Plutarch, Quaestiones Convivales, book 2, Διὰ τί βρωτικώτεροι γίγνονται περὶ τὸ μετόπωρον.

(플루타르코스, Quaestiones Convivales, book 2, Διὰ τί βρωτικώτεροι γίγνονται περὶ τὸ μετόπωρον.)

ἐν Ἐλευσῖνι μετὰ τὰ μυστήρια τῆσ πανηγύρεωσ ἀκμαζούσησ, εἱστιώμεθα παρὰ Γλαυκίᾳ τῷ ῥήτορι. πεπαυμένων δὲ δειπνεῖν τῶν ἄλλων, Ξενοκλῆσ ὁ Δελφὸσ ὥσπερ εἰώθει τὸν ἀδελφὸν ἡμῶν Λαμπρίαν εἰσ ἀδδηφαγίαν Βοιώτιον ἐπέσκωπτεν.

"ὦ βέλτιστε, ποιοῦνται τὴν τοῦ ἀλγοῦντοσ ὑπεξαίρεσιν ὁρ́ον ἡδονῆσ καὶ πέρασ·

"Λαμπρίᾳ δὲ καὶ ἀνάγκη, πρὸ τοῦ κήπου κυδαίνοντι τὸν περίπατον καὶ τὸ Λύκειον ἔργῳ μαρτυρεῖν Ἀρἰστοτέλει· "αὐτοὶ γὰρ ἐπιχειρήσομεν ζητεῖν, ὅταν παυσώμεθα δειπνοῦντεσ.

ὡσ οὖν ἀφῃρέθησαν αἱ τράπεζαι, γλαυκίασ μὲν καὶ Ξενοκλῆσ ᾐτιάσαντο τὴν ὀπώραν διαφόρωσ, ὁ μὲν ὡσ τὴν κοιλίαν ὑπεξάγουσαν καὶ τῷ κενοῦσθαι τὸ σῶμα νεαρὰσ ὀρέξεισ ἀεὶ παρασκευάζουσαν· ὁ δὲ Ξενοκλῆσ ἔλεγεν εὔστομόν τι καὶ δηκτικὸν ἔχοντα τῶν ὡραίων τὰ πλεῖστα τὸν στόμαχον ἐπὶ τὴν βρῶσιν ἐκκαλεῖσθαι παντὸσ μᾶλλον ὄψου καὶ ἡδύσματοσ·

καὶ γὰρ τοῖσ ἀποσίτοισ τῶν ἀρρώστων ὀπώρασ τι προσενεχθὲν ἀναλαμβάνει τὴν ὄρεξιν.

ὁ δὲ Λαμπρίασ εἶπεν, ὅτι τὸ οἰκεῖον καὶ τὸ σύμφυτον θερμὸν ἡμῶν, ᾧ τρέφεσθαι πεφύκαμεν, ἐν μὲν τῷ θέρει διέσπαρται καὶ γέγονεν ἀσθενέστερον καὶ μανόν, ἐν δὲ τῷ φθίνοντι καιρῷ συναγείρεται πάλιν καὶ ἰσχύει, κατακρυπτόμενον ἐντὸσ διὰ τὴν περίψυξιν καὶ τὴν πύκνωσιν τοῦ σώματοσ.

ἐγὼ δ’ ὑπὲρ τοῦ μὴ δοκεῖν ἀσύμβολοσ τοῦ λόγου μετασχεῖν εἶπον, ὅτι τοῦ θέρουσ διψητικώτεροι γιγνόμεθα καὶ πλείονι χρώμεθα τῷ ὑγρῷ διὰ τὸ καῦμα·

νῦν οὖν ἡ φύσισ ἐν τῇ μεταβολῇ ζητοῦσα τοὐναντίον, ὥσπερ εἰώθε, πεινητικωτέρουσ ποιεῖ, καὶ τὴν ξηρὰν τροφὴν τῇ κράσει τοῦ σώματοσ·

ἀνταποδίδωσιν.

γενόμενα καρπῶν οὐ μόνον μάζασ καὶ ὄσπρια καὶ ἄρτουσ καὶ πυροὺσ, ἀλλὰ καὶ κρέα ζῴων εὐωχουμένων τὰ ἐπέτεια τοῖσ τε χυμοῖσ διαφέρειν τῶν παλαιῶν καὶ μᾶλλον ἐπάγεσθαι τοὺσ χρωμένουσ καὶ ἀπολαύοντασ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION