Plutarch, Titus Flamininus, chapter 11

(플루타르코스, Titus Flamininus, chapter 11)

ὁ δ’ οὖν Τίτοσ, εἰ μὴ τάχιστα τῆσ θέασ διαλυθείσησ ὑπιδόμενοσ τὴν φορὰν τοῦ πλήθουσ καὶ τὸν δρόμον ἐξέκλινεν, οὐκ ἂν ἐδόκει περιγενέσθαι τοσούτων ὁμοῦ καὶ πάντοθεν αὐτῷ περιχεομένων. ὡσ δ’ ἀπέκαμον περὶ τὴν σκηνὴν αὐτοῦ βοῶντεσ ἤδη νυκτὸσ οὔσησ, αὖθισ οὕστινασ ἴδοιεν ἢ φίλουσ ἢ πολίτασ ἀσπαζόμενοι καὶ περιπλεκόμενοι, πρὸσ δεῖπνα καὶ πότουσ ἐτρέποντο μετ’ ἀλλήλων, ἐν ᾧ καὶ μᾶλλον, ὡσ εἰκὸσ, ἡδομένοισ ἐπῄει λογίζεσθαι καὶ διαλέγεσθαι περὶ τῆσ Ἑλλάδοσ, ὅσουσ πολεμήσασα πολέμουσ διὰ τὴν ἐλευθερίαν οὔπω τύχοι βεβαιότερον οὐδὲ ἥδιον αὐτῆσ, ἑτέρων προαγωνισαμένων ὀλίγου δεῖν ἀναίμακτοσ αὐτὴ καὶ ἀπενθὴσ φερομένη τὸ κάλλιστον καὶ περιμαχητότατον ἆθλον. ἦν δ’ ἄρα σπάνιον μὲν ἀνδρεία καὶ φρόνησισ ἐν ἀνθρώποισ, σπανιώτατον δὲ τῶν ἄλλων ἀγαθῶν ὁ δίκαιοσ.

οἱ γὰρ Ἀγησίλαοι καὶ Λύσανδροι καὶ οἱ Νικίαι καὶ οἱ Ἀλκιβιάδαι πολέμουσ μὲν εὖ διέπειν καὶ μάχασ νικᾶν κατά τε γῆν καὶ θάλασσαν ἄρχοντεσ ἠπίσταντο, χρῆσθαι δὲ πρὸσ χάριν εὐγενῆ καὶ τὸ καλὸν οἷσ κατώρθουν οὐκ ἔγνωσαν, ἀλλ’ εἰ τὸ Μαραθώνιόν τισ ἔργον ἀφέλοι καὶ τὴν ἐν Σαλαμῖνι ναυμαχίαν καὶ Πλαταιὰσ καὶ Θερμοπύλασ καὶ τὰ πρὸσ Εὐρυμέδοντι καὶ τὰ περὶ Κύπρον Κίμωνοσ ἔργα, πάσασ τὰσ μάχασ ἡ Ἑλλὰσ ἐπὶ δουλείᾳ μεμάχηται πρὸσ αὑτήν, καὶ πᾶν τρόπαιον αὐτῆσ συμφορὰ καὶ ὄνειδοσ ἐπ’ αὐτὴν ἕστηκε, τὰ πλεῖστα κακίᾳ καὶ φιλονεικίᾳ τῶν ἡγουμένων περιτραπείσησ.

ἀλλόφυλοι δὲ ἄνδρεσ, ἐναύσματα μικρὰ καὶ γλίσχρα κοινωνήματα παλαιοῦ γένουσ ἔχειν δοκοῦντεσ, ἀφ’ ὧν καὶ λόγῳ τι καὶ γνώμῃ τῶν χρησίμων ὑπάρξαι τῇ Ἑλλάδι θαυμαστὸν ἦν, οὗτοι τοῖσ μεγίστοισ κινδύνοισ καὶ πόνοισ ἐξελόμενοι τὴν Ἑλλάδα δεσποτῶν χαλεπῶν καὶ τυράννων ἐλευθεροῦσι.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION