헬라어 문장 검색 - ΣτραβόΓεογραπ́08́05́

(스트라본, 지리학, Book 8, chapter 5)

ἔστι δ’ οὖν μετὰ τὸν Μεσσηνιακὸν κόλπον ὁ Λακωνικὸσ μεταξὺ Ταινάρου καὶ Μαλεῶν, ἐκκλίνων μικρὸν ἀπὸ μεσημβρίασ πρὸσ ἑώ· διέχουσι δὲ σταδίουσ ἑκατὸν τριάκοντα αἱ Θυρίδεσ τοῦ Ταινάρου ἐν τῷ Μεσσηνιακῷ οὖσαι κόλπῳ, ῥοώδησ κρημνόσ. τούτων δ’ ὑπέρκειται τὸ Ταύ̈γετον· ἔστι δ’ ὄροσ μικρὸν ὑπὲρ τῆσ θαλάττησ ὑψηλόν τε καὶ ὄρθιον, συνάπτον κατὰ τὰ προσάρκτια μέρη ταῖσ Ἀρκαδικαῖσ ὑπωρείαισ, ὥστε καταλείπεσθαι μεταξὺ αὐλῶνα, καθ’ ὃν ἡ Μεσσηνία συνεχήσ ἐστι τῇ Λακωνικῇ. ὑποπέπτωκε δὲ τῷ Ταϋγέτῳ ἡ Σπάρτη ἐν μεσογαίᾳ καὶ Ἀμύκλαι, οὗ τὸ τοῦ Ἀπόλλωνοσ ἱερόν, καὶ ἡ Φᾶρισ. ἔστι μὲν οὖν ἐν κοιλοτέρῳ χωρίῳ τὸ τῆσ πόλεωσ ἔδαφοσ καίπερ ἀπολαμβάνον ὄρη μεταξύ· ἀλλ’ οὐδέν γε μέροσ αὐτοῦ λιμνάζει, τὸ δὲ παλαιὸν ἐλίμναζε τὸ προάστειον, καὶ ἐκάλουν αὐτὸ Λίμνασ· καὶ τὸ τοῦ Διονύσου ἱερὸν ἐν Λίμναισ ἐφ’ ὑγροῦ βεβηκὸσ ἐτύγχανε, νῦν δ’ ἐπὶ ξηροῦ τὴν ἵδρυσιν ἔχει. ἐν δὲ τῷ κόλπῳ τῆσ παραλίασ τὸ μὲν Ταίναρον ἀκτή ἐστιν ἐκκειμένη τὸ ἱερὸν ἔχουσα τοῦ Ποσειδῶνοσ ἐν ἄλσει ἱδρυμένον· πλησίον δ’ ἐστὶν ἄντρον, δι’ οὗ τὸν Κέρβερον ἀναχθῆναι μυθεύουσιν ὑφ’ Ἡρακλέουσ ἐξ ᾅδου. ἐντεῦθεν δ’ εἰσ μὲν Φυκοῦντα ἄκραν τῆσ Κυρηναίασ πρὸσ νότον δίαρμά ἐστι σταδίων τρισχιλίων· εἰσ δὲ Πάχυνον πρὸσ δύσιν, τὸ τῆσ Σικελίασ ἀκρωτήριον, τετρακισχιλίων ἑξακοσίων, τινὲσ δὲ τετρακισχιλίων φασίν· εἰσ δὲ Μαλέασ πρὸσ ἑώ ἑξακοσίων ἑβδομήκοντα κατακολπίζοντι· εἰσ δὲ Ὄνου γνάθον, ταπεινὴν χερρόνησον ἐνδοτέρω τῶν Μαλεῶν, πεντακοσίων εἴκοσι πρόκειται δὲ κατὰ τούτου Κύθηρα ἐν τετταράκοντα σταδίοισ, νῆσοσ εὐλίμενοσ, πόλιν ἔχουσα ὁμώνυμον, ἣν ἔσχεν Εὐρυκλῆσ ἐν μέρει κτήσεωσ ἰδίασ ὁ καθ’ ἡμᾶσ τῶν Λακεδαιμονίων ἡγεμών· περίκειται δὲ νησίδια πλείω τὰ μὲν ἐγγὺσ τὰ δὲ καὶ μικρὸν ἀπωτέρω· εἰσ δὲ Κώρυκον ἄκραν τῆσ Κρήτησ ἐγγυτάτω πλοῦσ ἐστι σταδίων ἑπτακοσίων πεντήκοντα. μετὰ δὲ Ταίναρον πλέοντι ἐπὶ τὴν Ὄνου γνάθον καὶ Μαλέασ Ψαμαθοῦσ ἐστι πόλισ·

εἶτ’ Ἀσίνη καὶ Γύθειον τὸ τῆσ Σπάρτησ ἐπίνειον ἐν διακοσίοισ καὶ τετταράκοντα σταδίοισ ἱδρυμένον· ἔχει δ’, ὥσ φασι, τὸ ναύσταθμον ὀρυκτόν· εἶθ’ ὁ Εὐρώτασ ἐκδίδωσι μεταξὺ Γυθείου καὶ Ἀκραίων. τέωσ μὲν οὖν ὁ πλοῦσ ἐστι παρ’ αἰγιαλὸν ὅσον διακοσίων καὶ τετταράκοντα σταδίων· εἶθ’ ἑλῶδεσ ὑπέρκειται χωρίον καὶ κώμη Ἕλοσ· πρότερον δ’ ἦν πόλισ, καθάπερ καὶ Ὅμηρόσ φησιν οἵ τ’ ἄρ’ Ἀμύκλασ εἶχον Ἕλοσ τ’ ἔφαλον πτολίεθρον κτίσμα δ’ Ἑλίου φασὶ τοῦ Περσέωσ. ἔστι δὲ καὶ πεδίον καλούμενον Λεύκη· εἶτα πόλισ ἐπὶ χερρονήσου ἱδρυμένη Κυπαρισσία λιμένα ἔχουσα· εἶτα ἡ Ὄνου γνάθοσ λιμένα ἔχουσα· εἶτα Βοία πόλισ, εἶτα Μαλέαι· στάδιοι δ’ εἰσ αὐτὰσ ἀπὸ τῆσ Ὄνου γνάθου πεντήκοντα καὶ ἑκατόν· ἔστι δὲ καὶ Ἀσωπὸσ πόλισ ἐν τῇ Λακωνικῇ. τῶν δ’ ὑφ’ Ὁμήρου καταλεγομένων τὴν μὲν Μέσσην οὐδαμοῦ δείκνυσθαί φασι·

Μεσσόαν δ’ οὐ τῆσ χώρασ εἶναι μέροσ ἀλλὰ τῆσ Σπάρτησ, καθάπερ καὶ τὸ Λιμναῖον, κατὰ τὸν . . . κα. ἔνιοι δὲ κατὰ ἀποκοπὴν δέχονται τὴν Μεσσήνην· εἴρηται γὰρ ὅτι καὶ αὕτη μέροσ ἦν τῆσ Λακωνικῆσ. παραδείγμασι δὲ χρῶνται τοῦ μὲν ποιητοῦ τῷ κρῖ καὶ δῶ καὶ μάψ, καὶ ἔτι ἡρ́ωσ δ’ Αὐτομέδων τε καὶ Ἄλκιμοσ, ἀντὶ τοῦ Ἀλκιμέδων· Ἡσιόδου δέ, ὅτι τὸ βριθὺ καὶ βριαρὸν βρῖ λέγει· Σοφοκλῆσ δὲ καὶ Ιὤν τὸ ῥᾴδιον ῥᾴ· Ἐπίχαρμοσ δὲ τὸ λίαν λῖ, Συρακὼ δὲ τὰσ Συρακούσσασ· παρ’ Ἐμπεδοκλεῖ δέ μία γίνεται ἀμφοτέρων ὄψ ἡ ὄψισ· καὶ παρ’ Ἀντιμάχῳ Δήμητρόσ τοι Ἐλευσινίησ· ἱερὴ ὄψ. καὶ τὸ ἄλφιτον ἄλφι· Εὐφορίων δὲ καὶ τὸν ἧλον λέγει ἧλ· παρὰ Φιλήτᾳ δέ δμωίδεσ εἰσ ταλάρουσ λευκὸν ἄγουσιν ἔρι εἰσ ἄνεμον δὲ τὰ πηδά τὰ πηδάλια Ἄρατόσ φησι, Δωδὼ δὲ τὴν Δωδώνην Σιμμίασ. Τῶν δ’ ἄλλων τῶν ὑπὸ τοῦ ποιητοῦ κατωνομασμένων τὰ μὲν ἀνῄρηται, τῶν δ’ ἴχνη λείπεται, τὰ δὲ μετωνόμασται, καθάπερ αἱ Αὐγειαὶ Αἰγαιαί· αἱ γὰρ ἐν τῇ Λοκρίδι οὐδ’ ὅλωσ περίεισι. τὴν δὲ Λᾶν οἱ Διόσκουροί ποτε ἐκ πολιορκίασ ἑλεῖν ἱστοροῦνται, ἀφ’ οὗ δὴ Λαπέρσαι προσηγορεύθησαν. φησὶ δ’ Ἔφοροσ τοὺσ κατασχόντασ τὴν Λακωνικὴν Ἡρακλείδασ Εὐρυσθένη τε καὶ Προκλῆ διελεῖν εἰσ ἓξ μέρη καὶ πολίσαι τὴν χώραν·

μίαν μὲν οὖν τῶν μερίδων, τὰσ Ἀμύκλασ, ἐξαίρετον δοῦναι τῷ προδόντι αὐτοῖσ τὴν Λακωνικὴν καὶ πείσαντι τὸν κατέχοντα αὐτὴν ἀπελθεῖν ὑπόσπονδον μετὰ τῶν Ἀχαιῶν εἰσ τὴν Ιὠνίαν· τὴν δὲ Σπάρτην βασίλειον ἀποφῆναι σφίσιν αὐτοῖσ· εἰσ δὲ τὰσ ἄλλασ πέμψαι βασιλέασ, ἐπιτρέψαντασ δέχεσθαι συνοίκουσ τοὺσ βουλομένουσ τῶν ξένων διὰ τὴν λιπανδρίαν· χρῆσθαι δὲ Λαὶ̈ μὲν ναυστάθμῳ διὰ τὸ εὐλίμενον, Αἴγυι δὲ πρὸσ τοὺσ πολέμουσ ὁρμητηρίῳ· καὶ γὰρ ὁμορεῖν τοῖσ κύκλῳ, Φάριδι δὲ ἀρχείῳ, πλείστην ἀπὸ τῶν ἐντὸσ ἀσφάλειαν ἐχούσῃ, τ . . . ὑπακούοντασ δ’ ἅπαντασ τοὺσ περιοίκουσ Σπαρτιατῶν ὅμωσ ἰσονόμουσ εἶναι, μετέχοντασ καὶ πολιτείασ καὶ ἀρχείων· Ἆγιν δὲ τὸν Εὐρυσθένουσ ἀφελέσθαι τὴν ἰσοτιμίαν καὶ συντελεῖν προστάξαι τῇ Σπάρτῃ. τοὺσ μὲν οὖν ἄλλουσ ὑπακοῦσαι, τοὺσ δ’ Ἑλείουσ τοὺσ ἔχοντασ τὸ Ἕλοσ καλεῖσθαι δὲ Εἵλωτασ ποιησαμένουσ ἀπόστασιν κατὰ κράτοσ ἁλῶναι πολέμῳ καὶ κριθῆναι δούλουσ ἐπὶ τακτοῖσ τισιν, ὥστε τὸν ἔχοντα μήτ’ ἐλευθεροῦν ἐξεῖναι μήτε πωλεῖν ἔξω τῶν ὁρ́ων τούτουσ· τοῦτον δὲ λεχθῆναι τὸν πρὸσ τοὺσ Εἵλωτασ πόλεμον. σχεδὸν δέ τι καὶ τὴν εἱλωτείαν τὴν ὕστερον συμμείνασαν μέχρι τῆσ Ῥωμαίων ἐπικρατείασ οἱ περὶ Ἆγιν εἰσὶν οἱ καταδείξαντεσ· τρόπον γάρ τινα δημοσίουσ δούλουσ εἶχον οἱ Λακεδαιμόνιοι τούτουσ, κατοικίασ τινὰσ αὐτοῖσ ἀποδείξαντεσ καὶ λειτουργίασ ἰδίασ. περὶ δὲ τῆσ Λακώνων πολιτείασ καὶ τῶν γενομένων παρ’ αὐτοῖσ μεταβολῶν τὰ μὲν πολλὰ παρείη τισ ἂν διὰ τὸ γνώριμον, τινῶν δ’ ἄξιον ἴσωσ μνησθῆναι.

Ἀχαιοὺσ γὰρ τοὺσ Φθιώτασ φασὶ συγκατελθόντασ Πέλοπι εἰσ τὴν Πελοπόννησον οἰκῆσαι τὴν Λακωνικήν, τοσοῦτον δ’ ἀρετῇ διενεγκεῖν ὥστε τὴν Πελοπόννησον, ἐκ πολλῶν ἤδη χρόνων Ἄργοσ λεγομένην, τότε Ἀχαϊκὸν Ἄργοσ λεχθῆναι, καὶ οὐ μόνον γε τὴν Πελοπόννησον ἀλλὰ καὶ ἰδίωσ τὴν Λακωνικὴν οὕτω προσαγορευθῆναι· τὸ γοῦν τοῦ ποιητοῦ ποῦ Μενέλαοσ ἐήν; ἢ οὐκ Ἄργεοσ ἠε͂ν Ἀχαιικοῦ; δέχονταί τινεσ οὕτωσ "ἢ οὐκ ἦν ἐν τῇ Λακωνικῇ; κατὰ δὲ τὴν τῶν Ἡρακλειδῶν κάθοδον Φιλονόμου προδόντοσ τὴν χώραν τοῖσ Δωριεῦσι μετανέστησαν ἐκ τῆσ Λακωνικῆσ εἰσ τὴν τῶν Ιὤνων τὴν καὶ νῦν Ἀχαί̈αν καλουμένην· ἐροῦμεν δὲ περὶ αὐτῶν ἐν τοῖσ Ἀχαϊκοῖσ. οἱ δὲ κατασχόντεσ τὴν Λακωνικὴν κατ’ ἀρχὰσ μὲν ἐσωφρόνουν, ἐπεὶ δ’ οὖν Λυκούργῳ τὴν πολιτείαν ἐπέτρεψαν, τοσοῦτον ὑπερεβάλοντο τοὺσ ἄλλουσ ὥστε μόνοι τῶν Ἑλλήνων καὶ γῆσ καὶ θαλάττησ ἐπῆρξαν, διετέλεσάν τε ἄρχοντεσ τῶν Ἑλλήνων ἑώσ ἀφείλοντο αὐτοὺσ τὴν ἡγεμονίαν Θηβαῖοι καὶ μετ’ ἐκείνουσ εὐθὺσ Μακεδόνεσ. οὐ μὴν τελέωσ γε οὐδὲ τούτοισ εἶξαν, ἀλλὰ φυλάττοντεσ τὴν αὐτονομίαν ἔριν εἶχον περὶ πρωτείων ἀεὶ πρόσ τε τοὺσ ἄλλουσ Ἕλληνασ καὶ πρὸσ τοὺσ τῶν Μακεδόνων βασιλέασ· καταλυθέντων δὲ τούτων ὑπὸ Ῥωμαίων, μικρὰ μέν τινα προσέκρουσαν τοῖσ πεμπομένοισ ὑπὸ Ῥωμαίων στρατηγοῖσ τυραννούμενοι τότε καὶ πολιτευόμενοι μοχθηρῶσ· ἀναλαβόντεσ δὲ σφᾶσ ἐτιμήθησαν διαφερόντωσ καὶ ἔμειναν ἐλεύθεροι, πλὴν τῶν φιλικῶν λειτουργιῶν ἄλλο συντελοῦντεσ οὐδέν. νεωστὶ δ’ Εὐρυκλῆσ αὐτοὺσ ἐτάραξε δόξασ ἀποχρήσασθαι τῇ Καίσαροσ φιλίᾳ πέρα τοῦ μετρίου πρὸσ τὴν ἐπιστασίαν αὐτῶν, ἐπαύσατο δ’ ἡ ἀρχὴ ταχέωσ, ἐκείνου μὲν παραχωρήσαντοσ εἰσ τὸ χρεών, τοῦ δ’ υἱοῦ τὴν φιλίαν ἀπεστραμμένου τὴν τοιαύτην πᾶσαν· συνέβη δὲ καὶ τοὺσ Ἐλευθερολάκωνασ λαβεῖν τινα τάξιν πολιτείασ, ἐπειδὴ Ῥωμαίοισ προσέθεντο πρῶτοι οἱ περίοικοι τυραννουμένησ τῆσ Σπάρτησ, οἵ τε ἄλλοι καὶ οἱ Εἵλωτεσ. Ἑλλάνικοσ μὲν οὖν Εὐρυσθένη καὶ Προκλέα φησὶ διατάξαι τὴν πολιτείαν, Ἔφοροσ δ’ ἐπιτιμᾷ φήσασ Λυκούργου μὲν αὐτὸν μηδαμοῦ μεμνῆσθαι, τὰ δ’ ἐκείνου ἔργα τοῖσ μὴ προσήκουσιν ἀνατιθέναι· μόνῳ γοῦν Λυκούργῳ ἱερὸν ἱδρῦσθαι καὶ θύεσθαι κατ’ ἔτοσ, ἐκείνοισ δὲ καίπερ οἰκισταῖσ γενομένοισ μηδὲ τοῦτο δεδόσθαι ὥστε τοὺσ ἀπ’ αὐτῶν τοὺσ μὲν Εὐρυσθενίδασ τοὺσ δὲ Προκλείδασ καλεῖσθαι, ἀλλὰ τοὺσ μὲν Ἀγίδασ ἀπὸ Ἄγιδοσ τοῦ Εὐρυσθένουσ τοὺσ δ’ Εὐρυπωντίδασ ἀπὸ Εὐρυπῶντοσ τοῦ Προκλέουσ· τοὺσ μὲν γὰρ δυναστεῦσαι δικαίωσ, τοὺσ δὲ δεξαμένουσ ἐπήλυδασ ἀνθρώπουσ, δι’ ἐκείνων δυναστεῦσαι· ὅθεν οὐδ’ ἀρχηγέτασ νομισθῆναι ὅπερ πᾶσιν ἀποδέδοται οἰκισταῖσ. Παυσανίαν τε τῶν Εὐρυπωντιδῶν ἐκπεσόντα . . . τῆσ οἰκείασ ἐν τῇ φυγῇ συντάξαι λόγον κατὰ τοῦ Λυκούργου, νόμων ὄντοσ τῆσ ἐκβαλούσησ αὐτὸν αἰτίου, καὶ τοὺσ χρησμοὺσ λέγειν τοὺσ δοθέντασ αὐτῷ περὶ τῶν πλείστων. περὶ δὲ τῆσ φύσεωσ τῶν τόπων καὶ τούτων καὶ τῶν Μεσσηνιακῶν ταῦτα μὲν ἀποδεκτέον λέγοντοσ Εὐριπίδου·

τὴν γὰρ Λακωνικήν φησιν ἔχειν πολὺν μὲν ἄροτον, ἐκπονεῖν δ’ οὐ ῥᾴδιον· κοίλη γάρ, ὄρεσι περίδρομοσ, τραχεῖά τε δυσείσβολόσ τε πολεμίοισ, τὴν δὲ Μεσσηνιακὴν καλλίκαρπον κατάρρυτόν τε μυρίοισι νάμασι, καὶ βουσὶ καὶ ποίμναισιν εὐβοτωτάτην οὔτ’ ἐν πνοαῖσι χείματοσ δυσχείμερον, οὔτ’ αὖ τεθρίπποισ ἡλίου θερμὴν ἄγαν. καὶ ὑποβὰσ τῶν πάλων φησὶν ὧν οἱ Ἡρακλεῖδαι περὶ τῆσ χώρασ ἐποιήσαντο, τὸν μὲν πρότερον γενέσθαι γαίασ Λακαίνησ κύριον, φαύλου χθονόσ· τὸν δὲ δεύτερον τῆσ Μεσσήνησ ἀρετὴν ἐχούσησ μείζον’ ἢ λόγῳ φράσαι. οἱάν καὶ ὁ Τυρταῖοσ φράζει. τὴν δὲ Λακωνικὴν καὶ τὴν Μεσσηνίαν ὁρίζειν αὐτοῦ φήσαντοσ Παμισὸν εἰσ θάλασσαν ἐξορμώμενον, οὐ συγχωρητέον, ὃσ διὰ μέσησ ῥεῖ τῆσ Μεσσηνίασ, οὐδαμοῦ τῆσ νῦν Λακωνικῆσ ἁπτόμενοσ. οὐκ εὖ δὲ οὐδ’ ὅτι τῆσ Μεσσηνίασ ὁμοίωσ ἐπιθαλαττιαίασ οὔσησ τῇ Λακωνικῇ φησὶν αὐτὴν πρόσω ναυτίλοισιν εἶναι. ἀλλ’ οὐδὲ τὴν Ἦλιν εὖ διορίζει πρόσω δὲ βάντι ποταμὸν Ἦλισ ἡ Διὸσ γείτων κάθηται. εἴτε γὰρ τὴν νῦν Ἠλείαν βούλεται λέγειν, ἥτισ ὁμορεῖ τῇ Μεσσηνίᾳ, ταύτησ οὐ προσάπτεται ὁ Παμισόσ, ὥσπερ γε οὐδὲ τῆσ Λακωνικῆσ· εἴρηται γὰρ ὅτι διὰ μέσησ ῥεῖ τῆσ Μεσσηνίασ· εἴτε τὴν παλαιὰν τὴν κοίλην καλουμένην, πολὺ μᾶλλον ἐκπίπτει τῆσ ἀληθείασ· διαβάντι γὰρ τὸν Παμισὸν ἔστι πολλὴ τῆσ Μεσσηνίασ, εἶθ’ ἡ τῶν Λεπρεατῶν ἅπασα καὶ Μακιστίων, ἣν Τριφυλίαν ἐκάλουν, εἶθ’ ἡ Πισᾶτισ καὶ ἡ Ὀλυμπία, εἶτα μετὰ τριακοσίουσ σταδίουσ ἡ Ἦλισ. γραφόντων δὲ τῶν μὲν "Λακεδαίμονα κητώεσσαν" τῶν δὲ "καιετάεσσαν," ζητοῦσι τὴν κητώεσσαν τίνα δέχεσθαι χρή, εἴτε ἀπὸ τῶν κητῶν εἴτε μεγάλην, ὅπερ δοκεῖ πιθανώτερον εἶναι·

τὴν δὲ καιετάεσσαν οἱ μὲν καλαμινθώδη δέχονται, οἱ δὲ ὅτι οἱ ἀπὸ τῶν σεισμῶν ῥωχμοὶ καιετοὶ λέγονται· καὶ ὁ καιέτασ τὸ δεσμωτήριον ἐντεῦθεν τὸ παρὰ Λακεδαιμονίοισ, σπήλαιόν τι· ἔνιοι δὲ κώουσ μᾶλλον τὰ τοιαῦτα κοιλώματα λέγεσθαί φασιν, ἀφ’ οὗ καὶ τὸ φηρσὶν ὀρεσκῴοισιν. εὔσειστοσ δ’ ἡ Λακωνική· καὶ δὴ τοῦ Ταϋγέτου κορυφάσ τινασ ἀπορραγῆναι τινὲσ μνημονεύουσιν. εἰσὶ δὲ λατομίαι λίθου πολυτελοῦσ τοῦ μὲν Ταιναρίου ἐν Ταινάρῳ παλαιαί, νεωστὶ δὲ καὶ ἐν τῷ Ταϋγέτῳ μέταλλον ἀνέῳξάν τινεσ εὐμέγεθεσ, χορηγὸν ἔχοντεσ τὴν τῶν Ῥωμαίων πολυτέλειαν. ὅτι δὲ Λακεδαίμων ὁμωνύμωσ λέγεται καὶ ἡ χώρα καὶ ἡ πόλισ, δηλοῖ καὶ Ὅμηροσ·

λέγω δὲ χώραν σὺν τῇ Μεσσηνίᾳ. περὶ μὲν δὴ τῶν τόξων ὅταν λέγῃ καλά, τὰ οἱ ξεῖνοσ Λακεδαίμονι δῶκε τυχήσασ, Ἴφιτοσ Εὐρυτίδησ, εἶτ’ ἐπενέγκῃ τὼ δ’ ἐν Μεσσήνῃ ξυμβλήτην ἀλλήλοιιν οἴκῳ ἐν Ὀρτιλόχοιο, τὴν χώραν λέγει, ἧσ μέροσ ἦν καὶ ἡ Μεσσηνία· οὐ διήνεγκεν οὖν αὐτῷ καὶ οὕτωσ εἰπεῖν ξεῖνοσ Λακεδαίμονι δῶκε τυχήσασ, καὶ τὼ δ’ ἐν Μεσσήνῃ ξυμβλήτην. ὅτι γὰρ αἱ Φηραὶ εἰσὶν ὁ τοῦ Ὀρτιλόχου οἶκοσ δῆλον· ἐσ Φηρὰσ δ’ ἵκοντο Διοκλῆοσ ποτὶ δῶμα, υἱέοσ Ὀρτιλόχοιο, ὅ τε Τηλέμαχοσ καὶ ὁ Πεισίστρατοσ· αἱ δὲ Φηραὶ τῆσ Μεσσηνίασ εἰσίν. ὅταν δ’ ἐκ τῶν Φηρῶν ὁρμηθέντασ τοὺσ περὶ Τηλέμαχον πανημερίουσ φῇ σείειν ζυγόν, εἶτ’ εἴπῃ δύσετό τ’ ἠέλιοσ, . . . οἱ δ’ ἷξον κοίλην Λακεδαίμονα κητώεσσαν· πρὸσ δ’ ἄρα δώματ’ ἔλων Μενελάου, τὴν πόλιν δεῖ δέχεσθαι· εἰ δὲ μή, ἐκ Λακεδαίμονοσ εἰσ Λακεδαίμονα φανεῖται λέγων τὴν ἄφιξιν· ἄλλωσ τε οὐ πιθανὸν μὴ ἐν Σπάρτῃ τὴν οἴκησιν εἶναι τοῦ Μενελάου, οὐδὲ μὴ οὔσησ ἐκεῖ τὸν Τηλέμαχον λέγειν εἶμι γὰρ ἐσ Σπάρτην τε καὶ εἰσ Πύλον. δοκεῖ δὲ συμπίπτειν τούτῳ τὸ τοῖσ τῆσ χώρασ ἐπιθέτοισ αὐ . . . εἰ μὴ νὴ Δία ποιητικῇ τισ τοῦτο συγχωρήσει ἐξουσίᾳ. βέλτιον γὰρ τὴν Μεσσήνην μετὰ τῆσ Λακωνικῆσ καὶ Πύλου τῆσ ὑπὸ τῷ Νέστορι, μηδὲ δὴ καθ’ αὑτὴν τάττεσθαι ἐν τῷ καταλόγῳ μηδὲ κοινωνοῦσαν τῆσ στρατείασ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Strabo, Geography, Book 8, chapter 5

(스트라본, 지리학, Book 8, chapter 5)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION