Plutarch, De virtute morali, section 11

(플루타르코스, De virtute morali, section 11)

πῶσ γὰρ οἱο͂́ν τε τὸν αὐτὸν αὑτοῦ κρείττον’ εἶναι καὶ χείρονα ἢ κρατεῖν ἅμα καὶ κρατεῖσθαι, μὴ τρόπον τινὰ διττοῦ πεφυκότοσ ἑκάστου καὶ τὸ μὲν χεῖρον ἐν ἑαυτῷ τὸ βέλτιον ἔχοντοσ; οὕτω γὰρ ὁ μὲν τοῦ βελτίονοσ ὑπηκόῳ τῷ χείρονι χρώμενοσ ἐγκρατὴσ ἑαυτοῦ καὶ κρείττων ἐστίν, ὁ δὲ τῷ ἀκολάστῳ καὶ ἀλόγῳ τῆσ ψυχῆσ ἑπόμενον περιορῶν καὶ ὑπηρετοῦν τὸ κρεῖττον ἥττων ἑαυτοῦ καὶ ἀκρατὴσ λέγεται καὶ παρὰ φύσιν διακείμενοσ.

τοῦ ἀλόγου, τοῦ τὴν γένεσιν αὐτόθεν ἔχοντοσ ἐκ τοῦ σώματοσ·

ᾧ καὶ συνεξομοιοῦσθαι καὶ κοινωνεῖν παθῶν καὶ ἀναπίμπλασθαι πέφυκεν, ἐνδεδυκὸσ αὐτῷ καὶ καταμεμιγμένον, ὡσ δηλοῦσιν αἱ ὁρμαὶ πρὸσ τὰ σωματικὰ κινούμεναι καὶ ἱστάμεναι καὶ σφοδρότητασ ἐν ταῖσ τοῦ σώματοσ μεταβολαῖσ καὶ ἀνέσεισ λαμβάνουσαι.

διὸ νέοι μὲν καὶ ὀξεῖσ καὶ ἰταμοὶ περί τε τὰσ ὀρέξεισ διάπυροι καὶ οἰστρώδεισ αἵματοσ πλήθει καὶ θερμότητι, τῶν δὲ πρεσβυτῶν ἡ περὶ τὸ ἧπαρ ἀρχὴ τοῦ ἐπιθυμητικοῦ κατασβέννυται καὶ γίγνεται μικρὰ καὶ ἀσθενήσ·

ἰσχύει δὲ μᾶλλον ὁ λόγοσ τοῦ παθητικοῦ τῷ σώματι συναπομαραινομένου.

τὰ πάθη φύσεισ οὐ γὰρ ὀρθότητι δοξῶν οὐδὲ φαυλότητι δήπου τοῖσ μὲν ἀλκαὶ καὶ ὁρμαὶ πρὸσ τὰ φαινόμενα δεινὰ παρίστανται, τοῖσ δ’ ἀμήχανοι πτοῖαι καὶ φόβοι τῆσ ψυχῆσ·

ἀλλ’ αἱ περὶ τὸ αἷμα καὶ τὸ πνεῦμα καὶ τὸ σῶμα δυνάμεισ τὰσ τῶν παθῶν διαφορὰσ ποιοῦσιν, ὥσπερ ἐκ ῥίζησ τοῦ παθητικοῦ τῆσ σαρκὸσ ἀναβλαστάνοντοσ καὶ συναναφέροντοσ τὴν ποιότητα καὶ τὴν κρᾶσιν.

εἰ τοῦ παθητικοῦ μὴ συνεφάπτοιτο μηδὲ συμπαραλαμβάνοι τὸ ἄλογον ὥστε καὶ τούτῳ δύ’ ὄντα καὶ διαφέροντα δηλοῦσθαι ταῖσ δυνάμεσιν ἀλλήλων.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION