Plutarch, De virtute morali, section 10

(플루타르코스, De virtute morali, section 10)

ἴσα τοίνυν τὰ ἁμαρτήματα πάντα καὶ πάσασ τιθέμενοι τὰσ ἁμαρτίασ, εἰ μὲν ἄλλῃ πη παρορῶσι τἀληθέσ, οὐκ ἔστι καιρὸσ ἐν τῷ παρόντι διελέγχειν· ἐν δὲ τοῖσ πάθεσι φαίνονται κομιδῇ παρὰ τὴν ἐνάργειαν ἐνιστάμενοι τῷ λόγῳ.

πᾶν μὲν γὰρ πάθοσ ἁμαρτία κατ’ αὐτούσ ἐστι , καὶ πᾶσ ὁ λυπούμενοσ ἢ φοβούμενοσ ἢ ἐπιθυμῶν ἁμαρτάνει. μεγάλαι δὲ τῶν παθῶν διαφοραὶ κατὰ τὸ μᾶλλον καὶ τὸ ἧττον ὁρῶνται· "ὀλίγον γόνυ γουνὸσ ἀμείβοντοσ;

ἢ τῇ Πλάτωνοσ ἐπὶ Σωκράτει τελευτήσαντι λύπῃ τὴν Ἀλεξάνδρου διὰ Κλεῖτον, αὑτὸν ἀνελεῖν ὁρμήσαντοσ; ἐπιτείνονται γὰρ οὐ μετρίωσ καὶ τῷ παρὰ λόγον αἱ λῦπαι, καὶ τὸ παρ’ ἐλπίδα σύμπτωμα τοῦ κατὰ λόγον ὀδυνηρότερον εἰ προσδοκῶν εὐημεροῦντα καὶ θαυμαζόμενον ὄψεσθαι πύθοιτο κατεστρεβλωμένον, ὡσ Φιλώταν Παρμενίων.

θυμῷ δὲ τίσ ἂν εἴποι πρὸσ Ἀνάξαρχον ἴσῳ κεχρῆσθαι Νικοκρέοντα καὶ πρὸσ Φιλήμονα Μάγαν, ἀμφοτέρουσ λοιδορηθέντασ ὑπ’ αὐτῶν;

ὁ μὲν γὰρ ὑπέροισ σιδηροῖσ κατέπτισσε καὶ κατέκοπτεν ἐκεῖνον ὁ δὲ τῷ Φιλήμονι τὸν δήμιον ἐκέλευσεν ἐπὶ τὸν τράχηλον ἐπιθεῖναι γυμνὴν τὴν μάχαιραν εἶτ’ ἀφεῖναι.

διὸ καὶ νεῦρα τῆσ ψυχῆσ τὸν θυμὸν ὁ Πλάτων προσεῖπεν ὡσ ἐπιτεινόμενόν τε πικρίᾳ καὶ πραότητι χαλώμενον.

ταῦτα τοίνυν καὶ τὰ τοιαῦτα διακρουόμενοι τὰσ ἐπιτάσεισ τῶν παθῶν καὶ τὰσ σφοδρότητασ οὔ φασι γίγνεσθαι κατὰ τὴν κρίσιν ἐν ᾗ τὸ ἁμαρτητικόν, ἀλλὰ τὰσ δήξεισ καὶ τὰσ συστολὰσ καὶ τὰσ διαχύσεισ εἶναι τὰσ τὸ μᾶλλον καὶ τὸ ἧττον τῷ ἀλόγῳ δεχομένασ. καίτοι καὶ περὶ τὰσ κρίσεισ φαίνονται γιγνόμεναι διαφοραί·

τήν τε γὰρ πενίαν οἱ μὲν οὐ κακὸν οἱ δὲ καὶ μέγα κρίνουσι κακόν, οἱ δέ γε καὶ μέγιστον, ὥστε καὶ κατὰ τῶν πετρῶν καὶ κατὰ τῆσ θαλάττησ ὠθεῖν ἑαυτούσ· εἶναι νομίζουσιν ἥ τε τοῦ σώματοσ ὑγίεια τοῖσ μὲν ὡσ κατὰ φύσιν καὶ χρήσιμον ἀγαπᾶται, τοῖσ δὲ τῶν ὄντων δοκεῖ μέγιστον ἀγαθόν·

οὔτε γάρ πλούτου χάριν ἢ τεκέων οὔτε τᾶσ ἰσοδαίμονοσ ἀνθρώποισ βασιληίδοσ ἀρχᾶσ, τελευτῶντεσ δὲ καὶ τὴν ἀρετὴν ἀνωφελῆ καὶ ἀνόνητον ἡγοῦνται, τοῦ ὑγιαίνειν μὴ παρόντοσ ὥστε φαίνεσθαι καὶ περὶ τὰσ κρίσεισ αὐτὰσ τοὺσ μὲν μᾶλλον τοὺσ δ’ ‐ ἧττον ἁμαρτάνοντασ.

ῥῆμα, τὰ δὲ πράγματα διδόντεσ τοῖσ διαφέρειν τὸ παθητικὸν καὶ ἄλογον τοῦ λογιζομένου καὶ κρίνοντοσ ἀποφαινομένοισ.

"πάθη ἐκκρούει τοὺσ λογισμούσ, καὶ τὰ ὡσ ἑτέρωσ φαινόμενα βιαίωσ προωθοῦντα ἐπὶ τὰσ ἐναντίασ πράξεισ·

τὸν χρόνον, ὅτ’ οὐ ταῦτ’ ἀλλ’ ἐκεῖν’ ᾑρούμεθα καὶ πάλιν ὁ Χρύσιπποσ προελθὼν τοῦ λογικοῦ φησι ζῴου φύσιν ἔχοντοσ προσχρῆσθαι εἰσ ἕκαστα τῷ λόγῳ καὶ ὑπὸ τούτου κυβερνᾶσθαι, πολλάκισ ἀποστρέφεσθαι αὐτὸν ἡμᾶσ ἄλλῃ βιαιοτέρᾳ φορᾷ χρωμένουσ·

ὁμολογῶν τὸ συμβαῖνον ἐκ τῆσ πρὸσ τὸν λόγον τοῦ πάθουσ διαφορᾶσ.

τὸν δὲ μὴ κρατοῦντα.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION