Plutarch, Titus Flamininus, chapter 2

(플루타르코스, Titus Flamininus, chapter 2)

τοῦτο δὲ αὑτὸν ἐπῆρε μάλιστα τὰσ διὰ μέσου καὶ συνήθεισ τοῖσ νέοισ ἀρχὰσ ὑπερβάντα, δημαρχίαν καὶ στρατηγίαν καὶ ἀγορανομίαν, εὐθὺσ αὑτὸν ὑπατείασ ἀξιοῦν καὶ κατῄει τοὺσ ἀπὸ τῶν κληρουχιῶν ἔχων προθύμουσ. ἡ μὲν σύγκλητοσ ἀπέδωκε τῷ δήμῳ τὴν ψῆφον, ὁ δὲ δῆμοσ ἀπέδειξεν αὑτὸν ὕπατον μετὰ Σέξτου Αἰλίου, καίπερ οὔπω τριάκοντα ἔτη γεγονότα, Κλήρῳ δὲ λαγχάνει τὸν πρὸσ Φίλιππον καὶ Μακεδόνασ πόλεμον, εὐτυχίᾳ τινὶ τῶν Ῥωμαίων συλλαχὼν πράγμασι καὶ ἀνθρώποισ οὐ πάντα πολέμῳ καὶ βίᾳ χρωμένου δεομένοισ ἄρχοντοσ, ἀλλὰ πειθοῖ καὶ .

ὁμιλίᾳ μᾶλλον ἁλωσίμοισ. Φιλίππῳ γὰρ ἦν στόμωμα μὲν εἰσ μάχην ἀποχρῶν ἡ Μακεδόνων ἀρχή, ῥώμη δὲ πολέμου τριβὴν ἔχοντοσ καὶ χορηγία καὶ καταφυγὴ καὶ ὄργανον ὅλωσ τῆσ φάλαγγοσ ἡ τῶν Ἑλλήνων δύναμισ, ὧν μὴ διαλυθέντων ἀπὸ τοῦ Φιλίππου μιᾶσ μάχησ οὐκ ἦν ἔργον ὁ πρὸσ αὑτὸν πόλεμοσ.

ἡ δ’ Ἑλλὰσ οὔπω πολλὰ συνενηνεγμένη Ῥωμαίοισ, ἀλλὰ τότε πρῶτον ἐπιμιγνυμένη ταῖσ πράξεσιν, εἰ μὴ φύσει τε χρηστὸσ ἦν ὁ ἄρχων καὶ λόγῳ μᾶλλον ἢ πολέμῳ χρώμενοσ, ἐντυγχάνοντί τε προσῆν πιθανότησ καὶ πρᾳότησ ἐντυγχανομένῳ καὶ τόνοσ πλεῖστοσ ὑπὲρ τῶν δικαίων, οὐκ ἂν οὕτωσ ῥᾳδίωσ ἀντὶ τῶν συνήθων ἀλλόφυλον ἀρχὴν ἠγάπησε.

ταῦτα μὲν οὖν ἐπὶ τῶν πράξεων αὐτοῦ δηλοῦται.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION