Plutarch, Titus Flamininus, chapter 10 5:

καὶ πάλιν ἀνειπεῖν κελευόντων ὡσ δὲ αὖθισ ἡσυχίασ γενομένησ ἀναγαγὼν ὁ κῆρυξ τὴν φωνὴν προθυμότερον εἰσ ἅπαντασ ἐγεγώνει καὶ διῆλθε τὸ κήρυγμα, κραυγὴ μὲν ἄπιστοσ τὸ μέγεθοσ διὰ χαρὰν ἐχώρει μέχρι θαλάττησ, ὀρθὸν δὲ ἀνειστήκει τὸ θέατρον, οὐδεὶσ δὲ λόγοσ ἦν τῶν ἀγωνιζομένων, ἔσπευδον δὲ πάντεσ ἀναπηδῆσαι καὶ δεξιώσασθαι καὶ προσειπεῖν τὸν σωτῆρα τῆσ Ἑλλάδοσ καὶ πρόμαχον.