Plutarch, De tranquilitate animi, section 12 3:

αἴτιον δ’ ἡ φιλαυτία μάλιστα, φιλοπρώτουσ ποιοῦσα καὶ φιλονίκουσ; ἐν πᾶσι καὶ πάντων ἐπιδραττομένουσ ἀπλήστωσ οὐ γὰρ πλούσιοι μόνον ὁμοῦ καὶ λόγιοι καὶ ἰσχυροὶ καὶ συμποτικοὶ καὶ ἡδεῖσ εἶναι καὶ φίλοι βασιλέων καὶ πόλεων ἄρχοντεσ ἀξιοῦσιν, ἀλλ’ εἰ μὴ καὶ κύνασ ἕξουσι πρωτεύοντασ ἀρετῇ καὶ ἵππουσ καὶ ὄρτυγασ καὶ ἀλεκτρυόνασ ἀθυμοῦσι.