헬라어 문장 검색 - Πλυταρ́Θυαεστι

(플루타르코스, Quaestiones Convivales, book 1, ὅτι τρία μέρη τῆσ ὀρχήσεωσ, φορὰ καὶ σχῆμα καὶ δεῖξισ· καὶ τί ἕκαστον αὐτῶν, καί τίνα κοινὰ ποιητικῆσ καὶ ὀρχηστικῆσ.)

ἐκ τούτου πυραμοῦντοσ ἐπῆραν τουτ’ ἐσπᾶσι νικητήριον ὀρχήσεωσ· ἀπεδείχθη δὲ κριτὴσ μετὰ Μενίσκου τοῦ παιδοτρίβου Λαμπρίασ ὁ ἀδελφόσ·

ὠρχήσατο γὰρ πιθανῶσ τὴν πυρρίχην καὶ χειρονομῶν ἐν ταῖσ παλαίστραισ ἐδόκει διαφέρειν τῶν παίδων. δύο τοὺσ εὐδοκίμουσ καὶ βουλομένουσ ἀνασῴζειν τὴν ἐμμέλειαν ἠξίουν τινὲσ ὀρχεῖσθαι φορὰν παρὰ φοράν.

διελθεῖν.

ἔφη δὲ τρία εἶναι, τὴν φορὰν καὶ τὸ σχῆμα καὶ τὴν δεῖξιν. ἡ γὰρ ὄρχησισ ἔκ τε κινήσεων καὶ σχέσεων συνέστηκεν, ὡσ τὸ μέλοσ τῶν φθόγγων καὶ τῶν διαστημάτων ἐνταῦθα δ’ αἱ μοναὶ πέρατα τῶν κινήσεών εἰσι.

φορὰσ μὲν οὖν τὰσ κινήσεισ ὀνομάζουσι, σχήματα δὲ σχέσεισ καὶ διαθέσεισ, εἰσ ἃσ φερόμεναι τελευτῶσιν αἱ κινήσεισ, ὅταν Ἀπόλλωνοσ ἢ Πανὸσ ἤ τινοσ Βάκχησ σχῆμα διαθέντεσ ἐπὶ τοῦ σώματοσ γραφικῶσ τοῖσ εἴδεσιν ἐπιμένωσι. τὸ δὲ τρίτον, ἡ δεῖξισ, οὐ μιμητικόν ἐστιν, ἀλλὰ δηλωτικὸν ἀληθῶσ τῶν ὑποκειμένων ὡσ γὰρ οἱ ποιηταὶ τοῖσ κυρίοισ ὀνόμασι δεικτικῶσ χρῶνται, τὸν Ἀχιλλέα καὶ τὸν Ὀδυσσέα καὶ τὴν γῆν καὶ τὸν οὐρανὸν ὀνομάζοντεσ, ὡσ ὑπὸ τῶν πολλῶν λέγονται·

"ἴσασ ὑσμίνη κεφαλὰσ, ἔχειν·

ὁ πετόμενοσ ἱερὸν ἀνὰ Διὸσ αἰθέρα γοργοφόνοσ, καὶ περὶ τοῦ ἵππου Πίνδαροσ ὅτε παρ’ Ἀλφεῷ σύτο δέμασ ἀκέντητον ἐν δρόμοισι παρέχων καὶ Ὅμηροσ ἐπὶ τῆσ ἱπποδρομίασ ἁρ́ματα δ’ αὖ χαλκῷ πεπυκασμένα κασσιτέρῳ τε ἵπποισ ὠκυπόδεσσιν ἐπέτρεχον·

οὕτωσ ἐν ὀρχήσει τὸ μὲν σχῆμα μιμητικόν ἐστι μορφῆσ καὶ ἰδέασ, καὶ πάλιν ἡ φορὰ πάθουσ τινὸσ ἐμφαντικὸν ἢ πράξεωσ ἢ δυνάμεωσ·

ταῖσ δὲ δείξεσι κυρίωσ αὐτὰ δηλοῦσι τὰ πράγματα, τὴν γῆν, τὸν οὐρανόν, αὐτοὺσ τοὺσ πλησίον·

ὡσ τὰ τοιαῦτα καὶ Θέμιν αἰδοίην ἑλικοβλέφαρὸν τ’ Ἀφροδίτην Ἥρην τε χρυσοστέφανον καλήν τε Διώνην·

καὶ Ἕλληνοσ δ’ ἐγένοντο θεμιστοπόλοι βασιλῆεσ, Δῶρόσ τε ,Ξοῦθόσ τε καὶ Αἰόλοσ ἱππιοχάρμησ εἰ δὲ μή, τοῖσ ἄγαν πεζοῖσ καὶ κακομέτροισ, ὡσ τὰ τοιαῦτα ἐγένοντο τοῦ μὲν Ἡρακλῆσ τοῦ δ’ Ἴφικλοσ·

τῆσ δὲ πατὴρ καὶ ἀνὴρ καὶ παῖσ βασιλεῖσ, καὶ ἀδελφοί, καὶ πρόγονοι·

κλῄζει δ’ Ἑλλὰσ Ὀλυμπιάδα.

τοιαῦτα γὰρ ἁμαρτάνεται καὶ περὶ τὴν ὄρχησιν ἐν ταῖσ δείξεσιν, ἂν πιθανότητα μηδὲ χάριν μετ’ εὐπρεπείασ καὶ ἀφελείασ ἔχωσι. καὶ ὅλωσ ἔφη μεταθήσειν τὸ Σιμωνίδειον ἀπὸ τῆσ ζωγραφίασ ἐπὶ τὴν ὄρχησιν· ποίησιν γὰρ εἶναι τὴν ὄρχησιν σιωπῶσαν, καὶ φθεγγομένην ὄρχησιν πάλιν τὴν ποίησιν·

ὅθεν εἶπεν οὔτε γραφικῇ μετεῖναι ποιητικῆσ οὔτε ποιητικῇ γραφικῆσ, οὐδὲ χρῶνται τὸ παράπαν ἀλλήλαισ. καὶ μέθεξισ ἀλλήλων ἐστί, καὶ μάλιστα μιμούμεναι περὶ τὸ ὑπορχημάτων γένοσ ἐνεργὸν ἀμφότεραι τὴν διὰ τῶν σχημάτων καὶ τῶν ὀνομάτων μίμησιν ἀποτελοῦσι.

δόξειε δ’ ἂν ὥσπερ ἐν γραφικῇ τὰ μὲν ποιήματα τοῖσ χρώμασιν ἑοικέναι τὰ δ’ ὀρχήματα ταῖσ γραμμαῖσ, ὑφ’ ὧν ὁρίζεται τὰ εἴδη.

δηλοῖ δ’ ὁ μάλιστα κατωρθωκέναι δόξασ ἐν ὑπορχήμασι καὶ γεγονέναι πιθανώτατοσ ἑαυτοῦ τὸ δεῖσθαι τὴν ἑτέραν τῆσ ἑτέρασ τὸ γάρ ἀπέλαστον ἵππον ἢ κύνα Ἀμυκλαίαν ἀγωνίῳ ἐλελιζόμενοσ ποδὶ μίμεο καμπύλον μέλοσ διώκων·

καὶ τὰ ἑξῆσ μονονοὺ λειόθεν τὴν ἐν ὀρχήσει διάθεσιν τὰ ποιήματα καὶ παρακαλεῖν τὼ χεῖρε καὶ τὼ πόδε, μᾶλλον δ’ ὅλον ὥσπερ τισὶ μηρίνθοισ ἕλκειν τὸ σῶμα τοῖσ μέλεσι καὶ ἐντείνειν, τούτων δὲ λεγομένων καὶ ᾀδομένων, ἡσυχίαν ἄγειν μὴ δυναμένοισ.

αὐτὸσ γοῦν ἑαυτὸν οὐκ αἰσχύνεται περὶ τὴν ὄρχησιν οὐχ ἧττον ἢ τὴν ποίησιν ἐγκωμιάζων, ὅταν δὲ γηρῶσαι νῦν ἐλαφρὸν ὄρχημ’ ἀοιδᾷ ποδῶν μιγνύμεν, Κρῆτα μιν καλέοισι τρόπον.

ἀλλ’ οὐδὲν οὕτωσ τὸ νῦν ἀπολέλαυκε τῆσ κακομουσίασ ὡσ ἡ ὄρχησισ.

διὸ καὶ πέπονθεν ὃ φοβηθεὶσ Ἴβυκοσ ἐποίησε δέδοικα μή τι πὰρ θεοῖσ ἀμπλακὼν τιμὰν πρὸσ ἀνθρώπων ἀμείψω. τῶν μὲν ἐμπλήκτων καὶ ἀνοήτων κρατεῖ θεάτρων, ὥσπερ τύραννοσ ὑπήκοον ἑαυτῇ πεποιημένη μουσικὴν ὀλίγου δεῖν ἅπασαν, τὴν δὲ παρὰ τοῖσ νοῦν ἔχουσι καὶ θείοισ ἀνδράσιν ὡσ ἀληθῶσ τιμὴν ἀπολώλεκε.

ταῦτα σχεδόν, ὦ Σόσσιε Σενεκίων, τελευταῖα τῶν ἐν τοῖσ Μουσείοισ τότε παρ’ Ἀμμωνίῳ τῷ ἀγαθῷ φιλολογηθέντων.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION