헬라어 문장 검색 - Πλυταρ́Δετρανθ

(플루타르코스, De tranquilitate animi, section 17)

φύσει τὸ λυποῦν καὶ βαρῦνον ἐπιφέρει, τὰ δὲ πλεῖστα δόξῃ δυσχεραίνειν ἐθιζόμεθα καὶ μανθάνομεν, οὐκ ἄχρηστόν ἐστι πρὸσ ταῦτα μὲν ἔχειν ἀεὶ τὸ τοῦ Μενάνδρου πρόχειρον οὐδὲν πέπονθασ δεινὸν ἂν μὴ προσποιῇ· τί γὰρ πρὸσ σέ ἐστι, φησίν, ἂν μήτε σαρκὸσ ἅπτηται μήτε ψυχῆσ, οἱο͂́ν ἐστι δυσγένεια πατρὸσ ἢ μοιχεία γυναικὸσ ἢ στεφάνου τινὸσ ἢ προεδρίασ ἀφαίρεσισ, ὧν οὐ κωλύεται καὶ μὴ παρόντων ἄνθρωποσ καὶ τὸ σῶμα βέλτιστα διακείμενον ἔχειν καὶ τὴν ψυχήν;

πρὸσ δὲ τὰ φύσει δοκοῦντα λυπεῖν, οἱᾶ νόσοι καὶ πόνοι καὶ θάνατοι φίλων καὶ τέκνων, ἐκεῖνο τὸ Εὐριπίδειον οἴμοι·

τί δ’ οἴμοι;

θνητά τοι πεπόνθαμεν. οὐδεὶσ; γὰρ οὕτω τοῦ παθητικοῦ καταφερομένου καὶ ὀλισθάνοντοσ ἀντιλαμβάνεται λόγοσ, ὡσ ὁ τῆσ κοινῆσ καὶ φυσικῆσ ἀνάμνησιν ποιῶν ἀνάγκησ, ᾗ διὰ τὸ σῶμα μεμειγμένοσ ὁ ἄνθρωποσ μόνην ταύτην τῇ τύχῃ λαβὴν δίδωσιν, ἐν δὲ τοῖσ κυριωτάτοισ καὶ μεγίστοισ ἀσφαλὴσ ἕστηκεν. φέροντα.

καὶ τοίνυν τῆσ τύχησ πάντα τἄλλα λεηλατούσησ καὶ περιαιρουμένησ, ἔχομέν τι τοιοῦτον. ἐν ἑαυτοῖσ οἱο͂́ν κ’ οὔτε φέροιεν Ἀχαιοὶ οὔτε ἂν ἄγοιεν.

ὅθεν οὐ δεῖ παντάπασιν ἐκταπεινοῦν οὐδὲ καταβάλλειν τὴν φύσιν, ὡσ μηδὲν ἰσχυρὸν μηδὲ μόνιμον μηδ’ ὑπὲρ τὴν τύχην ἔχουσαν· ἀλλὰ τοὐναντίον εἰδότασ, ὅτι μικρόν ἐστι μέροσ τοῦ ἀνθρώπου τὸ σαθρὸν καὶ τὸ ἐπίκηρον, ὃ δέχεται τὴν τύχην, τῆσ δὲ βελτίονοσ μερίδοσ αὐτοὶ κρατοῦμεν, ἐν ᾗ τὰ μέγιστα τῶν ἀγαθῶν ἱδρυθέντα, δόξαι τε χρησταὶ καὶ μαθήματα καὶ λόγοι τελευτῶντεσ εἰσ ἀρετήν, ἀναφαίρετον ἔχουσι τὴν οὐσίαν καὶ ἀδιάφθορον, ἀηττήτουσ πρὸσ τὸ μέλλον εἶναι καὶ θαρραλέουσ, πρὸσ τὴν τύχην λέγοντασ, ἃ Σωκράτησ δοκῶν πρὸσ τοὺσ κατηγόρουσ λέγειν πρὸσ τοὺσ δικαστὰσ ἔλεγεν, ὡσ ἀποκτεῖναι μὲν Ἄνυτοσ καὶ Μέλητοσ δύνανται, βλάψαι δ’ οὐ δύνανται.

καὶ ἀνδρώδη καὶ μεγαλόψυχον καὶ γενναῖον καὶ ἐλευθέριον οὐδὲ παρελέσθαι τὴν διάθεσιν, ἧσ ἀεὶ παρούσησ, πλέον ἢ κυβερνήτου πρὸσ θάλατταν ὄφελὸσ ἐστι πρὸσ τὸν βίον.

κυβερνήτῃ γὰρ οὔτε κῦμα πραῧναι τραχὺ καὶ πνεῦμα δυνατόν ἐστιν, οὔτε ὅποι βούλεται δεομένῳ λιμένοσ·

ἡ δὲ τοῦ φρονίμου διάθεσισ τοῖσ τε σωματικοῖσ παρέχει γαλήνην, ἐπὶ πλεῖστον ἐκλύουσα τὰσ τῶν νόσων κατασκευὰσ ἐγκρατείᾳ καὶ διαίτῃ σώφρονι καὶ μετρίοισ πόνοισ·

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Plutarch, De tranquilitate animi, section 17

(플루타르코스, De tranquilitate animi, section 17)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION