Plutarch, De fortuna, chapter, section 2

(플루타르코스, De fortuna, chapter, section 2)

εἰ δ’ ἔστι σωφροσύνη καὶ δικαιοσύνη καὶ ἀνδρεία, πῶσ λόγον ἔχει μὴ εἶναι φρόνησιν, εἰ δὲ φρόνησισ, πῶσ οὐ καὶ εὐβουλίαν; ἥ τε γὰρ σωφροσύνη φρόνησίσ τίσ ἐστιν ὥσ φασι καὶ εὐβουλία, καὶ ἡ δικαιοσύνη τῆσ φρονήσεωσ δεῖται παρούσησ· ’ μᾶλλον δὲ τὴν εὐβουλίαν γέ τοι καὶ φρόνησιν ἐν μὲν ἡδοναῖσ ἀγαθοὺσ παρεχομένην ἐγκράτειαν καὶ σωφροσύνην καλοῦμεν, ἐν δὲ κινδύνοισ καὶ πόνοισ καρτερίαν καὶ ἀνδραγαθίαν, ἐν δὲ κοινωνήμασι καὶ πολιτείαισ εὐνομίαν καὶ δικαιοσύνην.

τῆσ εὐβουλίασ ἔργα τῆσ τύχησ δικαιοῦμεν εἶναι, ἔστω τύχησ καὶ τὰ τῆσ δικαιοσύνησ καὶ τὰ τῆσ σωφροσύνησ, καὶ νὴ Δία τὸ κλέπτειν τύχησ ἔστω καὶ τὸ βαλλαντιοτομεῖν καὶ τὸ ἀκολασταίνειν, καὶ μεθέμενοι τῶν οἰκείων λογισμῶν εἰσ τὴν τύχην ἑαυτοὺσ ἀφῶμεν ὥσπερ ὑπὸ πνεύματοσ πολλοῦ κονιορτὸν ἢ συρφετὸν ἐλαυνομένουσ καὶ διαφερομένουσ.

πᾶν τὸ ζητούμενον ἁλωτόν, ἐκφεύγει δὲ τἀμελούμενον καὶ πάλιν αὖ τὰ πράγματα διαιρῶν τὰ μὲν διδακτὰ μανθάνω, τὰ δ’ εὑρετὰ ζητῶ, τὰ δ’ εὐκτὰ παρὰ θεῶν ᾐτησάμην τί γὰρ εὑρετὸν ἢ τί μαθητόν ἐστιν ἀνθρώποισ, εἰ πάντα περαίνεται κατὰ τύχην;

ποῖον δ’ οὐκ ἀναιρεῖται βουλευτήριον πόλεωσ ἢ ποῖον οὐ καταλύεται συνέδριον βασιλέωσ, εἰ ὑπὸ τῇ τύχῃ πάντ’ ἐστίν, ἣν τυφλὴν λοιδοροῦμεν, ὡσ τυφλοὶ περιπίπτοντεσ αὐτῇ;

εὐβουλίαν ἐκκόψαντεσ αὑτῶν τοῦ βίου τυφλὴν χειραγωγὸν λαμβάνωμεν;

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION