헬라어 문장 검색 - ΣτραβόΓεογραπ́08́07́

(스트라본, 지리학, Book 8, chapter 7)

ταύτησ δὲ τῆσ χώρασ τὸ μὲν παλαιὸν Ιὤνεσ ἐκράτουν, ἐξ Ἀθηναίων τὸ γένοσ ὄντεσ, ἐκαλεῖτο δὲ τὸ μὲν παλαιὸν Αἰγιάλεια καὶ οἱ ἐνοικοῦντεσ Αἰγιαλεῖσ, ὕστερον δ’ ἀπ’ ἐκείνων Ιὠνία, καθάπερ καὶ ἡ Ἀττική, ἀπὸ Ιὤνοσ τοῦ Ξούθου. φασὶ δὲ Δευκαλίωνοσ μὲν Ἕλληνα εἶναι, τοῦτον δὲ περὶ τὴν Φθίαν τῶν μεταξὺ Πηνειοῦ καὶ Ἀσωποῦ δυναστεύοντα τῷ πρεσβυτάτῳ τῶν παίδων παραδοῦναι τὴν ἀρχήν, τοὺσ δ’ ἄλλουσ ἔξω διαπέμψαι ζητήσοντασ ἵδρυσιν ἕκαστον αὑτῷ· ὧν Δῶροσ μὲν τοὺσ περὶ Παρνασσὸν Δωριέασ συνοικίσασ κατέλιπεν ἐπωνύμουσ αὑτοῦ, Ξοῦθοσ δὲ τὴν Ἐρεχθέωσ θυγατέρα γήμασ ᾤκισε τὴν τετράπολιν τῆσ Ἀττικῆσ, Οἰνόην Μαραθῶνα Προβάλινθον καὶ Τρικόρυνθον. τῶν δὲ τούτου παίδων Ἀχαιὸσ μὲν φόνον ἀκούσιον πράξασ ἔφυγεν εἰσ Λακεδαίμονα καὶ Ἀχαιοὺσ τοὺσ ἐκεῖ κληθῆναι παρεσκεύασεν, Ιὤν δὲ τοὺσ μετ’ Εὐμόλπου νικήσασ Θρᾷκασ οὕτωσ ηὐδοκίμησεν ὥστ’ ἐπέτρεψαν αὐτῷ τὴν πολιτείαν Ἀθηναῖοι. ὁ δὲ πρῶτον μὲν εἰσ τέτταρασ φυλὰσ διεῖλε τὸ πλῆθοσ, εἶτα εἰσ τέτταρασ βίουσ· τοὺσ μὲν γὰρ γεωργοὺσ ἀπέδειξε τοὺσ δὲ δημιουργοὺσ τοὺσ δὲ ἱεροποιούσ, τετάρτουσ δὲ τοὺσ φύλακασ· τοιαῦτα δὲ πλείω διατάξασ τὴν χώραν ἐπώνυμον ἑαυτοῦ κατέλιπεν. οὕτω δὲ πολυανδρῆσαι τὴν χώραν τότε συνέπεσεν ὥστε καὶ ἀποικίαν τῶν Ιὤνων ἔστειλαν εἰσ Πελοπόννησον Ἀθηναῖοι, καὶ τὴν χώραν ἣν κατέσχον ἐπώνυμον ἑαυτῶν ἐποίησαν Ιὠνίαν ἀντ’ Αἰγιάλου κληθεῖσαν, οἵ τε ἄνδρεσ ἀντὶ Αἰγιαλέων Ιὤνεσ προσηγορεύθησαν εἰσ δώδεκα πόλεισ μερισθέντεσ. μετὰ δὲ τὴν Ἡρακλειδῶν κάθοδον ὑπ’ Ἀχαιῶν ἐξελαθέντεσ ἐπανῆλθον πάλιν εἰσ Ἀθήνασ· ἐκεῖθεν δὲ μετὰ τῶν Κοδριδῶν ἔστειλαν τὴν Ιὠνικὴν ἀποικίαν εἰσ τὴν Ἀσίαν· ἔκτισαν δὲ δώδεκα πόλεισ ἐν τῇ παραλίᾳ τῆσ Καρίασ καὶ τῆσ Λυδίασ, εἰσ τοσαῦτα μέρη διελόντεσ σφᾶσ ὅσα καὶ ἐν τῇ Πελοποννήσῳ κατεῖχον. οἱ δ’ Ἀχαιοὶ Φθιῶται μὲν ἦσαν τὸ γένοσ, ᾤκησαν δ’ ἐν Λακεδαίμονι, τῶν δ’ Ἡρακλειδῶν ἐπικρατησάντων ἀναληφθέντεσ ὑπὸ Τισαμενοῦ τοῦ Ὀρέστου παιδόσ, ὡσ προειρήκαμεν, τοῖσ Ιὤσιν ἐπέθεντο, καὶ γενόμενοι κρείττουσ τοὺσ μὲν ἐξέβαλον, αὐτοὶ δὲ κατέσχον τὴν γῆν, καὶ διεφύλαξαν τὸν αὐτὸν τῆσ χώρασ μερισμὸν ὅνπερ καὶ παρέλαβον. οὕτω δ’ ἴσχυσαν ὥστε τὴν ἄλλην Πελοπόννησον ἐχόντων τῶν Ἡρακλειδῶν ὧν ἀπέστησαν, ἀντεῖχον ὅμωσ πρὸσ ἅπαντασ Ἀχαί̈αν ὀνομάσαντεσ τὴν χώραν. ἀπὸ μὲν οὖν Τισαμενοῦ μέχρι Ὠγύγου βασιλευόμενοι διετέλουν· εἶτα δημοκρατηθέντεσ τοσοῦτον ηὐδοκίμησαν περὶ τὰσ πολιτείασ ὥστε τοὺσ Ἰταλιώτασ μετὰ τὴν στάσιν τὴν πρὸσ τοὺσ Πυθαγορείουσ τὰ πλεῖστα τῶν νομίμων μετενέγκασθαι παρὰ τούτων συνέβη· μετὰ δὲ τὴν ἐν Λεύκτροισ μάχην ἐπέτρεψαν Θηβαῖοι τούτοισ τὴν δίαιταν περὶ τῶν ἀντιλεγομένων ταῖσ πόλεσι πρὸσ ἀλλήλασ· ὕστερον δ’ ὑπὸ Μακεδόνων λυθείσησ τῆσ κοινωνίασ ἀνέλαβον σφᾶσ πάλιν κατὰ μικρόν· ἦρξαν δὲ Πύρρου στρατεύσαντοσ εἰσ Ἰταλίαν τέτταρεσ συνιοῦσαι πόλεισ, ὧν ἦσαν Πάτραι καὶ Δύμη· εἶτα προσελάμβανόν τινασ τῶν δώδεκα πλὴν Ὠλένου καὶ Ἑλίκησ, τῆσ μὲν οὐ συνελθούσησ τῆσ δ’ ἀφανισθείσησ ὑπὸ κύματοσ. ἐξαρθὲν γὰρ ὑπὸ σεισμοῦ τὸ πέλαγοσ κατέκλυσε καὶ αὐτὴν καὶ τὸ ἱερὸν τοῦ Ἑλικωνίου Ποσειδῶνοσ, ὃν καὶ νῦν ἔτι τιμῶσιν Ιὤνεσ, καὶ θύουσιν ἐκεῖ τὰ Πανιώνια.

μέμνηται δ’, ὡσ ὑπονοοῦσί τινεσ, ταύτησ τῆσ θυσίασ Ὅμηροσ ὅταν φῇ αὐτὰρ ὁ θυμὸν ἀίσθε καὶ ἤρυγεν, ὡσ ὅτε ταῦροσ ἤρυγεν ἑλκόμενοσ Ἑλικώνιον ἀμφὶ ἄνακτα. τεκμαίρονταί τε νεώτερον εἶναι τῆσ Ιὠνικῆσ ἀποικίασ τὸν ποιητήν, μεμνημένον γε τῆσ Πανιωνικῆσ θυσίασ ἣν ἐν τῇ Πριηνέων χώρᾳ συντελοῦσιν Ιὤνεσ τῷ Ἑλικωνίῳ Ποσειδῶνι, ἐπεὶ καὶ αὐτοὶ οἱ Πριηνεῖσ ἐξ Ἑλίκησ εἶναι λέγονται· καὶ δὴ πρὸσ τὴν θυσίαν ταύτην καθιστᾶσιν ἄνδρα νέον Πριηνέα τὸν τῶν ἱερῶν ἐπιμελησόμενον. τεκμηριοῦνται δ’ ἔτι μᾶλλον τὸ προκείμενον ἐκ τῶν περὶ τοῦ ταύρου πεφρασμένων· τότε γὰρ νομίζουσι καλλιερεῖν περὶ τὴν θυσίαν ταύτην Ιὤνεσ, ὅταν θυόμενοσ ὁ ταῦροσ μυκήσηται. οἱ δ’ ἀντιλέγοντεσ μεταφέρουσιν εἰσ τὴν Ἑλίκην τὰ λεχθέντα τεκμήρια περὶ τοῦ ταύρου καὶ τῆσ θυσίασ, ὡσ ἐκεῖ νενομισμένων τούτων καὶ τοῦ ποιητοῦ παραβάλλοντοσ τὰ ἐκεῖ συντελούμενα. κατεκλύσθη δ’ ἡ Ἑλίκη δυσὶν ἔτεσι πρὸ τῶν Λευκτρικῶν. Ἐρατοσθένησ δὲ καὶ αὐτὸσ ἰδεῖν φησι τὸν τόπον, καὶ τοὺσ πορθμέασ λέγειν ὡσ ἐν τῷ πόρῳ ὀρθὸσ ἑστήκει Ποσειδῶν χάλκεοσ, ἔχων ἱππόκαμπον ἐν τῇ χειρὶ κίνδυνον φέροντα τοῖσ δικτυεῦσιν. Ἡρακλείδησ δέ φησι κατ’ αὐτὸν γενέσθαι τὸ πάθοσ νύκτωρ, δώδεκα σταδίουσ διεχούσησ τῆσ πόλεωσ ἀπὸ θαλάττησ καὶ τούτου τοῦ χωρίου παντὸσ σὺν τῇ πόλει καλυφθέντοσ, δισχιλίουσ δὲ παρὰ τῶν Ἀχαιῶν πεμφθέντασ ἀνελέσθαι μὲν τοὺσ νεκροὺσ μὴ δύνασθαι, τοῖσ δ’ ὁμόροισ νεῖμαι τὴν χώραν. συμβῆναι δὲ τὸ πάθοσ κατὰ μῆνιν Ποσειδῶνοσ· τοὺσ γὰρ ἐκ τῆσ Ἑλίκησ ἐκπεσόντασ Ιὤνασ αἰτεῖν πέμψαντασ παρὰ τῶν Ἑλικέων μάλιστα μὲν τὸ βρέτασ τοῦ Ποσειδῶνοσ, εἰ δὲ μή, τοῦ γε ἱεροῦ τὴν ἀφίδρυσιν· οὐ δόντων δὲ πέμψαι πρὸσ τὸ κοινὸν τῶν Ἀχαιῶν· τῶν δὲ ψηφισαμένων οὐδ’ ὣσ ὑπακοῦσαι· τῷ δ’ ἑξῆσ χειμῶνι συμβῆναι τὸ πάθοσ, τοὺσ δ’ Ἀχαιοὺσ ὕστερον δοῦναι τὴν ἀφίδρυσιν τοῖσ Ιὤσιν. Ἡσίοδοσ δὲ καὶ ἄλλησ Ἑλίκησ μέμνηται Θετταλικῆσ. εἴκοσι μὲν δὴ ἔτη διετέλεσαν γραμματέα κοινὸν ἔχοντεσ καὶ στρατηγοὺσ δύο κατ’ ἐνιαυτὸν οἱ Ἀχαιοί, καὶ κοινοβούλιον εἰσ ἕνα τόπον συνήγετο αὐτοῖσ ἐκαλεῖτο δὲ Ἁμάριον ἐν ᾧ τὰ κοινὰ ἐχρημάτιζον καὶ οὗτοι καὶ Ιὤνεσ πρότερον·

εἶτα ἔδοξεν ἕνα χειροτονεῖσθαι στρατηγόν. Ἄρατοσ δὲ στρατηγήσασ ἀφείλετο Ἀντίγονον τὸν Ἀκροκόρινθον, καὶ τὴν πόλιν τοῖσ Ἀχαιοῖσ προσέθηκε καθάπερ καὶ τὴν πατρίδα· προσελάβετο δὲ καὶ Μεγαρέασ· καὶ τὰσ παρ’ ἑκάστοισ τυραννίδασ καταλύων Ἀχαιοὺσ ἐποίει τοὺσ ἐλευθερωθέντασ . . . τὴν δὲ Πελοπόννησον ἠλευθέρωσε τῶν τυραννίδων, ὥστε καὶ Ἄργοσ καὶ Ἑρμιὼν καὶ Φλιοῦσ καὶ Μεγάλη πόλισ, ἡ μεγίστη τῶν ἐν Ἀρκαδίᾳ, προσετέθη τοῖσ Ἀχαιοῖσ, ὅτε δὴ καὶ πλεῖστον ηὔξηντο. ἦν δ’ ὁ καιρὸσ ἡνίκα Ῥωμαῖοι Καρχηδονίουσ ἐκ τῆσ Σικελίασ ἐκβαλόντεσ ἐστράτευσαν ἐπὶ τοὺσ περὶ τὸν Πάδον Γαλάτασ. μέχρι δὲ τῆσ Φιλοποίμενοσ στρατηγίασ συμμείναντεσ ἱκανῶσ οἱ Ἀχαιοὶ διελύθησαν κατ’ ὀλίγον, ἤδη Ῥωμαίων ἐχόντων τὴν Ἑλλάδα σύμπασαν καὶ οὐ τὸν αὐτὸν τρόπον ἑκάστοισ χρωμένων, ἀλλὰ τοὺσ μὲν συνέχειν τοὺσ δὲ καταλύειν βουλομένων . . . ἡ δὲ τάξισ τῶν τόπων, οὓσ κατῴκουν εἰσ δώδεκα μέρη διῃρημένοι, τοιαύτη τίσ ἐστι·

μετὰ Σικυῶνα Πελλήνη κεῖται· εἶτα Αἴγειρα δευτέρα· τρίτη Αἰγαί, Ποσειδῶνοσ ἱερὸν ἔχουσα· τετάρτη Βοῦρα· μετ’ αὐτὴν Ἑλίκη, εἰσ ἣν καταπεφεύγεισαν Ιὤνεσ, μάχῃ κρατηθέντεσ ὑπ’ Ἀχαιῶν, καὶ τὸ τελευταῖον ἐξέπεσον ἐνθένδε· μετὰ δὲ Ἑλίκην Αἴγιον καὶ Ῥύπεσ καὶ Πατρεῖσ καὶ Φαρεῖσ· εἶτ’ Ὤλενοσ, παρ’ ὃν Πεῖροσ ποταμὸσ μέγασ· εἶτα Δύμη καὶ Τριταιεῖσ. οἱ μὲν οὖν Ιὤνεσ κωμηδὸν ᾤκουν, οἱ δ’ Ἀχαιοὶ πόλεισ ἔκτισαν, ὧν εἴσ τινασ ὕστερον συνῴκισαν καὶ ἐκ τῶν ἄλλων μερίδων ἐνίασ, καθάπερ τὰσ Αἰγὰσ εἰσ Αἴγειραν Αἰγαῖοι δ’ ἐλέγοντο οἱ ἐνοικοῦντεσ, Ὤλενον δὲ εἰσ Δύμην. δείκνυται δ’ ἴχνη μεταξὺ Πατρῶν καὶ Δύμησ τοῦ παλαιοῦ τῶν Ὠλενίων κτίσματοσ· αὐτοῦ δὲ καὶ τὸ τοῦ Ἀσκληπιοῦ ἱερὸν ἐπίσημον, ὃ Δύμησ μὲν ἀπέχει τετταράκοντα σταδίουσ, Πατρῶν δὲ ὀγδοήκοντα. ὁμώνυμοι δ’ εἰσὶ ταῖσ μὲν Αἰγαῖσ ταύταισ αἱ ἐν Εὐβοίᾳ, τῷ δὲ Ὠλένῳ τὸ ἐν Αἰτωλίᾳ κτίσμα καὶ αὐτὸ ἴχνη σῶζον μόνον. ὁ δὲ ποιητὴσ τοῦ μὲν ἐν Ἀχαί̈ᾳ Ὠλένου οὐ μέμνηται, ὥσπερ οὐδ’ ἄλλων πλειόνων τῶν περὶ τὸν Αἰγιαλὸν οἰκούντων, ἀλλὰ κοινότερον λέγει Αἰγιαλόν τ’ ἀνὰ πάντα καὶ ἀμφ’ Ἑλίκην εὐρεῖαν. τοῦ δ’ Αἰτωλικοῦ μέμνηται ὅταν φῇ οἳ Πλευρῶν’ ἐνέμοντο καὶ Ὤλενον. τὰσ δ’ Αἰγὰσ ἀμφοτέρασ λέγει, τὴν μὲν Ἀχαϊκήν οἱ δέ τοι εἰσ Ἑλίκην τε καὶ Αἰγὰσ δῶρ’ ἀνάγουσι. ὅταν δὲ φῇ Αἰγάσ, ἔνθα τέ οἱ κλυτὰ δώματα βένθεσι λίμνησ· ἔνθ’ ἵππουσ ἔστησε Ποσειδάων, βέλτιον δέχεσθαι τὰσ ἐν Εὐβοίᾳ, ἀφ’ ὧν εἰκὸσ καὶ τὸ πέλαγοσ Αἰγαῖον λεχθῆναι· ἐκεῖ δὲ καὶ τῷ Ποσειδῶνι ἡ πραγματεία πεποίηται ἡ περὶ τὸν Τρωικὸν πόλεμον. πρὸσ δὲ ταῖσ Ἀχαϊκαῖσ Αἰγαῖσ ὁ Κρᾶθισ ῥεῖ ποταμὸσ ἐκ δυεῖν ποταμῶν αὐξόμενοσ, ἀπὸ τοῦ κίρνασθαι τὴν ὀνομασίαν ἔχων· ἀφ’ οὗ καὶ ὁ ἐν Ἰταλίᾳ Κρᾶθισ. ἑκάστη δὲ τῶν δώδεκα μερίδων ἐκ δήμων συνειστήκει ἑπτὰ καὶ ὀκτώ·

τοσοῦτον εὐανδρεῖν τὴν χώραν συνέβαινεν. ἔστι δ’ ἡ Πελλήνη στάδια ἑξήκοντα τῆσ θαλάττησ ὑπερκειμένη, φρούριον ἐρυμνόν. ἔστι δὲ καὶ κώμη Πελλήνη, ὅθεν καὶ αἱ Πελληνικαὶ χλαῖναι, ἃσ καὶ ἆθλα ἐτίθεσαν ἐν τοῖσ ἀγῶσι· κεῖται δὲ μεταξὺ Αἰγίου καὶ Πελλήνησ· τὰ δὲ Πέλλανα ἕτερα τούτων ἐστί, Λακωνικὸν χωρίον, ὡσ πρὸσ τὴν Μεγαλοπολῖτιν νεῦον. Αἴγειρα δὲ ἐπὶ βουνοῦ κεῖται. Βοῦρα δ’ ὑπέρκειται τῆσ θαλάττησ ἐν τετταράκοντά πωσ σταδίοισ, ἣν ὑπὸ σεισμοῦ καταποθῆναι συνέβη. ἀπὸ δὲ τῆσ ἐνταῦθα κρήνησ Συβάριδοσ τὸν κατὰ τὴν Ἰταλίαν ποταμὸν ὀνομασθῆναί φασιν. ἡ δ’ Αἰγὰ καὶ γὰρ οὕτω λέγουσι τὰσ Αἰγὰσ νῦν μὲν οὐκ οἰκεῖται, τὴν δὲ χώραν ἔχουσιν Αἰγιεῖσ. Αἴγιον δὲ ἱκανῶσ οἰκεῖται· ἱστοροῦσι δ’ ἐνταῦθα τὸν Δία ὑπ’ αἰγὸσ ἀνατραφῆναι, καθάπερ φησὶ καὶ Ἄρατοσ αἲξ ἱερή, τὴν μέν τε λόγοσ Διὶ μαζὸν ἐπισχεῖν. ἐπιλέγει δὲ καὶ ὅτι Ὠλενίην δέ μιν αἶγα Διὸσ καλέουσ’ ὑποφῆται δηλῶν τὸν τόπον διότι πλησίον Ὠλένη. αὐτοῦ δὲ καὶ ἡ Κερύνεια ἐπὶ πέτρασ ὑψηλῆσ ἱδρυμένη. Αἰγιέων δ’ ἐστὶ καὶ ταῦτα καὶ Ἑλίκη καὶ τὸ τοῦ Διὸσ ἄλσοσ τὸ Ἁμάριον, ὅπου συνῄεσαν οἱ Ἀχαιοὶ βουλευσόμενοι περὶ τῶν κοινῶν. ῥεῖ δὲ διὰ τῆσ Αἰγιέων ὁ Σελινοῦσ ποταμόσ, ὁμώνυμοσ τῷ τε ἐν Ἐφέσῳ παρὰ τὸ Ἀρτεμίσιον ῥέοντι, καὶ τῷ ἐν τῇ νῦν Ἠλείᾳ τῷ παραρρέοντι τὸ χωρίον ὅ φησιν ὠνήσασθαι τῇ Ἀρτέμιδι Ξενοφῶν κατὰ χρησμόν· ἄλλοσ δὲ Σελινοῦσ ὁ παρὰ τοῖσ Ὑβλαίοισ Μεγαρεῦσιν, οὓσ ἀνέστησαν Καρχηδόνιοι. τῶν δὲ λοιπῶν πόλεων τῶν Ἀχαϊκῶν εἴτε μερίδων Ῥύπεσ μὲν οὐκ οἰκοῦνται, τὴν δὲ χώραν Ῥυπίδα καλουμένην ἔσχον Αἰγιεῖσ καὶ Φαρεῖσ· ἐκ δὲ τῶν Ῥυπῶν ἦν ὁ Μύσκελλοσ ὁ Κρότωνοσ οἰκιστήσ· τῆσ δὲ Ῥυπίδοσ καὶ τὸ Λεῦκτρον ἦν, δῆμοσ τῶν Ῥυπῶν. μετὰ δὲ τούτουσ Πάτραι πόλισ ἀξιόλογοσ· μεταξὺ δὲ τὸ Ῥίον ἀπέχον Πατρῶν στάδια τετταράκοντα. Ῥωμαῖοι δὲ νεωστὶ μετὰ τὴν Ἀκτιακὴν νίκην ἵδρυσαν αὐτόθι τῆσ στρατιᾶσ μέροσ ἀξιόλογον, καὶ διαφερόντωσ εὐανδρεῖ νῦν ἀποικία Ῥωμαίων οὖσα· ἔχει δὲ ὕφορμον μέτριον. ἐφεξῆσ δ’ ἐστὶν ἡ Δύμη, πόλισ ἀλίμενοσ, πασῶν δυσμικωτάτη, ἀφ’ οὗ καὶ τοὔνομα· πρότερον δ’ ἐκαλεῖτο Στράτοσ· διαιρεῖ δ’ αὐτὴν ἀπὸ τῆσ Ἠλείασ κατὰ Βουπράσιον ὁ Λάρισοσ ποταμόσ, ῥέων ἐξ ὄρουσ· τοῦτο δ’ οἱ μὲν Σκόλλιν καλοῦσιν, Ὅμηροσ δὲ πέτρην Ὠλενίην. τοῦ δ’ Ἀντιμάχου Καυκωνίδα τὴν Δύμην εἰπόντοσ, οἱ μὲν ἐδέξαντο ἀπὸ τῶν Καυκώνων ἐπιθέτωσ εἰρῆσθαι αὐτὸ μέχρι δεῦρο καθηκόντων, καθάπερ ἐπάνω προείπομεν· οἱ δ’ ἀπὸ Καύκωνοσ ποταμοῦ τινοσ, ὡσ αἱ Θῆβαι Διρκαῖαι καὶ Ἀσωπίδεσ, Ἄργοσ δ’ Ἰνάχειον, Τροία δὲ Σιμουντίσ. δέδεκται δ’ οἰκήτορασ καὶ ἡ Δύμη μικρὸν πρὸ ἡμῶν ἀνθρώπουσ μιγάδασ, οὓσ ἀπὸ τοῦ πειρατικοῦ πλήθουσ περιλιπεῖσ ἔσχε Πομπήιοσ, καταλύσασ τὰ λῃστήρια καὶ ἱδρύσασ τοὺσ μὲν ἐν Σόλοισ τοῖσ Κιλικίοισ τοὺσ δ’ ἄλλοθι καὶ δὴ καὶ ἐνταῦθα. ἡ δὲ Φάρα συνορεῖ μὲν τῇ Δυμαίᾳ. καλοῦνται δὲ οἱ μὲν ἐκ ταύτησ τῆσ Φάρασ Φαρεῖσ, οἱ δ’ ἐκ τῆσ Μεσσηνιακῆσ Φαραιᾶται· ἔστι δ’ ἐν τῇ Φαραϊκῇ Δίρκη κρήνη ὁμώνυμοσ τῇ ἐν Θήβαισ. ἡ δ’ Ὤλενοσ ἔστι μὲν ἔρημοσ, κεῖται δὲ μεταξὺ Πατρῶν καὶ Δύμησ· ἔχουσι δὲ Δυμαῖοι τὴν χώραν. εἶτ’ Ἄραξοσ, τὸ ἀκρωτήριον τῆσ Ἠλείασ, ἀπὸ Ἰσθμοῦ στάδιοι χίλιοι τριάκοντα.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Strabo, Geography, Book 8, chapter 7

(스트라본, 지리학, Book 8, chapter 7)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION