Plutarch, De fortuna Romanorum, section 10

(플루타르코스, De fortuna Romanorum, section 10)

Ῥώμησ ἀληθῶσ κατὰ Πίνδαρον Σέρβιοσ δὲ Τύλλιοσ, ἀνὴρ τῶν βασιλέων μάλιστα καὶ τὴν δύναμιν αὐξήσασ τοῦ δήμου καὶ τὸ πολίτευμα κοσμήσασ καὶ τάξιν μὲν ἐπιθεὶσ ταῖσ ψηφοφορίαισ, τάξιν δὲ ταῖσ στρατείαισ, τιμητὴσ δὲ πρῶτοσ καὶ βίων ἐπίσκοποσ καὶ σωφροσύνησ γενόμενοσ καὶ δοκῶν ἀνδρειότατοσ εἶναι καὶ φρονιμώτατοσ, αὐτὸσ ἑαυτὸν εἰσ τὴν Τύχην ἀνῆπτε καὶ ἀνεδεῖτο τὴν ἡγεμονίαν ἐξ ἐκείνησ, ὥστε καὶ συνεῖναι δοκεῖν αὐτῷ τὴν Τύχην διά τινοσ θυρίδοσ καταβαίνουσαν εἰσ τὸ δωμάτιον νῦν Φενέστελλαν πύλην καλοῦσιν. ἱδρύσατο δ’ οὖν Τύχησ ἱερὸν ἐν μὲν Καπετωλίῳ τὸ τῆσ Πριμιγενείασ λεγομένησ, ὃ πρωτογόνου τισ ἂν ἑρμηνεύσειε· καὶ τὸ τῆσ Ὀψεκουέντισ, ἣν οἱ μὲν πειθήνιον οἱ δὲ μειλίχιον εἶναι νομίζουσι. μᾶλλον δὲ τὰσ Ῥωμαϊκὰσ ἐάσασ ὀνομασίασ Ἑλληνιστὶ τὰσ δυνάμεισ τῶν ἱδρυμάτων πειράσομαι καταριθμήσασθαι. καὶ γὰρ ἰδίασ Τύχησ ἱερόν ἐστιν ἐν Παλατίῳ, καὶ τὸ τῆσ ἰξευτρίασ, εἰ καὶ γελοῖον, ἀλλ’ ἔχον ἐκ μεταφορᾶσ ἀναθεώρησιν, οἱο͂ν ἑλκούσησ τὰ πόρρω καὶ κρατούσησ συμπροσισχόμενα. παρὰ δὲ τὴν Μουσκῶσαν καλουμένην κρήνην ἔτι Παρθένου Τύχησ ἱερόν ἐστι καὶ ἐν Αἰσκυλίαισ ἐπιστρεφομένησ· ἐν δὲ τῷ μακρῷ στενωπῷ Τύχησ βωμὸσ Εὐέλπιδοσ·

ἔστι δὲ καὶ παρὰ τὸν τῆσ Ἀφροδίτησ ἐπιταλαρίου βωμὸν ἄρρενοσ Τύχησ ἕδοσ. καὶ μάλιστὰ γ’ αὐτοῦ δι’ εὐτυχίαν ἐξ αἰχμαλώτου καὶ πολεμίου γένουσ εἰσ βασιλείαν προαχθέντοσ. τοῦ γὰρ Κορνικλάνων ἄστεοσ ἁλόντοσ ὑπὸ Ῥωμαίων, Ὀκρησία παρθένοσ αἰχμάλωτοσ, ἧσ οὐδὲ τὴν ὄψιν οὐδὲ τὸν τρόπον ἠμαύρωσεν ἡ τύχη, δοθεῖσα Τανακυλλίδι τῇ Ταρκυνίου γυναικὶ τοῦ βασιλέωσ ἐδούλευσε· καὶ πελάτησ τισ εἶχεν αὐτήν, οὓσ κλιέντησ Ῥωμαῖοι, καλοῦσιν·

ἐκ τούτων ἐγεγόνει Σερούιοσ. οἱ δ’ οὔ φασιν, ἀλλὰ παρθένον τὴν Ὀκρησίαν ἀπάργματα καὶ λοιβὴν ἑκάστοτε λαμβάνουσαν ἀπὸ τῆσ βασιλικῆσ τραπέζησ ἐπὶ τὴν ἑστίαν κομίζειν καί ποτε τυχεῖν μὲν αὐτήν, ὥσπερ εἰώθει, τῷ πυρὶ τὰσ ἀπαρχὰσ ἐπιβάλλουσαν, αἰφνίδιον δὲ τῆσ φλογὸσ μαρανθείσησ μόριον ἀνδρὸσ ἀνατεῖναι γόνιμον ἐκ τῆσ ἑστίασ, καὶ τοῦτο τὴν κόρην τῇ Τανακυλλίδι φράσαι μόνῃ περίφοβον γενομένην. τὴν δὲ συνετὴν οὖσαν καὶ φρενήρη κοσμῆσαί τε τὴν κόρην ὅσα νύμφαισ πρέπει καὶ συγκαθεῖρξαι τῷ φάσματι, θεῖον ἡγουμένην.

οἱ μὲν ἡρ́ωοσ οἰκουροῦ λέγουσιν, οἱ δ’ Ἡφαίστου τὸν ἔρωτα τοῦτον γενέσθαι. τίκτεται γοῦν Σερούιοσ, καὶ βρέφουσ ὄντοσ ἡ κεφαλὴ σέλασ ἀστραπῇ παραπλήσιον ἀπήστραψεν. οἱ δὲ περὶ Ἀντίαν οὐχ οὕτω λέγουσιν, ἀλλὰ τυχεῖν μὲν τῷ Σερουίῳ τὴν γυναῖκα Γεγανίαν θνήσκουσαν, αὐτὸν δὲ τῆσ μητρὸσ παρούσησ εἰσ ὕπνον ἐκ δυσθυμίασ καὶ λύπησ ἀποκλιθῆναι· καὶ καθεύδοντοσ αὐτοῦ ταῖσ γυναιξὶν ὀφθῆναι τὸ πρόσωπον αὐτοῦ πυρὶ περιλαμπόμενον· ὅπερ ἦν μαρτύριον αὐτῷ τῆσ ἐκ πυρὸσ γενέσεωσ, σημεῖον δὲ χρηστὸν ἐπὶ τὴν ἀπροσδόκητον ἡγεμονίαν, ἧσ ἔτυχε μετὰ τὴν Ταρκυνίου τελευτὴν Τανακυλλίδοσ σπουδασάσησ.

ἐπεὶ πάντων γε τῶν βασιλέων πρὸσ μοναρχίαν οὗτοσ ἀφυέστατοσ δοκεῖ γενέσθαι καὶ ἀπροθυμότατοσ, ὅσ γε τὴν βασιλείαν ἀποθέσθαι διανοηθεὶσ ἐκωλύθη· τελευτῶσα γὰρ, ὡσ ἐοίκεν, ἐξώρκωσε τοῦτον ἐμμεῖναι τῇ ἀρχῇ καὶ προθέσθαι τὴν πάτριον Ῥωμαίων πολιτείαν. οὕτωσ ἡ Σερουίου βασιλεία παντάπασι τῆσ Τύχησ, ἣν ἔλαβέ τε μὴ προσδοκήσασ καὶ μὴ βουλόμενοσ διεφύλαξεν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION