Plutarch, De liberis educandis, section 4

(플루타르코스, De liberis educandis, section 4)

καθόλου μὲν εἰπεῖν, ὃ κατὰ τῶν τεχνῶν καὶ τῶν ἐπιστημῶν λέγειν εἰώθαμεν, ταὐτὸ καὶ κατὰ τῆσ ἀρετῆσ φατέον ἐστίν, ὡσ εἰσ τὴν παντελῆ δικαιοπραγίαν τρία δεῖ συνδραμεῖν, φύσιν καὶ λόγον καὶ ἔθοσ. καλῶ δὲ λόγον μὲν τὴν μάθησιν, ἔθοσ δὲ τὴν ἄσκησιν. εἰσὶ δ’ αἱ μὲν ἀρχαὶ τῆσ φύσεωσ, αἱ δὲ προκοπαὶ τῆσ μαθήσεωσ, αἱ δὲ χρήσεισ τῆσ μελέτησ, αἱ δ’ ἀκρότητεσ πάντων. καθ’ ὃ δ’ ἂν λειφθῇ τούτων, κατὰ τοῦτ’ ἀνάγκη χωλὴν γίγνεσθαι τὴν ἀρετήν.

ἀτελέσ.

ὥσπερ δ’ ἐπὶ τῆσ γεωργίασ πρῶτον μὲν ἀγαθὴν ὑπάρξαι δεῖ τὴν γῆν, εἶτα δὲ τὸν φυτουργὸν ἐπιστήμονα, εἶτα τὰ σπέρματα σπουδαῖα, τὸν αὐτὸν τρόπον γῇ μὲν ἐοίκεν ἡ φύσισ, γεωργῷ δ’ ὁ παιδεύων, σπέρματι δ’ αἱ τῶν λόγων ὑποθῆκαι καὶ τὰ παραγγέλματα. ταῦτα πάντα διατεινάμενοσ ἂν εἴποιμ’ ὅτι συνῆλθε καὶ συνέπνευσεν εἰσ τὰσ τῶν παρ’ ἅπασιν ᾀδομένων ψυχάσ, Πυθαγόρου καὶ Σωκράτουσ καὶ Πλάτωνοσ καί τῶν ὅσοι δόξησ ἀειμνήστου τετυχήκασιν.

εὔδαιμον μέν οὖν καὶ θεοφιλέσ εἴ τῳ ταῦτα πάντα θεῶν τισ ἀπέδωκεν. εἰ δέ τισ οἰέται τοὺσ οὐκ εὖ πεφυκότασ μαθήσεωσ καὶ μελέτησ τυχόντασ ὀρθῆσ πρὸσ ἀρετὴν οὐκ ἂν τὴν τῆσ φύσεωσ ἐλάττωσιν εἰσ τοὐνδεχόμενον ἀναδραμεῖν, ἴστω πολλοῦ, μᾶλλον δὲ τοῦ παντὸσ διαμαρτάνων.

φύσεωσ μὲν γὰρ ἀρετὴν διαφθείρει ῥᾳθυμία, φαυλότητα δ’ ἐπανορθοῖ διδαχή· καὶ τὰ μὲν ῥᾴδια τοὺσ ἀμελοῦντασ φεύγει, τὰ δὲ χαλεπὰ ταῖσ ἐπιμελείαισ ἁλίσκεται.

καταμάθοισ δ’ ἂν ὡσ ἀνύσιμον πρᾶγμα καὶ τελεσιουργὸν ἐπιμέλεια καὶ πόνοσ ἐστίν, ἐπὶ πολλὰ τῶν γιγνομένων ἐπιβλέψασ.

σταγόνεσ μὲν γὰρ ὕδατοσ πέτρασ κοιλαίνουσι, σίδηροσ δὲ καὶ χαλκὸσ ταῖσ ἐπαφαῖσ τῶν χειρῶν ἐκτρίβονται, οἱ δ’ ἁρμάτειοι τροχοὶ πόνῳ καμφθέντεσ οὐδ’ ἂν εἴ τι γένοιτο τὴν ἐξ ἀρχῆσ δύναιντ’ ἀναλαβεῖν εὐθυωρίαν· τάσ γε μὴν καμπύλασ τῶν ὑποκριτῶν βακτηρίασ ἀπευθύνειν ἀμήχανον, ἀλλὰ τὸ παρὰ φύσιν τῷ πόνῳ τοῦ κατὰ φύσιν ἐγένετο κρεῖττον.

καὶ μόνα ἆρα ταῦτα τὴν τῆσ ἐπιμελείασ ἰσχὺν διαδείκνυσιν;

οὔκ, ἀλλὰ καὶ μυρί’ ἐπὶ μυρίοισ. ἀγαθὴ γῆ πέφυκεν·

ἀλλ’ ἀμεληθεῖσα χερσεύεται, καὶ ὅσῳ τῇ φύσει βελτίων ἐστί, τοσούτῳ μᾶλλον ἐξαργηθεῖσα δι’ ἀμέλειαν ἐξαπόλλυται. ἀλλ’ ἔστι τισ ἀπόκροτοσ καὶ τραχυτέρα τοῦ δέοντοσ· ἀλλὰ γεωργηθεῖσα παραυτίκα γενναίουσ καρποὺσ ἐξήνεγκε.

ποῖα δὲ δένδρα οὐκ ὀλιγωρηθέντα μὲν στρεβλὰ φύεται καὶ ἄκαρπα καθίσταται, τυχόντα δ’ ὀρθῆσ παιδαγωγίασ ἔγκαρπα γίγνεται καὶ τελεσφόρα; ποία δὲ σώματοσ ἰσχὺσ οὐκ ἐξαμβλοῦται καὶ καταφθίνει δι’ ἀμέλειαν καὶ τρυφὴν καὶ καχεξίαν; τίσ δ’ ἀσθενὴσ φύσισ οὐ τοῖσ γυμνασαμένοισ καὶ καταθλήσασι πλεῖστον εἰσ ἰσχὺν ἐπέδωκε;

τίνεσ δ’ ἵπποι καλῶσ πωλοδαμνηθέντεσ δ’ ἀδάμαστοι μείναντεσ οὐ σκληραύχενεσ καὶ οὐκ εὐπειθεῖσ ἐγένοντο τοῖσ ἀναβάταισ;

θυμοειδεῖσ ἀπέβησαν;

καὶ τί δεῖ τἄλλα θαυμάζειν, ὅπου γε τῶν θηρίων τῶν ἀγριωτάτων ὁρῶμεν πολλὰ καὶ τιθασευόμενα καὶ χειροήθη γιγνόμενα τοῖσ πόνοισ; καὶ τί δεῖ τὰ πολλὰ λέγειν; καὶ γὰρ τὸ ἦθοσ ἔθοσ ἐστὶ πολυχρόνιον, καὶ τὰσ ἠθικὰσ ἀρετὰσ ἐθικὰσ ἄν τισ λέγῃ, οὐκ ἄν τι πλημμελεῖν δόξειεν. ἑνὶ δὲ περὶ τούτων ἔτι παραδείγματι χρησάμενοσ ἀπαλλάξομαι τοῦ ἔτι περὶ αὐτῶν μηκύνειν.

Λυκοῦργοσ γὰρ ὁ τῶν Λακεδαιμονίων νομοθέτησ δύο σκύλακασ τῶν αὐτῶν γονέων λαβὼν οὐδὲν ὁμοίωσ ἀλλήλοισ ἤγαγεν, ἀλλὰ τὸν μὲν λίχνον ἀπέφηνε καὶ σινάμωρον, τὸν δ’ ἐξιχνεύειν καὶ θηρᾶν δυνατόν. "Λακεδαιμόνιοι καὶ ἔθη καὶ παιδεῖαι καὶ διδασκαλίαι καὶ βίων ἀγωγαί, καὶ ἐγὼ ταῦθ’ ὑμῖν αὐτίκα δὴ μάλα ποιήσω φανερά" εἶτα προσαγαγὼν τοὺσ δύο σκύλακασ διαφῆκε, καταθεὶσ εἰσ μέσον λοπάδα καὶ λαγωὸν κατευθὺ τῶν σκυλάκων.

καὶ ὁ μὲν ἐπὶ τὸν λαγωὸν ᾖξεν, ὁ δ’ ἐπὶ τὴν λοπάδα ὡρ́μησε.

καὶ περὶ μὲν ἐθῶν καὶ βίων ἀρκείτω ταῦτα.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION