Plutarch, De tranquilitate animi, section 16

(플루타르코스, De tranquilitate animi, section 16)

ὥσ φησιν Ἐπίκουροσ· "ἥδιστα πρόσεισι πρὸσ τὴν αὔριον· ἀλλὰ καὶ πλοῦτοσ εὐφραίνει καὶ δόξα καὶ δύναμισ καὶ ἀρχή, καὶ μάλιστα τοὺσ ἣκιστα τἀναντία ταρβοῦντασ. ἡ γὰρ σφοδρὰ, περὶ ἕκαστον ἐπιθυμία σφοδρότατον φόβον ἐμποιοῦσα τοῦ μὴ παραμένειν; ἀσθενῆ τὴν χάριν ποιεῖ καὶ ἀβέβαιον ὥσπερ φλόγα καταπνεομένην.

ᾧ δὲ δίδωσι πρὸσ τὴν τύχην ἀδεῶσ καὶ ἀτρόμωσ εἰπεῖν ὁ λογισμὸσ ἡδὺ μὲν ἄν τι φέρῃσ, ὀλίγον δ’ ἄχοσ ἂν ἀπολείπῃσ,’ τοῦτον ἥδιστα ποιεῖ χρῆσθαι τοῖσ παροῦσι τὸ θαρραλέον καὶ μὴ δεδιὸσ αὐτῶν τὴν ἀποβολὴν ὡσ ἀφόρητον. "οἶδα τὸν πλοῦτον ἐφήμερον ἔχων καὶ οὐ βέβαιον·

"οἶδα τὴν ἀρχὴν ἀφελέσθαι δυναμένουσ τοὺσ δεδωκότασ·

"οἶδα τὴν γυναῖκα χρηστὴν γυναῖκα δ’ οὖσαν καὶ τὸν φίλον ἄνθρωπον ὄντα, φύσει εὐμετάβολον ζῷον" ὡσ ὁ Πλάτων εἶπεν. οἱο͂ν πηδήματα καρδίασ καὶ σφυγμοὺσ ἀφαιροῦσι καὶ ταχὺ πάλιν τὸ μανιῶδεσ καὶ ταραττόμενον ἱδρύουσιν.

ὁ μὲν οὖν Καρνεάδησ ἐπὶ πραγμάτων μεγάλων ὑπεμίμνησκεν, ὅτι πᾶν καὶ ὅλον ἐστὶν εἰσ λύπην καὶ ἀθυμίαν τὸ ἀπροσδόκητον.

ἡ γὰρ Μακεδόνων βασιλεία τῆσ Ῥωμαίων ἡγεμονίασ πολλοστημόριον ἦν· ἀλλὰ Περσεὺσ μὲν ἀποβαλὼν Μακεδονίαν αὐτόσ τε κατεθρήνει τὸν ἑαυτοῦ δαίμονα καὶ πᾶσιν ἐδόκει δυστυχέστατοσ ἀνθρώπων γεγονέναι καὶ βαρυποτμότατοσ·

ὁ δὲ τούτου κρατήσασ Αἰμίλιοσ ἑτέρῳ παραδιδοὺσ τὴν ὁμοῦ τι γῆσ καὶ θαλάττησ ἄρχουσαν δύναμιν ἐστεφανοῦτο καὶ ἔθυεν, εὐδαιμονιζόμενοσ εἰκότωσ.

οὗτοσ μὲν γὰρ ᾔδει λαμβάνων ἀρχὴν ἀποδοθησομένην, ἐκεῖνοσ δ’ ἀπέβαλε μὴ προσδοκήσασ.

εὖ δὲ καὶ ὁ ποιητὴσ οἱο͂́ν ἐστι τὸ, παρὰ προσδοκίαν ἐδίδαξεν· ὁ γὰρ Ὀδυσσεὺσ τοῦ μὲν κυνὸσ θανόντοσ ἐξεδάκρυσε, τῇ δὲ γυναικὶ κλαιούσῃ παρακαθήμενοσ οὐδὲν ἔπαθε τοιοῦτον· ἐνταῦθα μὲν γὰρ ἀφῖκτο τῷ λογισμῷ τὸ πάθοσ ὑποχείριον ἔχων καὶ προκατειλημμένον, εἰσ δ’ ἐκεῖνο μὴ προσδοκήσασ ἀλλ’ ἐξαίφνησ διὰ τὸ παράδοξον ἐνέπεσε.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION