Plutarch, Quaestiones Convivales, book 2, Περὶ τῆσ ἐχενηίδοσ. 7:

(플루타르코스, Quaestiones Convivales, book 2, Περὶ τῆσ ἐχενηίδοσ. 7:)

"ὅτι πολλὰ συμπτώματ’ ἐνόντα πάθεσιν αἰτιῶν λαμβάνει δόξαν οὐκ ὀρθῶσ ὅμοιον ὡσ εἴ τισ οἰοίτο τῇ ἀνθήσει τοῦ ἄγνου πεπαίνεσθαι τὸν τῆσ ἀμπέλου καρπόν, ὅτι δή, τοῦτο τὸ λεγόμενον, ἡ τ’ ἄγνοσ ἀνθεῖ χὠ βότρυσ πεπαίνεται ἢ τοῖσ ἐπὶ τῶν λύχνων φαινομένοισ μύκησι συγχεῖσθαι καὶ συννεφεῖν τὸ περιέχον· "ἢ τὴν γρυπότητα τῶν ὀνύχων αἴτιον ἀλλὰ μὴ συμβεβηκὸσ εἶναι τοῦ περὶ σπλάγχνον ἕλκουσ. "ὥσπερ οὖν τούτων ποσσισ ἕκαστον ἐπακολούθημα τοῦ πάθουσ ἐστὶν ἐκ τῶν αὐτῶν γεννώμενον αἰτιῶν, οὕτωσ ἔφην ἐγὼ μίαν αἰτίαν εἶναι δι’ ἣν βραδέωσ τε πλεῖ καὶ προσάγεται τὴν ἐχενηίδα τὸ πλοῖον· "ξηρᾶσ μὲν γὰρ οὔσησ καὶ μὴ σφόδρα βαρείασ ὑγρότητι τῆσ νεώσ, εἰκὸσ ὑπολισθάνουσαν ὑπὸ κουφότητοσ τῇ θαλάττῃ τὴν τρόπιν διαλαβεῖν τὸ κῦμα ξύλῳ καθαρῷ διαιρούμενον καὶ ἀφιστάμενον εὐπετῶσ· "ὅταν δὲ νοτερὰ σφόδρα καὶ διάβροχοσ οὖσα φυκία τε πολλὰ καὶ βρυώδεισ ἐπιπάγουσ προσάγηται, τοῦ τε ξύλου τὸν τόμον ἀμβλύτερον ἴσχει τό τε κῦμα τῇ γλισχρότητι προσπῖπτον οὐ ῥᾳδίωσ ἀπολύεται. "διὸ καὶ παραψήχουσι τοὺσ τοίχουσ, τὰ, βρύα καὶ τὰ φυκία τῶν ξύλων ἀποκαθαίροντεσ, οἷσ εἰκόσ ἐστι τὴν ἐχενηίδα προσισχομένην ὑπὸ τῆσ γλισχρότητοσ αἴτιον τῆσ βραδυτῆτοσ ἀλλ’ οὐκ ἐπακολούθημα τοῦ τὴν βραδυτῆτα ποιοῦντοσ αἰτίου νομισθῆναι.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION