헬라어 문장 검색 - Πλυταρ́Δεφορτυ

(플루타르코스, De fortuna Romanorum, section 8)

ἀλλὰ γὰρ αἱ μὲν ἀπὸ τῶν μαρτύρων πίστεισ τοσαῦται τῇ Τύχῃ πάρεισι. δεῖ δὲ καὶ τὰσ ἀπὸ τῶν πραγμάτων αὐτῶν εἰσάγειν, ἀρχὴν τοῦ λόγου τὴν ἀρχὴν τῆσ πόλεωσ λαβόντασ. εὐθὺσ οὖν τίσ οὐκ ἂν εἴποι πρὸσ τὴν Ῥωμύλου γένεσιν καὶ σωτηρίαν καί, τροφὴν καὶ αὔξησιν τὴν μὲν Τύχην ὑποβολὰσ κατατεθεῖσθαι τὴν δ’ Ἀρετὴν ἐξῳκοδομηκέναι; πρῶτον μὲν οὖν τὸ περὶ τὴν γένεσιν καὶ τὴν τέκνωσιν αὐτῶν τῶν ἐνιδρυσαμένων καὶ κτισάντων τὴν πόλιν εὐτυχίασ ἐοίκε θαυμαστῆσ γενέσθαι. θεῷ γὰρ ἡ τεκοῦσα μειχθῆναι λέγεται, καὶ καθάπερ τὸν Ἡρακλέα σπαρῆναί φασιν ἐν μακρᾷ νυκτί, τῆσ ἡμέρασ ἐπισχεθείσησ παρὰ φύσιν καὶ τοῦ ἡλίου βραδύναντοσ, οὕτω περὶ τὴν Ῥωμύλου σπορὰν καὶ καταβολὴν τὸν ἥλιον ἐκλιπεῖν ἱστοροῦσι, ποιησάμενον ἀτρεκῆ σύνοδον πρὸσ σελήνην, ᾧπερ ὁ Ἄρησ θεὸσ ὢν τῇ Σιλβίᾳ θνητῇ συνῆλθε. ταὐτὸ δὲ συντυχεῖν τῷ Ῥωμύλῳ καὶ περὶ τὴν μετάστασιν αὐτὴν τοῦ βίου·

λέγουσι γὰρ ἐκλείποντοσ τοῦ ἡλίου ἠφανίσθαι νώναισ καπρατίναισ, ἣν ἄχρι νῦν ἡμέραν ἐπιφανῶσ ἑορτάζουσιν. ἔπειτα γεννηθέντασ αὐτούσ, τοῦ τυράννου τάττοντοσ ἀνελεῖν, παρέλαβε κατὰ τύχην οὐ βάρβαροσ οὐδ’ ἄγριοσ ὑπηρέτησ, ἐλεήμων δέ τισ καὶ φιλάνθρωποσ, ὥστε μὴ κτεῖναι ἀλλὰ τοῦ ποταμοῦ τισ ἦν ὄχθη χλοερῷ λειμῶνι προσκλύζουσα καὶ περισκιαζομένη χθαμαλοῖσ δένδρεσιν· ἐνταῦθα κατέθηκε τὰ βρέφη πλησίον ἐρινεοῦ τινοσ, ὃν ῥουμινᾶλιν ὠνόμαζον. εἶτα λύκαινα μὲν νεοτόκοσ σπαργῶσα καὶ πλημμυροῦσα τοὺσ μαστοὺσ γάλακτι, τῶν σκύμνων ἀπολωλότων, αὐτὴ χρῄζουσα κουφισμοῦ, περιέστειξε τὰ βρέφη καὶ θηλὴν ἐπέσχεν, ὥσπερ ὠδῖνα δευτέραν ἀποτιθεμένη τὴν τοῦ γάλακτοσ.

ἱερὸσ δ’ ὄρνισ Ἄρεοσ, ὃν δρυοκολάπτην καλοῦσιν, ἐπιφοιτῶν καὶ προσκαθίζων ἀκρώνυχοσ, ἐν μέρει τῶν νηπίων ἑκατέρου στόμα τῇ χηλῇ διοίγων, ἐνετίθει ψώμισμα, τῆσ αὑτοῦ τροφῆσ ἀπομερίζων. τὸν μὲν οὖν ἐρινεὸν ῥουμινᾶλιν ὠνόμασαν ἀπὸ τῆσ θηλῆσ, ἣν ἡ λύκαινα παρ’ αὐτῷ ὀκλάσασα τοῖσ βρέφεσι παρέσχε. μέχρι δὲ πολλοῦ διεφύλαττον οἱ περὶ τὸν τόπον ἐκεῖνον κατοικοῦντεσ μηδὲν ἐκτιθέναι τῶν γεννωμένων, ἀλλ’ ἀναιρεῖσθαι πάντα καὶ τρέφειν, τὸ Ῥωμύλου πάθοσ καὶ τὴν ὁμοιότητα τιμῶντεσ. καὶ μὴν τό τε λαθεῖν αὐτοὺσ τρεφομένουσ καὶ παιδευομένουσ ἐν Γαβίοισ ἀγνοηθῆναι τε Σιλβίασ ὄντασ υἱοὺσ καὶ θυγατριδοῦσ Νομίτοροσ τοῦ βασιλέωσ παντάπασι Τύχησ κλέμμα α καὶ σόφισμα α φαίνεται γεγενημένον, ὅπωσ μὴ ἀπόλωνται πρὸ τῶν ἔργων διὰ τὸ γένοσ, ἀλλ’ ἐν αὐτοῖσ φανῶσι τοῖσ κατορθώμασι, γνωρίσματα τῆσ εὐγενείασ τὴν ἀρετὴν παρέχοντεσ.

ἐνταῦθά μοι μεγάλου καὶ φρονίμου στρατηγοῦ λόγοσ ἔπεισι Θεμιστοκλέουσ ῥηθεὶσ πρόσ τινασ τῶν ὕστερον εὐημερούντων Ἀθήνησι στρατηγῶν καὶ προτιμᾶσθαι τοῦ Θεμιστοκλέουσ ἀξιούντων. ἔφη γὰρ τὴν ὑστεραίαν ἐρίσαι πρὸσ τὴν ἑορτὴν λέγουσαν ὡσ ἐκείνη μέν ἐστι κοπώδησ καὶ ἄσχολοσ, ἐν αὐτῇ δὲ τῶν παρεσκευασμένων ἀπολαύουσι μεθ’ ἡσυχίασ.

"ἀληθῆ λέγεισ, ἀλλ’ ἐμοῦ μὴ γενομένησ, ποῦ ἂν σὺ ἦσθα; "μὴ γενομένου περὶ τὰ Μηδικά, τίσ ἂν ὑμῶν ἦν νῦν ὄνησισ; "λαμπρὰ μὲν τὰ σὰ ἔργα καὶ μεγάλα καὶ θεῖον ὡσ ἀληθῶσ ἐξέφηνασ αἷμα καὶ γένοσ οὖσαν σεαυτήν· "ἀλλ’ ὁρᾷσ πόσον ὑστερεῖσ μου; "εἰ γὰρ ἐγὼ τότε μὴ παρηκολούθησα χρηστὴ καὶ φιλάνθρωποσ, ἀλλ’ ἀπέλιπον καὶ προηκάμην τὰ νήπια, σὺ πῶσ ἂν ἐγένου καὶ πόθεν ἐξέλαμψασ; "εἰ τότε μὴ θῆλυ θηρίον ἐπῆλθε φλεγμαῖνον ὑπὸ πλήθουσ καὶ φορᾶσ γάλακτοσ καὶ τραφησομένου δεόμενον μᾶλλον ἢ θρέψοντοσ, ἀλλ’ ἀνήμερόν τι τελέωσ καὶ λιμῶττον, οὐκ ἂν ἔτι νῦν τὰ καλὰ ταῦτα βασίλεια καὶ ναοὶ καὶ θέατρα καὶ περίπατοι καὶ ἀγοραὶ καὶ ἀρχεῖα βοτηρικαὶ καλύβαι καὶ σταθμοὶ νομέων ἦσαν Ἀλβανὸν ἢ Τυρρηνὸν ἢ Λατῖνον ἄνδρα δεσπότην προσκυνούντων; "ἀρχὴ" μὲν δὴ μέγιστον ἐν παντί, μάλιστα δ’ ἐν ἱδρύσει καὶ κτίσει πόλεωσ· ταύτην δ’ ἡ Τύχη παρέσχε σῴσασα καὶ φυλάξασα τὸν κτίστην ἡ μὲν γὰρ Ἀρετὴ μέγαν ἐποίησε Ῥωμύλον, ἡ Τύχη δ’ ἄχρι τοῦ γενέσθαι μέγαν ἐτήρησε.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

Ancient Greek Text

Plutarch, De fortuna Romanorum, section 8

(플루타르코스, De fortuna Romanorum, section 8)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION