Plutarch, De tranquilitate animi, section 11

(플루타르코스, De tranquilitate animi, section 11)

οὐ μὴν ἀλλ’ ἐπεὶ πρὸσ ἑτέρουσ μᾶλλον ἢ πρὸσ αὑτοὺσ ὑπ’ ἀβελτερίασ εἰθίσμεθα ζῆν, καὶ πολὺ τὸ δύσζηλον ἡ φύσισ ἔχουσα καὶ τὸ βάσκανον, οὐ χαίρει τοσοῦτον τοῖσ ἰδίοισ, ὅσον ἀνιᾶται τοῖσ ἀλλοτρίοισ ἀγαθοῖσ· μὴ μόνον ὁρ́α τὰ λαμπρὰ καὶ τὰ περιβόητα τῶν ζηλουμένων ὑπὸ σοῦ καὶ θαυμαζομένων, ἀλλ’ ἀνακαλύψασ καὶ διαστείλασ ὥσπερ ἀνθηρὸν παραπέτασμα τὴν δόξαν αὐτῶν καὶ τὴν ἐπιφάνειαν, ἐντὸσ γενοῦ καὶ κατόψει πολλὰ δυσχερῆ καὶ πολλὰσ ἀηδίασ ἐνούσασ αὐτοῖσ. ὁ γοῦν Πιττακὸσ ἐκεῖνοσ, οὗ μέγα μὲν ἀνδρείασ μέγα δὲ σοφίασ καὶ δικαιοσύνησ κλέοσ, εἱστία ξένουσ· ἐπελθοῦσα δ’ ἡ γυνὴ μετ’ ὀργῆσ ἀνέτρεψε τὴν τράπεζαν·

"ἡμῶν κακὸν ἔστιν·

"ᾧ δὲ τοὐμόν, ἄριστα πράττει. οὗτοσ μακάριοσ ἐν ἀγορᾷ νομίζεται, ἐπὰν δ’ ἀνοίξῃ τὴν θύραν, τρισάθλιοσ· γυνὴ κρατεῖ πάντων , ἐπιτάσσει , μάχετ’ ἀεί. ἀπὸ πλειόνων ὀδυνᾶτ’, ἐγὼ δ’ ἀπ’ οὐδενόσ.

τοιαῦτα πολλὰ καὶ πλούτῳ καὶ δόξῃ καὶ βασιλείᾳ πρόσεστιν ἄδηλα τοῖσ πολλοῖσ· ἐπιπροσθεῖ γὰρ ὁ τῦφοσ.

ὦ μάκαρ Ἀτρείδη, μοιρηγενέσ, ὀλβιόδαιμον ἔξωθεν οὗτοσ. ὁ μακαρισμόσ, ὅπλων καὶ ἵππων καὶ στρατιᾶσ περικεχυμένησ·

αἱ δὲ τῶν παθῶν φωναὶ πρὸσ τὴν κενὴν δόξαν ἔνδοθεν ἀντιμαρτυροῦσι Ζεύσ με μέγα Κρονίδησ ἄτῃ ἐνέδησε βαρείῃ. καὶ ζηλῶ σε, γέρον, ζηλῶ δ’ ἀνδρῶν ὃσ ἀκίνδυνον βίον ἐξεπέρασ’ ἀγνὼσ, ἀκλεήσ. τὰ τῶν πλησίον ἐκταπεινοῦντοσ τὰ οἰκεῖα καὶ καταβάλλοντοσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION