헬라어 문장 검색 - Πλυταρ́Θυαεστι

(플루타르코스, Quaestiones Convivales, book 3, Περὶ τοῦ κιττοῦ πότερον τῇ φύσει θερμὸσ ἢ ψυχρόσ ἐστιν.)

ἐπαινεσάντων δ’ ἡμῶν, τὸν Τρύφωνα, μειδιῶν ὁ Ἀμμώνιοσ οὐκ ἄξιον ἔφη ποικίλον οὕτω καὶ ἀνθηρὸν λόγον ὥσπερ στέφανον ἀντιλέγοντα διαλακτίζειν· "πλὴν ὅ τε κιττὸσ οὐκ οἶδ’ ὅπωσ συγκαταπέπλεκται ψυχρότητι συγκατασβεννύναι λεγόμενοσ τὸν ἄκρατον ·

"ἔστι γὰρ ἔμπυροσ καὶ θερμότεροσ, καὶ ὅ γε καρπὸσ; "αὐτοῦ μιγνύμενοσ εἰσ τὸν οἶνον μεθυστικὸν ποιεῖ καὶ ταρακτικὸν τῷ πυροῦθαι· "τὸ δὲ κλῆμα λέγουσιν αὐτοῦ σπώμενον ὥσπερ τἀν πυρὶ ξύλα συνδιαστρέφεσθαι. "χιὼν δὲ πολλάκισ ἡμέρασ συχνὰσ ἐπιμένουσα τοῖσ ἄλλοισ φυτοῖσ φεύγει τάχιστα τὸν κιττόν· "μᾶλλον δ’ ὅλωσ εὐθὺσ ἀπόλλυται καὶ περιτήκεται περὶ αὐτὸν ὑπὸ θερμότητοσ. "ὃ δὲ μέγιστόν ἐστιν ὑπὸ Θεοφράστου δ’ ἱστόρηται, Ἀλεξάνδρου κελεύσαντοσ Ἑλληνικὰ δένδρα τοῖσ ἐν Βαβυλῶνι παραδείσοισ ἐμβαλεῖν Ἅρπαλον, μάλιστα δέ, τῶν τόπων ἐμπύρων ὄντων καὶ περιφλεγόντων, τὰ ἀλσώδη καὶ εὐπέταλα καὶ σκιερὰ δ καταμῖξαι τοῖσ φυτοῖσ, μόνον οὐκ ἐδέξατο τὸν κιττὸν ἡ χώρα, καίτοι πολλὰ τοῦ Ἁρπάλου πραγματευομένου καὶ προσφιλονεικοῦντοσ· "ἀλλ’ ἀπώλλυτο καὶ κατεξηραίνετο τῷ πυρώδησ μὲν αὐτὸσ εἶναι, πρὸσ πυρώδη δὲ μίγνυσθαι γῆν οὐ λαμβάνων κρᾶσιν ἀλλ’ ἐξιστάμενοσ, αἱ γὰρ ὑπερβολαὶ φθείρουσι τὰσ δυνάμεισ· "διὸ τῶν ἐναντίων μᾶλλον ὀρέγονται; "καὶ φιλόθερμόν ἐστι τὸ ψυχρὸν καὶ φιλόψυχρον τὸ θερμόν ὅθεν οἱ ὄρειοι καὶ πνευματώδεισ καὶ νιφόμενοι τόποι τὰ δᾳδώδη καὶ πισσοτρόφα τῶν φυτῶν, μάλιστα πεύκασ καὶ στροβίλουσ, ἐκφέρουσιν. "ἄνευ δὲ τούτων, ὦ φίλε Τρύφων, τὰ δύσριγα καὶ ψυχρὰ φυλλορροεῖ, μικρότητι τοῦ θερμοῦ καὶ ἀσθενείᾳ συστελλομένου καὶ προλείποντοσ τὸ φυτόν· "ἐλαίαν δὲ καὶ δάφνην καὶ κυπάριττον ἀειθαλῆ διαφυλάσσει τὸ λιπαρὸν καὶ. τὸ θερμὸν ὥσπερ τὸν κιττόν. ὅθεν ὁ φίλτατοσ Διόνυσοσ οὐχ ὡσ βοηθὸν ἐπὶ τὴν μέθην οὐδ’ ὡσ πολέμιον τῷ οἴνῳ τὸν κιττὸν ἐπήγαγεν· "ὅσ γε τὸν ἄκρατον ἄντικρυσ μέθυ καὶ μεθυμναῖον αὐτὸσ αὑτὸν ὠνόμασεν. "ἀλλά μοι δοκεῖ καθάπερ οἱ φίλοινοι, μὴ παρόντοσ ἀμπελίνου, κριθίνῳ χρῶνται πώματι, καὶ μηλίτασ τινάσ, οἱ δὲ φοινικίνουσ οἴνουσ ποιοῦσιν· "οὕτω καὶ ὁ ποθῶν χειμῶνοσ ὡρ́ᾳ τὸν ἀπὸ τῆσ ἀμπέλου στέφανον, ὡσ ἐκείνην ἑώρα γυμνὴν καὶ ἄφυλλον, ἀγαπῆσαι τὴν ὁμοιότητα τοῦ κιττοῦ. καὶ γὰρ τοῦ κλήματοσ τὸ ἑλικῶδεσ τοῦτο καὶ σφαλλόμενον ἐν τῇ πορείᾳ καὶ τοῦ πετάλου τὸ ὑγρὸν καὶ περικεχυμένον ἀτάκτωσ, μάλιστα δ’ αὐτὸσ ὁ κόρυμβοσ ὄμφακι πυκνῷ καὶ περκάζοντι προσεοικώσ, ἐκμεμίμηται τὴν τῆσ ἀμπέλου διάθεσιν. "οὐ μὴν ἀλλὰ κἂν βοηθῇ τι πρὸσ μέθην ὁ κιττόσ, θερμότητι τοῦτο ποιεῖν φήσομεν αὐτὸν ἀνοίγοντα τοὺσ πόρουσ ἢ συνεκπέττοντα μᾶλλον τὸν ἄκρατον, ἵνα καὶ μένῃ σὴν χάριν, ὦ Τρύφων, ἰατρὸσ ὁ Διόνυσοσ. πρὸσ ταῦθ’ ὁ μὲν Τρύφων ἄφωνοσ;

ἦν, ὅπωσ ἀντείποι σκεπτόμενοσ· ὁ δ’ Ἐράτων ἕκαστον ἡμῶν τῶν νέων ἀνακαλούμενοσ ἐκέλευε βοηθεῖν τῷ Τρύφωνι περὶ τῶν στεφάνων ἢ τοὺσ στεφάνουσ ἀποτίθεσθαι·

καὶ Ἀμμώνιοσ;

ἔφη παρέχειν ἄδειαν, οὐ γὰρ ἀντερεῖν οἷσ ἂν ἡμεῖσ; εἴπωμεν. οὕτω δὴ καὶ τοῦ Τρύφωνοσ ἐπικελεύοντοσ εἰπεῖν ἔφην ὅτι τὸ μὲν ἀποδεῖξαι ψυχρὸν εἶναι τὸν κιττὸν οὐκ ἐμὸν ἦν ἔργον, ἀλλὰ Τρύφωνοσ· οὗτοσ γὰρ αὐτῷ ψύχοντι καὶ στύφοντι πολλὰ χρῆται· "τὸ μὲν μεθύσκειν κιττὸν οἴνῳ μιγνύμενον οὐκ ἀληθέσ ἐστιν·

"ὃ γὰρ ἐμποιεῖ τοῖσ πιοῦσι πάθοσ οὐ μέθην ἄν τισ εἴποι, ταραχὴν δὲ καὶ παραφροσύνην, οἱο͂ν ὑοσκύαμοσ ἐμποιεῖ καὶ πολλὰ ἄλλα τοιαῦτα κινοῦντα μανικῶσ τὴν διάνοιαν. "ὁ δὲ τοῦ κλήματοσ σπασμὸσ; "ἄλογόσ ἐστι· "τοιαῦτα γὰρ παρὰ φύσιν ἔργα τῶν κατὰ φύσιν δυνάμεων οὐκ ἔστιν· "ἀλλὰ καὶ τὰ ξύλα διαστρέφεται, τοῦ πυρὸσ τὸ ὑγρὸν ἕλκοντοσ ἐξ αὐτῶν βίᾳ, κυρτότητασ ἴσχοντα καὶ παραβάσεισ· "τὸ δὲ συγγενὲσ θερμὸν αὔξειν καὶ τρέφειν πέφυκε. "σκόπει δὲ μὴ μᾶλλον ἀρρωστία τισ καὶ ψυχρότησ σώματοσ τὸ πολυκαμπὲσ καὶ χαμαιπετὲσ πέφυκεν, προσκρούσεισ πυκνὰσ καὶ ἀντικοπὰσ λαμβάνοντοσ, ὥσπερ ὁδοιπόρου δι’ ἀσθένειαν πολλάκισ ἀποκαθίζοντοσ εἶτα πάλιν ἐρχομένου· "διὸ καὶ περιπλοκῆσ δεῖται καὶ στηρίγματοσ, αὐτὸσ ἑαυτὸν ἀνέχειν καὶ ποδηγεῖν ἀδυνατῶν δι’ ἔνδειαν θερμότητοσ, ἧσ; "τὸ ἀνωφερὲσ δύναμίσ ἐστιν. "ἡ δὲ χιὼν ἀπορρεῖ καὶ περιτήκεται δι’ ὑγρότητα τοῦ φύλλου τὸ γὰρ ὕδωρ σβέννυσιν αὐτῆσ καὶ κόπτει τὴν χαυνότητα διὰ τὸ μικρῶν εἶναι καὶ πυκνῶν ἄθροισμα πομφολύγων ὅθεν οὐχ ἧττον ἐν τοῖσ περιψύκτοισ σφόδρα καὶ νοτεροῖσ τόποισ ἢ τοῖσ προσείλοισ αἱ χιόνεσ ῥέουσι. "τὸ δ’ ἀειθαλὲσ τοῦτο καὶ ὥσ φησιν Ἐμπεδοκλῆσ ἐμπεδόφυλλον οὐκ ἔστι θερμότητοσ· "οὐδὲ γὰρ ψυχρότητοσ τὸ φυλλορροεῖν. ἡ γοῦν μυρρίνη καὶ τὸ ἀδίαντον οὐκ ὄντα τῶν θερμῶν ἀλλὰ τῶν ψυχρῶν ἀεὶ τέθηλεν. "ἔνιοι μὲν οὖν ὁμαλότητι κράσεωσ οἰόνται παραμένειν τὸ φύλλον· "Ἐμπεδοκλῆσ δὲ πρὸσ τούτῳ καὶ πόρων τινὰ συμμετρίαν αἰτιᾶται, τεταγμένωσ καὶ ὁμαλῶσ τὴν τροφὴν διιέντων, ὥστ’ ἀρκούντωσ ἐπιρρεῖν. τοῖσ δὲ φυλλορροοῦσιν οὐκ ἔστι διὰ μανότητα τῶν ἄνω καὶ στενότητα τῶν κάτω πόρων, ὅταν οἱ μὲν μὴ ἐπιπέμπωσιν οἱ δὲ μὴ φυλάττωσιν ἀλλ’ ὀλίγην λαβόντεσ ἄθρουν ἐκχέωσιν, ὥσπερ ἐν ἀνδήροισ τισὶν οὐχ ὁμαλοῖσ· "τὰ δ’ ὑδρευόμενα ἀεὶ τὴν τροφὴν διαρκῆ καὶ σύμμετρον ἀντέχει καὶ παραμένει ἀγήρω καὶ χλοερά. ἀλλ’ ἐν Βαβυλῶνι φυτευόμενοσ ἐξίστατο καὶ ἀπηγόρευεν, εὖ γε ποιῶν ὁ γενναῖοσ οὗτοσ, ὅτι Βοιωτίου θεοῦ πελάτησ καὶ παράσιτοσ ὢν οὐκ ἐβούλετο μετοικεῖν ἐν βαρβάροισ, οὐδ’ Ἀλέξανδρον ἐζήλωσεν ἐξοικειούμενον ἐκείνοισ τοῖσ ἔθνεσιν, ἀλλ’ ἔφευγε καὶ διεμάχετο πρὸσ τὴν ἀποξένωσιν. "αἰτία δ’ οὐχ ἡ θερμότησ ἦν, ἀλλὰ μᾶλλον ἡ ψυχρότησ, οὐχ ὑποφέρουσα τὴν ἐναντίαν κρᾶσιν· "οὐ γὰρ φθείρει τὸ οἰκεῖον, ἀλλὰ προσίεται καὶ φέφει, καθάπερ τὸ θύμον ἡ ξηρὰ γῆ, καίτοι θερμὸν ὄν, τὴν δὲ Βαβυλωνίαν οὕτω φασὶν ἀέρα πνιγώδη καὶ βαρὺν περιέχειν, ὥστε πολλοὺσ τῶν εὐπόρων, ὅταν ἐμπλήσωσιν ἀσκοὺσ ὕδατοσ, ἐπὶ τούτων καθεύδειν ἀναψυχομένουσ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Plutarch, Quaestiones Convivales, book 3, Περὶ τοῦ κιττοῦ πότερον τῇ φύσει θερμὸσ ἢ ψυχρόσ ἐστιν.

(플루타르코스, Quaestiones Convivales, book 3, Περὶ τοῦ κιττοῦ πότερον τῇ φύσει θερμὸσ ἢ ψυχρόσ ἐστιν.)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION