Plutarch, De fortuna, chapter, section 3

(플루타르코스, De fortuna, chapter, section 3)

φησὶ Πλάτων, καὶ τύχη τὰ τῶν ἀκουόντων, οὐ δύναμισ ἀντιληπτικὴ πληγῆσ ἀέροσ δι’ ὠτὸσ καὶ ἐγκεφάλου προσφερομένησ· καλὸν δ̓ , ὡσ ἐοίκεν, εὐλαβεῖσθαι τὴν αἴσθησιν.

καὶ ὥσπερ ἡλίου μὴ ὄντοσ ἕνεκα τῶν ἄλλων ἄστρων εὐφρόνην ἂν ἤγομεν, ὥσ φησιν Ἡράκλειτοσ, οὕτωσ ἕνεκα τῶν αἰσθήσεων, εἰ μὴ νοῦν μηδὲ λόγον ὁ ἄνθρωποσ ἔσχεν, οὐδὲν ἂν διέφερε τῷ βίῳ τῶν θηρίων.

νῦν δ’ οὐκ ἀπὸ τύχησ οὐδ’ αὐτομάτωσ περίεσμεν αὐτῶν καὶ κρατοῦμεν, ἀλλ’ ὁ Προμηθεύσ, τουτέστιν ὁ λογισμὸσ αἴτιοσ ἳππων ὄνων τ’ ὀχεῖα καὶ ταύρων γονὰσ δοὺσ·

ἀντίδωρα καὶ πόνων ἐκδέκτορα κατ’ Αἰσχύλον.

ἐπεὶ τύχῃ γε καὶ φύσει γενέσεωσ ἀμείνονι τὰ πλεῖστα τῶν ἀλόγων κέχρηται.

φησὶν Ἐμπεδοκλῆσ ὀξυβελεῖσ χαῖται νώτοισ ἐπιπεφρίκασι, τὰ δ’ ὑποδέδεται καὶ ἠμφίεσται φολίσι καὶ λάχναισ καὶ χηλαῖσ καὶ ὁπλαῖσ ἀποκρότοισ· ὑπὸ τῆσ φύσεωσ;

ἀπολέλειπται. ἀλλ’ ἓν διδοῦσα πάντα μαλθάσσει τάδε, τὸν λογισμὸν καὶ τὴν ἐπιμέλειαν καὶ τὴν πρόνοιαν. ἦ βραχὺ μὲν σθένοσ;

ἀνέροσ· ἀλλὰ ποικιλίᾳ πραπίδων δεινὰ μὲν φῦλα πόντου χθονίων τ̓ ἀερίων τε δάμναται βουλεύματα. κουφότατον ἵπποι καὶ ὠκύτατον, ἀνθρώπῳ δὲ θέουσι·

μάχιμον κύων καὶ θυμοειδέσ, ἀλλ’ ἄνθρωπον φυλάττει· ἡδύτατον ἰχθὺσ καὶ πολύσαρκον ὗσ, ἀνθρώπῳ δὲ τροφὴ καὶ ὄψον ἐστί. τί μεῖζον ἐλέφαντοσ; ἢ φοβερώτερον ἰδεῖν; ἀλλὰ καὶ τοῦτο παίγνιον γέγονεν ἀνθρώπου καὶ θέαμα πανηγυρικόν, ὀρχήσεισ τε μανθάνει καὶ χορείασ καὶ προσκυνήσεισ, οὐκ ἀχρήστωσ τῶν τοιούτων παρεισαγομένων, ἀλλ’ ἵνα μανθάνωμεν ποῖ τὸν ἄνθρωπον ἡ φρόνησισ αἴρει καὶ τίνων ὑπεράνω ποιεῖ, καὶ πῶσ κρατεῖ πάντων καὶ περίεστιν.

οὐ γὰρ πυγμάχοι εἰμὲν ἀμύμονεσ οὐδὲ παλαισταί, οὐδὲ ποσὶ κραιπνῶσ θέομεν, ἀλλ’ ἐν πᾶσι τούτοισ ἀτυχέστεροι τῶν θηρίων ἐσμέν·

τῆσ εὐβουλίασ εἶναι.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION