Plutarch, De liberis educandis, section 8

(플루타르코스, De liberis educandis, section 8)

φορὰ καὶ συνεργὰ πρὸσ ἀρετὴν καὶ πρὸσ εὐδαιμονίαν φημί. καὶ τὰ μὲν ἄλλα τῶν ἀγαθῶν ἀνθρώπινα καὶ μικρὰ καὶ οὐκ ἀξιοσπούδαστα καθέστηκεν. εὐγένεια καλὸν μέν, ἀλλὰ προγόνων ἀγαθόν.

πλοῦτοσ δὲ τίμιον μέν, ἀλλὰ τύχησ κτῆμα, ἐπειδὴ τῶν μὲν ἐχόντων πολλάκισ ἀφείλετο, τοῖσ δ’ οὐκ ἐλπίσασι φέρουσα προσήνεγκε, καὶ ὁ πολὺσ πλοῦτοσ σκοπὸσ ἔκκειται τοῖσ βουλομένοισ βαλλάντια τοξεύειν, κακούργοισ οἰκέταισ καὶ συκοφάνταισ, καὶ τὸ μέγιστον, ὅτι καὶ τοῖσ πονηροτάτοισ μέτεστι. δόξα γε μὴν σεμνὸν μέν, ἀλλ’ ἀβέβαιον.

κάλλοσ δὲ περιμάχητον μέν, ἀλλ’ ὀλιγοχρόνιον.

ὑγίεια δὲ τίμιον μέν, ἀλλ’ εὐμετάστατον. εὐάλωτον καὶ γήρᾳ.

τὸ δ’ ὅλον εἴ τισ ἐπὶ τῇ τοῦ σώματοσ ῥώμῃ φρονεῖ, μαθέτω γνώμησ διαμαρτάνων. πόστον γάρ ἐστιν ἰσχὺσ ἀνθρωπίνη τῆσ τῶν ἄλλων ζῴων δυνάμεωσ;

λέγω δ’ οἱο͂ν ἐλεφάντων καὶ ταύρων καὶ λεόντων. παιδεία δὲ τῶν ἐν ἡμῖν μόνον ἐστὶν ἀθάνατον καὶ θεῖον. καὶ δύο τὰ πάντων ἐστὶ κυριώτατα ἐν ἀνθρωπίνῃ φύσει, νοῦσ καὶ λόγοσ. καὶ ὁ μὲν νοῦσ ἀρχικόσ ἐστι τοῦ λόγου, ὁ δὲ λόγοσ ὑπηρετικὸσ τοῦ νοῦ, τύχῃ μὲν ἀνάλωτοσ, συκοφαντίᾳ δ’ ἀναφαίρετοσ, νόσῳ δ’ ἀδιάφθοροσ, γήρᾳ δ’ ἀλύμαντοσ. μόνοσ γὰρ ὁ νοῦσ παλαιούμενοσ ἀνηβᾷ, καὶ ὁ χρόνοσ τἄλλα πάντ’ ἀφαιρῶν τῷ γήρᾳ προστίθησι τὴν ἐπιστήμην.

ὅ γε μὴν πόλεμοσ χειμάρρου δίκην πάντα σύρων καὶ πάντα παραφέρων μόνην οὐ δύναται παιδείαν παρελέσθαι. καί μοι δοκεῖ Στίλπων ὁ Μεγαρεὺσ φιλόσοφοσ ἀξιομνημόνευτον ποιῆσαι ἀπόκρισιν, ὅτε Δημήτριοσ ἐξανδραποδισάμενοσ τὴν πόλιν εἰσ ἔδαφοσ κατέβαλε καὶ τὸν Στίλπωνα ἤρετο μή τι ἀπολωλεκὼσ εἰή. σύμφωνοσ δὲ καὶ συνῳδὸσ καὶ ἡ Σωκράτουσ ἀπόκρισισ ταύτῃ φαίνεται.

ἐν τούτοισ, οὐκ ἐν τοῖσ τυχηροῖσ ἀγαθοῖσ κειμένησ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION