헬라어 문장 검색 - Πλυταρ́Δεγενιό01́

(플루타르코스, De genio Socratis, section 1)

Απχιδαμοσ. μέμνημαί περὶ τῶν θεωμένων τοὺσ γεγραμμένουσ πίνακασ λόγον οὐ φαῦλον ἀκούσασ ἐν εἰκόνι λελεγμένον.

ἔφη γὰρ ἐοικέναι τοὺσ μὲν ἰδιώτασ καὶ ἀτέχνουσ θεατὰσ ὄχλον ὁμσῦ πολὺν ἀσπαζομένοισ, τοὺσ δὲ κομψοὺσ καὶ φιλοτέχνουσ καθ’ ἕκαστον ἰδίᾳ τῶν ἐντυγχανόντων προσαγορεύουσι.

τοῖσ μὲν γὰρ οὐκ ἀκριβὴσ ἀλλὰ τύπῳ τινὶ γίγνεται μόνον ἡ τῶν ἀποτελεσμάτων σύνοψισ, τοὺσ δὲ τῇ κρίσει κατὰ μέροσ τὸ ἔργον διαλαμβάνοντασ οὐδὲν ἀθέατον οὐδ’ ἀπροσφώνητον ἐκφεύγει τῶν καλῶσ ἢ τοὐναντίον γεγονότων. ὁμοίωσ τῷ μὲν ἀργοτέρῳ τὴν διάνοιαν ἐξαρκεῖν πρὸσ ἱστορίαν, εἰ τὸ κεφάλαιον αὐτὸ καὶ τὸ πέρασ πύθοιτο τοῦ πράγματοσ·

ἀγῶνασ ἀρετῆσ πρὸσ τὰ συντυγχάνοντα καὶ τόλμασ ἔμφρονασ παρὰ τὰ δεινὰ καθορῶντα καιρῷ καὶ πάθει μεμιγμένου λογισμοῦ.

τῶν θεατῶν καὶ ἡμᾶσ ὑπολαμβάνων εἶναι δίελθέ τε τὴν πρᾶξιν ἡμῖν ἀπ’ ἀρχῆσ ὡσ ἐπράχθη καὶ τοὺσ λόγουσ οὓσ εἰκὸσ γενέσθαι σοῦ παρόντοσ, ὡσ ἐμοῦ μηδ’ ἂν εἰσ Θήβασ ἐπὶ τούτῳ κατοκνήσαντοσ ἐλθεῖν, εἰ μὴ καὶ νῦν Ἀθηναίοισ πέρα τοῦ δέοντοσ ἐδόκουν βοιωτιάζειν.

καφεισιασ.

ἀντιτείνειν καὶ ἀγροικίζεσθαι πρὸσ εὐγνώμονα καὶ φιλέταιρον, δόξειεν ἂν ἐγείρειν τὸ κατὰ Βοιωτῶν ἀρχαῖον εἰσ μισολογίαν ὄνειδοσ ἤδη μαραινόμενον παρὰ Σωκράτη τὸν ὑμέτερον·

ἡμεῖσ δὲ παρὰ Λῦσιν τὸν ἱερὸν σπουδάζοντεσ οὕτω διεφάνημεν.

ἀλλ’ ὁρ́α τοὺσ παρόντασ, εἰ πρὸσ ἀκρόασιν ἅμα πράξεων καὶ λόγων τοσούτων εὐκαίρωσ ἔχουσιν· οὐ γὰρ βραχὺ μῆκόσ ἐστι τῆσ διηγήσεωσ, ἐπεὶ σὺ καὶ τοὺσ λόγουσ προσπεριβαλέσθαι κελεύεισ. ἀρχιδ.

ἀγνοεῖσ, ὦ Καφεισία, τοὺσ ἄνδρασ. ἦ μὴν ἄξιον εἰδέναι, πατέρων ὄντασ ἀγαθῶν καὶ πρὸσ ὑμᾶσ οἰκείωσ ἐχόντων. Θρασυβούλου, Λυσιθείδησ ὁδὶ δὲ Τιμόθεοσ, Κόνωνοσ υἱόσ·

οὗτοι δ’ Ἀρχίνου παῖδεσ·

οἱ δ’ ἄλλοι τῆσ ἑταιρίασ τῆσ ἡμετέρασ πάντεσ· ὥστε σοι θέατρον εὔνουν καὶ οἰκεῖον ἔχειν τὴν διήγησιν. καφ. εὖ λέγεισ, ἀλλὰ τίσ ἂν ὑμῖν μέτριοσ ἀρχὴ γένοιτο τῆσ διηγήσεωσ πρὸσ ἃσ ἴστε πράξεισ; ἀρχιδ. ἡμεῖσ, ὦ Καφεισία, σχεδὸν ὡσ εἶχον αἱ Θῆβαι πρὸ τῆσ καθόδου τῶν φυγάδων ἐπιστάμεθα. Καδμείαν τοὺσ μὲν ἐξέβαλον τῶν πολιτῶν τοὺσ δὲ φόβῳ κατεῖργον ἄρχοντεσ αὐτοὶ παρανόμωσ καὶ βιαίωσ, ἔγνωμεν ἐνταῦθα τῶν περὶ Μέλωνα καὶ Πελοπίδαν, ὡσ οἶσθα, ἰδιόξενοι γενόμενοι καὶ παρ’ ὃν χρόνον ἔφευγον ἀεὶ συνδιατρίβοντεσ αὐτοῖσ·

ὥστε σοι λείπεται τὰ περὶ τὴν κάθοδον αὐτὴν τῶν φίλων καὶ τὴν ἅλωσιν τῶν τυράννων διηγεῖσθαι.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Plutarch, De genio Socratis, section 1

(플루타르코스, De genio Socratis, section 1)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION