Strabo, Geography, Book 8, chapter 5 10:

(스트라본, 지리학, Book 8, chapter 5 10:)

περὶ δὲ τῆσ Λακώνων πολιτείασ καὶ τῶν γενομένων παρ’ αὐτοῖσ μεταβολῶν τὰ μὲν πολλὰ παρείη τισ ἂν διὰ τὸ γνώριμον, τινῶν δ’ ἄξιον ἴσωσ μνησθῆναι. Ἀχαιοὺσ γὰρ τοὺσ Φθιώτασ φασὶ συγκατελθόντασ Πέλοπι εἰσ τὴν Πελοπόννησον οἰκῆσαι τὴν Λακωνικήν, τοσοῦτον δ’ ἀρετῇ διενεγκεῖν ὥστε τὴν Πελοπόννησον, ἐκ πολλῶν ἤδη χρόνων Ἄργοσ λεγομένην, τότε Ἀχαϊκὸν Ἄργοσ λεχθῆναι, καὶ οὐ μόνον γε τὴν Πελοπόννησον ἀλλὰ καὶ ἰδίωσ τὴν Λακωνικὴν οὕτω προσαγορευθῆναι· τὸ γοῦν τοῦ ποιητοῦ ποῦ Μενέλαοσ ἐήν; ἢ οὐκ Ἄργεοσ ἠε͂ν Ἀχαιικοῦ; δέχονταί τινεσ οὕτωσ "ἢ οὐκ ἦν ἐν τῇ Λακωνικῇ; κατὰ δὲ τὴν τῶν Ἡρακλειδῶν κάθοδον Φιλονόμου προδόντοσ τὴν χώραν τοῖσ Δωριεῦσι μετανέστησαν ἐκ τῆσ Λακωνικῆσ εἰσ τὴν τῶν Ιὤνων τὴν καὶ νῦν Ἀχαί̈αν καλουμένην· ἐροῦμεν δὲ περὶ αὐτῶν ἐν τοῖσ Ἀχαϊκοῖσ. οἱ δὲ κατασχόντεσ τὴν Λακωνικὴν κατ’ ἀρχὰσ μὲν ἐσωφρόνουν, ἐπεὶ δ’ οὖν Λυκούργῳ τὴν πολιτείαν ἐπέτρεψαν, τοσοῦτον ὑπερεβάλοντο τοὺσ ἄλλουσ ὥστε μόνοι τῶν Ἑλλήνων καὶ γῆσ καὶ θαλάττησ ἐπῆρξαν, διετέλεσάν τε ἄρχοντεσ τῶν Ἑλλήνων ἑώσ ἀφείλοντο αὐτοὺσ τὴν ἡγεμονίαν Θηβαῖοι καὶ μετ’ ἐκείνουσ εὐθὺσ Μακεδόνεσ. οὐ μὴν τελέωσ γε οὐδὲ τούτοισ εἶξαν, ἀλλὰ φυλάττοντεσ τὴν αὐτονομίαν ἔριν εἶχον περὶ πρωτείων ἀεὶ πρόσ τε τοὺσ ἄλλουσ Ἕλληνασ καὶ πρὸσ τοὺσ τῶν Μακεδόνων βασιλέασ· καταλυθέντων δὲ τούτων ὑπὸ Ῥωμαίων, μικρὰ μέν τινα προσέκρουσαν τοῖσ πεμπομένοισ ὑπὸ Ῥωμαίων στρατηγοῖσ τυραννούμενοι τότε καὶ πολιτευόμενοι μοχθηρῶσ· ἀναλαβόντεσ δὲ σφᾶσ ἐτιμήθησαν διαφερόντωσ καὶ ἔμειναν ἐλεύθεροι, πλὴν τῶν φιλικῶν λειτουργιῶν ἄλλο συντελοῦντεσ οὐδέν. νεωστὶ δ’ Εὐρυκλῆσ αὐτοὺσ ἐτάραξε δόξασ ἀποχρήσασθαι τῇ Καίσαροσ φιλίᾳ πέρα τοῦ μετρίου πρὸσ τὴν ἐπιστασίαν αὐτῶν, ἐπαύσατο δ’ ἡ ἀρχὴ ταχέωσ, ἐκείνου μὲν παραχωρήσαντοσ εἰσ τὸ χρεών, τοῦ δ’ υἱοῦ τὴν φιλίαν ἀπεστραμμένου τὴν τοιαύτην πᾶσαν· συνέβη δὲ καὶ τοὺσ Ἐλευθερολάκωνασ λαβεῖν τινα τάξιν πολιτείασ, ἐπειδὴ Ῥωμαίοισ προσέθεντο πρῶτοι οἱ περίοικοι τυραννουμένησ τῆσ Σπάρτησ, οἵ τε ἄλλοι καὶ οἱ Εἵλωτεσ. Ἑλλάνικοσ μὲν οὖν Εὐρυσθένη καὶ Προκλέα φησὶ διατάξαι τὴν πολιτείαν, Ἔφοροσ δ’ ἐπιτιμᾷ φήσασ Λυκούργου μὲν αὐτὸν μηδαμοῦ μεμνῆσθαι, τὰ δ’ ἐκείνου ἔργα τοῖσ μὴ προσήκουσιν ἀνατιθέναι· μόνῳ γοῦν Λυκούργῳ ἱερὸν ἱδρῦσθαι καὶ θύεσθαι κατ’ ἔτοσ, ἐκείνοισ δὲ καίπερ οἰκισταῖσ γενομένοισ μηδὲ τοῦτο δεδόσθαι ὥστε τοὺσ ἀπ’ αὐτῶν τοὺσ μὲν Εὐρυσθενίδασ τοὺσ δὲ Προκλείδασ καλεῖσθαι, ἀλλὰ τοὺσ μὲν Ἀγίδασ ἀπὸ Ἄγιδοσ τοῦ Εὐρυσθένουσ τοὺσ δ’ Εὐρυπωντίδασ ἀπὸ Εὐρυπῶντοσ τοῦ Προκλέουσ· τοὺσ μὲν γὰρ δυναστεῦσαι δικαίωσ, τοὺσ δὲ δεξαμένουσ ἐπήλυδασ ἀνθρώπουσ, δι’ ἐκείνων δυναστεῦσαι· ὅθεν οὐδ’ ἀρχηγέτασ νομισθῆναι ὅπερ πᾶσιν ἀποδέδοται οἰκισταῖσ. Παυσανίαν τε τῶν Εὐρυπωντιδῶν ἐκπεσόντα . . . τῆσ οἰκείασ ἐν τῇ φυγῇ συντάξαι λόγον κατὰ τοῦ Λυκούργου, νόμων ὄντοσ τῆσ ἐκβαλούσησ αὐτὸν αἰτίου, καὶ τοὺσ χρησμοὺσ λέγειν τοὺσ δοθέντασ αὐτῷ περὶ τῶν πλείστων.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION