Plutarch, De fortuna Romanorum, section 3 1:

καὶ πολὺ μὲν ὑστερεῖ σπευδούσησ τῆσ Τύχησ, ἄγουσι δ’ αὐτὴν καὶ δορυφοροῦσι κατὰ πλῆθοσ ἄνδρεσ ἀρηίφατοι βεβροτωμένα τεύχε’ ἔχοντεσ, ἐναντίων τραυμάτων ἀνάπλεῳ, αἷμα συμμεμιγμένον ἱδρῶτι σταλάζοντεσ, ἡμικλάστοισ ἐπιβεβηκότεσ λαφύροισ. βούλεσθε δὲ πυθώμεθα, τίνεσ ποτ’ εἰσὶν οὗτοι; Φαβρίκιοί φασιν εἶναι καὶ Κάμιλλοι καὶ Δέκιοι καὶ Κικιννᾶτοι καὶ Μάξιμοι Φάβιοι καὶ Κλαύδιοι Μάρκελλοι καὶ Σκιπίωνεσ. ὁρῶ δὲ καὶ Γάιον Μάριον ὀργιζόμενον τῇ Τύχῃ, καὶ Μούκιοσ ἐκεῖ Σκαιόλασ τὴν φλεγομένην χεῖρα δείκνυσι βοῶν "μὴ καὶ ταύτην τῇ Τύχῃ χαρίζῃ;