Plutarch, De fortuna, chapter, section 2 6:

πᾶν τὸ ζητούμενον ἁλωτόν, ἐκφεύγει δὲ τἀμελούμενον καὶ πάλιν αὖ τὰ πράγματα διαιρῶν τὰ μὲν διδακτὰ μανθάνω, τὰ δ εὑρετὰ ζητῶ, τὰ δ εὐκτὰ παρὰ θεῶν ᾐτησάμην τί γὰρ εὑρετὸν ἢ τί μαθητόν ἐστιν ἀνθρώποις, εἰ πάντα περαίνεται κατὰ τύχην·??