헬라어 문장 검색 - Πλυταρ́Δεφορτυ

(플루타르코스, De fortuna Romanorum, section 4)

τῆσ δὲ Τύχησ ὀξὺ μὲν τὸ κίνημα καὶ θρασὺ τὸ φρόνημα καὶ μεγάλαυχοσ ἡ ἐλπίσ, φθάνουσα δὲ τὴν Ἀρετὴν ἐγγύσ ἐστιν, οὐ πτεροῖσ ἐλαφρίζουσα κούφοισ ἑαυτὴν οὐδ’ ἀκρώνυχον ὑπὲρ σφαίρασ τινὸσ ἴχνοσ καθεῖσα περισφαλὴσ καὶ ἀμφίβολοσ πρόσεισιν, εἶτ’ ἄπεισιν ἀιδήσ· ἀλλ’ ὥσπερ οἱ Σπαρτιᾶται τὴν Ἀφροδίτην λέγουσι διαβαίνουσαν τὸν Εὐρώταν τὰ μὲν ἔσοπτρα καὶ τοὺσ χλιδῶνασ καὶ τὸν κεστὸν ἀποθέσθαι, δόρυ δὲ καὶ ἀσπίδα λαβεῖν κοσμουμένην τῷ Λυκούργῳ· οὕτωσ ἡ Τύχη καταλιποῦσα Πέρσασ καὶ Ἀσσυρίουσ Μακεδονίαν μὲν ἐλαφρὰ διέπτη καὶ ἀπεσείσατο ταχέωσ Ἀλέξανδρον, καὶ δι’ Αἰγύπτου καὶ Συρίασ περιφέρουσα βασιλείασ διώδευσε, καὶ Καρχηδονίουσ στρεφομένη πολλάκισ ἐβάστασε· τῷ δὲ Παλατίῳ προσερχομένη καὶ διαβαίνουσα τὸν Θύμβριν ὡσ ἐοίκεν ἔθηκε τὰσ πτέρυγασ, ἐξέβη τῶν πεδίλων, ἀπέλιπε τὴν ἄπιστον καὶ παλίμβολον σφαῖραν.

οὕτωσ εἰσῆλθεν εἰσ Ῥώμην ὡσ μενοῦσα καὶ τοιαύτη πάρεστιν ὡσ ἐπὶ τὴν δίκην. οὐ μὲν γὰρἀπειθὴσ, κατὰ Πίνδαρον, οὐδὲ δίδυμον στρέφουσα πηδάλιον, ἀλλὰ μᾶλλον εὐνομίασ καὶ Πειθοῦσ ἀδελφὰ καὶ Προμαθείασ θυγάτηρ, ὡσ γενεαλογεῖ Ἀλκμάν. τὸ δ’ ὑμνούμενον ἐκεῖνο τοῦ πλούτου κέρασ ἔχει διὰ χειρόσ, οὐκ ὀπώρασ ἀεὶ θαλλούσησ μεστόν, ἀλλ’ ὅσα φέρει πᾶσα γῆ πᾶσα δὲ θάλαττα καὶ ποταμοὶ καὶ μέταλλα καὶ λιμένεσ, ἄφθονα καὶ ῥύδην ἐπιχεαμένη. λαμπροὶ δὲ καὶ διαπρεπεῖσ ἄνδρεσ οὐκ ὀλίγοι μετ’ αὐτῆσ ὁρῶνται, Πομπίλιοσ Νομᾶσ ἐκ Σαβίνων καὶ Πρῖσκοσ ἐκ Ταρκυνίων, οὓσ ἐπήλυδασ βασιλεῖσ καὶ ξένουσ ἐνιδρύσατο τοῖσ Ῥωμύλου θρόνοισ·

καὶ Παῦλοσ Αἰμίλιοσ ἀπὸ Περσέωσ καὶ Μακεδόνων ἄτρωτον στρατὸν ἄγων καὶ νίκην ἄδακρυν θριαμβεύων μεγαλύνει τὴν Τύχην μεγαλύνει δὲ καὶ Καικίλιοσ Μέτελλοσ ὁ Μακεδονικόσ γέρων, ὑπὸ τεττάρων παίδων εον ὑπατικῶν ἐκκομιζόμενοσ, Κοΐντου Βαλεαρικοῦ καὶ Λευκίου Διαδημάτα καὶ Μάρκου Μετέλλου καὶ Γαϊού Καπραρίου, καὶ δυοῖν γαμβρῶν ὑπατικῶν καὶ θυγατριδῶν κοσμουμένων ἐπιφανέσιν ἀριστείαισ καὶ πολιτείαισ. Αἰμίλιοσ δὲ Σκαῦροσ ἐκ ταπεινοῦ βίου καὶ ταπεινοτέρου γένουσ καινὸσ ἄνθρωποσ ἀρθεὶσ ὑπ’ αὐτῆσ προγράφεται τοῦ μεγάλου συνεδρίου.

Κορνήλιον δὲ Σύλλαν ἐκ τῶν Νικοπόλεωσ τῆσ ἑταίρασ ἀναλαβοῦσα καὶ βαστάσασα κόλπων ὑψηλότερον τῶν Κιμβρικῶν Μαρίου θριάμβων καὶ τῶν ἑπτὰ ὑπατειῶν ἐπιτίθησι μοναρχίαισ καὶ δικτατωρίαισ. ἄντικρυσ οὗτοσ τῇ Τύχῃ μετὰ τῶν πράξεων ἑαυτὸν εἰσεποίει βοῶν κατὰ τὸν Οἰδίποδα τὸν Σοφοκλέουσ ἐγὼ δ’ ἐμαυτὸν παῖδα τῆσ Τύχησ νέμω. "Λούκιοσ Κορνήλιοσ Σύλλασ Ἐπαφρόδιτοσ.

καὶ τὰ παρ’ ἡμῖν ἐν Χαιρωνείᾳ τρόπαια καὶ τὰ τῶν Μιθριδατικῶν οὕτωσ ἐπιγέγραπται,, καὶ εἰκότωσ· κατὰ Μένανδρον, ἀλλὰ τύχη μετέσχηκεν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Plutarch, De fortuna Romanorum, section 4

(플루타르코스, De fortuna Romanorum, section 4)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION