헬라어 문장 검색 - ΣτραβόΓεογραπ́06́01́

(스트라본, 지리학, Book 6, chapter 1)

μετὰ δὲ τὸ στόμα τοῦ Σιλάριδοσ Λευκανία καὶ τὸ τῆσ Ἥρασ ἱερὸν τῆσ Ἀργῴασ, Ιἄσονοσ ἵδρυμα, καὶ πλησίον ἐν πεντήκοντα σταδίοισ ἡ Ποσειδωνία. Συβαρῖται μὲν οὖν ἐπὶ θαλάττῃ τεῖχοσ ἔθεντο, οἱ δ’ οἰκισθέντεσ ἀνωτέρω μετέστησαν, ὕστερον δὲ Λευκανοὶ μὲν ἐκείνουσ, Ῥωμαῖοι δὲ Λευκανοὺσ ἀφείλοντο τὴν πόλιν. ποιεῖ δ’ αὐτὴν ἐπίνοσον ποταμὸσ πλησίον εἰσ ἕλη ἀναχεόμενοσ. ἐντεῦθεν δ’ ἐκπλέοντι τὸν κόλπον νῆσοσ Λευκωσία, μικρὸν ἔχουσα πρὸσ τὴν ἤπειρον διάπλουν, ἐπώνυμοσ μιᾶσ τῶν Σειρήνων, ἐκπεσούσησ δεῦρο μετὰ τὴν μυθευομένην ῥῖψιν αὐτῶν εἰσ τὸν βυθόν. τῆσ δὲ νήσου πρόκειται τὸ ἀντακρωτήριον ταῖσ Σειρηνούσσαισ ποιοῦν τὸν Ποσειδωνιάτην κόλπον. κάμψαντι δ’ ἄλλοσ συνεχὴσ κόλποσ, ἐν ᾧ πόλισ ἣν οἱ μὲν κτίσαντεσ Φωκαιεῖσ Υἕλην οἱ δὲ Ἔλην ἀπὸ κρήνησ τινὸσ οἱ δὲ νῦν Ἐλέαν ὀνομάζουσιν, ἐξ ἧσ Παρμενίδησ καὶ Ζήνων ἐγένοντο ἄνδρεσ Πυθαγόρειοι. δοκεῖ δέ μοι καὶ δι’ ἐκείνουσ καὶ ἔτι πρότερον εὐνομηθῆναι· διὸ καὶ πρὸσ Λευκανοὺσ ἀντέσχον καὶ πρὸσ Ποσειδωνιάτασ καὶ κρείττουσ ἀπῄεσαν καίπερ ἐνδεέστεροι καὶ χώρᾳ καὶ πλήθει σωμάτων ὄντεσ. ἀναγκάζονται γοῦν διὰ τὴν λυπρότητα τῆσ γῆσ τὰ πολλὰ θαλαττουργεῖν καὶ ταριχείασ συνίστασθαι καὶ ἄλλασ τοιαύτασ ἐργασίασ. φησὶ δ’ Ἀντίοχοσ Φωκαίασ ἁλούσησ ὑφ’ Ἁρπάγου τοῦ Κύρου στρατηγοῦ, τοὺσ δυναμένουσ ἐμβάντασ εἰσ τὰ σκάφη πανοικίουσ πλεῦσαι πρῶτον εἰσ Κύρνον καὶ Μασσαλίαν μετὰ Κρεοντιάδου, ἀποκρουσθέντασ δὲ τὴν Ἐλέαν κτίσαι· διέχει δὲ τῆσ Ποσειδωνίασ ὅσον διακοσίουσ σταδίουσ ἡ πόλισ. μετὰ δὲ ταύτην ἀκρωτήριον Παλίνουροσ. πρὸ δὲ τῆσ Ἐλεάτιδοσ αἱ Οἰνωτρίδεσ νῆσοι δύο ὑφόρμουσ ἔχουσαι. μετὰ δὲ Παλίνουρον Πυξοῦσ ἄκρα καὶ λιμὴν καὶ ποταμόσ· ἓν γὰρ τῶν τριῶν ὄνομα· ᾤκισε δὲ Μίκυθοσ ὁ Μεσσήνησ ἄρχων τῆσ ἐν Σικελίᾳ, πάλιν δ’ ἀπῆραν οἱ ἱδρυθέντεσ πλὴν ὀλίγων. μετὰ δὲ Πυξοῦντα Λᾶοσ κόλποσ καὶ ποταμὸσ καὶ πόλισ, ἐσχάτη τῶν Λευκανίδων, μικρὸν ὑπὲρ τῆσ θαλάττησ, ἄποικοσ Συβαριτῶν, εἰσ ἣν ἀπὸ Ἔλησ στάδιοι τετρακόσιοι· ὁ δὲ πᾶσ τῆσ Λευκανίασ παράπλουσ ἑξακοσίων πεντήκοντα. πλησίον δὲ τὸ τοῦ Δράκοντοσ ἡρῷον ἑνὸσ τῶν Ὀδυσσέωσ ἑταίρων, ἐφ’ οὗ ὁ χρησμὸσ τοῖσ Ἰταλιώταισ ἐγένετο Λάιον ἀμφὶ Δράκοντα πολύν ποτε λαὸν ὀλεῖσθαι. ἐπὶ γὰρ ταύτην Λᾶον στρατεύσαντεσ οἱ κατὰ τὴν Ἰταλίαν Ἕλληνεσ ὑπὸ Λευκανῶν ἠτύχησαν ἐξαπατηθέντεσ τῷ χρησμῷ. κατὰ μὲν δὴ τὴν Τυρρηνικὴν παραλίαν ταῦτ’ ἐστὶ τὰ τῶν Λευκανῶν χωρία, τῆσ δ’ ἑτέρασ οὐχ ἥπτοντο θαλάττησ πρότερον, ἀλλ’ οἱ Ἕλληνεσ ἐπεκράτουν οἱ τὸν Ταραντῖνον ἔχοντεσ κόλπον.

αἴτιον δ’ ὅτι οὐδὲν ἔτι σύστημα κοινὸν τῶν ἐθνῶν ἑκάστου συμμένει, τά τε ἔθη διαλέκτων τε καὶ ὁπλισμοῦ καὶ ἐσθῆτοσ καὶ τῶν παραπλησίων ἐκλέλοιπεν, ἄλλωσ τε ἄδοξοι παντάπασίν εἰσιν αἱ καθ’ ἕκαστα καὶ ἐν μέρει κατοικίαι. πρὶν δὲ τοὺσ Ἕλληνασ ἐλθεῖν οὐδ’ ἦσάν πω Λευκανοί, Χῶνεσ δὲ καὶ Οἰνωτροὶ τοὺσ τόπουσ ἐνέμοντο. τῶν δὲ Σαυνιτῶν αὐξηθέντων ἐπὶ πολὺ καὶ τοὺσ Χῶνασ καὶ τοὺσ Οἰνωτροὺσ ἐκβαλόντων, Λευκανοὺσ δ’ εἰσ τὴν μερίδα ταύτην ἀποικισάντων, ἅμα δὲ καὶ τῶν Ἑλλήνων τὴν ἑκατέρωθεν παραλίαν μέχρι πορθμοῦ κατεχόντων, πολὺν χρόνον ἐπολέμουν οἵ τε Ἕλληνεσ καὶ οἱ βάρβαροι πρὸσ ἀλλήλουσ. οἱ δὲ τῆσ Σικελίασ τύραννοι καὶ μετὰ ταῦτα Καρχηδόνιοι, τοτὲ μὲν περὶ τῆσ Σικελίασ πολεμοῦντεσ πρὸσ Ῥωμαίουσ τοτὲ δὲ περὶ αὐτῆσ τῆσ Ἰταλίασ, ἅπαντασ τοὺσ ταύτῃ κακῶσ διέθηκαν, μάλιστα δὲ τοὺσ Ἕλληνασ, οἳ πρότερον μέν γε καὶ τῆσ μεσογαίασ πολλὴν ἀφῄρηντο, ἀπὸ τῶν Τρωικῶν χρόνων ἀρξάμενοι, καὶ δὴ ἐπὶ τοσοῦτον ηὔξηντο ὥστε τὴν μεγάλην Ἑλλάδα ταύτην ἔλεγον καὶ τὴν Σικελίαν· νυνὶ δὲ πλὴν Τάραντοσ καὶ Ῥηγίου καὶ Νεαπόλεωσ ἐκβεβαρβαρῶσθαι συμβέβηκεν ἅπαντα καὶ τὰ μὲν Λευκανοὺσ καὶ Βρεττίουσ κατέχειν τὰ δὲ Καμπανούσ, καὶ τούτουσ λόγῳ, τὸ δ’ ἀληθὲσ Ῥωμαίουσ· καὶ γὰρ αὐτοὶ Ῥωμαῖοι γεγόνασιν. ὅμωσ δὲ τῷ πραγματευομένῳ τὴν τῆσ γῆσ περίοδον καὶ τὰ νῦν ὄντα λέγειν ἀνάγκη καὶ τῶν ὑπαρξάντων ἔνια, καὶ μάλιστα ὅταν ἔνδοξα ᾖ. Τῶν δὲ Λευκανῶν οἱ μὲν ἁπτόμενοι τῆσ Τυρρηνικῆσ θαλάττησ εἴρηνται, οἱ δὲ τὴν μεσόγαιαν ἔχοντεσ εἰσὶν οἱ ὑπεροικοῦντεσ τοῦ Ταραντίνου κόλπου. οὕτω δ’ εἰσὶ κεκακωμένοι τελέωσ οὗτοι καὶ Βρέττιοι καὶ αὐτοὶ Σαυνῖται οἱ τούτων ἀρχηγέται, ὥστε καὶ διορίσαι χαλεπὸν τὰσ κατοικίασ αὐτῶν· ἐροῦμεν δὲ κοινῶσ ἃ παρειλήφαμεν, οὐδὲν παρὰ τοῦτο ποιούμενοι τοὺσ τὴν μεσόγαιαν οἰκοῦντασ, Λευκανούσ τε καὶ τοὺσ προσεχεῖσ αὐτοῖσ Σαυνίτασ.

Πετηλία μὲν οὖν μητρόπολισ νομίζεται τῶν Λευκανῶν καὶ συνοικεῖται μέχρι νῦν ἱκανῶσ. κτίσμα δ’ ἐστὶ Φιλοκτήτου φυγόντοσ τὴν Μελίβοιαν κατὰ στάσιν. ἐρυμνὴ δ’ ἐστίν, ὥστε καὶ Σαυνῖταί ποτε Θουρίοισ ἐπετείχισαν αὐτήν. Φιλοκτήτου δ’ ἐστὶ καὶ ἡ παλαιὰ Κρίμισσα περὶ τοὺσ αὐτοὺσ τόπουσ. Ἀπολλόδωροσ δ’ ἐν τοῖσ περὶ νεῶν τοῦ Φιλοκτήτου μνησθεὶσ λέγειν τινάσ φησιν, ὡσ εἰσ τὴν Κροτωνιᾶτιν ἀφικόμενοσ Κρίμισσαν ἄκραν οἰκίσαι καὶ Χώνην πόλιν ὑπὲρ αὐτῆσ, ἀφ’ ἧσ οἱ ταύτῃ Χῶνεσ ἐκλήθησαν, παρ’ αὐτοῦ δέ τινεσ σταλέντεσ εἰσ Σικελίαν περὶ Ἔρυκα μετὰ Αἰγέστου τοῦ Τρωὸσ Αἴγεσταν τειχίσαιεν. καὶ Γρουμεντὸν δὲ καὶ Ουἐρτῖναι τῆσ μεσογαίασ εἰσὶ καὶ Καλάσαρνα καὶ ἄλλαι μικραὶ κατοικίαι μέχρι Ουἐνουσίασ πόλεωσ ἀξιολόγου· ταύτην δ’ οἶμαι καὶ τὰσ ἐφεξῆσ ἐπὶ Καμπανίαν ἰόντι Σαυνίτιδασ εἶναι. ὑπὲρ δὲ τῶν Θουρίων καὶ ἡ Ταυριανὴ χώρα λεγομένη ἵδρυται. οἱ δὲ Λευκανοὶ τὸ μὲν γένοσ εἰσὶ Σαυνῖται, Ποσειδωνιατῶν δὲ καὶ τῶν συμμάχων κρατήσαντεσ πολέμῳ κατέσχον τὰσ πόλεισ αὐτῶν. τὸν μὲν οὖν ἄλλον χρόνον ἐδημοκρατοῦντο, ἐν δὲ τοῖσ πολέμοισ ᾑρεῖτο βασιλεὺσ ἀπὸ τῶν νεμομένων ἀρχάσ· νῦν δ’ εἰσὶ Ῥωμαῖοι. τὴν δ’ ἑξῆσ παραλίαν Βρέττιοι μέχρι τοῦ Σικελικοῦ κατέχουσι πορθμοῦ σταδίων πεντήκοντα καὶ τριακοσίων ἐπὶ τοῖσ χιλίοισ.

φησὶ δ’ Ἀντίοχοσ ἐν τῷ περὶ τῆσ Ἰταλίασ συγγράμματι ταύτην Ἰταλίαν κληθῆναι καὶ περὶ ταύτησ συγγράφειν, πρότερον δ’ Οἰνωτρίαν προσαγορεύεσθαι. ὁρ́ιον δ’ αὐτῆσ ἀποφαίνει πρὸσ μὲν τῷ Τυρρηνικῷ πελάγει τὸ αὐτὸ ὅπερ καὶ τῆσ Βρεττανῆσ ἔφαμεν, τὸν Λᾶον ποταμόν, πρὸσ δὲ τῷ Σικελικῷ τὸ Μεταπόντιον. τὴν δὲ Ταραντίνην, ἣ συνεχὴσ τῷ Μεταποντίῳ ἐστίν, ἐκτὸσ τῆσ Ἰταλίασ ὀνομάζει, Ιἄπυγασ καλῶν. ἔτι δ’ ἀνώτερον Οἰνωτρούσ τε καὶ Ἰταλοὺσ μόνουσ ἔφη καλεῖσθαι τοὺσ ἐντὸσ τοῦ ἰσθμοῦ πρὸσ τὸν Σικελικὸν κεκλιμένουσ πορθμόν. ἔστι δ’ αὐτὸσ ὁ ἰσθμὸσ ἑκατὸν καὶ ἑξήκοντα στάδιοι μεταξὺ δυεῖν κόλπων, τοῦ τε Ἱππωνιάτου, ὃν Ἀντίοχοσ Ναπητῖνον εἴρηκε, καὶ τοῦ Σκυλλητικοῦ. περίπλουσ δ’ ἐστὶ τῆσ ἀπολαμβανομένησ χώρασ πρὸσ τὸν πορθμὸν ἐντὸσ στάδιοι δισχίλιοι. μετὰ δὲ ταῦτα ἐπεκτείνεσθαί φησι τοὔνομα καὶ τὸ τῆσ Ἰταλίασ καὶ τὸ τῶν Οἰνωτρῶν μέχρι τῆσ Μεταποντίνησ καὶ τῆσ Σειρίτιδοσ· οἰκῆσαι γὰρ τοὺσ τόπουσ τούτουσ Χῶνασ, Οἰνωτρικὸν ἔθνοσ κατακοσμούμενον, καὶ τὴν γῆν ὀνομάσαι Χώνην. οὗτοσ μὲν οὖν ἁπλουστέρωσ εἴρηκε καὶ ἀρχαϊκῶσ, οὐδὲν διορίσασ περὶ τῶν Λευκανῶν καὶ τῶν Βρεττίων. ἔστι δ’ ἡ μὲν Λευκανία μεταξὺ τῆσ τε παραλίασ τῆσ Τυρρηνικῆσ καὶ τῆσ Σικελικῆσ, τῆσ μὲν ἀπὸ τοῦ Σιλάριδοσ μέχρι Λάου, τῆσ δ’ ἀπὸ τοῦ Μεταποντίου μέχρι Θουρίων· κατὰ δὲ τὴν ἤπειρον ἀπὸ Σαυνιτῶν μέχρι τοῦ ἰσθμοῦ τοῦ ἀπὸ Θουρίων εἰσ Κηρίλλουσ πλησίον Λάου· στάδιοι δ’ εἰσὶ τοῦ ἰσθμοῦ τριακόσιοι. ὑπὲρ δὲ τούτων Βρέττιοι χερρόνησον οἰκοῦντεσ· ἐν ταύτῃ δ’ ἄλλη περιείληπται χερρόνησοσ ἡ τὸν ἰσθμὸν ἔχουσα τὸν ἀπὸ Σκυλλητίου ἐπὶ τὸν Ἱππωνιάτην κόλπον. ὠνόμασται δὲ τὸ ἔθνοσ ὑπὸ Λευκανῶν· βρεττίουσ γὰρ καλοῦσι τοὺσ ἀποστάτασ· ἀπέστησαν δ’, ὥσ φασι, ποιμαίνοντεσ αὐτοῖσ πρότερον, εἶθ’ ὑπὸ ἀνέσεωσ ἐλευθεριάσαντεσ, ἡνίκα ἐπεστράτευσε Δίων Διονυσίῳ καὶ ἐξετάραξεν ἅπαντασ πρὸσ ἅπαντασ. τὰ καθόλου μὲν δὴ ταῦτα περὶ Λευκανῶν καὶ Βρεττίων λέγομεν. ἀπὸ δὲ Λάου πρώτη πόλισ ἐστὶ τῆσ Βρεττίασ Τεμέση Τέμψαν δ’ οἱ νῦν καλοῦσιν Αὐσόνων κτίσμα, ὕστερον δὲ καὶ Αἰτωλῶν τῶν μετὰ Θόαντοσ, οὓσ ἐξέβαλον Βρέττιοι, Βρεττίουσ δὲ ἐπέτριψαν Ἀννίβασ τε καὶ Ῥωμαῖοι.

ἔστι δὲ πλησίον τῆσ Τεμέσησ ἡρῷον ἀγριελαίοισ συνηρεφὲσ Πολίτου τῶν Ὀδυσσέωσ ἑταίρων, ὃν δολοφονηθέντα ὑπὸ τῶν βαρβάρων γενέσθαι βαρύμηνιν, ὥστε τοὺσ περιοίκουσ δασμολογεῖν αὐτῷ κατά τι λόγιον καὶ παροιμίαν εἶναι πρὸσ τοὺσ ἀηδεῖσ, τὸν ἡρ́ωα τὸν ἐν Τεμέσῃ λεγόντων ἐπικεῖσθαι αὐτοῖσ. Λοκρῶν δὲ τῶν Ἐπιζεφυρίων ἑλόντων τὴν πόλιν, Εὔθυμον μυθεύουσι τὸν πύκτην καταβάντα ἐπ’ αὐτὸν κρατῆσαι τῇ μάχῃ, καὶ βιάσασθαι παραλῦσαι τοῦ δασμοῦ τοὺσ ἐπιχωρίουσ. ταύτησ δὲ τῆσ Τεμέσησ φασὶ μεμνῆσθαι τὸν ποιητήν, οὐ τῆσ ἐν Κύπρῳ Ταμασσοῦ· λέγεται γὰρ ἀμφοτέρωσ. καὶ δείκνυται χαλκουργεῖα πλησίον, ἃ νῦν ἐκλέλειπται. ταύτησ δὲ συνεχὴσ Τερῖνα, ἣν Ἀννίβασ καθεῖλεν οὐ δυνάμενοσ φυλάττειν, ὅτε δὴ εἰσ αὐτὴν καταπεφεύγει τὴν Βρεττίαν. εἶτα Κωσεντία μητρόπολισ Βρεττίων· μικρὸν δ’ ὑπὲρ ταύτησ Πανδοσία φρούριον ἐρυμνόν, περὶ ἣν Ἀλέξανδροσ ὁ Μολοττὸσ διεφθάρη. ἐξηπάτησε δὲ καὶ τοῦτον ὁ ἐκ Δωδώνησ χρησμὸσ φυλάττεσθαι κελεύων τὸν Ἀχέροντα καὶ τὴν Πανδοσίαν . . . δεικνυμένων γὰρ ἐν τῇ Θεσπρωτίᾳ ὁμωνύμων τούτοισ, ἐνταῦθα κατέστρεψε τὸν βίον. τρικόρυφον δ’ ἐστὶ τὸ φρούριον, καὶ παραρρεῖ ποταμὸσ Ἀχέρων. προσηπάτησε δὲ καὶ ἄλλο λόγιον Πανδοσία τρικόλωνε, πολύν ποτε λαὸν ὀλέσσεισ. ἔδοξε γὰρ πολεμίων φθοράν, οὐκ οἰκείων δηλοῦσθαι. φασὶ δὲ καὶ βασίλειόν ποτε γενέσθαι τῶν Οἰνωτρικῶν βασιλέων τὴν Πανδοσίαν. μετὰ δὲ τὴν Κωσεντίαν Ἱππώνιον Λοκρῶν κτίσμα· Βρεττίουσ δὲ κατέχοντασ ἀφείλοντο Ῥωμαῖοι καὶ μετωνόμασαν Ουἰβῶνα Ουἀλεντίαν. διὰ δὲ τὸ εὐλείμονα εἶναι τὰ περικείμενα χωρία καὶ ἀνθηρὰ τὴν Κόρην ἐκ Σικελίασ πεπιστεύκασιν ἀφικνεῖσθαι δεῦρο ἀνθολογήσουσαν· ἐκ δὲ τούτου ταῖσ γυναιξὶν ἐν ἔθει γέγονεν ἀνθολογεῖν τε καὶ στεφανηπλοκεῖν, ὥστε ταῖσ ἑορταῖσ αἰσχρὸν εἶναι στεφάνουσ ὠνητοὺσ φορεῖν. ἔχει δ’ ἐπίνειον, ὃ κατεσκεύασέ ποτε Ἀγαθοκλῆσ ὁ τύραννοσ τῶν Σικελιωτῶν κρατήσασ τῆσ πόλεωσ. ἐντεῦθεν δ’ ἐπὶ τὸν Ἡρακλέουσ λιμένα πλεύσασιν ἄρχεται ἐπιστρέφειν τὰ ἄκρα τῆσ Ἰταλίασ τὰ πρὸσ τῷ πορθμῷ πρὸσ τὴν ἑσπέραν. ἐν δὲ τῷ παράπλῳ τούτῳ Μέδμα πόλισ Λοκρῶν τῶν αὐτῶν, ὁμώνυμοσ κρήνῃ μεγάλῃ, πλησίον ἔχουσα ἐπίνειον καλούμενον Ἐμπόριον· ἐγγὺσ δὲ καὶ Μέταυροσ ποταμὸσ καὶ ὕφορμοσ ὁμώνυμοσ. πρόκεινται δὲ τῆσ ᾐόνοσ ταύτησ αἱ τῶν Λιπαραίων νῆσοι διέχουσαι τοῦ πορθμοῦ σταδίουσ διακοσίουσ. οἱ δ’ Αἰόλου φασίν, οὗ καὶ τὸν ποιητὴν μεμνῆσθαι κατὰ τὴν Ὀδύσσειαν· εἰσὶ δ’ ἑπτὰ τὸν ἀριθμὸν ἐν ἀπόψει πᾶσαι καὶ τοῖσ ἐκ τῆσ Σικελίασ καὶ τοῖσ ἐκ τῆσ ἠπείρου τοῖσ κατὰ τὴν Μέδμαν ἀφορῶσι· περὶ ὧν ἐροῦμεν, ὅταν περὶ τῆσ Σικελίασ λέγωμεν. ἀπὸ δὲ τοῦ Μεταύρου ποταμοῦ ἕτεροσ· ἐκδέχεται δ’ ἐντεῦθεν τὸ Σκύλλαιον, πέτρα χερρονησίζουσα ὑψηλή, τὸν ἰσθμὸν ἀμφίδυμον καὶ ταπεινὸν ἔχουσα, ὃν Ἀναξίλαοσ ὁ τύραννοσ τῶν Ῥηγίνων ἐπετείχισε τοῖσ Τυρρηνοῖσ κατασκευάσασ ναύσταθμον, καὶ ἀφείλετο τοὺσ λῃστὰσ τὸν διὰ τοῦ πορθμοῦ διάπλουν. πλησίον γάρ ἐστι καὶ ἡ Καῖνυσ διέχουσα τῆσ Μέδμησ σταδίουσ πεντήκοντα καὶ διακοσίουσ, ἡ τελευταία ποιοῦσα ἄκρα τὰ στενὰ τοῦ πορθμοῦ πρὸσ τὴν ἐκ τῆσ Σικελίασ ἄκραν τὴν Πελωριάδα· ἔστι δ’ αὕτη μία τῶν τριῶν τῶν ποιουσῶν τρίγωνον τὴν νῆσον, νεύει δὲ ἐπὶ θερινὰσ ἀνατολάσ, καθάπερ ἡ Καῖνυσ πρὸσ τὴν ἑσπέραν, ἀνταποστροφήν τινα ἀπ’ ἀλλήλων ποιουμένων αὐτῶν. ἀπὸ δὲ Καίνυοσ μέχρι τοῦ Ποσειδωνίου, τῆσ Ῥηγίνων στυλίδοσ, τοῦ πορθμοῦ διήκει στενωπὸσ ὅσον ἑξαστάδιοσ, μικρῷ δὲ πλέον τὸ ἐλάχιστον διαπέραμα· ἀπὸ δὲ στυλίδοσ ἑκατὸν εἰσ Ῥήγιον, ἤδη τοῦ πορθμοῦ πλατυνομένου, προϊοῦσι πρὸσ τὴν ἔξω καὶ πρὸσ ἑώ θάλατταν τὴν τοῦ Σικελικοῦ καλουμένου πελάγουσ. κτίσμα δ’ ἐστὶ τὸ Ῥήγιον Χαλκιδέων, οὓσ κατὰ χρησμὸν δεκατευθέντασ τῷ Ἀπόλλωνι δι’ ἀφορίαν ὕστερον ἐκ Δελφῶν ἀποικῆσαι δεῦρό φασι παραλαβόντασ καὶ ἄλλουσ τῶν οἴκοθεν·

ὡσ δ’ Ἀντίοχόσ φησι, Ζαγκλαῖοι μετεπέμψαντο τοὺσ Χαλκιδέασ καὶ οἰκιστὴν Ἀντίμνηστον συνέστησαν ἐκείνων. ἦσαν δὲ τῆσ ἀποικίασ καὶ οἱ Μεσσηνίων φυγάδεσ τῶν ἐν Πελοποννήσῳ καταστασιασθέντεσ ὑπὸ τῶν μὴ βουλομένων δοῦναι δίκασ ὑπὲρ τῆσ φθορᾶσ τῶν παρθένων τῆσ ἐν Λίμναισ γενομένησ τοῖσ Λακεδαιμονίοισ, ἃσ καὶ αὐτὰσ ἐβιάσαντο πεμφθείσασ ἐπὶ τὴν ἱερουργίαν, καὶ τοὺσ ἐπιβοηθοῦντασ ἀπέκτειναν. παραχωρήσαντεσ οὖν εἰσ Μάκιστον οἱ φυγάδεσ πέμπουσιν εἰσ θεοῦ, μεμφόμενοι τὸν Ἀπόλλω καὶ τὴν Ἄρτεμιν εἰ τοιούτων τυγχάνοιεν ἀνθ’ ὧν ἐτιμώρουν αὐτοῖσ, καὶ πυνθανόμενοι πῶσ ἂν σωθεῖεν ἀπολωλότεσ. ὁ δ’ Ἀπόλλων ἐκέλευσε στέλλεσθαι μετὰ Χαλκιδέων εἰσ τὸ Ῥήγιον καὶ τῇ ἀδελφῇ αὐτοῦ χάριν ἔχειν· οὐ γὰρ ἀπολωλέναι αὐτοὺσ ἀλλὰ σεσῶσθαι μέλλοντάσ γε δὴ μὴ συναφανισθήσεσθαι τῇ πατρίδι ἁλωσομένῃ μικρὸν ὕστερον ὑπὸ Σπαρτιατῶν· οἱ δ’ ὑπήκουσαν. διόπερ οἱ τῶν Ῥηγίνων ἡγεμόνεσ μέχρι Ἀναξίλα τοῦ Μεσσηνίων γένουσ ἀεὶ καθίσταντο. Ἀντίοχοσ δὲ τὸ παλαιὸν ἅπαντα τὸν τόπον τοῦτον οἰκῆσαί φησι Σικελοὺσ καὶ Μόργητασ, διᾶραι δ’ εἰσ τὴν Σικελίαν ὕστερον ἐκβληθέντασ ὑπὸ τῶν Οἰνωτρῶν. φασὶ δέ τινεσ καὶ τὸ Μοργάντιον ἐντεῦθεν τὴν προσηγορίαν ἀπὸ τῶν Μοργήτων ἔχειν. ἴσχυσε δὲ μέγιστον ἡ τῶν Ῥηγίνων πόλισ καὶ περιοικίδασ ἔσχε συχνάσ, ἐπιτείχισμά τε ὑπῆρξεν ἀεὶ τῇ νήσῳ καὶ πάλαι καὶ νεωστὶ ἐφ’ ἡμῶν, ἡνίκα Σέξτοσ Πομπήιοσ ἀπέστησε τὴν Σικελίαν. ὠνομάσθη δὲ Ῥήγιον εἴθ’, ὥσ φησιν Αἰσχύλοσ, διὰ τὸ συμβὰν πάθοσ τῇ χώρᾳ ταύτῃ· ἀπορραγῆναι γὰρ ἀπὸ τῆσ ἠπείρου τὴν Σικελίαν ὑπὸ σεισμῶν ἄλλοι τε κἀκεῖνοσ εἴρηκεν ἀφ’ οὗ δὴ Ῥήγιον κικλήσκεται. τεκμαίρονται δ’ ἀπὸ τῶν περὶ τὴν Αἴτνην συμπτωμάτων καὶ τῶν κατ’ ἄλλα μέρη τῆσ Σικελίασ καὶ τῶν κατὰ Λιπάραν καὶ τὰσ περὶ αὐτὴν νήσουσ, ἔτι δὲ τῶν κατὰ τὰσ Πιθηκούσσασ καὶ τὴν προσεχῆ περαίαν ἅπασαν οὐκ ἀπεικὸσ ὑπάρχειν καὶ τοῦτο συμβῆναι. νυνὶ μὲν οὖν ἀνεῳγμένων τῶν στομάτων, δι’ ὧν τὸ πῦρ ἀναφυσᾶται καὶ μύδροι καὶ ὕδατα ἐκπίπτει, σπάνιόν τι σείεσθαί φασι τὴν περὶ τὸν πορθμὸν γῆν, τότε δὲ πάντων ἐμπεφραγμένων τῶν εἰσ τὴν ἐπιφάνειαν πόρων, ὑπὸ γῆσ σμυχόμενον τὸ πῦρ καὶ τὸ πνεῦμα σεισμοὺσ ἀπειργάζετο σφοδρούσ, μοχλευόμενοι δ’ οἱ τόποι πρὸσ τὴν βίαν τῶν ἀνέμων ὑπεῖξάν ποτε καὶ ἀναρραγέντεσ ἐδέξαντο τὴν ἑκατέρωθεν θάλατταν καὶ ταύτην καὶ τὴν μεταξὺ τῶν ἄλλων τῶν ταύτῃ νήσων. καὶ γὰρ ἡ Προχύτη καὶ Πιθηκοῦσσαι ἀποσπάσματα τῆσ ἠπείρου καὶ αἱ Καπρίαι καὶ ἡ Λευκωσία καὶ Σειρῆνεσ καὶ αἱ Οἰνωτρίδεσ. αἱ δὲ καὶ ἐκ τοῦ πελάγουσ ἀνέδυσαν, καθάπερ καὶ νῦν πολλαχοῦ συμβαίνει· τὰσ μὲν γὰρ πελαγίασ ἐκ βυθοῦ μᾶλλον ἀνενεχθῆναι πιθανόν, τὰσ δὲ προκειμένασ τῶν ἀκρωτηρίων καὶ πορθμῷ διῃρημένασ ἐντεῦθεν ἀπερρωγέναι δοκεῖν εὐλογώτερον. πλὴν εἴτε διὰ ταῦτα τοὔνομα τῇ πόλει γέγονεν, εἴτε διὰ τὴν ἐπιφάνειαν τῆσ πόλεωσ ὡσ ἂν βασίλειον τῇ Λατίνῃ φωνῇ προσαγορευσάντων Σαυνιτῶν διὰ τὸ τοὺσ ἀρχηγέτασ αὐτῶν κοινωνῆσαι Ῥωμαίοισ τῆσ πολιτείασ καὶ ἐπὶ πολὺ χρήσασθαι τῇ Λατίνῃ διαλέκτῳ, πάρεστι σκοπεῖν, ὁποτέρωσ ἔχει τἀληθέσ. ἐπιφανῆ δ’ οὖν πόλιν οὖσαν καὶ πολλὰσ μὲν πόλεισ οἰκίσασαν πολλοὺσ δ’ ἄνδρασ παρασχομένην ἀξίουσ λόγου, τοὺσ μὲν κατὰ πολιτικὴν ἀρετὴν τοὺσ δὲ κατὰ παιδείαν, κατασκάψαι Διονύσιον αἰτιασάμενον, ὅτι αἰτησαμένῳ κόρην πρὸσ γάμον τὴν τοῦ δημίου θυγατέρα προὔτειναν· ὁ δ’ υἱὸσ αὐτοῦ μέροσ τι τοῦ κτίσματοσ ἀναλαβὼν Φοιβίαν ἐκάλεσεν. ἐπὶ Πύρρου δ’ ἡ τῶν Καμπανῶν φρουρὰ παρασπονδηθέντασ διέφθειρε τοὺσ πλείστουσ· μικρὸν δὲ πρὸ τῶν Μαρσικῶν καὶ σεισμοὶ κατήρειψαν πολὺ τῆσ κατοικίασ. Πομπήιον δ’ ἐκβαλὼν τῆσ Σικελίασ ὁ Σεβαστὸσ Καῖσαρ ὁρῶν λιπανδροῦσαν τὴν πόλιν συνοίκουσ ἔδωκεν αὐτῇ τῶν ἐκ τοῦ στόλου τινάσ, καὶ νῦν ἱκανῶσ εὐανδρεῖ. ἀπὸ δὲ τοῦ Ῥηγίου πλέοντι πρὸσ ἑώ Λευκοπέτραν καλοῦσιν ἄκραν ἀπὸ τῆσ χρόασ ἐν πεντήκοντα σταδίοισ, εἰσ ἣν τελευτᾶν φασι τὸ Ἀπέννινον ὄροσ.

ἐντεῦθεν δὲ Ἡράκλειον, ὃ δὴ τελευταῖον ἀκρωτήριον ὂν νεύει πρὸσ μεσημβρίαν· κάμψαντι γὰρ εὐθὺσ ὁ πλοῦσ λιβὶ μέχρι πρὸσ ἄκραν Ιἀπυγίαν· εἶτ’ ἐκκλίνει πρὸσ ἄρκτον ἀεὶ καὶ μᾶλλον καὶ πρὸσ τὴν ἑσπέραν ἐπὶ τὸν κόλπον τὸν Ιὄνιον. μετὰ δὲ τὸ Ἡράκλειον ἄκρα τῆσ Λοκρίδοσ ἣ καλεῖται Ζεφύριον, ἔχουσα τοῖσ ἑσπερίοισ ἀνέμοισ λιμένα, ἐξ οὗ καὶ τοὔνομα. εἶθ’ ἡ πόλισ οἱ Λοκροὶ οἱ Ἐπιζεφύριοι, Λοκρῶν ἄποικοι τῶν ἐν τῷ Κρισαίῳ κόλπῳ, μικρὸν ὕστερον τῆσ Κρότωνοσ καὶ Συρακουσσῶν κτίσεωσ ἀποικισθέντεσ ὑπὸ Εὐάνθουσ· Ἔφοροσ δ’ οὐκ εὖ τῶν Ὀπουντίων Λοκρῶν ἀποίκουσ φήσασ. ἔτη μὲν οὖν τρία ἢ τέτταρα ᾤκουν ἐπὶ τῷ Ζεφυρίῳ· καὶ ἔστιν ἐκεῖ κρήνη Λοκρία, ὅπου οἱ Λοκροὶ ἐστρατοπεδεύσαντο. εἶτα μετήνεγκαν τὴν πόλιν συμπραξάντων καὶ Συρακουσσίων. ἅμα γὰρ οὗτοι ἐν οἷσ . . . εἰσὶ δ’ ἀπὸ Ῥηγίου μέχρι Λοκρῶν ἑξακόσιοι στάδιοι. ἵδρυται δ’ ἡ πόλισ ἐπ’ ὀφρύοσ ἣν Ἐπῶπιν καλοῦσι. πρῶτοι δὲ νόμοισ ἐγγράπτοισ χρήσασθαι πεπιστευμένοι εἰσί·

καὶ πλεῖστον χρόνον εὐνομηθέντασ Διονύσιοσ ἐκπεσὼν ἐκ τῆσ Συρακουσσίων ἀνομώτατα πάντων διεχρήσατο, ὅσ γε προεγάμει μὲν παρεισιὼν εἰσ τὸ δωμάτιον τὰσ νυμφοστοληθείσασ, συναγαγὼν δὲ τὰσ ὡραίασ παρθένουσ περιστερὰσ κολοπτέρουσ ἐν τοῖσ συμποσίοισ ἠφίει, κἀκείνασ ἐκέλευσε θηρεύειν γυμνάσ, τινὰσ δὲ καὶ σανδάλια ὑποδουμένασ ἄζυγα, τὸ μὲν ὑψηλὸν τὸ δὲ ταπεινόν, περιδιώκειν τὰσ φάσσασ τοῦ ἀπρεποῦσ χάριν. δίκασ μέντοι ἔτισεν, ἐπειδὴ πάλιν εἰσ τὴν Σικελίαν ἐπανῆλθεν ἀναληψόμενοσ τὴν ἀρχήν· καταλύσαντεσ γὰρ οἱ Λοκροὶ τὴν φρουρὰν ἠλευθέρωσαν σφᾶσ καὶ τῆσ γυναικὸσ αὐτοῦ καὶ τῶν παιδίων κύριοι κατέστησαν· δύο δ’ ἦσαν αἱ θυγατέρεσ καὶ τῶν υἱῶν ὁ νεώτεροσ ἤδη μειράκιον· ἅτεροσ γὰρ Ἀπολλοκράτησ συνεστρατήγει τῷ πατρὶ τὴν κάθοδον. πολλὰ δὲ δεομένῳ τῷ Διονυσίῳ καὐτῷ καὶ Ταραντίνοισ ὑπὲρ αὐτοῦ προέσθαι τὰ σώματα ἐφ’ οἷσ ἂν ἐθελήσωσιν οὐκ ἔδοσαν, ἀλλὰ πολιορκίαν ὑπέμειναν καὶ πόρθησιν τῆσ χώρασ, τὸν δὲ θυμὸν εἰσ τὰσ θυγατέρασ τὸν πλεῖστον ἐξέχεαν· καταπορνευθείσασ γὰρ ἐστραγγάλησαν, εἶτα καύσαντεσ τὰ σώματα κατήλεσαν τὰ ὀστᾶ καὶ κατεπόντωσαν. τῆσ δὲ τῶν Λοκρῶν νομογραφίασ μνησθεὶσ Ἔφοροσ, ἣν Ζάλευκοσ συνέταξεν ἔκ τε τῶν Κρητικῶν νομίμων καὶ Λακωνικῶν καὶ ἐκ τῶν Ἀρεοπαγιτικῶν, φησὶν ἐν τοῖσ πρώτοισ καινίσαι τοῦτο τὸν Ζάλευκον ὅτι, τῶν πρότερον τὰσ ζημίασ τοῖσ δικασταῖσ ἐπιτρεψάντων ὁρίζειν ἐφ’ ἑκάστοισ τοῖσ ἀδικήμασιν, ἐκεῖνοσ ἐν τοῖσ νόμοισ διώρισεν, ἡγούμενοσ τὰσ μὲν γνώμασ τῶν δικαστῶν οὐχὶ τὰσ αὐτὰσ εἶναι περὶ τῶν αὐτῶν, τὰσ δὲ ζημίασ δεῖν εἶναι τὰσ αὐτάσ· ἐπαινεῖ δὲ καὶ τὸ ἁπλουστέρωσ αὐτὸν περὶ τῶν συμβολαίων διατάξαι. Θουρίουσ δ’ ὕστερον ἀκριβοῦν θέλοντασ πέρα τῶν Λοκρῶν ἐνδοξοτέρουσ μὲν γενέσθαι, χείρονασ δέ· εὐνομεῖσθαι γὰρ οὐ τοὺσ ἐν τοῖσ νόμοισ ἅπαντα φυλαττομένουσ τὰ τῶν συκοφαντῶν, ἀλλὰ τοὺσ ἐμμένοντασ τοῖσ ἁπλῶσ κειμένοισ. τοῦτο δὲ καὶ Πλάτων εἴρηκεν ὅτι παρ’ οἷσ πλεῖστοι νόμοι καὶ δίκαι παρὰ τούτοισ καὶ βίοι μοχθηροί, καθάπερ καὶ παρ’ οἷσ ἰατροὶ πολλοὶ καὶ νόσουσ εἰκὸσ εἶναι πολλάσ. τοῦ δὲ Ἅληκοσ ποταμοῦ τοῦ διορίζοντοσ τὴν Ῥηγίνην ἀπὸ τῆσ Λοκρίδοσ βαθεῖαν φάραγγα διεξιόντοσ ἴδιόν τι συμβαίνει τὸ περὶ τοὺσ τέττιγασ·

καὶ πόλισ ἐνταῦθα Μαμέρτιον καὶ ὁ δρυμὸσ ὁ φέρων τὴν ἀρίστην πίτταν τὴν Βρεττίαν, ὃν Σίλαν καλοῦσιν, εὔδενδρόσ τε καὶ εὐύδροσ, μῆκοσ ἑπτακοσίων σταδίων. οἱ μὲν γὰρ ἐν τῇ τῶν Λοκρῶν περαίᾳ φθέγγονται, τοῖσ δ’ ἀφώνοισ εἶναι συμβαίνει· τὸ δ’ αἴτιον εἰκάζουσιν ὅτι τοῖσ μὲν παλίνσκιόν ἐστι τὸ χωρίον ὥστ’ ἐνδρόσουσ ὄντασ μὴ διαστέλλειν τοὺσ ὑμένασ, τοὺσ δ’ ἡλιαζομένουσ ξηροὺσ καὶ κερατώδεισ ἔχειν ὥστ’ ἀπ’ αὐτῶν εὐφυῶσ ἐκπέμπεσθαι τὸν φθόγγον. ἐδείκνυτο δ’ ἀνδριὰσ ἐν Λοκροῖσ Εὐνόμου τοῦ κιθαρῳδοῦ τέττιγα ἐπὶ τὴν κιθάραν καθήμενον ἔχων. φησὶ δὲ Τίμαιοσ Πυθίοισ ποτὲ ἀγωνιζομένουσ τοῦτόν τε καὶ Ἀρίστωνα Ῥηγῖνον ἐρίσαι περὶ τοῦ κλήρου· τὸν μὲν δὴ Ἀρίστωνα δεῖσθαι τῶν Δελφῶν ἑαυτῷ συμπράττειν· ἱεροὺσ γὰρ εἶναι τοῦ θεοῦ τοὺσ προγόνουσ αὐτοῦ καὶ τὴν ἀποικίαν ἐνθένδε ἐστάλθαι· τοῦ δ’ Εὐνόμου φήσαντοσ ἀρχὴν μηδὲ μετεῖναι ἐκείνοισ τῶν περὶ φωνὴν ἀγωνισμάτων, παρ’ οἷσ καὶ οἱ τέττιγεσ εἰε͂ν ἄφωνοι τὰ εὐφθογγότατα τῶν ζῴων, ὅμωσ εὐδοκιμεῖν μηδὲν ἧττον τὸν Ἀρίστωνα καὶ ἐν ἐλπίδι τὴν νίκην ἔχειν, νικῆσαι μέντοι τὸν Εὔνομον καὶ ἀναθεῖναι τὴν λεχθεῖσαν εἰκόνα ἐν τῇ πατρίδι, ἐπειδὴ κατὰ τὸν ἀγῶνα μιᾶσ τῶν χορδῶν ῥαγείσησ ἐπιστὰσ τέττιξ ἐκπληρώσειε τὸν φθόγγον. τὴν δ’ ὑπὲρ τῶν πόλεων τούτων μεσόγαιαν Βρέττιοι κατέχουσι· μετὰ δὲ Λοκροὺσ Σάγρα, ὃν θηλυκῶσ ὀνομάζουσιν, ἐφ’ οὗ βωμοὶ Διοσκούρων, περὶ οὓσ Λοκροὶ μύριοι μετὰ Ῥηγίνων πρὸσ δεκατρεῖσ μυριάδασ Κροτωνιατῶν συμβαλόντεσ ἐνίκησαν·

ἀφ’ οὗ τὴν παροιμίαν πρὸσ τοὺσ ἀπιστοῦντασ ἐκπεσεῖν φασιν "ἀληθέστερα τῶν ἐπὶ Σάγρᾳ. " προσμεμυθεύκασι δ’ ἔνιοι καὶ διότι αὐθημερὸν τοῦ ἀγῶνοσ ἐνεστῶτοσ Ὀλυμπίασιν ἀπαγγελθείη τοῖσ ἐκεῖ τὸ συμβάν, καὶ εὑρεθείη τὸ τάχοσ τῆσ ἀγγελίασ ἀληθέσ. ταύτην δὲ τὴν συμφορὰν αἰτίαν τοῖσ Κροτωνιάταισ φασὶ τοῦ μὴ πολὺν ἔτι συμμεῖναι χρόνον διὰ τὸ πλῆθοσ τῶν τότε πεσόντων ἀνδρῶν. μετὰ δὲ τὴν Σάγραν Ἀχαιῶν κτίσμα Καυλωνία, πρότερον δ’ Αὐλωνία λεγομένη διὰ τὸν προκείμενον αὐλῶνα. ἔστι δ’ ἔρημοσ· οἱ γὰρ ἔχοντεσ εἰσ Σικελίαν ὑπὸ τῶν βαρβάρων ἐξέπεσον καὶ τὴν ἐκεῖ Καυλωνίαν ἔκτισαν. μετὰ δὲ ταύτην Σκυλλήτιον ἄποικοσ Ἀθηναίων τῶν μετὰ Μενεσθέωσ νῦν δὲ Σκυλάκιον καλεῖται, Κροτωνιατῶν δ’ ἐχόντων Διονύσιοσ Λοκροῖσ προσώρισεν. ἀπὸ δὲ τῆσ πόλεωσ καὶ ὁ κόλποσ Σκυλλητικὸσ ὠνόμασται, ποιῶν τὸν εἰρημένον ἰσθμὸν πρὸσ τὸν Ἱππωνιάτην κόλπον. ἐπεχείρησε δ’ ὁ Διονύσιοσ καὶ διατειχίζειν τὸν ἰσθμὸν στρατεύσασ ἐπὶ Λευκανούσ, λόγῳ μὲν ὡσ ἀσφάλειαν παρέξων ἀπὸ τῶν ἐκτὸσ βαρβάρων τοῖσ ἐντὸσ ἰσθμοῦ, τὸ δ’ ἀληθὲσ λῦσαι τὴν πρὸσ ἀλλήλουσ κοινωνίαν τῶν Ἑλλήνων βουλόμενοσ, ὥστ’ ἄρχειν ἀδεῶσ τῶν ἐντόσ· ἀλλ’ ἐκώλυσαν οἱ ἐκτὸσ εἰσελθόντεσ. μετὰ δὲ τὸ Σκυλλήτιον ἡ Κροτωνιᾶτισ χώρα καὶ τῶν Ιἀπύγων ἄκραι τρεῖσ.

μετὰ δὲ ταύτασ τὸ Λακίνιον Ἥρασ ἱερόν, πλούσιόν ποτε ὑπάρξαν καὶ πολλῶν ἀναθημάτων μεστόν. τὰ διάρματα δ’ οὐκ εὐκρινῶσ λέγεται· πλὴν ὥσ γε ἐπὶ τὸ πολὺ σταδίουσ ἀπὸ πορθμοῦ μέχρι Λακινίου Πολύβιοσ ἀποδίδωσι χιλίουσ καὶ τριακοσίουσ, ἐντεῦθεν δὲ καὶ δίαρμα εἰσ ἄκραν Ιἀπυγίαν ἑπτακοσίουσ. τοῦτο μὲν οὖν στόμα λέγουσι τοῦ Ταραντίνου κόλπου. αὐτὸσ δ’ ὁ κόλποσ ἔχει περίπλουν ἀξιόλογον μιλίων διακοσίων τετταράκοντα, ὡσ ὁ χωρογράφοσ φησί . . . τριακοσίων ὀγδοήκοντα . . . ἀζώνῳ, Ἀρτεμίδωροσ· τοσούτοισ δὲ καὶ λείπων . . . τοῦ πλάτουσ τοῦ στόματοσ τοῦ κόλπου. βλέπει δὲ πρὸσ ἀνατολὰσ χειμερινάσ, ἀρχὴ δ’ αὐτοῦ τὸ Λακίνιον· κάμψαντι γὰρ εὐθὺσ αἱ τῶν Ἀχαιῶν πόλεισ ἦσαν, αἳ νῦν οὐκ εἰσὶ πλὴν τῆσ Ταραντίνων. ἀλλὰ διὰ τὴν δόξαν τινῶν ἄξιον καὶ ἐπὶ πλέον αὐτῶν μνησθῆναι. πρώτη δ’ ἐστὶ Κρότων ἐν ἑκατὸν καὶ πεντήκοντα σταδίοισ ἀπὸ τοῦ Λακινίου καὶ ποταμὸσ Αἴσαροσ καὶ λιμὴν καὶ ἄλλοσ ποταμὸσ Νέαιθοσ, ᾧ τὴν ἐπωνυμίαν γενέσθαι φασὶν ἀπὸ τοῦ συμβεβηκότοσ.

καταχθέντασ γάρ τινασ τῶν ἀπὸ τοῦ Ἰλιακοῦ στόλου πλανηθέντων Ἀχαιῶν ἐκβῆναι λέγουσιν ἐπὶ τὴν κατάσκεψιν τῶν χωρίων, τὰσ δὲ συμπλεούσασ αὐτοῖσ Τρῳάδασ καταμαθούσασ ἔρημα ἀνδρῶν τὰ πλοῖα ἐμπρῆσαι βαρυνομένασ τὸν πλοῦν, ὥστ’ ἀναγκασθῆναι μένειν ἐκείνουσ, ἅμα καὶ τὴν γῆν σπουδαίαν ὁρῶντασ· εὐθὺσ δὲ καὶ ἄλλων πλειόνων εἰσαφικνουμένων καὶ ζηλούντων ἐκείνουσ κατὰ τὸ ὁμόφυλον, πολλὰσ κατοικίασ γενέσθαι, ὧν αἱ πλείουσ ὁμώνυμοι τῶν ποταμῶν ἐγένοντο. φησὶ δ’ Ἀντίοχοσ, τοῦ θεοῦ χρήσαντοσ Ἀχαιοῖσ Κρότωνα κτίζειν, ἀπελθεῖν Μύσκελλον κατασκεψόμενον τὸν τόπον, ἰδόντα δ’ ἐκτισμένην ἤδη Σύβαριν ποταμῷ τῷ πλησίον ὁμώνυμον κρῖναι ταύτην ἀμείνω· ἐπανερέσθαι δ’ οὖν ἀπιόντα τὸν θεὸν εἰ λῷον εἰή ταύτην ἀντ’ ἐκείνησ κτίζειν, τὸν δὲ ἀνειπεῖν ἐτύγχανε δὲ ὑπόκυφοσ ὢν ὁ Μύσκελλοσ Μύσκελλε βραχύνωτε, παρὲκ θεὸν ἄλλο ματεύων κλάσματα θηρεύεισ· δῶρον δ’ ὅ τι δῷ τισ ἐπαινεῖν. ἐπανελθόντα δὲ κτίσαι τὸν Κρότωνα συμπράξαντοσ καὶ Ἀρχίου τοῦ τὰσ Συρακούσσασ οἰκίσαντοσ, προσπλεύσαντοσ κατὰ τύχην ἡνίκα ὡρ́μητο ἐπὶ τὸν τῶν Συρακουσσῶν οἰκισμόν. ᾤκουν δὲ Ιἄπυγεσ τὸν Κρότωνα πρότερον, ὡσ Ἔφορόσ φησι. δοκεῖ δ’ ἡ πόλισ τά τε πολέμια ἀσκῆσαι καὶ τὰ περὶ τὴν ἄθλησιν· ἐν μιᾷ γοῦν Ὀλυμπιάδι οἱ τῶν ἄλλων προτερήσαντεσ τῷ σταδίῳ ἑπτὰ ἄνδρεσ ἅπαντεσ ὑπῆρξαν Κροτωνιᾶται, ὥστ’ εἰκότωσ εἰρῆσθαι δοκεῖ διότι Κροτωνιατῶν ὁ ἔσχατοσ πρῶτοσ ἦν τῶν ἄλλων Ἑλλήνων· καὶ τὴν παροιμίαν δὲ ὑγιέστερον Κρότωνοσ λέγουσαν ἐντεῦθεν εἰρῆσθαί φασιν, ὡσ τοῦ τόπου πρὸσ ὑγίειαν καὶ εὐεξίαν ἔχοντόσ τι φορόν. πλείστουσ οὖν Ὀλυμπιονίκασ ἔσχε, καίπερ οὐ πολὺν χρόνον οἰκηθεῖσα διὰ τὸν φθόρον τῶν ἐπὶ Σάγρᾳ πεσόντων ἀνδρῶν τοσούτων τὸ πλῆθοσ· προσέλαβε δὲ τῇ δόξῃ καὶ τὸ τῶν Πυθαγορείων πλῆθοσ καὶ Μίλων, ἐπιφανέστατοσ μὲν τῶν ἀθλητῶν γεγονὼσ ὁμιλητὴσ δὲ Πυθαγόρου διατρίψαντοσ ἐν τῇ πόλει πολὺν χρόνον. φασὶ δ’ ἐν τῷ συσσιτίῳ ποτὲ τῶν φιλοσόφων πονήσαντοσ στύλου τὸν Μίλωνα ὑποδύοντα σῶσαι ἅπαντασ, ὑποσπάσαι δὲ καὶ ἑαυτόν· τῇ δ’ αὐτῇ ῥώμῃ πεποιθότα εἰκὸσ καὶ τὴν ἱστορουμένην ὑπό τινων εὑρέσθαι καταστροφὴν τοῦ βίου. λέγεται γοῦν ὁδοιπορῶν ποτε δι’ ὕλησ βαθείασ παραβῆναι τὴν ὁδὸν ἐπὶ πλέον, εἶθ’ εὑρὼν ξύλον μέγα ἐσφηνωμένον, ἐμβαλὼν χεῖρασ ἅμα καὶ πόδασ εἰσ τὴν διάστασιν βιάζεσθαι πρὸσ τὸ διαστῆσαι τελέωσ· τοσοῦτον δ’ ἴσχυσε μόνον ὥστ’ ἐκπεσεῖν τοὺσ σφῆνασ· εἶτ’ εὐθὺσ ἐπισυμπεσεῖν τὰ μέρη τοῦ ξύλου, ἀποληφθέντα δ’ αὐτὸν ἐν τῇ τοιαύτῃ πάγῃ θηρόβρωτον γενέσθαι. ἐφεξῆσ δ’ ἐστὶν ἐν διακοσίοισ σταδίοισ Ἀχαιῶν κτίσμα ἡ Σύβαρισ δυεῖν ποταμῶν μεταξύ, Κράθιδοσ καὶ Συβάριδοσ·

οἰκιστὴσ δ’ αὐτῆσ ὁ Ἶσοσ Ἑλικεύσ. τοσοῦτον δ’ εὐτυχίᾳ διήνεγκεν ἡ πόλισ αὕτη τὸ παλαιὸν ὥστε τεττάρων μὲν ἐθνῶν τῶν πλησίον ἐπῆρξε, πέντε δὲ καὶ εἴκοσι πόλεισ ὑπηκόουσ ἔσχε, τριάκοντα δὲ μυριάσιν ἀνδρῶν ἐπὶ Κροτωνιάτασ ἐστράτευσεν, πεντήκοντα δὲ σταδίων κύκλον συνεπλήρουν οἰκοῦντεσ ἐπὶ τῷ Κράθιδι. ὑπὸ μέντοι τρυφῆσ καὶ ὕβρεωσ ἅπασαν τὴν εὐδαιμονίαν ἀφῃρέθησαν ὑπὸ Κροτωνιατῶν ἐν ἡμέραισ ἑβδομήκοντα· ἑλόντεσ γὰρ τὴν πόλιν ἐπήγαγον τὸν ποταμὸν καὶ κατέκλυσαν. ὕστερον δ’ οἱ περιγενόμενοι συνελθόντεσ ἐπῴκουν ὀλίγοι· χρόνῳ δὲ καὶ οὗτοι διεφθάρησαν ὑπὸ Ἀθηναίων καὶ ἄλλων Ἑλλήνων, οἳ συνοικήσοντεσ μὲν ἐκείνοισ ἀφίκοντο, καταφρονήσαντεσ δὲ αὐτῶν τοὺσ μὲν διεχειρίσαντο . . . τὴν δὲ πόλιν εἰσ ἕτερον τόπον μετέθηκαν πλησίον καὶ Θουρίουσ προσηγόρευσαν ἀπὸ κρήνησ ὁμωνύμου. ὁ μὲν οὖν Σύβαρισ τοὺσ πίνοντασ ἵππουσ ἀπ’ αὐτοῦ πτυρτικοὺσ ποιεῖ· διὸ καὶ τὰσ ἀγέλασ ἀπείργουσιν ἀπ’ αὐτοῦ· ὁ δὲ Κρᾶθισ τοὺσ ἀνθρώπουσ ξανθοτριχεῖν καὶ λευκοτριχεῖν ποιεῖ λουομένουσ καὶ ἄλλα πολλὰ πάθη ἰᾶται. Θούριοι δ’ εὐτυχήσαντεσ πολὺν χρόνον ὑπὸ Λευκανῶν ἠνδραποδίσθησαν, Ταραντίνων δ’ ἀφελομένων ἐκείνουσ ἐπὶ Ῥωμαίουσ κατέφυγον. οἱ δὲ πέμψαντεσ συνοίκουσ ὀλιγανδροῦσι μετωνόμασαν Κωπιὰσ τὴν πόλιν. μετὰ δὲ Θουρίουσ Λαγαρία φρούριον, Ἐπειοῦ καὶ Φωκέων κτίσμα, ὅθεν καὶ ὁ Λαγαριτανὸσ οἶνοσ, γλυκὺσ καὶ ἁπαλὸσ καὶ παρὰ τοῖσ ἰατροῖσ σφόδρα εὐδοκιμῶν·

καὶ ὁ Θουρῖνοσ δὲ τῶν ἐν ὀνόματι οἴνων ἐστίν. εἶθ’ Ἡράκλεια πόλισ μικρὸν ὑπὲρ τῆσ θαλάττησ, καὶ ποταμοὶ δύο πλωτοὶ Ἄκιρισ καὶ Σῖρισ, ἐφ’ οὗ πόλισ ἦν ὁμώνυμοσ Τρωική· χρόνῳ δὲ τῆσ Ἡρακλείασ ἐντεῦθεν οἰκισθείσησ ὑπὸ Ταραντίνων, ἐπίνειον αὕτη τῶν Ἡρακλεωτῶν ὑπῆρξε. διεῖχε δ’ Ἡρακλείασ μὲν τέτταρασ καὶ εἴκοσι σταδίουσ, Θουρίων δὲ περὶ τριακοσίουσ τριάκοντα. τῆσ δὲ τῶν Τρώων κατοικίασ τεκμήριον ποιοῦνται τὸ τῆσ Ἀθηνᾶσ τῆσ Ἰλιάδοσ ξόανον ἱδρυμένον αὐτόθι, ὅπερ καταμῦσαι μυθεύουσιν ἀποσπωμένων τῶν ἱκετῶν ὑπὸ Ιὤνων τῶν ἑλόντων τὴν πόλιν· τούτουσ γὰρ ἐπελθεῖν οἰκήτορασ φεύγοντασ τὴν Λυδῶν ἀρχήν, καὶ βίᾳ λαβεῖν τὴν πόλιν Χώνων οὖσαν, καλέσαι δὲ αὐτὴν Πολίειον· δείκνυσθαι δὲ καὶ νῦν καταμῦον τὸ ξόανον. ἰταμὸν μὲν οὖν καὶ τὸ οὕτω μυθεύειν, ὥστε μὴ καταμῦσαι ἀναινόμενον, καθάπερ καὶ ἐν Ἰλίῳ ἀποστραφῆναι κατὰ τὸν Κασάνδρασ βιασμόν, ἀλλὰ καὶ καταμῦον δείκνυσθαι· πολὺ δὲ ἰταμώτερον τὸ τοσαῦτα ποιεῖν ἐξ Ἰλίου κεκομισμένα ξόανα, ὅσα φασὶν οἱ συγγραφεῖσ· καὶ γὰρ ἐν Ῥώμῃ καὶ ἐν Λαουινίῳ καὶ ἐν Λουκερίᾳ καὶ ἐν Σειρίτιδι Ἰλιὰσ Ἀθηνᾶ καλεῖται ὡσ ἐκεῖθεν κομισθεῖσα. καὶ τὸ τῶν Τρῳάδων δὲ τόλμημα περιφέρεται πολλαχοῦ καὶ ἄπιστον φαίνεται καίπερ δυνατὸν ὄν. τινὲσ δὲ καὶ Ῥοδίων κτίσμα φασὶ καὶ Σειρῖτιν καὶ τὴν ἐπὶ τοῦ Τράεντοσ Σύβαριν. φησὶ δ’ Ἀντίοχοσ τοὺσ Ταραντίνουσ Θουρίοισ καὶ Κλεανδρίδᾳ τῷ στρατηγῷ φυγάδι ἐκ Λακεδαίμονοσ πολεμοῦντασ περὶ τῆσ Σειρίτιδοσ συμβῆναι, καὶ συνοικῆσαι μὲν κοινῇ, τὴν δ’ ἀποικίαν κριθῆναι Ταραντίνων, Ἡράκλειαν δ’ ὕστερον κληθῆναι μεταβαλοῦσαν καὶ τοὔνομα καὶ τὸν τόπον. ἑξῆσ δ’ ἐστὶ Μεταπόντιον, εἰσ ἣν ἀπὸ τοῦ ἐπινείου τῆσ Ἡρακλείασ εἰσὶ στάδιοι τετταράκοντα πρὸσ τοῖσ ἑκατόν.

Πυλίων δὲ λέγεται κτίσμα τῶν ἐξ Ἰλίου πλευσάντων μετὰ Νέστοροσ, οὓσ οὕτωσ ἀπὸ γεωργίασ εὐτυχῆσαί φασιν ὥστε θέροσ χρυσοῦν ἐν Δελφοῖσ ἀναθεῖναι. σημεῖον δὲ ποιοῦνται τῆσ κτίσεωσ τὸν τῶν Νηλειδῶν ἐναγισμόν· ἠφανίσθη δ’ ὑπὸ Σαυνιτῶν. Ἀντίοχοσ δέ φησιν ἐκλειφθέντα τὸν τόπον ἐποικῆσαι τῶν Ἀχαιῶν τινασ μεταπεμφθέντασ ὑπὸ τῶν ἐν Συβάρει Ἀχαιῶν, μεταπεμφθῆναι δὲ κατὰ μῖσοσ τὸ πρὸσ Ταραντίνουσ τῶν Ἀχαιῶν τῶν ἐκπεσόντων ἐκ τῆσ Λακωνικῆσ, ἵνα μὴ Ταραντῖνοι γειτνιῶντεσ ἐπιπηδήσαιεν τῷ τόπῳ. δυεῖν δ’ οὐσῶν πόλεων, τοῦ Μεταποντίου ἐγγυτέρω τῆσ δὲ Σειρίτιδοσ ἀπωτέρω τοῦ Τάραντοσ, πεισθῆναι τοὺσ ἀφιγμένουσ ὑπὸ τῶν Συβαριτῶν τὸ Μεταπόντιον κατασχεῖν· τοῦτο μὲν γὰρ ἔχοντασ ἕξειν καὶ τὴν Σειρῖτιν, εἰ δ’ ἐπὶ τὴν Σειρῖτιν τράποιντο, προσθήσειν τοῖσ Ταραντίνοισ τὸ Μεταπόντιον ἐν πλευραῖσ οὖσι. πολεμοῦντασ δ’ ὕστερον πρὸσ τοὺσ Ταραντίνουσ καὶ τοὺσ ὑπερκειμένουσ Οἰνωτροὺσ ἐπὶ μέρει διαλυθῆναι τῆσ γῆσ, ὅπερ γενέσθαι τῆσ τότε Ἰταλίασ ὁρ́ιον καὶ τῆσ Ιἀπυγίασ. ἐνταῦθα δὲ καὶ τὸν Μετάποντον μυθεύουσι καὶ τὴν Μελανίππην τὴν δεσμῶτιν καὶ τὸν ἐξ αὐτῆσ Βοιωτόν. δοκεῖ δ’ Ἀντίοχοσ τὴν πόλιν Μεταπόντιον εἰρῆσθαι πρότερον Μέταβον, παρωνομάσθαι δ’ ὕστερον· τήν τε Μελανίππην οὐ πρὸσ τοῦτον ἀλλὰ πρὸσ Δῖον κομισθῆναι ἐλέγχειν ἡρῷον τοῦ Μετάβου καὶ Ἄσιον τὸν ποιητὴν φήσαντα ὅτι τὸν Βοιωτὸν Δίου ἐνὶ μεγάροισ τέκεν εὐειδὴσ Μελανίππη ὡσ πρὸσ ἐκεῖνον ἀχθεῖσαν τὴν Μελανίππην, οὐ πρὸσ Μέταβον. οἰκιστὴσ δὲ τοῦ Μεταποντίου Δαύλιοσ ὁ Κρίσησ τύραννοσ γεγένηται τῆσ περὶ Δελφούσ, ὥσ φησιν Ἔφοροσ. ἔστι δέ τισ καὶ οὗτοσ λόγοσ ὡσ ὁ πεμφθεὶσ ὑπὸ τῶν Ἀχαιῶν ἐπὶ τὸν συνοικισμὸν Λεύκιπποσ εἰή, χρησάμενοσ δὲ παρὰ τῶν Ταραντίνων τὸν τόπον εἰσ ἡμέραν καὶ νύκτα μὴ ἀποδοίη, μεθ’ ἡμέραν μὲν λέγων πρὸσ τοὺσ ἀπαιτοῦντασ ὅτι καὶ εἰσ τὴν ἐφεξῆσ νύκτα αἰτήσαιτο καὶ λάβοι, νύκτωρ δ’ ὅτι καὶ πρὸσ τὴν ἑξῆσ ἡμέραν. ἐφεξῆσ δ’ ἐστὶν ὁ Τάρασ καὶ ἡ Ιἀπυγία, περὶ ὧν ἐροῦμεν, ὅταν πρότερον τὰσ προκειμένασ τῆσ Ἰταλίασ νήσουσ περιοδεύσωμεν κατὰ τὴν ἐξ ἀρχῆσ πρόθεσιν· ἀεὶ γὰρ τοῖσ ἔθνεσιν ἑκάστοισ τὰσ γειτνιώσασ προσκαταλέγοντεσ νήσουσ καὶ νῦν, ἐπειδὴ μέχρι τέλουσ ἐπεληλύθαμεν τὴν Οἰνωτρίαν, ἥνπερ καὶ Ἰταλίαν μόνην ὠνόμαζον οἱ πρότερον, δίκαιοί ἐσμεν φυλάξαι τὴν αὐτὴν τάξιν, ἐπελθόντεσ τὴν Σικελίαν καὶ τὰσ περὶ αὐτὴν νήσουσ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Strabo, Geography, Book 6, chapter 1

(스트라본, 지리학, Book 6, chapter 1)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION