Plutarch, De invidia et odio, section 7

(플루타르코스, De invidia et odio, section 7)

ἔτι τοίνυν καὶ μᾶλλον οὕτωσ ἀπὸ τῶν ἐναντίων ταὐτὸ σκοπῶμεν. λύουσι γὰρ ἔχθρασ καὶ μῖσοσ ἢ πεισθέντεσ μηδὲν ἀδικεῖσθαι, ἢ δόξαν ὡσ χρηστῶν, οὓσ ἐμίσουν ὡσ πονηρούσ, λαβόντεσ· ἢ τρίτον εὖ παθόντεσ·

τούτων δὲ τὸ μὲν πρῶτον οὐ λύει τὸν φθόνον·

πεπεισμένοι γὰρ ἐξ ἀρχῆσ μηδὲν ἀδικεῖσθαι φθονοῦσι τὰ δὲ λοιπὰ καὶ παροξύνει τοῖσ τε γὰρ δοκοῦσι χρηστοῖσ βασκαίνουσι μᾶλλον, ὡσ δὴ τὸ μέγιστον ἀγαθὸν τὴν ἀρετὴν ἔχουσι κἂν εὖ πάσχωσιν ὑπὸ τῶν εὐτυχούντων, ἀνιῶνται, φθονοῦντεσ αὐτοῖσ καὶ τῆσ προαιρέσεωσ καὶ τῆσ δυνάμεωσ·

τὸ μὲν γὰρ ἀρετῆσ ἐστι τὸ δ’ εὐτυχίασ,. δ’ ἀμφότερα, διὸ παντελῶσ ἕτερόν ἐστι τοῦ μίσουσ πάθοσ ὁ φθόνοσ, εἰ, δι’ ὧν ἐκεῖνο πραΰνεται, τοῦτο λυπεῖται καὶ παροξύνεται.

상위

Plutarch (플루타르코스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION