Plutarch, De fortuna, chapter, section 6

(플루타르코스, De fortuna, chapter, section 6)

οὐ χρυσίον ἡ φρόνησίσ ἐστιν οὐδ’ ἀργύριον οὐδὲ δόξα οὐδὲ πλοῦτοσ οὐδ’ ὑγίεια οὐδ’ ἰσχὺσ οὐδὲ κάλλοσ. τί οὖν ἐστι;

τὸ πᾶσι τούτοισ καλῶσ χρῆσθαι δυνάμενον καὶ δι’ ὃ τούτων ἕκαστον ἡδὺ γίγνεται καὶ ἔνδοξον καὶ ὠφέλιμον ἄνευ δὲ τούτου δύσχρηστα καὶ ἄκαρπα καὶ βλαβερά, καὶ· βαρύνει καὶ καταισχύνει τὸν κεκτημένον.

δέξασθαι πὰρ Ζηνὸσ Ὀλυμπίου ἀλλ’ ἀποπέμπειν τὰ τυχηρὰ λέγων καὶ τὰ ἐκτόσ, ὡσ εἰ παρεκελεύετο μὴ συρίζειν ἄμουσον ὄντα μηδ’ ἀναγιγνώσκειν ἀγράμματον μηδ’ ἱππεύειν ἄνιππον, οὕτω παρακελευόμενοσ αὐτῷ μὴ ἄρχειν ἀνόητον ὄντα μηδὲ πλουτεῖν ἀνελεύθερον μηδὲ γαμεῖν κρατούμενον ὑπὸ γυναικόσ.

ὡσ Δημοσθένησ εἶπεν, ἀλλὰ τὸ εὐτυχεῖν παρὰ τὴν ἀξίαν ἀφορμὴ τοῦ κακῶσ πράττειν τοῖσ μὴ φρονοῦσιν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION