Plutarch, De liberis educandis, section 10

(플루타르코스, De liberis educandis, section 10)

δεῖ τοίνυν τὸν παῖδα τὸν ἐλεύθερον μηδενὸσ μηδὲ τῶν ἄλλων τῶν καλουμένων ἐγκυκλίων παιδευμάτων μήτ’ ἀνήκοον μήτ’ ἀθέατον ἐᾶν εἶναι, ἀλλὰ ταῦτα μὲν ἐκ παραδρομῆσ μαθεῖν ὡσπερεὶ γεύματοσ ἕνεκεν ἐν ἅπασι γὰρ τὸ τέλειον ἀδύνατον, τὴν δὲ φιλοσοφίαν πρεσβεύειν. ἔχω δὲ δι’ εἰκόνοσ παραστῆσαι τὴν ἐμαυτοῦ γνώμην·

ὥσπερ γὰρ περιπλεῦσαι μὲν πολλὰσ πόλεισ καλόν, ἐνοικῆσαι δὲ τῇ κρατίστῃ χρήσιμον ἀστείωσ δὲ καὶ Βίων ἔλεγεν ὁ φιλόσοφοσ ὅτι ὥσπερ οἱ μνηστῆρεσ τῇ Πηνελόπῃ πλησιάζειν μὴ δυνάμενοι ταῖσ ταύτησ ἐμίγνυντο θεραπαίναισ, οὕτω καὶ οἱ φιλοσοφίασ μὴ δυνάμενοι κατατυχεῖν ἐν τοῖσ ἄλλοισ παιδεύμασι τοῖσ οὐδενὸσ ἀξίοισ ἑαυτοὺσ κατασκελετεύουσι. διὸ δεῖ τῆσ ἄλλησ παιδείασ ὥσπερ κεφάλαιον ποιεῖν τὴν φιλοσοφίαν.

περὶ μὲν γὰρ τὴν τοῦ σώματοσ ἐπιμέλειαν διττὰσ εὑρ͂ον ἐπιστήμασ οἱ ἄνθρωποι, τὴν ἰατρικὴν καὶ τὴν γυμναστικήν, ὧν ἡ μὲν τὴν ὑγίειαν, ἡ δὲ τὴν εὐεξίαν ἐντίθησι.

τῶν δὲ τῆσ ψυχῆσ ἀρρωστημάτων καὶ παθῶν ἡ φιλοσοφία μόνη φάρμακόν ἐστι. διὰ γὰρ ταύτην ἔστι καὶ μετὰ ταύτησ γνῶναι τί τὸ καλὸν τί τὸ αἰσχρόν, τί τὸ δίκαιον τί τὸ ἄδικον, τί τὸ συλλήβδην αἱρετὸν τί τὸ φευκτόν·

πῶσ θεοῖσ πῶσ γονεῦσι πῶσ πρεσβυτέροισ πῶσ νόμοισ πῶσ ἀλλοτρίοισ πῶσ ἄρχουσι πῶσ φίλοισ πῶσ γυναιξὶ πῶσ τέκνοισ πῶσ οἰκέταισ χρηστέον ἐστί·

ὅτι δεῖ θεοὺσ μὲν σέβεσθαι, γονέασ δὲ τιμᾶν, πρεσβυτέρουσ αἰδεῖσθαι, νόμοισ πειθαρχεῖν, ἄρχουσιν ὑπείκειν, φίλουσ ἀγαπᾶν, πρὸσ γυναῖκασ σωφρονεῖν, τέκνων στερκτικοὺσ εἶναι, δούλουσ μὴ περιυβρίζειν τὸ δὲ μέγιστον, μήτ’ ἐν ταῖσ εὐπραγίαισ περιχαρεῖσ μήτ’ ἐν ταῖσ συμφοραῖσ περιλύπουσ ὑπάρχειν, μήτ’ ἐν ταῖσ ἡδοναῖσ ἐκλύτουσ εἶναι μήτ’ ἐν ταῖσ ὀργαῖσ ἐκπαθεῖσ καὶ θηριώδεισ.

ἅπερ ἐγὼ πάντων τῶν ἐκ φιλοσοφίασ περιγιγνομένων ἀγαθῶν πρεσβύτατα κρίνω.

τὸ μὲν γὰρ εὐγενῶσ εὐτυχεῖν ἀνδρόσ, τὸ δ’ ἀνεπιφθόνωσ εὐηνίου ἀνθρώπου, τὸ δὲ τοῖσ λογισμοῖσ περιεῖναι τῶν ἡδονῶν σοφοῦ, τὸ δ’ ὀργῆσ κατακρατεῖν ἀνδρὸσ, ὲὑ οὐ τοῦ τυχόντοσ;

ἐστί. τοὺσ δυναμένουσ τὴν πολιτικὴν δύναμιν μῖξαι καὶ κεράσαι τῇ φιλοσοφίᾳ, καὶ δυεῖν ὄντοιν μεγίστοιν ἀγαθοῖν ἐπηβόλουσ ὑπάρχειν ὑπολαμβάνω, τοῦ τε κοινωφελοῦσ·

βίου πολιτευομένουσ, τοῦ τ’ ἀκύμονοσ καὶ γαληνοῦ, διατρίβοντασ περὶ φιλοσοφίαν.

δοῦλοσ τῶν ἡδονῶν ζῳώδησ καὶ μικροπρεπήσ ἐστιν, ὁ δὲ θεωρητικὸσ τοῦ πρακτικοῦ διαμαρτάνων ἀνωφελήσ, ὁ δὲ πρακτικὸσ ἀμοιρήσασ φιλοσοφίασ ἄμουσοσ καὶ πλημμελήσ.

κατὰ τὸ παρεῖκον τῶν καιρῶν.

οὕτωσ ἐπολιτεύσατο Περικλῆσ, οὕτωσ Ἀρχύτασ ὁ Ταραντῖνοσ, οὕτω Δίων ὁ Συρακόσιοσ, οὕτωσ Ἐπαμεινώνδασ ὁ Θηβαῖοσ, ὧν ἅτεροσ Πλάτωνοσ ἐγένετο συνουσιαστήσ. καὶ περὶ μὲν παιδείασ οὐκ οἶδ’ ὅτι δεῖ πλείονα λέγοντα διατρίβειν πρὸσ δὲ τοῖσ εἰρημένοισ χρήσιμον, μᾶλλον δὲ ἀναγκαῖόν ἐστι μηδὲ τῆσ τῶν παλαιῶν συγγραμμάτων κτήσεωσ ὀλιγώρωσ ἔχειν, ἀλλὰ καὶ τούτων ποιεῖσθαι συλλογὴν κατὰ τὸ γεωργῶδεσ. τῶν βιβλίων ἐστί, καὶ ἀπὸ πηγῆσ τὴν ἐπιστήμην τηρεῖν συμβέβηκεν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION