Plutarch, De genio Socratis, section 22

(플루타르코스, De genio Socratis, section 22)

"ἔφη δὲ καταβὰσ εἰσ τὸ μαντεῖον περιτυχεῖν σκότῳ πολλῷ τὸ πρῶτον, εἶτ’ ἐπευξάμενοσ κεῖσθαι πολὺν χρόνον, οὐ μάλα συμφρονῶν ἐναργῶσ εἴτ’ ἐγρήγορεν εἴτ’ ὠνειροπόλει πλὴν δόξαι γε, τῆσ κεφαλῆσ ἅμα ψόφῳ προσπεσόντι πληγείσησ, τὰσ ῥαφὰσ διαστάσασ μεθιέναι τὴν ψυχήν. ὡσ δ’ ἀναχωροῦσα κατεμίγνυτο πρὸσ ἀέρα διαυγῆ καὶ καθαρὸν ἀσμένη, πρῶτον μὲν ἀναπνεῦσαι τότε δοκεῖν διὰ χρόνου συχνοῦ σιεινομένην τέωσ, καὶ πλείονα γίγνεσθαι τῆσ πρότερον ὥσπερ ἱστίον ἐκπεταννύμενον ἔπειτα κατακούειν ἀμαυρῶσ ῥοίζου τινὸσ ὑπὲρ κεφαλῆσ περιελαυνομένου φωνὴν ἡδεῖαν ἱέντοσ. "ἀναβλέψασ δὲ τὴν μὲν γῆν οὐδαμοῦ καθορᾶν, νήσουσ δὲ λαμπομένασ μαλακῷ πυρί, κατ’ ἀλλήλων ἐξαμειβούσασ ἄλλην ἄλλοτε χρόαν, ὥσπερ βαφὴν ἄγειν τῷ φωτὶ ποικιλλομένῳ κατὰ τὰσ μεταβολάσ. φαίνεσθαι δὲ πλήθει μὲν ἀναρίθμουσ μεγέθει δ’ ὑπερφυεῖσ, οὐκ ἴσασ δὲ πάσασ ἀλλ’ ὁμοίωσ κυκλοτερεῖσ· "οἰέσθαι δὲ ταύταισ τὸν αἰθέρα κύκλῳ φερομέναισ ὑπορροιζεῖν εἶναι γὰρ ὁμολογουμένην τῇ τῆσ κινήσεωσ λειότητι τὴν πραότητα τῆσ φωνῆσ ἐκείνησ ἐκ πασῶν συνηρμοσμένησ. "διὰ μέσου δ’ αὐτῶν θάλασσαν ἢ λίμνην ὑποκεχύσθαι τοῖσ χρώμασι διαλάμπουσαν διὰ τῆσ γλαυκότητοσ ἐπιμιγνυμένοισ· "καὶ τῶν νήσων ὀλίγασ μὲν ἐκπλεῖν κατὰ πόρον καὶ διακομίζεσθαι πέραν τοῦ ῥεύματοσ, ἄλλασ δὲ πολλὰσ ἐφέλκεσθαι τῇ σχεδὸν ὑποφερομένασ. "εἶναι δὲ τῆσ θαλάσσησ πῆ μὲν πολὺ βάθοσ κατὰ νότον, μάλιστα δ’ ἀραιὰ τενάγη καὶ βραχέα, πολλαχῆ δὲ καὶ ὑπερχεῖσθαι καὶ ἀπολείπειν αὖθισ οὐ μεγάλασ ἐκβολὰσ λαμβάνουσαν, καὶ τῆσ χρόασ τὸ μὲν ἄκρατον καὶ πελάγιον, τὸ δ’ οὐ καθαρὸν ἀλλὰ συγκεχυμένον καὶ λιμνῶδεσ. "τῶν· "δὲ ῥοθίων τὰσ νήσουσ ἅμα περαινομένασ ἐπανάγειν οὐδὲν εἰσ ταὐτὸ τῇ ἀρχῇ συνάπτειν πέρασ οὐδὲ ποιεῖν κύκλον, ἀλλ’ ἡσυχῆ παραλλάσσειν τὰσ ἐπιβολὰσ ἕλικα ποιούσασ μίαν ἐν τῷ περιστρέφεσθαι. "τούτων δὲ πρὸσ τὸ μέσον μάλιστα τοῦ περιέχοντοσ καὶ μέγιστον ἐγκεκλίσθαι τὴν θάλασσαν ὀλίγῳ τῶν ὀκτὼ μερῶν τοῦ παντὸσ ἔλαττον, ὡσ αὐτῷ κατεφαίνετο· "δύο δ’ αὐτὴν ἔχειν ἀναστομώσεισ πυρὸσ ἐμβάλλοντασ ἐναντίουσ ποταμοὺσ δεχομένασ, ὡσ ἐπὶ πλεῖστον ἀνακοπτομένην κοχλάζειν καὶ ἀπολευκαίνεσθαι τὴν γλαυκότητα. "ταῦτα μὲν οὖν ὁρᾶν τερπόμενοσ τῇ θέᾳ· "κάτω δ’ ἀπιδόντι φαίνεσθαι χάσμα μέγα στρογγύλον οἱο͂ν ἐκτετμημένησ σφαίρασ, φοβερὸν δὲ δεινῶσ καὶ βαθύ, πολλοῦ σκότουσ πλῆρεσ οὐχ ἡσυχάζοντοσ ἀλλ’ ἐκταραττομένου καὶ ἀνακλύζοντοσ πολλάκισ· "ὅθεν ἀκούεσθαι μυρίασ μὲν ὠρυγὰσ καὶ στεναγμοὺσ ζῴων μυρίων δὲ κλαυθμὸν βρεφῶν καὶ μεμιγμένουσ ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν ὀδυρμούσ, ψόφουσ δὲ παντοδαποὺσ καὶ θορύβουσ ἐκ βάθουσ πόρρωθεν ἀμυδροὺσ ἀναπεμπομένουσ οἷσ οὐ μετρίωσ αὐτὸσ ἐκπεπλῆχθαι. "χρόνου δὲ προϊόντοσ, εἰπεῖν τινα πρὸσ αὐτὸν οὐχ ὁρώμενον ὦ Τίμαρχε, τί ποθεῖσ πυθέσθαι φράσαι δ’ αὐτὸν ὅτι πάντα, τί γὰρ οὐ θαυμάσιον; "ἀλλ’ ἡμῖν φάναι τῶν ἄνω μέτεστι μικρόν· "ἄλλων γὰρ θεῶν ἐκεῖνα· "τὴν δὲ Φερσεφόνησ μοῖραν, ἣν ἡμεῖσ διέπομεν , τῶν τεττάρων μίαν οὖσαν ὧν ἡ Στὺξ ὁρίζει, βουλομένῳ σοι σκοπεῖν πάρεστιν ἐρομένου δ’ αὐτοῦ τίσ ἡ Στύξ ἐστιν; "ὁδὸσ εἰσ Αἵδου φάναι καὶ πρόεισιν ἐξ ἐναντίασ, αὐτῇ σχίζουσα τῇ κορυφῇ τὸ φῶσ ἀνατείνουσα δ’ , ὡσ ὁρᾷσ, ἐκ τοῦ Αἵδου κάτωθεν ᾗ ψαύει περιφερομένη καὶ τοῦ φωτόσ, ἀφορίζει τὴν ἐσχάτην μερίδα τῶν ὅλων. "τέσσαρεσ δ’ εἰσὶν ἀρχαὶ πάντων, ζωῆσ μὲν ἡ πρώτη κινήσεωσ δ’ ἡ δευτέρα γενέσεωσ δ’ ἡ τρίτη φθορᾶσ; "δ’ ἡ τελευταία· "συνδεῖ δὲ τῇ μὲν δευτέρᾳ τὴν πρώτην Μονὰσ κατὰ τὸ ἀόρατον; "τὴν δὲ δευτέραν τῇ τρίτῃ Νοῦσ καθ’ , ἣλιον, τὴν δὲ τρίτην πρὸσ τετάρτην Φύσισ κατὰ σελήνην; "τῶν δὲ συνδέσμων ἑκάστου Μοῖρα κλειδοῦχοσ Ἀνάγκησ θυγάτηρ κάθηται, τοῦ μὲν πρώτου Ἄτροποσ τοῦ δὲ δευτέρου Κλωθώ, τοῦ δὲ πρὸσ σελήνην Λάχεσισ, περὶ ἣν ἡ καμπὴ τῆσ γενέσεωσ. "αἱ μὲν γὰρ ἄλλαι, νῆσοι θεοὺσ ἔχουσι σελήνη δὲ δαιμόνων, ἐπιχθονίων οὖσα φεύγει τὴν Στύγα μικρὸν ὑπερφέρουσα· "λαμβάνεται δ’ ἅπαξ ἐν μέτροισ δευτέροισ ἑκατὸν ἑβδομήκοντα ἑπτά· "καὶ τῆσ Στυγὸσ ἐπιφερομένησ αἱ ψυχαὶ βοῶσι δειμαίνουσαι πολλὰσ γὰρ ὁ Αἵδησ ἀφαρπάζει περιολισθανούσασ ἄλλασ δ’ ἀνακομίζεται κάτωθεν ἡ σελήνη προσνηχομένασ, αἷσ εἰσ καιρὸν τῆσ γενέσεωσ ἡ τελευτὴ συνέπεσε, πλὴν ὅσαι μιαραὶ καὶ ἀκάθαρτοι ταύτασ δ’ ἀστράπτουσα καὶ μυκωμένη φοβερὸν οὐκ ἐᾷ πελάζειν, ἀλλὰ θρηνοῦσαι τὸν ἑαυτῶν πότμον ἀποσφαλλόμεναι φέρονται κάτω πάλιν ἐπ’ ἄλλην γένεσιν, ὡσ ὁρᾷσ. ἀλλ’ οὐδὲν ὁρῶ τὸν Τίμαρχον εἰπεῖν ἢ πολλοὺσ ἀστέρασ περὶ τὸ χάσμα παλλομένουσ, ἑτέρουσ δὲ καταδυομένουσ εἰσ αὐτό, τοὺσ δ’ ᾅττοντασ αὖ κάτωθεν. "αὐτοὺσ ἄρα φάναι τοὺσ δαίμονασ ὁρῶν ἀγνοεῖσ. ἔχει γὰρ ὧδε· "ψυχὴ πᾶσα νοῦ μετέσχεν, ἄλογοσ δὲ καὶ ἄνουσ οὐκ ἔστιν, ἀλλ’ ὅσον ἂν αὐτῆσ σαρκὶ μιχθῇ καὶ πάθεσιν, ἀλλοιούμενον τρέπεται καθ’ ἡδονὰσ καὶ ἀλγηδόνασ εἰσ τὸ ἄλογον. "μίγνυται δ’ οὐ πᾶσα τὸν αὐτὸν τρόπον· "ἀλλ’ αἱ μὲν ὅλαι κατέδυσαν εἰσ σῶμα, καὶ δι’ ὅλων ἀναταραχθεῖσαι τὸ σύμπαν ὑπὸ παθῶν. διαφέρονται κατὰ τὸν βίον· "αἱ δὲ πῆ μὲν ἀνεκράθησαν, πῆ δ’ ἔλιπον ἔξω τὸ καθαρώτατον, οὐκ ἐπισπώμενον ἀλλ’ οἱο͂ν ἀκρόπλουν ἐπιψαῦον ἐκ κεφαλῆσ τοῦ ἀνθρώπου καθάπερ ἐν βυθῷ δεδυκότοσ ἄρτημα κορυφαῖον, ὀρθουμένησ περὶ αὐτὸ τῆσ ψυχῆσ ἀνέχον ὅσον ὑπακούει καὶ οὐ κρατεῖται τοῖσ πάθεσιν. "τὸ μὲν οὖν ὑποβρύχιον ἐν τῷ σώματι φερόμενον ψυχὴ λέγεται· "τὸ δὲ φθορᾶσ λειφθὲν οἱ πολλοὶ νοῦν καλοῦντεσ ἐντὸσ εἶναι νομίζουσιν αὑτῶν, ὥσπερ ἐν τοῖσ ἐσόπτροισ τὰ φαινόμενα κατ’ ἀνταύγειαν οἱ δ’ ὀρθῶσ ὑπονοοῦντεσ, ὡσ ἐκτὸσ ὄντα δαίμονα προσαγορεύουσι. "τοὺσ μὲν οὖν ἀποσβέννυσθαι δοκοῦντασ ἀστέρασ, ὦ Τίμαρχε φάναι τὰσ εἰσ σῶμα καταδυομένασ ὅλασ ψυχὰσ ὁρᾶν νόμιζε, τοὺσ δ’ οἱο͂ν ἀναλάμποντασ πάλιν καὶ ἀναφαινομένουσ κάτωθεν, ἀχλύν τινα καὶ ζόφον ὥσπερ πηλὸν ἀποσειομένουσ, τὰσ ἐκ τῶν σωμάτων ἐπαναπλεούσασ μετὰ τὸν θάνατον· "οἱ δ’ ἄνω διαφερόμενοι δαίμονὲσ εἰσι τῶν νοῦν ἔχειν λεγομένων ἀνθρώπων. "πειράθητι δὲ κατιδεῖν ἑκάστου τὸν σύνδεσμον, ᾧ τῇ ψυχῇ συμπέφυκε. "ταῦτ’ ἀκούσασ αὐτὸσ ἀκριβέστερον προσέχειν καὶ θεᾶσθαι τῶν ἀστέρων ἀποσαλεύοντασ τοὺσ μὲν ἧττον τοὺσ δὲ μᾶλλον, ὥσπερ τοὺσ τὰ δίκτυα διασημαίνοντασ ἐν τῇ θαλάσσῃ φελλοὺσ ὁρῶμεν ἐπιφερομένουσ· "ἐνίουσ δὲ τοῖσ κλωθομένοισ ἀτράκτοισ ὁμοίωσ ἐγκατατεταραγμένην καὶ ἀνώμαλον ἕλκοντασ, οὐ δυναμένουσ καταστῆσαι τὴν κίνησιν ἐπ’ εὐθείασ. "λέγειν δὲ τὴν φωνὴν τοὺσ μὲν εὐθεῖαν καὶ τεταγμένην κίνησιν ἔχοντασ εὐηνίοισ ψυχαῖσ χρῆσθαι διὰ τροφὴν καὶ παίδευσιν ἀστείαν, οὐκ ἄγαν σκληρὸν καὶ ἄγριον παρεχομέναισ τὸ ἄλογον τοὺσ δ’ ἄνω καὶ κάτω πολλάκισ ἀνωμάλωσ καὶ τεταραγμένωσ ἐγκλίνοντασ, οἱο͂ν ἐκ δεσμοῦ σπαραττομένουσ, δυσπειθέσι καὶ ἀναγώγοισ δι’ ἀπαιδευσίαν ζυγομαχεῖν ἤθεσι, πῆ μὲν κρατοῦντασ καὶ περιάγοντασ; "ἐπὶ δεξιάν, πῆ δὲ καμπτομένουσ ὑπὸ τῶν παθῶν καὶ συνεφελκομένουσ τοῖσ ἁμαρτήμασιν, εἶτα πάλιν ἀντιτείνοντασ καὶ βιαζομένουσ. "τὸν μὲν γὰρ σύνδεσμον οἱᾶ χαλινὸν τῷ ἀλόγῳ τῆσ ψυχῆσ ἐμβεβλημένον, ὅταν ἀντισπάσῃ, τὴν λεγομένην μεταμέλειαν ἐπάγειν ταῖσ ἁμαρτίαισ καὶ τὴν ἐπὶ ταῖσ ἡδοναῖσ, ὅσαι παράνομοι καὶ ἀκρατεῖσ, αἰσχύνην, ἀλγηδόνα καὶ πληγὴν οὖσαν ἐνθένδε τῆσ ψυχῆσ ὑπὸ τοῦ κρατοῦντοσ καὶ ἄρχοντοσ ἐπιστομιζομένησ· "μέχρι ἂν οὕτω κολαζομένη πειθήνιοσ γένηται καὶ συνήθησ ὥσπερ θρέμμα πρᾶον ἄνευ πληγῆσ καὶ ἀλγηδόνοσ ὑπὸ συμβόλων ὀξέωσ καὶ σημείων, αἰσθανομένη τοῦ δαίμονοσ. "αὗται μὲν οὖν ὀψέ ποτε καὶ βραδέωσ ἄγονται καὶ καθίστανται πρὸσ τὸ δέον. "ἐκ δὲ τῶν εὐηνίων ἐκείνων καὶ κατηκόων εὐθὺσ ἐξ ἀρχῆσ καὶ γενέσεωσ τοῦ οἰκείου δαίμονοσ καὶ τὸ μαντικόν ἐστι καὶ θεοκλυτούμενον γένοσ· "ὧν τὴν Ἑρμοδώρου τοῦ Κλαζομενίου ψυχὴν ἀκήκοασ δήπουθεν, ὡσ ἀπολείπουσα παντάπασι τὸ σῶμα νύκτωρ καὶ μεθ’ ἡμέραν ἐπλανᾶτο πολὺν τόπον, εἶτ’ αὖθισ ἐπανῄει, πολλοῖσ τῶν μακρὰν λεγομένων καὶ πραττομένων ἐντυχοῦσα καὶ παραγενομένη· "μέχρι οὗ τὸ σῶμα, τῆσ γυναικὸσ προδούσησ, λαβόντεσ οἱ ἐχθροὶ ψυχῆσ ἔρημον οἴκοι κατέπρησαν. "τοῦτο· "μὲν οὖν οὐκ ἀληθέσ ἐστιν· "οὐ γὰρ ἐξέβαινεν ἡ ψυχὴ τοῦ σώματοσ, ὑπείκουσα δ’ ἀεὶ καὶ χαλῶσα τῷ δαίμονι τὸν σύνδεσμον ἐδίδου περιδρομὴν καὶ περιφοίτησιν, ὥστε πολλὰ συνορῶντα καὶ κατακούοντα τῶν ἐκτὸσ εἰσαγγέλλειν. "οἱ δ’ ἀφανίσαντεσ τὸ σῶμα κοιμωμένου μέχρι νῦν δίκην ἐν τῷ ταρτάρῳ τίνουσι. "ταῦτα δ’ εἴσῃ φάναι σαφέστερον, ὦ νεανία, τρίτῳ μηνὶ · "νῦν δ’ ἄπιθι παυσαμένησ δὲ τῆσ φωνῆσ, βούλεσθαι μὲν αὑτὸν ὁ Τίμαρχοσ ἔφη θεάσασθαι περιστρέφοντα, τίσ ὁ φθεγγόμενοσ εἰή· "σφόδρα δὲ τὴν κεφαλὴν αὖθισ ἀλγήσασ, καθάπερ βίᾳ συμπιεσθεῖσαν, οὐδὲν ἔτι γιγνώσκειν οὐδ’ αἰσθάνεσθαι τῶν καθ’ ἑαυτόν· "εἶτα μέντοι μετὰ μικρὸν ἀνενεγκὼν ὁρᾶν αὑτὸν ἐν Τροφωνίου παρὰ τὴν εἴσοδον, οὗπερ ἐξ ἀρχῆσ κατεκλίθη, κείμενον.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION