Plutarch, De fortuna, chapter, section 4 3:

Νεάλκη μέντοι φασὶν ἵππον ζωγραφοῦντα τοῖσ μὲν ἄλλοισ κατορθοῦν εἴδεσι καὶ χρώμασι, τοῦ δ’ ἀφροῦ τὴν περὶ τῷ χαλινῷ κοπτομένην χαυνότητα καὶ τὸ συνεκπῖπτον ἆσθμα κατορθοῦντα γράφειν τε πολλάκισ καὶ ἐξαλείφειν, τέλοσ δ’ ὑπ’ ὀργῆσ προσβαλεῖν τῷ πίνακι τὸν σπόγγον ὥσπερ εἶχε τῶν φαρμάκων ἀνάπλεων, τὸν δὲ προσπεσόντα θαυμαστῶσ ἐναπομάξαι καὶ ποιῆσαι τὸ δέον.