὐτῇ Σκῶλοσ. εἴρηται δ’ ὅτι Παρασώπιοι καὶ κώμη τισ καλεῖται ἐν Ἡρακλείᾳ τῇ Τραχινίᾳ, παρ’ ἣν ῥεῖ Ἀσωπὸσ ποταμόσ, καὶ ὅτι ἐν Σικυωνίᾳ ἄλλοσ ἐστὶν Ἀσωπὸσ καὶ ἡ χώρα Ἀσωπία, δι’ ἧσ ῥεῖ. ὁ Ἐτεωνὸσ δὲ Σκάρφη μετωνομάσθη, καὶ αὕτη δὲ τῆσ Παρασωπίασ.

ὁ γὰρ Ἀσωπὸσ καὶ ὁ Ἰσμηνὸσ διὰ τοῦ πεδίου ῥέουσι τοῦ πρὸ τῶν Θηβῶν· ἔστι δὲ καὶ ἡ Δίρκη κρήνη καὶ Πότνιαι, ἐφ’ ὧν μυθεύεται τὰ περὶ τὸν Ποτνιέα Γλαῦκον τὸν διασπασθέντα ὑπὸ τῶν Ποτνιάδων ἵππων τῆσ πόλεωσ πλησίον, καὶ ὁ Κιθαιρὼν δὲ οὐκ ἄπωθεν τῶν Θηβῶν τελευτᾷ· παρ’ αὐτὸν δὲ ὁ Ἀσωπὸσ ῥεῖ, τὴν ὑπώρειαν αὐτοῦ κλύζων καὶ ποιῶν τοὺσ Παρασωπίουσ εἰσ κατοικίασ πλείουσ διῃρημένουσ, ἅπαντασ δ’ ὑπὸ Θηβαίοισ ὄντασ ἕτεροι δ’ ἐν τῇ Πλαταιέων φασὶ τόν τε Σκῶλον καὶ τὸν Ἐτεωνὸν καὶ τὰσ Ἐρύθρασ· καὶ γὰρ παραρρεῖ Πλαταιὰσ καὶ παρὰ Τάναγραν ἐκδίδωσιν· ἐν δὲ τῇ Θηβαίων εἰσὶ καὶ αἱ Θεράπναι καὶ ὁ Τευμησσόσ, ὃν ἐκόσμησεν Ἀντίμαχοσ διὰ πολλῶν ἐπῶν, τὰσ μὴ προσούσασ ἀρετὰσ διαριθμούμενοσ "ἔστι τισ ἠνεμόεισ ὀλίγοσ λόφοσ. " γνώριμα δὲ τὰ ἔπη. Θέσπειαν δὲ λέγει τὰσ νῦν Θεσπιάσ, πολλῶν ὀνομάτων τῶν μὲν ἀμφοτέρωσ λεγομένων καὶ ἑνικῶσ καὶ πληθυντικῶσ, καθάπερ καὶ ἀρρενικῶσ καὶ θηλυκῶσ, τῶν δ’ ὁποτέρωσ.

ἔστι δὲ πόλισ πρὸσ τῷ Ἑλικῶνι νοτιωτέρα αὐτοῦ, ἐπικειμένη δὲ τῷ Κρισαίῳ κόλπῳ καὶ αὐτὴ καὶ ὁ Ἑλικών· ἐπίνειον δ’ ἔχουσιν αἱ Θεσπιαὶ Κρέουσαν, ἣν καὶ Κρεουσίδα καλοῦσιν. ἐν δὲ τῇ Θεσπιέων ἐστὶ καὶ ἡ Ἄσκρη κατὰ τὸ πρὸσ Ἑλικῶνα μέροσ, ἡ τοῦ Ἡσιόδου πατρίσ· ἐν δεξιᾷ γάρ ἐστι τοῦ Ἑλικῶνοσ, ἐφ’ ὑψηλοῦ καὶ τραχέοσ τόπου κειμένη, ἀπέχουσα τῶν Θεσπιῶν ὅσον τετταράκοντα σταδίουσ, ἣν καὶ κεκωμῴδηκεν αὐτὸσ ἐπιλαβόμενοσ τοῦ πατρόσ, ὅτι ἐκ Κύμησ τῆσ Αἰολίδοσ μετέστη, θρασύτερον λέγων "νάσσατο δ’ ἄγχ’ Ἑλικῶνοσ ὀιζυρῇ ἐνὶ κώμῃ, Ἄσκρῃ χεῖμα κακῇ, θέρει ἀργαλέῃ, οὐδέ ποτ’ ἐσθλῇ. " ὁ δὲ Ἑλικὼν συνεχήσ ἐστι τῇ Φωκίδι ἐκ τῶν πρὸσ ἄρκτον αὐτοῦ μερῶν· μικρὰ δὲ καὶ ἐκ τῶν πρὸσ ἑσπέραν κατὰ τὸν ὕστατον λιμένα τῆσ Φωκίδοσ, ὃν καλοῦσιν ἀπὸ τοῦ συμβεβηκότοσ μυχόν· ὑπέρκειται γὰρ κατὰ τοῦτον μάλιστα τὸν λιμένα τοῦ Κρισαίου κόλπου καὶ ὁ Ἑλικὼν καὶ ἡ Ἄσκρη καὶ ἔτι αἱ Θεσπιαὶ καὶ τὸ ἐπίνειον αὐτῆσ ἡ Κρέουσα. τοῦτο δὲ καὶ κοιλότατον νομίζεται τὸ μέροσ τοῦ Κρισαίου κόλπου καὶ ἁπλῶσ τοῦ Κορινθιακοῦ· στάδιοι δ’ εἰσὶ τῆσ παραλίασ τῆσ ἀπὸ τοῦ μυχοῦ τοῦ λιμένοσ εἰσ Κρέουσαν ἐνενήκοντα· ἐντεῦθεν δὲ ἑκατὸν εἴκοσιν ἑώσ τῆσ ἄκρασ ἣν Ὀλμιὰσ καλοῦσιν· ἐν δὲ τῷ κοιλοτάτῳ τοῦ κόλπου τοῦ Κρισαίου συμβέβηκε τὰσ Πηγὰσ κεῖσθαι καὶ τὴν Οἰνόην, περὶ ὧν εἰρήκαμεν. ὁ μὲν οὖν Ἑλικὼν οὐ πολὺ διεστηκὼσ τοῦ Παρνασσοῦ ἐνάμιλλόσ ἐστιν ἐκείνῳ κατά τε ὕψοσ καὶ περίμετρον· ἄμφω γὰρ χιονόβολα τὰ ὄρη καὶ πετρώδη, περιγράφεται δ’ οὐ πολλῇ χώρᾳ. ἐνταῦθα δ’ ἐστὶ τό τε τῶν Μουσῶν ἱερὸν καὶ ἡ Ἵππου κρήνη καὶ τὸ τῶν Λειβηθρίδων νυμφῶν ἄντρον· ἐξ οὗ τεκμαίροιτ’ ἄν τισ Θρᾷκασ εἶναι τοὺσ τὸν Ἑλικῶνα ταῖσ Μούσαισ καθιερώσαντασ, οἳ καὶ τὴν Πιερίδα καὶ τὸ Λείβηθρον καὶ τὴν Πίμπλειαν ταῖσ αὐταῖσ θεαῖσ ἀνέδειξαν· ἐκαλοῦντο δὲ Πίερεσ· ἐκλιπόντων δ’ ἐκείνων Μακεδόνεσ νῦν ἔχουσι τὰ χωρία ταῦτα. εἴρηται δ’ ὅτι τὴν Βοιωτίαν ταύτην ἐπῴκησάν ποτε Θρᾷκεσ βιασάμενοι τοὺσ Βοιωτοὺσ καὶ Πελασγοὶ καὶ ἄλλοι βάρβαροι. αἱ δὲ Θεσπιαὶ πρότερον μὲν ἐγνωρίζοντο διὰ τὸν Ἔρωτα τὸν Πραξιτέλουσ, ὃν ἔγλυψε μὲν ἐκεῖνοσ, ἀνέθηκε δὲ Γλυκέρα ἡ ἑταίρα Θεσπιεῦσιν ἐκεῖθεν οὖσα τὸ γένοσ, λαβοῦσα δῶρον παρὰ τοῦ τεχνίτου. πρότερον μὲν οὖν ὀψόμενοι τὸν Ἔρωτά τινεσ ἀνέβαινον ἐπὶ τὴν Θέσπειαν ἄλλωσ οὐκ οὖσαν ἀξιοθέατον, νυνὶ δὲ μόνη συνέστηκε τῶν Βοιωτιακῶν πόλεων καὶ Τάναγρα· τῶν δ’ ἄλλων ἐρείπια καὶ ὀνόματα λέλειπται. Μετὰ δὲ Θεσπιὰσ καταλέγει Γραῖαν καὶ Μυκαλησσόν, περὶ ὧν εἰρήκαμεν·

ὡσ δ’ αὕτωσ καὶ περὶ τῶν ἄλλων "οἵ τ’ ἀμφ’ Ἅρμ’ ἐνέμοντο καὶ Εἰλέσιον "καὶ Ἐρύθρασ, οἵ τ’ Ἐλεῶν’ εἶχον ἠδ’ Ὕλην καὶ Πετεῶνα. " Πετεὼν δὲ κώμη τῆσ Θηβαί̈δοσ ἐγγὺσ τῆσ ἐπ’ Ἀνθηδόνα ὁδοῦ, ἡ δ’ Ὠκαλέη μέση Ἁλιάρτου καὶ Ἀλαλκομενίου ἑκατέρου τριάκοντα σταδίουσ ἀπέχουσα· παραρρεῖ δ’ αὐτὴν ποτάμιον ὁμώνυμον. Μεδεὼν δ’ ὁ μὲν Φωκικὸσ ἐν τῷ Κρισαίῳ κόλπῳ, διέχων Βοιωτίασ σταδίουσ ἑκατὸν ἑξήκοντα, ὁ δὲ Βοιωτιακὸσ ἀπ’ ἐκείνου κέκληται, πλησίον δ’ ἐστὶν Ὀγχηστοῦ ὑπὸ τῷ Φοινικίῳ ὄρει, ἀφ’ οὗ καὶ μετωνόμασται Φοινικίσ· τῆσ δὲ Θηβαίασ καὶ τοῦτο λέγεται, ὑπ’ ἐνίων δὲ τῆσ Ἁλιαρτίασ καὶ Μεδεὼν καὶ Ὠκαλέα. εἶτά φησι "Κώπασ Εὔτρησίν τε πολυτρήρωνά τε "Θίσβην.

" περὶ μὲν οὖν Κωπῶν εἴρηται· προσάρκτιοσ δέ ἐστιν ἐπὶ τῇ Κωπαί̈δι λίμνῃ· αἱ δ’ ἄλλαι κύκλῳ εἰσὶν αἵδε, Ἀκραιφίαι Φοινικὶσ Ὀγχηστὸσ Ἁλίαρτοσ Ὠκαλέα Ἀλαλκομεναὶ Τιλφούσιον Κορώνεια. καὶ τό γε παλαιὸν οὐκ ἦν τῆσ λίμνησ κοινὸν ὄνομα, ἀλλὰ καθ’ ἑκάστην πρὸσ αὐτῇ κατοικίαν ἐκείνησ ἐπώνυμοσ ἐλέγετο, Κωπαὶ̈σ μὲν τῶν Κωπῶν, Ἁλιαρτὶσ δὲ Ἁλιάρτου, καὶ οὕτωσ ἐπὶ τῶν ἄλλων, ὕστερον δ’ ἡ πᾶσα Κωπαὶ̈σ ἐλέχθη κατ’ ἐπικράτειαν· κοιλότατον γὰρ τοῦτο τὸ χωρίον. Πίνδαροσ δὲ καὶ Κηφισσίδα καλεῖ ταύτην· παρατίθησι γοῦν τὴν Τιλφῶσσαν κρήνην ὑπὸ τῷ Τιλφωσσίῳ ὄρει ῥέουσαν πλησίον Ἁλιάρτου καὶ Ἀλαλκομενῶν, ἐφ’ ᾗ τὸ Τειρεσίου μνῆμα· αὐτοῦ δὲ καὶ τὸ τοῦ Τιλφωσσίου Ἀπόλλωνοσ ἱερόν. ὁ δὲ ποιητὴσ ἐφεξῆσ ταῖσ Κώπαισ Εὔτρησιν τίθησι κώμιον Θεσπιέων·

ἐνταῦθά φασι Ζῆθον καὶ Ἀμφίονα οἰκῆσαι πρὶν βασιλεῦσαι Θηβῶν. ἡ δὲ Θίσβη Θίσβαι νῦν λέγονται, οἰκεῖται δὲ μικρὸν ὑπὲρ τῆσ θαλάττησ ὅμορον Θεσπιεῦσι τὸ χωρίον καὶ τῇ Κορωνειακῇ, ὑποπεπτωκὸσ ἐκ τοῦ νοτίου μέρουσ τῷ Ἑλικῶνι καὶ αὐτό· ἐπίνειον δ’ ἔχει πετρῶδεσ περιστερῶν μεστόν, ἐφ’ οὗ φησιν ὁ ποιητὴσ "πολυτρήρωνά τε Θίσβην. " πλοῦσ δ’ ἐστὶν ἐνθένδε εἰσ Σικυῶνα σταδίων ἑκατὸν ἑξήκοντα. ἑξῆσ δὲ Κορώνειαν καταλέγει καὶ Ἁλίαρτον καὶ Πλαταιὰσ καὶ Γλίσσαντα.

ἡ μὲν οὖν Κορώνεια ἐγγὺσ τοῦ Ἑλικῶνόσ ἐστιν ἐφ’ ὕψουσ ἱδρυμένη, κατελάβοντο δ’ αὐτὴν ἐπανιόντεσ ἐκ τῆσ Θετταλικῆσ Ἄρνησ οἱ Βοιωτοὶ μετὰ τὰ Τρωικά, ὅτε περ καὶ τὸν Ὀρχομενὸν ἔσχον· κρατήσαντεσ δὲ τῆσ Κορωνείασ ἐν τῷ πρὸ αὐτῆσ πεδίῳ τὸ τῆσ Ἰτωνίασ Ἀθηνᾶσ ἱερὸν ἱδρύσαντο ὁμώνυμον τῷ Θετταλικῷ, καὶ τὸν παραρρέοντα ποταμὸν Κουάριον προσηγόρευσαν ὁμοφώνωσ τῷ ἐκεῖ. Ἀλκαῖοσ δὲ καλεῖ Κωράλιον λέγων "ὦ ’νασσ’ Ἀθανάα "πολεμηδόκοσ, ἅ ποι Κορωνίασ ἐπὶ λαί̈ω ναύω πάροιθεν ἀμφιβαίνεισ Κωραλίω ποταμῶ παρ’ ὄχθαισ. " ἐνταῦθα δὲ καὶ τὰ Παμβοιώτια συντέλουν· συγκαθίδρυται δὲ τῇ Ἀθηνᾷ ὁ Αἵδησ κατά τινα, ὥσ φασι, μυστικὴν αἰτίαν. οἱ μὲν οὖν ἐν τῇ Κορωνείᾳ Κορώνιοι λέγονται, οἱ δ’ ἐν τῇ Μεσσηνιακῇ Κορωναεῖσ. Ἁλίαρτοσ δὲ νῦν οὐκέτι ἐστὶ κατασκαφεῖσα ἐν τῷ πρὸσ Περσέα πολέμῳ, τὴν χώραν δ’ ἔχουσιν Ἀθηναῖοι δόντων Ῥωμαίων.

ἔκειτο δὲ ἐν στενῷ χωρίῳ μεταξὺ ὑπερκειμένου ὄρουσ καὶ τῆσ Κωπαί̈δοσ λίμνησ πλησίον τοῦ Περμησσοῦ καὶ τοῦ Ὀλμειοῦ καὶ τοῦ ἕλουσ τοῦ φύοντοσ τὸν αὐλητικὸν κάλαμον. Πλαταιαὶ δέ, ἃσ ἑνικῶσ εἶπεν ὁ ποιητήσ, ὑπὸ τῷ Κιθαιρῶνί εἰσι μεταξὺ αὐτοῦ καὶ Θηβῶν κατὰ τὴν ὁδὸν τὴν εἰσ Ἀθήνασ καὶ Μέγαρα ἐπὶ τῶν ὁρ́ων τῶν τῆσ Ἀττικῆσ καὶ τῆσ Βοιωτίασ.

αἱ γὰρ Ἐλευθεραὶ πλησίον, ἃσ οἱ μὲν τῆσ Ἀττικῆσ, οἱ δὲ τῆσ Βοιωτίασ φασίν. εἴρηται δ’ ὅτι παραρρεῖ τὰσ Πλαταιὰσ ὁ Ἀσωπόσ. ἐνταῦθα Μαρδόνιον καὶ τὰσ τριάκοντα μυριάδασ Περσῶν αἱ τῶν Ἑλλήνων δυνάμεισ ἄρδην ἠφάνισαν· ἱδρύσαντό τε ἐλευθερίου Διὸσ ἱερὸν καὶ ἀγῶνα γυμνικὸν στεφανίτην ἀπέδειξαν, Ἐλευθέρια προσαγορεύσαντεσ· ταφή τε δείκνυται δημοσία τῶν τελευτησάντων ἐν τῇ μάχῃ. ἔστι δὲ καὶ ἐν τῇ Σικυωνίᾳ δῆμοσ Πλαταιαί, ὅθενπερ ἦν Μνασάλκησ ὁ ποιητήσ. Γλίσσαντα δὲ λέγει κατοικίαν ἐν τῷ Ὑπάτῳ ὄρει ὅ ἐστιν ἐν τῇ Θηβαϊκῇ πλησίον Τευμησσοῦ καὶ τῆσ Καδμείασ, ᾧ ὑποπίπτει τὸ Αὄνιον καλούμενον πεδίον, ὃ διατείνει εἰσ τὴν Καδμείαν ἀπὸ τοῦ Ὑπάτου ὄρουσ. τὸ δ’ οὕτω ῥηθέν "οἵ θ’ ὑπὸ Θήβασ εἶχον" οἱ μὲν δέχονται πολείδιόν τι Ὑποθήβασ καλούμενον, οἱ δὲ τὰσ Ποτνίασ·

τὰσ γὰρ Θήβασ ἐκλελεῖφθαι διὰ τὴν τῶν Ἐπιγόνων στρατείαν καὶ μὴ μετασχεῖν τοῦ Τρωικοῦ πολέμου· οἱ δὲ μετασχεῖν μὲν οἰκεῖν δὲ ὑπὸ τῇ Καδμείᾳ τότε ἐν τοῖσ ἐπιπέδοισ χωρίοισ μετὰ τὴν τῶν Ἐπιγόνων ἄφοδον, τὴν Καδμείαν ἀδυνατοῦντασ ἀνακτίσαι· ἐπεὶ δὲ ἡ Καδμεία ἐκαλεῖτο Θῆβαι, ὑπὸ Θήβασ εἰπεῖν ἀντὶ τοῦ ὑπὸ τῇ Καδμείᾳ οἰκοῦντασ τὸν ποιητὴν τοὺσ τότε Θηβαίουσ. Ὀγχηστὸσ δ’ ἐστίν, ὅπου τὸ Ἀμφικτυονικὸν συνήγετο ἐν τῇ Ἁλιαρτίᾳ πρὸσ τῇ Κωπαί̈δι λίμνῃ καὶ τῷ Τηνερικῷ πεδίῳ, ἐν ὕψει κείμενοσ ψιλόσ, ἔχων Ποσειδῶνοσ ἱερὸν καὶ αὐτὸ ψιλόν.

οἱ δὲ ποιηταὶ κοσμοῦσιν, ἄλση καλοῦντεσ τὰ ἱερὰ πάντα κἂν ᾖ ψιλά· τοιοῦτόν ἐστι καὶ τὸ τοῦ Πινδάρου περὶ τοῦ Ἀπόλλωνοσ λεγόμενον δινηθεὶσ ἐπῄει γᾶν τε καὶ θάλασσαν, καὶ σκοπιαῖσιν μεγάλαισ ὀρέων ὕπερ ἔστα, καὶ μύλουσ δινάσατο βαλλόμενοσ κρηπῖδασ ἀλσέων. οὐκ εὖ δ’ ὁ Ἀλκαῖοσ, ὥσπερ τὸ τοῦ ποταμοῦ ὄνομα παρέτρεψε τοῦ Κουαρίου, οὕτω καὶ τοῦ Ὀγχηστοῦ κατέψευσται πρὸσ ταῖσ ἐσχατιαῖσ τοῦ Ἑλικῶνοσ αὐτὸν τιθείσ· ὁ δ’ ἐστὶν ἄπωθεν ἱκανῶσ τούτου τοῦ ὄρουσ. τὸ δὲ Τηνερικὸν πεδίον ἀπὸ Τηνέρου προσηγόρευται μυθεύεται δ’ Ἀπόλλωνοσ υἱὸσ ἐκ Μελίασ, προφήτησ τοῦ μαντείου κατὰ τὸ Πτῷον ὄροσ, ὅ φησιν εἶναι τρικόρυφον ὁ αὐτὸσ ποιητήσ καί ποτε τὸν τρικάρανον Πτωίου κευθμῶνα κατέσχεθε·

καὶ τὸν Τήνερον καλεῖ ναοπόλον μάντιν δαπέδοισιν ὁμοκλέα. ὑπέρκειται δὲ τὸ Πτῷον τοῦ Τηνερικοῦ πεδίου καὶ τῆσ Κωπαί̈δοσ λίμνησ πρὸσ Ἀκραιφίῳ· Θηβαίων δ’ ἦν τό τε μαντεῖον καὶ τὸ ὄροσ· τὸ δ’ Ἀκραίφιον καὶ αὐτὸ κεῖται ἐν ὕψει. φασὶ δὲ τοῦτο καλεῖσθαι Ἄρνην ὑπὸ τοῦ ποιητοῦ, ὁμώνυμον τῇ Θετταλικῇ. οἱ δέ φασι καὶ τὴν Ἄρνην ὑπὸ τῆσ λίμνησ καταποθῆναι καὶ τὴν Μίδειαν.

Ζηνόδοτοσ δὲ γράφων "οἳ "δὲ πολυστάφυλον Ἄσκρην ἔχον," οὐκ ἐοίκεν ἐντυχόντι τοῖσ ὑπὸ Ἡσιόδου περὶ τῆσ πατρίδοσ λεχθεῖσι καὶ τοῖσ ὑπ’ Εὐδόξου πολὺ χείρω λέγοντοσ περὶ τῆσ Ἄσκρησ. πῶσ γὰρ ἄν τισ πολυστάφυλον τὴν τοιαύτην ὑπὸ τοῦ ποιητοῦ λέγεσθαι πιστεύσειεν; οὐκ εὖ δὲ οὐδὲ οἱ Τάρνην ἀντὶ τῆσ Ἄρνησ γράφοντεσ· οὐδὲ γὰρ μία δείκνυται Τάρνη παρὰ τοῖσ Βοιωτοῖσ, ἐν δὲ Λυδοῖσ ἐστιν, ἧσ καὶ Ὅμηροσ μέμνηται "Ἰδομενεὺσ δ’ ἄρα Φαῖστον "ἐνήρατο Μῄονοσ υἱὸν Βώρου, ὃσ ἐκ Τάρνησ ἐριβώλακοσ εἰληλούθει. " λοιπαὶ δ’ εἰσὶ τῶν μὲν περικειμένων τῇ λίμνῃ αἵ τε Ἀλαλκομεναὶ καὶ τὸ Τιλφώσσιον, τῶν δ’ ἄλλων Χαιρώνεια καὶ Λεβάδεια καὶ Λεῦκτρα, περὶ ὧν ἄξιον μνησθῆναι. Ἀλαλκομενῶν τοίνυν μέμνηται ὁ ποιητήσ, ἀλλ’ οὐκ ἐν καταλόγῳ "Ἥρη τ’ Ἀργείη καὶ Ἀλαλκομενηὶσ Ἀθήνη.

" ἔχει δ’ ἀρχαῖον ἱερὸν Ἀθηνᾶσ σφόδρα τιμώμενον, καί φασί γε τὴν θεὸν γεγενῆσθαι ἐνθάδε, καθάπερ καὶ τὴν Ἥραν ἐν Ἄργει, καὶ διὰ τοῦτο τὸν ποιητὴν ὡσ ἀπὸ πατρίδων τούτων ἀμφοτέρασ οὕτωσ ὀνομάσαι. διὰ τοῦτο δ’ ἴσωσ οὐδ’ ἐν τῷ καταλόγῳ μέμνηται τῶν ἐνταῦθα ἀνδρῶν, ἐπειδὴ ἱεροὶ ὄντεσ παρεῖντο τῆσ στρατείασ. καὶ γὰρ καὶ ἀπόρθητοσ ἀεὶ διετέλεσεν ἡ πόλισ, οὔτε μεγάλη οὖσα οὔτ’ ἐν εὐερκεῖ χωρίῳ κειμένη, ἀλλ’ ἐν πεδίῳ· τὴν δὲ θεὸν σεβόμενοι πάντεσ ἀπείχοντο πάσησ βίασ, ὥστε καὶ Θηβαῖοι κατὰ τὴν τῶν Ἐπιγόνων στρατείαν ἐκλιπόντεσ τὴν πόλιν ἐκεῖσε λέγονται καταφεύγειν καὶ εἰσ τὸ ὑπερκείμενον ὄροσ ἐρυμνὸν τὸ Τιλφώσσιον, ὑφ’ ᾧ Τιλφῶσσα κρήνη καὶ τὸ τοῦ Τειρεσίου μνῆμα ἐκεῖ τελευτήσαντοσ κατὰ τὴν φυγήν. Χαιρώνεια δ’ ἐστὶν Ὀρχομενοῦ πλησίον, ὅπου Φίλιπποσ ὁ Ἀμύντου μάχῃ μεγάλῃ νικήσασ Ἀθηναίουσ τε καὶ Βοιωτοὺσ καὶ Κορινθίουσ κατέστη τῆσ Ἑλλάδοσ κύριοσ·

δείκνυται δὲ κἀνταῦθα ταφὴ τῶν πεσόντων ἐν τῇ μάχῃ δημοσία· περὶ δὲ τοὺσ τόπουσ τοὺσ αὐτοὺσ καὶ Ῥωμαῖοι τὰσ Μιθριδάτου δυνάμεισ πολλῶν μυριάδων κατηγωνίσαντο, ὥστ’ ὀλίγουσ ἐπὶ θάλατταν σωθέντασ φυγεῖν ἐν ταῖσ ναυσί, τοὺσ δ’ ἄλλουσ τοὺσ μὲν ἀπολέσθαι τοὺσ δὲ καὶ ἁλῶναι. Λεβάδεια δ’ ἐστίν, ὅπου Διὸσ Τροφωνίου μαντεῖον ἵδρυται, χάσματοσ ὑπονόμου κατάβασιν ἔχον, καταβαίνει δ’ αὐτὸσ ὁ χρηστηριαζόμενοσ·

κεῖται δὲ μεταξὺ τοῦ Ἑλικῶνοσ καὶ τῆσ Χαιρωνείασ, Κορωνείασ πλησίον. τὰ δὲ Λεῦκτρά ἐστιν, ὅπου Λακεδαιμονίουσ μεγάλῃ μάχῃ νικήσασ Ἐπαμεινώνδασ ἀρχὴν εὑρ́ετο τῆσ καταλύσεωσ αὐτῶν·

οὐκέτι γὰρ ἐξ ἐκείνου τὴν τῶν Ἑλλήνων ἡγεμονίαν ἀναλαβεῖν ἴσχυσαν ἣν εἶχον πρότερον, καὶ μάλιστ’ ἐπειδὴ καὶ τῇ δευτέρᾳ συμβολῇ τῇ περὶ Μαντίνειαν κακῶσ ἔπραξαν. τὸ μέντοι μὴ ὑφ’ ἑτέροισ εἶναι καίπερ οὕτωσ ἐπταικόσι συνέμεινε μέχρι τῆσ Ῥωμαίων ἐπικρατείασ· καὶ παρὰ τούτοισ δὲ τιμώμενοι διατελοῦσι διὰ τὴν τῆσ πολιτείασ ἀρετήν. δείκνυται δὲ ὁ τόποσ οὗτοσ κατὰ τὴν ἐκ Πλαταιῶν εἰσ Θεσπιὰσ ὁδόν. ἑξῆσ δ’ ὁ ποιητὴσ μέμνηται τοῦ τῶν Ὀρχομενίων καταλόγου, χωρίζων αὐτοὺσ ἀπὸ τοῦ Βοιωτιακοῦ ἔθνουσ.

καὶ τοῦτ’ οὖν τεκμήριον τοῦ πλούτου τιθέασι. καλεῖ δὲ Μινύειον τὸν Ὀρχομενὸν ἀπὸ ἔθνουσ τοῦ Μινυῶν· ἐντεῦθεν δὲ ἀποικῆσαί τινασ τῶν Μινυῶν εἰσ Ιὠλκόν φασιν, ὅθεν τοὺσ Ἀργοναύτασ Μινύασ λεχθῆναι. φαίνεται δὲ τὸ παλαιὸν καὶ πλουσία τισ γεγονυῖα πόλισ καὶ δυναμένη μέγα· τοῦ μὲν οὖν πλούτου μάρτυσ καὶ Ὅμηροσ· διαριθμούμενοσ γὰρ τοὺσ τόπουσ τοὺσ πολυχρηματήσαντάσ φησιν "οὐδ’ ὅσ’ ἐσ Ὀρχομενὸν ποτινίσσεται, "οὐδ’ ὅσα Θήβασ Αἰγυπτίασ. " τῆσ δυνάμεωσ δέ, ὅτι Θηβαῖοι δασμὸν ἐτέλουν τοῖσ Ὀρχομενίοισ καὶ Ἐργίνῳ τῷ τυραννοῦντι αὐτῶν, ὃν ὑφ’ Ἡρακλέουσ καταλυθῆναί φασιν. Ἐτεοκλῆσ δέ, τῶν βασιλευσάντων ἐν Ὀρχομενῷ τισ, Χαρίτων ἱερὸν ἱδρυσάμενοσ πρῶτοσ ἀμφότερα ἐμφαίνει, καὶ πλοῦτον καὶ δύναμιν, ὃσ εἴτ’ ἐν τῷ λαμβάνειν χάριτασ εἴτ’ ἐν τῷ διδόναι κατορθῶν εἴτε καὶ ἀμφότερα, τὰσ θεὰσ ἐτίμησε ταύτασ. λέγουσι δὲ τὸ χωρίον, ὅπερ ἡ λίμνη κατέχει νῦν ἡ Κωπαί̈σ, ἀνεψῦχθαι πρότερον καὶ γεωργεῖσθαι παντοδαπῶσ ὑπὸ τοῖσ Ὀρχομενίοισ ὂν πλησίον οἰκοῦσι· τὴν δ’ Ἀσπληδόνα χωρὶσ τῆσ πρώτησ συλλαβῆσ ἐκάλουν τινέσ·

εἶτ’ Εὐδείελοσ μετωνομάσθη καὶ αὐτὴ καὶ ἡ χώρα, τάχα τι ἰδίωμα προσφερομένη ἐκ τοῦ δειλινοῦ κλίματοσ οἰκεῖον τοῖσ κατοικοῦσι, καὶ μάλιστα τὸ εὐχείμερον. διέχει δὲ τοῦ Ὀρχομενοῦ στάδια εἴκοσι· μεταξὺ δ’ ὁ Μέλασ ποταμόσ. ὑπέρκειται δ’ Ὀρχομενίασ ὁ Πανοπεύσ, Φωκικὴ πόλισ, καὶ Υἅμπολισ·

τούτοισ δ’ ὁμορεῖ Ὀποῦσ, ἡ τῶν Λοκρῶν μητρόπολισ τῶν Ἐπικνημιδίων. πρότερον μὲν οὖν οἰκεῖσθαι τὸν Ὀρχομενόν φασιν ἐπὶ πεδίῳ, ἐπιπολαζόντων δὲ τῶν ὑδάτων ἀνοικισθῆναι πρὸσ τὸ Ἀκόντιον ὄροσ, παρατεῖνον ἐπὶ ἑξήκοντα σταδίουσ μέχρι Παραποταμίων τῶν ἐν τῇ Φωκίδι. ἱστοροῦσι δὲ τοὺσ ἐν τῷ Πόντῳ καλουμένουσ Ἀχαιοὺσ ἀποίκουσ Ὀρχομενίων εἶναι τῶν μετὰ Ιἀλμένου πλανηθέντων ἐκεῖσε μετὰ τὴν τῆσ Τροίασ ἅλωσιν. καὶ περὶ Κάρυστον δ’ ἦν τισ Ὀρχομενόσ. εὖ γὰρ τὴν τοιαύτην ὕλην ὑποβεβλήκασιν ἡμῖν οἱ τὰ περὶ τῶν νεῶν συγγράψαντεσ, οἷσ ἀκολουθοῦμεν ὅταν οἰκεῖα λέγωσι πρὸσ τὴν ἡμετέραν ὑπόθεσιν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Strabo, Geography, Book 9, chapter 2

(스트라본, 지리학, Book 9, chapter 2)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION