헬라어 문장 검색 - Πλυταρ́Δεϝιρτυ

(플루타르코스, De virtute morali, section 3)

κοινῶσ δ’ ἅπαντεσ οὗτοι τὴν ἀρετὴν τοῦ ἡγεμονικοῦ τῆσ ψυχῆσ διάθεσίν τινα καὶ δύναμιν γεγενημένην ὑπὸ λόγου, μᾶλλον δὲ λόγον οὖσαν αὐτὴν ὁμολογούμενον καὶ βέβαιον καὶ ἀμετάπτωτον ὑποτίθενται· ἕξιν ἢ διάθεσιν μεταβολαῖσ κακίαν τε γίνεσθαι καὶ ἀρετήν, καὶ μηδὲν ἔχειν ἄλογον ἐν ἑαυτῷ·

λέγεσθαι δ’ ἄλογον, ὅταν τῷ πλεονάζοντι τῆσ ὁρμῆσ ἰσχυρῷ γενομένῳ καὶ κρατήσαντι πρόσ τι τῶν ἀτόπων παρὰ τὸν αἱροῦντα λόγον ἐκφέρηται·

καὶ γὰρ τὸ πάθοσ εἶναι λόγον πονηρὸν καὶ ἀκόλαστον ἐκ φαύλησ καὶ διημαρτημένησ κρίσεωσ σφοδρότητα καὶ ῥώμην προσλαβούσησ. ἐοίκε δὲ λαθεῖν τούτουσ ἅπαντασ, ᾗ διττὸσ ἡμῶν ὡσ ἀληθῶσ ἕκαστόσ ἐστι καὶ σύνθετοσ·

τὴν γὰρ ἑτέραν διπλόην οὐ κατεῖδον, ἀλλὰ τὴν ψυχῆσ καὶ σώματοσ μῖξιν ἐμφανεστέραν οὖσαν· ἐκ κακίασ, ἀλλά τινοσ ἑτέρασ πειθοῦσ συνεργοῦ καὶ πλάσεωσ καὶ τιθασεύσεωσ δεόμενον, εἰ μὴ παντάπασι μέλλοι φιλοσοφίᾳ δυσμεταχείριστον εἶναι καὶ ἀπειθέσ.

κατὰ λόγουσ καὶ ἀριθμοὺσ ἐοικότασ ἐκείνοισ οὐχ ἁπλῆ τίσ ἐστιν οὐδ’ ὁμοιοπαθήσ, ἀλλ’ ἕτερον μὲν ἔχει τὸ νοερὸν καὶ λογιστικόν, ᾧ κρατεῖν τοῦ ἀνθρώπου κατὰ φύσιν καὶ ἄρχειν προσῆκόν ἐστιν·

ἕτερον δὲ τὸ παθητικὸν καὶ ἄλογον καὶ πολυπλανὲσ καὶ ἄτακτον ἐξ ἑαυτοῦ δεόμενον.

δύναμιν, θυμοειδέσ.

ἀποδείκνυσι δὲ τὴν διαφορὰν μάλιστα τῇ τοῦ λογιζομένου καὶ φρονοῦντοσ ἀντιβάσει πρὸσ τὸ ἐπιθυμοῦν καὶ θυμούμενον, ὡσ τὸ ἕτερον εἶναι πολλάκισ ἀπειθοῦν τε καὶ δυσμαχοῦν πρὸσ τὸ βέλτιστον. ταύταισ ἐχρήσατο ταῖσ ἀρχαῖσ ἐπὶ πλέον Ἀριστοτέλησ, ὡσ δῆλόν ἐστιν ἐξ ὧν ἔγραψεν ὕστερον δὲ τὸ μὲν θυμοειδὲσ τῷ ἐπιθυμητικῷ προσένειμεν, ὡσ ἐπιθυμίαν τινὰ τὸν θυμὸν ὄντα καὶ ὄρεξιν ἀντιλυπήσεωσ.

τῷ μέντοι παθητικῷ καὶ ἀλόγῳ μέχρι παντὸσ ὡσ διαφέροντι τοῦ λογιστικοῦ χρώμενοσ διετέλεσεν, οὐχ ὅτι παντελῶσ ἄλογόν ἐστιν ὥσπερ τὸ αἰσθητικὸν ἢ τὸ θρεπτικὸν καὶ φυτικὸν τῆσ ψυχῆσ μέροσ·

ἀλλὰ ταῦτα μὲν ὅλωσ ἀνήκοα λόγου καὶ κωφὰ τρόπον τινὰ τῆσ σαρκὸσ ἐκβεβλάστηκε καὶ περὶ τὸ σῶμα παντελῶσ καταπέφυκε·

τρέπεσθαι πρὸσ ἐκεῖνο καὶ ὑπείκειν καὶ κατασχηματίζεσθαι πέφυκεν, ἐὰν μὴ τέλεον ᾗ διεφθαρμένον ὑφ’ ἡδονῆσ ἀμαθοῦσ καὶ ἀκολάστου διαίτησ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

Ancient Greek Text

Plutarch, De virtute morali, section 3

(플루타르코스, De virtute morali, section 3)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION