Plutarch, De tranquilitate animi, section 19

(플루타르코스, De tranquilitate animi, section 19)

καίτοι πολλοὶ καὶ τὸ τοῦ Μενάνδρου πεφρίκασιν οὐκ ἔστιν εἰπεῖν ζῶντα ̄λδθυο; τοῦτ’ οὐ πείσομαῑρδθυο; καὶ δύνασθαι πρὸσ τὴν τύχην ἀνεῳγόσι τοῖσ ὄμμασιν ἀντιβλέπειν, καὶ μὴ ποιεῖν ἐν αὑτῷ τὰσ φαντασίασ ἀτρίπτουσ καὶ ἁπαλὰσ ὥσπερ ἐνσκιατραφούμενον πολλαῖσ ἐλπίσιν ὑπεικούσαισ ἀεὶ καὶ πρὸσ μηδὲν ἀντιτεινούσαισ.

"τοῦτ’ οὐ ποιήσω, οὐ ψεύσομαι, οὐ ῥᾳδιουργήσω, οὐκ ἀποστερήσω, οὐκ ἐπιβουλεύσω" τοῦτο γὰρ ἐφ’ ἡμῖν κείμενον οὐ μικρὸν ἀλλὰ μέγα πρὸσ εὐθυμίαν πάρεστιν.

ὥσπερ αὖ τοὐναντίον ἡ σύνεσισ, ὅτι σύνοιδα δείν’ εἰργασμένοσ, οἱο͂ν ἕλκοσ ἐν σαρκὶ τῇ ψυχῇ τὴν μεταμέλειαν αἱμάσσουσαν ἀεὶ καὶ νύσσουσαν ἐναπολείπει.

τὰσ μὲν γὰρ ἄλλασ ἀναιρεῖ λύπασ ὁ λόγοσ, τὴν δὲ μετάνοιαν αὐτὸσ ἐνεργάζεται δακνομένησ σὺν αἰσχύνῃ τῆσ ψυχῆσ καὶ κολαζομένησ ὑφ’ αὑτῆσ, ὡσ γὰρ οἱ ῥιγοῦντεσ ἠπιάλοισ καὶ πυρετοῖσ διακαόμενοι τῶν ταῦτα πασχόντων ἔξωθεν ὑπὸ καύματοσ ἢ κρύουσ; μᾶλλον ἐνοχλοῦνται καὶ κάκιον ἔχουσιν, οὕτωσ ἐλαφροτέρασ ἔχει τὰ τυχηρὰ τὰσ λύπασ ὥσπερ ἔξωθεν ἐπιφερομένασ·

βαρύτερον ποιεῖ τῷ αἰσχρῷ τὸ ἀλγεινόν.

ὅσην ψυχὴ καθαρεύουσα πραγμάτων καὶ βουλευμάτων πονηρῶν καὶ τὴν τοῦ βίου πηγὴν τὸ ἦθοσ ἀτάραχον ἔχουσα καὶ ἀμίαντον·

ἀφ’ ἧσ αἱ καλαὶ πράξεισ ῥέουσαι καὶ τὴν ἐνέργειαν ἐνθουσιώδη καὶ ἱλαρὰν μετὰ τοῦ μέγα φρονεῖν ἔχουσι καὶ τὴν μνήμην ἡδίονα καὶ βεβαιοτέραν τῆσ Πινδαρικῆσ γηροτρόφου ἐλπίδοσ.

ἐν δὲ τῇ ψυχῇ τοῦ νοῦν ἔχοντοσ;

καὶ λοιδορούντων τὸν βίον, ὥσ τινα κακῶν χώραν ἢ φυγαδικὸν τόπον ἐνταῦθα ταῖσ ψυχαῖσ ἀποδεδειγμένον.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION