Plutarch, Quaestiones Convivales, book 2, Τίν’ ἐστὶν ἃ Ξενοφῶν παρὰ πότον ἣδιον ἐρωτᾶσθαί φησι καὶ σκώπτεσθαι ἢ μή. 16:

(플루타르코스, Quaestiones Convivales, book 2, Τίν’ ἐστὶν ἃ Ξενοφῶν παρὰ πότον ἣδιον ἐρωτᾶσθαί φησι καὶ σκώπτεσθαι ἢ μή. 16:)

"ἤδη δὲ καὶ τὸ τῶν παρόντων σκεπτέον· "ἃ γὰρ ἐν φίλοισ καὶ συνήθεσιν ἀκούοντεσ γελῶσι, ταῦτα δυσχεραίνουσιν, ἂν λέγηται πρὸσ αὐτοὺσ τῆσ γαμετῆσ παρούσησ ἢ τοῦ πατρὸσ ἢ τοῦ καθηγητοῦ, πλὴν ἂν μή τι κεχαρισμένον τῶν λεγομένων ἐκείνοισ· "οἱο͂ν ἄν τισ σκώπτηται τοῦ φιλοσόφου παρόντοσ εἰσ ἀνυποδησίαν ἢ νυκτογραφίαν, ἢ τοῦ πατρὸσ ἀκούοντοσ εἰσ μικρολογίαν, ἢ τῆσ γυναικὸσ παρούσησ εἰσ τὸ ἀνέραστον ἑτέρων ἐκείνησ δὲ δοῦλον καὶ θεραπευτικόν, ὡσ ὁ Τιγράνησ ὑπὸ τοῦ Κύρου τί δ’, ἂν σ’ ἡ γυνὴ σκευοφοροῦντα ἀκούσῃ; "ἀλλ’ οὐκ ἀκούσεται εἶπεν ὄψεται δ’ αὐτὴ παροῦσα.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION