헬라어 문장 검색 - Πλυταρ́Δεσεραν́22́

(플루타르코스, De sera numinis vindicta, section 22)

γενομένου καθ’ ἡμᾶσ ἐνταῦθα Πρωτογένουσ οἰκεῖοσ καὶ φίλοσ, ἐν πολλῇ βιώσασ ἀκολασίᾳ τὸν πρῶτον χρόνον, εἶτα ταχὺ τὴν οὐσίαν ἀπολέσασ, ἤδη χρόνον τινὰ καὶ διὰ τὴν ἀνάγκην ἐγένετο πονηρόσ, καὶ τὸν πλοῦτον ἐκ μετανοίασ διώκων ταὐτὸ τοῖσ ἀκολάστοισ ἔπασχε πάθοσ, οἳ τὰσ γυναῖκασ ἔχοντεσ μὲν οὐ φυλάττουσι, προέμενοι δὲ πειρῶσιν αὖθισ ἀδίκωσ ἑτέροισ συνούσασ. οὐδενὸσ οὖν ἀπεχόμενοσ αἰσχροῦ φέροντοσ εἰσ ἀπόλαυσιν ἢ κέρδοσ, οὐσίαν μὲν οὐ πολλὴν δόξαν δὲ πονηρίασ ἐν ὀλίγῳ πλείστην συνήγαγε.

μάλιστα δ’ αὐτὸν διέβαλεν ἀνενεχθεῖσά τισ ἐξ Ἀμφιλόχου μαντεία·

πέμψασ γὰρ ὡσ ἐοίκεν ἠρώτα τὸν θεόν, εἰ βέλτιον βιώσεται τὸν ἐπίλοιπον βίον· ὁ δ’ ἀνεῖλεν, ὅτι πράξει βέλτιον, ὅταν ἀποθάνῃ. καὶ δὴ τρόπον τινὰ τοῦτο μετ’ οὐ πολὺν χρόνον αὐτῷ συνέπεσε. κατενεχθεὶσ γὰρ ἐξ ὕψουσ τινὸσ εἰσ τράχηλον, οὐ γενομένου τραύματοσ ἀλλὰ πληγῆσ μόνον ἐξέθανε, καὶ τριταῖοσ ἤδη περὶ τὰσ ταφὰσ αὐτὰσ ἀνήνεγκε.

ταχὺ δὲ ῥωσθεὶσ; καὶ παρ’ αὑτῷ γενόμενοσ, ἄπιστόν τινα τοῦ βίου τὴν μεταβολὴν ἐποίησεν· οὔτε γὰρ δικαιότερον περὶ τὰ συμβόλαια γιγνώσκουσιν ἕτερον Κίλικεσ ἐν τοῖσ τότε χρόνοισ γενόμενον, οὔτε πρὸσ τὸ θεῖον ὁσιώτερον οὔτε λυπηρότερον ἐχθροῖσ ἢ βεβαιότερον φίλοισ·

ὥστε καὶ ποθεῖν τοὺσ ἐντυγχάνοντασ αὐτῷ τὴν αἰτίαν ἀκοῦσαι τῆσ διαφορᾶσ, οὐκ ἀπὸ τοῦ τυχόντοσ οἰομένουσ γεγονέναι διακόσμησιν εἰσ ἦθοσ τοσαύτην, ὅπερ ἦν ἀληθέσ, ὡσ αὐτὸσ διηγεῖτο τῷ τε Πρωτογένει καὶ τοῖσ ὁμοίωσ ἐπιεικέσι τῶν φίλων.

ἐπεὶ γὰρ ἐξέπεσε τὸ φρονοῦν, τοῦ σώματοσ, οἱο͂ν ἄν τισ ἐκ πλοίου κυβερνήτησ εἰσ βυθὸν ἀπορριφεὶσ πάθοι τὸ πρῶτον, οὕτωσ ὑπὸ τῆσ μεταβολῆσ ἔσχεν·

ὥσπερ ἑνὸσ ὄμματοσ ἀνοιχθείσησ τῆσ ψυχῆσ.

ἑώρα δὲ τῶν πρότερον οὐδὲν ἀλλ’ ἢ τὰ ἄστρα παμμεγέθη καὶ ἀπέχοντα πλῆθοσ ἀλλήλων ἄπλετον, αὐγήν τε τῇ· χρόᾳ θαυμαστὴν ἀφιέντα καὶ τόνον ἔχουσαν·

ὥστε τὴν ψυχὴν ἐποχουμένην λείωσ οἱο͂ν ὥσπερ ἐν γαλήνῃ τῷ φωτὶ ῥᾳδίωσ πάντῃ καὶ ταχὺ διαφέρεσθαι. τὰ δὲ πλεῖστα τῶν θεαμάτων παραλιπὼν ἔφη τὰσ ψυχὰσ τῶν τελευτώντων κάτωθεν ἀνιούσασ πομφόλυγα φλογοειδῆ ποιεῖν ἐξισταμένου τοῦ ἀέροσ, εἶτα ῥηγνυμένησ ἀτρέμα τῆσ πομφόλυγοσ; ἐκβαίνειν τύπον ἐχούσασ ἀνθρωποειδῆ τὸν δ’ ὄγκον εὐσταλεῖσ, κινουμένασ δ’ οὐχ ὁμοίωσ, ἀλλὰ τὰσ μὲν ἐκπηδᾶν ἐλαφρότητι θαυμαστῇ καὶ διᾴττειν ἐπ’ εὐθείασ ἄνω, τὰσ δ’ ὥσπερ οἱ ἄτρακτοι περιστρεφομένασ ἅμα κύκλῳ·

καὶ τοτὲ μὲν κάτω τοτὲ δ’ ἄνω ῥεπούσασ μικτήν τινα φέρεσθαι καὶ τεταραγμένην κίνησιν καὶ πολλῷ πάνυ χρόνῳ καὶ μόλισ ἀποκαθισταμένην.

τὰσ μὲν οὖν πολλὰσ ἠγνόει τίνεσ εἰσί· δύο δ’ ἢ τρεῖσ ἰδὼν γνωρίμουσ ἐπειρᾶτο προσμῖξαι καὶ προσειπεῖν· οὔτ’ ἤκουον οὔτ’ ἦσαν παρ’ ἑαυταῖσ, ἀλλ’ ἔκφρονεσ καὶ διεπτοημέναι , πᾶσαν ὄψιν ἀποφεύγουσαι καὶ ψαῦσιν , ἐρρέμβοντο πρῶτον αὐταὶ καθ’ ἑαυτάσ, εἶτα πολλαῖσ ὁμοίωσ διακειμέναισ ἐντυγχάνουσαι καὶ περιπλεκόμεναι φοράσ τε πάσασ πρὸσ οὐδὲν ἀκρίτωσ ἐφέροντο καὶ φωνὰσ ἱέσαν ἀσήμουσ, οἱο͂ν ἀλαλαγμοὺσ θρήνῳ καὶ φόβῳ μεμιγμένασ.

ἄλλαι δ’ ἄνωθεν ἐν ἄκρῳ τοῦ περιέχοντοσ ὀφθῆναί τε φαιδραὶ καὶ πρὸσ ἀλλήλασ ὑπ’ εὐμενείασ θαμὰ πελάζουσαι τὰσ δὲ θορυβώδεισ ἐκείνασ ἐκτρεπόμεναι, διεσήμαινον ὡσ ἐοίκε συστολῇ μὲν εἰσ ἑαυτὰσ τὸ δυσχεραῖνον, ἐκπετάσει δὲ καὶ διαχύσει τὸ χαῖρον καὶ προσιέμενον.

ἐνταῦθα μίαν ἔφη συγγενοῦσ τινοσ ἰδεῖν, οὐ μέντοι σαφῶσ·

ἀποθανεῖν γάρ, ἔτι παιδὸσ ὄντοσ· "χαῖρε, Θεσπέσιε. θαυμάσαντοσ δ’ αὐτοῦ καὶ φήσαντοσ, ὡσ οὐ Θεσπέσιοσ ἀλλ’ Ἀριδαῖόσ ἐστι· "τὸ δ’ ἀπὸ τοῦδε Θεσπέσιοσ.

"οὐδὲ γάρ τοι τέθνηκασ, ἀλλὰ μοίρᾳ τινὶ θεῶν ἥκεισ δεῦρο τῷ φρονοῦντι· "τὴν δ’ ἄλλην ψυχὴν ὥσπερ ἀγκύριον ἐν τῷ σώματι καταλέλοιπασ· ταῦτ’ ἀκούσασ ὁ Θεσπέσιοσ ἤδη τε μᾶλλον ἑαυτὸν τῷ λογίζεσθαι συνήγαγε, καὶ διαβλέψασ εἶδεν ἑαυτῷ μέν τινα συναιωρουμένην ἀμυδρὰν καὶ σκιώδη γραμμήν, ἐκείνουσ δὲ περιλαμπομένουσ κύκλῳ καὶ διαφανεῖσ ὄντασ, οὐ μὴν ὁμοίωσ ἅπαντασ·

ἀλλὰ τοὺσ μέν, ὥσπερ ἡ καθαρωτάτη πανσέληνοσ, ἓν χρῶμα λεῖον καὶ συνεχὲσ καὶ ὁμαλὲσ ἱέντασ·

ἑτέρων δὲ φολίδασ τινὰσ διατρεχούσασ ἢ μώλωπασ ἀραιούσ· ἄλλουσ δὲ κομιδῇ ποικίλουσ καὶ ἀτόπουσ τὴν ὄψιν, ὥσπερ οἱ ἔχεισ μελάσμασι κατεστιγμένουσ· ἄλλουσ δέ τινασ ἀμβλείασ ἀμυχὰσ ἔχοντασ.

ἔλεγεν οὖν ἕκαστα φράζων ὁ τοῦ Θεσπεσίου συγγενὴσ οὐδὲν γὰρ οὕτω κωλύει τὰσ ψυχὰσ ὀνόματι τῶν ἀνθρώπων προσαγορεύειν ὡσ Ἀδράστεια μέν, Ἀνάγκησ καὶ Διὸσ θυγάτηρ, ἐπὶ πᾶσι τιμωρὸσ ἀνωτάτω τέτακται τοῖσ ἀδικήμασι· καὶ τῶν πονηρῶν οὔτε μέγασ οὐδεὶσ οὕτωσ οὔτε μικρὸσ γέγονεν, ὥστ’ ἢ λαθὼν διαφυγεῖν ἢ βιασάμενοσ ἄλλῃ δ’ ἄλλη τιμωρία τριῶν οὐσῶν φύλακι καὶ χειρουργῷ προσήκει·

ἐν σώματι καὶ διὰ σωμάτων κολαζομένουσ μεταχειρίζεται ποινὴ ταχεῖα, πράῳ τινὶ τρόπῳ καὶ παραλείποντι πολλὰ τῶν καθαρμοῦ δεομένων·

ὧν δὲ μεῖζόν ἐστιν ἔργον ἡ περὶ τὴν κακίαν ἰατρεία, τούτουσ Δίκῃ μετὰ τὴν τελευτὴν ὁ δαίμων παραδίδωσι·

τοὺσ δὲ πάμπαν;

καὶ κατέδυσεν εἰσ τὸ ἄρρητον καὶ ἀόρατον.

"δικαιώσεων ἡ μὲν ὑπὸ τῆσ Ποινῆσ;

"ἐν τῷ βίῳ ταῖσ βαρβαρικαῖσ ἐοίκεν. "ὡσ γὰρ ἐν Πέρσαισ τῶν κολαζομένων τὰ ἱμάτια καὶ τὰσ τιάρασ ἀποτίλλουσι καὶ μαστιγοῦσιν, οἱ δὲ παύσασθαι δακρύοντεσ ἀντιβολοῦσιν· "οὕτωσ αἱ διὰ χρημάτων καὶ διὰ σωμάτων κολάσεισ ἁφὴν οὐκ ἔχουσι δριμεῖαν οὐδ’ αὐτῆσ ἐπιλαμβάνονται τῆσ κακίασ, ἀλλὰ πρὸσ δόξαν αἱ πολλαὶ καὶ πρὸσ αἴσθησιν αὐτῶν εἰσιν. "ὃσ δ’ ἂν ἐκεῖθεν ἀκόλαστοσ ἐνταῦθα καὶ ἀκάθαρτοσ ἐξίκηται, τοῦτον ἡ Δίκη διαλαβοῦσα τῇ ψυχῇ καταφανῆ γυμνόν, εἰσ οὐδὲν ἔχοντα καταδῦναι καὶ ἀποκρύψασθαι καὶ περιστεῖλαι τὴν μοχθηρίαν ἀλλὰ πανταχόθεν καὶ ὑπὸ πάντων καὶ πάντα καθορώμενον, ἔδειξε πρῶτον ἀγαθοῖσ γονεῦσιν, ἄνπερ ὦσιν, ἢ προγόνοισ αὐτοῦ πρόσπτυστον ὄντα καὶ ἀνάξιον ἐὰν δὲ φαῦλοι, κολαζομένουσ ἐπιδὼν ἐκείνουσ καὶ ὀφθεὶσ δικαιοῦται πολὺν χρόνον ἐξαιρούμενοσ ἕκαστον τῶν παθῶν ἀλγηδόσι καὶ πόνοισ, οἳ τοσούτῳ μεγέθει καὶ σφοδρότητι τοὺσ διὰ σαρκὸσ ὑπερβάλλουσιν, ὅσῳ τὸ ὕπαρ ἂν εἰή τοῦ ὀνείρατοσ ἐναργέστερον. "οὐλαὶ δὲ καὶ μώλωπεσ ἐπὶ τῶν παθῶν ἑκάστου τοῖσ μὲν μᾶλλον ἐμμένουσι τοῖσ δ’ ἧσσον. "τὰ ποικίλα ταῦτα καὶ παντοδαπὰ χρώματα τῶν ψυχῶν·

"τὸ μὲν ὄρφνιον καὶ ῥυπαρόν, ἀνελευθερίασ ἀλοιφὴν καὶ πλεονεξίασ, τὸ δ’ αἱματωπὸν καὶ διάπυρον, ὠμότητοσ καὶ πικρίασ ὅπου δὲ τὸ γλαύκινόν ἐστιν, ἐντεῦθεν ἀκρασία τισ περὶ ἡδονὰσ ἐκτέτριπται μόλισ· "κακόνοια δ’ ἐνοῦσα μετὰ φθόνου τουτὶ τὸ ἰῶδεσ καὶ ὕπουλον, ὥσπερ αἱ σηπίαι τὸ μέλαν, ἀφίησιν. "ἐκεῖ μὲν γὰρ ἡ κακία τῆσ ψυχῆσ τρεπομένησ ὑπὸ τῶν παθῶν καὶ τρεπούσησ τὸ σῶμα τὰσ χρόασ ἀναδίδωσιν, ἐνταῦθα δὲ καθαρμοῦ καὶ κολάσεωσ πέρασ ἐστί, τούτων ἐκλεανθέντων, παντάπασι τὴν ψυχὴν αὐγοειδῆ καὶ σύγχρουν γενέσθαι. "μέχρι δ’ οὗ ταῦτ’ ἔνεστι, γίγνονταί τινεσ ὑποτροπαὶ τῶν παθῶν σφυγμοὺσ ἔχουσαι καὶ πήδησιν, ἐνίαισ μὲν ἀμυδρὰν καὶ ταχὺ κατασβεννυμένην ἐνίαισ δὲ νεανικῶσ ἐντείνουσαν. "ὧν αἱ μὲν πάλιν καὶ πάλιν κολασθεῖσαι τὴν προσήκουσαν ἕξιν καὶ διάθεσιν ἀναλαμβάνουσι, τὰσ δ’ αὖθισ εἰσ σώματα ζῴων ἐξήνεγκε βιαιότησ ἀμαθίασ καὶ φιληδονίασ ἧλοσ· "ἡ μὲν γὰρ ἀσθενείᾳ λόγου καὶ δι’ ἀργίαν τοῦ θεωρεῖν ἔρρεψε τῷ πρακτικῷ πρὸσ γένεσιν· "ἡ δ’ ὀργάνου τῷ ἀκολάστῳ δεομένη ποθεῖ τὰσ ἐπιθυμίασ συρράψαι ταῖσ ἀπολαύσεσι καὶ συνεπαίρεσθαι διὰ σώματοσ· "ἐνταῦθα γὰρ οὐδὲν ἢ σκιά τισ ἀτελὴσ καὶ ὄναρ ἡδονῆσ πλήρωσιν οὐκ ἐχούσησ πάρεστι. ταῦτα δ’ εἰπὼν ἦγεν αὐτὸν ταχὺ μέν, ἄπλετον δέ τινα τόπον ὡσ ἐφαίνετο διεξιόντα ῥᾳδίωσ καὶ ἀπλανῶσ, οἱο͂ν ὑπὸ πτερῶν τῶν τοῦ φωτὸσ αὐγῶν ἀναφερόμενον·

μέχρι οἱο͂ν πρὸσ τι χάσμα μέγα καὶ κάτω διῆκον ἀφικόμενοσ ὑπὸ τῆσ ὀχούσησ ἀπελείφθη δυνάμεωσ·

καὶ τὰσ ἄλλασ; ψυχὰσ ἑώρα ταὐτὸ πασχούσασ ἐκεῖ· συστελλόμεναι γὰρ ὥσπερ αἱ ὄρνιθεσ καὶ καταφερόμεναι κύκλῳ τὸ χάσμα περιῄεσαν ἄντικρυσ δὲ περᾶν οὐκ ἐτόλμων, εἴσω μὲν ὀφθῆναι τοῖσ βακχικοῖσ ἄντροισ ὁμοίωσ ὕλῃ καὶ χλωρότητι καὶ χλόαισ ἀνθέων ἁπάσαισ διαπεποικιλμένον· ἐξέπνει δὲ μαλακὴν καὶ πραεῖαν αὔραν ὀσμὰσ ἀναφέρουσαν ἡδονῆσ τε θαυμασίασ καὶ κρᾶσιν, οἱάν ὁ οἶνοσ τοῖσ μεθυσκομένοισ, ἐμποιοῦσαν εὐωχούμεναι γὰρ αἱ ψυχαὶ ταῖσ εὐωδίαισ διεχέοντο τε καὶ πρὸσ ἀλλήλασ ἐφιλοφρονοῦντο·

καὶ τὸν τόπον ἐν κύκλῳ κατεῖχε βακχεία καὶ γέλωσ καὶ πᾶσα μοῦσα παιζόντων καὶ τερπομένων.

ἔλεγε δὲ ταύτῃ τὸν Διόνυσον ἀνελθεῖν εἰσ θεοὺσ καὶ τὴν Σεμέλην ἀναγαγεῖν ὕστερον·

καλεῖσθαι δὲ Λήθησ τὸν τόπον.

ψυχῆσ.

ἄλλην οὖν τοσαύτην διελθὼν ὁδὸν ἔδοξεν ἀφορᾶν κρατῆρα μέγαν, εἰσ δὲ τοῦτον ἐμβάλλοντα ῥεύματα, τὸ μὲν ἀφροῦ θαλάσσησ ἢ χιόνων λευκότερον, τὸ δ’ ὁποῖον ἶρισ ἐξανθεῖ τὸ ἁλουργόν, ἄλλα δ’ ἄλλαισ βαφαῖσ κεχρωσμένα πρόσωθεν ἴδιον ἐχούσαισ φέγγοσ· ὡσ δὲ πλησίον ἦλθον, ὁ κρατὴρ ἐκεῖνοσ, ἀφανισθέντοσ μᾶλλον τοῦ περιέχοντοσ τῶν τε χρωμάτων ἀμαυρουμένων, τὸ ἀνθηρότερον ἀπέλιπε πλὴν τῆσ λευκότητοσ.

ἑώρα δὲ τρεῖσ δαίμονασ ὁμοῦ καθημένουσ ἐν σχήματι τριγώνου πρὸσ ἀλλήλουσ τὰ ῥεύματα μέτροισ τισὶν ἀνακεραννύντασ.

ὁ τοῦ Θεσπεσίου ψυχοπομπὸσ ἄχρι τούτου τὸν Ὀρφέα προελθεῖν, ὅτε τὴν ψυχὴν τῆσ γυναικὸσ μετῄει, καὶ μὴ καλῶσ διαμνημονεύσαντα λόγον εἰσ ἀνθρώπουσ κίβδηλον ἐξενεγκεῖν, ὡσ κοινὸν εἰή μαντεῖον ἐν Δελφοῖσ Ἀπόλλωνοσ καὶ Νυκτόσ·

"νυκτὸσ ἐστι καὶ Σελήνησ μαντεῖον κοινόν, οὐδαμοῦ τῆσ γῆσ περαῖνον οὐδ’ ἔχον ἕδραν μίαν, ἀλλὰ πάντῃ πλανητὸν ἐπὶ τοὺσ ἀνθρώπουσ ἐνυπνίοισ καὶ εἰδώλοισ·

"ἐκ τούτου γὰρ οἱ ὄνειροι μιγνύμενοι, ὡσ ὁρᾷσ, τῷ ἀπατηλῷ καὶ ποικίλῳ τὸ ἁπλοῦν καὶ ἀληθὲσ παραλαμβάνοντεσ διασπείρουσι. τοῦ τρίποδοσ, ὡσ ἔλεγε, διὰ τῶν κόλπων τῆσ Θέμιδοσ ἀπερειδόμενον εἰσ τὸν Παρνασόν.

καὶ προθυμούμενοσ ἰδεῖν οὐκ εἶδεν ὑπὸ λαμπρότητοσ, ἀλλ’ ἤκουε παριὼν φωνὴν ὀξεῖαν γυναικὸσ ἐν μέτρῳ φράζουσαν ἄλλα τινὰ καὶ χρόνον, ὡσ ἐοίκε, τῆσ ἐκείνου τελευτῆσ. ἔλεγε δ’’ ὁ δαίμων τὴν φωνὴν εἶναι Σιβύλλησ·

ᾄδειν γὰρ αὐτὴν περὶ τῶν μελλόντων ἐν τῷ προσώπῳ τῆσ σελήνησ περιφερομένην. βουλόμενοσ οὖν ἀκροᾶσθαι πλείονα, τῇ ῥύμῃ τῆσ σελήνησ εἰσ τοὐναντίον ὥσπερ ἐν ταῖσ δίναισ ἐξεώσθη καὶ βραχέα κατήκουσεν·

ὧν ἦν καὶ τὸ περὶ τὸ Βέσβιον ὄροσ καὶ τὴν Δικαιαρχείασ ὑπὸ πυρὸσ φθορὰν γενησομένην, καί τι κομμάτιον περὶ τοῦ τότε ἡγεμόνοσ ὡσ ἐσθλὸσ ἐὼν νούσῳ τυραννίδα λείψει. μετὰ δὲ ταῦτα πρὸσ τὴν θέαν τῶν κολαζομένων ἐτρέποντο.

καὶ τὰ μὲν πρῶτα δυσχερεῖσ καὶ οἰκτρὰσ εἶχον ὄψεισ μόνον· καὶ συνήθεσιν ὁ Θεσπέσιοσ οὐκ ἂν προσδοκήσασ κολαζομένοισ ἐνετύγχανεν, οἳ καὶ δεινὰ παθήματα καὶ τιμωρίασ ἀσχήμονασ καὶ ἀλγεινὰσ ὑπομένοντεσ ᾠκτίζοντο πρὸσ ἐκεῖνον καὶ ἀνεκλαίοντο·

τὰ δ’ ἄγεται πεισόμενοσ ἱκετεύειν μὲν ἢ παραιτεῖσθαι περὶ τοῦ πατρὸσ οὐκ ἐτόλμα δι’ ἔκπληξιν καὶ δέοσ ὑποστρέψαι δὲ καὶ φυγεῖν βουλόμενοσ οὐκέτι τὸν πρᾶον ἐκεῖνον ἑώρα καὶ οἰκεῖον ξεναγόν, ἀλλ’ ὑφ’ ἑτέρων τινῶν φοβερῶν τὴν ὄψιν εἰσ τὸ πρόσθεν ὠθούμενοσ ὡσ ἀνάγκην οὖσαν οὕτω διεξελθεῖν, ἐθεᾶτο τῶν μὲν γνωρίμωσ πονηρῶν γενομένων καὶ κολασθέντων αὐτόθι τὴν σκιὰν οὐκέτ’ εἶναι χαλεπῶσ οὐδ’ ὁμοίωσ τριβομένην, ἅτε δὴ περὶ τὸ ἄλογον καὶ παθητικὸν ἐπίπονον οὖσαν·

ἀρετῆσ περιβαλόμενοι διεβίωσαν κακίᾳ λανθανούσῃ, τούτουσ ἐπιπόνωσ καὶ , ὀδυνηρῶσ ἠνάγκαζον ἕτεροι περιεστῶτεσ ἐκτρέπεσθαι τὰ ἐντὸσ ἔξω τῆσ ψυχῆσ, ἰλυσπωμένουσ παρὰ φύσιν καὶ ἀνακαμπτομένουσ, ὥσπερ αἱ θαλάττιαι σκολόπενδραι καταπιοῦσαι τὸ ἄγκιστρον ἐκτρέπουσιν ἑαυτάσ·

ἐνίουσ δ’ ἀναδέροντεσ αὐτῶν καὶ ἀναπτύσσοντεσ ἀπεδείκνυσαν ὑπούλουσ καὶ ποικίλουσ, ἐν τῷ λογιστικῷ καὶ κυρίῳ τὴν μοχθηρίαν ἔχοντασ.

πλείονασ, ἀλλήλασ ἐσθιούσασ ὑπὸ μνησικακίασ καὶ κακοθυμίασ ὧν ἔπαθον ἐν τῷ ζῆν ἢ ἔδρασαν.

εἶναι δὲ καὶ λίμνασ παρ’ ἀλλήλασ, τὴν μὲν χρυσοῦ περιζέουσαν τὴν δὲ μολίβδου ψυχροτάτην ἄλλην δὲ τραχεῖαν σιδήρου·

καί τινασ ἐφεστάναι δαίμονασ ὥσπερ οἱ χαλκεῖσ ὀργάνοισ ἀναλαμβάνοντασ καὶ καθιέντασ ἐν μέρει τὰσ ψυχὰσ τῶν δι’ ἀπληστίαν καὶ πλεονεξίαν πονηρῶν. ἐν μὲν γὰρ τῷ χρυσῷ διαπύρουσ καὶ διαφανεῖσ ὑπὸ τοῦ φλέγεσθαι γενομένασ ἐνέβαλλον εἰσ τὴν τοῦ μολίβδου βάπτοντεσ· αὐτόθι καὶ γενομένασ σκληρὰσ ὥσπερ αἱ χάλαζαι, πάλιν εἰσ τὴν τοῦ σιδήρου μεθίστασαν ἐνταῦθα δὲ μέλαιναί τε δεινῶσ ἐγίγνοντο, καὶ περικλώμεναι διὰ σκληρότητα καὶ συντριβόμεναι τὰ εἴδη μετέβαλλον·

εἶθ’ οὕτω πάλιν εἰσ τὸν χρυσὸν ἐκομίζοντο, δεινάσ, ὡσ ἔλεγεν, ἐν ταῖσ μεταβολαῖσ ἀλγηδόνασ ὑπομένουσαι.

πάντων δὲ πάσχειν ἔλεγεν οἰκτρότατα τὰσ ἤδη δοκούσασ ἀφεῖσθαι τῆσ δίκησ, εἶτ’ αὖθισ συλλαμβανομένασ·

αὗται δ’ ἦσαν, ὧν εἴσ τινασ ἐκγόνουσ; ἢ παῖδασ ἡ ποινὴ περιῆλθεν. ἀφίκοιτο καὶ περιτύχοι, προσέπιπτεν ὀργῇ καὶ κατεβόα καὶ τὰ σημεῖα τῶν παθῶν ἐδείκνυεν, ὀνειδίζουσα καὶ διώκουσα φεύγειν.

καὶ ἀποκρύπτεσθαι βουλομένην οὐ δυναμένην δέ.

ταχὺ γὰρ μετέθεον οἱ κολασταὶ πρὸσ τὴν δίκην, καὶ ἐξ ἀρχῆσ ἤπειγον ὀλοφυρομένασ τῷ προγιγνώσκειν τὴν τιμωρίαν. ἐνίαισ δὲ καὶ πολλὰσ ἅμα τῶν ἐκγόνων ἔλεγε συνηρτῆσθαι, καθάπερ μελίττασ ἢ νυκτερίδασ ἀτεχνῶσ ἐχομένασ καὶ τετριγυίασ ὑπὸ μνήμησ καὶ ὀργῆσ ὧν ἔπαθον δι’ αὐτάσ.

καμπτομένασ βίᾳ καὶ μετασχηματιζομένασ ὑπὸ τῶν ταῦτα δημιουργούντων ὀργάνοισ τισὶ καὶ πληγαῖσ, τῶν μὲν ὅλα τὰ μέρη συνελαυνόντων, τὰ δ’ ἀποστρεφόντων, ἔνια δ’ ἐκλεαινόντων καὶ ἀφανιζόντων παντάπασιν, ὅπωσ ἐφαρμόσειεν ἑτέροισ ἤθεσι ·

καὶ βίοισ· ἐν ταύταισ φανῆναι τὴν Νέρωνοσ ψυχὴν τά, τ’ ἄλλα κακῶσ ἔχουσαν ἤδη καὶ διαπεπαρμένην ἣλοισ διαπύροισ. προκεχειρισμένων δὲ καὶ ταύτῃ τῶν δημιουργῶν Πινδαρικῆσ ἐχίδνησ εἶδοσ, ἐν ᾧ κυηθεῖσαν καὶ διαφαγοῦσαν τὴν μητέρα βιώσεσθαι, φῶσ ἔφασκεν ἐξαίφνησ διαλάμψαι μέγα, καὶ φωνὴν ἐκ τοῦ φωτὸσ γενέσθαι προστάττουσαν εἰσ ἄλλο γένοσ ἡμερώτερον μεταβαλεῖν, ᾠδικόν τι μηχανησαμένουσ περὶ ἕλη καὶ λίμνασ ζῷον· ὧν μὲν γὰρ ἠδίκησε δεδωκέναι δίκασ·

ὀφείλεσθαι δέ τι καὶ χρηστὸν αὐτῷ παρὰ θεῶν, ὅτι τῶν ὑπηκόων τὸ βέλτιστον καὶ θεοφιλέστατον γένοσ ἠλευθέρωσε, τὴν Ἑλλάδα. μέχρι μὲν οὖν τούτων εἶναι θεατήσ·

"οὗτοσ, ὅπωσ ἕκαστα μᾶλλον μνημονεύσῃσ.

καί τι ῥαβδίον, ὥσπερ οἱ ζωγράφοι, διάπυρον προσάγειν, ἑτέραν δὲ κωλύειν. προσπεσεῖν καὶ ἀναβλέψαι σχεδὸν ὑπ’ αὐτοῦ τοῦ μνήματοσ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Plutarch, De sera numinis vindicta, section 22

(플루타르코스, De sera numinis vindicta, section 22)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION