Plutarch, De fortuna Romanorum, section 11

(플루타르코스, De fortuna Romanorum, section 11)

ἀλλ’ ἵνα μὴ δοκῶμεν ὥσπερ εἰσ τόπον ἀμαυρὸν τὸν παλαιὸν χρόνον ἐκ τῶν λαμπρῶν καὶ ἐναργῶν τεκμηρίων φεύγειν καὶ ὑποχωρεῖν, φέρε τοὺσ βασιλεῖσ ἐάσαντεσ ἐπὶ τὰσ γνωριμωτάτασ πράξεισ καὶ τοὺσ ἐπιφανεστάτουσ πολέμουσ τὸν λόγον μεταγάγωμεν, ἐν οἷσ πολλὴν τόλμαν καὶ ἀνδρείαν εἶναι αἰδῶ τε συνεργὸν ἀρετᾶσ δοριμάχου, ὥσ φησι Τιμόθεοσ, τίσ οὐκ ἂν ὁμολογήσειεν; ἡ δ’ εὔροια τῶν πραγμάτων καὶ τὸ ῥόθιον τῆσ εἰσ τοσαύτην δύναμιν καὶ αὔξησιν ὁρμῆσ, οὐ χερσὶν ἀνθρώπων οὐδὲ ὁρμαῖσ προχωροῦσαν ἡγεμονίαν, θείᾳ δὲ πομπῇ καὶ πνεύματι Τύχησ ἐπιταχυνομένην , ἐπιδείκνυται τοῖσ ὀρθῶσ λογιζομένοισ. τρόπαια τροπαίοισ ἐπανίσταται καὶ θριάμβοι θριάμβοισ ἀπαντῶσι, καὶ τὸ πρῶτον αἷμα τῶν ὅπλων ἔτι θερμὸν ἀποκλύζεται τῷ δευτέρῳ καταλαμβανόμενον.

τὰσ δὲ νίκασ ἀριθμοῦσιν οὐ νεκρῶν πλήθει καὶ λαφύρων, ἀλλὰ βασιλείαισ αἰχμαλώτοισ καὶ δεδουλωμένοισ ἔθνεσι καὶ νήσοισ καὶ ἠπείροισ προσοριζομέναισ τῷ μεγέθει τῆσ ἡγεμονίασ. μιᾷ μάχῃ Φίλιπποσ ἀπέβαλε Μακεδονίαν, μιᾷ πληγῇ παρεχώρησεν Ἀντίοχοσ Ἀσίασ, ἅπαξ Καρχηδόνιοι σφα λέντεσ ἀπώλεσαν Λιβύην. εἷσ ἀνὴρ μιᾶσ ὁρμῇ στρατιᾶσ Ἀρμενίαν προσεκτήσατο, Πόντον, Εὔξεινον, Συρίαν, Ἀραβίαν, Ἀλβανούσ, Ἴβηρασ, τὰ μέχρι Καυκάσου καὶ Ὑρκανῶν·

καὶ τρὶσ αὐτὸν ὁ περιρρέων τὴν οἰκουμένην Ὠκεανὸσ εἶδε νικῶντα. Νομάδασ μὲν ἐν Λιβύῃ μέχρι τῶν μεσημβρινῶν ἀνέκοψεν ἠιόνων, Ἰβηρίαν δὲ Σερτωρίῳ συννοσήσασαν ἄχρι τῆσ Ἀτλαντικῆσ κατεστρέψατο θαλάττησ· τοὺσ δ’ Ἀλβανῶν βασιλεῖσ διωκομένουσ περὶ τὸ Κάσπιον πέλαγοσ ἔστησε. ταῦτα πάντα κατώρθωσε δημοσίᾳ τύχῃ χρώμενοσ, εἶθ’ ὑπὸ τῆσ ἰδίασ ἀνετράπη μοίρασ. ὁ δὲ Ῥωμαίων μέγασ δαίμων οὐκ ἐφήμεροσ πνεύσασ οὐδὲ καιρὸν ἀκμάσασ βραχὺν ὡσ ὁ Μακεδόνων, οὐδὲ χερσαῖοσ μόνον ὡσ ὁ Λακώνων οὐδ’ ἐνάλιοσ ὡσ ὁ Ἀθηναίων, οὐδ’ ὀψὲ κινηθεὶσ ὡσ ὁ Περσῶν, οὐδὲ ταχὺ παυσάμενοσ ὡσ ὁ Καρχηδονίων ἀλλ’ ἄνωθεν ἐκ πρώτων γενέσεων τῇ πόλει συνηβήσασ καὶ συναυξηθεὶσ καὶ συμπολιτευσάμενοσ, καὶ παραμείνασ βέβαιοσ ἐν γῇ καὶ θαλάττῃ καὶ πολέμοισ καὶ εἰρήνῃ καὶ πρὸσ βαρβάρουσ καὶ πρὸσ Ἕλληνασ.

οὗτοσ Ἀννίβαν τὸν Καρχηδόνιον, φθόνῳ καὶ ταῖσ πολιτικαῖσ δυσμενείαισ μηδενὸσ οἴκοθεν ἐπιρρέοντοσ, ὥσπερ χείμαρρον ἐξέχεε καὶ κατανήλωσε περὶ τὴν Ἰταλίαν. οὗτοσ τὸ Κίμβρων καὶ τὸ Τευτόνων στράτευμα μεγάλοισ διαστήμασι τόπων καὶ χρόνων ἐχώρισε καὶ διέσπασεν, ἵν’ ἀρκέσῃ Μάριοσ ἑκατέροισ ἀνὰ μέροσ μαχόμενοσ, καὶ μὴ συμπεσοῦσαι τριάκοντα μυριάδεσ ἀνδρῶν ἀηττήτων καὶ ἀμάχων ὅπλων ὁμοῦ κατακλύσωσι τὴν Ἰταλίαν.

διὰ τοῦτον Ἀντίοχοσ μὲν ἠσχολεῖτο πολεμουμένου Φιλίππου, Φίλιπποσ δὲ κινδυνεύοντοσ Ἀντιόχου προηττημένοσ ἔπιπτε· Μιθριδάτην δέ, τοῦ Μαρσικοῦ πολέμου τὴν Ῥώμην ἐπιφλέγοντοσ, οἱ Σαρματικοὶ καὶ Βασταρνικοὶ πόλεμοι κατεῖχον· Τιγράνην δὲ Μιθριδάτου λαμπροῦ μὲν ὄντοσ ὑπόνοια καὶ φθόνοσ ἐχώριζεν, ἡττωμένῳ δ’ ἀνέμειξεν ἑαυτὸν συναπολέσθαι, τί δ’ οὐχὶ καὶ περὶ τὰσ μεγίστασ συμφορὰσ ὤρθου τὴν πόλιν ἡ Τύχη;

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION