Plutarch, De fortuna Romanorum, section 9 1:

καὶ γὰρ ἄλλοι λεχθέντεσ ἅψασθαι γάμων θείων καὶ θεοῖσ ἐράσμιοι γενέσθαι, Πηλεῖσ καὶ Ἀγχῖσαι καὶ Ὠρίωνεσ καὶ Ἠμαθίωνεσ, οὐ πάντωσ ἀγαπητῶσ οὐδ’ ἀλύπωσ διεβίωσαν. ἀλλὰ Νομᾶσ ἐοίκε τὴν ἀγαθὴν Τύχην ἔχειν ὡσ ἀληθῶσ σύνοικον καὶ σύνεδρον καὶ συνάρχουσαν, ἣ, καθάπερ ἐν κλύδωνι θολερῷ καὶ τεταραγμένῳ πελάγει, τῇ τῶν προσοίκων καὶ γειτόνων ἔχθρᾳ καὶ χαλεπότητι τὴν πόλιν φερομένην καὶ φλεγμαίνουσαν ὑπὸ μυρίων πόνων καὶ διχοστασιῶν παραλαβοῦσα τοὺσ μὲν ἀντιτεταγμένουσ θυμοὺσ καὶ φθόνουσ ὥσπερ πνεύματα κατέσβεσεν·