헬라어 문장 검색 - Πλυταρ́Θυαεστι

(플루타르코스, Quaestiones Convivales, book 4, Εἰ ἡ θάλασσα τῆσ γῆσ εὐοψοτέρα.)

τῆσ Εὐβοίασ ὁ Αἰδηψόσ, οὗ τὰ Θερμὰ χωρίον ἐστὶν αὐτοφυὲσ πολλὰ πρὸσ ἡδονὰσ ἔχον ἐλευθερίουσ καὶ κατεσκευασμένον . ,οἰκήσεσι καὶ διαίταισ, κοινὸν οἰκητήριον ἀποδέδεικται τῆσ Ἑλλάδοσ· ἧττον ἡ θάλαττα παρέχει τὴν ἀγορὰν εὐτράπεζον, ἐν τόποισ καθαροῖσ καὶ ἀγχιβαθέσι γενναῖον ἰχθὺν καὶ πολὺν ἐκτρέφουσα.

μάλιστα δ’ ἀνθεῖ τὸ χωρίον ἀκμάζοντοσ ἐάροσ·

πολλοὶ γὰρ ἀφικνοῦνται τὴν ὡρ́αν αὐτόθι καὶ συνουσίασ ποιοῦνται μετ’ ἀλλήλων ἐν ἀφθόνοισ πᾶσι, καὶ πλείστασ περὶ λόγουσ ὑπὸ σχολῆσ διατριβὰσ ἔχουσι. Καλλιστράτου δὲ τοῦ σοφιστοῦ παρόντοσ, ἔργον ἦν ἀλλαχόθι δειπνεῖν·

ἄμαχοσ γὰρ ἡ φιλοφροσύνη, καὶ τὸ πάντασ εἰσ ταὐτὸ συνάγειν ἐπιεικῶσ τοὺσ χαρίεντασ ἣδιστον παρεῖχε πολλάκισ μὲν γὰρ ἐμιμεῖτο τῶν παλαιῶν τὸν Κίμωνα, πολλοὺσ καὶ παντοδαποὺσ ἑστιῶν ἡδέωσ· ἀεὶ δ’ ὡσ ἔποσ εἰπεῖν τὸν Κελεόν, ὃν πρῶτον ἱστοροῦσιν εὐδοκίμων καὶ ἀγαθῶν ἀνδρῶν κατασκευάσαντα σύνοδον καθημερινὴν ὀνομάσαι πρυτανεῖον.

ἐγίγνοντο δὴ λόγοι τοιαύτῃ συνουσίᾳ πρέποντεσ ἑκάστοτε·

"ἀμφίαλον ὢν ζῷον καὶ τοσαύταισ ἐντεθραμμένοσ θαλάτταισ, αἳ τὴν ἱερὰν πέριξ ὑμῶν ἑλίττουσι Νικόπολιν, οὐκ ἀμύνεισ τῷ Ποσειδῶνι;

ὁ Σύμμαχοσ εἶπε, καὶ σὲ παραλαμβάνω καὶ παρακαλῶ, τὰ ἥδιστα τῆσ Ἀχαϊκῆσ καρπούμενον θαλάττησ.

"ἰώμεν ἐπὶ τὴν συνήθειαν.

"ὡσ γὰρ πολλῶν ὄντων ποιητῶν ἕνα τὸν κράτιστον ἐξαιρέτωσ ποιητὴν καλοῦμεν, οὕτω πολλῶν ὄντων ὄψων ἐκνενίκηκεν ὁ ἰχθὺσ μόνοσ ἢ μάλιστὰ γ’ ὄψον καλεῖσθαι διὰ τὸ πολὺ πάντων ἀρετῇ κρατεῖν. καὶ γὰρ ὀψοφάγουσ καὶ φιλόψουσ λέγομεν οὐχὶ τοὺσ βοείοισ χαίροντασ, ὥσπερ Ἡρακλῆσ ὃσ τοῖσ κρέασι χλωρὰ σῦκ’ ἐπήσθιεν οὐδὲ τὸν φιλόσυκον οἱο͂σ ἦν Πλάτων, οὐ φιλόβοτρυν οἱο͂σ Ἀρκεσίλαοσ· "ἀλλὰ τοὺσ περὶ τὴν ἰχθυοπωλίαν ἀναδιδόντασ ἑκάστοτε καὶ τοῦ κώδωνοσ ὀξέωσ ἀκούοντασ. "καὶ ὁ Δημοσθένησ τὸν Φιλοκράτην φησὶν ἐκ τοῦ προδοτικοῦ χρυσίου πόρνασ καὶ ἰχθῦσ ἀγοράζειν, ἐπ’ ὀψοφαγίᾳ καὶ ἀσελγείᾳ τὸν ἄνδρα λοιδορῶν. ὁ δὲ Κτησιφῶν οὐ κακῶσ, ὀψοφάγου τινὸσ ἐν τῇ βουλῇ βοῶντοσ ῥαγήσεσθαι, μηδαμῶσ εἶπεν ὦ ἄνθρωπε ποιήσῃσ ἡμᾶσ ἰχθυοβρώτουσ. "ὁ δὲ τὸ στιχίδιον τοῦτο ποιήσασ πρὸσ καππάριον ζῇσ δυνάμενοσ πρὸσ ἀνθίαν τί ποτε βούλεται; "τί δ’ οἱ πολλοὶ βούλονται, πρὸσ θεῶν, ὅταν ἡδέωσ γενέσθαι παρακαλοῦντεσ ἀλλήλουσ λέγωσι σήμερον ἀκτάσωμεν οὐχὶ τὸ παρ’ ἀκτῇ δεῖπνον ἥδιστον ἀποφαίνουσιν ὥσπερ ἔστιν; "οὐ διὰ τὰ κύματα καὶ τὰσ ψηφῖδασ τί γάρ; "ἐπ’ ἀκτῆσ τισ λέκυθον ὀψᾶται καὶ κάππαριν; "̓ ἀλλ’ ὡσ ἰχθύοσ ἀφθόνου καὶ νεαροῦ τὴν παράλιον τράπεζαν εὐποροῦσαν. "καὶ μέντοι καὶ πιπράσκεται παρὰ λόγον ἁπάντων τιμιώτατον τὸ θαλάττιον ὄψον· "ὁ γοῦν Κάτων οὐχ ὑπερβολικῶσ ἀλλ’ ἀληθῶσ πρὸσ τὴν τρυφὴν καὶ πολυτέλειαν τῆσ πόλεωσ δημηγορῶν εἶπεν, ὅτι πλείονοσ πιπράσκεται ἐν Ῥώμῃ ἰχθὺσ ἢ βοῦσ. κεράμιόν τε γὰρ πωλοῦσι τιμῆσ, ὅσην οὐκ ἂν ἑκατόμβη βούπρῳροσ ἄλφοι κατακοπεῖσα. "καίτοι φαρμάκων δυνάμεωσ ὁ ἰατρικώτατοσ ἄριστοσ κριτὴσ καὶ μελῶν ἀρετῆσ ὁ φιλομουσότατοσ, οὐκοῦν καὶ ἀρετῆσ ὄψων ὁ φιλοψότατοσ· "οὐ γὰρ Πυθαγόρᾳ γε τούτων οὐδὲ Ξενοκράτει διαιτητῇ χρηστέον, Ἀνταγόρᾳ δὲ τῷ ποιητῇ καὶ Φιλοξένῳ τῷ Ἐρύξιδοσ καὶ τῷ ζωγράφῳ Ἀνδροκύδει, ὅν φασι τὴν Σκύλλαν ζωγραφοῦντα τοὺσ περὶ αὐτὴν ἰχθῦσ ἐμπαθέστατα καὶ ζωτικώτατα δι’ ὀψοφαγίαν ἐξεργάσασθαι. "Ἀνταγόρᾳ δ’ ὁ βασιλεὺσ Ἀντίγονοσ ἐν τῷ στρατοπέδῳ λοπάδα γόγγρων ἕψοντι περιεζωσμένῳ παραστὰσ ἆρά γ’ εἶπε τὸν Ὅμηρον οἰεί τὰσ τοῦ Ἀγαμέμνονοσ πράξεισ ἀναγράφειν γόγγρουσ ἕψοντα; "κἀκεῖνοσ οὐ φαύλωσ σὺ δ’ οἰεί ἔφησε τὸν Ἀγαμέμνονα τὰσ πράξεισ ἐκείνασ ἐργάσασθαι πολυπραγμονοῦντα, τίσ ἐν τῷ στρατοπέδῳ γόγγρον ἕψει ; "ἔγωγε συμβάλλομαι καὶ ὑμῖν καὶ νὴ Δία τοῖσ ἰχθυοπώλαισ ἀπὸ τῶν μαρτύρων καὶ τῆσ συνηθείασ.

"τῷ πράγματι μετὰ σπουδῆσ πρόσειμι καὶ διαλεκτικώτερον.

"εἰ γὰρ ὄψον ἐστὶ τὸ τὴν τροφὴν ἐφηδῦνον, ἄριστον ἂν ὄψον εἰή τὸ μάλιστα τὴν ὄρεξιν ἐπὶ τῷ σίτῳ κατασχεῖν δυνάμενον. "ὥσπερ οὖν οἱ προσαγορευθέντεσ Ἐλπιστικοὶ φιλόσοφοι συνεκτικώτατον εἶναι τοῦ βίου τὸ ἐλπίζειν ἀποφαίνονται τῷ ἀπούσησ ἐλπίδοσ οὐδ’ ἡδυνούσησ οὐκ ἀνεκτὸν εἶναι τὸν βίον, οὕτω καὶ τῆσ ἐπὶ τὴν τροφὴν ὀρέξεωσ συνεκτικὸν θετέον, οὗ μὴ παρόντοσ ἄχαρισ γίγνεται τροφὴ πᾶσα καὶ δυσπρόσοιστοσ. "τῶν μὲν οὖν ἐκ γῆσ τοιοῦτον οὐδὲν εὑρήσεισ, τῶν δὲ θαλαττίων τὸν ἅλα πρῶτον, οὗ χωρὶσ οὐδὲν ὡσ ἔποσ εἰπεῖν ἐστιν ἐδώδιμον· "ἀλλὰ καὶ τὸν ἄρτον οὗτοσ ἐμμιγνύμενοσ συνηδύνει· "διὸ καὶ Δήμητροσ σύνναοσ ὁ Ποσειδῶν, καὶ τῶν ἄλλων ὄψων οἱ ἅλεσ ἥδιστον ὄψον εἰσίν. οἱ γοῦν ἡρ́ωεσ εὐτελοῦσ καὶ λιτῆσ ἐθάδεσ ὥσπερ ἀσκηταὶ διαίτησ ὄντεσ καὶ τῆσ τροφῆσ πᾶσαν ἡδονὴν ἐπίθετον καὶ περίεργον ἀφελόντεσ, ὡσ μηδ’ ἰχθύσι χρῆσθαι παρὰ τὸν Ἑλλήσποντον στρατοπεδεύοντεσ, οὐχ ὑπέμενον τὰ κρέα χωρὶσ ἁλῶν προσφέρεσθαι, μαρτυροῦντεσ ὅτι τοῦτο τῶν ὄψων μόνον ἀπαραίτητόν ἐστιν. "ὡσ γὰρ τὰ χρώματα τοῦ φωτόσ, οὕτωσ οἱ χυμοὶ τοῦ ἁλὸσ δέονται πρὸσ τὸ κινῆσαι τὴν αἴσθησιν εἰ δὲ μή, βαρεῖσ τῇ γεύσει προσπίπτουσι καὶ ναυτιώδεισ. "νέκυεσ γὰρ κοπρίων ἐκβλητότεροι καθ’ Ἡράκλειτον, κρέασ δὲ πᾶν νεκρόν ἐστι καὶ νεκροῦ μέροσ· "ἡ δὲ τῶν ἁλῶν δύναμισ, ὥσπερ ψυχὴ παραγενομένη, χάριν αὐτῷ καὶ ἡδονὴν προστίθησι. "διὸ καὶ προλαμβάνουσι τῆσ ἄλλησ τροφῆσ τὰ δριμέα καὶ τὰ ἁλμυρά, καὶ ὅλωσ ὅσα μάλιστα τῶν ἁλῶν μετέσχηκε· "γίγνεται γὰρ φίλτρα ταῦτα τῇ ὀρέξει πρὸσ τἄλλα ὄψα, καὶ δελεασθεῖσα διὰ τούτων ἐπ’ ἐκεῖνα πρόσεισι νεαλὴσ καὶ πρόθυμοσ· "ἐὰν δ’ ἀπ’ ἐκείνων ἄρξηται, ταχέωσ ἀπαγορεύει. "οὐ μόνον τοίνυν πρὸσ τὴν τροφὴν ἀλλὰ καὶ πρὸσ ποτὸν ὄψον εἰσὶν οἱ ἅλεσ. "τὸ μὲν γὰρ Ὁμηρικὸν ἐκεῖνο κρόμυον ποτῷ ὄψον ναύταισ καὶ κωπηλάταισ μᾶλλον ἢ βασιλεῦσιν ἐπιτήδειον ἦν· "τὰ δ’ ὑφαλμυρίζοντα μετρίωσ τῶν σιτίων δι’ εὐστομίαν πᾶν μὲν οἴνου γένοσ ἡδὺ τῇ γεύσει καὶ λεῖον ἐπάγει, πᾶν δ’ ὕδωρ προσφιλὲσ παρέχεσθαι ἄλκιμον· "ἀηδίασ δὲ καὶ δυσχερείασ, ἣν ἐμποιεῖ τὸ κρόμμυον, οὐδ’ ὀλίγον μετέσχηκεν ἀλλὰ καὶ διαφορεῖ τὴν ἄλλην τροφὴν καὶ παραδίδωσιν εὐπειθῆ καὶ μαλακωτέραν τῇ πέψει, εὔχαριν μὲν χάριν ὄψου δύναμιν δὲ φαρμάκου τῷ σώματι τῶν ἁλῶν προσφερομένων. "καὶ μὴν τὰ γ’ ἄλλα θαλάττησ ὄψα πρὸσ τῷ ἡδίστῳ καὶ τὸ ἀβλαβέστατον ἔχει· "κρεώδη μὲν γάρ ἐστιν οὐ βαρύνει δ’ ὁμοίωσ, ἀλλὰ καταπέττεται καὶ διαφορεῖται ῥᾳδίωσ. "μαρτυρήσει δ’ οὑτοσὶ Ζήνων καὶ νὴ Δία Κράτων, οἳ τοὺσ ἀσθενοῦντασ πρὸ τῶν ἄλλων ἁπάντων ἐπὶ τὸν ἰχθὺν ἄγουσιν ὡσ κουφότατον ὄψων. "καὶ λόγον ἔχει τὴν θάλατταν ὑγιεινὰ καὶ διαπεπονημένα τοῖσ σώμασιν ἐκτρέφειν, εἴ γε καὶ ἡμῖν ἀέρα λεπτότητι καὶ καθαρότητι πρόσφορον ἀναδίδωσιν. "ἀλλ’ ἔτι τῷ λόγῳ προσφιλοσοφήσωμεν.

"ὁ γὰρ ἐμὸσ πάπποσ εἰώθει λέγειν ἑκάστοτε τοὺσ Ιοὐδαίουσ ἐπισκώπτων, ὅτι τὸ δικαιότατον κρέασ οὐκ ἐσθίουσιν· "ἡμεῖσ δὲ φήσομεν δικαιότατον ὄψον εἶναι τὸ ἐκ θαλάττησ· "πρὸσ μὲν γὰρ ταυτὶ τὰ χερσαῖα κἂν ἄλλο μηδὲν ἡμῖν δίκαιον, ἀλλὰ τρέφεταί γε τοῖσ αὐτοῖσ καὶ λαμβάνει τὸν αὐτὸν ἀέρα, καὶ λουτρὰ καὶ ποτὸν αὐτοῖσ ἅπερ ἡμῖν ἔστιν· "καὶ σφάττοντεσ ἐδυσωποῦντο φωνὴν ἀφιέντα γοερὰν καὶ τὰ πλεῖστα πεποιημένοι συνήθη καὶ σύντροφα ταῖσ διαίταισ. "τὸ δὲ τῶν ἐναλίων γένοσ ἔκφυλον ὅλωσ καὶ ἄποικον ἡμῶν, ὥσπερ ἐν ἄλλῳ τινὶ κόσμῳ γεγονότων καὶ ζώντων, οὔτ’ ὄψισ οὔτε φωνή τισ οὔθ’ ὑπουργία παραιτεῖται τῆσ προσφορᾶσ, οὐδὲν γὰρ ἄν τισ ἔχοι χρήσασθαι ζῶσιν, ἃ μηδ’ ὅλωσ ζῇ παρ’ ἡμῖν· "οὐδὲ δεῖ τινοσ ἐπ’ αὐτὰ στοργῆσ, ἀλλ’ ὥσπερ Αἵδησ αὐτοῖσ ἐστιν οὗτοσ ὁ παρ’ ἡμῖν τόποσ· "ἐλθόντα γὰρ εἰσ αὐτὸν εὐθέωσ τέθνηκεν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Plutarch, Quaestiones Convivales, book 4, Εἰ ἡ θάλασσα τῆσ γῆσ εὐοψοτέρα.

(플루타르코스, Quaestiones Convivales, book 4, Εἰ ἡ θάλασσα τῆσ γῆσ εὐοψοτέρα.)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION