Plutarch, Quaestiones Convivales, book 2, Διὰ τί τὰ λυκόβρωτα τῶν προβάτων τὸ κρέασ μὲν γλυκύτερον τὸ δ’ ἐρ́ιον φθειροποιὸν ἴσχει.

(플루타르코스, Quaestiones Convivales, book 2, Διὰ τί τὰ λυκόβρωτα τῶν προβάτων τὸ κρέασ μὲν γλυκύτερον τὸ δ’ ἐρ́ιον φθειροποιὸν ἴσχει.)

τὸ δ’ ἔριον φθειροποιόν. οὐ φαύλωσ οὖν ἐδόκει Πατροκλέασ ὁ γαμβρὸσ ἐπιχειρεῖν περὶ τῆσ γλυκύτητοσ, ὡσ τοῦ θηρίου τῷ δήγματι τὴν σάρκα τακερὰν ποιοῦντοσ· καὶ γὰρ εἶναι τὸ πνεῦμα τοῦ λύκου περίθερμον οὕτω καὶ πυρῶδεσ, ὥστε τὰ σκληρότατα τῶν ὀστῶν ἐν τῇ κοιλίᾳ τήκειν καὶ καθυγραίνειν διὸ καὶ σήπεσθαι τὰ λυκόβρωτα τῶν ἄλλων τάχιον.

περὶ δὲ τῶν ἐρίων διηποροῦμεν, μήποτ’ οὐ γεννᾷ τοὺσ φθεῖρασ ἀλλ’ ἐκκαλεῖται, τραχύτητόσ τινοσ ἀμυκτικῆσ ἢ θερμότητοσ ἰδιότητι διακρίνοντα τὴν σάρκα·

ταύτην δὲ τοῖσ ἐρίοισ τὴν δύναμιν ἐγγίγνεσθαι πρὸσ τὸ τοῦ λύκου δῆγμα καὶ τὸ πνεῦμα, μεταβάλλοντοσ ἄχρι τῶν τριχῶν τοῦ σφαττομένου.

καὶ συνεβάλλετο τῷ λόγῳ πίστιν ἡ ἱστορία τῶν γὰρ κυνηγῶν καὶ τῶν μαγείρων ἐπιστάμεθα τοὺσ μὲν μιᾷ πληγῇ καταβάλλοντασ, ὥστ’ ἀπνευστὶ τὰ πληγέντα κεῖσθαι, τοὺσ δὲ πολλαῖσ μόγισ καὶ χαλεπῶσ ἀναιροῦντασ·

ὃ δὲ τούτου θαυμασιώτερόν ἐστι, τοὺσ μὲν τοιαύτην ἐνιέντασ μετὰ τοῦ σιδήρου τῷ τιτρωσκομένῳ δύναμιν, ὥστε ταχὺ σήπεσθαι καὶ μηδὲ πρὸσ μίαν ἡμέραν ἀντέχειν, τοὺσ δ’ ἀποκτείνοντασ μὲν οὐ βράδιον ἐκείνων, οὐδὲν δὲ τοιοῦτο γιγνόμενον περὶ τὴν σάρκα τῶν σφαγέντων ἀλλ’ ἐπὶ χρόνον διαμένουσαν. "βοὸσ ἶφι κταμένοιο·

τῶν γὰρ μὴ νόσῳ μηδὲ γήρᾳ διαλυομένων ἀλλ’ ὑπὸ σφαγῆσ εὔτονον τὸ δέρμα καὶ στιφρὸν γίγνεσθαι· τὰ δ’ ὑπὸ θηρίων δηχθέντα καὶ τοὺσ ὄνυχασ μελαίνεσθαι καὶ τριχορροεῖν καὶ τοῖσ δέρμασι φλιδᾶν καὶ ῥακοῦσθαι.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION