헬라어 문장 검색 - Πλυταρ́Θυαεστι

(플루타르코스, Quaestiones Convivales, book 2, Περὶ τῆσ ἐχενηίδοσ.)

Χαιρημονιανὸσ ὁ Τραλλιανόσ, ἰχθυδίων ποτὲ παντοδαπῶν παρατεθέντων, ἓν ἐπιδείξασ ἡμῖν ὀξὺ τῷ κεφαλίῳ καὶ πρόμηκεσ ἔλεγε τούτῳ προσεοικέναι τὴν ἐχενηίδα· θεάσασθαι γὰρ πλέων ἐν τῷ Σικελικῷ καὶ θαυμάσαι τὴν δύναμιν, οὐκ ὀλίγην βραδυτῆτα καὶ διατριβὴν παρὰ τὸν πλοῦν ἀπεργασαμένησ·

τῆσ ἐχενηίδοσ, ἑώσ ὑπὸ τοῦ πρῳρέωσ ἑάλω προσεχομένη τῷ τοίχῳ τῆσ νεὼσ ἔξωθεν.

ἦσαν μὲν οὖν οἱ καταγελῶντεσ τοῦ Χαιρημονιανοῦ ὡσ πλάσμα μυθῶδεσ παραδεδεγμένου καὶ ἄπιστον, ἦσαν δὲ καὶ οἱ τὰσ ἀντιπαθείασ θρυλοῦντεσ, καὶ ἄλλα πολλὰ παρόντων ἦν ἀκούειν, ὅτι μαινόμενον ἐλέφαντα καταπαύει κριὸσ ὀφθείσ, ἔχιδναν δὲ φηγοῦ κλωνίον ἐὰν προσαγάγῃσ καὶ θίγῃσ, ἵστησιν· ἄγριοσ δὲ ταῦροσ ἀτρεμεῖ καὶ πραΰνεται συκῇ προσδεθείσ·

τὸ δ’ ἤλεκτρον πάντα κινεῖ καὶ προσάγεται τὰ κοῦφα, πλὴν ὠκίμου καὶ τῶν ἐλαίῳ βρεχομένων·

ἡ δὲ σιδηρῖτισ λίθοσ οὐκ ἄγει τὸν σίδηρον, ἂν σκορόδῳ χρισθῇ. εἶναι τὴν αἰτίαν, εἰ μὴ καὶ παντελῶσ ἀδύνατον, καταμαθεῖν.

ἐγὼ δὲ τοῦτο μὲν ἔφην ἀπόδρασιν εἶναι τῆσ ἐρωτήσεωσ μᾶλλον ἢ τῆσ αἰτίασ ἀπόδοσιν. "ὅτι πολλὰ συμπτώματ’ ἐνόντα πάθεσιν αἰτιῶν λαμβάνει δόξαν οὐκ ὀρθῶσ ὅμοιον ὡσ εἴ τισ οἰοίτο τῇ ἀνθήσει τοῦ ἄγνου πεπαίνεσθαι τὸν τῆσ ἀμπέλου καρπόν, ὅτι δή, τοῦτο τὸ λεγόμενον, ἡ τ’ ἄγνοσ ἀνθεῖ χὠ βότρυσ πεπαίνεται ἢ τοῖσ ἐπὶ τῶν λύχνων φαινομένοισ μύκησι συγχεῖσθαι καὶ συννεφεῖν τὸ περιέχον·

"ἢ τὴν γρυπότητα τῶν ὀνύχων αἴτιον ἀλλὰ μὴ συμβεβηκὸσ εἶναι τοῦ περὶ σπλάγχνον ἕλκουσ. "ὥσπερ οὖν τούτων ποσσισ ἕκαστον ἐπακολούθημα τοῦ πάθουσ ἐστὶν ἐκ τῶν αὐτῶν γεννώμενον αἰτιῶν, οὕτωσ ἔφην ἐγὼ μίαν αἰτίαν εἶναι δι’ ἣν βραδέωσ τε πλεῖ καὶ προσάγεται τὴν ἐχενηίδα τὸ πλοῖον· "ξηρᾶσ μὲν γὰρ οὔσησ καὶ μὴ σφόδρα βαρείασ ὑγρότητι τῆσ νεώσ, εἰκὸσ ὑπολισθάνουσαν ὑπὸ κουφότητοσ τῇ θαλάττῃ τὴν τρόπιν διαλαβεῖν τὸ κῦμα ξύλῳ καθαρῷ διαιρούμενον καὶ ἀφιστάμενον εὐπετῶσ· "ὅταν δὲ νοτερὰ σφόδρα καὶ διάβροχοσ οὖσα φυκία τε πολλὰ καὶ βρυώδεισ ἐπιπάγουσ προσάγηται, τοῦ τε ξύλου τὸν τόμον ἀμβλύτερον ἴσχει τό τε κῦμα τῇ γλισχρότητι προσπῖπτον οὐ ῥᾳδίωσ ἀπολύεται. "διὸ καὶ παραψήχουσι τοὺσ τοίχουσ, τὰ, βρύα καὶ τὰ φυκία τῶν ξύλων ἀποκαθαίροντεσ, οἷσ εἰκόσ ἐστι τὴν ἐχενηίδα προσισχομένην ὑπὸ τῆσ γλισχρότητοσ αἴτιον τῆσ βραδυτῆτοσ ἀλλ’ οὐκ ἐπακολούθημα τοῦ τὴν βραδυτῆτα ποιοῦντοσ αἰτίου νομισθῆναι.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

Ancient Greek Text

Plutarch, Quaestiones Convivales, book 2, Περὶ τῆσ ἐχενηίδοσ.

(플루타르코스, Quaestiones Convivales, book 2, Περὶ τῆσ ἐχενηίδοσ.)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION