Plutarch, De genio Socratis, section 28

(플루타르코스, De genio Socratis, section 28)

δάκρυα πολλοῖσ ἐπῆλθεν ἡμῶν, ὦ Ἀρχίδαμε, πρὸσ τοὺσ λόγουσ τἀνδρόσ· αὐτὸσ δ’ ἄδακρυσ καὶ ἄτεγκτοσ ἐγχειρίσασ Πελοπίδᾳ τὸν υἱὸν ἐχώρει διὰ θυρῶν δεξιούμενοσ ἕκαστον ἡμῶν καὶ παραθαρρύνων. τὴν φαιδρότητα καὶ τὸ ἀδεὲσ πρὸσ τὸν κίνδυνον, ὥσπερ τοῦ Νεοπτολέμου, μήτ’ ὠχριάσαντοσ μήτ’ ἐκπλαγέντοσ, ἀλλ’ ἕλκοντοσ τὸ ξίφοσ τοῦ Πελοπίδου καὶ καταμανθάνοντοσ.

ἐν τούτῳ, Κηφισοδώρῳ Διότονοσ, εἷσ τῶν φίλων, παρῆν πρὸσ ἡμᾶσ ξίφοσ ἔχων καὶ θώρακα σιδηροῦν ὑπενδεδυμένοσ καὶ πυθόμενοσ τὴν Χάρωνοσ ὑπ’ Ἀρχίου μετάπεμψιν ᾐτιᾶτο τὴν μέλλησιν ἡμῶν , καὶ παρώξυνεν εὐθὺσ ἐπὶ τὰσ οἰκίασ βαδίζειν·

φθήσεσθαι γὰρ ἐμπεσόντασ αὐτοῖσ·

ἢ μένειν ἐν οἰκίσκῳ καθείρξαντασ αὑτοὺσ ὥσπερ σμῆνοσ ἐξαιρεθησομένουσ ὑπὸ τῶν πολεμίων.

ἐνῆγε δὲ καὶ ὁ μάντισ Θεόκριτοσ, ὡσ τῶν ἱερῶν σωτηρίων καὶ καλῶν καὶ πρὸσ ἀσφάλειαν ἐχεγγύων αὐτῷ γεγονότων.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION